تحقیق در مورد اصول حفاظت مجموعه های مسکونی در برابر آتش سوزی 8 ص (با فرمت ورد)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 9

اصول حفاظت مجموعه های مسکونی در برابر آتش سوزی

این قسمت شامل بررسی ایمنی ساختمان های مسکونی در برابر حریق است. ویژگی های مجموعه های مسکونی از جمله ارتفاع مجدد جمعیت ساکن در آن ها تدابیر دقیقی در زمینه ایمنی را در این گونه ساختمان ها ضروری می سازد. ایمنی مجموعه های مسکونی با تکیه بر دو اصل اساسی زیر تحق می یابد:

الف) ایجاد فضاهای ایمنی و مقاوم در برابر حریق در داخل ساختمانها

ب) ایجاد راه فرار مناسب

ایجاد فضاهای امن، علاوه بر ضرورت مقاومت مواد و مصالح ساختمانی در برابر حریق، شامل کنترل دود در ساختمان نیز هست. خروج دود از ساختمان به منظور ایجاد فضای قابل تحمل از فضاهای امن میانی و یا راه فرار متأثر از خصوصیات کالبری ساختمان و مبتنی بر دو روش که:

الف) استفاده از حرکت طبیعی هوا

ب) استفاده از روش های مکانیکی برای ایجاد اختلاف فشار در داخل ساختمان ها و در نتیجه، حرکت هوا، نوع، تعداد، موقعیت ، فاصله، نحوه دسترسی و ظرفیت خروجی ها در راه های فرار، از جمله عوامل مؤثر در ایمنی ساکنین در برابر حریق به شمار می روند و باید در هر بنا متناسب با ویژگی های همان بنایا ساختمان طرح شوند.

اهداف کلی :

طراحی این ساختمان ها از دیدگاه ایمنی آن ها در مقابل آتش سوزی دو هدف کلی را در بر می گیرد:

1- کنترل دود و آتش در فضاهای عمومی ( راهروها و سطوح ایمنی میانی ساختمان)

2- کنترل دود و آتش در راه های فرار

امکان فرار افراد در هنگام آتش سوزی، امری معتدد در طراحی است. زیرا ساکنان این گونه ساختمان ها بسیارند برای تحقق این امر، راه فرار باید از هر گونه عوارض احتراق از قبیل: گازها، دود و... به دور باشد. در این بناها، راه پله ها به عنوان بخشی از راه فرار محسوب می شوند. بنابراین، برای افزایش فرصت تخلیه ساکنان، در طراحی پلکان باید دقت بیشتری به عمل آید. مدت تخلیه بستگی به جمعیت و فضای اشغال شده به ازای هر نفر دارد. چنانچه این فضا برای هر نفر کمتر از 2/0 متر مربع باشد.

فرصتی جهت تخلیه وجود نخواهد داشت و ساکنان در مواقع خطر نیازمند فرار به محلی امن در درون ساختمان هستند بنابراین، راه های فرار منتهی به این راه باید حداقل حدود 6 دقیقه ایمنی ساکنان را فراهم کند و محوطه امن باید حداقل 4 تا 5 ساعت در مقابل آتش مقاوم و مجهز به دست گاه های برای تهویه دود و گازهای سمی باشد. این محوطه همچنین می تواند اولین طبقه ساختمان از کف یا از باد باشد. در صورتی که شیشه کنترل دور قادر به عملکرد برای بیش از 6 دقیقه باشد. استفاده از سیستم های دفع حریق با مشکلات کمتری مواجه می گردد. در ساختمان هایی که ساکنان آن در ارتفاع بیش از 28 متر از سطح زمین به سر می برند، لازم است از آسانسور استفاده شود. زیرا استفاده از آن برای افراد آتش نشانی به منظور دسترسی مستقیم در ارتفاع زیاد مطمئن ترین روش است.

راه های فرار از حریق و خروج از بنا

برای اینکه راه فرار به طور مؤثر عمل کند. لازم است فضایی درون دود در مواقع آتش سوزی وجود داشته باشد. تا دسترسی ساکنان به محل های امن میسر گردد در استانداری های موجود، در حالت اضطراری، حداقل دو خروجی برای تخلیه مورد پیش بینی می شود. زیرا ممکن است یکی از خروجی ها به عللی از قبیل: آکنده شدن از دود، خرابی و یا نامناسب بودن، غیر قابل استفاده باشد. نوع تعداد موقعیتو ظرفیت خروجی های هر بنا، متناسب با ویژگی های همان بنا یا ساختمان تعیین می گردد. خروجی ها باید در مکان هایی طراحی و آنچنان آراسته و نگهداری شوند که در تمام اوقات، از همه نقاط بنا راه خروج آزاد و بدون مانعی به بیرون در دسترس باشد و ساکنان بتوانند به وضوح آن ها را ببینند همچنین باید مسیر خروج به طور مشخص علامت گذاری شود و روشنایی کافی داشته باشد.

پناه گاه ها :

پناهگاه به فضایی اطلاق می گردد که شخص در موقعیت های اضطراری باید به طور موقت در آن پناه گرفته و سپس با ایمنی نسبی از ساختمان خارج گردد. طراحی این فضاها باید به طریقی باشد که مقاومت کافی را در برابر آتش و دود تأمین کند. پناهگاه ها می توانند به عنوان عناصر تکمیلی به بسیاری از ساختمان های موجود از طریق الحاق قسمت هایی به ساختمان به وسیله درهای اتوماتیک که در اثر گرما یا (دودیاب) با اعلام خطر آتش سوزی باز وبسته می شوند اضافه شوند. لازم است که ظروف آشغال و سایر عوامل خطر که ممکن است سلامتی و ایمنی پناهندگان را تهدید نمایند خارج از محوطه پناهگاه ها پیش بینی شوند. در خانه هاای مسکونی با لکن ها می توانند به عنوان پناهگاه های موقت مورد استفاده قرار گیرند مشروط بر اینکه مامورین آتش نشانی بتوانند به طور مستقیم و بدون نیاز به کوشش از داخل ساختمان به آن ها دستیابی داشته باشند. با این حال

تحقیق در مورد اصول حفاظت مجموعه های مسکونی در برابر آتش سوزی 8 ص (با فرمت ورد)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 9

اصول حفاظت مجموعه های مسکونی در برابر آتش سوزی

این قسمت شامل بررسی ایمنی ساختمان های مسکونی در برابر حریق است. ویژگی های مجموعه های مسکونی از جمله ارتفاع مجدد جمعیت ساکن در آن ها تدابیر دقیقی در زمینه ایمنی را در این گونه ساختمان ها ضروری می سازد. ایمنی مجموعه های مسکونی با تکیه بر دو اصل اساسی زیر تحق می یابد:

الف) ایجاد فضاهای ایمنی و مقاوم در برابر حریق در داخل ساختمانها

ب) ایجاد راه فرار مناسب

ایجاد فضاهای امن، علاوه بر ضرورت مقاومت مواد و مصالح ساختمانی در برابر حریق، شامل کنترل دود در ساختمان نیز هست. خروج دود از ساختمان به منظور ایجاد فضای قابل تحمل از فضاهای امن میانی و یا راه فرار متأثر از خصوصیات کالبری ساختمان و مبتنی بر دو روش که:

الف) استفاده از حرکت طبیعی هوا

ب) استفاده از روش های مکانیکی برای ایجاد اختلاف فشار در داخل ساختمان ها و در نتیجه، حرکت هوا، نوع، تعداد، موقعیت ، فاصله، نحوه دسترسی و ظرفیت خروجی ها در راه های فرار، از جمله عوامل مؤثر در ایمنی ساکنین در برابر حریق به شمار می روند و باید در هر بنا متناسب با ویژگی های همان بنایا ساختمان طرح شوند.

اهداف کلی :

طراحی این ساختمان ها از دیدگاه ایمنی آن ها در مقابل آتش سوزی دو هدف کلی را در بر می گیرد:

1- کنترل دود و آتش در فضاهای عمومی ( راهروها و سطوح ایمنی میانی ساختمان)

2- کنترل دود و آتش در راه های فرار

امکان فرار افراد در هنگام آتش سوزی، امری معتدد در طراحی است. زیرا ساکنان این گونه ساختمان ها بسیارند برای تحقق این امر، راه فرار باید از هر گونه عوارض احتراق از قبیل: گازها، دود و... به دور باشد. در این بناها، راه پله ها به عنوان بخشی از راه فرار محسوب می شوند. بنابراین، برای افزایش فرصت تخلیه ساکنان، در طراحی پلکان باید دقت بیشتری به عمل آید. مدت تخلیه بستگی به جمعیت و فضای اشغال شده به ازای هر نفر دارد. چنانچه این فضا برای هر نفر کمتر از 2/0 متر مربع باشد.

فرصتی جهت تخلیه وجود نخواهد داشت و ساکنان در مواقع خطر نیازمند فرار به محلی امن در درون ساختمان هستند بنابراین، راه های فرار منتهی به این راه باید حداقل حدود 6 دقیقه ایمنی ساکنان را فراهم کند و محوطه امن باید حداقل 4 تا 5 ساعت در مقابل آتش مقاوم و مجهز به دست گاه های برای تهویه دود و گازهای سمی باشد. این محوطه همچنین می تواند اولین طبقه ساختمان از کف یا از باد باشد. در صورتی که شیشه کنترل دور قادر به عملکرد برای بیش از 6 دقیقه باشد. استفاده از سیستم های دفع حریق با مشکلات کمتری مواجه می گردد. در ساختمان هایی که ساکنان آن در ارتفاع بیش از 28 متر از سطح زمین به سر می برند، لازم است از آسانسور استفاده شود. زیرا استفاده از آن برای افراد آتش نشانی به منظور دسترسی مستقیم در ارتفاع زیاد مطمئن ترین روش است.

راه های فرار از حریق و خروج از بنا

برای اینکه راه فرار به طور مؤثر عمل کند. لازم است فضایی درون دود در مواقع آتش سوزی وجود داشته باشد. تا دسترسی ساکنان به محل های امن میسر گردد در استانداری های موجود، در حالت اضطراری، حداقل دو خروجی برای تخلیه مورد پیش بینی می شود. زیرا ممکن است یکی از خروجی ها به عللی از قبیل: آکنده شدن از دود، خرابی و یا نامناسب بودن، غیر قابل استفاده باشد. نوع تعداد موقعیتو ظرفیت خروجی های هر بنا، متناسب با ویژگی های همان بنا یا ساختمان تعیین می گردد. خروجی ها باید در مکان هایی طراحی و آنچنان آراسته و نگهداری شوند که در تمام اوقات، از همه نقاط بنا راه خروج آزاد و بدون مانعی به بیرون در دسترس باشد و ساکنان بتوانند به وضوح آن ها را ببینند همچنین باید مسیر خروج به طور مشخص علامت گذاری شود و روشنایی کافی داشته باشد.

پناه گاه ها :

پناهگاه به فضایی اطلاق می گردد که شخص در موقعیت های اضطراری باید به طور موقت در آن پناه گرفته و سپس با ایمنی نسبی از ساختمان خارج گردد. طراحی این فضاها باید به طریقی باشد که مقاومت کافی را در برابر آتش و دود تأمین کند. پناهگاه ها می توانند به عنوان عناصر تکمیلی به بسیاری از ساختمان های موجود از طریق الحاق قسمت هایی به ساختمان به وسیله درهای اتوماتیک که در اثر گرما یا (دودیاب) با اعلام خطر آتش سوزی باز وبسته می شوند اضافه شوند. لازم است که ظروف آشغال و سایر عوامل خطر که ممکن است سلامتی و ایمنی پناهندگان را تهدید نمایند خارج از محوطه پناهگاه ها پیش بینی شوند. در خانه هاای مسکونی با لکن ها می توانند به عنوان پناهگاه های موقت مورد استفاده قرار گیرند مشروط بر اینکه مامورین آتش نشانی بتوانند به طور مستقیم و بدون نیاز به کوشش از داخل ساختمان به آن ها دستیابی داشته باشند. با این حال

تعهدات اصلی وکیل در برابر موکل

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 21

تعهدات اصلی وکیل در برابر موکل* (درحقوق ایران، مصر و انگلیس)

چکیده

با انعقاد عقد وکالت، وکیل و موکل در برابر یکدیگر حق و تکلیف یافته، دارای روابط حقوقی، وظایف و مسؤولیت های متقابلی می شوند. بدیهی است تحدید حدود قانونی این مسؤولیت ها، در پیشگیری از منازعات احتمالی طرفین عقد وکالت و درنتیجه کاهش حجم پرونده های محاکم قضایی مؤثر است. تعهدات وکیل در برابر موکل یا بطور مستقیم ناشی از عقد وکالت است، یا بطور غیر مستقیم؛ نیز ممکن است منشأ آن، توافق وکیل و موکل در قالب شروط و تعهدات ضمن عقد یا مستقل باشد که در هر حال، ایفاء تعهدات مزبور لازم است. تعهداتی که بطور مستقیم منبعث از عقد وکالت اند، ناشی از ذات عقد مزبور بوده، صرف تحقق یافتن عقد، بدون نیاز به تصریح، موجب مسؤولیت وکیل می شوند. این دسته از تعهدات، در مقاله حاضر با عنوان «تعهدات اصلی وکیل در برابر موکل» مطرح خواهند شد، در مقابل تعهدات «ثانوی» یا «تبعی» وکیل. اطلاق واژه «ثانوی» یا «تبعی» بر این تعهدات بدین جهت است که به واسطه عدم انجام تعهدات اولیه (اصلی) پدید آمده اند؛ مانند تعهد وکیل به جبران خسارت وارده به موکل در فرض عدم رعایت مصلحت وی که یکی از تعهدات اصلی وکیل می باشد. ( مسؤولیت وکیل در صورت عدم انجام تعهدات مذکور در مقاله ای مستقل بحث خواهد شد).

در این مقاله تلاش بر این است که به لحاظ اهمیت تبیین تعهدات اصلی وکیل در برابر موکل این موضوع از زوایای مختلف در حقوق ایران نقد و بررسی شده و تا حد امکان در حقوق برخی کشورها خصوصاً مصر و انگلیس مورد مطالعه تطبیقی قرار گیرد.

واژگان کلیدی

وکیل، ایفاء تعهد، تعهدات اصلی وکیل، مورد وکالت، لوازم و مقدمات وکالت

تحول نظامات اجتماعی، فزونی اشتغالات شخصی افراد و پیشرفت سریع و روز افزون اقتصادی ـ صنعتی جوامع بشری که منجر به پیچیده شدن ضوابط و مقررات حاکم بر روابط اشخاص حقیقی و حقوقی جامعه گردیده، از جمله عواملی است که ضرورت حضور وکیل در جامعه را نمایان می سازد. به تعبیر زیبای برخی حقوقدانان (شهیدی، 1377، ج1، ص 26)، وظیفه وکیل «تنها دفاع از حقوق موکل خود نیست، بلکه مشارکت در اجرای عدالت کلی اجتماعی و تشویق جامعه به احترام به قانون و کمک به فراهم آمدن زمینه سلامت محیط و دور بودن آن از شرایط آلودگی های شیطانی و فرصت شکوفا ساختن توانایی های فکری نیز وظیفه بی چون و چرای اوست».

وکالت از جمله عقود معین است؛ بدین معنی که حصول آن، صرفاً منوط به تراضی و توافق طرفین عقد نیست؛ بلکه تحققش علاوه بر شرایط اساسی معاملات، نیازمند وجود عناصر و شرایط قانونی دیگری نیز می باشد. شرایط ایجاد، دوام و انقضاء وکالت، ویژگی ها و اقسام آن، شرایط وکیل و موکل و... مباحث قابل تأمل و مبسوطی است که با توکل بر «نعم الوکیل»، بطور مستقل بیان خواهد شد. آنچه در این مقاله بیان می گردد صرفاً تعهدات اصلی وکیل در برابر موکل با محوریت احکام مقرره قانون مدنی و قوانین داخلی دیگری چون قانون وکالت است.

طرح دعوی در محاکم قضایی مستلزم علم شاکی به کیفیت مطلوب طرق احقاق حق خویش و انطباق قانونی خواسته با عناوین حقوقی ـ جزایی مربوط می باشد؛ از آنجا که این امر بر همگان مقدور نیست، مشاوره، راهنمایی یا طرح و تعقیب دعاوی توسط وکیل نقش ویژه ای دارد.(smith,1961,P.31) در موارد متعددی میان وکیل و موکل اختلافاتی پدید می آید که ناشی از عدم شناخت کافی طرفین عقد از تعهدات اصلی وکیل در برابر موکل می باشد؛ بدین جهت شرح و بیان این تعهدات و تبیین حدود آنها لازم ، بلکه ضروری است.

تعاریف

1ـ تعهد

تعریف لغوی: تعهد در لغت به معنای «سرانجام کار کسی را به ذمه خود گرفتن و ضامنی کردن» (دهخدا، ذیل«تعهد»، 1343)، و نیز به معنای «پذیرفتن وصیت و شرط» است. (زمخشری، 1923م، ج2، ص15).

تعریف اصطلاحی (حقوقی): از نظر حقوقی، تعهد دارای دو مفهوم «عام» و «خاص» می باشد.

تعهد به معنای عام عبارت است از: «هر چه که قانون یا اخلاق به انسان دستور می دهد تا آن را انجام دهد». بر حسب این تعریف، هرگونه مسؤولیتی اعم از این که الزام خود را از وجدان عمومی یا قانون بگیرد، تعهد شناخته شده است؛ اما در تعهد به معنای خاص، جنبه حقوقی تعهد، مد نظر است و الزام موجود در تعهد، به وسیله قدرت اجبار کنندة قانونی اعمال می گردد. در این معنی تعهد، رابطه ای است حقوقی که نتیجة آن انتقال مال اعم از پول یا کالا یا انجام دادن فعل یا ترک فعل معین می باشد.» (جعفری لنگرودی، 1357، ص907).

2ـ وکالت

معنای لغوی وکالت «تفویض» (خوری شرتونی، 1889م، ج 2، ص 1483)، «واگذاری امری به دیگری» (وجدی، بی تا، ج10، ص810) نیابت و خلافت است.

معنای اصطلاحی (حقوقی): ماده 656 قانون مدنی مقرر می دارد: «وکالت عقدی است که به موجب آن، یکی از طرفین طرف دیگر را برای امری نایب خود می نماید».

تعهدات اصلی وکیل در برابر موکل

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 21

تعهدات اصلی وکیل در برابر موکل* (درحقوق ایران، مصر و انگلیس)

چکیده

با انعقاد عقد وکالت، وکیل و موکل در برابر یکدیگر حق و تکلیف یافته، دارای روابط حقوقی، وظایف و مسؤولیت های متقابلی می شوند. بدیهی است تحدید حدود قانونی این مسؤولیت ها، در پیشگیری از منازعات احتمالی طرفین عقد وکالت و درنتیجه کاهش حجم پرونده های محاکم قضایی مؤثر است. تعهدات وکیل در برابر موکل یا بطور مستقیم ناشی از عقد وکالت است، یا بطور غیر مستقیم؛ نیز ممکن است منشأ آن، توافق وکیل و موکل در قالب شروط و تعهدات ضمن عقد یا مستقل باشد که در هر حال، ایفاء تعهدات مزبور لازم است. تعهداتی که بطور مستقیم منبعث از عقد وکالت اند، ناشی از ذات عقد مزبور بوده، صرف تحقق یافتن عقد، بدون نیاز به تصریح، موجب مسؤولیت وکیل می شوند. این دسته از تعهدات، در مقاله حاضر با عنوان «تعهدات اصلی وکیل در برابر موکل» مطرح خواهند شد، در مقابل تعهدات «ثانوی» یا «تبعی» وکیل. اطلاق واژه «ثانوی» یا «تبعی» بر این تعهدات بدین جهت است که به واسطه عدم انجام تعهدات اولیه (اصلی) پدید آمده اند؛ مانند تعهد وکیل به جبران خسارت وارده به موکل در فرض عدم رعایت مصلحت وی که یکی از تعهدات اصلی وکیل می باشد. ( مسؤولیت وکیل در صورت عدم انجام تعهدات مذکور در مقاله ای مستقل بحث خواهد شد).

در این مقاله تلاش بر این است که به لحاظ اهمیت تبیین تعهدات اصلی وکیل در برابر موکل این موضوع از زوایای مختلف در حقوق ایران نقد و بررسی شده و تا حد امکان در حقوق برخی کشورها خصوصاً مصر و انگلیس مورد مطالعه تطبیقی قرار گیرد.

واژگان کلیدی

وکیل، ایفاء تعهد، تعهدات اصلی وکیل، مورد وکالت، لوازم و مقدمات وکالت

تحول نظامات اجتماعی، فزونی اشتغالات شخصی افراد و پیشرفت سریع و روز افزون اقتصادی ـ صنعتی جوامع بشری که منجر به پیچیده شدن ضوابط و مقررات حاکم بر روابط اشخاص حقیقی و حقوقی جامعه گردیده، از جمله عواملی است که ضرورت حضور وکیل در جامعه را نمایان می سازد. به تعبیر زیبای برخی حقوقدانان (شهیدی، 1377، ج1، ص 26)، وظیفه وکیل «تنها دفاع از حقوق موکل خود نیست، بلکه مشارکت در اجرای عدالت کلی اجتماعی و تشویق جامعه به احترام به قانون و کمک به فراهم آمدن زمینه سلامت محیط و دور بودن آن از شرایط آلودگی های شیطانی و فرصت شکوفا ساختن توانایی های فکری نیز وظیفه بی چون و چرای اوست».

وکالت از جمله عقود معین است؛ بدین معنی که حصول آن، صرفاً منوط به تراضی و توافق طرفین عقد نیست؛ بلکه تحققش علاوه بر شرایط اساسی معاملات، نیازمند وجود عناصر و شرایط قانونی دیگری نیز می باشد. شرایط ایجاد، دوام و انقضاء وکالت، ویژگی ها و اقسام آن، شرایط وکیل و موکل و... مباحث قابل تأمل و مبسوطی است که با توکل بر «نعم الوکیل»، بطور مستقل بیان خواهد شد. آنچه در این مقاله بیان می گردد صرفاً تعهدات اصلی وکیل در برابر موکل با محوریت احکام مقرره قانون مدنی و قوانین داخلی دیگری چون قانون وکالت است.

طرح دعوی در محاکم قضایی مستلزم علم شاکی به کیفیت مطلوب طرق احقاق حق خویش و انطباق قانونی خواسته با عناوین حقوقی ـ جزایی مربوط می باشد؛ از آنجا که این امر بر همگان مقدور نیست، مشاوره، راهنمایی یا طرح و تعقیب دعاوی توسط وکیل نقش ویژه ای دارد.(smith,1961,P.31) در موارد متعددی میان وکیل و موکل اختلافاتی پدید می آید که ناشی از عدم شناخت کافی طرفین عقد از تعهدات اصلی وکیل در برابر موکل می باشد؛ بدین جهت شرح و بیان این تعهدات و تبیین حدود آنها لازم ، بلکه ضروری است.

تعاریف

1ـ تعهد

تعریف لغوی: تعهد در لغت به معنای «سرانجام کار کسی را به ذمه خود گرفتن و ضامنی کردن» (دهخدا، ذیل«تعهد»، 1343)، و نیز به معنای «پذیرفتن وصیت و شرط» است. (زمخشری، 1923م، ج2، ص15).

تعریف اصطلاحی (حقوقی): از نظر حقوقی، تعهد دارای دو مفهوم «عام» و «خاص» می باشد.

تعهد به معنای عام عبارت است از: «هر چه که قانون یا اخلاق به انسان دستور می دهد تا آن را انجام دهد». بر حسب این تعریف، هرگونه مسؤولیتی اعم از این که الزام خود را از وجدان عمومی یا قانون بگیرد، تعهد شناخته شده است؛ اما در تعهد به معنای خاص، جنبه حقوقی تعهد، مد نظر است و الزام موجود در تعهد، به وسیله قدرت اجبار کنندة قانونی اعمال می گردد. در این معنی تعهد، رابطه ای است حقوقی که نتیجة آن انتقال مال اعم از پول یا کالا یا انجام دادن فعل یا ترک فعل معین می باشد.» (جعفری لنگرودی، 1357، ص907).

2ـ وکالت

معنای لغوی وکالت «تفویض» (خوری شرتونی، 1889م، ج 2، ص 1483)، «واگذاری امری به دیگری» (وجدی، بی تا، ج10، ص810) نیابت و خلافت است.

معنای اصطلاحی (حقوقی): ماده 656 قانون مدنی مقرر می دارد: «وکالت عقدی است که به موجب آن، یکی از طرفین طرف دیگر را برای امری نایب خود می نماید».

تعهدات اصلی وکیل در برابر موکل

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 21

تعهدات اصلی وکیل در برابر موکل* (درحقوق ایران، مصر و انگلیس)

چکیده

با انعقاد عقد وکالت، وکیل و موکل در برابر یکدیگر حق و تکلیف یافته، دارای روابط حقوقی، وظایف و مسؤولیت های متقابلی می شوند. بدیهی است تحدید حدود قانونی این مسؤولیت ها، در پیشگیری از منازعات احتمالی طرفین عقد وکالت و درنتیجه کاهش حجم پرونده های محاکم قضایی مؤثر است. تعهدات وکیل در برابر موکل یا بطور مستقیم ناشی از عقد وکالت است، یا بطور غیر مستقیم؛ نیز ممکن است منشأ آن، توافق وکیل و موکل در قالب شروط و تعهدات ضمن عقد یا مستقل باشد که در هر حال، ایفاء تعهدات مزبور لازم است. تعهداتی که بطور مستقیم منبعث از عقد وکالت اند، ناشی از ذات عقد مزبور بوده، صرف تحقق یافتن عقد، بدون نیاز به تصریح، موجب مسؤولیت وکیل می شوند. این دسته از تعهدات، در مقاله حاضر با عنوان «تعهدات اصلی وکیل در برابر موکل» مطرح خواهند شد، در مقابل تعهدات «ثانوی» یا «تبعی» وکیل. اطلاق واژه «ثانوی» یا «تبعی» بر این تعهدات بدین جهت است که به واسطه عدم انجام تعهدات اولیه (اصلی) پدید آمده اند؛ مانند تعهد وکیل به جبران خسارت وارده به موکل در فرض عدم رعایت مصلحت وی که یکی از تعهدات اصلی وکیل می باشد. ( مسؤولیت وکیل در صورت عدم انجام تعهدات مذکور در مقاله ای مستقل بحث خواهد شد).

در این مقاله تلاش بر این است که به لحاظ اهمیت تبیین تعهدات اصلی وکیل در برابر موکل این موضوع از زوایای مختلف در حقوق ایران نقد و بررسی شده و تا حد امکان در حقوق برخی کشورها خصوصاً مصر و انگلیس مورد مطالعه تطبیقی قرار گیرد.

واژگان کلیدی

وکیل، ایفاء تعهد، تعهدات اصلی وکیل، مورد وکالت، لوازم و مقدمات وکالت

تحول نظامات اجتماعی، فزونی اشتغالات شخصی افراد و پیشرفت سریع و روز افزون اقتصادی ـ صنعتی جوامع بشری که منجر به پیچیده شدن ضوابط و مقررات حاکم بر روابط اشخاص حقیقی و حقوقی جامعه گردیده، از جمله عواملی است که ضرورت حضور وکیل در جامعه را نمایان می سازد. به تعبیر زیبای برخی حقوقدانان (شهیدی، 1377، ج1، ص 26)، وظیفه وکیل «تنها دفاع از حقوق موکل خود نیست، بلکه مشارکت در اجرای عدالت کلی اجتماعی و تشویق جامعه به احترام به قانون و کمک به فراهم آمدن زمینه سلامت محیط و دور بودن آن از شرایط آلودگی های شیطانی و فرصت شکوفا ساختن توانایی های فکری نیز وظیفه بی چون و چرای اوست».

وکالت از جمله عقود معین است؛ بدین معنی که حصول آن، صرفاً منوط به تراضی و توافق طرفین عقد نیست؛ بلکه تحققش علاوه بر شرایط اساسی معاملات، نیازمند وجود عناصر و شرایط قانونی دیگری نیز می باشد. شرایط ایجاد، دوام و انقضاء وکالت، ویژگی ها و اقسام آن، شرایط وکیل و موکل و... مباحث قابل تأمل و مبسوطی است که با توکل بر «نعم الوکیل»، بطور مستقل بیان خواهد شد. آنچه در این مقاله بیان می گردد صرفاً تعهدات اصلی وکیل در برابر موکل با محوریت احکام مقرره قانون مدنی و قوانین داخلی دیگری چون قانون وکالت است.

طرح دعوی در محاکم قضایی مستلزم علم شاکی به کیفیت مطلوب طرق احقاق حق خویش و انطباق قانونی خواسته با عناوین حقوقی ـ جزایی مربوط می باشد؛ از آنجا که این امر بر همگان مقدور نیست، مشاوره، راهنمایی یا طرح و تعقیب دعاوی توسط وکیل نقش ویژه ای دارد.(smith,1961,P.31) در موارد متعددی میان وکیل و موکل اختلافاتی پدید می آید که ناشی از عدم شناخت کافی طرفین عقد از تعهدات اصلی وکیل در برابر موکل می باشد؛ بدین جهت شرح و بیان این تعهدات و تبیین حدود آنها لازم ، بلکه ضروری است.

تعاریف

1ـ تعهد

تعریف لغوی: تعهد در لغت به معنای «سرانجام کار کسی را به ذمه خود گرفتن و ضامنی کردن» (دهخدا، ذیل«تعهد»، 1343)، و نیز به معنای «پذیرفتن وصیت و شرط» است. (زمخشری، 1923م، ج2، ص15).

تعریف اصطلاحی (حقوقی): از نظر حقوقی، تعهد دارای دو مفهوم «عام» و «خاص» می باشد.

تعهد به معنای عام عبارت است از: «هر چه که قانون یا اخلاق به انسان دستور می دهد تا آن را انجام دهد». بر حسب این تعریف، هرگونه مسؤولیتی اعم از این که الزام خود را از وجدان عمومی یا قانون بگیرد، تعهد شناخته شده است؛ اما در تعهد به معنای خاص، جنبه حقوقی تعهد، مد نظر است و الزام موجود در تعهد، به وسیله قدرت اجبار کنندة قانونی اعمال می گردد. در این معنی تعهد، رابطه ای است حقوقی که نتیجة آن انتقال مال اعم از پول یا کالا یا انجام دادن فعل یا ترک فعل معین می باشد.» (جعفری لنگرودی، 1357، ص907).

2ـ وکالت

معنای لغوی وکالت «تفویض» (خوری شرتونی، 1889م، ج 2، ص 1483)، «واگذاری امری به دیگری» (وجدی، بی تا، ج10، ص810) نیابت و خلافت است.

معنای اصطلاحی (حقوقی): ماده 656 قانون مدنی مقرر می دارد: «وکالت عقدی است که به موجب آن، یکی از طرفین طرف دیگر را برای امری نایب خود می نماید».