لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 22
معیارهاى بودجهبندى سرمایهاى
دوره برگشت سرمایه
ارزش فعلی خالص
نرخ بازده
دوره برگشت سرمایه
از میان معیارهاى مربوط به بودجهبندى سرمایهای، محاسبه و درک دوره برگشت از بقیه سادهتر است. ”دوره برگشت ـ payback“ مدت زمانى است که در آن مدت (برحسب سال) مجموع جریانهاى نقدى ورودى با مبلغ خالص سرمایهگذارى برابر مىشود؛ بهعبارت دیگر دوره برگشت سرمایه مدت زمانى است که در آن طرح به نقطه سربهسر مىرسد.
محاسبه دوره برگشت سرمایه
مدت زمانىکه جریانهاى نقدى حاصل از سرمایهگذارى بهصورت اقساط مساوى بازیافت مىشود دورهٔ برگشت سرمایه با تقسیم کردن خالص سرمایهگذارى طرح بر مقدار یک قسط (جریان نقدى یک سال) محاسبه مىشود.
تفسیر دوره برگشت سرمایه
دوره برگشت سرمایه نشاندهنده مدت زمانى است که از محل جریانهاى نقدى ورودی، مبلغ خالص سرمایهگذارى برگشت مىشود. این معیار نشاندهنده سودآورى یک طرح سرمایهگذارى نیست؛ زیرا در این روش به جریانهاى نقدى ورودى پس از دوره برگشت سرمایه توجهى نمىشود؛ بهعلاوه در فرآیند محاسبه دوره برگشت سرمایه مسئله ارزش زمانى پول موردتوجه قرار نمىگیرد.
نقاطقوت و ضعف دوره برگشت سرمایه
دوره برگشت سرمایه نخستین معیار مالى است که مورد قبول همگان قرار گرفته است و همچنان کاربرد نسبتاً زیادى دارد، زیرا:
۱. بهراحتى درک مىشود؛
۲. محاسبه آن آسان است؛
۳. بهراحتى تفسیرپذیر است؛
این معیار دو ضعف عمده نیز دارد:
۱. با این معیار نمىتوان سودآورى طرحهاى مختلف سرمایهگذارى را مقایسه کرد.
۲. در محاسبه این معیار، ارزش زمانى پول به حساب نمىآید.
اگر مبناى قضاوت براى رد یا قبول طرحهاى مختلف سرمایهگذارى مدت دوره برگشت سرمایه باشد، استفاده از این معیار تصمیمگیرىهاى نادرستى بهدنبال خواهد داشت؛ بهعبارت دیگر اگر کسى از این معیار بهدلیل ساده بودن آن استفاده مىکند، نباید از ناتوانى آن در برآورد سود و ارزش زمانى پول غافل بماند.
ارزش فعلى خالص
ارزش فعلى خالص یکى از بهترین معیارهائى است که بدانوسیله طرحهاى سرمایهاى را ارزیابى مىکنند.
”ارزش فعلى خالص ـ ivet present value“ عبارت است از مجموع ارزش فعلى جریانهاى نقدى ورودی، منهاى ارزش فعلى کل وجوهى که در زمان حال سرمایهگذارى مىشود؛ بهعبارت دیگر ارزش فعلى هر نوع فعالیتى (که مستلزم جریانهاى نقدى ورودى و خروجى در یک دورهٔ زمانى است) عبارت است از ارزش فعلى کل جریانهاى نقدى ورودى منهاى ارزش فعلى کل جریانهاى نقدى خروجی. اگر مبلغى خالص مجموع سرمایهگذارى در زمان صفر صورت گیرد، ارزش فعلى خالص اینگونه تعریف مىشود: کل ارزش فعلى جریانهاى نقدى ورودى منهاى مبلغ خالص سرمایهگذاری. ارزش فعلى خالص بر مبناى واحد پول (مانند ریال یا دلار) سنجیده مىشود.
محاسبه ارزش فعلی خالص طرح
تفسیر ارزش فعلی خالص
نقاطضعف و قوت ارزش فعلی خالص
محاسبه ارزش فعلى خالص طرح
از آنجا که ارزش فعلى خالص ممکن است مثبت، صفر یا منفى باشد، باید کاملاً متوجه علامت جبرى این معیار باشیم.
تفسیر ارزش فعلى خالص
براى محاسبه ارزش فعلى خالص (در بودجهبندى سرمایهای) از عامل حداقل نرخ بازده استفاده مىکنند.ارزش فعلى خالص را چندگونه مىتوان تفسیر کرد:
۱. اگر مقدار ارزش فعلى خالص مثبت، یعنى بزرگتر از صفر باشد، نرخ بازده طرح سرمایهگذارى بیش از حداقل نرخ بازده موردنظر است.
۲. اگر مقدار ارزش فعلى مساوى با صفر شود، نرخ بازده طرح سرمایهگذارى با حداقل نرخ بازده موردنظر برابر است.
۳. اگر مقدار ارزش فعلى خالص منفى شود، نرخ بازده طرح سرمایهگذارى کمتر از حداقل نرخ بازده موردنظر است.
۴. ارزش فعلى خالص مثبت به معنى این است که ارزش فعلى خالص سودهائى که از محل یک قلم سرمایهگذارى بهدست مىآید از خالص مبلغى که در زمان کنونى سرمایهگذارى مىشود، بیشتر است. ولى ارزش فعلى خالص منفى بدان معنى است که ارزش فعلى خالص سودهاى حاصل از یک قلم سرمایهگذارى از ارزش فعلى خالص که در زمان کنونى سرمایهگذارى مىشود، کمتر است.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 22
معیارهاى بودجهبندى سرمایهاى
دوره برگشت سرمایه
ارزش فعلی خالص
نرخ بازده
دوره برگشت سرمایه
از میان معیارهاى مربوط به بودجهبندى سرمایهای، محاسبه و درک دوره برگشت از بقیه سادهتر است. ”دوره برگشت ـ payback“ مدت زمانى است که در آن مدت (برحسب سال) مجموع جریانهاى نقدى ورودى با مبلغ خالص سرمایهگذارى برابر مىشود؛ بهعبارت دیگر دوره برگشت سرمایه مدت زمانى است که در آن طرح به نقطه سربهسر مىرسد.
محاسبه دوره برگشت سرمایه
مدت زمانىکه جریانهاى نقدى حاصل از سرمایهگذارى بهصورت اقساط مساوى بازیافت مىشود دورهٔ برگشت سرمایه با تقسیم کردن خالص سرمایهگذارى طرح بر مقدار یک قسط (جریان نقدى یک سال) محاسبه مىشود.
تفسیر دوره برگشت سرمایه
دوره برگشت سرمایه نشاندهنده مدت زمانى است که از محل جریانهاى نقدى ورودی، مبلغ خالص سرمایهگذارى برگشت مىشود. این معیار نشاندهنده سودآورى یک طرح سرمایهگذارى نیست؛ زیرا در این روش به جریانهاى نقدى ورودى پس از دوره برگشت سرمایه توجهى نمىشود؛ بهعلاوه در فرآیند محاسبه دوره برگشت سرمایه مسئله ارزش زمانى پول موردتوجه قرار نمىگیرد.
نقاطقوت و ضعف دوره برگشت سرمایه
دوره برگشت سرمایه نخستین معیار مالى است که مورد قبول همگان قرار گرفته است و همچنان کاربرد نسبتاً زیادى دارد، زیرا:
۱. بهراحتى درک مىشود؛
۲. محاسبه آن آسان است؛
۳. بهراحتى تفسیرپذیر است؛
این معیار دو ضعف عمده نیز دارد:
۱. با این معیار نمىتوان سودآورى طرحهاى مختلف سرمایهگذارى را مقایسه کرد.
۲. در محاسبه این معیار، ارزش زمانى پول به حساب نمىآید.
اگر مبناى قضاوت براى رد یا قبول طرحهاى مختلف سرمایهگذارى مدت دوره برگشت سرمایه باشد، استفاده از این معیار تصمیمگیرىهاى نادرستى بهدنبال خواهد داشت؛ بهعبارت دیگر اگر کسى از این معیار بهدلیل ساده بودن آن استفاده مىکند، نباید از ناتوانى آن در برآورد سود و ارزش زمانى پول غافل بماند.
ارزش فعلى خالص
ارزش فعلى خالص یکى از بهترین معیارهائى است که بدانوسیله طرحهاى سرمایهاى را ارزیابى مىکنند.
”ارزش فعلى خالص ـ ivet present value“ عبارت است از مجموع ارزش فعلى جریانهاى نقدى ورودی، منهاى ارزش فعلى کل وجوهى که در زمان حال سرمایهگذارى مىشود؛ بهعبارت دیگر ارزش فعلى هر نوع فعالیتى (که مستلزم جریانهاى نقدى ورودى و خروجى در یک دورهٔ زمانى است) عبارت است از ارزش فعلى کل جریانهاى نقدى ورودى منهاى ارزش فعلى کل جریانهاى نقدى خروجی. اگر مبلغى خالص مجموع سرمایهگذارى در زمان صفر صورت گیرد، ارزش فعلى خالص اینگونه تعریف مىشود: کل ارزش فعلى جریانهاى نقدى ورودى منهاى مبلغ خالص سرمایهگذاری. ارزش فعلى خالص بر مبناى واحد پول (مانند ریال یا دلار) سنجیده مىشود.
محاسبه ارزش فعلی خالص طرح
تفسیر ارزش فعلی خالص
نقاطضعف و قوت ارزش فعلی خالص
محاسبه ارزش فعلى خالص طرح
از آنجا که ارزش فعلى خالص ممکن است مثبت، صفر یا منفى باشد، باید کاملاً متوجه علامت جبرى این معیار باشیم.
تفسیر ارزش فعلى خالص
براى محاسبه ارزش فعلى خالص (در بودجهبندى سرمایهای) از عامل حداقل نرخ بازده استفاده مىکنند.ارزش فعلى خالص را چندگونه مىتوان تفسیر کرد:
۱. اگر مقدار ارزش فعلى خالص مثبت، یعنى بزرگتر از صفر باشد، نرخ بازده طرح سرمایهگذارى بیش از حداقل نرخ بازده موردنظر است.
۲. اگر مقدار ارزش فعلى مساوى با صفر شود، نرخ بازده طرح سرمایهگذارى با حداقل نرخ بازده موردنظر برابر است.
۳. اگر مقدار ارزش فعلى خالص منفى شود، نرخ بازده طرح سرمایهگذارى کمتر از حداقل نرخ بازده موردنظر است.
۴. ارزش فعلى خالص مثبت به معنى این است که ارزش فعلى خالص سودهائى که از محل یک قلم سرمایهگذارى بهدست مىآید از خالص مبلغى که در زمان کنونى سرمایهگذارى مىشود، بیشتر است. ولى ارزش فعلى خالص منفى بدان معنى است که ارزش فعلى خالص سودهاى حاصل از یک قلم سرمایهگذارى از ارزش فعلى خالص که در زمان کنونى سرمایهگذارى مىشود، کمتر است.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 23
چکیده
در دهه گذشته میلادی نظریه جدیدی در زمینه ارزیابی پروژه های سرمایهای ارایه گردیده است که در ایران هنوز شناخته شده نیست. این مقاله تلاشی است جهت ارایه این نظریه که به عنوان اختیارات سرمایه گذاری در داراییهای سرمایه ای (Real options) معروف گردیده است.
ابتدا با بررسی ادبیات بودجه بندی سرمایه ای نارسایی های نظریه های پیشین به بحث گرفته شده و به معرفی اختیارات سرمایه گذاری در دارایی های سرمایه ای که همانندی بسیار با اختیارات دارایی های مالی (سهام ) دارد می پردازیم. مهمترین اختیارات سرمایه گذاری در دارایی های سرمایه ای مانند اختیار انتظار (تأخیر) ، اختیار واگذاری، اختیار توسعه سرمایه گذاری و اختیار انعطاف پذیری مورد بحث قرار گرفته است. فرضیات زیر بنایی اختیارات سهام بررسی و همانندی های اختیار سهام و اختیارات سرمایه گذاری ها نیز ارائه شده است. یک مثال کلی از انواع اختیارات سرمایه گذاری در دارایی های سرمایه ای برای یک شرکت نفتی بحث و تجزیه و تحلیل شده است.
در پایان با اشاره به کارهای پژوهشی انجام شده در زمینه اختیارات سرمایه گذاری در دارایی های سرمایه ای سؤال هایی برای پژوهش های آتی ارایه گردیده است. آیا مدیران شرکت ها از وجود اختیارات سرمایه گذاری ها آگاهند؟ اگر چنین آگاهی وجود دارد در غیاب مدل های پیچیده ریاضی، آنها چگونه به ارزشیابی اختیارات می پردازند؟
واژههای کلیدی: اختیارات سرمایهگذاری در داراییهای سرمایهای، اختیار انتظار، اختیار واگذاری، بودجه بندی سرمایهای
* استادیار گروه حسابداری دانشگاه شهید چمران اهوا
مقدمه
نارضایتی فزاینده از روش های ارزیابی پروژه های سرمایه ای توسط دانشگاهیان و مدیران اجرایی توجهات را به شیوه های بودجه بندی سرمایه ای و روشهای تخصیص منابع جلب نموده است. بسیاری از تحقیقات بودجه بندی سرمایه ای بین نظریه و عمل فاصله نشان می دهند، بطور مثال به کریستی (1966) کلامر (1972) و پایک (1984) مراجعه کنید.
روش های متداول ارزیابی پروژههای سرمایه ای مثل ارزش فعلی خالص (NPV)و نرخ بازده داخلی (IRR) که به عنوان روش های پیشرفته ارزیابی پروژه های سرمایه ای شناخته شده اند انعطاف مدیریتی را در رابطه با تغییر تصمیمات به هنگام تغییر شرایط بازار در نظر نمی گیرند. روش های تنزیلی ارزیابی پروژههای سرمایه ای (DCF) براساس این فرض بنا گردیده اند که وقتی پروژه سرمایه ای پذیرفته شد باید آنرا تا آخر عمر مفیدش نگهداری کرد. و در حالی که در واقعیت ، شرایط اقتصادی و به دنبال آن نامعلومی 1 که سرمایه گذاری را احاطه نموده است در طول زمان تغییر می کند. در چنین شرایطی انتظارات مدیریت نیز در طول زمان تغییر می کند و همچنان که زمان می گذرد ورود اطلاعات جدید بخشی از نامعلومی اولیه شرایط بازار را برطرف می کند. بنابر این مدیریت مایل است برای مقابله با شرایط جدید در تصمیم اولیه خود تجدید نظر کند.
برخی دیگر از محققین در دهه 80 میلادی از روشهای تنزیلی پروژه های سرمایه ای بدلیل آن که شرایط استراتژیک را نادیده می گیرند به انتقاد پرداختند. عده ای از محققین نیز روشهای تنزیلی ارزیابی پروژههای سرمایهای (DCF) را روشهای ارزشیابی نادرست توصیف کرده اند زیرا که انعطاف مدیریتی را به حساب نمی آورند. تری جرجیس و می سن (1987) به عنوان یک راه حل پیشنهادی ، استفاده از روش شبیه سازی مونت کارلو و درخت تصمیم گیری که تجزیه و تحلیل تصمیمات مختلف را با توجه به وقایع آینده امکان پذیر می سازند. ارایه کرده اند. انعطاف مدیریتی را توانایی مدیریت در تغییر تصمیم اولیه خود در رابطه با یک پروژه سرمایه ای در آینده توصیف کرده اند. انعطاف مدیریتی در ادبیات جدید بودجه بندی سرمایه ای به اختیارات سرمایه گذاری در دارایی های سرمایه ای (Real Options) معروف گردیده اند.
کستر (1984) و مایرز (1984) پیشنهاد می کنند روشهای بودجه بندی سرمایه ای بهمنظور در برگیری ارزشهای اختیارات سرمایه گذاری که در هنگام تصمیم گیری در اغلب سرمایه ها نهفته اند بسط داده شوند.
در این مقاله به بررسی انواع اختیارات سرمایه گذاری ها و فرضیات و خصوصیات آنها می پردازیم و در پایان زمینه های تحقیق را با استفاده از نظریه های جدید ارزیابی سرمایه گذاری ها ارایه می دهیم.
اختیارات سرمایه گذاری در دارایی های سرمایه ای 2
پیشرفت اخیر در ادبیات بودجه بندی سرمایه ای موجب ارایه نظریه جدید اختیارات سرمایه گذاری در دارایی های سرمایهای (Real options) شده است. این نظریه جدید افقی تازه پیش روی محققین و مدیران شرکت ها در زمینه بودجه بندی سرمایه ای گشوده است . اختیارات سرمایه گذاری در دارایی های سرمایه ای بر این اساس استوار است که در هنگام انجام سرمایهگذاری در داراییهای حقیقی مثل زمین ساختمان وماشینآلات اختیارات خاصی مشابه اختیارات دارایی های مالی (اختیار خرید و اختیار فروش سهام3 ) نهفته است.
بیر من واشمید (1988) اختیارات سرمایه گذاری در دارایی های سرمایه ای را انتخاب سرمایه گذار در هنگام سرمایهگذاری می دانند. آنها پروژه ای را دارای اختیار سرمایه گذاری تلقی می کنند که پس از قبول آن بتوان تصمیمات مهمی در رابطه با آن پروژه اتخاذ کرد که بر ارزشش تأثیر بگذارد. بریلی و مایرز (1996) اختیارات سرمایهگذاری در دارایی های سرمایه ای را حقی برای سرمایهگذاران می دانند که استفاده از آن موجب افزایش ارزش سرمایهگذاری در شرایط مطلوب ومحدود کردن زیان در شرایط نامطلوب می گردد.
وجود اختیارات سرمایه گذاریها موجب افزایش ارزش پروژههای سرمایهای میگردد. ارزش یک پروژه سرمایهای را در غیاب مدلهای پیچیدهای ارزشیابی اختیارات سرمایهگذاری شامل ارزش فعلی خالص پروژه که به شیوه معمول محاسبه می گردد به اضافه ارزش اختیارات سرمایه گذاری داشته اند.
ارزش فعلی خالص پروژه + ارزش اختیار سرمایه گذاری = ارزش پروژه