لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 7
انواع شیرین کننده های رژیمی
شیرین کننده های رژیمی به دو دسته " کالری زا" و "غیر کالری زا" تقسیم می شوند.
شیرین کننده های کالری زا
دسته اول که شامل "فروکتوز"، "سوربیتول" و "مانیتول" می باشند، حاوی کالری هستند و بنابراین مصرف آنها باید حساب شده باشد تا منجر به اضافه وزن نگردد. همچنین مصرف زیاد سوربیتول و مانیتول به علت عدم جذب کامل ددر روده ها موجب اسهال می گردد.
بنابراین قبل از مصرف فرآورده های غذایی رژیمی به برچسب روی آنها که بیانگر ترکیباتشان است دقت کنید. به طور کلی مصرف این نوع شیرین کننده ها در افراد دیابتی چاق که دارای چربی خون بالایی نیز هستند، توصیه نمی شود.
شیرین کننده های غیر کالری زا
شیرین کننده های غیر کالری زا مانند" ساخارین" و "آسپارتام" دارای هیچ کالری نیستند و باعث اضافه وزن نیز می شوند. قدرت شیرین کنندگی آنها بسیار بیشتر از شکر معمولی می باشد (حدود 200 برابر ). بعضی از این شیرین کننده ها مثل آسپارتام در اثر حرارت زیاد اثر شیرین کنندگی خود را از دست می دهند و بنابراین نمی توان از آنها در کیک پزی استفاده کرد. همچنین مصرف زیاد ساخارین در بعضی از حیوانات منجر به سرطان مثانه شده که البته هنوز در مورد انسانی به اثبات نرسیده است. زنان باردار نیز بهتر است از ساخارین استفاده نکنند.
شیرین کننده ها در مواد غذایی
شیرین کننده ها به دو دسته مغذی و غیر مغذی تقسیم می شوند. شیرین کننده های مغذی در بدن تولید انرژی می نمایند در حالی که غیرمغذی ها تولید انرژی نمی کنند و یا با توجه به اینکه شیرینی آنها در برخی موارد بیش از صد برابر ساکاروزات در غلظتهایی که استفاده می شود تولید انرژی کمی می نماید.
از انواع شیرین کننده ها گلیسریزین می باشد که از ریشه شیرین بیان Licorice استخراج می گردد و در محصولاتی مانند توتون سیگار و پیپ ، آبنبات، نوشابه، شکلات و فرآورده های دارویی استفاده می شود. امروزه در برخی از نوشابه های کم کالری از شیرین کننده ای به نام آسپارتام Aspartame استفاده می کنند.
در سالهای اخیر از برخی میوه های آفریقایی شیرین کننده هایی با منشاء پروتئینی استخراج گردیده است. به عنوان مثال می توان به مونیلین اشاره داشت که از میوه ای به نام سرنده پیتی Serendipity تهیه شده و حدود 2500 تا 3000 برابر ساکاروز قدرت شیرین کنندگی دارد.شیرین کننده دیگر میراکولین نام دارد که از میوه ای با نام میوه اعجازآمیز Miracle استخراج می گردد. این ترکیب بدون طعم است اما ویژگی آن به این صورت است که طعم ترش را به شیرین تبدیل می کند، در حقیقت با مصرف یک ماده غذایی ترش در دهان، قادر است به عنوان یک تغییر طعم دهنده، مزه آنرا به شیرینی تبدیل نماید.
از دیگر شیرین کننده ها سوربیتول می باشد که در شکلات یا بستنی مورد استفاده در افراد دیابتی مصرف می گردد. در آدامس بدون قند و قرصهای ویتامینه کودکان که قابل جویدن هستند از شیرین کننده ای به نام گزیلیتون استفاده می شود. ازمالیتتول در غذاهای دیابتی، محلولهای شستشوی دهان و دندان، در آدامس، شکلات، بستـنی، باستیل و آبنبات استفاده می گردد.
قند ها
در حالی که بسیاری از افراد مزه شیرینی را به قند معمولی یا ساکاروز نسبت می دهند، ساکاروز تنها یکی از انواع قند هایی است که مزه شیرین دارند. میوه ها دارای قند های ساده ای مانند گلوکز و فروکتوز هستند؛ مواد غذایی دیگر نیز مانند عسل یا شربت ذرت دارای قند هایی هستند که ترکیبی از گلوکز و فروکتوز هستند.یک قند ساده دیگر قند لاکتوز نام دارد که ترکیبی از گلوکز و یک قند ساده دیگر یعنی گالاکتوز است.همه قند ها مواد کربوهیدراتی هستند که به ازای هر گرم چهار کالری انرژی ایجاد می کنند و همه کربوهیدرات ها از یک یا چند نوع مولکول قند ساده تشکیل شده اند. قند ها پس از گوارش از طریق جریان خون به سلول های بدن می رسند و در آنجا به عنوان سوخت اصلی بدن، کمک به سوخت و ساز چربی، تشکیل پروتئین ها و ذخیره برای استفاده های بعدی به کار می روند.قند ها تنها شیرین کننده های غذا نیستند، آنها خصوصیات عملی منحصر به فردی دارند مثلاً رشته شدن و قوام گرفتن غذا که خوردن غذا را لذت بخش می کند مدیون آنها است.
ساکاروز: یا همان قند معمولی که ما به صورت شکر یا حبه های قند- مصرف می کنیم یک ترکیب دوقندی (دی ساکاریدی) است که از دو قند گلوکز و فروکتوز تشکیل شده است و به ازای هر گرمش ۴ کالری (تقریباً ۱۶ کالری برای هر قاشق چایخوری شکر) انرژی تولید می کند. فرایند تصفیه قند در کارخانه ناخالصی ها را از نیشکر یا چغندر قند می زداید و بلور های سفیدی به وجود می آورد که شکل شاخص شکری را که سرمیز می گذاریم به وجود می آورد. ملاس شکل ناخالص تر ساکاروز است.
فروکتوز: فروکتوز مانند ساکاروز به ازای هر گرم چهار کالری ایجاد می کند. همانطور که گفته شد فروکتوز یکی از اجزای سازنده قند معمولی یا ساکاروز است، فروکتوز همچنین به شکل بلوری به برخی نوشابه ها اضافه می شود.
• شیرین کننده های کم کالری
شیرین کننده های کم کالری مزه شیرین ایجاد می کنند ولی فاقد کالری هستند یا میزان کالری کمی دارند، بنابراین باعث افزایش وزن نمی شوند. این مواد پیش از آنکه مجوز مصرف بگیرند باید استاندارد های لازم از لحاظ ایمنی را کسب کنند. از جمله باید برای کودکان و زنان باردار بی خطر باشند. در حال حاضر شش شیرین کننده قوی کم کالری توسط سازمان غذا و داروی آمریکا به تصویب رسیده است که شامل این مواد می شود: آیس سولفام پتاسیم (Ace-k)، آسپارتام، نئوتام، ساکارین، سوکرالوز و تاگاتوز و دو ماده دیگر آلتیام و سیکلامات نیز در بسیاری کشور ها مجوز مصرف گرفته اند.آسپارتام در بسیاری از غذا ها و نوشابه ها و به صورت شیرین کننده سر میز غذا مصرف می شود. آسپارتام به ازای هر گرم دارای چهار کالری است، اما در مقایسه با قند معمولی ۲۰۰ برابر شیرین تر است، بنابراین مقدار بسیار کمی از آن برای شیرین کردن کفایت می کند و لذا کالری زیادی را به غذا ها نمی افزاید.اضافه کردن ساکارین که یکی از قدیمی ترین شیرین کننده های کم کالری است، کالری به غذا ها اضافه نمی کند. آیس سولفام پتاسیم (Ace-K) در بسیاری از نوشابه ها و غذا ها و به عنوان تشدید کننده رایحه هم کاربرد دارد. این ماده نیز فاقد کالری است و در مقابل حرارت هم پایدار است. هنگامی که آن را با سایر شیرین کننده های کم کالری مخلوط می کنند یک اثر افزاینده دارد و طعم شیرینی و پایداری غذا ها و نوشابه های کم کالری را می افزاید.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 7
انواع شیرین کننده های رژیمی
شیرین کننده های رژیمی به دو دسته " کالری زا" و "غیر کالری زا" تقسیم می شوند.
شیرین کننده های کالری زا
دسته اول که شامل "فروکتوز"، "سوربیتول" و "مانیتول" می باشند، حاوی کالری هستند و بنابراین مصرف آنها باید حساب شده باشد تا منجر به اضافه وزن نگردد. همچنین مصرف زیاد سوربیتول و مانیتول به علت عدم جذب کامل ددر روده ها موجب اسهال می گردد.
بنابراین قبل از مصرف فرآورده های غذایی رژیمی به برچسب روی آنها که بیانگر ترکیباتشان است دقت کنید. به طور کلی مصرف این نوع شیرین کننده ها در افراد دیابتی چاق که دارای چربی خون بالایی نیز هستند، توصیه نمی شود.
شیرین کننده های غیر کالری زا
شیرین کننده های غیر کالری زا مانند" ساخارین" و "آسپارتام" دارای هیچ کالری نیستند و باعث اضافه وزن نیز می شوند. قدرت شیرین کنندگی آنها بسیار بیشتر از شکر معمولی می باشد (حدود 200 برابر ). بعضی از این شیرین کننده ها مثل آسپارتام در اثر حرارت زیاد اثر شیرین کنندگی خود را از دست می دهند و بنابراین نمی توان از آنها در کیک پزی استفاده کرد. همچنین مصرف زیاد ساخارین در بعضی از حیوانات منجر به سرطان مثانه شده که البته هنوز در مورد انسانی به اثبات نرسیده است. زنان باردار نیز بهتر است از ساخارین استفاده نکنند.
شیرین کننده ها در مواد غذایی
شیرین کننده ها به دو دسته مغذی و غیر مغذی تقسیم می شوند. شیرین کننده های مغذی در بدن تولید انرژی می نمایند در حالی که غیرمغذی ها تولید انرژی نمی کنند و یا با توجه به اینکه شیرینی آنها در برخی موارد بیش از صد برابر ساکاروزات در غلظتهایی که استفاده می شود تولید انرژی کمی می نماید.
از انواع شیرین کننده ها گلیسریزین می باشد که از ریشه شیرین بیان Licorice استخراج می گردد و در محصولاتی مانند توتون سیگار و پیپ ، آبنبات، نوشابه، شکلات و فرآورده های دارویی استفاده می شود. امروزه در برخی از نوشابه های کم کالری از شیرین کننده ای به نام آسپارتام Aspartame استفاده می کنند.
در سالهای اخیر از برخی میوه های آفریقایی شیرین کننده هایی با منشاء پروتئینی استخراج گردیده است. به عنوان مثال می توان به مونیلین اشاره داشت که از میوه ای به نام سرنده پیتی Serendipity تهیه شده و حدود 2500 تا 3000 برابر ساکاروز قدرت شیرین کنندگی دارد.شیرین کننده دیگر میراکولین نام دارد که از میوه ای با نام میوه اعجازآمیز Miracle استخراج می گردد. این ترکیب بدون طعم است اما ویژگی آن به این صورت است که طعم ترش را به شیرین تبدیل می کند، در حقیقت با مصرف یک ماده غذایی ترش در دهان، قادر است به عنوان یک تغییر طعم دهنده، مزه آنرا به شیرینی تبدیل نماید.
از دیگر شیرین کننده ها سوربیتول می باشد که در شکلات یا بستنی مورد استفاده در افراد دیابتی مصرف می گردد. در آدامس بدون قند و قرصهای ویتامینه کودکان که قابل جویدن هستند از شیرین کننده ای به نام گزیلیتون استفاده می شود. ازمالیتتول در غذاهای دیابتی، محلولهای شستشوی دهان و دندان، در آدامس، شکلات، بستـنی، باستیل و آبنبات استفاده می گردد.
قند ها
در حالی که بسیاری از افراد مزه شیرینی را به قند معمولی یا ساکاروز نسبت می دهند، ساکاروز تنها یکی از انواع قند هایی است که مزه شیرین دارند. میوه ها دارای قند های ساده ای مانند گلوکز و فروکتوز هستند؛ مواد غذایی دیگر نیز مانند عسل یا شربت ذرت دارای قند هایی هستند که ترکیبی از گلوکز و فروکتوز هستند.یک قند ساده دیگر قند لاکتوز نام دارد که ترکیبی از گلوکز و یک قند ساده دیگر یعنی گالاکتوز است.همه قند ها مواد کربوهیدراتی هستند که به ازای هر گرم چهار کالری انرژی ایجاد می کنند و همه کربوهیدرات ها از یک یا چند نوع مولکول قند ساده تشکیل شده اند. قند ها پس از گوارش از طریق جریان خون به سلول های بدن می رسند و در آنجا به عنوان سوخت اصلی بدن، کمک به سوخت و ساز چربی، تشکیل پروتئین ها و ذخیره برای استفاده های بعدی به کار می روند.قند ها تنها شیرین کننده های غذا نیستند، آنها خصوصیات عملی منحصر به فردی دارند مثلاً رشته شدن و قوام گرفتن غذا که خوردن غذا را لذت بخش می کند مدیون آنها است.
ساکاروز: یا همان قند معمولی که ما به صورت شکر یا حبه های قند- مصرف می کنیم یک ترکیب دوقندی (دی ساکاریدی) است که از دو قند گلوکز و فروکتوز تشکیل شده است و به ازای هر گرمش ۴ کالری (تقریباً ۱۶ کالری برای هر قاشق چایخوری شکر) انرژی تولید می کند. فرایند تصفیه قند در کارخانه ناخالصی ها را از نیشکر یا چغندر قند می زداید و بلور های سفیدی به وجود می آورد که شکل شاخص شکری را که سرمیز می گذاریم به وجود می آورد. ملاس شکل ناخالص تر ساکاروز است.
فروکتوز: فروکتوز مانند ساکاروز به ازای هر گرم چهار کالری ایجاد می کند. همانطور که گفته شد فروکتوز یکی از اجزای سازنده قند معمولی یا ساکاروز است، فروکتوز همچنین به شکل بلوری به برخی نوشابه ها اضافه می شود.
• شیرین کننده های کم کالری
شیرین کننده های کم کالری مزه شیرین ایجاد می کنند ولی فاقد کالری هستند یا میزان کالری کمی دارند، بنابراین باعث افزایش وزن نمی شوند. این مواد پیش از آنکه مجوز مصرف بگیرند باید استاندارد های لازم از لحاظ ایمنی را کسب کنند. از جمله باید برای کودکان و زنان باردار بی خطر باشند. در حال حاضر شش شیرین کننده قوی کم کالری توسط سازمان غذا و داروی آمریکا به تصویب رسیده است که شامل این مواد می شود: آیس سولفام پتاسیم (Ace-k)، آسپارتام، نئوتام، ساکارین، سوکرالوز و تاگاتوز و دو ماده دیگر آلتیام و سیکلامات نیز در بسیاری کشور ها مجوز مصرف گرفته اند.آسپارتام در بسیاری از غذا ها و نوشابه ها و به صورت شیرین کننده سر میز غذا مصرف می شود. آسپارتام به ازای هر گرم دارای چهار کالری است، اما در مقایسه با قند معمولی ۲۰۰ برابر شیرین تر است، بنابراین مقدار بسیار کمی از آن برای شیرین کردن کفایت می کند و لذا کالری زیادی را به غذا ها نمی افزاید.اضافه کردن ساکارین که یکی از قدیمی ترین شیرین کننده های کم کالری است، کالری به غذا ها اضافه نمی کند. آیس سولفام پتاسیم (Ace-K) در بسیاری از نوشابه ها و غذا ها و به عنوان تشدید کننده رایحه هم کاربرد دارد. این ماده نیز فاقد کالری است و در مقابل حرارت هم پایدار است. هنگامی که آن را با سایر شیرین کننده های کم کالری مخلوط می کنند یک اثر افزاینده دارد و طعم شیرینی و پایداری غذا ها و نوشابه های کم کالری را می افزاید.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 7
انواع شیرین کننده های رژیمی
شیرین کننده های رژیمی به دو دسته " کالری زا" و "غیر کالری زا" تقسیم می شوند.
شیرین کننده های کالری زا
دسته اول که شامل "فروکتوز"، "سوربیتول" و "مانیتول" می باشند، حاوی کالری هستند و بنابراین مصرف آنها باید حساب شده باشد تا منجر به اضافه وزن نگردد. همچنین مصرف زیاد سوربیتول و مانیتول به علت عدم جذب کامل ددر روده ها موجب اسهال می گردد.
بنابراین قبل از مصرف فرآورده های غذایی رژیمی به برچسب روی آنها که بیانگر ترکیباتشان است دقت کنید. به طور کلی مصرف این نوع شیرین کننده ها در افراد دیابتی چاق که دارای چربی خون بالایی نیز هستند، توصیه نمی شود.
شیرین کننده های غیر کالری زا
شیرین کننده های غیر کالری زا مانند" ساخارین" و "آسپارتام" دارای هیچ کالری نیستند و باعث اضافه وزن نیز می شوند. قدرت شیرین کنندگی آنها بسیار بیشتر از شکر معمولی می باشد (حدود 200 برابر ). بعضی از این شیرین کننده ها مثل آسپارتام در اثر حرارت زیاد اثر شیرین کنندگی خود را از دست می دهند و بنابراین نمی توان از آنها در کیک پزی استفاده کرد. همچنین مصرف زیاد ساخارین در بعضی از حیوانات منجر به سرطان مثانه شده که البته هنوز در مورد انسانی به اثبات نرسیده است. زنان باردار نیز بهتر است از ساخارین استفاده نکنند.
شیرین کننده ها در مواد غذایی
شیرین کننده ها به دو دسته مغذی و غیر مغذی تقسیم می شوند. شیرین کننده های مغذی در بدن تولید انرژی می نمایند در حالی که غیرمغذی ها تولید انرژی نمی کنند و یا با توجه به اینکه شیرینی آنها در برخی موارد بیش از صد برابر ساکاروزات در غلظتهایی که استفاده می شود تولید انرژی کمی می نماید.
از انواع شیرین کننده ها گلیسریزین می باشد که از ریشه شیرین بیان Licorice استخراج می گردد و در محصولاتی مانند توتون سیگار و پیپ ، آبنبات، نوشابه، شکلات و فرآورده های دارویی استفاده می شود. امروزه در برخی از نوشابه های کم کالری از شیرین کننده ای به نام آسپارتام Aspartame استفاده می کنند.
در سالهای اخیر از برخی میوه های آفریقایی شیرین کننده هایی با منشاء پروتئینی استخراج گردیده است. به عنوان مثال می توان به مونیلین اشاره داشت که از میوه ای به نام سرنده پیتی Serendipity تهیه شده و حدود 2500 تا 3000 برابر ساکاروز قدرت شیرین کنندگی دارد.شیرین کننده دیگر میراکولین نام دارد که از میوه ای با نام میوه اعجازآمیز Miracle استخراج می گردد. این ترکیب بدون طعم است اما ویژگی آن به این صورت است که طعم ترش را به شیرین تبدیل می کند، در حقیقت با مصرف یک ماده غذایی ترش در دهان، قادر است به عنوان یک تغییر طعم دهنده، مزه آنرا به شیرینی تبدیل نماید.
از دیگر شیرین کننده ها سوربیتول می باشد که در شکلات یا بستنی مورد استفاده در افراد دیابتی مصرف می گردد. در آدامس بدون قند و قرصهای ویتامینه کودکان که قابل جویدن هستند از شیرین کننده ای به نام گزیلیتون استفاده می شود. ازمالیتتول در غذاهای دیابتی، محلولهای شستشوی دهان و دندان، در آدامس، شکلات، بستـنی، باستیل و آبنبات استفاده می گردد.
قند ها
در حالی که بسیاری از افراد مزه شیرینی را به قند معمولی یا ساکاروز نسبت می دهند، ساکاروز تنها یکی از انواع قند هایی است که مزه شیرین دارند. میوه ها دارای قند های ساده ای مانند گلوکز و فروکتوز هستند؛ مواد غذایی دیگر نیز مانند عسل یا شربت ذرت دارای قند هایی هستند که ترکیبی از گلوکز و فروکتوز هستند.یک قند ساده دیگر قند لاکتوز نام دارد که ترکیبی از گلوکز و یک قند ساده دیگر یعنی گالاکتوز است.همه قند ها مواد کربوهیدراتی هستند که به ازای هر گرم چهار کالری انرژی ایجاد می کنند و همه کربوهیدرات ها از یک یا چند نوع مولکول قند ساده تشکیل شده اند. قند ها پس از گوارش از طریق جریان خون به سلول های بدن می رسند و در آنجا به عنوان سوخت اصلی بدن، کمک به سوخت و ساز چربی، تشکیل پروتئین ها و ذخیره برای استفاده های بعدی به کار می روند.قند ها تنها شیرین کننده های غذا نیستند، آنها خصوصیات عملی منحصر به فردی دارند مثلاً رشته شدن و قوام گرفتن غذا که خوردن غذا را لذت بخش می کند مدیون آنها است.
ساکاروز: یا همان قند معمولی که ما به صورت شکر یا حبه های قند- مصرف می کنیم یک ترکیب دوقندی (دی ساکاریدی) است که از دو قند گلوکز و فروکتوز تشکیل شده است و به ازای هر گرمش ۴ کالری (تقریباً ۱۶ کالری برای هر قاشق چایخوری شکر) انرژی تولید می کند. فرایند تصفیه قند در کارخانه ناخالصی ها را از نیشکر یا چغندر قند می زداید و بلور های سفیدی به وجود می آورد که شکل شاخص شکری را که سرمیز می گذاریم به وجود می آورد. ملاس شکل ناخالص تر ساکاروز است.
فروکتوز: فروکتوز مانند ساکاروز به ازای هر گرم چهار کالری ایجاد می کند. همانطور که گفته شد فروکتوز یکی از اجزای سازنده قند معمولی یا ساکاروز است، فروکتوز همچنین به شکل بلوری به برخی نوشابه ها اضافه می شود.
• شیرین کننده های کم کالری
شیرین کننده های کم کالری مزه شیرین ایجاد می کنند ولی فاقد کالری هستند یا میزان کالری کمی دارند، بنابراین باعث افزایش وزن نمی شوند. این مواد پیش از آنکه مجوز مصرف بگیرند باید استاندارد های لازم از لحاظ ایمنی را کسب کنند. از جمله باید برای کودکان و زنان باردار بی خطر باشند. در حال حاضر شش شیرین کننده قوی کم کالری توسط سازمان غذا و داروی آمریکا به تصویب رسیده است که شامل این مواد می شود: آیس سولفام پتاسیم (Ace-k)، آسپارتام، نئوتام، ساکارین، سوکرالوز و تاگاتوز و دو ماده دیگر آلتیام و سیکلامات نیز در بسیاری کشور ها مجوز مصرف گرفته اند.آسپارتام در بسیاری از غذا ها و نوشابه ها و به صورت شیرین کننده سر میز غذا مصرف می شود. آسپارتام به ازای هر گرم دارای چهار کالری است، اما در مقایسه با قند معمولی ۲۰۰ برابر شیرین تر است، بنابراین مقدار بسیار کمی از آن برای شیرین کردن کفایت می کند و لذا کالری زیادی را به غذا ها نمی افزاید.اضافه کردن ساکارین که یکی از قدیمی ترین شیرین کننده های کم کالری است، کالری به غذا ها اضافه نمی کند. آیس سولفام پتاسیم (Ace-K) در بسیاری از نوشابه ها و غذا ها و به عنوان تشدید کننده رایحه هم کاربرد دارد. این ماده نیز فاقد کالری است و در مقابل حرارت هم پایدار است. هنگامی که آن را با سایر شیرین کننده های کم کالری مخلوط می کنند یک اثر افزاینده دارد و طعم شیرینی و پایداری غذا ها و نوشابه های کم کالری را می افزاید.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : .docx ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 38 صفحه
قسمتی از متن .docx :
شیرین سازی گاز ترش
مقدمه :
در این مقاله به صورت بسیار مختصر وچکیده در باره یکی از وظایف عمده پالایشگاه که همانا قابل مصرف کردن گازهای خام استحصالی از چاه های حوزه نار و کنگان است بحث می شود و به این سوال پاسخ داده می شود که منظور از گاز ترش و یا گاز شیرین چیست و چگونه گاز ترش شیرین می گردد ؟
وجود عوامل اسیدی هیدروژن سولفورو (H2S ) و گاز کربنیک ( CO2 ) با غلظت های متفاوت در مخلوطی ازگازها خصوصا گاز طبیعی را در صنعت گاز ترش نامیده اند و چنانچه این عوامل اسیدی از جریان گاز حذف نشوند صدمات قابل ملاحظه ای به شبکه انتقال به سبب وجود فرآیند خوردگی و دستگاه های مصرف کننده گاز وارد می گردد عمده گاز ترش از میادین گاز طبیعی استحصال می شود و عملیات حذف عوامل اسیدی از جریان گاز ترش را شیرین کردن گاز می گویند . منظور از شیرین سازی گاز طبیعی بهره گیری از یک ترکیب فرآیند شیمیایی فیزیکی برای جذب عوامل اسیدی از جریان گاز می باشد .
برخی از دلایل عمده برای شیرین کردن گاز ترش بشرح زیر اند :
1 - خوردگی : با حل شدن گازهای اسیدی در فاز مایع که در کف لوله ها ی خطوط انتقال و تجهیزات ضمن افت فشارجریان تشکیل می گردد محیط فاز مایع اسیدی شده (کاهش PH ) و دیواره فلزی خطوط و تجهیزات که اغلب از آلیاژهای آهن می باشند تحت تاثیرفرآیندخوردگی اسیدی قرار می گیرد و سبب خرابی وتوقف در جریان می شود و تداوم خوردگی به معنی از دست دادن سرمایه در صنعت محسوب می شود .
2 – نشت گاز سمی و بوی نامطبوع : نشت گاز ترش و استنشاق آن توسط جانداران خصوصا انسان سبب حمله گاز اسیدی H2S به مخاط بینی شده و در زمان بسیار کوتاهی کارایی یاخته های مخاط بینی را کاهش می دهد و درنتیجه حس بویایی را از کار می اندازد و در غلظت زیاد سبب مرگ می شود. در اغلب جریانات گاز طبیعی ترکیبات گوگردی دیگری بنام مرکاپتان ( R-S-S-R ) وجود دارند که با نشت گاز در محیط بوی نامطبویی پراکنده می شود و اثرات روانی بدی بر جا می گذارد البته از این خاصیت هم برای ردیابی نشت گازدر محل مصرف ضمن کنترل غلظت آن استفاده می گردد .
3 – کیفیت خوراک صنایع پایین دستی : بخش بزرگی از گاز طبیعی شیرین شده خوراک صنعت پتروشیمی می گردد غلظت بیش از حد استاندارد گاز های اسیدی فرآیند های پتروشیمیایی را با اختلال مواجه می کند .
طراحی فرآیند های شیرین سازی گاز ترش
در طراحی فرآیند های تصفیه گاز شروط امکان پذیری و اقتصادی بودن طرح مهمترین بخش طراحی می باشد تا کنون اقدامات بسیاری در این صنعت برای عملیاتی کردن و بدست آوردن شرایط بهینه انجام شده است و محققین ایده های جدیدی برای به روز رسانی فن آوری شیرین سازی گاز به بازار صنعت ارائه می نمایند به نظر می رسد تا کنون طرحی که شامل بهره گیری از یک حلال مایع در یک برج جذب باشد در منظر اقتصادی و راستای سهولت عملیاتی قابل رقابت ارائه نشده است .
انتخاب حلال مناسب اساسی ترین گزینه در طراحی می باشد . طراح با در نظر گرفتن حجم تصفیه گاز در روز ترکیبات گاز ترش ، میزان گازهای اسیدی و رسیدن به غلظت استاندارد حلال مناسب را انتخاب می کند .
انتخاب حلال مناسب: حلال مناسب تابع عواملی ازقبیل : قدرت بالای حلالیت گازهای اسیدی ، برگشت پذیری آسان واکنش بین حلال و عامل اسیدی ، فشار بخار حلال ، درجه خورندگی حلال ، هزینه خرید حلال ، ویسکوزیته حلال (اقتصادی بودن هزینه پمپاژ و انتقال) می باشد . از نظر خواص عمومی منجمله غیر سمی ، غیر قابل احتراق ، از نظر شیمیایی پایدار و نقطه شروع انجماد پایین هم بسیار مهم می باشد . .
تا کنون تجربه های عملیاتی ثابت کرده است که خانواده آلکانول آمین ها مجموعه خواص مذکور را دارا می باشند از خواص شاخص آمین ها علاوه بر دارا بودن خواص پیش گفته می توان به قلیایی بودن در محیط آب بدلیل وجودگروه آمینو N-H و وجود گروه O-H که سبب افزایش حل شوندگی در آب می گردد و وجود پیوند های هیدروژنی که فشار بخار مایع را کاهش می دهد و حضور گروه الفتیک Alphatic ، CH3 ) *n ) که بخش عمده ای از ساختار مولکول را تشکیل می دهد وخواص مواد هیدروکربنی را به همراه دارد اشاره کرد .
انتخاب نوع آمین به عوامل زیر بستگی کامل دارد :
- ظرفیت جذب گازهای اسیدی : فاکتوری که برای مقایسه بین آمین ها تعیین کننده است این است که هرگروه ازآمین ها بتواند با حجم کمتر بیشترین میزان جذب گازهای اسیدی را داشته باشد و از نظر عملیاتی و اقتصادی مورد تاییدباشد بالاترین امتیاز را به خود اختصاص خواهد داد .
- میزان هدر رفت آمین در فرآیند جذب و احیاء : هدر رفت آمین به مقدار فشار بخارآمین بستگی دارد که تابعی از درجه حرارت برج جذب می باشد چنانچه فشار بخار کم باشد بدیهی است مقدار آمین همراه جریان گازکه از برج خارج می شودکمتر خواهد بود .
میزان هدر رفت آمین به موارد عمده ای از قبیل تجزیه آمین براثر حرارت وتبدیل آن به مواد اسیدی ناخواسته ، ترکیب غیرقابل برگشت با گاز کربنیک و دورریز بواسطه اشکالات مکانیکی بستگی دارد . برای تعیین میزان هدررفت آمین که بر اثر تجزیه و یا تشکیل ترکیبات پایدارآمین وابسته است در آزمایشگاه از محلول آمین آنالیز کامل که شامل پایداری گرمایی نمک های همراه محلول ( H.S.S. ) بعمل می آیدکه در نتیجه در صد سطح محصولات حاصل از فساد آمین و همچنین آلودگی آمین محاسبه می شود .
آلکانول آمین ها
آلکانول آمین ها مواد قابل دسترس و فراوانی هستند و به دلیل سرعت واکنش با گازها ی اسیدی و همچنین تولید آنها با هزینه کم در صنعت شیرین سازی گاز به موقعیت بسیار مطلوبی رسیده اند . در نام گذاری آمین ها پیشوند مونو ( Mono ) و دی ( Di ) و تری (Tri ) به درجه ریشه رادیکالی عنصر نیتروژن بستگی دارد و گروه O-H ( ا’ل ) به نام آنها اضافه می گردد .
برای مثال واکنش های دی اتانول آمین که در برج تماس با گاز های اسیدی رخ می دهد به قرار زیرند :
-S ( R2NH2 ) 2 × 2× ( R2NH ) + H2-S
-S + H2-S 2 × ( R2NH2-HS ) 2× ( R2NH2 )
R2NH + H2O + CO2 2 × ( R2NH2 )- CO3 × 2
R2NH2 ) - CO3 + H2O + CO2 2 × ( R2NH2-H CO3 )) × 2
2× ( R2NH ) + CO2 R2N-COO-NH2R2
واکنش های فوق با درجه حرارت پایین و فشار بالا به سمت راست ( در برج جذب انجام می شود ) و با کاهش فشار و افزایش درجه حرارت ( در برج احیاء انجام می شود ) به سمت چپ گرایش می یابد .
خانواده آلکانول آمین ها که در صنعت شیرین سازی گاز بکار می روندبه ترتیب ساختار مولکولی چنین می باشند :
مونواتانول آمین ( MEA : HO-C2H4-NH2 )
دی اتانول آمین{ DEA : ( HO-C2H4 )2=NH }
تری اتانول آمین (( TEA : ( HO-C2H4 )3=N
دی گلا یکول آمین ( DGA : HO-C2H4-O-C2H4-NH2 )
دی ایزو پروپانول آمین{ DIPA : ( HO-C3H6)2=NH) }
متیل دی اتانول آمین{ MDEA : ( HO-C2H4)2=N-CH3 ) }
رنگ ظاهری اتانول آمین ها بی رنگ و شفاف با بوی تند و زننده و از لحاظ شیمیایی پایدارند و تحت تاثیر حرارت تا نقطه جوش تجزیه نمی شوند به استثنای تری اتانول آمین که زیر نقطه جوش در F 680 تجزیه می شود . برای اطلاع ازخواص فیزیکی آمین ها به جدول شماره ( 1 ) مراجعه فرمایید .
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : .docx ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 38 صفحه
قسمتی از متن .docx :
شیرین سازی گاز ترش
مقدمه :
در این مقاله به صورت بسیار مختصر وچکیده در باره یکی از وظایف عمده پالایشگاه که همانا قابل مصرف کردن گازهای خام استحصالی از چاه های حوزه نار و کنگان است بحث می شود و به این سوال پاسخ داده می شود که منظور از گاز ترش و یا گاز شیرین چیست و چگونه گاز ترش شیرین می گردد ؟
وجود عوامل اسیدی هیدروژن سولفورو (H2S ) و گاز کربنیک ( CO2 ) با غلظت های متفاوت در مخلوطی ازگازها خصوصا گاز طبیعی را در صنعت گاز ترش نامیده اند و چنانچه این عوامل اسیدی از جریان گاز حذف نشوند صدمات قابل ملاحظه ای به شبکه انتقال به سبب وجود فرآیند خوردگی و دستگاه های مصرف کننده گاز وارد می گردد عمده گاز ترش از میادین گاز طبیعی استحصال می شود و عملیات حذف عوامل اسیدی از جریان گاز ترش را شیرین کردن گاز می گویند . منظور از شیرین سازی گاز طبیعی بهره گیری از یک ترکیب فرآیند شیمیایی فیزیکی برای جذب عوامل اسیدی از جریان گاز می باشد .
برخی از دلایل عمده برای شیرین کردن گاز ترش بشرح زیر اند :
1 - خوردگی : با حل شدن گازهای اسیدی در فاز مایع که در کف لوله ها ی خطوط انتقال و تجهیزات ضمن افت فشارجریان تشکیل می گردد محیط فاز مایع اسیدی شده (کاهش PH ) و دیواره فلزی خطوط و تجهیزات که اغلب از آلیاژهای آهن می باشند تحت تاثیرفرآیندخوردگی اسیدی قرار می گیرد و سبب خرابی وتوقف در جریان می شود و تداوم خوردگی به معنی از دست دادن سرمایه در صنعت محسوب می شود .
2 – نشت گاز سمی و بوی نامطبوع : نشت گاز ترش و استنشاق آن توسط جانداران خصوصا انسان سبب حمله گاز اسیدی H2S به مخاط بینی شده و در زمان بسیار کوتاهی کارایی یاخته های مخاط بینی را کاهش می دهد و درنتیجه حس بویایی را از کار می اندازد و در غلظت زیاد سبب مرگ می شود. در اغلب جریانات گاز طبیعی ترکیبات گوگردی دیگری بنام مرکاپتان ( R-S-S-R ) وجود دارند که با نشت گاز در محیط بوی نامطبویی پراکنده می شود و اثرات روانی بدی بر جا می گذارد البته از این خاصیت هم برای ردیابی نشت گازدر محل مصرف ضمن کنترل غلظت آن استفاده می گردد .
3 – کیفیت خوراک صنایع پایین دستی : بخش بزرگی از گاز طبیعی شیرین شده خوراک صنعت پتروشیمی می گردد غلظت بیش از حد استاندارد گاز های اسیدی فرآیند های پتروشیمیایی را با اختلال مواجه می کند .
طراحی فرآیند های شیرین سازی گاز ترش
در طراحی فرآیند های تصفیه گاز شروط امکان پذیری و اقتصادی بودن طرح مهمترین بخش طراحی می باشد تا کنون اقدامات بسیاری در این صنعت برای عملیاتی کردن و بدست آوردن شرایط بهینه انجام شده است و محققین ایده های جدیدی برای به روز رسانی فن آوری شیرین سازی گاز به بازار صنعت ارائه می نمایند به نظر می رسد تا کنون طرحی که شامل بهره گیری از یک حلال مایع در یک برج جذب باشد در منظر اقتصادی و راستای سهولت عملیاتی قابل رقابت ارائه نشده است .
انتخاب حلال مناسب اساسی ترین گزینه در طراحی می باشد . طراح با در نظر گرفتن حجم تصفیه گاز در روز ترکیبات گاز ترش ، میزان گازهای اسیدی و رسیدن به غلظت استاندارد حلال مناسب را انتخاب می کند .
انتخاب حلال مناسب: حلال مناسب تابع عواملی ازقبیل : قدرت بالای حلالیت گازهای اسیدی ، برگشت پذیری آسان واکنش بین حلال و عامل اسیدی ، فشار بخار حلال ، درجه خورندگی حلال ، هزینه خرید حلال ، ویسکوزیته حلال (اقتصادی بودن هزینه پمپاژ و انتقال) می باشد . از نظر خواص عمومی منجمله غیر سمی ، غیر قابل احتراق ، از نظر شیمیایی پایدار و نقطه شروع انجماد پایین هم بسیار مهم می باشد . .
تا کنون تجربه های عملیاتی ثابت کرده است که خانواده آلکانول آمین ها مجموعه خواص مذکور را دارا می باشند از خواص شاخص آمین ها علاوه بر دارا بودن خواص پیش گفته می توان به قلیایی بودن در محیط آب بدلیل وجودگروه آمینو N-H و وجود گروه O-H که سبب افزایش حل شوندگی در آب می گردد و وجود پیوند های هیدروژنی که فشار بخار مایع را کاهش می دهد و حضور گروه الفتیک Alphatic ، CH3 ) *n ) که بخش عمده ای از ساختار مولکول را تشکیل می دهد وخواص مواد هیدروکربنی را به همراه دارد اشاره کرد .
انتخاب نوع آمین به عوامل زیر بستگی کامل دارد :
- ظرفیت جذب گازهای اسیدی : فاکتوری که برای مقایسه بین آمین ها تعیین کننده است این است که هرگروه ازآمین ها بتواند با حجم کمتر بیشترین میزان جذب گازهای اسیدی را داشته باشد و از نظر عملیاتی و اقتصادی مورد تاییدباشد بالاترین امتیاز را به خود اختصاص خواهد داد .
- میزان هدر رفت آمین در فرآیند جذب و احیاء : هدر رفت آمین به مقدار فشار بخارآمین بستگی دارد که تابعی از درجه حرارت برج جذب می باشد چنانچه فشار بخار کم باشد بدیهی است مقدار آمین همراه جریان گازکه از برج خارج می شودکمتر خواهد بود .
میزان هدر رفت آمین به موارد عمده ای از قبیل تجزیه آمین براثر حرارت وتبدیل آن به مواد اسیدی ناخواسته ، ترکیب غیرقابل برگشت با گاز کربنیک و دورریز بواسطه اشکالات مکانیکی بستگی دارد . برای تعیین میزان هدررفت آمین که بر اثر تجزیه و یا تشکیل ترکیبات پایدارآمین وابسته است در آزمایشگاه از محلول آمین آنالیز کامل که شامل پایداری گرمایی نمک های همراه محلول ( H.S.S. ) بعمل می آیدکه در نتیجه در صد سطح محصولات حاصل از فساد آمین و همچنین آلودگی آمین محاسبه می شود .
آلکانول آمین ها
آلکانول آمین ها مواد قابل دسترس و فراوانی هستند و به دلیل سرعت واکنش با گازها ی اسیدی و همچنین تولید آنها با هزینه کم در صنعت شیرین سازی گاز به موقعیت بسیار مطلوبی رسیده اند . در نام گذاری آمین ها پیشوند مونو ( Mono ) و دی ( Di ) و تری (Tri ) به درجه ریشه رادیکالی عنصر نیتروژن بستگی دارد و گروه O-H ( ا’ل ) به نام آنها اضافه می گردد .
برای مثال واکنش های دی اتانول آمین که در برج تماس با گاز های اسیدی رخ می دهد به قرار زیرند :
-S ( R2NH2 ) 2 × 2× ( R2NH ) + H2-S
-S + H2-S 2 × ( R2NH2-HS ) 2× ( R2NH2 )
R2NH + H2O + CO2 2 × ( R2NH2 )- CO3 × 2
R2NH2 ) - CO3 + H2O + CO2 2 × ( R2NH2-H CO3 )) × 2
2× ( R2NH ) + CO2 R2N-COO-NH2R2
واکنش های فوق با درجه حرارت پایین و فشار بالا به سمت راست ( در برج جذب انجام می شود ) و با کاهش فشار و افزایش درجه حرارت ( در برج احیاء انجام می شود ) به سمت چپ گرایش می یابد .
خانواده آلکانول آمین ها که در صنعت شیرین سازی گاز بکار می روندبه ترتیب ساختار مولکولی چنین می باشند :
مونواتانول آمین ( MEA : HO-C2H4-NH2 )
دی اتانول آمین{ DEA : ( HO-C2H4 )2=NH }
تری اتانول آمین (( TEA : ( HO-C2H4 )3=N
دی گلا یکول آمین ( DGA : HO-C2H4-O-C2H4-NH2 )
دی ایزو پروپانول آمین{ DIPA : ( HO-C3H6)2=NH) }
متیل دی اتانول آمین{ MDEA : ( HO-C2H4)2=N-CH3 ) }
رنگ ظاهری اتانول آمین ها بی رنگ و شفاف با بوی تند و زننده و از لحاظ شیمیایی پایدارند و تحت تاثیر حرارت تا نقطه جوش تجزیه نمی شوند به استثنای تری اتانول آمین که زیر نقطه جوش در F 680 تجزیه می شود . برای اطلاع ازخواص فیزیکی آمین ها به جدول شماره ( 1 ) مراجعه فرمایید .