تحقیق درباره؛ مواد اکسید کننده 8ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 8

مواد اکسید کننده

اکسنده های مایع و جامد چه هستند؟

اکسنده ها مواد جامد یا مایعی هستند که آماده دریافت اکسیژن خالص یا دیگر مواد اکسنده مانند بروم ، کلر یا فلوئور می باشند. آنها همچنین شامل موادی هستند که با اکسنده های قابل اشتعال ( سوختنی ) واکنش شیمیایی می دهند . بدین معنا که اکسیژن با دیگر مواد تشکیل ترکیب شیمیایی داده و در نتیجه شانس ایجاد یک حریق یا انفجاررا افزایش می دهد . این واکنش ممکن است به طور خودبخود دردمای اتاق یا گرمای کم اتفاق بیفتد . مایعات و جامدات اکسید کننده می توانند حریق شدید و انفجار خطرناک را ایجاد نمایند .

معمولترین مایعات و جامدات اکسنده عبارتند از :

- بروم - اسید نیتریک

- بروماتها - نیتریتهاونیتراتها

- ایزوسیانوراتهای کلریت - پربراتها

- کلراتها - پرکلراتها

- دی کروماتها - پریوداتها

- هیدروپراکسیدها - پرمنگناتها

- هیپوکلریتها - پراکسیدها

- پراکسیدهای غیر آلی - پراکسی اسیدها

- پراکسیدهای کتون - پرسولفاتها

مواد شیمیایی دیگری وجود داردکه اکسنده هستند. برای مثال هوای مایع باعث انفجارهای زیادی می گردد . زیرا مشخصات یک اکسنده را داراست.هوای مایع درحدود 30 درصد اکسیژن دارد ، بنابراین یک اکسنده قوی به شمار می آید. بنابراین وقتی که هوای مایع تبخیر می شود در حجمی از اکسیژن ،غنی می گردد لذا حجم بیشتری از اجزاء با سرعت کمی تبخیر می گردند . نیتروژن مایع ایمن تر است و بعنوان یک مایع خنک کننده بر اکسیزن مایع ترجیح داده می شود .

هر ماده ناشناخته دیگرنیز بهمین ترتیب عمل می کند ، مخصوصاً کریستالهای یک حلال از پراکسیدشناخته شده است ( مانند اترها ) که خطرناک بودن آن به طور مسلم تشخیص داده شده است .

مواد اکسنده چه کار می توانند انجام دهند ؟

مواد اکسنده می توانند :

به سرعت گستره یک آتش را افزایش می دهند و آن را شدت می بخشند .

باعث می شوند ، ذراتی که به طور عادی نمی سوزند ، آمادگی سوختن با سرعت زیادرا پیدا کنند .

باعث می شوند که مواد قابل اشتعال به خودی خود بدون حضور هیچ عاملی بسوزند . منابع افروزش می تواند یک جرقه یا شعله باشد .

وقتیکه یک ماده اکسنده در تماس با ذرات قابل اشتعال قرار می گیرد چه اتفاقی می افتد ؟ این به ثبات ماده مربوط می شود . کمی ثبات یک ماده اکسنده بیشتر از شانس واکنش خطرناک آن می باشد.

آیا مواد اکسنده طبقه بندی شده اند ؟

انجمن ملی حفاظت از آتش NFPA کد430 ( 1995 ) کدی است برای انبار کردن جامدات و مایعات اکسنده ، مواد اکسنده را طبق توانایی آنها در ایجاد اشتعال خودبخودی و چگونگی افزایش سرعت سوختن طبقه بندی کرده است .

اکسنده های دسته اول :

در تماس با مواد سوختنی ، به طور جزئی سرعت سوختن را افزایش می دهند .

در تماس با مواد سوختنی باعث ایجاد افروزش خودبخودی نمی گردند .

اکسنده های دسته دوم :

در تماس با مواد قابل اشتعال به طور متوسط سرعت سوختن را افزایش می دهند .

ممکن است در تماس با یک ماده قابل اشتعال ، باعث افروزش خودبخودی گردند.

اکسنده های دسته سوم :

در تماس با مواد قابل اشتعال ، به شدت سرعت سوختن را افزایش می دهند .

در تماس با ماده قابل اشتعال یا مواجهه با گرمای کافی ، باعث تجزیه شدید و ادامه آن می گردند.

اکسنده های دسته چهارم :

در تماس با مقدار معینی آلاینده ، منفجر می شوند .

در مواجهه با مقدار کمی گرما ، ضربه ( شوک ) یا اصطحکاک ، منفجر می شوند .

سرعت سوختن مواد قابل اشتعال را افزایش می دهد.

باعث اشتعال خودبخودی مواد سوختنی می شوند .

برخی از نمونه های طبقه بندی شده مواد اکسنده کدامند ؟

انجمن حفاظت ملی آتش ( NFPA ) کد 430 ( 1995) کدی برای انبار کردن مایعات و جامدات اکسنده می باشد . لیستی از نمونه های زیادی از انواع مواد اکسنده طبق سیستم طبقه بندی NFPA تهیه کرده است .

برخی از این نمونه ها شامل :

نمونه هایی از دسته اول اکسنده ها طبق دسته بندی NFPA :

نیترات آلومینیوم پرسولفات آمونیوم

پراکسید باریوم نیترات منیزیوم

دی کرومات پتاسیم نیترات پتاسیم

نیترات نقره دی کرومات سدیم

تحقیق درمورد: مواد اکسید کننده 8ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 8

مواد اکسید کننده

اکسنده های مایع و جامد چه هستند؟

اکسنده ها مواد جامد یا مایعی هستند که آماده دریافت اکسیژن خالص یا دیگر مواد اکسنده مانند بروم ، کلر یا فلوئور می باشند. آنها همچنین شامل موادی هستند که با اکسنده های قابل اشتعال ( سوختنی ) واکنش شیمیایی می دهند . بدین معنا که اکسیژن با دیگر مواد تشکیل ترکیب شیمیایی داده و در نتیجه شانس ایجاد یک حریق یا انفجاررا افزایش می دهد . این واکنش ممکن است به طور خودبخود دردمای اتاق یا گرمای کم اتفاق بیفتد . مایعات و جامدات اکسید کننده می توانند حریق شدید و انفجار خطرناک را ایجاد نمایند .

معمولترین مایعات و جامدات اکسنده عبارتند از :

- بروم - اسید نیتریک

- بروماتها - نیتریتهاونیتراتها

- ایزوسیانوراتهای کلریت - پربراتها

- کلراتها - پرکلراتها

- دی کروماتها - پریوداتها

- هیدروپراکسیدها - پرمنگناتها

- هیپوکلریتها - پراکسیدها

- پراکسیدهای غیر آلی - پراکسی اسیدها

- پراکسیدهای کتون - پرسولفاتها

مواد شیمیایی دیگری وجود داردکه اکسنده هستند. برای مثال هوای مایع باعث انفجارهای زیادی می گردد . زیرا مشخصات یک اکسنده را داراست.هوای مایع درحدود 30 درصد اکسیژن دارد ، بنابراین یک اکسنده قوی به شمار می آید. بنابراین وقتی که هوای مایع تبخیر می شود در حجمی از اکسیژن ،غنی می گردد لذا حجم بیشتری از اجزاء با سرعت کمی تبخیر می گردند . نیتروژن مایع ایمن تر است و بعنوان یک مایع خنک کننده بر اکسیزن مایع ترجیح داده می شود .

هر ماده ناشناخته دیگرنیز بهمین ترتیب عمل می کند ، مخصوصاً کریستالهای یک حلال از پراکسیدشناخته شده است ( مانند اترها ) که خطرناک بودن آن به طور مسلم تشخیص داده شده است .

مواد اکسنده چه کار می توانند انجام دهند ؟

مواد اکسنده می توانند :

به سرعت گستره یک آتش را افزایش می دهند و آن را شدت می بخشند .

باعث می شوند ، ذراتی که به طور عادی نمی سوزند ، آمادگی سوختن با سرعت زیادرا پیدا کنند .

باعث می شوند که مواد قابل اشتعال به خودی خود بدون حضور هیچ عاملی بسوزند . منابع افروزش می تواند یک جرقه یا شعله باشد .

وقتیکه یک ماده اکسنده در تماس با ذرات قابل اشتعال قرار می گیرد چه اتفاقی می افتد ؟ این به ثبات ماده مربوط می شود . کمی ثبات یک ماده اکسنده بیشتر از شانس واکنش خطرناک آن می باشد.

آیا مواد اکسنده طبقه بندی شده اند ؟

انجمن ملی حفاظت از آتش NFPA کد430 ( 1995 ) کدی است برای انبار کردن جامدات و مایعات اکسنده ، مواد اکسنده را طبق توانایی آنها در ایجاد اشتعال خودبخودی و چگونگی افزایش سرعت سوختن طبقه بندی کرده است .

اکسنده های دسته اول :

در تماس با مواد سوختنی ، به طور جزئی سرعت سوختن را افزایش می دهند .

در تماس با مواد سوختنی باعث ایجاد افروزش خودبخودی نمی گردند .

اکسنده های دسته دوم :

در تماس با مواد قابل اشتعال به طور متوسط سرعت سوختن را افزایش می دهند .

ممکن است در تماس با یک ماده قابل اشتعال ، باعث افروزش خودبخودی گردند.

اکسنده های دسته سوم :

در تماس با مواد قابل اشتعال ، به شدت سرعت سوختن را افزایش می دهند .

در تماس با ماده قابل اشتعال یا مواجهه با گرمای کافی ، باعث تجزیه شدید و ادامه آن می گردند.

اکسنده های دسته چهارم :

در تماس با مقدار معینی آلاینده ، منفجر می شوند .

در مواجهه با مقدار کمی گرما ، ضربه ( شوک ) یا اصطحکاک ، منفجر می شوند .

سرعت سوختن مواد قابل اشتعال را افزایش می دهد.

باعث اشتعال خودبخودی مواد سوختنی می شوند .

برخی از نمونه های طبقه بندی شده مواد اکسنده کدامند ؟

انجمن حفاظت ملی آتش ( NFPA ) کد 430 ( 1995) کدی برای انبار کردن مایعات و جامدات اکسنده می باشد . لیستی از نمونه های زیادی از انواع مواد اکسنده طبق سیستم طبقه بندی NFPA تهیه کرده است .

برخی از این نمونه ها شامل :

نمونه هایی از دسته اول اکسنده ها طبق دسته بندی NFPA :

نیترات آلومینیوم پرسولفات آمونیوم

پراکسید باریوم نیترات منیزیوم

دی کرومات پتاسیم نیترات پتاسیم

نیترات نقره دی کرومات سدیم

شیمی مواد پاک کننده

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 11 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

شیمی مواد پاک کننده

نگاه کلی

منظور از پاک کننده‌ها (detergehts) ، موادی هستند که ذره‌های چربی و چرک را از پارچه‌ها و یا اجسام دیگر بزدایند و در انواع مختلف تهیه می‌شوند. اولین ماده ای که به عنوان شوینده ساخته شد، صابون بود. از عمر صابون صدها سال می‌گذرد. آخرین دستگاههای صابون کشف شده ، مربوط به 2000 سال پیش است، 700 سال است که صابون‌سازی بطور صنعتی و به مقادیر زیاد ساخته می‌شود و 200 سال است که ساخت آن ، متحول گشته و به صورت کلاسیک و مدرن در آمده است.از آن زمان تا کنون ، تعداد شوینده‌ها به حدی رسیده که قابل شمارش نیست، بطوری که امروزه در حجم انبوهی از شوینده‌ها ، به همراه تبلیغات آنها مواجه شده‌ایم. در حال حاضر در برخی کشورها ، تقریبا بیش از 80 درصد از مواد پاک کننده مصرفی از شوینده‌های سنتزی تهیه می‌شوند. لکن در مصارف عمومی واژه صابون ، مشخص کننده یک نمک فلز قلیایی یا آمونیوم یک اسید کربوکسیلیک راست زنجیر با تعداد 10-18 اتم کربن است و نام مواد شوینده به مواد صناعی با ساختمان مشابه اطلاق می‌شود. از این مواد ، در مصارف عدیده ای از جمله برای پاک کردن ، شستشو و در فرایندهای نساجی و غیره استفاده می‌گردد.از طرف دیگر ، صابون‌های فلزی ، کربوکسیلاتهای قلیایی خاکی یا فلزات سنگین با زنجیره طویل هستند. این صابون‌ها در آب نامحلول بوده و در سیستمهای غیر آلی ، به عنوان مثال مواد افزودنی به روغنهای روان کننده ، جلوگیری کننده از زنگ زدگی ، ضد آب کردن مواد و سوختهای ژلاتین‌دار (مواد سوختنی مانند بنزین که با مواد غلیظ کننده ممزوج شده‌اند و از آنها در بمب‌های ناپالم و شعله افکن‌ها استفاده می‌شود) ، قارچ‌کشها دارای کاربرد می‌باشد.خصوصیت قابل توجه این است که عدم توازن پلاریته (قطبیت) در داخل مولکول صابون‌ها و مواد شوینده و پاک کننده ، موجب ابراز قابلیت انحلال و ماهیت فاز غیر معمول در حلالهای قطبی و غیر قطبی می‌شود. این رفتار ، دقیقا باعث سودمندی چنین ترکیباتی در زمینه‌های خیس شوندگی ، قابلیت انحلال ، شویندگی (در مورد شستشو و خشک شویی بصورت ترامان) ، رنگرزی و بسیاری از سایر فراورده‌های صنعتی و خانگی است.ترکیب اساسی ساختمان مولکولی پاک کننده‌ها موجب بوجود آمدن چنین صفاتی می‌گردد.

انواع مواد پاک کننده

صابون (Soap)

صابون‌ها را می‌توان از هیدرولیز قلیایی چربیها و روغن‌های طبیعی (استر اسیدهای چرب با گلیسرول) مانند پیه ، روغن‌های نارگیل ، زیتون ، نخل و تالو تهیه کرد که این واکنش به نام فرایند صابونی شدن (Saponification) موسوم است:

C3H5(OOCR)3 + 3NaOH → 3NaOOCR+C3H5(OH)3

باید توجه داشت که در روشهای جدید ، از هیدرولیز مستقیم چربی‌ها بوسیله آب در دمای زیاد استفاده می شود. این موضوع ، تصفیه و ایزولاسیون اسیدهای چرب را که به صابون‌ها خنثی می‌شوند، ممکن ساخته، اساس یک فرایند پیوسته را بوجود می‌آورد. از نقطه نظر شیمیایی ، صابون‌ها ، نمکهای فلزی اسیدهای چرب (اسیدهای کربوکسیلیک) راست‌زنجیر با حدود 10-18 اتم کربن می‌باشند.با اینکه همه نمکهای فلزی اسیدهای چرب ، صابون هستند، اما تنها نمکهای قلیایی مانند (سدیم و پتاسیم) در آب حل می‌شوند و خاصیت پاک‌کنندگی دارند. نمکهای فلزهای قلیایی خاکی (مانند کلسیم و منیزیم و..) در آب حل نمی‌شوند. از این رو صابون‌های معمولی در آب سخت در مجاورت یون‌های کلسیم و منیزیم رسوب می‌کنند. به این ترتیب صابون خوب کف نمی کند و خاصیت پاک کنندگی خود را از دست می‌دهد.نمکهای آلومینیوم اسیدها نیز در آب نامحلول و در روغن‌ها محلول هستند و از این ماده ، در چربی‌های نرم کننده ، رنگ ، روغن جلا و ضد آب کردن مواد استفاده می‌شود. نمک اسیدهای فلزات سنگین مانند کبالت یا مس نیز بعنوان ماده خشک کننده در رنگهای ساختمانی و جوهر ، قارچ کش ها و مواد ضد آب استفاده می‌شود.کیفیت و مرغوبیت صابون ، به نوع چربی روغن بکار رفته بستگی دارد. لذا از خالصترین و بی‌بو ترین آنها استفاده می‌گردد. علاوه بر چربی و قلیا مواد افزودنی دیگری هم در فرمولاسیون صابون وارد می‌شوند. این مواد عبارتند از:مواد جلوگیری کننده از اکسیداسیون مثل تری اتانول آمین اولئات ، مواد جلوگیری کننده از فساد صابون مانند دی سیانو دی آمیدو سدیم سولفانیلات ، روغن‌های معطره برای ایجاد بوی خوب صابون و غیره.

پاک کننده های سنتزی (Synthetic detergents)

مواد شوینده سنتزی که امروزه بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرند، مانند صابون ، از یک زنجیر هیدروکربن متصل به نمک یک اسید محلول در آب تشکیل شده است. البته در تهیه این پاک کننده‌ها باید توجه داشت که طول زنجیر و نوع هیدروکربن مورد استفاده بطور مناسب انتخاب گردد. از گروههای قطبی مشتق شده از اسید سولفوریک در حد بسیار عمومی برای جایگزینی کربوکسیلات استفاده می‌گردد.

تحقیق درباره تنظیم کننده های رشد گیاهی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 40

تنظیم کننده های رشد گیاهی

درک این مطلب که گیاهان چگونه رشد می کنند نه تنها برای دست اندرکاران علوم گیاهی بلکه برای عموم بیولژیست ها قابل اهمیت و توجه است. واژه هورمن (Hormone) ریشه یونانی دارد این کلمه به معنی محرک است که نخستین بار در مبحث فیزیولوژی جانوری به کار برده شد. هنگامی که مشخص شد در گیاهان نیز مواد محرک رشد وجود دارند واژه هورمون تحت عنوان هورمونهای گیاهی (Phytohormone) به کار گرفته شد بررسیهای بعدی نشان داد که گروهی از مواد در گیاهان دارای نقش تنظیم کنندگی هستند به طوری که برخی از آنها اثرات تحریک کنندگی و بعضی اثرات بارندگی دارند این مواد مجموعا تحت عنوان تنظیم کننده های گیاهی یا plant growth regulators (pgr) نامیده می شوند .

در تقسیم بندی اولیه مواد تنظیم کننده رشد درون زای گیاهان به پنج گروه تقسیم شدند که شامل اکسین ها auxins ژیبرلین ها (ga) Gibberellins ، سیتوکینینها (CK) cytokininsآبسیزیک اسید (aba) abscisic acid و اتیلن Etylene می باشند .

اکسین ها و ژیبرلینها به عنوان تنظیم کننده های طویل شدن سلولی،سیتوکینین ها به عنوان تنظیم کننده تقسیم سلولی، آبسیزیک اسید به عنوان یک ماده با اثرات بازدارندگی واتیلن به عنوان یک ماده فرارموثردر فرآیندهای رشد ونمو شناخته شده اند.مباحث مربوط به تنظیم کننده های رشد گیاهی نخستین بار در نیمه دوم قرن نوزدهم به طور جدی در فیزیولژی گیاهی وارد شد .

در سال 1880 داروین در مورد اثرات نور بر گیاهان مطالعاتی انجام داد و مشاهده کرد هنگامی که نور از یک جهت بر قسمت راسی ساقه می تابد گیاه نسبت به جهت تابش نور خمیدگی پیدا می کند درحالی که اگر قسمتی از راس ساقه گیاه که در معرض نورقرارگرفته است به وسیله کاغذ پوشانده شود خمیدگی ایجاد نمی گردد این پژوهشها سرآغاز اولیه در ارتباط با تنظیم کننده های رشد گیاهی بود تنظیم کننده های رشد گیاهی مواد آلی هستند که متنوع بوده و از نظر مکانیسم عمل با ویتامین ها ، آنزیم ها و کوآنزیم ها تفاوت دارند امروزه برخی از مواد تنظیم کننده رشد گیاهی به طور صنعتی تولید می شوند ماده ای از نظر فیزیولوژیکی تنظیم کننده رشد طبیعی در گیاهان محسوب می شود که حداقل دارای سه ویژگی زیر باشد :

محل ساخته شدن و محل اثر آن در گیاه مشخص باشد .

اثرات فیزیولژیکی و مرفولژیکی ماده با غلظت های کم آن در گیاه ظاهر گردد .

واکنشهایی که تحت تاثیر ماده ایجاد می شوند غیر قابل برگشت باشند .

بنابراین تنظیم کننده رشد گیاهی ماده ای است که در بخشی از پیکر گیاه ساخته شده و در همان محل یا پس از انتقال در محل درگیری از بدن گیاه اثرات محسوسی را ایجاد می کند. در بدن جانوران برخی هورمونها در غددی که ترشحات خود را مستقیما به درون می ریزند (غدد درون ریز ) ساخته می شوند که از آن جمله می توان تیروکسین از غده تیروئید و انسولین از پانکراس و .... را نام برد در گیاهان ترکیبات مترادفی که از نظر شیمیایی متفاوت هستند تولید شوند.اختصاصی بودن اثر تنظیم کننده های رشد گیاهی مانند آنچه در جانوران وجود دارد در گیاهان دیده نمی شود . این تفاوتها احتمالا به علت محدود بودن تمایز در گیاهان است .

اکسین ها

بیان عمومی

در سال 1880 داروین بررسیهایی را در اتباط با اثر تابش نور بر خیمدگی در بخشهای راسی گیاهی انجام داد . وی در این بررسیها از کولئوپتیل و فالاریس استفاده کرد . پس از داروین فیتینگ در سال 1907 با بررسیهایی که با کولئوپتیل جو دو سر انجام داد مشاهده کرد که اگر قسمت راسی کولئوپتیل را قطع کرده و دوباره آن را سر جای خود بگذارد و سپس آن را در معرض تابش نور یک جانبه قرار دهد راس کولئوپتیل در ادامه مراحل رشد خود به طرف جهت تابش نور خمیدگی پیدا می کند به این ترتیب مشخص شد که انتقال محرک به وسیله بریدگی ایجاد شده در کولئوپتیل قطع نشده است . این بررسی در سالهای 1913-1910 بوسیله بوریسن جانسن دنبال شد و نشان داد که اگر پس از قطع راس کولئوپتیل بین دو قسمت جدا شده ( راس و پایه ) یک لایه ژلوزیامیکا قرار داده شود و تحت تاثیر نور یک جانبه واقع گردد باز هم خمیدگی به طرف جهت تابش نور ایجاد می شود در سال 1919 پل راس کولئوپتیل را قطع کرده و آن را طوری روی پایه قرار داد که راس و پایه در یک امتداد نبودند و این بار نیز مشاهده شد که تحت تاثیر تابش یک سویه نور خمیدگی ایجاد می شود . پل با تکرار بررسیهای جانسن –بویسن نشان داد که در این موارد یک ماده محرک یا هورمون دخالت دارد در تجربیات دیگری پل بین دو قسمت قطع شده راس کولئوپتیل صفحه پلاتینی قرار داد و مشاهده کرد که محرک از آن عبور نمی کند و لذا دریافت که پدیده الکتریکی در این مورد دخالت ندارد و سرانجام در آزمایش دیگری پل بین دو بخش قطع شده راس کولئوپتیل لایه ای از کره کاکائو قرار داد که این بار نیز محرک عبور نمی کند و معلوم شد که ماده محرک در چربی محلول نبوده و محلول در آب است زیرا از کره کاکائو عبور نکرده ولی از ژلاتین و میکا عبور کرده است .

در سالهای 1925-1923 soding راس کولئوپتیل را قطع کرده و دوباره آن را بر جای خود قرار داد و مشاهده کرد که رشد خطی انجام می شود و اگر راس کولئوپتیل جدا گردد و در محل خود قرار داده نشود رشد آن صورت نمی گیرد .

در سال 1928 ونت حدس زد که در راس کولئوپتیل ماده ای است که محرک رشد بوده و در خمیدگی آن موثر می باشد نامبرده تعدادی مکعب ژلوژ تهیه کرده و راس کولئوپتیل یولاف جدا شده را بر روی دایره های ژلوزی قرار داد و آنها را در معرض نور گذاشت وی اظهار داشت اگر در راس کولئوپتیل ماده ای باشد باید به ژلوز منتقل گرد . ونت سپس مکعبهای ژلوز را از راس کولئوپتیل قطع شده جدا کرد و آنها را روی پایه ای از کولئوپتیل بدون راس قرار داد و مشاهده کرد که رشد کولئوپتیل بدون راس صورت می گیرد و در اثر یک جهت بودن ژلوز بر روی کولئوپتیل بدون راس

تحقیق ؛ مواد اکسید کننده 8ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 8

مواد اکسید کننده

اکسنده های مایع و جامد چه هستند؟

اکسنده ها مواد جامد یا مایعی هستند که آماده دریافت اکسیژن خالص یا دیگر مواد اکسنده مانند بروم ، کلر یا فلوئور می باشند. آنها همچنین شامل موادی هستند که با اکسنده های قابل اشتعال ( سوختنی ) واکنش شیمیایی می دهند . بدین معنا که اکسیژن با دیگر مواد تشکیل ترکیب شیمیایی داده و در نتیجه شانس ایجاد یک حریق یا انفجاررا افزایش می دهد . این واکنش ممکن است به طور خودبخود دردمای اتاق یا گرمای کم اتفاق بیفتد . مایعات و جامدات اکسید کننده می توانند حریق شدید و انفجار خطرناک را ایجاد نمایند .

معمولترین مایعات و جامدات اکسنده عبارتند از :

- بروم - اسید نیتریک

- بروماتها - نیتریتهاونیتراتها

- ایزوسیانوراتهای کلریت - پربراتها

- کلراتها - پرکلراتها

- دی کروماتها - پریوداتها

- هیدروپراکسیدها - پرمنگناتها

- هیپوکلریتها - پراکسیدها

- پراکسیدهای غیر آلی - پراکسی اسیدها

- پراکسیدهای کتون - پرسولفاتها

مواد شیمیایی دیگری وجود داردکه اکسنده هستند. برای مثال هوای مایع باعث انفجارهای زیادی می گردد . زیرا مشخصات یک اکسنده را داراست.هوای مایع درحدود 30 درصد اکسیژن دارد ، بنابراین یک اکسنده قوی به شمار می آید. بنابراین وقتی که هوای مایع تبخیر می شود در حجمی از اکسیژن ،غنی می گردد لذا حجم بیشتری از اجزاء با سرعت کمی تبخیر می گردند . نیتروژن مایع ایمن تر است و بعنوان یک مایع خنک کننده بر اکسیزن مایع ترجیح داده می شود .

هر ماده ناشناخته دیگرنیز بهمین ترتیب عمل می کند ، مخصوصاً کریستالهای یک حلال از پراکسیدشناخته شده است ( مانند اترها ) که خطرناک بودن آن به طور مسلم تشخیص داده شده است .

مواد اکسنده چه کار می توانند انجام دهند ؟

مواد اکسنده می توانند :

به سرعت گستره یک آتش را افزایش می دهند و آن را شدت می بخشند .

باعث می شوند ، ذراتی که به طور عادی نمی سوزند ، آمادگی سوختن با سرعت زیادرا پیدا کنند .

باعث می شوند که مواد قابل اشتعال به خودی خود بدون حضور هیچ عاملی بسوزند . منابع افروزش می تواند یک جرقه یا شعله باشد .

وقتیکه یک ماده اکسنده در تماس با ذرات قابل اشتعال قرار می گیرد چه اتفاقی می افتد ؟ این به ثبات ماده مربوط می شود . کمی ثبات یک ماده اکسنده بیشتر از شانس واکنش خطرناک آن می باشد.

آیا مواد اکسنده طبقه بندی شده اند ؟

انجمن ملی حفاظت از آتش NFPA کد430 ( 1995 ) کدی است برای انبار کردن جامدات و مایعات اکسنده ، مواد اکسنده را طبق توانایی آنها در ایجاد اشتعال خودبخودی و چگونگی افزایش سرعت سوختن طبقه بندی کرده است .

اکسنده های دسته اول :

در تماس با مواد سوختنی ، به طور جزئی سرعت سوختن را افزایش می دهند .

در تماس با مواد سوختنی باعث ایجاد افروزش خودبخودی نمی گردند .

اکسنده های دسته دوم :

در تماس با مواد قابل اشتعال به طور متوسط سرعت سوختن را افزایش می دهند .

ممکن است در تماس با یک ماده قابل اشتعال ، باعث افروزش خودبخودی گردند.

اکسنده های دسته سوم :

در تماس با مواد قابل اشتعال ، به شدت سرعت سوختن را افزایش می دهند .

در تماس با ماده قابل اشتعال یا مواجهه با گرمای کافی ، باعث تجزیه شدید و ادامه آن می گردند.

اکسنده های دسته چهارم :

در تماس با مقدار معینی آلاینده ، منفجر می شوند .

در مواجهه با مقدار کمی گرما ، ضربه ( شوک ) یا اصطحکاک ، منفجر می شوند .

سرعت سوختن مواد قابل اشتعال را افزایش می دهد.

باعث اشتعال خودبخودی مواد سوختنی می شوند .

برخی از نمونه های طبقه بندی شده مواد اکسنده کدامند ؟

انجمن حفاظت ملی آتش ( NFPA ) کد 430 ( 1995) کدی برای انبار کردن مایعات و جامدات اکسنده می باشد . لیستی از نمونه های زیادی از انواع مواد اکسنده طبق سیستم طبقه بندی NFPA تهیه کرده است .

برخی از این نمونه ها شامل :

نمونه هایی از دسته اول اکسنده ها طبق دسته بندی NFPA :

نیترات آلومینیوم پرسولفات آمونیوم

پراکسید باریوم نیترات منیزیوم

دی کرومات پتاسیم نیترات پتاسیم

نیترات نقره دی کرومات سدیم