تحقیق در مورد گوجه فرنگی 9ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 9 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

گوجه فرنگی

تاریخچه

مکان اولیه گوجه فرنگی به درستی معلوم نیست ولی نام آن از یک کلمه ی مکزیکی به نام Tmati گرفته شده است. البته در بعضی از کتابهای سبزیکاری این طور آمده است که کلمه ی Tomato از کلماتی همچون Xitomate یا Zitotamate مشتق شده است که این کلمات مربوط به آمریکای جنوبی است.

گوجه فرنگی ممکن است بومی آمریکای مرکزی باشد، زیرا برای اولین بار در مکزیک دیده شده است. ولی نوشته های زیادی موطن آن را آمریکای جنوبی می دانند. این گیاه در سال 1596 از آمریکای جنوبی به اروپا آورده شده است.

مشخصات گیاه شناسی

نام علمی گوجه فرنگی Lycopersicon esculentum Mill می باشد که متعلق به تیرة بادمجانیان است. این گیاه ممکن است یکساله و یا چند ساله باشد. البته در مناطق سردسیری بیشتر یکساله است، ولی اگر در نواحی گرمسیری به صورت دائمی درآید، طول دورة زندگی آن چندان طولانی نیست. در انواع پابلند آن ساقه ی آن ابتدا ایستاده بعد به صورت خزنده در می آید. وبر اثر تماس با خاک تولید ریشه های نابه جا می کند. برگهای مرکب و ساقة نوجوان آن پوشیده از کرکهای ریز و سفید می باشند. ساقة آن در ابتدا که گیاه جوان است سبز رنگ، کرکدار، گرد و خیلی شکننده است و به علت داشتن کیسه های ترشحی بوی گوجه فرنگی به خوبی استشمام می شود. ولی با افزایش عمر آن رنگ آن تغییر کرده، بدون کرک می شود و ساقة آن نیز زاویه دار و خشن می گردد. برگ گوجه فرنگی مرکب است که به صورت متناوب روی ساقه قرار دارد. گلهای آن کامل است و به صورت خوشه ای روی ساقه، بین دو گره قرار می گیرند. هر خوشه گل بین 4 تا 8 عدد گل دارد.

تعداد خوشه های گل آن نسبت به رقم گوجه فرنگی بین 4 تا 100 متغیر است. گوجه فرنگی یک گیاه خودگشن است. در بعضی شرایط ممکن است میوه به طریق بکرزایی بوجود آید.

احتیاجات آب و هوایی

چون گوجه فرنگی جزء سبزیهای فصل گرم می باشد، لذا به سرما حساس است. گوجه فرنگی سرمای صفر درجه را تحمل نمی کند و در دمای کمی پایین تر از صفر درجة سانتیگراد، بوته های آن یخ می زنند. گوجه فرنگی هوای گرم و رطوبت بالا را دوست دارد؛ ولی باید توجه داشت چنانچه دمای خیلی زیاد با رطوبت بسیار بالا توأم باشد، شرایط مناسبی را برای بیماریهای برگی فراهم می سازد. بادهای گرم و خشک باعث ریزیش گلهای آن می شود. بنابراین، در مناطقی که چنین بادهایی وجود دارد، باید مزرعة گوجه فرنگی به وسیلة نهرهای پر از آب و یا درختان از این گونه بادهای محافظت شود؛ زیرا، آبیاری اولاً سبب می شود که دمای محیط کمی تغییر کرده، پایین تر بیاید، ثانیاً رطوبت محیط نیز افزایش یابد.

مزرعة گوجه فرنگی مرتب باید آبیاری شود. خشک شدن سطح خاک به ریزش گلها کمک می کند. شایان ذکر است که آبیاری بیش از مقدار لازم مانع از تشکیل میوه می گردد.

گوجه فرنگی نسبت به طول دورة روشنایی در روز حساس نبوده، جزء گیاهان بی تفاوت نسبت به این موضوع می باشد. ولی در کمتر از 5 ساعت روشنایی و یا روشنایی دائم به میوه نخواهد نشست. بهترین دما برای رشد و نمو گوجه فرنگی بین 19 تا 29 درجه سانتیگراد می باشد. در بالاتر از 35 درجه سانتی گراد رشدش متوقف و میوه آن تشکیل نمی گردد. در کمتر از 15 درجه سانتیگراد گلها تلقیح نمی شوند؛ بنابراین میوه به وجود نخواهد آمد.

خاک

گوجه فرنگی را در هر نوع خاک می توان کاشت. به شرط آنکه اززهکش خوب برخوردار باشد و از نظر مواد غذایی نیز کاملاً غنی و آفتابگیر باشد. اراضی شنی برای تولید محصول زودرس بر سایر انواع خاکها ترجیح داده می شوند؛ زیرا زودتر گرم می گردند. در نقاطی که تداوم دورة برداشت میسر است و دورة رشد طولانی می باشد، برای برداشت حداکثر محصول، توصیه می شود از خاکهای رسی و سیلتی- لومی استفاده شود؛ ولی این خاکها به وسیلة مواد آلی و کردهای حیوانی سبک شوند. گوجه فرنگی یکی از سبزیهایی است که اسیدی بودن خاک را خوب تحمل می کند و مناسب ترین PH برای حداکثر رشد آن بین 5/5 تا 7 می باشد. چنانچه زمین زهکشی خوبی نداشته باشد.

تهیه ی زمین

در نواحی سردسیر بهتر است در پاییز زمین شخم زده شود. اگر بنا به دلایلی این کار در اسفندماه ممکن نباشد، هر موقع که زمین گاورو شد، به محض مساعدشدن هوا باید این کار انجام گیرد. چنانچه کود دامی تازه مصرف می شود بهتر است هم زمان با شخم پاییزه آن به زمین داده شود. اگر زمین اسفند یا فروردین شخم بخورد، باید از کود دامی پوسیده استفاده شود. پس از شخم پاییزه در فروردین به وسیلة دیسک سنگین کلوخه های حاصله از شخم نرم خواهند شد. و زمین به صورت جوی و پشته در خواهد آمد. فاصلة بین دو نهر نسبت به پا کوتاه بودن بوته بین 60 تا 100 سانتی متر در نظر گرفته می شود.

کود

زمین گوجه فرنگی باید از نظر مواد غذایی و مواد آلی غنی باشد. مقدار کود دامی که به زمین گوجه فرنگی داده می شود، به حاصلخیزی خاک، نوع زمین، محصول قبلی، میزان کود داده شده برای کشت قبلی، مواد آلی خاک، رطوبت خاک، فصل کشت، رقم گوجه فرنگی و شاید روش کاشت بستگی دارد. برای این منظور مقدار 20 تا 30 تن در هکتار کود دامی پوسیده مناسب است. کود دامی در هر موقع که به زمین داده می شود، باید حتماً با شخم به زیر خاک برده شود.

استفاده از کودهای شیمیایی کامل در افزایش میزان محصول آن نقش عمده ای دارد. البته میزان کود ازت و فسفر باید بیشتر از پتاسیم آن باشد. مقدار 250 تا 300 کیلوگرم ازت در چند مرحله و 150 تا 200 کیلوگرم فسفر و در صورت نیاز 100 تا 150 کیلوگرم پتاسیم توصیه می شود. از عناصر دیگری که در میزان محصول گوجه فرنگی تأثیر بسیار خوبی دارد، عنصر گوگرد است.

سولفات آمونیوم از جمله کودهای شیمیایی است که در مزرعه ی گوجه فرنگی به صورت کود سرک مورد استفاده قرار می گیرد. مقدار 100 کیلوگرم در هکتار از این کود توصیه می شود. کودهای شیمیایی که به صورت سرک داده می شود (کودهای ازته) در طول دورة رشد برای تداوم رشد گیاه ضروری است.

عنصر ازت در رشد اولیة گیاه و تشکیل بوتة قوی و عنصر فسفر در رشد ریشه و رسیدن میوه تأثیر بسزایی