لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 9
معرفی استاندارد ISO/IEC 12207
1- معرفی ISO/IEC مؤسسه استاندارد جهانی (ISO: International Standards Organization) در سال 1947 تشکیل شد. استانداردهای این مؤسسه برای هر کشوری میتواند به علت جهتگیریهای خاص آن کشور تعبیر شود. 87 کشور جهان عضو ISO هستند و تاکنون بالغ بر 8000 استاندارد در این مؤسسه تدوین شده است. ISO با (IEC : International Electrotechnical Commission) (که یک سازمان تدوینکننده استاندارد برای صنعت الکترونیک و ارتباطات میباشد) ارتباطات سازمانی دارد. در سال 1987 ISO و IEC یک کمیته فنی الحاقی (JTC-1: joint Technical Cammittee-1) در زمینه تکنولوژی اطلاعات (IT) تشکیل دادند. منظور از این الحاق حذف دوبارهکاریها در دو سازمان بوده است. در حال حاضر 29 کشور عضو این کمیته میباشند. در سال 1987، ISO از گروههایی که در زمینه تدوین استانداردهای بینالمللی نرمافزار فعال بودند درخواست نمود با این سازمان همکاری نمایند. در سال 1989 پروژه تدوین یک استاندارد بینالمللی برای چرخه حیات نرمافزار آغاز شد. در طول یک دورة 6 ساله با برگزاری گردهمایی 2 بار در یک سال و با صرف 17 هزار نفر ساعت، استاندارد چرخه حیات نرمافزار در 60 صفحه تدوین شد. 17 کشور (شامل استرالیا، کانادا، فرانسه، آلمان، ژاپن، هلند، اسپانیا، انگلستان و آمریکا) در تدوین این استاندارد نقش اساسی داشته است.زیر کمیته فرعی که در این سازمان در مورد مهندسی نرمافزار تشکیل شده است SC-7 نام دارد . این زیر کمیته، روشهای مدیریتی، روشهای پشتیبانی از استانداردها و ابزارهای لازم جهت تولید و آزمایش نرمافزارها را توسعه میدهد. این کمیته دارای گروههای کاری متعددی میباشد که در حوزههای زیر فعالیت میکنند. 1- مستندسازی سیستمهای نرمافزار2- محیطهای ابزاری3- ارزیابی و اندازهگیری4- مدیریت چرخه حیات5- پروسههای پشتیبانی6- سطوح مجتمعسازی نرمافزار7- ارزیابی پروسههای نرمافزار8- تبادل داده بینابزارهای CASE2- معرفی کلی استاندارد ISO/IEC 12207استاندارد ISO/IEC 12207 یک استاندارد بینالمللی برای مهندسی نرمافزار میباشد که در آن فعالیتها و وظایف مرتبط با چرخه حیات نرمافزار از ابتدا تا انتها مشخص شده است. در این استاندارد پروسههای مهندسی نرمافزار بدینصورت تعریف میشوند : "مجموعهای از فعالیتها (Activities) که هر کدام مجموعهای از وظایف (Tasks) را شامل میشوند و هر کدام از این وظایف به صورت اعمالی تعریف میشود که یک سری ورودی را به یک سری خروجی تبدیل کند."منظور از این استاندارد این است که پروسههایی را ایجاد کند که بتوانند در چرخه حیات نرمافزار برای جمعآوری، تهیه، توسعه، نگهداری و انجام عملیات بر روی تولیدات یا سرویسهای نرمافزاری عمل کنند. حوزه (Scope) استاندارد محدود به چرخه حیات نرمافزار از یک سیستم شده است و کل چرخه حیات سیستم را نمیپوشاند. این استاندارد، پروسههای چرخه حیات نرمافزار را توصیف میکند اما هیچ مدل خاصی را برای چرخه حیات نرمافزار توصیه نمیکند. همچنین هیچ معیاری برای ارزیابی و اندازهگیری کارآیی پیادهسازی پروسهها و وظایف پیشنهاد نمیکند. این استاندارد مستقل از فنآوریهای روز مهندسی نرمافزار میباشدو به عبارت دیگر پروسههای چرخه حیات در این استاندارد حول پرسش "چه چیزی باید انجام شود؟" میباشند نه "چگونه باید انجام شود؟"اصول مهندسی نرمافزار و مهندسی سیستم تحت این استاندارد قرار میگیرند. عناصر فعالیتهای پایهای مهندسی سیستم (همانند تحلیل، طراحی، توسعه، مجتمعسازی، ارزیابی و آزمایش) قالبهایی را برای مهندسی نرمافزار به وجود میآورند. به علاوه، این عناصر پایهای از فعالیتها، بخشهایی از مهندسی نرمافزار همانند کدینگ، طراحی ساختیافته، ... را نیز مشخص مینمایند. کلید درک استاندارد، این نکته است که نرمافزار به عنوان جزئی از یک سیستم جامع میباشد و بایستی هدفی را در این سیستم برآورده سازد. استاندارد روی نرمافزار متمرکز شده است اما میداند که نرمافزار بایستی در یک سیستم بزرگتر گنجانده شود که شامل سختافزار، ارتباطات و افراد میباشد.3- ساختار استاندارد ISO/IEC 12207 این استاندارد بر اساس طبقهبندی پروسهها، سازماندهی شده است. پروسههای استاندارد به سه طبقه اصلی Primary ، Supporting ، و Organization تقسیمبندی شدهاند که در ادامه بطور مختصر شرح داده میشود.3-1- Primary Process این پروسهها در طول حیات یک پروژه نرمافزاری انجام میشوند. در این قسمت پنج پروسه تعریف شدهاند که عبارتند از :• تقاضا (Acquisition)• عرضه (Supply)• ساخت (Development)• اجرا (Operation)• نگهداری (Maintenance)این پنج پروسه چرخه حیات، نرمافزار را از تعریف اولیه سیستم تا بازنشستگی سیستم پوشش میدهد. پروسه تقاضا (Acquisition) ، فعالیتهایی را که برای دستیابی به تولیدات نرمافزاری یا سرویسهای نرمافزاری انجام میشوند، تعریف میکند. پروسه عرضه (Supply)، فعالیتهای مربوط به عرضه کننده خدمات و محصولات نرمافزاری را تعریف مینماید. پروسه ساخت (Development) ، فعالیتهای مؤسساتی را مشخص مینماید که سرویسهای نرمافزاری میدهند یا نرمافزار تولید میکنند. پروسه اجرا (Operation) نیز فعالیتهایی که برای اجرای نرمافزار لازم است معرفی میکند و پروسه نگهداری (Maintenance) ، فعالیتهای لازم برای نگهداری و تغییرات احتمالی در نرمافزار را بیان میکند. در این پنج پروسه کلاً سی و پنج فعالیتو یکصد و سی و شش وظیفه تعریف شده است. با توجه به اهمیت پروسههای ساخت، اجرا و نگهداری نرمافزار، در ادامه این بخش، این سه پروسه بطور مختصر شرح داده میشود.3-1-1- پروسه ساخت (Development)این پروسه، فعالیت و وظایف سازندگان سیستم نرمافزاری را مشخص مینماید. این پروسه شامل فعالیتهایی برای تحلیل نیازها، طراحی، برنامهنویسی، مجتمعسازی، آزمایش سیستم، نصب و تحویل محصول نرمافزاری میباشد. البته ممکن است فعالیتهایی نیز در ارتباط با سیستم (جدا از نرمافزار) در قرارداد ذکر شود.این پروسه خود بایستی از چند پروسه دیگر پیروی کند. به عنوان مثال، سازنده نرمافزار بایستی پروسهها را در سطح پروژه مدیریت نماید که این تصمیمات مدیریتی بایستی بر اساس پیروی از پروسههای مدیریتی (Management Process) اتخاذ گردد. مناسبسازی پروسهها برای هر پروژه بایستی بر اساس پیروی از پروسههای مناسبسازی (Tailoring Process) باشد و نهایتاً مدیریت پروژه در سطح سازمانی بایستی بر اساس پیروی از پروسههای بهبود (Improvement Process) باشد. فهرست فعالیتهای این پروسه به شرح زیر میباشد. 1- پیادهسازی پروسه (Process Implementation)2- تحلیل نیازهای سیستم (System Requirements Analysis)3- طراحی معماری سیستم (System Architectural Design)4- تحلیل نیازهای نرمافزار (Software Requirements Analysis)5- طراحی معماری نرمافزار (Software Architectural Design) 6- طراحی تفصیلی نرمافزار (Software Detailed Design)7- برنامهنویسی و آزمایش نرمافزار (Software Coding and Testing)8- مجتمعسازی نرمافزار (Software Integration)9- آزمایش کیفیت نرمافزار (Software Qualification Testing)10- مجتمعسازی سیستم (System Integration)11- آزمایش کیفیت سیستم (System Qualification Testing)12- نصب و راهاندازی نرمافزار (Software Installation)13- پشتیبانی نرمافزار (Software Acceptance Support)3-1-2- پروسه اجراء Operation))پروسه اجراء شامل فعالیتها ووظایف اپراتورمیباشد . این پروسه عملیات اجرایی محصول نرم افزاری وهمچنین عملیات پشتیبانی از کاربر را پوشش میدهد. با توجه به اینکه عملیات محصول نرم افزاری بهصورت یکپارچه با عملیات موجود در سیستم انجام میگیرد لذا در این پروسه ارجاعاتی به سیستم وجود خواهد داشت.اپراتور، مدیریت اجرایی پروژه را در سطح پروژه با پیروی از پروسههای مدیریتی انجام میدهد. مناسب سازی این عملیات برای یک پروژه خاص نیز از پروسههای مناسب سازی Tailoring)) پیروی میکند. برای مدیریت این پروسه در سطح سازمانی نیز بایستی از پروسههای بهبود وضعیت Improvement)) پیروی شود.فعالیتهای موجود در این پروسه شامل موارد زیر میباشد :1- پیادهسازی پروسه (Process Implementation)2- آزمایشات اجرایی (Operational Testing )3- عملیات سیستم (System Operation)4- پشتیبانی از کاربر (User support)
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 9
معرفی استاندارد ISO/IEC 12207
1- معرفی ISO/IEC مؤسسه استاندارد جهانی (ISO: International Standards Organization) در سال 1947 تشکیل شد. استانداردهای این مؤسسه برای هر کشوری میتواند به علت جهتگیریهای خاص آن کشور تعبیر شود. 87 کشور جهان عضو ISO هستند و تاکنون بالغ بر 8000 استاندارد در این مؤسسه تدوین شده است. ISO با (IEC : International Electrotechnical Commission) (که یک سازمان تدوینکننده استاندارد برای صنعت الکترونیک و ارتباطات میباشد) ارتباطات سازمانی دارد. در سال 1987 ISO و IEC یک کمیته فنی الحاقی (JTC-1: joint Technical Cammittee-1) در زمینه تکنولوژی اطلاعات (IT) تشکیل دادند. منظور از این الحاق حذف دوبارهکاریها در دو سازمان بوده است. در حال حاضر 29 کشور عضو این کمیته میباشند. در سال 1987، ISO از گروههایی که در زمینه تدوین استانداردهای بینالمللی نرمافزار فعال بودند درخواست نمود با این سازمان همکاری نمایند. در سال 1989 پروژه تدوین یک استاندارد بینالمللی برای چرخه حیات نرمافزار آغاز شد. در طول یک دورة 6 ساله با برگزاری گردهمایی 2 بار در یک سال و با صرف 17 هزار نفر ساعت، استاندارد چرخه حیات نرمافزار در 60 صفحه تدوین شد. 17 کشور (شامل استرالیا، کانادا، فرانسه، آلمان، ژاپن، هلند، اسپانیا، انگلستان و آمریکا) در تدوین این استاندارد نقش اساسی داشته است.زیر کمیته فرعی که در این سازمان در مورد مهندسی نرمافزار تشکیل شده است SC-7 نام دارد . این زیر کمیته، روشهای مدیریتی، روشهای پشتیبانی از استانداردها و ابزارهای لازم جهت تولید و آزمایش نرمافزارها را توسعه میدهد. این کمیته دارای گروههای کاری متعددی میباشد که در حوزههای زیر فعالیت میکنند. 1- مستندسازی سیستمهای نرمافزار2- محیطهای ابزاری3- ارزیابی و اندازهگیری4- مدیریت چرخه حیات5- پروسههای پشتیبانی6- سطوح مجتمعسازی نرمافزار7- ارزیابی پروسههای نرمافزار8- تبادل داده بینابزارهای CASE2- معرفی کلی استاندارد ISO/IEC 12207استاندارد ISO/IEC 12207 یک استاندارد بینالمللی برای مهندسی نرمافزار میباشد که در آن فعالیتها و وظایف مرتبط با چرخه حیات نرمافزار از ابتدا تا انتها مشخص شده است. در این استاندارد پروسههای مهندسی نرمافزار بدینصورت تعریف میشوند : "مجموعهای از فعالیتها (Activities) که هر کدام مجموعهای از وظایف (Tasks) را شامل میشوند و هر کدام از این وظایف به صورت اعمالی تعریف میشود که یک سری ورودی را به یک سری خروجی تبدیل کند."منظور از این استاندارد این است که پروسههایی را ایجاد کند که بتوانند در چرخه حیات نرمافزار برای جمعآوری، تهیه، توسعه، نگهداری و انجام عملیات بر روی تولیدات یا سرویسهای نرمافزاری عمل کنند. حوزه (Scope) استاندارد محدود به چرخه حیات نرمافزار از یک سیستم شده است و کل چرخه حیات سیستم را نمیپوشاند. این استاندارد، پروسههای چرخه حیات نرمافزار را توصیف میکند اما هیچ مدل خاصی را برای چرخه حیات نرمافزار توصیه نمیکند. همچنین هیچ معیاری برای ارزیابی و اندازهگیری کارآیی پیادهسازی پروسهها و وظایف پیشنهاد نمیکند. این استاندارد مستقل از فنآوریهای روز مهندسی نرمافزار میباشدو به عبارت دیگر پروسههای چرخه حیات در این استاندارد حول پرسش "چه چیزی باید انجام شود؟" میباشند نه "چگونه باید انجام شود؟"اصول مهندسی نرمافزار و مهندسی سیستم تحت این استاندارد قرار میگیرند. عناصر فعالیتهای پایهای مهندسی سیستم (همانند تحلیل، طراحی، توسعه، مجتمعسازی، ارزیابی و آزمایش) قالبهایی را برای مهندسی نرمافزار به وجود میآورند. به علاوه، این عناصر پایهای از فعالیتها، بخشهایی از مهندسی نرمافزار همانند کدینگ، طراحی ساختیافته، ... را نیز مشخص مینمایند. کلید درک استاندارد، این نکته است که نرمافزار به عنوان جزئی از یک سیستم جامع میباشد و بایستی هدفی را در این سیستم برآورده سازد. استاندارد روی نرمافزار متمرکز شده است اما میداند که نرمافزار بایستی در یک سیستم بزرگتر گنجانده شود که شامل سختافزار، ارتباطات و افراد میباشد.3- ساختار استاندارد ISO/IEC 12207 این استاندارد بر اساس طبقهبندی پروسهها، سازماندهی شده است. پروسههای استاندارد به سه طبقه اصلی Primary ، Supporting ، و Organization تقسیمبندی شدهاند که در ادامه بطور مختصر شرح داده میشود.3-1- Primary Process این پروسهها در طول حیات یک پروژه نرمافزاری انجام میشوند. در این قسمت پنج پروسه تعریف شدهاند که عبارتند از :• تقاضا (Acquisition)• عرضه (Supply)• ساخت (Development)• اجرا (Operation)• نگهداری (Maintenance)این پنج پروسه چرخه حیات، نرمافزار را از تعریف اولیه سیستم تا بازنشستگی سیستم پوشش میدهد. پروسه تقاضا (Acquisition) ، فعالیتهایی را که برای دستیابی به تولیدات نرمافزاری یا سرویسهای نرمافزاری انجام میشوند، تعریف میکند. پروسه عرضه (Supply)، فعالیتهای مربوط به عرضه کننده خدمات و محصولات نرمافزاری را تعریف مینماید. پروسه ساخت (Development) ، فعالیتهای مؤسساتی را مشخص مینماید که سرویسهای نرمافزاری میدهند یا نرمافزار تولید میکنند. پروسه اجرا (Operation) نیز فعالیتهایی که برای اجرای نرمافزار لازم است معرفی میکند و پروسه نگهداری (Maintenance) ، فعالیتهای لازم برای نگهداری و تغییرات احتمالی در نرمافزار را بیان میکند. در این پنج پروسه کلاً سی و پنج فعالیتو یکصد و سی و شش وظیفه تعریف شده است. با توجه به اهمیت پروسههای ساخت، اجرا و نگهداری نرمافزار، در ادامه این بخش، این سه پروسه بطور مختصر شرح داده میشود.3-1-1- پروسه ساخت (Development)این پروسه، فعالیت و وظایف سازندگان سیستم نرمافزاری را مشخص مینماید. این پروسه شامل فعالیتهایی برای تحلیل نیازها، طراحی، برنامهنویسی، مجتمعسازی، آزمایش سیستم، نصب و تحویل محصول نرمافزاری میباشد. البته ممکن است فعالیتهایی نیز در ارتباط با سیستم (جدا از نرمافزار) در قرارداد ذکر شود.این پروسه خود بایستی از چند پروسه دیگر پیروی کند. به عنوان مثال، سازنده نرمافزار بایستی پروسهها را در سطح پروژه مدیریت نماید که این تصمیمات مدیریتی بایستی بر اساس پیروی از پروسههای مدیریتی (Management Process) اتخاذ گردد. مناسبسازی پروسهها برای هر پروژه بایستی بر اساس پیروی از پروسههای مناسبسازی (Tailoring Process) باشد و نهایتاً مدیریت پروژه در سطح سازمانی بایستی بر اساس پیروی از پروسههای بهبود (Improvement Process) باشد. فهرست فعالیتهای این پروسه به شرح زیر میباشد. 1- پیادهسازی پروسه (Process Implementation)2- تحلیل نیازهای سیستم (System Requirements Analysis)3- طراحی معماری سیستم (System Architectural Design)4- تحلیل نیازهای نرمافزار (Software Requirements Analysis)5- طراحی معماری نرمافزار (Software Architectural Design) 6- طراحی تفصیلی نرمافزار (Software Detailed Design)7- برنامهنویسی و آزمایش نرمافزار (Software Coding and Testing)8- مجتمعسازی نرمافزار (Software Integration)9- آزمایش کیفیت نرمافزار (Software Qualification Testing)10- مجتمعسازی سیستم (System Integration)11- آزمایش کیفیت سیستم (System Qualification Testing)12- نصب و راهاندازی نرمافزار (Software Installation)13- پشتیبانی نرمافزار (Software Acceptance Support)3-1-2- پروسه اجراء Operation))پروسه اجراء شامل فعالیتها ووظایف اپراتورمیباشد . این پروسه عملیات اجرایی محصول نرم افزاری وهمچنین عملیات پشتیبانی از کاربر را پوشش میدهد. با توجه به اینکه عملیات محصول نرم افزاری بهصورت یکپارچه با عملیات موجود در سیستم انجام میگیرد لذا در این پروسه ارجاعاتی به سیستم وجود خواهد داشت.اپراتور، مدیریت اجرایی پروژه را در سطح پروژه با پیروی از پروسههای مدیریتی انجام میدهد. مناسب سازی این عملیات برای یک پروژه خاص نیز از پروسههای مناسب سازی Tailoring)) پیروی میکند. برای مدیریت این پروسه در سطح سازمانی نیز بایستی از پروسههای بهبود وضعیت Improvement)) پیروی شود.فعالیتهای موجود در این پروسه شامل موارد زیر میباشد :1- پیادهسازی پروسه (Process Implementation)2- آزمایشات اجرایی (Operational Testing )3- عملیات سیستم (System Operation)4- پشتیبانی از کاربر (User support)
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 9
معرفی استاندارد ISO/IEC 12207
1- معرفی ISO/IEC مؤسسه استاندارد جهانی (ISO: International Standards Organization) در سال 1947 تشکیل شد. استانداردهای این مؤسسه برای هر کشوری میتواند به علت جهتگیریهای خاص آن کشور تعبیر شود. 87 کشور جهان عضو ISO هستند و تاکنون بالغ بر 8000 استاندارد در این مؤسسه تدوین شده است. ISO با (IEC : International Electrotechnical Commission) (که یک سازمان تدوینکننده استاندارد برای صنعت الکترونیک و ارتباطات میباشد) ارتباطات سازمانی دارد. در سال 1987 ISO و IEC یک کمیته فنی الحاقی (JTC-1: joint Technical Cammittee-1) در زمینه تکنولوژی اطلاعات (IT) تشکیل دادند. منظور از این الحاق حذف دوبارهکاریها در دو سازمان بوده است. در حال حاضر 29 کشور عضو این کمیته میباشند. در سال 1987، ISO از گروههایی که در زمینه تدوین استانداردهای بینالمللی نرمافزار فعال بودند درخواست نمود با این سازمان همکاری نمایند. در سال 1989 پروژه تدوین یک استاندارد بینالمللی برای چرخه حیات نرمافزار آغاز شد. در طول یک دورة 6 ساله با برگزاری گردهمایی 2 بار در یک سال و با صرف 17 هزار نفر ساعت، استاندارد چرخه حیات نرمافزار در 60 صفحه تدوین شد. 17 کشور (شامل استرالیا، کانادا، فرانسه، آلمان، ژاپن، هلند، اسپانیا، انگلستان و آمریکا) در تدوین این استاندارد نقش اساسی داشته است.زیر کمیته فرعی که در این سازمان در مورد مهندسی نرمافزار تشکیل شده است SC-7 نام دارد . این زیر کمیته، روشهای مدیریتی، روشهای پشتیبانی از استانداردها و ابزارهای لازم جهت تولید و آزمایش نرمافزارها را توسعه میدهد. این کمیته دارای گروههای کاری متعددی میباشد که در حوزههای زیر فعالیت میکنند. 1- مستندسازی سیستمهای نرمافزار2- محیطهای ابزاری3- ارزیابی و اندازهگیری4- مدیریت چرخه حیات5- پروسههای پشتیبانی6- سطوح مجتمعسازی نرمافزار7- ارزیابی پروسههای نرمافزار8- تبادل داده بینابزارهای CASE2- معرفی کلی استاندارد ISO/IEC 12207استاندارد ISO/IEC 12207 یک استاندارد بینالمللی برای مهندسی نرمافزار میباشد که در آن فعالیتها و وظایف مرتبط با چرخه حیات نرمافزار از ابتدا تا انتها مشخص شده است. در این استاندارد پروسههای مهندسی نرمافزار بدینصورت تعریف میشوند : "مجموعهای از فعالیتها (Activities) که هر کدام مجموعهای از وظایف (Tasks) را شامل میشوند و هر کدام از این وظایف به صورت اعمالی تعریف میشود که یک سری ورودی را به یک سری خروجی تبدیل کند."منظور از این استاندارد این است که پروسههایی را ایجاد کند که بتوانند در چرخه حیات نرمافزار برای جمعآوری، تهیه، توسعه، نگهداری و انجام عملیات بر روی تولیدات یا سرویسهای نرمافزاری عمل کنند. حوزه (Scope) استاندارد محدود به چرخه حیات نرمافزار از یک سیستم شده است و کل چرخه حیات سیستم را نمیپوشاند. این استاندارد، پروسههای چرخه حیات نرمافزار را توصیف میکند اما هیچ مدل خاصی را برای چرخه حیات نرمافزار توصیه نمیکند. همچنین هیچ معیاری برای ارزیابی و اندازهگیری کارآیی پیادهسازی پروسهها و وظایف پیشنهاد نمیکند. این استاندارد مستقل از فنآوریهای روز مهندسی نرمافزار میباشدو به عبارت دیگر پروسههای چرخه حیات در این استاندارد حول پرسش "چه چیزی باید انجام شود؟" میباشند نه "چگونه باید انجام شود؟"اصول مهندسی نرمافزار و مهندسی سیستم تحت این استاندارد قرار میگیرند. عناصر فعالیتهای پایهای مهندسی سیستم (همانند تحلیل، طراحی، توسعه، مجتمعسازی، ارزیابی و آزمایش) قالبهایی را برای مهندسی نرمافزار به وجود میآورند. به علاوه، این عناصر پایهای از فعالیتها، بخشهایی از مهندسی نرمافزار همانند کدینگ، طراحی ساختیافته، ... را نیز مشخص مینمایند. کلید درک استاندارد، این نکته است که نرمافزار به عنوان جزئی از یک سیستم جامع میباشد و بایستی هدفی را در این سیستم برآورده سازد. استاندارد روی نرمافزار متمرکز شده است اما میداند که نرمافزار بایستی در یک سیستم بزرگتر گنجانده شود که شامل سختافزار، ارتباطات و افراد میباشد.3- ساختار استاندارد ISO/IEC 12207 این استاندارد بر اساس طبقهبندی پروسهها، سازماندهی شده است. پروسههای استاندارد به سه طبقه اصلی Primary ، Supporting ، و Organization تقسیمبندی شدهاند که در ادامه بطور مختصر شرح داده میشود.3-1- Primary Process این پروسهها در طول حیات یک پروژه نرمافزاری انجام میشوند. در این قسمت پنج پروسه تعریف شدهاند که عبارتند از :• تقاضا (Acquisition)• عرضه (Supply)• ساخت (Development)• اجرا (Operation)• نگهداری (Maintenance)این پنج پروسه چرخه حیات، نرمافزار را از تعریف اولیه سیستم تا بازنشستگی سیستم پوشش میدهد. پروسه تقاضا (Acquisition) ، فعالیتهایی را که برای دستیابی به تولیدات نرمافزاری یا سرویسهای نرمافزاری انجام میشوند، تعریف میکند. پروسه عرضه (Supply)، فعالیتهای مربوط به عرضه کننده خدمات و محصولات نرمافزاری را تعریف مینماید. پروسه ساخت (Development) ، فعالیتهای مؤسساتی را مشخص مینماید که سرویسهای نرمافزاری میدهند یا نرمافزار تولید میکنند. پروسه اجرا (Operation) نیز فعالیتهایی که برای اجرای نرمافزار لازم است معرفی میکند و پروسه نگهداری (Maintenance) ، فعالیتهای لازم برای نگهداری و تغییرات احتمالی در نرمافزار را بیان میکند. در این پنج پروسه کلاً سی و پنج فعالیتو یکصد و سی و شش وظیفه تعریف شده است. با توجه به اهمیت پروسههای ساخت، اجرا و نگهداری نرمافزار، در ادامه این بخش، این سه پروسه بطور مختصر شرح داده میشود.3-1-1- پروسه ساخت (Development)این پروسه، فعالیت و وظایف سازندگان سیستم نرمافزاری را مشخص مینماید. این پروسه شامل فعالیتهایی برای تحلیل نیازها، طراحی، برنامهنویسی، مجتمعسازی، آزمایش سیستم، نصب و تحویل محصول نرمافزاری میباشد. البته ممکن است فعالیتهایی نیز در ارتباط با سیستم (جدا از نرمافزار) در قرارداد ذکر شود.این پروسه خود بایستی از چند پروسه دیگر پیروی کند. به عنوان مثال، سازنده نرمافزار بایستی پروسهها را در سطح پروژه مدیریت نماید که این تصمیمات مدیریتی بایستی بر اساس پیروی از پروسههای مدیریتی (Management Process) اتخاذ گردد. مناسبسازی پروسهها برای هر پروژه بایستی بر اساس پیروی از پروسههای مناسبسازی (Tailoring Process) باشد و نهایتاً مدیریت پروژه در سطح سازمانی بایستی بر اساس پیروی از پروسههای بهبود (Improvement Process) باشد. فهرست فعالیتهای این پروسه به شرح زیر میباشد. 1- پیادهسازی پروسه (Process Implementation)2- تحلیل نیازهای سیستم (System Requirements Analysis)3- طراحی معماری سیستم (System Architectural Design)4- تحلیل نیازهای نرمافزار (Software Requirements Analysis)5- طراحی معماری نرمافزار (Software Architectural Design) 6- طراحی تفصیلی نرمافزار (Software Detailed Design)7- برنامهنویسی و آزمایش نرمافزار (Software Coding and Testing)8- مجتمعسازی نرمافزار (Software Integration)9- آزمایش کیفیت نرمافزار (Software Qualification Testing)10- مجتمعسازی سیستم (System Integration)11- آزمایش کیفیت سیستم (System Qualification Testing)12- نصب و راهاندازی نرمافزار (Software Installation)13- پشتیبانی نرمافزار (Software Acceptance Support)3-1-2- پروسه اجراء Operation))پروسه اجراء شامل فعالیتها ووظایف اپراتورمیباشد . این پروسه عملیات اجرایی محصول نرم افزاری وهمچنین عملیات پشتیبانی از کاربر را پوشش میدهد. با توجه به اینکه عملیات محصول نرم افزاری بهصورت یکپارچه با عملیات موجود در سیستم انجام میگیرد لذا در این پروسه ارجاعاتی به سیستم وجود خواهد داشت.اپراتور، مدیریت اجرایی پروژه را در سطح پروژه با پیروی از پروسههای مدیریتی انجام میدهد. مناسب سازی این عملیات برای یک پروژه خاص نیز از پروسههای مناسب سازی Tailoring)) پیروی میکند. برای مدیریت این پروسه در سطح سازمانی نیز بایستی از پروسههای بهبود وضعیت Improvement)) پیروی شود.فعالیتهای موجود در این پروسه شامل موارد زیر میباشد :1- پیادهسازی پروسه (Process Implementation)2- آزمایشات اجرایی (Operational Testing )3- عملیات سیستم (System Operation)4- پشتیبانی از کاربر (User support)
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 9
معرفی استاندارد ISO/IEC 12207
1- معرفی ISO/IEC مؤسسه استاندارد جهانی (ISO: International Standards Organization) در سال 1947 تشکیل شد. استانداردهای این مؤسسه برای هر کشوری میتواند به علت جهتگیریهای خاص آن کشور تعبیر شود. 87 کشور جهان عضو ISO هستند و تاکنون بالغ بر 8000 استاندارد در این مؤسسه تدوین شده است. ISO با (IEC : International Electrotechnical Commission) (که یک سازمان تدوینکننده استاندارد برای صنعت الکترونیک و ارتباطات میباشد) ارتباطات سازمانی دارد. در سال 1987 ISO و IEC یک کمیته فنی الحاقی (JTC-1: joint Technical Cammittee-1) در زمینه تکنولوژی اطلاعات (IT) تشکیل دادند. منظور از این الحاق حذف دوبارهکاریها در دو سازمان بوده است. در حال حاضر 29 کشور عضو این کمیته میباشند. در سال 1987، ISO از گروههایی که در زمینه تدوین استانداردهای بینالمللی نرمافزار فعال بودند درخواست نمود با این سازمان همکاری نمایند. در سال 1989 پروژه تدوین یک استاندارد بینالمللی برای چرخه حیات نرمافزار آغاز شد. در طول یک دورة 6 ساله با برگزاری گردهمایی 2 بار در یک سال و با صرف 17 هزار نفر ساعت، استاندارد چرخه حیات نرمافزار در 60 صفحه تدوین شد. 17 کشور (شامل استرالیا، کانادا، فرانسه، آلمان، ژاپن، هلند، اسپانیا، انگلستان و آمریکا) در تدوین این استاندارد نقش اساسی داشته است.زیر کمیته فرعی که در این سازمان در مورد مهندسی نرمافزار تشکیل شده است SC-7 نام دارد . این زیر کمیته، روشهای مدیریتی، روشهای پشتیبانی از استانداردها و ابزارهای لازم جهت تولید و آزمایش نرمافزارها را توسعه میدهد. این کمیته دارای گروههای کاری متعددی میباشد که در حوزههای زیر فعالیت میکنند. 1- مستندسازی سیستمهای نرمافزار2- محیطهای ابزاری3- ارزیابی و اندازهگیری4- مدیریت چرخه حیات5- پروسههای پشتیبانی6- سطوح مجتمعسازی نرمافزار7- ارزیابی پروسههای نرمافزار8- تبادل داده بینابزارهای CASE2- معرفی کلی استاندارد ISO/IEC 12207استاندارد ISO/IEC 12207 یک استاندارد بینالمللی برای مهندسی نرمافزار میباشد که در آن فعالیتها و وظایف مرتبط با چرخه حیات نرمافزار از ابتدا تا انتها مشخص شده است. در این استاندارد پروسههای مهندسی نرمافزار بدینصورت تعریف میشوند : "مجموعهای از فعالیتها (Activities) که هر کدام مجموعهای از وظایف (Tasks) را شامل میشوند و هر کدام از این وظایف به صورت اعمالی تعریف میشود که یک سری ورودی را به یک سری خروجی تبدیل کند."منظور از این استاندارد این است که پروسههایی را ایجاد کند که بتوانند در چرخه حیات نرمافزار برای جمعآوری، تهیه، توسعه، نگهداری و انجام عملیات بر روی تولیدات یا سرویسهای نرمافزاری عمل کنند. حوزه (Scope) استاندارد محدود به چرخه حیات نرمافزار از یک سیستم شده است و کل چرخه حیات سیستم را نمیپوشاند. این استاندارد، پروسههای چرخه حیات نرمافزار را توصیف میکند اما هیچ مدل خاصی را برای چرخه حیات نرمافزار توصیه نمیکند. همچنین هیچ معیاری برای ارزیابی و اندازهگیری کارآیی پیادهسازی پروسهها و وظایف پیشنهاد نمیکند. این استاندارد مستقل از فنآوریهای روز مهندسی نرمافزار میباشدو به عبارت دیگر پروسههای چرخه حیات در این استاندارد حول پرسش "چه چیزی باید انجام شود؟" میباشند نه "چگونه باید انجام شود؟"اصول مهندسی نرمافزار و مهندسی سیستم تحت این استاندارد قرار میگیرند. عناصر فعالیتهای پایهای مهندسی سیستم (همانند تحلیل، طراحی، توسعه، مجتمعسازی، ارزیابی و آزمایش) قالبهایی را برای مهندسی نرمافزار به وجود میآورند. به علاوه، این عناصر پایهای از فعالیتها، بخشهایی از مهندسی نرمافزار همانند کدینگ، طراحی ساختیافته، ... را نیز مشخص مینمایند. کلید درک استاندارد، این نکته است که نرمافزار به عنوان جزئی از یک سیستم جامع میباشد و بایستی هدفی را در این سیستم برآورده سازد. استاندارد روی نرمافزار متمرکز شده است اما میداند که نرمافزار بایستی در یک سیستم بزرگتر گنجانده شود که شامل سختافزار، ارتباطات و افراد میباشد.3- ساختار استاندارد ISO/IEC 12207 این استاندارد بر اساس طبقهبندی پروسهها، سازماندهی شده است. پروسههای استاندارد به سه طبقه اصلی Primary ، Supporting ، و Organization تقسیمبندی شدهاند که در ادامه بطور مختصر شرح داده میشود.3-1- Primary Process این پروسهها در طول حیات یک پروژه نرمافزاری انجام میشوند. در این قسمت پنج پروسه تعریف شدهاند که عبارتند از :• تقاضا (Acquisition)• عرضه (Supply)• ساخت (Development)• اجرا (Operation)• نگهداری (Maintenance)این پنج پروسه چرخه حیات، نرمافزار را از تعریف اولیه سیستم تا بازنشستگی سیستم پوشش میدهد. پروسه تقاضا (Acquisition) ، فعالیتهایی را که برای دستیابی به تولیدات نرمافزاری یا سرویسهای نرمافزاری انجام میشوند، تعریف میکند. پروسه عرضه (Supply)، فعالیتهای مربوط به عرضه کننده خدمات و محصولات نرمافزاری را تعریف مینماید. پروسه ساخت (Development) ، فعالیتهای مؤسساتی را مشخص مینماید که سرویسهای نرمافزاری میدهند یا نرمافزار تولید میکنند. پروسه اجرا (Operation) نیز فعالیتهایی که برای اجرای نرمافزار لازم است معرفی میکند و پروسه نگهداری (Maintenance) ، فعالیتهای لازم برای نگهداری و تغییرات احتمالی در نرمافزار را بیان میکند. در این پنج پروسه کلاً سی و پنج فعالیتو یکصد و سی و شش وظیفه تعریف شده است. با توجه به اهمیت پروسههای ساخت، اجرا و نگهداری نرمافزار، در ادامه این بخش، این سه پروسه بطور مختصر شرح داده میشود.3-1-1- پروسه ساخت (Development)این پروسه، فعالیت و وظایف سازندگان سیستم نرمافزاری را مشخص مینماید. این پروسه شامل فعالیتهایی برای تحلیل نیازها، طراحی، برنامهنویسی، مجتمعسازی، آزمایش سیستم، نصب و تحویل محصول نرمافزاری میباشد. البته ممکن است فعالیتهایی نیز در ارتباط با سیستم (جدا از نرمافزار) در قرارداد ذکر شود.این پروسه خود بایستی از چند پروسه دیگر پیروی کند. به عنوان مثال، سازنده نرمافزار بایستی پروسهها را در سطح پروژه مدیریت نماید که این تصمیمات مدیریتی بایستی بر اساس پیروی از پروسههای مدیریتی (Management Process) اتخاذ گردد. مناسبسازی پروسهها برای هر پروژه بایستی بر اساس پیروی از پروسههای مناسبسازی (Tailoring Process) باشد و نهایتاً مدیریت پروژه در سطح سازمانی بایستی بر اساس پیروی از پروسههای بهبود (Improvement Process) باشد. فهرست فعالیتهای این پروسه به شرح زیر میباشد. 1- پیادهسازی پروسه (Process Implementation)2- تحلیل نیازهای سیستم (System Requirements Analysis)3- طراحی معماری سیستم (System Architectural Design)4- تحلیل نیازهای نرمافزار (Software Requirements Analysis)5- طراحی معماری نرمافزار (Software Architectural Design) 6- طراحی تفصیلی نرمافزار (Software Detailed Design)7- برنامهنویسی و آزمایش نرمافزار (Software Coding and Testing)8- مجتمعسازی نرمافزار (Software Integration)9- آزمایش کیفیت نرمافزار (Software Qualification Testing)10- مجتمعسازی سیستم (System Integration)11- آزمایش کیفیت سیستم (System Qualification Testing)12- نصب و راهاندازی نرمافزار (Software Installation)13- پشتیبانی نرمافزار (Software Acceptance Support)3-1-2- پروسه اجراء Operation))پروسه اجراء شامل فعالیتها ووظایف اپراتورمیباشد . این پروسه عملیات اجرایی محصول نرم افزاری وهمچنین عملیات پشتیبانی از کاربر را پوشش میدهد. با توجه به اینکه عملیات محصول نرم افزاری بهصورت یکپارچه با عملیات موجود در سیستم انجام میگیرد لذا در این پروسه ارجاعاتی به سیستم وجود خواهد داشت.اپراتور، مدیریت اجرایی پروژه را در سطح پروژه با پیروی از پروسههای مدیریتی انجام میدهد. مناسب سازی این عملیات برای یک پروژه خاص نیز از پروسههای مناسب سازی Tailoring)) پیروی میکند. برای مدیریت این پروسه در سطح سازمانی نیز بایستی از پروسههای بهبود وضعیت Improvement)) پیروی شود.فعالیتهای موجود در این پروسه شامل موارد زیر میباشد :1- پیادهسازی پروسه (Process Implementation)2- آزمایشات اجرایی (Operational Testing )3- عملیات سیستم (System Operation)4- پشتیبانی از کاربر (User support)
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 9
معرفی استاندارد ISO/IEC 12207
1- معرفی ISO/IEC مؤسسه استاندارد جهانی (ISO: International Standards Organization) در سال 1947 تشکیل شد. استانداردهای این مؤسسه برای هر کشوری میتواند به علت جهتگیریهای خاص آن کشور تعبیر شود. 87 کشور جهان عضو ISO هستند و تاکنون بالغ بر 8000 استاندارد در این مؤسسه تدوین شده است. ISO با (IEC : International Electrotechnical Commission) (که یک سازمان تدوینکننده استاندارد برای صنعت الکترونیک و ارتباطات میباشد) ارتباطات سازمانی دارد. در سال 1987 ISO و IEC یک کمیته فنی الحاقی (JTC-1: joint Technical Cammittee-1) در زمینه تکنولوژی اطلاعات (IT) تشکیل دادند. منظور از این الحاق حذف دوبارهکاریها در دو سازمان بوده است. در حال حاضر 29 کشور عضو این کمیته میباشند. در سال 1987، ISO از گروههایی که در زمینه تدوین استانداردهای بینالمللی نرمافزار فعال بودند درخواست نمود با این سازمان همکاری نمایند. در سال 1989 پروژه تدوین یک استاندارد بینالمللی برای چرخه حیات نرمافزار آغاز شد. در طول یک دورة 6 ساله با برگزاری گردهمایی 2 بار در یک سال و با صرف 17 هزار نفر ساعت، استاندارد چرخه حیات نرمافزار در 60 صفحه تدوین شد. 17 کشور (شامل استرالیا، کانادا، فرانسه، آلمان، ژاپن، هلند، اسپانیا، انگلستان و آمریکا) در تدوین این استاندارد نقش اساسی داشته است.زیر کمیته فرعی که در این سازمان در مورد مهندسی نرمافزار تشکیل شده است SC-7 نام دارد . این زیر کمیته، روشهای مدیریتی، روشهای پشتیبانی از استانداردها و ابزارهای لازم جهت تولید و آزمایش نرمافزارها را توسعه میدهد. این کمیته دارای گروههای کاری متعددی میباشد که در حوزههای زیر فعالیت میکنند. 1- مستندسازی سیستمهای نرمافزار2- محیطهای ابزاری3- ارزیابی و اندازهگیری4- مدیریت چرخه حیات5- پروسههای پشتیبانی6- سطوح مجتمعسازی نرمافزار7- ارزیابی پروسههای نرمافزار8- تبادل داده بینابزارهای CASE2- معرفی کلی استاندارد ISO/IEC 12207استاندارد ISO/IEC 12207 یک استاندارد بینالمللی برای مهندسی نرمافزار میباشد که در آن فعالیتها و وظایف مرتبط با چرخه حیات نرمافزار از ابتدا تا انتها مشخص شده است. در این استاندارد پروسههای مهندسی نرمافزار بدینصورت تعریف میشوند : "مجموعهای از فعالیتها (Activities) که هر کدام مجموعهای از وظایف (Tasks) را شامل میشوند و هر کدام از این وظایف به صورت اعمالی تعریف میشود که یک سری ورودی را به یک سری خروجی تبدیل کند."منظور از این استاندارد این است که پروسههایی را ایجاد کند که بتوانند در چرخه حیات نرمافزار برای جمعآوری، تهیه، توسعه، نگهداری و انجام عملیات بر روی تولیدات یا سرویسهای نرمافزاری عمل کنند. حوزه (Scope) استاندارد محدود به چرخه حیات نرمافزار از یک سیستم شده است و کل چرخه حیات سیستم را نمیپوشاند. این استاندارد، پروسههای چرخه حیات نرمافزار را توصیف میکند اما هیچ مدل خاصی را برای چرخه حیات نرمافزار توصیه نمیکند. همچنین هیچ معیاری برای ارزیابی و اندازهگیری کارآیی پیادهسازی پروسهها و وظایف پیشنهاد نمیکند. این استاندارد مستقل از فنآوریهای روز مهندسی نرمافزار میباشدو به عبارت دیگر پروسههای چرخه حیات در این استاندارد حول پرسش "چه چیزی باید انجام شود؟" میباشند نه "چگونه باید انجام شود؟"اصول مهندسی نرمافزار و مهندسی سیستم تحت این استاندارد قرار میگیرند. عناصر فعالیتهای پایهای مهندسی سیستم (همانند تحلیل، طراحی، توسعه، مجتمعسازی، ارزیابی و آزمایش) قالبهایی را برای مهندسی نرمافزار به وجود میآورند. به علاوه، این عناصر پایهای از فعالیتها، بخشهایی از مهندسی نرمافزار همانند کدینگ، طراحی ساختیافته، ... را نیز مشخص مینمایند. کلید درک استاندارد، این نکته است که نرمافزار به عنوان جزئی از یک سیستم جامع میباشد و بایستی هدفی را در این سیستم برآورده سازد. استاندارد روی نرمافزار متمرکز شده است اما میداند که نرمافزار بایستی در یک سیستم بزرگتر گنجانده شود که شامل سختافزار، ارتباطات و افراد میباشد.3- ساختار استاندارد ISO/IEC 12207 این استاندارد بر اساس طبقهبندی پروسهها، سازماندهی شده است. پروسههای استاندارد به سه طبقه اصلی Primary ، Supporting ، و Organization تقسیمبندی شدهاند که در ادامه بطور مختصر شرح داده میشود.3-1- Primary Process این پروسهها در طول حیات یک پروژه نرمافزاری انجام میشوند. در این قسمت پنج پروسه تعریف شدهاند که عبارتند از :• تقاضا (Acquisition)• عرضه (Supply)• ساخت (Development)• اجرا (Operation)• نگهداری (Maintenance)این پنج پروسه چرخه حیات، نرمافزار را از تعریف اولیه سیستم تا بازنشستگی سیستم پوشش میدهد. پروسه تقاضا (Acquisition) ، فعالیتهایی را که برای دستیابی به تولیدات نرمافزاری یا سرویسهای نرمافزاری انجام میشوند، تعریف میکند. پروسه عرضه (Supply)، فعالیتهای مربوط به عرضه کننده خدمات و محصولات نرمافزاری را تعریف مینماید. پروسه ساخت (Development) ، فعالیتهای مؤسساتی را مشخص مینماید که سرویسهای نرمافزاری میدهند یا نرمافزار تولید میکنند. پروسه اجرا (Operation) نیز فعالیتهایی که برای اجرای نرمافزار لازم است معرفی میکند و پروسه نگهداری (Maintenance) ، فعالیتهای لازم برای نگهداری و تغییرات احتمالی در نرمافزار را بیان میکند. در این پنج پروسه کلاً سی و پنج فعالیتو یکصد و سی و شش وظیفه تعریف شده است. با توجه به اهمیت پروسههای ساخت، اجرا و نگهداری نرمافزار، در ادامه این بخش، این سه پروسه بطور مختصر شرح داده میشود.3-1-1- پروسه ساخت (Development)این پروسه، فعالیت و وظایف سازندگان سیستم نرمافزاری را مشخص مینماید. این پروسه شامل فعالیتهایی برای تحلیل نیازها، طراحی، برنامهنویسی، مجتمعسازی، آزمایش سیستم، نصب و تحویل محصول نرمافزاری میباشد. البته ممکن است فعالیتهایی نیز در ارتباط با سیستم (جدا از نرمافزار) در قرارداد ذکر شود.این پروسه خود بایستی از چند پروسه دیگر پیروی کند. به عنوان مثال، سازنده نرمافزار بایستی پروسهها را در سطح پروژه مدیریت نماید که این تصمیمات مدیریتی بایستی بر اساس پیروی از پروسههای مدیریتی (Management Process) اتخاذ گردد. مناسبسازی پروسهها برای هر پروژه بایستی بر اساس پیروی از پروسههای مناسبسازی (Tailoring Process) باشد و نهایتاً مدیریت پروژه در سطح سازمانی بایستی بر اساس پیروی از پروسههای بهبود (Improvement Process) باشد. فهرست فعالیتهای این پروسه به شرح زیر میباشد. 1- پیادهسازی پروسه (Process Implementation)2- تحلیل نیازهای سیستم (System Requirements Analysis)3- طراحی معماری سیستم (System Architectural Design)4- تحلیل نیازهای نرمافزار (Software Requirements Analysis)5- طراحی معماری نرمافزار (Software Architectural Design) 6- طراحی تفصیلی نرمافزار (Software Detailed Design)7- برنامهنویسی و آزمایش نرمافزار (Software Coding and Testing)8- مجتمعسازی نرمافزار (Software Integration)9- آزمایش کیفیت نرمافزار (Software Qualification Testing)10- مجتمعسازی سیستم (System Integration)11- آزمایش کیفیت سیستم (System Qualification Testing)12- نصب و راهاندازی نرمافزار (Software Installation)13- پشتیبانی نرمافزار (Software Acceptance Support)3-1-2- پروسه اجراء Operation))پروسه اجراء شامل فعالیتها ووظایف اپراتورمیباشد . این پروسه عملیات اجرایی محصول نرم افزاری وهمچنین عملیات پشتیبانی از کاربر را پوشش میدهد. با توجه به اینکه عملیات محصول نرم افزاری بهصورت یکپارچه با عملیات موجود در سیستم انجام میگیرد لذا در این پروسه ارجاعاتی به سیستم وجود خواهد داشت.اپراتور، مدیریت اجرایی پروژه را در سطح پروژه با پیروی از پروسههای مدیریتی انجام میدهد. مناسب سازی این عملیات برای یک پروژه خاص نیز از پروسههای مناسب سازی Tailoring)) پیروی میکند. برای مدیریت این پروسه در سطح سازمانی نیز بایستی از پروسههای بهبود وضعیت Improvement)) پیروی شود.فعالیتهای موجود در این پروسه شامل موارد زیر میباشد :1- پیادهسازی پروسه (Process Implementation)2- آزمایشات اجرایی (Operational Testing )3- عملیات سیستم (System Operation)4- پشتیبانی از کاربر (User support)