تحقیق در مورد تفسیر موضوعی قرآن راجع به قیامت

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 18 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

قیامت در قرآن:

حقیقت قیامت : ‌نامهای قیامت در قرآن

1- قیامت

به افعال انسان هایی که سیر کمالی دارند ، «قیام» اطلاق می شود (به استناد آیه شریفة قل إنما أعظکم بواحده أن تقوموا لله مثنی و فرادی) . در سیر کمالی ، چون شخص سالک ، قائم به الله است ، لذا کمال انسانی در اثر این تکیه به خداوند محقق می شود و آن کمال ، قوام وجودی انسان است . اینکه می گویند : نماز را «اقامه» کنید ؛ برای آن است که نماز مقوّم شما باشد ؛ تا نماز قوام وجودی شما باشد . حال اگر کسی در اثر عدم اتکاء به خداوند ، قوام وجودی پیدا نکرد ، چنین شخصی ، اصلاً انسان نیست ـ اگر چه عرفاً و به حمل شایع به وی انسان گفته می شود .ـ به همین خاطر به حرکات و افعال انسان گناهکار قیام نمی گویند .مطلب دیگر اینکه امام زمان (عج) امام انسان است، پس علت اینکه آن حضرت نمی آیند این است که جز عده ای معدود، انسانی وجود ندارد تا آن حضرت برای آنان قیام کند .

روایت شده است روزی یکی از اصحاب حضرت صادق (علیه السلام) به هنگام طواف خانه خدا از کثرت جمعیت حاجیان به وجد آمده و خوشحال بود و به آن حضرت عرض نمود :

‌امسال حاجیان چقدر زیاد هستند! که حضرت در جواب فرمود : « ما أکثر الضجیج و أقل الحجیج...» این طور نیست ، ضجه کنندگان زیادند و حاجیان کم ! آنگاه اشاره به آن شخص نمود که از لابلای انگشتان آن حضرت به مردم نگاه کند ، پس با تعجب دید که غیر از دو سه نفر ، اکثر آنها حیواناتی هستند که به گِرد خانه خدا می گردند .

از مطالب فوق اینگونه نتیجه گیری می شود که وجه تسمیه قیامت ، «قیام مؤمنین» است . به قیامت ، قیامت می‌گویند زیرا در آن مؤمنان به سوی الله قیام می کنند .

منتهی اگر انسان توانست قیام کند ، قیامت را ـ حتی در این دنیا ـ می بیند :

« رو قیامت شو قیامت را ببین »

همچنانکه حضرت امیر المؤمنین (علیه السلام) چنین بود و فرمود : « لو کُشِفَ الغِطاءُ ما ازدَدتُ یقیناً» : اگر پرده ها کنار روند ، ذره ای بر ایمان من افزوده نمی گردد . چرا که آن حضرت همه چیز را دیده است ، چیزی بر او پنهان نیست تا اگر آشکار شود بر یقین او بیفزاید .

2- آخرت

از نامهای دیگر قیامت در قرآن ، «آخرت» است . (و الدار آلاخره خیر للذین یتقون : اعراف/69) . به قیامت ،‌ آخرت گفته می شود به این خاطر که چهرة اُخرای عالم است . عالم هستی دارای مُلک و ملکوت است . آنچه ما از این عالم می بینیم فقط صورت و انعکاس نوری اشیاء موجود در عالَم است ، ما حتی مُلک را هم نمی بینیم ؛ چرا که لازمه دیدن مُلک ، مشاهدة ملکوت است . در مورد معرفت الهی نیز چنین است ، اول باید خدا را شناخت تا بتوان پیامبر را شناخت .

لذا به ما توصیه شده است که از خداوند چنین بخواهید : « اللهم عرفنی نفسَک ، فإنّک إن لم تعرّفنی نفسَک لم أعرِفْ نبیَک ...» : خدایا اگر تو خودت را به من نشناسانی ، من پیامبرت را نخواهم شناخت .

به همین خاطر فرمود حضرت ابراهیم (علیه السلام) برای شما اسوه است : «قد کانت لکم اسوه حسنه فی ابراهیم و الذین معه : ممتحنه/4 » زیرا ابراهیم (علیه السلام) ملکوت آسمانها و زمین را دید . «و کذلک نُرِیَ ابراهیم ملکوت السماوات و الارض : انعام /75»

پس آخرت (چهره اُخرای عالم : ملکوت) الآن هم هست ، ولی ما نمی بینیم ولی پس از مرگ ، وقتی از این عالم رخت بربستیم و پرده ها کنار رفت، متوجه می شویم که قیامت بود ولی ما نمی دیدیم ! چنانچه در آن روز خطاب به گنهکاران گفته می شود :

«لقد کنتَ فی غفله من هذا فکشفنا عنک غطاءک فبصرک الیوم حدید : ق/22» : (به او خطاب مى‏شود) تو از این غافل بودی، و ما پرده را از چشم تو کنار زدیم، و امروز چشمت کاملاً تیز بین است!‌

آری، آنهایی که به بافته های ذهنی و خیالات خود سرگرم شده و گرفتار دنیا(ی مذموم) شدند، از قیامت غافلند و وقتی چشمانشان باز می شود که دیگر سودی برایشان نخواهد داشت .

پس قیامت روز ظهور است ، نه روز حدوث ؛ روز ظهور آنچه قبلاً بوده است . کسانی که در این دنیا کور بودند در آنجا نیز کور خواهند بود : « و من کان فی هذه اعمی فهو فی الاخره اعمی و اضل سبیلا : اسراء/72 » ؛« و نحشره یوم القیامه أعمی:‌طه /124»

در مورد بهشتیان نیز چنین است :