تحقیق در مورد آسیب شناسى انقلاب اسلامى

فرمت : WORD                                            تعداد صفحه :40

آسیب شناسى انقلاب اسلامى مقدمه
یکى از نظریه پردازان شوروى سابق در توصیف انقلاب اسلامى مى نویسد: «انقلاب اسلامى شعار اصلى جنبش هاى سیاسى، اسلامى مختلف در بسیارى از کشورهاى اسلامى مشرق زمین است... مسأله مشترک براى این جنبش ها، اسلامى کردن تمام جوانب زندگى اجتماعى، اقتصادى، سیاسى و خانوادگى تمام شهروندان کشورهاى خود و اعلان سومین راه رشد، که با سرمایه دارى و سوسیالیسم متفاوت هست، مى باشد.»( )
به این معنا، انقلاب اسلامى با رویکرد به مذهب، خط مشى جدیدى در زمینه توسعه و استقلال، آزادى و عدالت براى جهان سال 1979، و براى تمامى کشورها و جنبش هاى انقلابى که تا آن زمان روى پاى خود ایستادن را تجربه نکرده، و به سمت بلوک غرب یا شرق متوجه شده بودند، ارائه مى دهد. این موضوع براى قدرت هاى جهان آن روز، تکان دهنده بود. به ویژه در این خصوص مسأله صدور انقلاب و پیوند بین جنبش هاى اسلامى و آزادى بخش و حمایت از آنان در مبارزه با سلطه جویان و استعمارگران دنیاى سرمایه دارى و کمونیسم، بسیار قابل توجه است. در این زمینه، فرد هالیدى، استاد و کارشناس برجسته مسایل خاورمیانه، طى سمینارى در انگلیس مى گوید: «انقلاب اسلامى در ایران جذابیت ایدئولوژیکى بسیار زیادى میان اعراب تا الجزایر و سودان دارد که نمى توان آن را نادیده گرفت. به علاوه، در جمهورى هاى آسیایى شوروى، بخصوص آذربایجان و گرجستان، عراق، افغانستان و پاکستان، با توجه به بافت اجتماعى این کشورها، دین و فرهنگ ایران داراى نفوذ بسیار زیاد است.»( )
تاریخ بسیارى از انقلاب ها نشان مى دهد که معمولا انقلابیون و مصلحان گام هاى اولیه را با موفقیت برمى دارند و رژیم سیاسى ظالم حاکم را بر انداخته و وضع موجود را متحول مى سازند، ولى در تحقق اهداف انقلاب و بناى جامعه مطلوب ناکام مى مانند. براى مثال، انقلاب مشروطیت هرچند حرکتى وسیع و مردمى بود و خون هاى زیادى در راه آن نثار شد، اما با گذشت کم تر از چهارده سال از فرمان مشروطیت، شاهد کودتاى 1299 و پایه گذارى دیکتاتورى رضاخان و روى کار آمدن غرب زده ها مى باشیم. در ناکامى انقلاب مشروطیت، عوامل زیادى نقش داشت. بر ماست که از آن انقلاب درس عبرت گرفته، عوامل ناکامى آن را در انقلاب اسلامى از بین ببریم.
مقام معظم رهبرى (دام ظلّه) در مورد تلاش دشمنان براى نابودى انقلاب اسلامى فرموده اند: «از وقتى ملت ایران با پیروزى انقلاب توانست دین خدا و اسلام را در قالب یک نظام اجتماعى مجسم و متبلور کند، ترس از اسلام در دل مستکبران به وجود آمد. تلاش و مبارزه خودشان علیه اسلام را به هر طریق ممکن شروع کردند. مبارزه با جمهورى اسلامى هم به خاطر اسلام است; زیرا وقتى که جمهورى اسلامى پاى بندى خود را نسبت به معتقدات و اصول اسلامى ثابت کرد، به عنوان یک خطر بزرگ تلقّى شد و تمام دستگاه هاى استکبار علیه آن به کار افتادند.»( )
از سوى دیگر، انقلاب اسلامى را آفت هایى از درون تهدید مى کند که مى تواند منجر به افول آن گردد. مشکلاتى که همراه و درون انقلاب مى باشد، «آفت»هاى انقلاب، و مشکلاتى که از بیرونْ انقلاب و انقلابیون را تهدید مى کند، «موانع» انقلاب شناخته مى شود. آنچه در پى مى آید مرورى بر گوشه هایى از آفت ها و موانعى است که انقلاب اسلامى را تهدید مى کند و توجه به آن ها بر همه دلسوزان این نهال مقدس و حافظان آن لازم و ضرورى است.
پیش از پرداختن به اصل موضوع، یاداورى این مطلب ضرورى است که آفات انقلاب را مى توان به دو دسته کلى تقسیم نمود: الف) آفات طبیعى: که دست بشر یا در آن ها دخالتى ندارد و یا اگر دارد دخالت تام ندارد، مثل افزایش بى رویه جمعیت، توزیع نامناسب جمعیت، مهاجرت بى رویه، بى سوادى و حوادث طبیعى همچون سیل، زلزله و خشکسالى. ب. آفت هاى انسانى; که دست بشر در پیدایش آن ها نقش دارد. مراد ما از آسیب ها، در این بحث، نیز همین نوع دوم است. آسیب هاى درونى
1. تحریف ارزش ها
بررسى تاریخ اسلام نشان مى دهد که پس از وفات پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله)مسیر انقلاب جهانى آن حضرت و شکل و محتواى آن، تا حدود زیادى عوض شد; این مسأله بر اثر رخنه افراد فرصت طلب و دشمنانى که تا دیروز با اسلام مى جنگیدند، اما بعدها با تغییر شکل و قیافه، خود را در صفوف مسلمانان داخل کرده بودند، به وجود آمد. بدین ترتیب، از اواخر قرن اول هجرى، تلاش هایى آغاز شد تا از این انقلاب با ماهیت اسلامى، به یک انقلاب داراى ماهیتى قومى و عربى تعبیر شود. وارثان میراث پیامبر به جاى اعتقاد به تأثیرگذارى اسلام و ارزش هاى اسلامى در پیروزى آنان، و به جاى حفظ و تداوم دستاوردهاى انقلاب اسلامى با معیارها و اصول اعتقادى خاص خود، به انقلابْ ماهیتى قومى و عربى دادند و معتقد شدند که علت پیروزى آنان بر ملل غیر عرب «ملت عرب» بوده است. بدیهى است که همین امر براى ایجاد شکاف در درون جامعه اسلامى کافى بود.