مقاله درمورد عصر نیما با عصر رودکی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

عصر نیما با عصر رودکی

پویایی شعر دوره ی بیداری از لحاظ محتوا توانست با جنبش مشروطیت و تحوّلات اجتماعی و فرهنگی ناشی از آن هنگامی پیدا کند و راه را برای شاعرانی که در شعر خود پویندگی و تحول حیات اجتماعی را منعکس می کردند هموار سازد . حوادث تاریخی همگی نظیر جنگ جهانی اوّل کودتای 1299 و سرانجام فروپاشی سلطنت نیمه فئودای قاجار و انتقال قدرت به سلسله ی پهلوی ( 1304 ) جریان نوگرایی را به جدی شتاب بخشید که دیگر سیر و تحّولی محافظه کارانه از نوع آنچه در شعر مشروطه رخ داده است به هیچ وجه بسنده نبود و سنّت شکنی قاطعی را طلب می کرد قالب های سنتی یا پای بندی استواری که در طول تاریخ ممتدّ خود به قواعد و ظوابط سختگیرانه پیدا کرده بود دیگر قادر نبود مسائل حیات اجتماعی معاصر را بیان کند همه چیز از شتاب و دگرگونی سخن می گفت در حالی که ظوابط و سنت های ادبی ایران برای هماهنگی با چنین شتابی آمادگی نداشت .

پیکار کهنه و نو

بعد از جنگ جهانگیر اول و کمه شدن تب و تاب های سیاسی آن سال های در قلمرو اندیشه ادبی مناقشات و کشمکش های ریشه داری میان دو جناح نوگرا و سنت پرست در گرفت که پس از زمانی نسبتاً دراز به پیروزی نسبی نوگرایانه منتهی گردید با این حال سنت گرایان و محافظه کاران هم توانستند بی اعتنا و با حالتی مطمئن از عدم کامیابی گروه مقابل حیات خود ادامه دهند اشاره ی هر چند کوتاه و گذرا به این رویارویی از جهت اثر ژرفی که بر سرنوشت ادبیات ایران بر جای گذاشته است .

انجمن ادبی دانشکده

در نیمه دوم سال 1294 ش در تهران انجمن ادبی کوچکی مرکب از گروهی از جوانان ادب شناس و با ذوق و رهبری محمدتقی بهار تشکیل شد که مرام آن ترویج معانی جدید در لباس شعر و نثر قدیم و تعیین حدود انقلاب ادبی و لزوم احترام به آثار برجسته ی پیشینیان بود این انجمن که کم کم انجمن ادبی دانشکده نامیده شد نشریه ای با عنوان دانشکده نیز منتشر می کرد . در همان ایام یکی از اعضای دانشکده محض نمونه و ظاهراً بر اساس مرامنامه انجمن به استقبال از سعدی غزلی در زوزنامه زبان آزاد انتشار داد که خشم تقی رفعت سردبیر روزنامه تجدّد آذربایجان را برانگیخت و با طنز و کنایه کار و مرام دانشکده را تخطئه کرد . ملک شعرای بهار جواب ملایمی به مقاله ی رفعت داد و ظاهر قضیه این بود که مسأله تمام شده است اما در روزنامه ی زبان آزاد مقاله ای به قلم علی اصغر طالقانی با عنوان مکتب سعدی انتشار یافت که نویسنده ی طی آن شدیداً به کلیات سعدی و مرام اعضای دانشکده حمله کرده بود مطبوعات تهران در مقام دفاع از سعدی بر آمدند و با سر و صدا و هیجان نویسنده ی آن مقاله را به باد انتقاد گرفتند و جنجال و مناقشات قلمی تا آن جا بالا گرفت که دولت ناگزیر شد این روزنامه را تعطیل کند .

دوره بندی تاریخی شعر نیمایی

دوران پنجاه و هفت و هشت ساله ای که به نام عصر شعر نیمایی نامیده ایم هر چند از نظر زمانی کوتاه و محدود بوده به لحاظ رویدادهای مهمی که در آن محدود است اتفاق افتاده و هر یک در جریان شعر فارسی اثری بر جای گذاشته گسترده و در خواست توجه است به همین اعتبار می توان دوران را به چند مقطع یا دوره ی کوتاه تر به شرح زیر تقسیم کرد :

دوره ی اول : از 1304 ش آغاز شد سلطنت رضا شاه تا شهریور 1320 ش روی کار آمدن پهلوی دوم .

دوره ی دوم : از 1320 تا 1332 ش ( کودتای 28 مرداد )

دوره ی سوم : از 1332 تا 1342 ش ( قیام 15 خرداد )

دوره ی چهارم : 1342 تا 1357 ش ( انقلاب اسلامی )

افسانه کی و چگونه شپسروده شد

همزمان با نخستین زمزمه های تجدد و در اوج رویا روییهای نوگرایان و سنت پریشان نیما آرام و برکنار از همه سر و صداها نخستین منظومه ی خود قصه ی رنگ پریده را که حدود پانصد بیت داشت به سال 1299 سرود و یک سال بعد از آن را درسی صفحه به سرمایه ی شخصی منتشر کرد . شاعر در این منظومه که در قالب مثنوی و از آثار اولیه ی اوست با ناپختگی و کاستی ها و سستیهایی که در آن دیده می شود جهان را به شکی شاعرانه می بیند همه چیز را از دریچه ی چشم خود به صورتی مشتمل می نگرد همین تازگی دید سبب شده که شعر او به رقم قالب سنتی و ظاهر قدیمی آن از آنچه شاعران سنت گرا سروده است کاملاً متمایز گردد .

مفهوم دگرگونی از نظر

دگرگونی در شیوه ی جدید نیمایی از سه دیدگاه مورد توجه بود :

1 ـ از نظر محتوا نیما شعر را نوعی زیستن می دانست از نظر او شاعر کسی است که چکیده ی زمان خود می باشد و بتواند ارزش ها و ملاک های زمان را در شعر خود منعکس سازد و به اصطلاح فرزند زمان خویشتن باشد روی این اصل نیمابرای