تحقیق منشات خاقانی 103 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 99

موضوع :

استاد محترم :

جناب آقای دکتر خواجه ایم

به کوشش :

رقیه هدایتی ثانی

دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی

سال تحصیلی 87-86

فروردین ماه 1387

فهرست مطالب

عنوان صفحه

مقدمه 3

زندگینامه 4

مذهب و گرایشهای صوفیانه 14

شاعران معاصر خاقانی 20

ممدوحان 24

سبک شعر خاقانی 25

نامه به شمس الدین 29

نامه به سراج الدین 33

نامه به عصمه الدین 38

نامه به ظهیر الدین 45

نامه به مبارز الدین 48

توضیحات به شمس الدین 53

نثر روان نامه به شمس الدین 64

توضیحات به عصمه الدین 70

نثر روان به عصمه الدین 83

توضیحات به ظهیرالدین 90

نثر روان نامه به ظهیر الدین 101

توضیحات به مبارزالدین 107

نثر روان نامه به مبارز الدین 112

فهرست مطالب

عنوان صفحه

فهرست آیات و احادیث 126

فهرست عبارتهای عربی 127

فهرست لغات و واژه ها 128

فهرست اعلام و کسان 140

فهرست مکانها و جایها 140

فهرست منابع و مأخذ 141

مقدمه

اگر چه خاقانی شاعری است قصیده سرا و بیشتر به سرودن شعر پرداخته است اما، نوشتن نامه ها با عنوان منشأت چیره دستی خویش را در هنر نویسندگی بر همعصران خویش و حتی دوره های بعد از خویش به خوبی نشان می دهد با مطالعه منشأت را می توان چنین نتیجه گرفت که خاقانی نه تنها شاعری بی نظیر است بلکه نویسنده ای، چیره دست است و توانسته در هر دو حوزه نثر و شعر هنرنمایی کند.

منشأت خاقانی مجموعه از نامه های اوست . این نامه ها خطاب به خویشاوندان، نزدیکان، دوستان، بزرگان ایران شهریاران روزگار شاعر می باشد و متضمن فواید تاریخی، اجتماعی و ادبی بسیاری است. نثر کتاب مصنوع و دارای لغات و ترکیبات و تعبیرات عبارات مربی بسیار است.

در این مختصر به بیان برخی فراز و نشیبهای زندگی او پرداخته شده و قسمت اعظم کار شرح و توضیح صفحات 111 تا 137 کتاب منشآت تصحیح دکتر محمد روشن می باشد در این مجموعه از نرم افزارها و کتاب ها و فرهنگهای نسبتاً متعدد استفاده شده است که منابع بسیار مفید و مفیدتر به جز موارد استفاده شده هم موجود می باشد که بدلیل کمبود وقت و نبود برخی امکانات مورد استفاده واقع شد و البته برخی موارد هم بود که در هیچ یک از فرهنگهای مورد بررسی باز یافته شد و در این راه از استاد گرانقدر جناب آقای دکتر خواجه ایم یاری جستم که در همین جا کمال تشکر و قدردانی را از ایشان به عمل می آورم.

نام او به اقرب احتمالات «بدیل» بوده است. خود شاعر در ضمن قطعه ای و در بیت معروفی با اشاره به همین نکته می گوید :

بَدَل من آمدم اندرجهان سنایی را بدین دلیل پدر، نام من بدیل نهاد

اما در اکثر تذکره های قدیمی مثل آتشکدة آذر، مجمع الفصحا، ریاض العارفین و ... نام او را «ابراهیم» نوشته اند. علاوه بر آن درویش حافظ حسین ابن کربلایی تبریزی از علمای قرن دهم آذربایجان در اثر معروفش «روضات الجنان و جنات الجنان» هنگام توصیف مزار خاقانی تصریح می کند که بر سنگ مزار وی نام «ابراهیم» درج شده است. خانیکوف مستشرق معروف روسی نیز این نکته را یادآوری کرده است. علی الظاهر آنها که نام خاقانی را ابراهیم دانسته اند به این بیت وی استناد کرده اند که :

زخوان معنی آرایی براهیمی برون آمد زپشت آزر علی نجار شروانی

برای خاقانی دو لقب ذکر کرده اند: یکی «حسان العجم» که توسط عمویش کافی الدین عمر عثمان به او داده شده و شاعر در تحفه العراقین به آن بدین گونه اشاره کرده :

چون دید که در سخن تمامم حسان عجم نهاد نامم

و دیگری افضل الدین یا افضل که شاعر به این لقب خود نیز اشارتی داشته است :

افضل ار زین فضول ها راند نام افضل بجز اضل منهید

خاقانی پیش از آنکه به دربار منوچهر شروانشاه بپیوندد «حقایقی» تخلص می کرده و این تخلص نیز دوبار بیشتر در شعر وی نیامده است:

چون کار به کعبتین عشق افتد شش پنج زند حقایقی باید

و نیز :

ز در تو چند لافم که تو روزی از وفا به حقایقی نگفتی که سگ در منی

پس از آنکه ابوالعلاء گنجوی، خاقانی را به خاقان منوچهر معرفی می کند به مناسبت اختصاص به همین پادشاه، لقب «خاقانی» را برای شاعر برمی گزیند: