آماده کردن ترکیب آمیلوز 9ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 9

آماده کردن ترکیب آمیلوز در برگهای Arabidopsis

مکانیسم ترکیب آمیلوز را در برگ های Arabidopsis با استفاده از تکنیک های برچسب زنی C بررسی کردیم. در ابتدا این فرضیه را امتحان کردیم که ممکن است malto – oligosaccharides (MOS) به عنوان چاشنی (آستر) برای سنتاز 1 نشاسته ای که دارای دانه های محدود است عمل کند. متوجه شدیم ترکیب افزوده شده آمیلوز در دانه ها جدا شده نشاسته با گلوکز ADP تهیه می شود و MOS تهیه می شود و MOS که با دانه ها مقایسه شده با گلوکز ADP تهیه می گردد. علاوه بر این، با استفاده از گیاهان تغییر پذیر (Matant) جمع آوری کننده MOS متوجه شدیم که نسبت به نوع وحشی آمیلوز بیشتری ترکیب گردید که به مقدار MOS در Vivo ارتباط دارد. زمانی که گیاهان تغییر پذیر و نوع وحشی در موقعیت هایی که هر دو خطوط دارای محتوی مشابه MOS هستند، آزمایش گردیدند، هیچ تفاوتی در ترکیب آمیلوز مشاهده نشده همچنین فرضیه ای را آزمایش کردیم که ممکن است شاخه های آمیلو پکتین به عنوان چاشنی برای سینتاز 1 نشاسته ای که دارای دانه های محدود است عمل کند. در این مدل شاخه های کشیده آمیلو پکتین برای شکل دادن آمیلوز پشت سر هم شکافته می شوند. آزمایشات تعقیب پالس (ضربه) را انجام دادیم پالس گلوکز ADP برای دانه های جدا شده نشاسته یا CO2 را برای گیاهان سالم به کار بردیم، و با دوره تعقیب در اشکال فرعی بدون برچسب دنبال شد. هیچ انتقال برچسب را از قسمتی از آمیلو پکتین به بخش آمیلوز نشاسته در دانه های جدا شده نشاسته و برگ های سالم با وجود تنوع دوره زمانی تجارب و با استفاده از مسیر تغییر پذیری که نشاسته با مقدار بالایی آمیلوز در آن ترکیب می شود، کشف نکردیم. بنابراین هیچ مدرکی در ترکیب آمیلوز آستر شده Arabidopsis در Arabidopsis وجود ندارد. در نظر می گیریم که MOS آسترهایی برای ترکیب آمیلوز در برگ های Arabidopsis هستند.

نشاسته از دو پلیمر گلوکان (glucan): آمیلو پکتین و آمیلوز تشکیل شده است % 70 یا بیشتر نشاسته گیاهان نوع وحشی، آمیلوپکتین است. آن مولکول بزرگی است که به اندازه زیادی شاخه بندی شده در حالی که آمیلوز کوچکتر بوده و زیاد شاخه بندی نشده است مولکول های آمیلو پکتین برای شکل دادن ماتریکس نیمه بلوری سازماندهی شده اند و مولکول های آمیلوز در حالت نامنظمی در این ماتریکس قرار دارند. آمیلوز و آمیلو پکتین به طور همزمان در طور بیوسنتز دانه نشاسته ترکیب می شوند. بررسی ضد حسی و جهشی نشان داده که ستیاز نشاسته دانه محدود آنزیم 1 منحصرا مسئول ترکیب آمیلوز است. ایزو فرم های سیتاز نشاسته که مسئول ترکیب آمیلو پکتین هستند اساسا به همراه بخشی از این پروتئین هایی که در ماتریکس دانه گنجانده شده اند در شکل قابل حل Plastid جای گرفته اند. بنابراین، حتی زمانی که دانه ها محدود هستند این ایزوفرم ها آمیلوز را ترکیب نمی کنند.

GPSS انتقال باقیمانده گلوکزی یک ADP-GlC را در انتهای کاهش ناپذیر آستر گلوکان کاتالیز میکند، اما نوع این آستر در Vivo مشخص نیست. در ابتدا، ممکن است MOS قابل حل به عنوان استر برای ترکیب آمیلوز عمل کند. زمانی که با دانه های مجزای نشاسته نخود فرنگی، سیب زمینی و جلبک سبز غیر سلولی Chlamydomonas reinhardtii تهیه می شود، MOS بین دو و هفت واحد گلوکز در طول برای شکل دادن آمیلوز در حدود ماتریکس دانه از طریق افزودن گلوکز از گلوکز ADP کشیده می شوند دوما ممکن است شاخه های آمیلو پکتین در حدود ماتریکس از طریق GBSS کشیده و سپس برای شکل دادن آمیلوز شکافته شوند. کار اخیر با دانه های نشاسته که از C. reinhardtii جدا شده این ایده را تضمین کرده است. Vandewal و همکارانش دریافتند که گلوکز گلوکز ADP داخل بخشی از آمیلو پکتین ادغام می شود اما در طول رشد نهفته دانه ها، به بخش آمیلوز انتقال می یابد. در طی این رشد نهفته نیز محتوی آمیلوز در دانه ها افزایش می یابد. این نتایج مطابق ایده ای است که آمیلو پکتین برای GBSS آستر است و آمیلوز از طریق شکافتن زنجیره طولنی توسط فعل و انفعال آنزیمی نامشخص شکل می یابد.

GBSS در حدود دانه های نشاسته ای که از سیب زمینی، سیب زمینی شیرین و embryos نخود فرنگی جدا شده نیز می تواند گلوکز از گلوکز ADP به شاخه های آمیلو پکتین انتقال دهد. بنابراین برای این گونه هایی که شاخه ها برای شکل دادن آمیلوز شکافته می شوند مدرکی وجود ندارد.

هر دو مدل برا چیدن برگ و ترکیب آمیلوز براساس آزمایشاتی است که در Uitro (مایع زجاجیه) انجام شده اگر چه با فراهم آوردن سرنخ های حیاتی، چنین آزمایشاتی نمی تواند نوع آستر را برای ترکیب آمیلوز در Vivo آنزیم های قابل حل ترکیب نشاسته سایر اجزای Plastid شسته شده و ترکیبات آمیلوز در انزوا روی می دهد. این ممکن است شامل فاکتورهایی نشود که بر ترکیب آمیلوز در Vivo برگ های Arabidopsis را به کار بردیم. به خاطر این که نشاسته برگ مستقیما از کربنی که از طریق فتو سنتز جذب گردیده ساخته شده ترکیباتش می تواند با تهیه CO214 در طول دوره نور مورد بررسی قرار گیرد.

آزمایش کردیم که آیا ممکن است ترکیبات آمیلوز آستر شده MOS با استفاده از مسیر تغییر Arabidopsis که MOS را جمع آوری می کند روی می دهد. این مسیر تغییر پذیر فاقد آنزیم نامناسبی است که در طول افت نشاسته در گیر متابولیسم MOS شود متعاقبا MOS تا 15 بار در طول به حرکت درآوردن نشاسته در شب برگ های نوع وحشی را جمع آوری می کند و سپس در طول 4 ساعت اول روز بعد به سطح نوع وحشی افت می کند MOS کوتاه که در طول افت نشاسته تولید شده برای فراهم آوردن MOS بزرگتر به عنوان اشکال فرعی برای سایر آنزیم های کاهش دهنده نشاسته توسط آنزیم نامناسبی دگرگون می شود بنابراین سطح MOS در سرتاسر چرخه روزانه کم است. گیاه تغییر پذیر 1 dpe نشاسته را با محتوی آمیلوز بیشتری نسبت به نشاسته ای که در برگ های نوع وحشی تولید شده، تولید می کند. اگر MOS به عنوان آستر برای ترکیب آمیلوز عمل کند، ممکن است این مقدار بالای آمیلوز از طریق MOS زیاد موجود در برگ تغییر پذیر در چند ساعت اول روز محاسبه شود. پالس CO214 را برای گیاهان تغییر پذیر تحت شرایطی که آن ها MOS کم یا زیاد داشتند فراهم کردیم و ادغام CO214 داخل آمیلوز در این گیاهان و در گیاهان وحشی تحت شرایط مشابه مقایسه شد. همچنین بررسی کردیم آیا ممکن است ترکیب آمیلوز آستر شده آمیلوپکتین با استفاده از آزمایشات تعقیب پالس برای جستجوی انتقال برچسب از آمیلو پکتین به آمیلوز روی دهد.

نتایج مان مطابق این عقیده است که MOS می تواند به عنوان آستر برای ترکیب آمیلوز عمل کند اما هیچ مدرکی برای ترکیب آمیلوز آستر شده آمیلو پکتین در برگ های Arabidopsis فراهم نمی کند.

نتایج

ترکیب آمیلوز در دانه های مجزای نشاسته

در آزمایشات اولیه، بررسی کردیم آیا دانه های نشاسته از Arabidopsis که ترکیب گزارش شده آمیلوز آستر شده آمیلو پکتین یا آستر شده MOS را برای دانه های سایر گونه ها نمایش داده، جدا شده اند. در ابتدا مشخص کردیم که آیا فعل و انفعال GBSS در نشاسته Arabidopsis استخراج شده ثابت است. دانه ها از برگ های تغییر پذیر گیاهان وحشی، نیمه راه از طریق دوره عکس 6 ساعته، جدا می شوند و حداکثر تا 24 ساعت در محیط کشت آزمایش قرار می گیرند. در 6 ساعت اول، فقدان فعل و انفعال GBSS وجود ندارد اما بعد از 24 ساعت، % 30 فعل و انفعالات اولیه GBSS باقی می ماند. آزمایشات بعدی تعقیب پالس در 6 ساعت یا کمتر انجام شد.

برای تعیین این که آیا ترکیب آمیلوز توسط MOS تحریک می شود، دانه های به همراه MOS یا بدون آن که در محیط کشتی که حاوی ADP lmm است خوابیده شدند. بعد از یک ساعت دانه های نشاسته کشف شده و با استفاده از کروماتوگرافی سفاروز CLZB داخل آمیلوز و آمیلو پکتین جدا شدند. نتایج نشان می دهد که در حضور مالتوتریوس (maltotrios) اتصال برچسب از گلوکز ADP افزایش یافته و نسبت به فقدان مالتوتریوس مقدار بیشتری در بخش های آمیلوز M2 پایین وجود دارد.

برای تعیین این که آیا ترکیب آستر شده آمیلو پکتین اتفاق افتاده است دانه های نشاسته از برگ ها جدا شده و برای 30 دقیقه با گلوکز ADP تهیه می شوند سپس با گلوکز ADP برداشته شده و برای پیگیری 2 یا 6 ساعت گلوکز ADP بدون برچسب جایگزین می شود. نمونه های دانه های نشاسته برچسب زده شده بعد از پالس و در انتهای دوره پیگیری گرفته می شوند. نشاسته داخل آمیلوز و آمیلوپکتین جدا می شود. نتایج نشان می دهد که اکثر بر چسب ها داخل بخش هایی که حاوی آمیلو پکتین Mr بالا هستند ادغام می شوند

آماده کردن ترکیب آمیلوز

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 15

آماده کردن ترکیب آمیلوز در برگهای Arabidopsis

مکانیسم ترکیب آمیلوز را در برگ های Arabidopsis با استفاده از تکنیک های برچسب زنی C بررسی کردیم. در ابتدا این فرضیه را امتحان کردیم که ممکن است malto – oligosaccharides (MOS) به عنوان چاشنی (آستر) برای سنتاز 1 نشاسته ای که دارای دانه های محدود است عمل کند. متوجه شدیم ترکیب افزوده شده آمیلوز در دانه ها جدا شده نشاسته با گلوکز ADP تهیه می شود و MOS تهیه می شود و MOS که با دانه ها مقایسه شده با گلوکز ADP تهیه می گردد. علاوه بر این، با استفاده از گیاهان تغییر پذیر (Matant) جمع آوری کننده MOS متوجه شدیم که نسبت به نوع وحشی آمیلوز بیشتری ترکیب گردید که به مقدار MOS در Vivo ارتباط دارد. زمانی که گیاهان تغییر پذیر و نوع وحشی در موقعیت هایی که هر دو خطوط دارای محتوی مشابه MOS هستند، آزمایش گردیدند، هیچ تفاوتی در ترکیب آمیلوز مشاهده نشده همچنین فرضیه ای را آزمایش کردیم که ممکن است شاخه های آمیلو پکتین به عنوان چاشنی برای سینتاز 1 نشاسته ای که دارای دانه های محدود است عمل کند. در این مدل شاخه های کشیده آمیلو پکتین برای شکل دادن آمیلوز پشت سر هم شکافته می شوند. آزمایشات تعقیب پالس (ضربه) را انجام دادیم پالس گلوکز ADP برای دانه های جدا شده نشاسته یا CO2 را برای گیاهان سالم به کار بردیم، و با دوره تعقیب در اشکال فرعی بدون برچسب دنبال شد. هیچ انتقال برچسب را از قسمتی از آمیلو پکتین به بخش آمیلوز نشاسته در دانه های جدا شده نشاسته و برگ های سالم با وجود تنوع دوره زمانی تجارب و با استفاده از مسیر تغییر پذیری که نشاسته با مقدار بالایی آمیلوز در آن ترکیب می شود، کشف نکردیم. بنابراین هیچ مدرکی در ترکیب آمیلوز آستر شده Arabidopsis در Arabidopsis وجود ندارد. در نظر می گیریم که MOS آسترهایی برای ترکیب آمیلوز در برگ های Arabidopsis هستند.

نشاسته از دو پلیمر گلوکان (glucan): آمیلو پکتین و آمیلوز تشکیل شده است % 70 یا بیشتر نشاسته گیاهان نوع وحشی، آمیلوپکتین است. آن مولکول بزرگی است که به اندازه زیادی شاخه بندی شده در حالی که آمیلوز کوچکتر بوده و زیاد شاخه بندی نشده است مولکول های آمیلو پکتین برای شکل دادن ماتریکس نیمه بلوری سازماندهی شده اند و مولکول های آمیلوز در حالت نامنظمی در این ماتریکس قرار دارند. آمیلوز و آمیلو پکتین به طور همزمان در طور بیوسنتز دانه نشاسته ترکیب می شوند. بررسی ضد حسی و جهشی نشان داده که ستیاز نشاسته دانه محدود آنزیم 1 منحصرا مسئول ترکیب آمیلوز است. ایزو فرم های سیتاز نشاسته که مسئول ترکیب آمیلو پکتین هستند اساسا به همراه بخشی از این پروتئین هایی که در ماتریکس دانه گنجانده شده اند در شکل قابل حل Plastid جای گرفته اند. بنابراین، حتی زمانی که دانه ها محدود هستند این ایزوفرم ها آمیلوز را ترکیب نمی کنند.

GPSS انتقال باقیمانده گلوکزی یک ADP-GlC را در انتهای کاهش ناپذیر آستر گلوکان کاتالیز میکند، اما نوع این آستر در Vivo مشخص نیست. در ابتدا، ممکن است MOS قابل حل به عنوان استر برای ترکیب آمیلوز عمل کند. زمانی که با دانه های مجزای نشاسته نخود فرنگی، سیب زمینی و جلبک سبز غیر سلولی Chlamydomonas reinhardtii تهیه می شود، MOS بین دو و هفت واحد گلوکز در طول برای شکل دادن آمیلوز در حدود ماتریکس دانه از طریق افزودن گلوکز از گلوکز ADP کشیده می شوند دوما ممکن است شاخه های آمیلو پکتین در حدود ماتریکس از طریق GBSS کشیده و سپس برای شکل دادن آمیلوز شکافته شوند. کار اخیر با دانه های نشاسته که از C. reinhardtii جدا شده این ایده را تضمین کرده است. Vandewal و همکارانش دریافتند که گلوکز گلوکز ADP داخل بخشی از آمیلو پکتین ادغام می شود اما در طول رشد نهفته دانه ها، به بخش آمیلوز انتقال می یابد. در طی این رشد نهفته نیز محتوی آمیلوز در دانه ها افزایش می یابد. این نتایج مطابق ایده ای است که آمیلو پکتین برای GBSS آستر است و آمیلوز از طریق شکافتن زنجیره طولنی توسط فعل و انفعال آنزیمی نامشخص شکل می یابد.

GBSS در حدود دانه های نشاسته ای که از سیب زمینی، سیب زمینی شیرین و embryos نخود فرنگی جدا شده نیز می تواند گلوکز از گلوکز ADP به شاخه های آمیلو پکتین انتقال دهد. بنابراین برای این گونه هایی که شاخه ها برای شکل دادن آمیلوز شکافته می شوند مدرکی وجود ندارد.

هر دو مدل برا چیدن برگ و ترکیب آمیلوز براساس آزمایشاتی است که در Uitro (مایع زجاجیه) انجام شده اگر چه با فراهم آوردن سرنخ های حیاتی، چنین آزمایشاتی نمی تواند نوع آستر را برای ترکیب آمیلوز در Vivo آنزیم های قابل حل ترکیب نشاسته سایر اجزای Plastid شسته شده و ترکیبات آمیلوز در انزوا روی می دهد. این ممکن است شامل فاکتورهایی نشود که بر ترکیب آمیلوز در

آماده کردن ترکیب آمیلوز 9ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 9

آماده کردن ترکیب آمیلوز در برگهای Arabidopsis

مکانیسم ترکیب آمیلوز را در برگ های Arabidopsis با استفاده از تکنیک های برچسب زنی C بررسی کردیم. در ابتدا این فرضیه را امتحان کردیم که ممکن است malto – oligosaccharides (MOS) به عنوان چاشنی (آستر) برای سنتاز 1 نشاسته ای که دارای دانه های محدود است عمل کند. متوجه شدیم ترکیب افزوده شده آمیلوز در دانه ها جدا شده نشاسته با گلوکز ADP تهیه می شود و MOS تهیه می شود و MOS که با دانه ها مقایسه شده با گلوکز ADP تهیه می گردد. علاوه بر این، با استفاده از گیاهان تغییر پذیر (Matant) جمع آوری کننده MOS متوجه شدیم که نسبت به نوع وحشی آمیلوز بیشتری ترکیب گردید که به مقدار MOS در Vivo ارتباط دارد. زمانی که گیاهان تغییر پذیر و نوع وحشی در موقعیت هایی که هر دو خطوط دارای محتوی مشابه MOS هستند، آزمایش گردیدند، هیچ تفاوتی در ترکیب آمیلوز مشاهده نشده همچنین فرضیه ای را آزمایش کردیم که ممکن است شاخه های آمیلو پکتین به عنوان چاشنی برای سینتاز 1 نشاسته ای که دارای دانه های محدود است عمل کند. در این مدل شاخه های کشیده آمیلو پکتین برای شکل دادن آمیلوز پشت سر هم شکافته می شوند. آزمایشات تعقیب پالس (ضربه) را انجام دادیم پالس گلوکز ADP برای دانه های جدا شده نشاسته یا CO2 را برای گیاهان سالم به کار بردیم، و با دوره تعقیب در اشکال فرعی بدون برچسب دنبال شد. هیچ انتقال برچسب را از قسمتی از آمیلو پکتین به بخش آمیلوز نشاسته در دانه های جدا شده نشاسته و برگ های سالم با وجود تنوع دوره زمانی تجارب و با استفاده از مسیر تغییر پذیری که نشاسته با مقدار بالایی آمیلوز در آن ترکیب می شود، کشف نکردیم. بنابراین هیچ مدرکی در ترکیب آمیلوز آستر شده Arabidopsis در Arabidopsis وجود ندارد. در نظر می گیریم که MOS آسترهایی برای ترکیب آمیلوز در برگ های Arabidopsis هستند.

نشاسته از دو پلیمر گلوکان (glucan): آمیلو پکتین و آمیلوز تشکیل شده است % 70 یا بیشتر نشاسته گیاهان نوع وحشی، آمیلوپکتین است. آن مولکول بزرگی است که به اندازه زیادی شاخه بندی شده در حالی که آمیلوز کوچکتر بوده و زیاد شاخه بندی نشده است مولکول های آمیلو پکتین برای شکل دادن ماتریکس نیمه بلوری سازماندهی شده اند و مولکول های آمیلوز در حالت نامنظمی در این ماتریکس قرار دارند. آمیلوز و آمیلو پکتین به طور همزمان در طور بیوسنتز دانه نشاسته ترکیب می شوند. بررسی ضد حسی و جهشی نشان داده که ستیاز نشاسته دانه محدود آنزیم 1 منحصرا مسئول ترکیب آمیلوز است. ایزو فرم های سیتاز نشاسته که مسئول ترکیب آمیلو پکتین هستند اساسا به همراه بخشی از این پروتئین هایی که در ماتریکس دانه گنجانده شده اند در شکل قابل حل Plastid جای گرفته اند. بنابراین، حتی زمانی که دانه ها محدود هستند این ایزوفرم ها آمیلوز را ترکیب نمی کنند.

GPSS انتقال باقیمانده گلوکزی یک ADP-GlC را در انتهای کاهش ناپذیر آستر گلوکان کاتالیز میکند، اما نوع این آستر در Vivo مشخص نیست. در ابتدا، ممکن است MOS قابل حل به عنوان استر برای ترکیب آمیلوز عمل کند. زمانی که با دانه های مجزای نشاسته نخود فرنگی، سیب زمینی و جلبک سبز غیر سلولی Chlamydomonas reinhardtii تهیه می شود، MOS بین دو و هفت واحد گلوکز در طول برای شکل دادن آمیلوز در حدود ماتریکس دانه از طریق افزودن گلوکز از گلوکز ADP کشیده می شوند دوما ممکن است شاخه های آمیلو پکتین در حدود ماتریکس از طریق GBSS کشیده و سپس برای شکل دادن آمیلوز شکافته شوند. کار اخیر با دانه های نشاسته که از C. reinhardtii جدا شده این ایده را تضمین کرده است. Vandewal و همکارانش دریافتند که گلوکز گلوکز ADP داخل بخشی از آمیلو پکتین ادغام می شود اما در طول رشد نهفته دانه ها، به بخش آمیلوز انتقال می یابد. در طی این رشد نهفته نیز محتوی آمیلوز در دانه ها افزایش می یابد. این نتایج مطابق ایده ای است که آمیلو پکتین برای GBSS آستر است و آمیلوز از طریق شکافتن زنجیره طولنی توسط فعل و انفعال آنزیمی نامشخص شکل می یابد.

GBSS در حدود دانه های نشاسته ای که از سیب زمینی، سیب زمینی شیرین و embryos نخود فرنگی جدا شده نیز می تواند گلوکز از گلوکز ADP به شاخه های آمیلو پکتین انتقال دهد. بنابراین برای این گونه هایی که شاخه ها برای شکل دادن آمیلوز شکافته می شوند مدرکی وجود ندارد.

هر دو مدل برا چیدن برگ و ترکیب آمیلوز براساس آزمایشاتی است که در Uitro (مایع زجاجیه) انجام شده اگر چه با فراهم آوردن سرنخ های حیاتی، چنین آزمایشاتی نمی تواند نوع آستر را برای ترکیب آمیلوز در Vivo آنزیم های قابل حل ترکیب نشاسته سایر اجزای Plastid شسته شده و ترکیبات آمیلوز در انزوا روی می دهد. این ممکن است شامل فاکتورهایی نشود که بر ترکیب آمیلوز در Vivo برگ های Arabidopsis را به کار بردیم. به خاطر این که نشاسته برگ مستقیما از کربنی که از طریق فتو سنتز جذب گردیده ساخته شده ترکیباتش می تواند با تهیه CO214 در طول دوره نور مورد بررسی قرار گیرد.

آزمایش کردیم که آیا ممکن است ترکیبات آمیلوز آستر شده MOS با استفاده از مسیر تغییر Arabidopsis که MOS را جمع آوری می کند روی می دهد. این مسیر تغییر پذیر فاقد آنزیم نامناسبی است که در طول افت نشاسته در گیر متابولیسم MOS شود متعاقبا MOS تا 15 بار در طول به حرکت درآوردن نشاسته در شب برگ های نوع وحشی را جمع آوری می کند و سپس در طول 4 ساعت اول روز بعد به سطح نوع وحشی افت می کند MOS کوتاه که در طول افت نشاسته تولید شده برای فراهم آوردن MOS بزرگتر به عنوان اشکال فرعی برای سایر آنزیم های کاهش دهنده نشاسته توسط آنزیم نامناسبی دگرگون می شود بنابراین سطح MOS در سرتاسر چرخه روزانه کم است. گیاه تغییر پذیر 1 dpe نشاسته را با محتوی آمیلوز بیشتری نسبت به نشاسته ای که در برگ های نوع وحشی تولید شده، تولید می کند. اگر MOS به عنوان آستر برای ترکیب آمیلوز عمل کند، ممکن است این مقدار بالای آمیلوز از طریق MOS زیاد موجود در برگ تغییر پذیر در چند ساعت اول روز محاسبه شود. پالس CO214 را برای گیاهان تغییر پذیر تحت شرایطی که آن ها MOS کم یا زیاد داشتند فراهم کردیم و ادغام CO214 داخل آمیلوز در این گیاهان و در گیاهان وحشی تحت شرایط مشابه مقایسه شد. همچنین بررسی کردیم آیا ممکن است ترکیب آمیلوز آستر شده آمیلوپکتین با استفاده از آزمایشات تعقیب پالس برای جستجوی انتقال برچسب از آمیلو پکتین به آمیلوز روی دهد.

نتایج مان مطابق این عقیده است که MOS می تواند به عنوان آستر برای ترکیب آمیلوز عمل کند اما هیچ مدرکی برای ترکیب آمیلوز آستر شده آمیلو پکتین در برگ های Arabidopsis فراهم نمی کند.

نتایج

ترکیب آمیلوز در دانه های مجزای نشاسته

در آزمایشات اولیه، بررسی کردیم آیا دانه های نشاسته از Arabidopsis که ترکیب گزارش شده آمیلوز آستر شده آمیلو پکتین یا آستر شده MOS را برای دانه های سایر گونه ها نمایش داده، جدا شده اند. در ابتدا مشخص کردیم که آیا فعل و انفعال GBSS در نشاسته Arabidopsis استخراج شده ثابت است. دانه ها از برگ های تغییر پذیر گیاهان وحشی، نیمه راه از طریق دوره عکس 6 ساعته، جدا می شوند و حداکثر تا 24 ساعت در محیط کشت آزمایش قرار می گیرند. در 6 ساعت اول، فقدان فعل و انفعال GBSS وجود ندارد اما بعد از 24 ساعت، % 30 فعل و انفعالات اولیه GBSS باقی می ماند. آزمایشات بعدی تعقیب پالس در 6 ساعت یا کمتر انجام شد.

برای تعیین این که آیا ترکیب آمیلوز توسط MOS تحریک می شود، دانه های به همراه MOS یا بدون آن که در محیط کشتی که حاوی ADP lmm است خوابیده شدند. بعد از یک ساعت دانه های نشاسته کشف شده و با استفاده از کروماتوگرافی سفاروز CLZB داخل آمیلوز و آمیلو پکتین جدا شدند. نتایج نشان می دهد که در حضور مالتوتریوس (maltotrios) اتصال برچسب از گلوکز ADP افزایش یافته و نسبت به فقدان مالتوتریوس مقدار بیشتری در بخش های آمیلوز M2 پایین وجود دارد.

برای تعیین این که آیا ترکیب آستر شده آمیلو پکتین اتفاق افتاده است دانه های نشاسته از برگ ها جدا شده و برای 30 دقیقه با گلوکز ADP تهیه می شوند سپس با گلوکز ADP برداشته شده و برای پیگیری 2 یا 6 ساعت گلوکز ADP بدون برچسب جایگزین می شود. نمونه های دانه های نشاسته برچسب زده شده بعد از پالس و در انتهای دوره پیگیری گرفته می شوند. نشاسته داخل آمیلوز و آمیلوپکتین جدا می شود. نتایج نشان می دهد که اکثر بر چسب ها داخل بخش هایی که حاوی آمیلو پکتین Mr بالا هستند ادغام می شوند

تحقیق در مورد آماده سازی محیط کشت

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 105 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

آماده سازی محیط کشت

3-1 ترکیبات محیط کشت

بطور آشکار محیط کشت غذایی عامل مهم در کشت بافت و سلول بشمار می آید، البته برای هر کدام از گونه های درختی آزمایش های فاکتوریل که در آنها کلیه مواد شیمیایی محیط کشت در طیف وسیعی از غلظت های متغیر باشند، انجام نگرفته است. برای انجام چنین تحقیقی به امکاناتی بیش از آنچه که در اکثر آزمایشگاهها موجود است نیاز می باشد.

آنچه که طراحی محیط کشت را بطور خاصی مشکل می کند، اثرات متقابل بسیار پیچیدة مواد شیمیایی مختلف در یک محیط کشت غذایی مشخص می باشد. بعنوان مثال کاربرد بعضی از قندها ر محیط کشت سبب کمبود بر می شود. پیچیده تر از آن ا حالتی است که بر بیش از حد نیاز وجود داشته باشد در این حالت نیاز بافت به کلسیم کاهش خواهد یافت. به دلیل وجود چنی اثر متقابلی، تعیین ترکیبات مطلوب محیط کشت از طریق آزمایشهای فاکتوریل مشکل است. از طرفی این وضعیت با درنظر گرفتن این حقیقت که اثرات متقابل بین بافت و مواد غذایی تحت تأثیر شرایط محیطی از قبیل شدت و کیفیت نور، دورة نوری، درجه حرارت، آگار یا مایع بودن محیط کشت، PH، و غیره قرار می گیرند پیچید تر می گردد. بعلاوه عکس العمل بافت با تغیر وضعیت فیزیولوژیکی ریز نمونه با بافتی که واکشت شده فرق می کند.

محیط کشت های اولیه که در کشت بافت بکار می رود محلول های غذایی تغییر یافته کشت آبکشت گیاهان بود( محلول های غذایی ناپ، ففر و هوگلند- جورج و شرینتگتن) به این مواد مخلوطی از اسیدهای آمینه، ویتامینها و سایر ترکیبات آلی اضافه می شد. امروزه اکثر کشتهایی که استفاده می شوند نوع تغییر یافتة محیط های قدیمی هستند با بررسی فهرستی مشتمل بر 260 محیط کشت بافت گیاهی تنها 39 محیط کشت دارای ترکیبات پایه بودند محیط کشت موراشی و اسکوک (MS )بین سایر محیط کشت های گیاهی بیشترین کاربرد را دارد. از میان محیط کشت های ذکر شده توسط جرج و شرینتگتن، 53 محیط کشت از نظر فرمول عناصر پرمصرف مشابه محیط کشت MS بودند ولی در قسمت های دیگر تفاوت داشتند.

اکثر محیط کشت ها از طریق آزمون و خطا بتدریج بهبود یافته اند. البته در برخی از محیط کشت ها روش تجربی کمتر بکار رفته است. مقدار مواد معدنی موجود د محیط کشت MS براساس تجزیه خاکستر بافت توتون سوزانده شده می باشد. محیط کشت LM که اغلب برای سونی برگها استفاده می شود براساس تجزیة ترکیب شیمیایی آرکگونهای بذر نابالغ Pseudostsuha menziesii است البته هیچ گونه تضمینی وجود ندارد که این محیط کشت ها برای تمام ژئوتیپ ها مطلوب باشند یا اینکه چنین تجزیه شیمیایی برای تمام انواع بافتهای گونه های مختلف انجام شده باشد. محیط کشت موردنیاز جهت رشد کالوس نسبت به محیط کشت برای ایجاد و رشد ساقه بایستی دارای مواد معدنی با غلظت بیشتری باشد در حالیکه محیط کشت موردنیاز جهت ایجاد و رشد ریشه فرق می کند محیط کشتی که برای کشت پروتوپلاست بکار می رود اغلب با محیط کشتی که برای پروتوپلاست استفاده می شود بطور کامل تفاوت دارد. از طرف دیگر گونه هایی وجود دارد که درطیف وسیعی از محیط کشت های بخوبی رشد می کنند؛ یعنی محیط کشتهای مطلوب و مشخصی برای اینها وجود ندارد. همچنین حالت هایی و جود دارند که در آنها تهیه یک ژئوتیپ مناسب از تهیه یک محیط کشت مطلوب و دقیق مهمتر است. چنین حالتی برای جنس Populus وجود دارد. بعضی از ژئوتیپهای این جنس روی محیطهای آزمایش شده خیلی ضعیف رشد می کنند در برخی از گونه ها هر رقم دارای نیازهای غذایی مخصوص به خود است.

جرج و همکاران براساس مواد تشکیل دهنده، محیط کشت بافتهای گیاهی را به چهار دسته عمده، عناصر پرمصرف، عناصر کم مصرف، ویتامینها و اسیدهای آمینه یا آمیدها تقسیم کرده اند. برخی از محیط کشت ها مانند وایت، موراشی واسکوگ، گامبور و همکاران(B5 ) لیتوی و لوید و مک کاون محیط کشت های پایه یا تقریباً پایه هستند. بسیاری از محیط کشتهای مورد استفاده دیگر آنهایی هستند که در اثر تغییر کلی یا جزئی محیط کشت های پایه حاصل شده اند.

عناصر پرمصرف محیط کشت موراشی و اسکوگ اغلب در حد یا غلظت محیط پایه رقیق می شوند به همین ترتیب چنین کاری در سایر محیط کشت ها که غلظت عناصر در آنها بالاست انجام می گیرد.

علاوه بر طبقه بندی محیط کشتهای ذکرشده در بالا محیط کشتها را می توان به دو حالت مایع و جامد نیز تقسیم کرد. در حالت جامد محیط دارای عامل ژله کننده است که بافت کشت شده را روی سطح محیط نگه می دارد. این محیط کشتها همچنین درای ویتامینها، اسیدهای آمینه، تنظیم کننده های رشد کربوهیدراتها و اغلب سایز مواد تشکیل دهنده موردنیاز نیز هست.

3-1-1 عوامل تولیدکنندة ژل و جایگزینی آنها

3-1-1-1 آگار و دیگر مواد تولید کننده ژل

آگار از رایجترین عامل تولید ژل است که در محیط کشت استفاده می شود. آگار پلی ساکاریید هایی پیچیده است که از برخی گونه های نوعی علف هرز دریایی بدست می آید آگار طی مراحل ساخت در جات متفاوتی از خلوص را طی میکند. ولی مقداری ناخالصیهای آلی و معدنی در آن باقی می ماند. دیفکوباکتوآگار از رایجترین آگار مصرفی در کشت بافت است که دارای مقدار زیادی سدیم و مس می باشد. میزان سدیمی که از طریق آگار در محیط کشت وارد می شود براحتی توسط بافت اکثر گیاهان تحمل می شود. اما گاهی اوقات مس در محیط کشت ایجاد سمیت می کند. محققان اغلب آگار را در غلظت های بین 5/0 و 1 درصد بکار می برند غلظت مناسب آگار برای هر نوع محیط کشت ریز نمونه باید تعیین شود. غلظت خیلی بالای آن منجر به تنش آب در بافت می شود و غلظت های کم آن یک لایه مایع روی سطح ژله تشکیل خواهد داد و غرق شدن ریزنمونه در این لایه مایع مانع از مبادلات گازی شده و به کاهش رشد منجر می شود. بعلاوه کشت ریزنمونه روی محیط کشت مایع می تواند باعث شیشه ای شدن کشتها شود علیرغم آنچه بیان شد بعضی از کتشها روی محیط با غلظت کم آگار رشد بهتری دارند. بعنوان مثال ماده خشک در نوک شاخه های Picea obies در

131 بررسی ﺗﺌﻮری رﻣﺰﮔﺬاری و راﺑﻄﻪ آن ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﻛﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ 23 صفحه فایل ورد

ﭼﻜﻴﺪه:

ﺑﺎ اﻳﺠﺎدﻛﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮو اﻓﺰاﻳﺶ ﺗﻌﺪادﻛﺎرﺑﺮان آن، ﻣﺴﺌﻠﻪرﻣﺰﮔﺬاریو رﻣﺰﻧﮕﺎریﻛﻪاز ﻗﺪﻳﻢ ﻧﻴﺰوﺟﻮدداﺷـﺖ، ﺟﻨﺒـﻪ ﺟﺪﻳـﺪوﻣﻬﻤﻲ را ﺑﻪ ﺧﻮدﮔﺮﻓﺖ. رﻣﺰﻧﮕﺎریورﻣﺰﮔﺬاریﻫﻨﺮﻧﻮﺷﺘﻦ ﺑﻪ ﺻﻮرترﻣﺰاﺳﺖ، ﺑﻄﻮرﻳﻜﻪﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺑـﻪﻏﻴـﺮازدرﻳﺎﻓـﺖﻛﻨﻨﺪه ﻣﻮردﻧﻈﺮ، ﻧﺘﻮاﻧﺪﻣﺤﺘﻮایﭘﻴﻐﺎمرا ﺑﺨﻮاﻧﺪ. اﻳﻦ ﻛﺎر ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮدﻻﻳﻞ ﻣﺨﺘﻠﻔـﻲ اﻧﺠـﺎمﻣـﻲ ﺷـﻮدﻛـﻪاز ﻣﻬﻤﺘـﺮﻳﻦ آن دﻻﻳﻞ ﻣﻲ ﺗﻮان ﺑﻪاﻣﻨﻴﺖاﻳﺠﺎد ﺷﺪه و ﺣﻔﻆ ﻣﺤﺘﻮای ﭘﻴﺎمﻫﺎ و اﻃﻼﻋﺎتدرﻫﻨﮕﺎماﺳﺘﻔﺎده از آن اﺷﺎرهﻛﺮد. در اﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﻲ رادر ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﺗﺌﻮریﻛﺪﻳﻨﮓ واﻧﻮاع روش ﻫﺎیآن ﺑﻴﺎن ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ.

ﻛﻠﻴﺪ واژه ﻫﺎ:

رﻣﺰﮔﺬاری، ﺗﺌﻮری رﻣﺰﮔﺬاری،ﻛﺪﮔﺬاری ﻣﻨﺒﻊ،ﻛﺪﮔﺬاریﻛﺎﻧﺎل، ﺗﺌﻮریرﻣﺰﮔﺬاری ﺟﺒﺮی،ﻛﺪ ﺳﺪﻛﻨﻨﺪه ﺧﻄـﻲ،ﻛـﺪ ﺣﻠﻘـﻪای، روش آﻟﺒﺮﺗﻲ، رﻣﺰﮔﺬاریﻣﺘﻘﺎرن، رﻣﺰﮔﺬاریﻧﺎﻣﺘﻘﺎرن، RSA

ﻣﻘﺪﻣﻪ:

رﻣﺰﮔﺬاریﻳﺎﻫﻤﺎن رﻣﺰﻧﮕﺎری، ﻳﻚ ﻧﻮع ﻋﻠﻢ وﻫﻨﺮﻣﺤﺴﻮبﻣﻲ ﺷﻮد. ﻋﻠﻢ اﺳﺖ، ﭼﻮن درون آن اﻟﮕـﻮرﻳﺘﻢ ﻫـﺎیزﻳـﺎدی وﺟﻮد داردﻛﻪدر ﺑﻌﻀﻲ ﻣﻮاﻗﻊ ﭘﻴﭽﻴﺪه اﻧﺪو در ﺛﺎﻧﻲ ﻫﻨﺮاﺳﺖ، ﭼﻮن اﺳﺘﻔﺎدهﻛﺮدن از اﻟﮕﻮرﻳﺘﻢ ﻫﺎ ﺑـﻪﻧﺤـﻮﻣﻨﺎﺳـﺐودرﺟﺎیﺧﻮد، ﭼﻴﺰیﻛﻤﺘﺮازﻫﻨﺮﻧﻴﺴﺖ. رﻣﺰﻧﮕﺎریدردﻧﻴﺎیﺗﺠﺎریاﻣـﺮوز ﺑـﺴﻴﺎر اﻫﻤﻴـﺖدارد، ﭼـﻮن ﻛـﻪ ﺳـﺎده ﺗـﺮﻳﻦ وﻛﺎرﺑﺮدی ﺗﺮﻳﻦ روش ﺣﻔﺎﻇﺖاز دادهﻫﺎﻳﻲ اﺳﺖﻛﻪﺑﻪ ﺻﻮرت اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜـﻲ، ذﺧﻴـﺮه، ﭘـﺮدازش و اﻧﺘﻘـﺎل داده ﻣـﻲ ﺷـﻮﻧﺪ)آﻧﮕﻮﻳﻦ ﺟﻮﻟﻴﺎ،20000(

ﻣﻮرداﺳﺘﻔﺎده رﻣﺰﮔﺬاریدر ﺑﺴﻴﺎریاز اﻣﻮرﻛﺴﺐوﻛﺎر ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮایﻣﺜﺎل، اﻳﻦ اﺟﺎزه را ﺑﻪﺗﺠـﺎر ﻣـﻲ دﻫـﺪﺗـﺎ ﺷـﻤﺎرهﺣﺴﺎبﻫﺎی ﻣﺸﺘﺮﻳﺎن ﺧﻮد را ﻣﺤﺎﻓﻈﺖﻧﻤﺎﻳﻨﺪو داد و ﺳﺘﺪﻫﺎی ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ وﺑﺎ اﻃﻤﻴﻨﺎن اﻧﺠﺎمدﻫﻨﺪ. ﺣﺘﻲ در ﻣـﻮردﻗﺮاردادﻫﺎی ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﻛﻪﺑﺎﻳﺪاز ﻃﺮﻳﻖ اﻳﻨﺘﺮﻧﺖاﻧﺘﻘﺎل داده ﺷﻮﻧﺪ، رﻣﺰﮔﺬاری، اﻣﻨﻴﺖو ﺣﻔﺎﻇﺖاﻳﻦ ﻗﺮاردادﻫﺎ را ﻓﺮاﻫﻢ ﻣـﻲﻛﻨﺪ. در اﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ، در آﻏﺎز ﺑﻪﻣﻌﺮﻓﻲ ﺗﺌﻮری رﻣﺰﮔﺬاری و در اداﻣﻪاﻧﻮاع روش ﻫﺎی ﻛﺪﮔﺬاریو ﻣﺘـﺪﻫـﺎی آن را ﺑﺮرﺳـﻲﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ.

ﻣﺘﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ:

رﻣﺰﮔﺬاری ﻋﺒﺎرتاﺳﺖاز ﻓﺮاﻳﻨﺪﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﻜﻞ اﻃﻼﻋﺎت اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ در ﻳﻚ ﻓﺮم ﺧﺎص ﻛﻪﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﻳﻚ ﺷﺨﺺﻳﺎﻋـﺪهایﺧﺎصﻗﺎﺑﻞ ﺧﻮاﻧﺪن وﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪن ﺑﺎﺷﺪ. ﺗﺌﻮریرﻣﺰﮔﺬاریﻳﺎ ﺗﺌﻮریرﻣﺰﻧﮕﺎری(Coding Theory)، ﻳـﻚ ﺷـﺎﺧﻪازﻋﻠﻮمﻛﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮو رﻳﺎﺿﻲ اﺳﺖﻛﻪﺑﺎ ﻓﺮاﻳﻨﺪﻫﺎیﻣﺘﻤﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﺧﻄﺎ (Errorprone) از ﻃﺮﻳﻖ اﻧﺘﻘﺎل دادهﻫﺎدرﻛﺎﻧـﺎل ﻫـﺎی ارﺗﺒﺎﻃﻲ ﺷﻠﻮغ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ، ﺗﻌﺪاد ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺎدیاز اﺷﺘﺒﺎﻫﺎتو ﺧﻄﺎﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪدرﻛﺎﻧﺎل ﻫﺎی ارﺗﺒـﺎﻃﻲ اﻳﺠـﺎد ﻣـﻲﺷﻮﻧﺪ، ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺼﺤﻴﺢ و درﺳﺖﺷﺪن ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ اﻳﻦ ﺗﺌﻮریﺑﺎ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎتﻛﺪﻫﺎ و رﻣﺰﻫﺎ ارﺗﺒﺎط ﺑﺮﻗﺮار ﻣﻲ ﻛﻨﺪوآن ﻫﺎ را ﺑﺮایﻛﺎرﺑﺮد ﻣﻨﺎﺳﺐﺧﻮددر ﺟﺎیﻣﻨﺎﺳﺐراﻫﻨﻤﺎﻳﻲ وﻫﺪاﻳﺖﻣﻲ ﻛﻨﺪ. دو ﻃﺒﻘﻪﺑﻨﺪیازﻛﺪﻫﺎ و رﻣﺰﻫﺎ وﺟـﻮددارد:

(Entropy Coding ﻳﺎ Source Coding ) ﻛﺪﮔﺬاریﻣﻨﺒﻊ (1

(Forward Error Correction ﻳﺎ Channel Co ding) ﻛﺪﮔﺬاریﻛﺎﻧﺎل (2

1( ﻛﺪﮔﺬاریﻣﻨﺒﻊ، ﺗﻼش ﻣﻲ ﻛﻨﺪﺗﺎ دادهﻫﺎ را ﺑﺼﻮرتﻓﺸﺮده (Compress) از ﻳﻚ ﻣﻨﺒﻊ در ﺑﻴﺎوردﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪآن ﻫﺎ را ﺑـﻪﺻﻮرتاﺛﺮﺑﺨﺶ (Efficient) اﻧﺘﻘﺎل دﻫﺪ. ﻣﺎ اﻳﻦ ﻋﻤﻞ راﻫﺮروز در اﻳﻨﺘﺮﻧﺖ،ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪدادهﻫﺎ را ﻓﺸﺮده ﻣﻲ ﺳـﺎزﻳﻢ وﺣﺠﻢ ﻓﺎﻳﻞ ﻫﺎ راﻛﻤﺘﺮﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ، ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ. ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﺎر، ﺑﺎر ﺷﺒﻜﻪﻳﺎ ﺗﺮاﻓﻴﻚ آن (Network Load) راﻛﻤﺘـﺮﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮد.

2(ﻛﺪﮔﺬاریﻛﺎﻧﺎل، ﺑﻴﺖﻫﺎیداده ایراﻛﻪﺑﻴﺖﻫﺎیزاﺋﺪ(Redundant bits) ﻧﻴﺰ ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ، ﺑـﺮای اﻧﺘﻘـﺎل دادهﻫﺎ اﺿﺎﻓﻪﻣﻲ ﻛﻨﺪ. ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﺎر، اﻧﺘﻘﺎل دادهﻫﺎ درﻛﺎﻧﺎل ﻫﺎی ارﺗﺒﺎﻃﻲ ﺑﺎ ﻣﺰاﺣﻤﺖﻛﻤﺘـﺮی ﻫﻤـﺮاه ﺧﻮاﻫـﺪ ﺷـﺪ. ﺑـﺮای ﻣﺜﺎل، ﻳﻚ CD ﻣﻮزﻳﻚ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ رادر ﻧﻈﺮﺑﮕﻴﺮﻳﺪ. اﻳﻦ CD از ﻳﻚ ﻛﺪﻗﻮیﺑـﻪﻧـﺎم(ReedSolomon) اﺳـﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﻛﻨﺪﻛﻪﻣﺸﻜﻼتو ﺧﺮاﺑﻲ ﻫﺎیروی CD رادرﺳﺖﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﺪ.در اﻳﻦ ﻣﺜﺎل،ﻛﺎﻧﺎل ارﺗﺒﺎﻃﻲ ﻫﻤﺎن CD اﺳـﺖ.

ﻣـﻮدمﻫﺎی داده ای، وﺳﺎﻳﻞ ارﺗﺒﺎط ﺗﻠﻔﻨﻲ و ﺣﺘﻲ NASA (ﺳﺎزﻣﺎن ﻓﻀﺎﻧﻮردیاﻳﺎﻻتﻣﺘﺤﺪه آﻣﺮﻳﻜﺎ)، از روش ﻛﺪﮔﺬاریﻛﺎﻧـﺎل ا ﺳﺘﻔﺎده ﺑﺴﻴﺎریﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ(www.wikipedia.org).

ﻫﻤﺎﻧﻄﻮرﻛﻪﺑﻴﺎن ﺷﺪ،ﻛﺪﮔﺬاریﻣﻨﺒﻊ، Entropy Coding ﻧﻴﺰ ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد. اﻣﺎ اﻧﺘﺮوﭘﻲ ﭼﻴﺴﺖ؟

اﻧﺘﺮوﭘﻲ ﻳـﻚ ﻣﻨﺒـﻊ،در واﻗﻊ اﻧﺪازهﮔﻴﺮی اﻃﻼﻋﺎت آن ﻣﻨﺒﻊ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ. ﺗﻜﻨﻴﻚ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﺑﺮای ﻛﺪﮔﺬاری ﻣﻨﺒﻊ وﺟﻮد دارﻧﺪﻛﻪ ﺣﺪاﻧﺘﺮوﭘـﻲﻣﻨﺒﻊ را ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ. ﺑﺮایﻣﺜﺎل، اﮔﺮ(C(X ﺗﻌﺪادﺑﻴﺖرﻳﺖﻫـﺎ (Bit rates) ﺑﻌـﺪاز ﻓـﺸﺮده ﺳـﺎزیﺑﺎﺷـﺪو (H(X

اﻧﺘﺮوﭘﻲ ﻣﻨﺒﻊ ﺑﺎﺷﺪ، آﻧﮕﺎه :

ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ اﻃﻼﻋﺎتﺑﻴﺸﺘﺮیﺑﻌﺪاز ﻓﺸﺮده ﺳﺎزیاﻧﺘﻘﺎل داده ﻣﻲ ﺷﻮد.

ﺗﺌﻮریﻛﺪﮔﺬاریﺟﺒﺮی(Algebric Coding Theory)، ﻳﻚ زﻳﺮﻣﺠﻤﻮﻋﻪاز ﺗﺌﻮریﻛﺪﻳﻨﮓ ﻣﺤـﺴﻮبﻣـﻲ ﺷـﻮدﻛـﻪﺧﺼﻮﺻﻴﺎتﻛﺪﻫﺎ را ﺑﻪ ﺻﻮرتﻋﺒﺎراتﺟﺒﺮیﺑﻴﺎن ﻣﻲ ﻛﻨﺪ. ﺗﺌﻮریﻛﺪﮔﺬاری ﺟﺒﺮی، ﺧﻮدﺑﻪدو دﺳﺘﻪﻛﺪاﺻـﻠﻲ ﺗﻘـﺴﻴﻢ

ﻣﻲ ﺷﻮد:

(Linear Block Codes) ﺳﺪﻛﻨﻨﺪه ﻛﺪﻫﺎیﺧﻄﻲ(1

(Convolutional Codes)ﻛﺪﻫﺎیﺣﻠﻘﻪای (2

ﺗﺌﻮریﻛﺪﮔﺬاریﺟﺒﺮی، ﺳﻪ ﺧﺼﻮﺻﻴﺖﻫﺮﻛﺪرا ﺑﺮرﺳﻲ وﺗﺠﺰﻳﻪﻣﻲ ﻛﻨﺪ:

a) ﻃﻮل ﻛﻠﻤﺎترﻣﺰ b) ﺗﻌﺪادﻛﻠﻲ ﻛﻠﻤﺎترﻣﺰیﻣﻌﺘﺒﺮc) ﺣﺪاﻗﻞ ﻓﺎﺻﻠﻪﺑﻴﻦ دوﻛﻠﻤﺎترﻣﺰیﻣﻌﺘﺒﺮاﻛﻨﻮن ﻣﻄﺎﻟﺒﻲ رادر ﻣﻮردﻛﺪﻫﺎیﺧﻄﻲ ﺳﺪﻛﻨﻨﺪه ﺑﻴﺎن ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮد. اﻳﻦ ﻛﺪﻫﺎ ﺧﺎﺻﻴﺖﺧﻄﻲ(Linearity)را دارﻧﺪ. ﺑﻪﻋﺒﺎرتدﻳﮕﺮ، ﻣﺠﻤﻮع ﻫﺮدوﻛﻠﻤﻪرﻣﺰ، ﻳﻚ ﻛﻠﻤﻪرﻣﺰ