مقاله درمورد... آنفلوانزای پرندگان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 13

در افراد کمتر از 15 سال 89 درصد بود. زمان مرگ معمولاً به طور متوسط 9 تا 10 روز بعد از شروع علائم بیماری (طیف 6 تا 30 روز) بوده . علت مرگ در اکثر قریب به اتفاق بیماران نارسایی پیشرفته تنفسی بود.

یافته های آزمایشگاهی

شایع ترین یافته های آزمایشگاهی بیماران شامل لکوپنی، لنفوپنی، ترومبوسیتوپنی خفیف تا متوسط، افزایش خفیف تا متوسط انزیم های کبدی، هیپرگلیسمی شدید (شاید بدلیل استفاده از کورتیکوستروئید) و افزایش کراتی نین سرم می باشد.

در تایلند احتمال مرگ رابطه مستقیمی با لکوپنی، لنفوپنی، ترومبوسیتوپنی در زمان بستری داشت و هر چه تعداد لوکوسیت و پلاکت و لنفوسیت در زمان بستری کمتر بود احتمال مرگ و میر بیمار بیشتر بود.

تشخیص ویرولوژیک

معمولاً تشخیص بیماری آنفولانزای بر اساس جدا نمودن ویروس یا تشخیص RNA‌ اختصاصی HS‌ و یا هر دو روش با هم می باشد.

بر خلاف آنفولانزای A‌ انسانی، در آنفولانزای A‌ پرندگان نوع احتمال تشخیص بیماری بالاتر است و تعداد ویروس به جای آنکه در نمونه های بینی زیاد باشد در ترشحات حلقی بسیار زیاد است و در نتیجه احتمال بدست آوردن ویروس از ترشحات حلقی بیشتر از بینی است. بطوریکه در مطالعه ای که در ویتنام انجام شده بود تعداد ویروس بدست آمده از ترشحات حلقی در بیماران مبتلا به آنفولانزای A ده برابر بیشتر از بیماران مبتلا به آنفولانزای A‌ و بود معمولاً تست های رایج تشخیص سریع آنتی ژن، حساسیت لازم برای تشخیص آنفولانزای را ندارند و تست های RT-PCR‌ حساس تر می باند.

پس در بیماران مشکوک به آنفولانزای باید از ترشحات حلقی بیماران نمونه تهیه شده و در جهت کشف ویروس و PCR ارسال شود. تست بررسی آنتی ژن به روش ایمونوفلورسنت که با استفاده از آنتی بادی های مونوکلونال می باشد نیز تیتر می تواند کمک کننده باشد.

تعریف مورد آنفولانزای A‌ ـ تعریف موارد مشکوک، محتمل و ثابت شده در جدول شماره 1 آمده است.

جدول شماره یک : تعریف مورد آنفولانزای A‌ ـ (Case definition)‌

مورد مشکوک

الف) هر بیمار که دچار تب بیش از 38 درجه سانتیگراد و یک یا چند علامت از علائم:‌ سرفه، گلودرد کوتاه شدن دامنه تنفس به اضافه یک یا چند مورد از موارد زیر باشد:‌

شواهد آزمایشگاهی وجود آنفولانزای A‌ بدون اینکه ساب تایپ آن مشخص باشد.

تماس با مورد ثابت شده آنفولانزای در طی 7 روز قبل از شروع علائم، به فرض اینکه دارای قابلیت سرایت انسان به انسان باشد. (توضیح اینکه قابلیت سرایت شخص به شخص آنفولانزای پرندگان کاملاً به اثبات رسیده است و افراد مبتلا از یک روز قبل از شروع علائم تا 7 روز پس از آغاز علائم مسری تلقی می گردند).

تماس با پرندگان و از جمله با مرغانی که در اثر ابتلا به یک بیماری، تبف شده اند طی 7 روز قبل از شروع علائم بالینی

سابقه فعالیت در آزمایشگاهی که در مورد ویروس شدیداً بیماریزای پرندگان تحقیق می نمایند، طی 7 روز پس از شروع علائم بالینی یا

ب) مرگ ناشی از یک بیماری تنفسی حاد ناشناخته همراه با یک یا چند مورد از موارد زیر:‌

1. سکونت در منطقه ای که مورد مظنون یا ثابت شده آنفولانزای شدیداً بیماریزای پرندگان وجود دارد.

2. تماس با مورد ثابت شده آنفولانزای طی 7 روز قبل از شروع علائم، به فرض اینکه دارای قابلیت سرایت از انسان به انسان می باشد.

مورد محتمل

هر بیماری که دچار تب بیش از 38 درجه سانتیگراد همراه با یک یا چند علامت از علائم:

سرفه، گلودرد، کوتاه شدن دامنه تنفس باشد به اضافه :‌

شواهد آزمایشگاهی محدودی از وجود آنفولانزای مثل: وجود آنتی بادی اختصاصی بر ضد HS‌ در یک نمونه سرمی منفرد

مورد تأیید شده

هر بیماری که یک یا چند آزمایش از آزمایشهای زیر در او مثبت باشد:

کشف مثبت از نظر ویروس

مثبت بودن PCR‌ از نظر ویروس

مثبت بودن تست آنتی بادی ایمونوفلورسانس که با استفاده از آنتی بادی های مونوکلونال ویروس آنفولانزای ویروس آنفولانزای انجام شده است.

افزایش 4 برابر آنتی بادی اختصاصی در نمونه های بالینی

اقدامات درمانی

بستری نمودن ـ از آنجا که معمولاً تعداد مبتلایان به آنفولانزای تا بحال اندک بوده است لذا توصیه می شود جهت بررسی بیشتر همه بیماران مبتلا بستری شدند تا کاملاً تحت نظر باشند و در صورتیکه زود مرخص می شوند بهتر است خود بیمار و خانواده وی در مورد اقدامات لازم بهداشتی کنترل عفونت آموزش داده شوند. اکثر بیمارانی که بدلیل آنفولانزای A‌ پرندگان در بیمارستان بستری می شوند، بعد از 48 ساعت بدلیل نارسایی چند ارگان و افت فشار خون در نهایت نیاز به بستری شدن در ICU‌ و تهویه مکانیکی پیدا می کنند.

بیماری آنفلوانزای مرغی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 7

بیماری آنفلوانزای مرغی

تعریف و توصیف بیماری :

آنفلوانزای مرغی یک بیماری ویروسی واگیردار حاد می باشد که دستگاه تنفس , گوارش و یا عصبی بسیاری از گونه های پرندگان را مبتلا می کند.

این بیماری توسط یک ویروس آنفلوانزا از نوع تیپ A ایجاد می شود. دو نوع ویروس آنفلوانزای مرغی وجود دارد : ویروس آنفلوانزا با قدرت بیماریزایی شدید (HPAI) و ویروس آنفلوانزا با قدرت بیماریزایی (LPAI) شیوع قبلی بیماری آنفلوانزای مرغی در انگلستان سال 1991 اتفاق افتاد.

تاریخچه و گسترش بیماری :

فرم بیماری آنفلوانزای مرغی با قدرت بیماریزایی بیشتر بعنوان طاعون مرغی شناخته شد. این بیماری برای اولین بار بیش از هزار سال پیش (در حدود سال 1878) در کشور ایتالیا ظاهر شد. آنفلوانزای مرغی فوق حاد (با قدرت بیماریزایی شدید) اولین بار در ایالت متحد آمریکا سالهای 25- 1924 تشخیص داده شد. این بیماری دوباره در سال 1929 اتفاق افتاد و مجدداً (برای اولین بار) ریشه کن شد- تیپ A ویروس آنفلوانزا با قدرت بیماریزایی متوسط و شدید در تمام نقاط دنیا اتفاق افتاده است. تیپ A ویروس آنفلوانزا با قدرت بیماریزایی شدید معمولاً از پرندگان زنده آزاد در اروپا و سایر جاها با ساب تایپ (HA) H7 و H5 جداسازی گردیده است.

شیوع بیماری آنفلوانزای فوق حاد در نواحی پنسیلوانیا و آمریکا در سالهای 84- 1983 به ثبت رسیده است.

شیوع این بیماری اخیراً در استرالیا ، پاکستان ، هنگ کنگ ، ایتالیا ، چین و مکزیک اتفاق افتاده است. یک شیوع جدی این بیماری در هلند سال 2003 اتفاق افتاد و گسترش آن به کشورهای بلژیک و آلمان حدود 250 فارم را مبتلا کرد و مجبور به کشتار بیش از 28 میلیون مرغ( طیور) شدند.

اپیدمی جدی این بیماری درژاپن ، کره جنوبی و جنوب شرقی آسیا در اوایل سال 2004 اتفاق افتاد. این شیوع هنوز به کشور چین و قسمتهای جنوب شرقی آسیا در حال پیشرفت است.

مدارکی در دست است که ویروس H5 با قدرت بیماریزایی ضعیف می تواند به نوع پاتوژنیستیه زیاد (قدرت بیماریزایی شدید)تبدیل شود.

تعداد کمی از موارد بیماری آنفلوانزای مرغی در آمریکا در اوایل سال 2004 وجود داشت ، نوع آمریکایی (این بیماری) در تگزاس نیز وجود داشت ، به هر حال تیپ H5N2 همان نوع جنوب شرقی آسیا نبود.

علائم کلینیکی :

علائم تیپیک بیماری کنونی (فعلی) بطور ناگهانی با مبتلا شدن پرندگان ، ادم در ناحیه سر ، سیانوزه شدن تاج و ریش ، تیرگی ، از دست دادن اشتها ، اختلال در تنفس ،اسهال و کاهش تولید تخم مرغ می باشد. پرندگان اغلب بدون ظاهر شدن علائم بیماری می میرند. به هر حال پرندگان ، تغییر قابل ملاحظه ای در علائم کلینیکی و شدت بیماری می توانند داشته باشند.

کالبد گشایی :

یافته های کالبد گشایی بطور چشمگیر متفاوت است اما اثرات غالب احتقان و هموراژی روی ارگانهای مبتلا می باشد. نقاط نکروزه ممکن است در کبد ، ریه ها ، طحال و کلیه ها یافت شود.

ممکن است همچنین به کیسه های هوایی و صفاق نیز منتشر شود و معمولاً پریکاردیت فیبرینی ایجاد می شود. زمانیکه بیماری پرندگان تخم گذار بالغ را مبتلا کند ممکن است پریتونیت ناشی از تخم مرغ بطور غیر طبیعی و ثابت دیده می شود.

انتقال بیماری :

-        تماس مستقیم با ترشحات پرندگان آلوده مخصوصاً با مدفوع

-        غذا ،آب ، وسایل و لباسهای آلوده

-        مرغابی ها و پرندگان دریایی بظاهر سالم ممکن است ویروس را به داخل گله منتقل کنند.

-        تخم مرغهای آلوده شکسته شده ممکن است جوجه ها را در انکوباکور آلوده کند.

قانونگذاری :

قانون بیماریهای طیور سال 2003 (انگلستان) در 30 آوریل 2003 به مرحله اجراء گذارده شد.در این قانون نیازمندیهای بخشنامه شماره EEC / 40/92 اتحادیه اروپا در مورد تدابیر اجتماعی برای کنترل بیماری آنفلوانزای پرندگان پیش بینی شده است(وضع شده است ). قانونگذاری مشابهی برای اسکاتلند و ولز نیز وضع شده است. قانون جدید جایگزین قانون بیماریهای طیور سال 1994 شده و تدابیر فوق را به شترمرغ سانان (شترمرغ،امو(بزمرغ)و ...) همانطور که در بخشنامه شماره 65/92 اتحادیه اروپا پیش بینی شده بود، تعمیم می دهد. این قانون همچنین اختیارات اضافی برای بررسی بیماریهایی که (در حال حاضر) وجود ندارند را نیز می دهد.

قانون 2003 بیماری نیوکاسل و آنفلوانزای پرندگان (انگلستان و ولز) اختیارات جدیدتری نسبت به قانون سلامتی حیوانات اکتبر 2002 پیش بینی نموده و اجازه حذف پیشگیرانه و اختیار ورود و نمونه برداری (از مرغداریها) و کشتار طیور واکسینه همراه با پرداخت غرامت را (به عوامل اجرایی)می دهد. این اختیارات در قالب برنامه Preparedness اضطراری بدنبال افزایش نگرانیها در مورد شیوع بیماری بهار 2003 آنفلوانزای پرندگان در هلند و بلژیک و قبل از آغاز فصل مهاجرت پرندگان با این احتمال که این بیماریها می توانند توسط پرندگان آبزی انتقال یابند ، پیش بینی شد.

آنفلوانزای مرغی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 6

 آنفلوانزای مرغی

همه ما کم و بیش داستان مرغهای بیمار را شنیده ایم و هر از گاهی از طریق رسانه ها راجع به بیماری هولناک آنفلوانزای مرغی اطلاعاتی بدست می آوریم. این بیماری هرچند وقت یکبار با شیوع خود عده زیادی را به کام مرگ می فرستد و سروصدای زیادی برپا می کند.به گزارش سازمان جهانی بهداشت، همه گیری آنفلوانزا سه یا چهار بار در هر 10سال اتفاق می افتد و همه گیری بعدی آن غیرقابل اجتناب بوده و احتمالاً در آینده نزدیک اتفاق می افتد. آنفلوانزای مرغی یک بیماری ویروسی بسیار مسری است و می تواند یک تهدید جهانی هم برای انواع طیور باشد و این درحالی است که این ویروس می تواند انسان را آلوده کند و متأسفانه این ویروس از انسان نیز قابل سرایت است و باید بزودی منتظر اولین همه گیری آنفلوانزای قرن21 در دنیا باشیم که دانشمندان تخمین می زنند این همه گیری جهانی با مرگ و میر بالایی رخ می دهد؛ یعنی مشابه آنچه که در سالهای 1918و1919 موجب مرگ 40تا50 میلیون نفر شد. تاریخچه آنفلوانزای مرغیاولین بار در سال 1997 در هنگ کنگ زیرگونه ای از آنفلوانزای مرغی(H5N1) باعث بیماری شدید تنفسی در انسانها شد به طوری که سبب ابتلای 18نفر و مرگ 6نفر از آنها شد. همزمان مرگ و میر شدید در پرندگان هنگ کنگ ایجاد شد که مسؤولان بهداشت محلی برای کنترل این آنفلوانزای مرغی مجبور شدند حدود 5/1میلیون قطعه پرنده را نابود کنند. در سال 1999نیز در جریان اپیدمی آنفلوانزای مرغی باز عده ای دیگر مبتلا شدند و در آغاز سال 2003نیز آنفلوانزای مرغی با زیرگروهی دیگر باعث ابتلای حدود 180 انسان شده و سرانجام اپیدمی اخیر از اواسط دسامبر 2003 شروع شده است به طوری که از ابتدای این اپیدمی آنفلوانزای مرغی تا به حال، میلیونها قطعه پرنده تلف شده اند. کشورهایی که در جریان این اپیدمی، بیماری از آنها گزارش شده است عبارتند از:چین، ویتنام، تایلند، کره جنوبی، کامبوج، لائوس، ژاپن، اندونزی، تایوان و پاکستان. به هرحال واقعیت این است که شیوع آنفلونزا تاکنون باعث مرگ حدود 50 میلیون انسان در جهان شده است.آنفلوانزای مرغی چیست؟دکتر محمد صادقی، دامپزشک در مورد این بیماری می گوید:آنفلوانزای مرغی نوعی بیماری ویروسی مشترک بین طیور و انسان است، این بیماری، در بیشتر موارد بوقلمون و مرغ را مبتلا می کند و در برخی از موارد انسان از طریق ذرات آلوده معلق در هوا و از راه تنفسی گرفتار می شود. این بیماری، برای اولین بار در سال 1960 در آفریقای جنوبی شناسایی شد و اولین همه گیری آن در ایران در سال 1977 مشاهده شد. عامل این بیماری نوعی ویروس است که دارای گونه های کشنده و غیرکشنده است. در ایران نوع غیرکشنده آن بصورت بومی وجود دارد. بیماری آنفلوانزای مرغی، علاوه بر آفریقای جنوبی و ایران، در اغلب کشورهای جهان که دارای مراکز پرورش بوقلمون هستند، مشاهده شده است. پس از اولین همه گیری این بیماری در ایران، این بیماری در کشورها نیز بومی شده است.همه گیری هایی که عامل آن ویروس نوع کشنده بیماری است، برای انسان نیز خطرناک و کشنده است. ولی همه گیریهای ناشی از انواع غیر کشنده بیماری به علت قابلیت جهش ویروس غیر کشنده به نوع کشنده نیز حایز اهمیت است، زیرا عدم کنترل این همه گیری ها می تواند باعث گسترش جهانی بیماری در طیور و انتقال آن به انسان شود. وی در مورد علایم بالینی این بیماری می افزاید:مهمترین علایم بالینی در انسان عبارتند از:علایم تنفسی، گوارشی و درد مفاصل. در جوجه بوقلمونها، علایم بالینی مشاهده شده عبارتند از:علایم تنفسی، آب ریزش بینی، ورم ملتحمه و سینوزیت در بوقلمون بالغ، بیماری خفیف تنفسی و کاهش تولید تخم و در جوجه مرغها سینوزیت، عدم تعادل، پیچ خوردن گردن و افسردگی. لازم به ذکر است که تنها در 5 درصد جوجه مرغهای بیمار علایم بیماری بروز می کند. وی تأکید می کند:مهمترین تأثیرات نامطلوب بیماری در طیور که به بروز پیامدهای اقتصادی منجر می شوند عبارتند از:مرگ و میر تعداد بسیاری از طیور و کاهش تخم مرغ. بیماری آنفلوانزای مرغی بر اثر استنشاق ذرات معلق در هوای آلوده به ویروس و تماس مستقیم طیور با یکدیگر گسترش می یابد. این ویروس، شدیداً مسری است و به سرعت از طیور بیمار به طیور سالم، منتقل می شود. نوع کشنده ویروس، از راه تنفس، باعث ابتلای انسان می شود. وی تصریح می کند:بیماری آنفلوانزای مرغی مخصوص افرادی است که در محل پرورش و کشتارگاه طیور در حین انجام کار یا جابجایی اصول ایمنی و بهداشتی را رعایت نمی کنند. بنابراین توصیه شده است کارگران مرغداری ها و افرادی که به هرشکل کار آنها با این اماکن ارتباط دارد، به هنگام ورود و خروج یا درحال انجام کار در مرغداری ها، از دستکش و ماسک استفاده کنند و در فاصله انجام کار و قبل از مصرف خوراکی ها، دستان خود را با آب و صابون بشویند. یکی دیگر از راههای مبارزه و پیشگیری از بیماری در یک منطقه، جلوگیری از احداث کشتارگاه در نزدیکی محل زندگی طیور است. سریع ترین و کم هزینه ترین روش تشخیص بیماری، انجام آزمایش خون در مرغهای بیمار یا مشکوک به بیماری است. دکتر صادقی می گوید:در بیماری آنفلوانزای مرغی با استفاده از واکسن ویروس کشته شده یا ضعیف شده، طیور سالم را در برابر بیماری واکسینه می کنند، ولی هنوز واکسن مؤثری برای جلوگیری از ابتلای انسان به بیماری، ساخته نشده است و داروی مؤثری برای درمان مبتلایان به این بیماری وجود ندارد، به همین دلیل تا حد امکان از نگهداری پرندگان اهلی و وحشی در داخل منزل اجتناب شود. وی در خاتمه خاطرنشان می کند:از اواخر سال 2003به این طرف، دستکم 92نفر بر اثر تماس با گوشت مرغ، به ویروس آنفلوانزای مرغی آلوده شده اند، اما در مواردی انگشت شمار این سوءظن وجود دارد که ویروس آنفلوانزای مرغی جهش کرده و از انسان به انسان منتقل شده باشد.سال گذشته آنفلوانزای مرغی از طریق پاکستان تا پشت مرزهای شرقی کشور ما نیز گسترش پیداکرد. در آن زمان با اقدامات به موقع از انتشار این بیماری جلوگیری شد، اما روند گسترش جهانی آنفلوانزای مرغی نشان می دهد که باید در وضعیت قرنطینه ای کشور و نظارت بر تبادلات دام و طیور به شدت بازنگری شود، در غیر این صورت با ورود این بیماری به کشور به طور قطع علاوه بر خطرات انسانی می تواند میلیاردها تومان خسارت به صنعت مرغداری کشور وارد شود.این بیماری چگونه سرایت می کنددکتر حمید عمادی، متخصص بیماری های عفونی و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران در مورد آنفلوانزای مرغی می گوید:ویروس آنفلوانزای A معمولاً علاوه بر انسان می تواند باعث بیماری آنفلوانزا در پرندگان، خوکها اسبها و نهنگها شود. نوعی از ویروس آنفلوانزا که باعث ایجاد بیماری آنفلونزا در پرندگان می شود، به نام آنفلوانزای مرغی معروف است. وی با بیان اینکه بیماری آنفلوانزای مرغی معمولاً دارای طیف وسیعی از نشانه های بالینی است، می گوید:در یک طرف طیف، بیماری خفیف و بی علامت و درطرف دیگر بسیار شدید و مرگبار است که صد در صد موارد باعث مرگ می شود. وی می افزاید:نوع و علت بیماری آنفلوانزای مرغی معمولاً در پرندگان مختلف متفاوت است به طور مثال:بیماری در پرندگان اهلی به خصوص بوقلمون، مرغ و خروس بسیار شدید و کشنده است درحالی که پرندگان وحشی به خصوص پرندگان آبزی مانند اردکها، بیماری کاملاً خفیف و بی علامت

مقاله. آنفلوانزای مرغی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 6

 آنفلوانزای مرغی

همه ما کم و بیش داستان مرغهای بیمار را شنیده ایم و هر از گاهی از طریق رسانه ها راجع به بیماری هولناک آنفلوانزای مرغی اطلاعاتی بدست می آوریم. این بیماری هرچند وقت یکبار با شیوع خود عده زیادی را به کام مرگ می فرستد و سروصدای زیادی برپا می کند.به گزارش سازمان جهانی بهداشت، همه گیری آنفلوانزا سه یا چهار بار در هر 10سال اتفاق می افتد و همه گیری بعدی آن غیرقابل اجتناب بوده و احتمالاً در آینده نزدیک اتفاق می افتد. آنفلوانزای مرغی یک بیماری ویروسی بسیار مسری است و می تواند یک تهدید جهانی هم برای انواع طیور باشد و این درحالی است که این ویروس می تواند انسان را آلوده کند و متأسفانه این ویروس از انسان نیز قابل سرایت است و باید بزودی منتظر اولین همه گیری آنفلوانزای قرن21 در دنیا باشیم که دانشمندان تخمین می زنند این همه گیری جهانی با مرگ و میر بالایی رخ می دهد؛ یعنی مشابه آنچه که در سالهای 1918و1919 موجب مرگ 40تا50 میلیون نفر شد. تاریخچه آنفلوانزای مرغیاولین بار در سال 1997 در هنگ کنگ زیرگونه ای از آنفلوانزای مرغی(H5N1) باعث بیماری شدید تنفسی در انسانها شد به طوری که سبب ابتلای 18نفر و مرگ 6نفر از آنها شد. همزمان مرگ و میر شدید در پرندگان هنگ کنگ ایجاد شد که مسؤولان بهداشت محلی برای کنترل این آنفلوانزای مرغی مجبور شدند حدود 5/1میلیون قطعه پرنده را نابود کنند. در سال 1999نیز در جریان اپیدمی آنفلوانزای مرغی باز عده ای دیگر مبتلا شدند و در آغاز سال 2003نیز آنفلوانزای مرغی با زیرگروهی دیگر باعث ابتلای حدود 180 انسان شده و سرانجام اپیدمی اخیر از اواسط دسامبر 2003 شروع شده است به طوری که از ابتدای این اپیدمی آنفلوانزای مرغی تا به حال، میلیونها قطعه پرنده تلف شده اند. کشورهایی که در جریان این اپیدمی، بیماری از آنها گزارش شده است عبارتند از:چین، ویتنام، تایلند، کره جنوبی، کامبوج، لائوس، ژاپن، اندونزی، تایوان و پاکستان. به هرحال واقعیت این است که شیوع آنفلونزا تاکنون باعث مرگ حدود 50 میلیون انسان در جهان شده است.آنفلوانزای مرغی چیست؟دکتر محمد صادقی، دامپزشک در مورد این بیماری می گوید:آنفلوانزای مرغی نوعی بیماری ویروسی مشترک بین طیور و انسان است، این بیماری، در بیشتر موارد بوقلمون و مرغ را مبتلا می کند و در برخی از موارد انسان از طریق ذرات آلوده معلق در هوا و از راه تنفسی گرفتار می شود. این بیماری، برای اولین بار در سال 1960 در آفریقای جنوبی شناسایی شد و اولین همه گیری آن در ایران در سال 1977 مشاهده شد. عامل این بیماری نوعی ویروس است که دارای گونه های کشنده و غیرکشنده است. در ایران نوع غیرکشنده آن بصورت بومی وجود دارد. بیماری آنفلوانزای مرغی، علاوه بر آفریقای جنوبی و ایران، در اغلب کشورهای جهان که دارای مراکز پرورش بوقلمون هستند، مشاهده شده است. پس از اولین همه گیری این بیماری در ایران، این بیماری در کشورها نیز بومی شده است.همه گیری هایی که عامل آن ویروس نوع کشنده بیماری است، برای انسان نیز خطرناک و کشنده است. ولی همه گیریهای ناشی از انواع غیر کشنده بیماری به علت قابلیت جهش ویروس غیر کشنده به نوع کشنده نیز حایز اهمیت است، زیرا عدم کنترل این همه گیری ها می تواند باعث گسترش جهانی بیماری در طیور و انتقال آن به انسان شود. وی در مورد علایم بالینی این بیماری می افزاید:مهمترین علایم بالینی در انسان عبارتند از:علایم تنفسی، گوارشی و درد مفاصل. در جوجه بوقلمونها، علایم بالینی مشاهده شده عبارتند از:علایم تنفسی، آب ریزش بینی، ورم ملتحمه و سینوزیت در بوقلمون بالغ، بیماری خفیف تنفسی و کاهش تولید تخم و در جوجه مرغها سینوزیت، عدم تعادل، پیچ خوردن گردن و افسردگی. لازم به ذکر است که تنها در 5 درصد جوجه مرغهای بیمار علایم بیماری بروز می کند. وی تأکید می کند:مهمترین تأثیرات نامطلوب بیماری در طیور که به بروز پیامدهای اقتصادی منجر می شوند عبارتند از:مرگ و میر تعداد بسیاری از طیور و کاهش تخم مرغ. بیماری آنفلوانزای مرغی بر اثر استنشاق ذرات معلق در هوای آلوده به ویروس و تماس مستقیم طیور با یکدیگر گسترش می یابد. این ویروس، شدیداً مسری است و به سرعت از طیور بیمار به طیور سالم، منتقل می شود. نوع کشنده ویروس، از راه تنفس، باعث ابتلای انسان می شود. وی تصریح می کند:بیماری آنفلوانزای مرغی مخصوص افرادی است که در محل پرورش و کشتارگاه طیور در حین انجام کار یا جابجایی اصول ایمنی و بهداشتی را رعایت نمی کنند. بنابراین توصیه شده است کارگران مرغداری ها و افرادی که به هرشکل کار آنها با این اماکن ارتباط دارد، به هنگام ورود و خروج یا درحال انجام کار در مرغداری ها، از دستکش و ماسک استفاده کنند و در فاصله انجام کار و قبل از مصرف خوراکی ها، دستان خود را با آب و صابون بشویند. یکی دیگر از راههای مبارزه و پیشگیری از بیماری در یک منطقه، جلوگیری از احداث کشتارگاه در نزدیکی محل زندگی طیور است. سریع ترین و کم هزینه ترین روش تشخیص بیماری، انجام آزمایش خون در مرغهای بیمار یا مشکوک به بیماری است. دکتر صادقی می گوید:در بیماری آنفلوانزای مرغی با استفاده از واکسن ویروس کشته شده یا ضعیف شده، طیور سالم را در برابر بیماری واکسینه می کنند، ولی هنوز واکسن مؤثری برای جلوگیری از ابتلای انسان به بیماری، ساخته نشده است و داروی مؤثری برای درمان مبتلایان به این بیماری وجود ندارد، به همین دلیل تا حد امکان از نگهداری پرندگان اهلی و وحشی در داخل منزل اجتناب شود. وی در خاتمه خاطرنشان می کند:از اواخر سال 2003به این طرف، دستکم 92نفر بر اثر تماس با گوشت مرغ، به ویروس آنفلوانزای مرغی آلوده شده اند، اما در مواردی انگشت شمار این سوءظن وجود دارد که ویروس آنفلوانزای مرغی جهش کرده و از انسان به انسان منتقل شده باشد.سال گذشته آنفلوانزای مرغی از طریق پاکستان تا پشت مرزهای شرقی کشور ما نیز گسترش پیداکرد. در آن زمان با اقدامات به موقع از انتشار این بیماری جلوگیری شد، اما روند گسترش جهانی آنفلوانزای مرغی نشان می دهد که باید در وضعیت قرنطینه ای کشور و نظارت بر تبادلات دام و طیور به شدت بازنگری شود، در غیر این صورت با ورود این بیماری به کشور به طور قطع علاوه بر خطرات انسانی می تواند میلیاردها تومان خسارت به صنعت مرغداری کشور وارد شود.این بیماری چگونه سرایت می کنددکتر حمید عمادی، متخصص بیماری های عفونی و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران در مورد آنفلوانزای مرغی می گوید:ویروس آنفلوانزای A معمولاً علاوه بر انسان می تواند باعث بیماری آنفلوانزا در پرندگان، خوکها اسبها و نهنگها شود. نوعی از ویروس آنفلوانزا که باعث ایجاد بیماری آنفلونزا در پرندگان می شود، به نام آنفلوانزای مرغی معروف است. وی با بیان اینکه بیماری آنفلوانزای مرغی معمولاً دارای طیف وسیعی از نشانه های بالینی است، می گوید:در یک طرف طیف، بیماری خفیف و بی علامت و درطرف دیگر بسیار شدید و مرگبار است که صد در صد موارد باعث مرگ می شود. وی می افزاید:نوع و علت بیماری آنفلوانزای مرغی معمولاً در پرندگان مختلف متفاوت است به طور مثال:بیماری در پرندگان اهلی به خصوص بوقلمون، مرغ و خروس بسیار شدید و کشنده است درحالی که پرندگان وحشی به خصوص پرندگان آبزی مانند اردکها، بیماری کاملاً خفیف و بی علامت

تحقیق: آنفلوانزای مرغی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 6

 آنفلوانزای مرغی

همه ما کم و بیش داستان مرغهای بیمار را شنیده ایم و هر از گاهی از طریق رسانه ها راجع به بیماری هولناک آنفلوانزای مرغی اطلاعاتی بدست می آوریم. این بیماری هرچند وقت یکبار با شیوع خود عده زیادی را به کام مرگ می فرستد و سروصدای زیادی برپا می کند.به گزارش سازمان جهانی بهداشت، همه گیری آنفلوانزا سه یا چهار بار در هر 10سال اتفاق می افتد و همه گیری بعدی آن غیرقابل اجتناب بوده و احتمالاً در آینده نزدیک اتفاق می افتد. آنفلوانزای مرغی یک بیماری ویروسی بسیار مسری است و می تواند یک تهدید جهانی هم برای انواع طیور باشد و این درحالی است که این ویروس می تواند انسان را آلوده کند و متأسفانه این ویروس از انسان نیز قابل سرایت است و باید بزودی منتظر اولین همه گیری آنفلوانزای قرن21 در دنیا باشیم که دانشمندان تخمین می زنند این همه گیری جهانی با مرگ و میر بالایی رخ می دهد؛ یعنی مشابه آنچه که در سالهای 1918و1919 موجب مرگ 40تا50 میلیون نفر شد. تاریخچه آنفلوانزای مرغیاولین بار در سال 1997 در هنگ کنگ زیرگونه ای از آنفلوانزای مرغی(H5N1) باعث بیماری شدید تنفسی در انسانها شد به طوری که سبب ابتلای 18نفر و مرگ 6نفر از آنها شد. همزمان مرگ و میر شدید در پرندگان هنگ کنگ ایجاد شد که مسؤولان بهداشت محلی برای کنترل این آنفلوانزای مرغی مجبور شدند حدود 5/1میلیون قطعه پرنده را نابود کنند. در سال 1999نیز در جریان اپیدمی آنفلوانزای مرغی باز عده ای دیگر مبتلا شدند و در آغاز سال 2003نیز آنفلوانزای مرغی با زیرگروهی دیگر باعث ابتلای حدود 180 انسان شده و سرانجام اپیدمی اخیر از اواسط دسامبر 2003 شروع شده است به طوری که از ابتدای این اپیدمی آنفلوانزای مرغی تا به حال، میلیونها قطعه پرنده تلف شده اند. کشورهایی که در جریان این اپیدمی، بیماری از آنها گزارش شده است عبارتند از:چین، ویتنام، تایلند، کره جنوبی، کامبوج، لائوس، ژاپن، اندونزی، تایوان و پاکستان. به هرحال واقعیت این است که شیوع آنفلونزا تاکنون باعث مرگ حدود 50 میلیون انسان در جهان شده است.آنفلوانزای مرغی چیست؟دکتر محمد صادقی، دامپزشک در مورد این بیماری می گوید:آنفلوانزای مرغی نوعی بیماری ویروسی مشترک بین طیور و انسان است، این بیماری، در بیشتر موارد بوقلمون و مرغ را مبتلا می کند و در برخی از موارد انسان از طریق ذرات آلوده معلق در هوا و از راه تنفسی گرفتار می شود. این بیماری، برای اولین بار در سال 1960 در آفریقای جنوبی شناسایی شد و اولین همه گیری آن در ایران در سال 1977 مشاهده شد. عامل این بیماری نوعی ویروس است که دارای گونه های کشنده و غیرکشنده است. در ایران نوع غیرکشنده آن بصورت بومی وجود دارد. بیماری آنفلوانزای مرغی، علاوه بر آفریقای جنوبی و ایران، در اغلب کشورهای جهان که دارای مراکز پرورش بوقلمون هستند، مشاهده شده است. پس از اولین همه گیری این بیماری در ایران، این بیماری در کشورها نیز بومی شده است.همه گیری هایی که عامل آن ویروس نوع کشنده بیماری است، برای انسان نیز خطرناک و کشنده است. ولی همه گیریهای ناشی از انواع غیر کشنده بیماری به علت قابلیت جهش ویروس غیر کشنده به نوع کشنده نیز حایز اهمیت است، زیرا عدم کنترل این همه گیری ها می تواند باعث گسترش جهانی بیماری در طیور و انتقال آن به انسان شود. وی در مورد علایم بالینی این بیماری می افزاید:مهمترین علایم بالینی در انسان عبارتند از:علایم تنفسی، گوارشی و درد مفاصل. در جوجه بوقلمونها، علایم بالینی مشاهده شده عبارتند از:علایم تنفسی، آب ریزش بینی، ورم ملتحمه و سینوزیت در بوقلمون بالغ، بیماری خفیف تنفسی و کاهش تولید تخم و در جوجه مرغها سینوزیت، عدم تعادل، پیچ خوردن گردن و افسردگی. لازم به ذکر است که تنها در 5 درصد جوجه مرغهای بیمار علایم بیماری بروز می کند. وی تأکید می کند:مهمترین تأثیرات نامطلوب بیماری در طیور که به بروز پیامدهای اقتصادی منجر می شوند عبارتند از:مرگ و میر تعداد بسیاری از طیور و کاهش تخم مرغ. بیماری آنفلوانزای مرغی بر اثر استنشاق ذرات معلق در هوای آلوده به ویروس و تماس مستقیم طیور با یکدیگر گسترش می یابد. این ویروس، شدیداً مسری است و به سرعت از طیور بیمار به طیور سالم، منتقل می شود. نوع کشنده ویروس، از راه تنفس، باعث ابتلای انسان می شود. وی تصریح می کند:بیماری آنفلوانزای مرغی مخصوص افرادی است که در محل پرورش و کشتارگاه طیور در حین انجام کار یا جابجایی اصول ایمنی و بهداشتی را رعایت نمی کنند. بنابراین توصیه شده است کارگران مرغداری ها و افرادی که به هرشکل کار آنها با این اماکن ارتباط دارد، به هنگام ورود و خروج یا درحال انجام کار در مرغداری ها، از دستکش و ماسک استفاده کنند و در فاصله انجام کار و قبل از مصرف خوراکی ها، دستان خود را با آب و صابون بشویند. یکی دیگر از راههای مبارزه و پیشگیری از بیماری در یک منطقه، جلوگیری از احداث کشتارگاه در نزدیکی محل زندگی طیور است. سریع ترین و کم هزینه ترین روش تشخیص بیماری، انجام آزمایش خون در مرغهای بیمار یا مشکوک به بیماری است. دکتر صادقی می گوید:در بیماری آنفلوانزای مرغی با استفاده از واکسن ویروس کشته شده یا ضعیف شده، طیور سالم را در برابر بیماری واکسینه می کنند، ولی هنوز واکسن مؤثری برای جلوگیری از ابتلای انسان به بیماری، ساخته نشده است و داروی مؤثری برای درمان مبتلایان به این بیماری وجود ندارد، به همین دلیل تا حد امکان از نگهداری پرندگان اهلی و وحشی در داخل منزل اجتناب شود. وی در خاتمه خاطرنشان می کند:از اواخر سال 2003به این طرف، دستکم 92نفر بر اثر تماس با گوشت مرغ، به ویروس آنفلوانزای مرغی آلوده شده اند، اما در مواردی انگشت شمار این سوءظن وجود دارد که ویروس آنفلوانزای مرغی جهش کرده و از انسان به انسان منتقل شده باشد.سال گذشته آنفلوانزای مرغی از طریق پاکستان تا پشت مرزهای شرقی کشور ما نیز گسترش پیداکرد. در آن زمان با اقدامات به موقع از انتشار این بیماری جلوگیری شد، اما روند گسترش جهانی آنفلوانزای مرغی نشان می دهد که باید در وضعیت قرنطینه ای کشور و نظارت بر تبادلات دام و طیور به شدت بازنگری شود، در غیر این صورت با ورود این بیماری به کشور به طور قطع علاوه بر خطرات انسانی می تواند میلیاردها تومان خسارت به صنعت مرغداری کشور وارد شود.این بیماری چگونه سرایت می کنددکتر حمید عمادی، متخصص بیماری های عفونی و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران در مورد آنفلوانزای مرغی می گوید:ویروس آنفلوانزای A معمولاً علاوه بر انسان می تواند باعث بیماری آنفلوانزا در پرندگان، خوکها اسبها و نهنگها شود. نوعی از ویروس آنفلوانزا که باعث ایجاد بیماری آنفلونزا در پرندگان می شود، به نام آنفلوانزای مرغی معروف است. وی با بیان اینکه بیماری آنفلوانزای مرغی معمولاً دارای طیف وسیعی از نشانه های بالینی است، می گوید:در یک طرف طیف، بیماری خفیف و بی علامت و درطرف دیگر بسیار شدید و مرگبار است که صد در صد موارد باعث مرگ می شود. وی می افزاید:نوع و علت بیماری آنفلوانزای مرغی معمولاً در پرندگان مختلف متفاوت است به طور مثال:بیماری در پرندگان اهلی به خصوص بوقلمون، مرغ و خروس بسیار شدید و کشنده است درحالی که پرندگان وحشی به خصوص پرندگان آبزی مانند اردکها، بیماری کاملاً خفیف و بی علامت