پاورپوینت درباره اوپک گاز

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل :  .ppt ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید : 1 اسلاید

 قسمتی از متن .ppt : 

اوپک گاز

تاریخچه مجمع کشورهای صادرکنندة گاز

بیم ها و امیدهای اوپک گازی

ضرورتها و محدودیتهای کشورهای صادرکننده گاز

راهبرد ها و نقش ایران در اوپک گازی

بازارهای جهانی گاز طبیعی و برنامه‌های صادرات گاز ایران

ایجاد اوپک گازی و امکان پذیری انحصاری بودن آن

نقش و منافع اقتصادی ایران دراوپک گاز

اولویت گاز بر نفت در اقتصاد ایران

Speech gecf apromising enterprise

اساسنامه اوپک گازی

امکان سنجی و تاثیر اوپک گازی

قانون عضویت ایران درمجمع کشورهای صادرکننده گاز

موارد متفرقه

تحقیق در مورد سازمان اوپک

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 22 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

سازمان کشورهای صادرکننده نفت؛ اوپک OPEC)1)

مقدمه:

نفت و منابع درآمدی ناشی از صادرات آن نقش حیاتی در عملکرد و تحولات اقتصادی کشورهای نفت‌خیز و صادرکننده نفت دارد. امروزه بیش از 50 درصد درآمد کشورهای عمده نفت خیز به طور مستقیم و غیرمستقیم به درآمدهای صادراتی این ماده خام بستگی دارد و نوسانات اقتصادی این کشورها تابع نوسانات این منبع درآمدی است و در حال حاضر یک همبستگی کامل بین اقتصاد سیاسی این کشورها و اقتصاد سیاسی نفت و عمدتاً به صورت یکسویه وجود دارد.

عدم جایگزینی نفت خام با سایر صورت‌های انرژی در طول قرن بیستم، نشان دهنده اهمیت این انرژی با توجه به صرفه اقتصادی برای استخراج آن و نیز ارزش افزوده این ماده نسبت به سایر صورت‌های انرژی است. در حالیکه بشر در بکارگیری انرژی‌های جایگزین به پیشرفت‌های چشمگیری نائل آمده است، اما نفت همچنان در کانون فعالیتها و هنرهای ایجاد ارزش افزوده و تحصیل حداکثر سود قرار دارد. امروزه نفت تقریباً تنها ماده حیاتی در فعالیتهای اقتصادی جهانی است و تحول تکنولوژی و توسعه دانش اگر چه ابزار قدرتمندی برای استخراج ارزش افزوده به شمار می‌روند اما این ابزارها و دانش‌ها با تکیه بر ابزارهای مادی از جمله نفت است که منافع اقتصادی آنها را بهینه می‌کند. اما نکته مهم در واقع تدارک ابزار و دانش استحصال برای حداکثر کردن ارزش افزوده این منبع است و هر کشوری که این ابزارها را در اختیار دارد، از منابع خود بهره‌مندی بیشتری را عاید خود می‌کند.

الف _ تاریخچه اوپک

طرح اولیه سازمان اوپک به سالهای قبل از 1960 میلادی بر می‌گردد. در سال 1949 مقامهای رسمی ونزوئلا از کشورهای ایران، عراق، کویت و عربستان سعودی درخواست نمودند تا بعنوان مهمترین تولیدکنندگان نفت درباره مسائل نفتی بویژه قیمت‌‌گذاری نفت، گفتگو و تبادل نظر کنند، که این اقدامات نخستین گام برای تأسیس اوپک محسوب می‌شود.

نیاز به همکاری در بین این کشورها، در سال 1959 هنگامی که شرکت‌های نفتی قیمت هر شبکه نفت خام ونزوئلا را 25 سنت و نفت خام خاورمیانه را 18 سنت کاهش دادند، بیشتر مشهود گردید. در پی آن در همان سال نخستین کنگره نفتی عرب در قاهره تشکیل و در آن با تشکیل یک کمیسیون مشورتی نفتی موافقت شد. در این اجلاس از کمپانیهای نفتی دعوت شد تا با کشورهای تولید‌کننده در زمینه قیمت‌‌گذاری نفت مشورت کنند، اما از آنجا که این کمپانیها بازاریابی و فروش نفت را به عهده داشتند، قیمت‌گذاری نفت را حق انحصاری خود دانستند و بدون مشورت با کشورهای نفت‌خیز، قیمتهای نفت را در بازار جهانی کاهش دادند. از این رو تشکیل سازمانی همانند اوپک از جانب کشورهای تولید کننده نفت ضرورتی انکارناپذیر بود و عواملی نظیر کاهش قیمتهای اعلام شده در سالهای 1959 و 1960 نقش مؤثری در تسریع این ضرورت داشت. در این کنگره، تصمیماتی جهت جلوگیری از نوسانات غیرضروری قیمت‌ها به وسیله شرکت‌ها و نیز تنظیم میزان تولید گرفته شد و یک موافقت‌نامه عمومی نیز برای تأسیس «کمیسیون مشورتی نفت» منعقد گردید.

در آگوست 1960 باز هم شرکت‌های نفتی قیمت نفت خام را بین 10 تا 14 سنت برای هر بشکه کاهش دادند. در ماه بعد، دولت عراق، سران عالی رتبه ایران، کویت، عربستان سعودی و ونزوئلا را به نشستی در بغداد جهت بررسی مسأله کاهش قیمت نفت دعوت کرد و در این نشست سازمان اوپک تأسیس شد. مقر این سازمان ابتدا در جنوا قرار گرفت، اما بعدها براساس تصمیم سران، سازمان به وین پایتخت اتریش انتقال یافت.

ب _ ارکان اوپک

سازمان اوپک دارای 4 رکن اصلی به قرار زیر می‌باشد:

1_ کنفرانس اوپک:

از 13 هیأت نمایندگی کشورهای عضو تشکیل می‌شود و عالیترین مرجع سازمان است و اعضای آن هیأت‌های نمایندگی هر کشور به ریاست وزیر نفت، معادن و انرژی آن کشور می‌باشد. این کنفرانس هر سال دو گردهمایی عادی (اواسط و پایان سال) برگزار می‌کند، اما بر حسب ضرورت نشست‌های فوق‌‌العاده نیز تشکیل می‌دهد که در آن خط مشی عمومی و ابزار مناسب دستیابی به اهداف سازمان تعیین و نیز درخواست عضویت‌های جدید و گزارش‌های تهیه شده توسط شورای حکام را بررسی می‌کنند. تعیین ریاست شورای حکام نیز از وظایف کنفرانس است، که در اجلاس عادی برای یک دوره یک ساله رئیس کنفرانس و قائم مقام انتخاب می‌شوند. مصوبات کنفرانس تا 30 روز بعد از پایان گردهمایی قابل اجرا است، مگر آن که دبیرخانه یادداشتی مغایر با آن از یکی از کشورهای عضو دریافت کند. این یادداشت باید 10 روز قبل از انقضای دوره سی روزه دریافت شود.

همچنین کمیته‌های وزیران که زیرمجموعه کنفرانس می‌باشند، از سه وزیر یا بیشتر تشکیل می‌شود که جدا از کنفرانس گردهم می‌آیند و توصیه‌های خود را به کنفرانس تسلیم می‌کنند. در حال حاضر سه کمیته فعال هستند. این کمیته‌ها

تحقیق در مورد سازمان اوپک

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 22 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

سازمان کشورهای صادرکننده نفت؛ اوپک OPEC)1)

مقدمه:

نفت و منابع درآمدی ناشی از صادرات آن نقش حیاتی در عملکرد و تحولات اقتصادی کشورهای نفت‌خیز و صادرکننده نفت دارد. امروزه بیش از 50 درصد درآمد کشورهای عمده نفت خیز به طور مستقیم و غیرمستقیم به درآمدهای صادراتی این ماده خام بستگی دارد و نوسانات اقتصادی این کشورها تابع نوسانات این منبع درآمدی است و در حال حاضر یک همبستگی کامل بین اقتصاد سیاسی این کشورها و اقتصاد سیاسی نفت و عمدتاً به صورت یکسویه وجود دارد.

عدم جایگزینی نفت خام با سایر صورت‌های انرژی در طول قرن بیستم، نشان دهنده اهمیت این انرژی با توجه به صرفه اقتصادی برای استخراج آن و نیز ارزش افزوده این ماده نسبت به سایر صورت‌های انرژی است. در حالیکه بشر در بکارگیری انرژی‌های جایگزین به پیشرفت‌های چشمگیری نائل آمده است، اما نفت همچنان در کانون فعالیتها و هنرهای ایجاد ارزش افزوده و تحصیل حداکثر سود قرار دارد. امروزه نفت تقریباً تنها ماده حیاتی در فعالیتهای اقتصادی جهانی است و تحول تکنولوژی و توسعه دانش اگر چه ابزار قدرتمندی برای استخراج ارزش افزوده به شمار می‌روند اما این ابزارها و دانش‌ها با تکیه بر ابزارهای مادی از جمله نفت است که منافع اقتصادی آنها را بهینه می‌کند. اما نکته مهم در واقع تدارک ابزار و دانش استحصال برای حداکثر کردن ارزش افزوده این منبع است و هر کشوری که این ابزارها را در اختیار دارد، از منابع خود بهره‌مندی بیشتری را عاید خود می‌کند.

الف _ تاریخچه اوپک

طرح اولیه سازمان اوپک به سالهای قبل از 1960 میلادی بر می‌گردد. در سال 1949 مقامهای رسمی ونزوئلا از کشورهای ایران، عراق، کویت و عربستان سعودی درخواست نمودند تا بعنوان مهمترین تولیدکنندگان نفت درباره مسائل نفتی بویژه قیمت‌‌گذاری نفت، گفتگو و تبادل نظر کنند، که این اقدامات نخستین گام برای تأسیس اوپک محسوب می‌شود.

نیاز به همکاری در بین این کشورها، در سال 1959 هنگامی که شرکت‌های نفتی قیمت هر شبکه نفت خام ونزوئلا را 25 سنت و نفت خام خاورمیانه را 18 سنت کاهش دادند، بیشتر مشهود گردید. در پی آن در همان سال نخستین کنگره نفتی عرب در قاهره تشکیل و در آن با تشکیل یک کمیسیون مشورتی نفتی موافقت شد. در این اجلاس از کمپانیهای نفتی دعوت شد تا با کشورهای تولید‌کننده در زمینه قیمت‌‌گذاری نفت مشورت کنند، اما از آنجا که این کمپانیها بازاریابی و فروش نفت را به عهده داشتند، قیمت‌گذاری نفت را حق انحصاری خود دانستند و بدون مشورت با کشورهای نفت‌خیز، قیمتهای نفت را در بازار جهانی کاهش دادند. از این رو تشکیل سازمانی همانند اوپک از جانب کشورهای تولید کننده نفت ضرورتی انکارناپذیر بود و عواملی نظیر کاهش قیمتهای اعلام شده در سالهای 1959 و 1960 نقش مؤثری در تسریع این ضرورت داشت. در این کنگره، تصمیماتی جهت جلوگیری از نوسانات غیرضروری قیمت‌ها به وسیله شرکت‌ها و نیز تنظیم میزان تولید گرفته شد و یک موافقت‌نامه عمومی نیز برای تأسیس «کمیسیون مشورتی نفت» منعقد گردید.

در آگوست 1960 باز هم شرکت‌های نفتی قیمت نفت خام را بین 10 تا 14 سنت برای هر بشکه کاهش دادند. در ماه بعد، دولت عراق، سران عالی رتبه ایران، کویت، عربستان سعودی و ونزوئلا را به نشستی در بغداد جهت بررسی مسأله کاهش قیمت نفت دعوت کرد و در این نشست سازمان اوپک تأسیس شد. مقر این سازمان ابتدا در جنوا قرار گرفت، اما بعدها براساس تصمیم سران، سازمان به وین پایتخت اتریش انتقال یافت.

ب _ ارکان اوپک

سازمان اوپک دارای 4 رکن اصلی به قرار زیر می‌باشد:

1_ کنفرانس اوپک:

از 13 هیأت نمایندگی کشورهای عضو تشکیل می‌شود و عالیترین مرجع سازمان است و اعضای آن هیأت‌های نمایندگی هر کشور به ریاست وزیر نفت، معادن و انرژی آن کشور می‌باشد. این کنفرانس هر سال دو گردهمایی عادی (اواسط و پایان سال) برگزار می‌کند، اما بر حسب ضرورت نشست‌های فوق‌‌العاده نیز تشکیل می‌دهد که در آن خط مشی عمومی و ابزار مناسب دستیابی به اهداف سازمان تعیین و نیز درخواست عضویت‌های جدید و گزارش‌های تهیه شده توسط شورای حکام را بررسی می‌کنند. تعیین ریاست شورای حکام نیز از وظایف کنفرانس است، که در اجلاس عادی برای یک دوره یک ساله رئیس کنفرانس و قائم مقام انتخاب می‌شوند. مصوبات کنفرانس تا 30 روز بعد از پایان گردهمایی قابل اجرا است، مگر آن که دبیرخانه یادداشتی مغایر با آن از یکی از کشورهای عضو دریافت کند. این یادداشت باید 10 روز قبل از انقضای دوره سی روزه دریافت شود.

همچنین کمیته‌های وزیران که زیرمجموعه کنفرانس می‌باشند، از سه وزیر یا بیشتر تشکیل می‌شود که جدا از کنفرانس گردهم می‌آیند و توصیه‌های خود را به کنفرانس تسلیم می‌کنند. در حال حاضر سه کمیته فعال هستند. این کمیته‌ها

تحقیق در مورد سازمان اوپک

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 22 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

سازمان کشورهای صادرکننده نفت؛ اوپک OPEC)1)

مقدمه:

نفت و منابع درآمدی ناشی از صادرات آن نقش حیاتی در عملکرد و تحولات اقتصادی کشورهای نفت‌خیز و صادرکننده نفت دارد. امروزه بیش از 50 درصد درآمد کشورهای عمده نفت خیز به طور مستقیم و غیرمستقیم به درآمدهای صادراتی این ماده خام بستگی دارد و نوسانات اقتصادی این کشورها تابع نوسانات این منبع درآمدی است و در حال حاضر یک همبستگی کامل بین اقتصاد سیاسی این کشورها و اقتصاد سیاسی نفت و عمدتاً به صورت یکسویه وجود دارد.

عدم جایگزینی نفت خام با سایر صورت‌های انرژی در طول قرن بیستم، نشان دهنده اهمیت این انرژی با توجه به صرفه اقتصادی برای استخراج آن و نیز ارزش افزوده این ماده نسبت به سایر صورت‌های انرژی است. در حالیکه بشر در بکارگیری انرژی‌های جایگزین به پیشرفت‌های چشمگیری نائل آمده است، اما نفت همچنان در کانون فعالیتها و هنرهای ایجاد ارزش افزوده و تحصیل حداکثر سود قرار دارد. امروزه نفت تقریباً تنها ماده حیاتی در فعالیتهای اقتصادی جهانی است و تحول تکنولوژی و توسعه دانش اگر چه ابزار قدرتمندی برای استخراج ارزش افزوده به شمار می‌روند اما این ابزارها و دانش‌ها با تکیه بر ابزارهای مادی از جمله نفت است که منافع اقتصادی آنها را بهینه می‌کند. اما نکته مهم در واقع تدارک ابزار و دانش استحصال برای حداکثر کردن ارزش افزوده این منبع است و هر کشوری که این ابزارها را در اختیار دارد، از منابع خود بهره‌مندی بیشتری را عاید خود می‌کند.

الف _ تاریخچه اوپک

طرح اولیه سازمان اوپک به سالهای قبل از 1960 میلادی بر می‌گردد. در سال 1949 مقامهای رسمی ونزوئلا از کشورهای ایران، عراق، کویت و عربستان سعودی درخواست نمودند تا بعنوان مهمترین تولیدکنندگان نفت درباره مسائل نفتی بویژه قیمت‌‌گذاری نفت، گفتگو و تبادل نظر کنند، که این اقدامات نخستین گام برای تأسیس اوپک محسوب می‌شود.

نیاز به همکاری در بین این کشورها، در سال 1959 هنگامی که شرکت‌های نفتی قیمت هر شبکه نفت خام ونزوئلا را 25 سنت و نفت خام خاورمیانه را 18 سنت کاهش دادند، بیشتر مشهود گردید. در پی آن در همان سال نخستین کنگره نفتی عرب در قاهره تشکیل و در آن با تشکیل یک کمیسیون مشورتی نفتی موافقت شد. در این اجلاس از کمپانیهای نفتی دعوت شد تا با کشورهای تولید‌کننده در زمینه قیمت‌‌گذاری نفت مشورت کنند، اما از آنجا که این کمپانیها بازاریابی و فروش نفت را به عهده داشتند، قیمت‌گذاری نفت را حق انحصاری خود دانستند و بدون مشورت با کشورهای نفت‌خیز، قیمتهای نفت را در بازار جهانی کاهش دادند. از این رو تشکیل سازمانی همانند اوپک از جانب کشورهای تولید کننده نفت ضرورتی انکارناپذیر بود و عواملی نظیر کاهش قیمتهای اعلام شده در سالهای 1959 و 1960 نقش مؤثری در تسریع این ضرورت داشت. در این کنگره، تصمیماتی جهت جلوگیری از نوسانات غیرضروری قیمت‌ها به وسیله شرکت‌ها و نیز تنظیم میزان تولید گرفته شد و یک موافقت‌نامه عمومی نیز برای تأسیس «کمیسیون مشورتی نفت» منعقد گردید.

در آگوست 1960 باز هم شرکت‌های نفتی قیمت نفت خام را بین 10 تا 14 سنت برای هر بشکه کاهش دادند. در ماه بعد، دولت عراق، سران عالی رتبه ایران، کویت، عربستان سعودی و ونزوئلا را به نشستی در بغداد جهت بررسی مسأله کاهش قیمت نفت دعوت کرد و در این نشست سازمان اوپک تأسیس شد. مقر این سازمان ابتدا در جنوا قرار گرفت، اما بعدها براساس تصمیم سران، سازمان به وین پایتخت اتریش انتقال یافت.

ب _ ارکان اوپک

سازمان اوپک دارای 4 رکن اصلی به قرار زیر می‌باشد:

1_ کنفرانس اوپک:

از 13 هیأت نمایندگی کشورهای عضو تشکیل می‌شود و عالیترین مرجع سازمان است و اعضای آن هیأت‌های نمایندگی هر کشور به ریاست وزیر نفت، معادن و انرژی آن کشور می‌باشد. این کنفرانس هر سال دو گردهمایی عادی (اواسط و پایان سال) برگزار می‌کند، اما بر حسب ضرورت نشست‌های فوق‌‌العاده نیز تشکیل می‌دهد که در آن خط مشی عمومی و ابزار مناسب دستیابی به اهداف سازمان تعیین و نیز درخواست عضویت‌های جدید و گزارش‌های تهیه شده توسط شورای حکام را بررسی می‌کنند. تعیین ریاست شورای حکام نیز از وظایف کنفرانس است، که در اجلاس عادی برای یک دوره یک ساله رئیس کنفرانس و قائم مقام انتخاب می‌شوند. مصوبات کنفرانس تا 30 روز بعد از پایان گردهمایی قابل اجرا است، مگر آن که دبیرخانه یادداشتی مغایر با آن از یکی از کشورهای عضو دریافت کند. این یادداشت باید 10 روز قبل از انقضای دوره سی روزه دریافت شود.

همچنین کمیته‌های وزیران که زیرمجموعه کنفرانس می‌باشند، از سه وزیر یا بیشتر تشکیل می‌شود که جدا از کنفرانس گردهم می‌آیند و توصیه‌های خود را به کنفرانس تسلیم می‌کنند. در حال حاضر سه کمیته فعال هستند. این کمیته‌ها

اوپک

فهرست مطالب

پیشگفتار                                                                                             

مقدمه‌ای دربارة اوپک                                                                               

از اساس تا تأسیس                                                                                 

عملکرد 27 ساله اول اوپک                                                                        

از یک حالت دفاعی به یک حالت تهاجمی                                                     

آینده سیاسی اوپک                                                                                

اساسنامه سازمان اوپک                                                                            

فهرست منابع و مأخذ                                                                              

« پیشگفتار»

مسأله سوخت و انرژی یکی از حیاتی‌ترین مسائل اجتماعی امروز جهان می‌باشد. و موضوع نفت و گاز در مرکز این نیروی حیاتی قرار داشته و دنیای صنعت وابستگی شدیدی به آن دارد.

بعضی کشورهای صنعتی برای دسترسی« نفت» طلای سیاه و مشتقات آن روشهای گوناگون اختیار کرده‌اند که گاهی تا مرز استعمار و بهره‌کشی از طریق زورگویی پیش رفته است و ملتهای مالک ذخائر نفتی روی هم رفته تا به حال نتواسته‌اند آنطوری که باید و شاید برای پیشرفت هنوز از این کالاها استفاده نمایند.

سازمان اوپک از بدو تشکیل موفق شد جاذبه‌های لازم برای گردهم آوردن بخشی از کشورهای جهان سوم را که حیات اقتصادی آنان در گروه تولید و  صدور مادة اولیه نفت بود فراهم آورد و بتدریج اعضایی را از قاره‌های مختلف جهان به سوی خود جلب کند حقیقت سازمان اوپک  بمنزله نخستین مجموعه از کشورهای جهان سوم که تحت فشار سیاسی و اقتصادی قدرتهای بزرگ و شرکتهای چند ملیتی ذخایر آنان به بهای ناچیز غارت می‌شد. مقام و موقع خاصی داشته و دارد و به طبع سرنوشت آن می‌تواند جامعه کشورهای دارنده با ذخایر طبیعی با اقتصاد تک‌محصولی ارزنده و آموزنده باشد.

در بطن اوپک کشورهای عرب که تقریباً دارای 60 درصد از تولیدات نفتی هستند از اعمال نفوذ بیشتری برخوردار بوده که جنبة سیاسی آن از محدودة بازار نفت تجاوز می‌کند.

در سپتامبر 1960 وقتیکه اوپک تأسیس شد ناظران سیاسی معدودب قدرت آینده این سازمان جدید را احساس می‌کردند بعد ازموقعیتهای کشور یعنی با سرکارآمدن سرهنگ قذافی در 1969 کشورهایا صادرکننده نفت از قدرت خود آگاهی یافته و بتدریج یک استراتژی تهاجمی به خود گرفته  قدرت خود را از طریق افزایش قیمت نفت خام و کنترل فعالیتهای نفتی اعمال می‌کنند.

در اکتبر 1974 توسل کشورهای تولیدکننده نفت در سطح اوپک «اسلحه سیاسی نفت سبب چهار برابر شدن قیمت نفت در مدت 3 ماه گشته و ارادة کشورهای صادرکنندة نفت را در مورد بکاربردن نفوذ خود در تحولات اقتصاد جهانی از این به بعد مورد تأئید قرار می‌دهد.

آنچه مورد تأئید بسیاری از کارشناسان اقتصادی قرار گرفته است که کشورهای عضو سازمان اوپک طی سالهای دهة 1970 و سالهای اولیه دهة 1980 در اثر تلاشهای سازمان اوپک و نیز شرایط بین‌المللی حاصل به درآمدهای سرشاری دست یافته‌اند که عموماً آنرا در ساختار اقتصادی نه تنها به رشد و توسعة اقتصادی کشورهای خود کمکی نکرده‌اند که معضلات اقتصادی و سیاسی بغرنج و لاینحلی را نیز بوجود آورده‌اند.

اکنون لازم است سازمان اوپک( چنانچه بتواند در دنیای پرتلاطم کنونی به حیات خود ادامه دهد) در یک مرحله نوین از فعالیتهای خود نسبت به چگونگی کاربرد وجوه حاصل از فروش نفت بوسیلة کشورهای عضو برنامه‌های جامعی را تدوین کند تا با یافتن روشهایی برای همکاری در سرمایه‌گذاری مشترک از خروج نهایی این امکانات مالی از سازمان اقتصادی کشورها جلوگیری بعمل آورد.

« مقدمه‌ای دربارة اوپک»

در کنفرانس بغداد در سپتامبر 1960 که سبب پیدایش سازمان کشورهای صادرکنندة نفت اوپک Opec 1 شد. یکی از بنیانگذاران آن به نام ژان‌پابلوبرزآلفونسو 2 که وزیر ونزوئلائی اظهار داشت ما در حال ساختن تاریخ هستیم.

برای مجامع بین‌المللی سیزده‌سال انتظار لازم بود تا به عمق مفاهیم واقعی این اظهارات پی ببرد. حوادث اکتبر 1973 در حقیقت یک مرحلة برجسته از تجدیدنظر قاطع در ارتباط بین قدرتها در عرصة جهانی بوده که پیدایش آنها تمام هبستگی‌های سیاسی و اقتصادی بین ملتهای صنعتی‌شده و در حال توسعه را برهم زد.

بدبینی‌های ناشی از تغییرات در بازار نفت در جریان ده ساله اخیر سبب شده‌بود که جنبه‌های واقعی جغرافیایی و اقتصادی و ابتکار تأسیس این سازمان توسط کشورهای صادرکنندة نفت و انعکاس آن در کشورهای مصرف‌کننده نفت مورد بی‌اعتنایی قرار گیرد. این نکتة مهم را در این مورد باید یادآور شد که منابع نفتی بطور نامساوی در سطح جهان توزیع شده‌است در ابتدای سال 1980 تقریباً ذخیرة جهانی نفت 90 میلیارد تن را تشکیل می‌داد کشورهای خاورمیانه در این زمینه قسمت اعظم را دارا می‌باشند.

عربستان سعودی به تنهایی و با در دست داشتن حدود 55 درصد از این ذخایر نزدیک به یک‌چهارم حوزه نفتی جهان را دارا می‌باشد.

اگر به منابع خاور نزدیک منابع موجود در آفریقا و آمریکای لاتین را هم بیافزائیم مشاهده می‌شود که قریب سه چهارم ذخائر نفتی در کشورهای جهان سوم قرار دارد در عوض به استثنای کشورهای اتحاد جماهیرشوروی و ایالات متحدة آمریکا کشورهای بزرگ صنعتی مخصوصاً کشورهای اورپای غربی و ژاپن از ذخایر هیدورکاربور محروم هستند.

در طی سالهای 1950 و سالهای بعد به تدریح نفت به عنوان منبع اصلی انرژی جایگزین ذغال می‌شود برای جوابگویی به رشد سرسام‌آور تقاضاهای مواد نفتی تولید جهانی که در سال 1950 به میزان 525 میلیون تن بود در سال 1960 متجاوز از یک میلیارد تن و بعداً در سال 1969 دومیلیارد تن و در سال 1979 حدود 25/3 میلیارد تن رسید که 45 درصد  جمع انرژی مصرفی جهان را شامل می‌شد پدیدة تمرکز جغرافیایی که وضع ذخائر نفتی را از نظر مصرف مشخص می‌سازد بدین ترتیب است که کشورهای صنعتی وابسته به o.c.d و کشورهای اورپای شرقی به تنهایی 80 درصد تولیدات نفتی در جهان را به خود جذب می‌کند در مقابل احتیاجات انرژی کشورهای توسعه یافته کشورهای صادرکنندة نفت که همگی در جرگه کشورهای در حال توسعه هستند قرار دارند که دارای قدرت اقتصادی و سیاسی مهمی بوده و ابتکارهای متحده اوپک opec . در جریان سالهای اخیر مبین آنها هستند.

در عصر وفور انرژی و ارزانی آن هر کسی گمان می‌کرد که توسعة بازار نفتی مثل سابق بدون نوسانات شدید خواهد بود و در ابتدا این سازمان مشابه یک سندیکای دفاعی کشورهای تولیدکننده بوده که برخورد قیمتهای ناشی از ازدیاد تولید را در بازار جلوگیری بنماید.

با این وصف بکاربردن اهداف جاه‌طلبانه اوپک با مشکلات زیادی برخورد نموده که خود می‌تواند ائتلاف اعضاء را به مخاطره اندازد.

در زمینة اقتصادی کشورهای تولیدکننده خودشان را با یک الزام سه‌گانه مواجه می‌دانستند. پیشرفت و توسعة داخلی انتخاب عملیات در مورد بازگشت و    دمای نفتی( پترودار) و کوشش  در نشان‌دادن همکاری با کشورهای جهان سوم به موازات شناخت تغییرات منابع موجود و آینده تولیدات و تجارت نفت خام هر یک از کشورهای اعضاء اوپک خطوظ مشیء اقتصادی آنها از استراتژی نفت جدانشدنی از نفت بعد از دو سال موجودیت اوپک نه تنها بازار نفت، خود را سازمانی معتبر معرفی می‌نماید بلکه یک قدرت اساسی در صفحة شطرنج بین‌المللی بوده‌است.

« از اساس تا تأسیس»

تغییرات حاصل‌شده از ابتدای سال 1950 وقتی مفهوم خود را به تمامی شامل می‌شود که اساس تاریخی بازار بین‌المللی نفت مورد بررسی قرار بگیرد.

در نیمه دوم قرن اخیر داستان نفت پا به عرصة وحود گذاشته و از ابتدای قرن بیستم از بازار آمریکائی فراتر رفته و شامل مناطق جدید در تولید که ابتداء امریکای لاتین و بعد خاور نزدیک است می‌باشد. توسعة شرکتهای بین‌المللی بنام ماژور Major کشورهای تولیدکننده را دربرگرفت و دولتهای ملی‌گرا، پس از سرکارآمدن در مدت چند سالی پایه‌های ابتدائی آنها را به خطر انداختند.

1 – Opec Organizationof petrolum Expoting Countries

2 – Juan . poblo . perez. aifonso

97 صفحه فایل ورد قابل ویرایش