تحقیق در مورد مزایای بازنشستگی 10 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 12

مرخصی استعلاجی :

کارمندان وقتی به بستری شدن نیاز نباشد می توانند حقوق مرخصی بگیرند، در سال 14 روز چنانچه کارمند کمتر از 2 سال خدمت کرده باشد، 18 روز چنانچه خدمتش بین 2 و 5 سال باشد و 22 روز برای کسانی که بیش از 5 سال خدمت کردند. هنگامی که کارمند باید بستری شود می تواند تا 60 روز در سال مرخصی بگیرد. کارمندانی تنها می توانند از این مزیت برخوردار باشد که بیماری اش از طرف پزشک مورد تأیید کارفرما گواهی شود. که غالباً به عنوان دکتر معتبر (هیئت منصفه تأیید کرده) شناخته شده یا اگر چنین دکتری معینی نبود یا در یک اورژانس به وسیله مسئول داروخانه که به ثبت رسیده باشد. هزینه رسیدگی پزشک به کارمند توسط کارفرما پرداخت می شود. کارفرما قانوناً نباید هزینه درمانی و دارویی را بپردازد اما هنگامی که دکتر صورتحسابی شامل آزمایشات و هزنیه درمانی می دهد شرکت تصمیم خواهد گرفت آیا چنین صورتحسابی را بپردازد یا تا میزان مشخصی از درمان را بپردازد.

قانون صندوق بازنشستگی کارمندان :

هدف قانون صندوق بازنشستگی کارمندان که اول در سال 1951 معرفی شد و متعاقبا در سال 1991 اصلاح شد این است که همه کارگران را مطمئن سازد بعد از بازنشستگی او سرمایه کافی برای حمایت و پشتیبانی دارد. مالزی قانون بازنشستگی سنی ندارد اما در بخش خصوصی امری عادیست که کارمند در سن 55 یا 65 می تواند بازنشسته شود. به خاطر این است که کارمندان 55 ساله می توانند پس انداز خود را از صندوق پس بگیرند. صندوق بازنشستگی کارمندان به عنوان سیستم پس انداز اجباری برای کارمندان تأسیس شد. بنابراین آنها و خانواده هایشان فقیر یا بی پول نمی شوند و می توانند هنگامی که از کار بازنشسته شدند به دولت تکیه کنند. هر کارفرما باید در صندوق بازنشستگی کارمندان ثبت نام کند. هر کارفرمایی که نتواند ثبت نام کند باید تا 3 سال زندانی شود یا 10000 Rm جریمه دهد یا هر دو.

کارفرما بیشتر موظف است تمام دستمزدهای پرداختی به کارگران را ثبت کند. بازرسان EPF در فواصل معین ثبت ها را چک می کنند تا مطمئن شوند قانون اجرا می شود. همه کارمندان باید ماهیانه مالیات را به صندوق تا میزان 11% از دستمزدشان پرداخت کنند.

کارفرماها می توانند این مبلغ را از دستمزد کارمندان کسر کنند و از طرف آنها به صندوق پرداخت کنند. تنها کارمندانی که نمی توانند عضو صندوق باشند، خدمتکاران خانگی، کارگران خارجی و خدمتکاران دولت هستند.

گرچه برای افراد با مشاغل آزاد، شرکای خارجی، مالکان، کارمندان شایسته بازنشستگی در بخش عمومی و کارگران خارجی حقوق بازنشستگی هست. هنگامی که افراد با مشاغل آزاد بخواهد مالیات دهد او باید ماهانه یک حداقلی یا Rm 5000 به صندوق بپردازد شخص می تواند بیش از Rm 5000 بپردازد خارجی ها نیز می توانند پول بپردازند.

در این مورد مالیات آنها شبیه مالزی یایی است که حداقل 11% از دستمزدشان ملاک است. اما کارفرماهایشان تنها Rm 500 باید بپردازند. تعریف دستمزدها به هدف حساب مالیات ماهیانه اینست : تمام پاداش های نقدی داده شده به کارمند تحت قرارداد استخدام برای دوره معینی از کار که شامل پرداخت اضافه و فوق العاده هاست. اما شامل هزینه های خدماتی، اضافه حقوق یا انعام یا پاداش و خدمات بازنشستگی نمی شود. کارمندان می توانند در زمان بازنشستگی همه س اندازشان را از حسابشان بردارند یا در موارد محدودی مثل خرید خانه، پرداخت حساب درمانی، پرداخت شهریه تحصیل و سرمایه گذاری در حساب های پس انداز مطمئن می توانند مقدار یاز آن را برداشت کنند. این نگرانی در حال افزایش است که در آینده در بعضی مواقع صندوق حمایت از کارمندان ممکن است نتواند هدفش را عملی کند. برای مثال اطمینان دادن به کارمندان درباره سرمایه کافی برای بعد از بازنشستگی. چنانچه بعد از بازنشستگی کارمندان کاملا به سپرده EPF اطمینان کنند و منبع درآمد دیگری نداشته باشند امکان دارد سطح فقر در میان افراد مسن افزایش پیدا کند و این به خاطر موارد زیر است :

- بسیاری از کارمندان مبلغ زیادی در حساب EPF شان ندارند بخصوص اگر آنها مقداری از پولشان را به عناوین مختلف در طی سال های کاری شان بردارند و دستمزدشان نیز پایین باشد.

- برخی از افراد بعد از بازنشستگی طول عمر بیشتری دارند اما در همان زمان هزینه های درمانی افزایش پیدا کند.

- بسیاری از کارمندان پولشان را از صندوق برداشت می کنند هنگامی که به سن 55 سالگی رسیدند و سپس بیشتر یا همه آن را طی 2 سال خرج می کنند.

- خانواده ها کوچک شده و بچه ها حمایت مالی از والدینشان را دشوار می دانند.

صندوق حمایت کارمندان بنیان سیستم امنیت اجتماعی مالزی برای افراد مسن است. به همین منظور جریمه برای اطاعت نکردن با دیگر تخلفات در کار بسیار قابل قیاس است. با این وجود کارمندان بسیاری هستند که نمی تواندن به دارز مدت فکر کنند. بین کارمندان و کارفرماها بطور مثال تبانی وجود دارد که به موجب آن 2 طرف قرار می گذارند به صندوق پولی ندهند، بدون توجه به اینکه این کار اجباری است. کارفرما مبلغی کمی بیشتر از دستمزد به کارمندی که پول زیاد دریافت می کند می دهند تا خرج کنند اما هنگامی که بازنشسته و شد در حساب EPF اش پول نبود به رنج و زحمت می افتد. به خاطر ترس افراد مسن از بازنشستگی بدون درآمد کارگران تشویق می شوند تا هنگامی که می توانند کار کنند پس انداز کنند. ممکن است کارفرمایان نرخ بیشتری به EPF بدهند. مزیتی جالب برای کارمندان که می توانند از دوران بازنشستگی شان لذت ببرند. برخی کارفرمایان با پرداخت مبلغی بیش از مبلغ مقرری که یک کارمند در سال های توافق شده خدمت می کند، صداقت و وفاداری را تشویق می کنند.

اکثر کشورها با درآمد پس از بازنشستگی افراد پیر مخالفت می کنند بخصوص کشورهایی که مشکل جمعیت سالخورده را دارند. سیستم های امنیت اجتماعی به همین منظور وجود دارد. در امریکا تعداد زیادی کارفرما برای کارمندان حقوق بازنشستگی که غالبا همراه با خدمات درمانی است فراهم می کنند.

حقوق بازنشستگی تأمین شده شرکت تنها هزینه کارفرماها نیست، آنها همچنین برای کارمندان پر مخاطره نیز هستند چنانچه کارفرما ورشکست شود و چند مورد ورشکستگی در 2 سال اخیر از شرکت های معتبر و قدرتمند وجود داشته باشد، کارمندان درمی یابند که حقوق بازنشستگی شان ناپدید شده. این فاجعه ایست برای کارگران مسن که برای دوران پیری خود هیچ پس

تحقیق در مورد تعریف بازنشستگی 37 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 55

تعریف بازنشستگی

بازنشستگی ازحالت های استخدامی است که پیوند مستخدم با اداره از نگاه اشغال و دوره ی فعالیت بکلی بریده می شود. از این رو بازنشستگی جزء حالت های خروج از اداره و استخدام کشوری است و می بایست با حالت های خروج ازخدمت در یک دفتر بررسی می شد. ولی ازآن جا که بازنشستگی مسأله های گوناگون و گاهی پیچیده را در بر دارد در یک دفتر جداگانه آن را بر می رسیم. موردهای استثنایی هست که با انگیزه کمبود همکاران کاردان وسودمند برای اداره، قانون گذار اجازه داده که همکاران بازنشسته به کار خوانده شوند چنان که قانون تشویق معلمان باز نشسته به ادامه همکاری با وزارت آموزش و پرورش مصوب قوه ی مقننه در 21 بهمن 1368، یکی از این موردهای استثنایی است.

بازنشستگی به لحاظ اجتماعی

بازنشتگی و سالمندی مرحله خاصی از زندگی انسان است. بازنشستگی پدیده ای است که با توسعه اجتماعی- صنعتی عصر حاضر دارای اهمیت بیشتر شده است . در قرن اخیر به لحاظ پیشرفتهای اجتماعی- اقتصادی، بهداشتی و درمانی و... هم از میزان مرگ و میر کاسته شده و هم بر طول عمر افراد افزوده شده است و امید به زندگی را بهبود بخشیده است. در نتیجه شمار بازنشستگان و سالمندان در کشورهای مختلف جهان افزایش یافته و سهم در خور توجهی در ترکیب جمعیتی کشورهای مختلف پیدا کرده و به همین صورت نیز نقش و اهمیت اجتماعی آنان در جامعه افزون تر از هر زمان دیگر شده است.

در حال حاضر در حدود 170 کشور جهان مسئله بازنشستگی و حمایت از بازنشستگان را به عنوان یکی از ارکان برنامه های تأمین اجتماعی خود برگزیده اند.

در کشور ما هم یکی از وجوه عمده سازمان و صندوقهای بیمه های اجتماعی مانند سازمان تأمین اجتماعی و سازمان بازنشستگی کشوری و سازمان نیروهای مسلح و صندوقهای خاص، حمایت از مسئله بازنشستگی را برنامه اصلی خود قرار داده اند.

در سطح کشور اروپایی، آمریکا، کانادا و بعضی دیگر از کشورهای توسعه یافته جهان سن بازنشستگی عموماً بین 55 تا 65 سال است.

در ایران سن بازنشستگی معمولاً بین 50 تا 65 سال است با توجه به اینکه امید زندگی در مناطق شهری کشور حدود 69 و 70 سال بر آورد شده است و با عنایت به افزایش درخورد توجه جمعیت، نسبتاً در خور ملاحظه ای در وضعیت بازنشستگی و سالمندی به سر می برند، که در آینده نیز با ضریب بیشتری شمار آنها افزایش خواهد یافت.

افزایش تعداد بازنشستگان و سالمندان و بالا رفتن سالهای عمر لزوم توجه به وضعیت این گروه اجتماعی را افزون تر از پیش می کند؛ هم از لحاظ شناخت وضعیت و هم از نظر برنامه ریزی و تدارک امکانات برای رفع مشکلات وبهبود وضعیت زندگی آنان.

بازنشستگان در کشورهای مختلف، مانند سایر گروههای اجتماعی هم دارای وجوه مشترکی هستند و هم دارای جنبه های اختلاف متعددی می باشند. جنبه های مشترک آنها شرایط سنی نسبتاً مشابه، پشت سر نهادن دوران اشتغال، واردشدن به مرحله جدیدی از زندگی اجتماعی و... و جنبه های اختلاف: حقوق و مزایای دریافتی، شیوه برخورد جامعه با آنان، وضعیت خانوادگی، شرایط عمومی جوامع و... است.

در اینجا کوشش می شود، با توجه به وضعیت خاص بازنشستگان در ایران نکات چندی توضیح داده شود؛ هر چند برخی جنبه های آن می توانند تعمیم پذیر به کل بازنشستگان باشد.

چگونه بازنشسته شدن

بازنشستگی به لحاظ حقوقی

الف- بازنشستگی چیست؟

کسان برای تأمین زندگی خود وخانواده شان باید کار کنند و در جامعه های امروزی حق کارکردن با حق زندگی کردن یکی است زیرا جز در موردهای استثنایی بی کاری همدوش فقر و تهدیستی است. حق آزادی کار در همه قوانین کشورهای صنعتی و پیشرفته اعلام و تضمین شده است. هم چنین حق کارکردن و تأمین شغلی و بازنشستگی در اصول 28،22 و 29 ق. ا. ح. ا. ا. نیز اعلام شده است. ولی بی گمان آدمیان مانند هر موجود زنده دیگر، پیر و فرسوده می شوند ونیاز به آسایش دارند.

امروزه همان گونه که کارکردن حق هر انسان زنده است، استراحت کردن نیز از حقوق اوست. سازمان های کشوری نیز برای بالا بردن بازده فعالیت هایشان ناچاراند ازنیروی جوانتری بهره گیرند. از این رو با بالا رفتن سال های خدمت و سن، استراحت برای مستخدمان از یک سوی نیاز است و از سوی دیگر اداره نیز به نیروهای جوانتری نیاز دارد واین دو عامل موجب می شود که همیشه شماری ازکسان از فعالیت های اجتماعی بیرون وبه گروه های غیر مولد بپیوندند. ولی این کسان باید در پیری، یعنی هنگامی که توانا به تولید و کارکردن نیستند، به آسودگی و بی تشویش خاطر، تا هنگام مرگ زندگی کنند.

تقاعد یا بازنشستگی اصطلاحی است که به دوره ی غیر فعال مولد زندگی گفته می شود. کسانی که شغل مشاغل آزادند، اغلب خود پاره ای از درآمدشان را برای روزهای پیری پس انداز می کنند یا با پرداخت پولی به سازمان درآمدشان را برای روزهای پیری پس انداز می کنند یا با پرداخت پولی به سازمان های صنفی خود، آینده شان را تأمین می کنند. چنان که وکیلان دادگستری با تشکیل صندوق تعاون، زندگی خود رادر پیری بیمه می کنند.در مورد مستخدمان کشور با ذخیره ی پولی که کشور و مستخدم با هم می پردازند، زندگی مستخدمان در دوره ی بازنشستگی تأمین می شود.

به موجب بند«ح» ماده ی 124 ق. ا. ک. «حالت بازنشستگی و آن وضع مستخدمی است که طبق قانون بموجب حکم رسمی مراجع صلاحیتدار از حقوق بازنشستگی استفاده می کند». مراجع صلاحیتدار صادره کننده حکم بازنشستگی همان مراجعی اند که حکم انتصاب مستخدم را صادر می کنند. بازنشستگی مجازات انضباطی نیست بی این که فراموش کنیم که در پاره ای ازموردهای می توان مجازات باشد(بنگرید به بند«و» ماده ی 10ق. ر. ت.ا.). هنگامی که شرط های لازم برای بازنشستگی پدید آمد، اداره اصل را بر این قرار می دهد که مستخدم توان به انجام کارهایش نیست. از این رو بازنشستگی برای هماهنگ کردن منافع اداره و مستخدم با هم است. باز نشستگی پایان عادی دوران فعالیت اداری است.

210- ب: سن و شرایط بازنشستگی

سن و شرایط بازنشستگی در ماده های 77،76،75،74 ق. ا. ک. اعلام شده است. بازنشستگی یا به اختیار مستخدم است یا به اختیار ادراه و همه ی مقررات بازنشستگی ق. ا. ک. دایمی نیست. چنان که دستورهای پیش بینی شده در ماده 75 ق. ا. ک. گذار و کوتاه مدت است و در برگیرنده ی مستخدمان رسمی است که هنگام تصویب ق. ا. ک.(31 خرداد 1345) یازده سال خدمت کرده اند با دارا شدن شرط هایی می توانند بازنشسته شوند. از این رو پیش از بررسی از شرط های عمومی بازنشستگی باید بازنشستگی بر طبق دستور ماده ی 75 را بر رسید.

مقرارات بازنشستگی در تاریخ سیزدهم اسفند 1368 اصلاح و در 15 ماده و چندین تبصره منتشر شد و دگرگونی هایی در چگونگی بازنشستگی پدید آورد که شرط سن وسال های خدمت بازنشستگی پاره ای از این اصلاح است. هم چنین آیین نامه اجرایی این قانون به نام «آئینامه اجرائی قانون اصلاح مقررات