تکنولوژی اطلاعات جنوب شرق اسیا

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 11

پروژه های تکنولوژی اطلاعات

در مالزی و سنگاپور ، رهبران سیاسی ملی اکثراً با پتانسیل اقتصادی در زمینه ی الکترونیک پذیرفته می شوند ، آنها طرح هایی را برای قدرت نفوذ در امتیاز رقابتی در این عرصه به قصد رهبری در تکنولوژی اطلاعات تدبیر می نمایند . در سنگاپور ، ابتکار عمل به مثابه طرح " جزیره ی هوش " شکل گرفته است ، در حالیکه در مالزی کوشش برای ائتلاف پیرامون شناخت اموری مانند "بزرگراه چند رسانه ای" موضوعیت دارد . هر دو طرح از آمادگی محلی برای دست یابی به تکنولوژی کامپیوترهای شخصی سود می برند . بوسیله ی ساختاربندی انگیزه ها برای تشویق توسعه از طریق فعالیت های آی تی ، دو کشور اعتقاد دارند آنها باید به مثابه " حلقه ی مرکزی " برای ارتباطات و تجارت الکترونیکی پدیدار شوند . مالکیت کامپیوتر تا درجه ی زیادی یک پدیده ی شهری در بیشتر قسمت های جنوب شرقی آسیا بود ، اکنون حتی با پایان یافتن دهه ی 1990 ، اندکی بیشتر از 30 درصد از مالکان دفاتر اینترنتی سنگاپوری هستند ، و کامپیوتر های شخصی در تقریباً 40 درصد از خانه ها وجود دارد . این محاسبه ها عموماً با پذیرش دیگر اسباب اطلاعات الکترونیکی هم زمان شد . تقریباً نیمی از سنگاپوری ها یک صفحه الکترونیکی را در اختیار دارند (انتقال می دهند) و تقریباً یک سوم جمعیت یک تلفن خانه ای مالک هستند . سنگاپور بهترین دسترسی به سرویس تلفن بین المللی در آسیا را دارد ، 55 خط تلفن برای هر 100 سکنه ، حتی جلوتر از ژاپن با 49 خط به ازای هر 100 سکنه ( "ون ایندیا ، 2000) . گذشته از اینکه سنگاپور یک رهبر منطقه ای است ، تصویری موثر در دیگر کشورهای جنوب شرقی آسیا ایجاد کرده است .

پذیرش سراسری تکنولوژی یک پیش نیاز درست مطرح شده برای کسب دروازه های اقتصادی بود . اولیا ء امور استفاده از تکنولوژی های جدید اطلاعات را ترویج دادند-رهبری تکنولوژیکی فقط پیش بردن توسعه ی تجاری را نمی خواست ، آن مطالبه ی ملی قانونی از مدرنیته و پیشرفت تخصصی را همچنین مد نظر داشت . سنگاپور و مالزی مخصوصاً نبردهای تهاجمی یی را برای بسط دادن بخش تکنولوژی اطلاعات فرماندهی کردند . تحت یک طرح حمایت دولتی مالزیایی ، در اواسط دهه ی 1990 باز کردن یک رکورد اینترنتی برای هم ارزی در حدود ده دلار (یو اس دی) ممکن شد ، و سپس دسترسی آن لاین برای کمتر از چهل سنت برای هر ساعت بایستی فراهم می شد . سرویس های مشابهی در سنگاپور نیز در دسترس بود . تنها اندکی از کشورها علاقه مندی کمی در انقلاب اطلاعات نشان دادند : برمه و لائوس تا بعد از سال 2000 اصلاً سرویس اینترنتی نداشتند ، و ویتنام تنها بهره برداری از شماره هایی محدود از منابع سرویس دهنده ی اینترنتی تحت مالکیت دولتی را اجازه داد .

در مالزی ، نیروی اصلی تکنولوژی ، داشتن یک رویای باشکوه برای پیشرفت ملی ، "بزرگراه چند رسانه ای" ( ام اس سی ) بود . این طرح با هدف پرتاب مالزی به رهبری تکنولوژی اطلاعات پی ریزی شد . (ام اس سی) تا حدودی به کارکرد موازی خطوط دره سیلیکون در ایالات متحده چشم داشت . این مفهومی ابتکاری بود-ابتکار عمل (ام اس سی) اشکال متفاوت متعددی را شامل جغرافیای فیزیکی و مجموعه ای از قوانین و سیاست ها ؛ به خوبی یک عضو اصلی بدن یک انسان در بر داشت. این طرح مسلماً ترقی یی خیلی بزرگ بود که بوسیله ی نخست وزیر مالزی ، دکتر ماهاتیر پشتیبانی مستحکمی می شد . او چنین فلسفه ای داشت که ، " اگر( ام اس سی) در این منطقه مطرح شده است ، ما تکنولوژی جدید را نیز می توانیم فرا بگیریم و ممکن است حتی ما در تکنولوژی درگیر باشیم و در کاربردهایش از سایرین زبردست تر باشیم " (اشرف ، 1997 ) . بر اساس این دیدگاه ، این طرح باید کشورشان را برای پدیدار شدن به مثابه یک بازیگر بزرگ در صحنه ی جهان اقتصاد توانا کند . بر اساس دیدگاه نخست وزیر ، مالزی امکان " موفقیت در تبدیل شدن به یک کشور صنعتی " را داشت اما سپس او این کشور را به " تمرکز بر توسعه ی ملی مان" ترغیب کرد ." زمانی ما کشوری توسعه یافته داشتیم ، ما فقط احتیاج به نجوا داشتیم و دیگران بایستی به نجواهای ما توجه می کردند" ("آکویرینگ آی تی" ،1997) .(ام اس سی) به لحاظ فیزیکی در یک باریکه 15 تا 45 کیلومتری قسمت مرکزی جنوب شبه جزیره ی پایتخت مالزی کائولالامپور ، در کل یک منطقه چهارگوش 270 مایلی تعیین محل شده است . در انتهای جنوبی (ام اس سی) پوتراجایا واقع شده است ، شهر طراحی شده ای که مانند یک مرکز اداری دولتی ساخته شده است . همچنین به فرودگاه بین المللی کوالالامپور نزدیک است (کا ال آی ای). پوتراجایا نمونه اثبات صلاحیت صنعتی مالزی است و شرکتی است برای طرح های" ادارات الکترونیکی " ،" ثباتهای الکترونیکی" ، "کنفرانس ویدئویی" ، "انواع برنامه ریزی دیجیتال " ، و دیگر چیزهای مشابه . شهر نمونه ای که همچنین شرکت بزرگی برای طرح (ام اس سی) است . مانند سیبرجایا ، این یک " شهر هوشمند" برای نگهداری یک حلقه ی مرکزی از 5/2 تا 10 گیگابایت شبکه مخابراتی تلگرافی برای منطقه است . قبلاً ، منطقه ی ( ام اس سی) جنگل طبیعی و مزرعه های "پالم اویل" بوده است ، اما با توجه به وجوه ناحیه با یک دگردیسی در یک مرکز پژوهش و تکنولوژی تغییرات شروع شد ،و با اطلاعات پیشرفته و زیرساخت ارتباطات الکترونیکی طرح کامل شد.

تمامی نقاط برنامه ریزی شده ، صلاحیت تکنولوژیکی برای جلب سرمایه گذاری مالی از خارج را نشان می دهد . برای این هدف مالزی نبردی پر ترقی و پر انرژی را به رهبری نخست وزیر ماهاتیر فرماندهی نمود . به خاطر (ام اس سی) ، او ملاقات هایی از ژاپن ، اروپا و ایالات متحده داشت . در یک توقف در کالیفرنیا ، او به پتانسیل سرمایه گذاری

تکنولوژی اطلاعات جنوب شرق اسیا

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 11

پروژه های تکنولوژی اطلاعات

در مالزی و سنگاپور ، رهبران سیاسی ملی اکثراً با پتانسیل اقتصادی در زمینه ی الکترونیک پذیرفته می شوند ، آنها طرح هایی را برای قدرت نفوذ در امتیاز رقابتی در این عرصه به قصد رهبری در تکنولوژی اطلاعات تدبیر می نمایند . در سنگاپور ، ابتکار عمل به مثابه طرح " جزیره ی هوش " شکل گرفته است ، در حالیکه در مالزی کوشش برای ائتلاف پیرامون شناخت اموری مانند "بزرگراه چند رسانه ای" موضوعیت دارد . هر دو طرح از آمادگی محلی برای دست یابی به تکنولوژی کامپیوترهای شخصی سود می برند . بوسیله ی ساختاربندی انگیزه ها برای تشویق توسعه از طریق فعالیت های آی تی ، دو کشور اعتقاد دارند آنها باید به مثابه " حلقه ی مرکزی " برای ارتباطات و تجارت الکترونیکی پدیدار شوند . مالکیت کامپیوتر تا درجه ی زیادی یک پدیده ی شهری در بیشتر قسمت های جنوب شرقی آسیا بود ، اکنون حتی با پایان یافتن دهه ی 1990 ، اندکی بیشتر از 30 درصد از مالکان دفاتر اینترنتی سنگاپوری هستند ، و کامپیوتر های شخصی در تقریباً 40 درصد از خانه ها وجود دارد . این محاسبه ها عموماً با پذیرش دیگر اسباب اطلاعات الکترونیکی هم زمان شد . تقریباً نیمی از سنگاپوری ها یک صفحه الکترونیکی را در اختیار دارند (انتقال می دهند) و تقریباً یک سوم جمعیت یک تلفن خانه ای مالک هستند . سنگاپور بهترین دسترسی به سرویس تلفن بین المللی در آسیا را دارد ، 55 خط تلفن برای هر 100 سکنه ، حتی جلوتر از ژاپن با 49 خط به ازای هر 100 سکنه ( "ون ایندیا ، 2000) . گذشته از اینکه سنگاپور یک رهبر منطقه ای است ، تصویری موثر در دیگر کشورهای جنوب شرقی آسیا ایجاد کرده است .

پذیرش سراسری تکنولوژی یک پیش نیاز درست مطرح شده برای کسب دروازه های اقتصادی بود . اولیا ء امور استفاده از تکنولوژی های جدید اطلاعات را ترویج دادند-رهبری تکنولوژیکی فقط پیش بردن توسعه ی تجاری را نمی خواست ، آن مطالبه ی ملی قانونی از مدرنیته و پیشرفت تخصصی را همچنین مد نظر داشت . سنگاپور و مالزی مخصوصاً نبردهای تهاجمی یی را برای بسط دادن بخش تکنولوژی اطلاعات فرماندهی کردند . تحت یک طرح حمایت دولتی مالزیایی ، در اواسط دهه ی 1990 باز کردن یک رکورد اینترنتی برای هم ارزی در حدود ده دلار (یو اس دی) ممکن شد ، و سپس دسترسی آن لاین برای کمتر از چهل سنت برای هر ساعت بایستی فراهم می شد . سرویس های مشابهی در سنگاپور نیز در دسترس بود . تنها اندکی از کشورها علاقه مندی کمی در انقلاب اطلاعات نشان دادند : برمه و لائوس تا بعد از سال 2000 اصلاً سرویس اینترنتی نداشتند ، و ویتنام تنها بهره برداری از شماره هایی محدود از منابع سرویس دهنده ی اینترنتی تحت مالکیت دولتی را اجازه داد .

در مالزی ، نیروی اصلی تکنولوژی ، داشتن یک رویای باشکوه برای پیشرفت ملی ، "بزرگراه چند رسانه ای" ( ام اس سی ) بود . این طرح با هدف پرتاب مالزی به رهبری تکنولوژی اطلاعات پی ریزی شد . (ام اس سی) تا حدودی به کارکرد موازی خطوط دره سیلیکون در ایالات متحده چشم داشت . این مفهومی ابتکاری بود-ابتکار عمل (ام اس سی) اشکال متفاوت متعددی را شامل جغرافیای فیزیکی و مجموعه ای از قوانین و سیاست ها ؛ به خوبی یک عضو اصلی بدن یک انسان در بر داشت. این طرح مسلماً ترقی یی خیلی بزرگ بود که بوسیله ی نخست وزیر مالزی ، دکتر ماهاتیر پشتیبانی مستحکمی می شد . او چنین فلسفه ای داشت که ، " اگر( ام اس سی) در این منطقه مطرح شده است ، ما تکنولوژی جدید را نیز می توانیم فرا بگیریم و ممکن است حتی ما در تکنولوژی درگیر باشیم و در کاربردهایش از سایرین زبردست تر باشیم " (اشرف ، 1997 ) . بر اساس این دیدگاه ، این طرح باید کشورشان را برای پدیدار شدن به مثابه یک بازیگر بزرگ در صحنه ی جهان اقتصاد توانا کند . بر اساس دیدگاه نخست وزیر ، مالزی امکان " موفقیت در تبدیل شدن به یک کشور صنعتی " را داشت اما سپس او این کشور را به " تمرکز بر توسعه ی ملی مان" ترغیب کرد ." زمانی ما کشوری توسعه یافته داشتیم ، ما فقط احتیاج به نجوا داشتیم و دیگران بایستی به نجواهای ما توجه می کردند" ("آکویرینگ آی تی" ،1997) .(ام اس سی) به لحاظ فیزیکی در یک باریکه 15 تا 45 کیلومتری قسمت مرکزی جنوب شبه جزیره ی پایتخت مالزی کائولالامپور ، در کل یک منطقه چهارگوش 270 مایلی تعیین محل شده است . در انتهای جنوبی (ام اس سی) پوتراجایا واقع شده است ، شهر طراحی شده ای که مانند یک مرکز اداری دولتی ساخته شده است . همچنین به فرودگاه بین المللی کوالالامپور نزدیک است (کا ال آی ای). پوتراجایا نمونه اثبات صلاحیت صنعتی مالزی است و شرکتی است برای طرح های" ادارات الکترونیکی " ،" ثباتهای الکترونیکی" ، "کنفرانس ویدئویی" ، "انواع برنامه ریزی دیجیتال " ، و دیگر چیزهای مشابه . شهر نمونه ای که همچنین شرکت بزرگی برای طرح (ام اس سی) است . مانند سیبرجایا ، این یک " شهر هوشمند" برای نگهداری یک حلقه ی مرکزی از 5/2 تا 10 گیگابایت شبکه مخابراتی تلگرافی برای منطقه است . قبلاً ، منطقه ی ( ام اس سی) جنگل طبیعی و مزرعه های "پالم اویل" بوده است ، اما با توجه به وجوه ناحیه با یک دگردیسی در یک مرکز پژوهش و تکنولوژی تغییرات شروع شد ،و با اطلاعات پیشرفته و زیرساخت ارتباطات الکترونیکی طرح کامل شد.

تمامی نقاط برنامه ریزی شده ، صلاحیت تکنولوژیکی برای جلب سرمایه گذاری مالی از خارج را نشان می دهد . برای این هدف مالزی نبردی پر ترقی و پر انرژی را به رهبری نخست وزیر ماهاتیر فرماندهی نمود . به خاطر (ام اس سی) ، او ملاقات هایی از ژاپن ، اروپا و ایالات متحده داشت . در یک توقف در کالیفرنیا ، او به پتانسیل سرمایه گذاری

تحقیق درباره... انجمن ملل جنوب شرقی آسیا ـ آسه آن

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 34

انجمن ملل جنوب شرقی آسیا ـ آسه آن :

(THE ASSOCIATION OF SOUTH EAST ASIAN NATIONS)

آسه آن (ASEAN) شامل کشورهای اندونزی، مالزی، سنگاپور، فیلیپین، تایلند و برونئی می باشد. این کشورها از سال 1993 شروع به قطع تعرفه های خود کرده و قصد دارند تا سال 2008 به یک منطقه‌آزاد تجحاری تبدیل شوند.

یکی دیگر از گروههای منطقه ای در آسیا همکاری اقتصادی آسیا و پاسیفیک ((APEC)The Asia Pacific Economic Cooperative) می باشد که شامل 6 عضو (ASEAN) و ایالات متحده آمریکا، استرالیا، کانادا، زلاندنو، ژاپن، کره جنوبی، چین، هنگ کنگ و تایوان می باشد.

برخی از متخصصین اعتقاد دارند که رشد چین به دلیل نفوذ سرمایه داری، و وجود چهار اژدها در آسیا (ژاپن، تایوان، سنگاپور، هنگ کنگ) که در تجارت بسیار موفق بوده اند باعث خواهد شد که قدرت از غرب به شرق انتقال پیدا کند.

سایر گروههای منطقه ای :

بطور کلی در اروپا چهار گروه عمده بازار وجود دارند که عبارتند از: منطقه اقتصادی اروپایی (EEA)، اتحادیه اروپا (EU) انجمن تجارت آ›اد اروپا (EFTA) و کشورهای مستقل مشترک المنافع (CIS).

در آفریقا چندین گروه بازار وجود دارد اما متأسفانه این بازارها به دلیل کوچکی و یا محدودیت های زیرساختی اقتصادی جهت تولید کالا، نتوانسته اند در تجارت و یا پیشرفتهای اقتصادی موفقیتی حاصل نمایند. برخی از این گروههای منطقه ای عبارتند از: اتحادیه گمرکی آفریقای شرقی، جامعه اقتصادی کشورهای آفریقای غربی (WAEC)، جامعه اقتصادی مغرب و گروه کازابلانکا که یک منطقه آزاد تجاری است و شامل کشورهای مصر، غنا، گینه و موراکو می شود.

در آمریکای لاتین نیز گروههای منطقه ای متفاوتی وجود دارد از قبیل بازار مشترک «اند» (Andean)، بازار مشترک آمریکای مرکزی، جامعه و بازار مشترک کارائیب و بازار مشترک جنوبی ائتلاف آمریکای لاتین (LAIA). در آمریکای لاتین نیز به دلایل مشکلات سیاسی، فعالیتهای نازل اقتصادی، و تفاوتهای زیاد توسعه اقتصادی بین کشورها این توافقها نتوانسته اند موفقیتی را برای کشورهای آمریکای لاتین ایجاد نمایند.

در آمریکای شمالی گروههای منطقه ای عبارتند از: موافقتنامه تجارت آزاد ایالات متحده ـ کانادا و موافقتنامه تجارت آ›اد آمریکای شمالی (NAFTA).

در خاورمیانه دو توافق بازار (Market Agreement) وجود دارد: بازار مشترک اعراب (ACM) و سازمان همکاریهای اقتصادی (ECO) بازار مشترک اعراب در سال 1964 با عضویت مصر، عراق، کویت، اردن و سوریه ایجاد گردید.

در آسیا نیز همانگونه که قبلاً توضیح داده شد گروههای منطقه ای آسه آن و اَپِک وجود دارد.

بازارهای بزرگ جدید (The Big Emeging Markets) :

در سالهای آتی انتظار می رود که برخی از کشورهای جهان سوم تبدیل به بازارهای بزرگی شوند. در واقع ده بازار بزرگ که پیش بینی می شود در 20 سال آینده 30 درصد از کل واردات جهانی را به خود اختصاص دهند عبارتند از آرژانتین، آسه آن، برزیل، منطقه اقتصادی چینی (چین، هنگ کنگ، تایوان)، هندوستان، مکزیک، لهستان، آفریقای جنوبی، کره جنوبی و ترکیه. از هم اکنون برخی از دولتها و شرکتها (به خصوص دولت و شرکتهای آمریکایی) جهت ایجاد زمینه، به مناسبات خود با این کشورها شدت بخشیده اند. جدول 5ـ2 این بازارها را نشان می دهد.

سیستم مالی بین المللی :

ثبات در اقتصاد بین المللی زمینه ساز صلح و پیشرفت است. از این رو پس از جنگ جهانی دوم سازمانهایی همچون صندوق بین المللی پول (IMF) و بانک جهانی ایجاد شدند.

صندوق بین المللی پول :

صندوق بین المللی پول، جهت ثبات نرخ برابری ارز ایجاد شد، اما امروزه بیشتر در شناور بودن ارز براساس عرضه و تقاضا فعالیت می کند. در سالهای گذشته IMF علاوه بر دادن وامهای کوتاه مدت به کشورهائی که در موازنه پرداخت مشکل دارند به پرداخت وامهای بلندمدت نیز اقدام نموده است. این وامها که بیشتر به کشورهای در حال توسعه پرداخت می شود در مقابل شروطی از قبیل کاهش تعرفه، کاهش تورم، پایین آوردن هزینه های دولیت و ایجاد واحدهای بازرگانی مستقل می باشد.

بانک جهانی :

بانک جهانی نیز عمدتاً به کشورهای در حال توسعه وام می دهد. وامها بلندمدت و معمولاً پانزده تا بیست و پنج ساله می باشد. ایجاد سرمایه به منزله فعالیت اقتصادی بهتر و در نتیجه، بازارهای بهتر برای شرکتهای بین المللی می باشد.

گروه هشت :

این گوره شامل کشورهای صنعتی عمده جهان یعنی ایالات متحده آمریکا، کانادا، بریتانیا، فرانسه، ایتالیا، آلمان و ژاپن می باشد که ابتدا گروه هفت نامیده می شد و از سال 1998 با پیوستن روسیه به آن گروه هشت نامیده می شود. این گروه به صورت منظم جلساتی در مورد اقتصاد جهانی و سیستم پولی بین المللی بر پا می کند. شرکت کنندگان در این جلسات وزرای امور مالی و رؤسای بانکهای مرکزی می باشند.

اندازه بازار :

محیط اقتصادی یکی از عوامل غیرقابل کنترل مدیر بازاریابی بشمار می رود. محیط اقتصادی از دو بعد دارای اهمیت است، محیط اقتصادی که بازاریابی بین الملل را تحت تأثیر قرار می دهد ـ که در بخش اول این فصل مورد بحث قرار گرفت ـ و محیط اقتصادی داخلی هر کشور که شرکت، قصد فروش کالای خود را به آن دارد، بنابراین بازاریاب درگیر تجزیه و تحلیل اقتصادی بازارهای خارجی می شود ضمن اینکه این بازارها می تواند شامل یکصد کشور و یا حتی بیشتر گردد.

در این بخش به 2 سؤال اساسی پاسخ داده خواهد شد:

1ـ بازار ما چه اندازه ای دارد؟

2ـ بازار ما چه ویژگیهایی دارد؟

پاسخ به سؤال اول، پتانسیل بازارهای خارجی و اولویت آنها را مشخص می کند و پاسخ به سؤال دوم، ماهیت وظیفه بازاریابی یک شرکت را تعیین می کند.

متغیرهای زیادی در اندازه بازار تأثیر می گذارند، اما جمعیت، رشد جمعیت، توزیع جمعیت، توزیع درآمد، درآمد سرانه و تولید ناخالص ملی شاخصهایی هستند که برای تعیین اندازه بازار بسیاری از کالاها می توانند مورد استفاده قرار گیرند.

1ـ جمعیت :

مردم بازار را تشکیل می دهند و اگر بقیه عوامل را ثابت فرض کنیم هر چقدر جمعیت بیشتر باشد، بازار بهتر خواهد بود. خرید بسیاری از کالاها با جمعیت رابطه مستقیم دارد، مانند کالاهای اساسی از قبیل دارو، مواد غذایی و مواد آموزشی. برای کالاهای ارزان قیمت نیز جمعیت شاخص خوبی برای تعیین بازار آنها، بشمار می رود محصولاتی از قبیل نوشابه، دوچرخه، چرخ خیاطی و غیره. جدول 6ـ2 پرجمعیت ترین کشورهای جهان را نشان می دهد.

تکنولوژی اطلاعات جنوب شرق اسیا

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 11

پروژه های تکنولوژی اطلاعات

در مالزی و سنگاپور ، رهبران سیاسی ملی اکثراً با پتانسیل اقتصادی در زمینه ی الکترونیک پذیرفته می شوند ، آنها طرح هایی را برای قدرت نفوذ در امتیاز رقابتی در این عرصه به قصد رهبری در تکنولوژی اطلاعات تدبیر می نمایند . در سنگاپور ، ابتکار عمل به مثابه طرح " جزیره ی هوش " شکل گرفته است ، در حالیکه در مالزی کوشش برای ائتلاف پیرامون شناخت اموری مانند "بزرگراه چند رسانه ای" موضوعیت دارد . هر دو طرح از آمادگی محلی برای دست یابی به تکنولوژی کامپیوترهای شخصی سود می برند . بوسیله ی ساختاربندی انگیزه ها برای تشویق توسعه از طریق فعالیت های آی تی ، دو کشور اعتقاد دارند آنها باید به مثابه " حلقه ی مرکزی " برای ارتباطات و تجارت الکترونیکی پدیدار شوند . مالکیت کامپیوتر تا درجه ی زیادی یک پدیده ی شهری در بیشتر قسمت های جنوب شرقی آسیا بود ، اکنون حتی با پایان یافتن دهه ی 1990 ، اندکی بیشتر از 30 درصد از مالکان دفاتر اینترنتی سنگاپوری هستند ، و کامپیوتر های شخصی در تقریباً 40 درصد از خانه ها وجود دارد . این محاسبه ها عموماً با پذیرش دیگر اسباب اطلاعات الکترونیکی هم زمان شد . تقریباً نیمی از سنگاپوری ها یک صفحه الکترونیکی را در اختیار دارند (انتقال می دهند) و تقریباً یک سوم جمعیت یک تلفن خانه ای مالک هستند . سنگاپور بهترین دسترسی به سرویس تلفن بین المللی در آسیا را دارد ، 55 خط تلفن برای هر 100 سکنه ، حتی جلوتر از ژاپن با 49 خط به ازای هر 100 سکنه ( "ون ایندیا ، 2000) . گذشته از اینکه سنگاپور یک رهبر منطقه ای است ، تصویری موثر در دیگر کشورهای جنوب شرقی آسیا ایجاد کرده است .

پذیرش سراسری تکنولوژی یک پیش نیاز درست مطرح شده برای کسب دروازه های اقتصادی بود . اولیا ء امور استفاده از تکنولوژی های جدید اطلاعات را ترویج دادند-رهبری تکنولوژیکی فقط پیش بردن توسعه ی تجاری را نمی خواست ، آن مطالبه ی ملی قانونی از مدرنیته و پیشرفت تخصصی را همچنین مد نظر داشت . سنگاپور و مالزی مخصوصاً نبردهای تهاجمی یی را برای بسط دادن بخش تکنولوژی اطلاعات فرماندهی کردند . تحت یک طرح حمایت دولتی مالزیایی ، در اواسط دهه ی 1990 باز کردن یک رکورد اینترنتی برای هم ارزی در حدود ده دلار (یو اس دی) ممکن شد ، و سپس دسترسی آن لاین برای کمتر از چهل سنت برای هر ساعت بایستی فراهم می شد . سرویس های مشابهی در سنگاپور نیز در دسترس بود . تنها اندکی از کشورها علاقه مندی کمی در انقلاب اطلاعات نشان دادند : برمه و لائوس تا بعد از سال 2000 اصلاً سرویس اینترنتی نداشتند ، و ویتنام تنها بهره برداری از شماره هایی محدود از منابع سرویس دهنده ی اینترنتی تحت مالکیت دولتی را اجازه داد .

در مالزی ، نیروی اصلی تکنولوژی ، داشتن یک رویای باشکوه برای پیشرفت ملی ، "بزرگراه چند رسانه ای" ( ام اس سی ) بود . این طرح با هدف پرتاب مالزی به رهبری تکنولوژی اطلاعات پی ریزی شد . (ام اس سی) تا حدودی به کارکرد موازی خطوط دره سیلیکون در ایالات متحده چشم داشت . این مفهومی ابتکاری بود-ابتکار عمل (ام اس سی) اشکال متفاوت متعددی را شامل جغرافیای فیزیکی و مجموعه ای از قوانین و سیاست ها ؛ به خوبی یک عضو اصلی بدن یک انسان در بر داشت. این طرح مسلماً ترقی یی خیلی بزرگ بود که بوسیله ی نخست وزیر مالزی ، دکتر ماهاتیر پشتیبانی مستحکمی می شد . او چنین فلسفه ای داشت که ، " اگر( ام اس سی) در این منطقه مطرح شده است ، ما تکنولوژی جدید را نیز می توانیم فرا بگیریم و ممکن است حتی ما در تکنولوژی درگیر باشیم و در کاربردهایش از سایرین زبردست تر باشیم " (اشرف ، 1997 ) . بر اساس این دیدگاه ، این طرح باید کشورشان را برای پدیدار شدن به مثابه یک بازیگر بزرگ در صحنه ی جهان اقتصاد توانا کند . بر اساس دیدگاه نخست وزیر ، مالزی امکان " موفقیت در تبدیل شدن به یک کشور صنعتی " را داشت اما سپس او این کشور را به " تمرکز بر توسعه ی ملی مان" ترغیب کرد ." زمانی ما کشوری توسعه یافته داشتیم ، ما فقط احتیاج به نجوا داشتیم و دیگران بایستی به نجواهای ما توجه می کردند" ("آکویرینگ آی تی" ،1997) .(ام اس سی) به لحاظ فیزیکی در یک باریکه 15 تا 45 کیلومتری قسمت مرکزی جنوب شبه جزیره ی پایتخت مالزی کائولالامپور ، در کل یک منطقه چهارگوش 270 مایلی تعیین محل شده است . در انتهای جنوبی (ام اس سی) پوتراجایا واقع شده است ، شهر طراحی شده ای که مانند یک مرکز اداری دولتی ساخته شده است . همچنین به فرودگاه بین المللی کوالالامپور نزدیک است (کا ال آی ای). پوتراجایا نمونه اثبات صلاحیت صنعتی مالزی است و شرکتی است برای طرح های" ادارات الکترونیکی " ،" ثباتهای الکترونیکی" ، "کنفرانس ویدئویی" ، "انواع برنامه ریزی دیجیتال " ، و دیگر چیزهای مشابه . شهر نمونه ای که همچنین شرکت بزرگی برای طرح (ام اس سی) است . مانند سیبرجایا ، این یک " شهر هوشمند" برای نگهداری یک حلقه ی مرکزی از 5/2 تا 10 گیگابایت شبکه مخابراتی تلگرافی برای منطقه است . قبلاً ، منطقه ی ( ام اس سی) جنگل طبیعی و مزرعه های "پالم اویل" بوده است ، اما با توجه به وجوه ناحیه با یک دگردیسی در یک مرکز پژوهش و تکنولوژی تغییرات شروع شد ،و با اطلاعات پیشرفته و زیرساخت ارتباطات الکترونیکی طرح کامل شد.

تمامی نقاط برنامه ریزی شده ، صلاحیت تکنولوژیکی برای جلب سرمایه گذاری مالی از خارج را نشان می دهد . برای این هدف مالزی نبردی پر ترقی و پر انرژی را به رهبری نخست وزیر ماهاتیر فرماندهی نمود . به خاطر (ام اس سی) ، او ملاقات هایی از ژاپن ، اروپا و ایالات متحده داشت . در یک توقف در کالیفرنیا ، او به پتانسیل سرمایه گذاری

تکنولوژی اطلاعات جنوب شرق اسیا

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 11

پروژه های تکنولوژی اطلاعات

در مالزی و سنگاپور ، رهبران سیاسی ملی اکثراً با پتانسیل اقتصادی در زمینه ی الکترونیک پذیرفته می شوند ، آنها طرح هایی را برای قدرت نفوذ در امتیاز رقابتی در این عرصه به قصد رهبری در تکنولوژی اطلاعات تدبیر می نمایند . در سنگاپور ، ابتکار عمل به مثابه طرح " جزیره ی هوش " شکل گرفته است ، در حالیکه در مالزی کوشش برای ائتلاف پیرامون شناخت اموری مانند "بزرگراه چند رسانه ای" موضوعیت دارد . هر دو طرح از آمادگی محلی برای دست یابی به تکنولوژی کامپیوترهای شخصی سود می برند . بوسیله ی ساختاربندی انگیزه ها برای تشویق توسعه از طریق فعالیت های آی تی ، دو کشور اعتقاد دارند آنها باید به مثابه " حلقه ی مرکزی " برای ارتباطات و تجارت الکترونیکی پدیدار شوند . مالکیت کامپیوتر تا درجه ی زیادی یک پدیده ی شهری در بیشتر قسمت های جنوب شرقی آسیا بود ، اکنون حتی با پایان یافتن دهه ی 1990 ، اندکی بیشتر از 30 درصد از مالکان دفاتر اینترنتی سنگاپوری هستند ، و کامپیوتر های شخصی در تقریباً 40 درصد از خانه ها وجود دارد . این محاسبه ها عموماً با پذیرش دیگر اسباب اطلاعات الکترونیکی هم زمان شد . تقریباً نیمی از سنگاپوری ها یک صفحه الکترونیکی را در اختیار دارند (انتقال می دهند) و تقریباً یک سوم جمعیت یک تلفن خانه ای مالک هستند . سنگاپور بهترین دسترسی به سرویس تلفن بین المللی در آسیا را دارد ، 55 خط تلفن برای هر 100 سکنه ، حتی جلوتر از ژاپن با 49 خط به ازای هر 100 سکنه ( "ون ایندیا ، 2000) . گذشته از اینکه سنگاپور یک رهبر منطقه ای است ، تصویری موثر در دیگر کشورهای جنوب شرقی آسیا ایجاد کرده است .

پذیرش سراسری تکنولوژی یک پیش نیاز درست مطرح شده برای کسب دروازه های اقتصادی بود . اولیا ء امور استفاده از تکنولوژی های جدید اطلاعات را ترویج دادند-رهبری تکنولوژیکی فقط پیش بردن توسعه ی تجاری را نمی خواست ، آن مطالبه ی ملی قانونی از مدرنیته و پیشرفت تخصصی را همچنین مد نظر داشت . سنگاپور و مالزی مخصوصاً نبردهای تهاجمی یی را برای بسط دادن بخش تکنولوژی اطلاعات فرماندهی کردند . تحت یک طرح حمایت دولتی مالزیایی ، در اواسط دهه ی 1990 باز کردن یک رکورد اینترنتی برای هم ارزی در حدود ده دلار (یو اس دی) ممکن شد ، و سپس دسترسی آن لاین برای کمتر از چهل سنت برای هر ساعت بایستی فراهم می شد . سرویس های مشابهی در سنگاپور نیز در دسترس بود . تنها اندکی از کشورها علاقه مندی کمی در انقلاب اطلاعات نشان دادند : برمه و لائوس تا بعد از سال 2000 اصلاً سرویس اینترنتی نداشتند ، و ویتنام تنها بهره برداری از شماره هایی محدود از منابع سرویس دهنده ی اینترنتی تحت مالکیت دولتی را اجازه داد .

در مالزی ، نیروی اصلی تکنولوژی ، داشتن یک رویای باشکوه برای پیشرفت ملی ، "بزرگراه چند رسانه ای" ( ام اس سی ) بود . این طرح با هدف پرتاب مالزی به رهبری تکنولوژی اطلاعات پی ریزی شد . (ام اس سی) تا حدودی به کارکرد موازی خطوط دره سیلیکون در ایالات متحده چشم داشت . این مفهومی ابتکاری بود-ابتکار عمل (ام اس سی) اشکال متفاوت متعددی را شامل جغرافیای فیزیکی و مجموعه ای از قوانین و سیاست ها ؛ به خوبی یک عضو اصلی بدن یک انسان در بر داشت. این طرح مسلماً ترقی یی خیلی بزرگ بود که بوسیله ی نخست وزیر مالزی ، دکتر ماهاتیر پشتیبانی مستحکمی می شد . او چنین فلسفه ای داشت که ، " اگر( ام اس سی) در این منطقه مطرح شده است ، ما تکنولوژی جدید را نیز می توانیم فرا بگیریم و ممکن است حتی ما در تکنولوژی درگیر باشیم و در کاربردهایش از سایرین زبردست تر باشیم " (اشرف ، 1997 ) . بر اساس این دیدگاه ، این طرح باید کشورشان را برای پدیدار شدن به مثابه یک بازیگر بزرگ در صحنه ی جهان اقتصاد توانا کند . بر اساس دیدگاه نخست وزیر ، مالزی امکان " موفقیت در تبدیل شدن به یک کشور صنعتی " را داشت اما سپس او این کشور را به " تمرکز بر توسعه ی ملی مان" ترغیب کرد ." زمانی ما کشوری توسعه یافته داشتیم ، ما فقط احتیاج به نجوا داشتیم و دیگران بایستی به نجواهای ما توجه می کردند" ("آکویرینگ آی تی" ،1997) .(ام اس سی) به لحاظ فیزیکی در یک باریکه 15 تا 45 کیلومتری قسمت مرکزی جنوب شبه جزیره ی پایتخت مالزی کائولالامپور ، در کل یک منطقه چهارگوش 270 مایلی تعیین محل شده است . در انتهای جنوبی (ام اس سی) پوتراجایا واقع شده است ، شهر طراحی شده ای که مانند یک مرکز اداری دولتی ساخته شده است . همچنین به فرودگاه بین المللی کوالالامپور نزدیک است (کا ال آی ای). پوتراجایا نمونه اثبات صلاحیت صنعتی مالزی است و شرکتی است برای طرح های" ادارات الکترونیکی " ،" ثباتهای الکترونیکی" ، "کنفرانس ویدئویی" ، "انواع برنامه ریزی دیجیتال " ، و دیگر چیزهای مشابه . شهر نمونه ای که همچنین شرکت بزرگی برای طرح (ام اس سی) است . مانند سیبرجایا ، این یک " شهر هوشمند" برای نگهداری یک حلقه ی مرکزی از 5/2 تا 10 گیگابایت شبکه مخابراتی تلگرافی برای منطقه است . قبلاً ، منطقه ی ( ام اس سی) جنگل طبیعی و مزرعه های "پالم اویل" بوده است ، اما با توجه به وجوه ناحیه با یک دگردیسی در یک مرکز پژوهش و تکنولوژی تغییرات شروع شد ،و با اطلاعات پیشرفته و زیرساخت ارتباطات الکترونیکی طرح کامل شد.

تمامی نقاط برنامه ریزی شده ، صلاحیت تکنولوژیکی برای جلب سرمایه گذاری مالی از خارج را نشان می دهد . برای این هدف مالزی نبردی پر ترقی و پر انرژی را به رهبری نخست وزیر ماهاتیر فرماندهی نمود . به خاطر (ام اس سی) ، او ملاقات هایی از ژاپن ، اروپا و ایالات متحده داشت . در یک توقف در کالیفرنیا ، او به پتانسیل سرمایه گذاری