تحقیق درباره جوانه زنی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 17

عنوان تحقیق:

جوانه زنی

خواب بذر

بذر رسیده موجودی متراکم و مستقل بیولوژیکی است که تحت شرایط مناسب دارای قدرت جوانه زدن جهت تشکیل گیاه جدید می باشد. اگر بذوری که تازه از مزرعه برداشته شده باشد کاشته شوند، معمولا جوانه نخواهند زد. در عین حال تعدای از بذور گیاهان زراعی از این قاعده مستثنی هستند، زیرا اصلاح انتخابی آن ها دوره جواب را کوتاه کرده است، اما بیشتر گونه ها بذوری تولید می کنند که هنگام رسیدن جوانه نخواهند زد. ان ها در این هنگام در حالت خواب هستند. خواب بذر به تاخیر در جوانه زدن آن بعد از رسیدن یا تشکیل شدن اطلاق می شود. گاهی اوقات این خواب بر اثر فقدان محیط مساعدمی باشد، مانند بذوری که در کیسه ها در انبار یا مغازه می ماند، اما معمولا این خواب بر اثر عللی غیر از این می باشد. اگر قرار باشد بذر به مدت کوتاهی بعداز تشکیل شدن در مزرعه جوانه بزند، امکان زنده ماندن گیاه بسیار کم می شود. چنین بذری در اواخر تابستان یا پاییز جوانه زده و گیاهان جوان بر اثر سرمای زمستان از بین خواهند رفت.

در صورتی که اگر مکانیسم هایی وجود داشته باشد که جوانه زدن را تا بهار سال بعد به تاخیر اندازد، امکان زنده ماندن گیاه جوان بسیار بیشتر خواهد شد و این ارزش خوب بذر را می‌رساند. در حقیقت خواب بذر جوانه زدن ان را تا زمانی که امکان زنده ماندن کمتر گردد به تاخیر می اندازد.

تکامل جهت جلوگیری از جوانه زدن بذور رسیده روش هایی را ابداع کرده است. در این جا نه تنها انواع متعدد خواب بذر وجود دارد، بلکه معمولا در هر بذر معین بیشتر از یک نوع خواب دیده‌می‌شود.‌ اگر هر یک از این خواب‌ها شکسته‌نشود، از جوانه‌زدن بذر جلوگیری‌به عمل‌خواهند‌آمد.

این خواب ها کدام اند؟

خواب پوسته بذر

گروهی از خواب های بذور گیاهی خواب پوسته بذر می باشد. این نوع خواب ها در درون پوسته قرار دارندو اولین نمونه آن ها خواب پوسته بذری است که نسبت به اب غیر قابل نفوذ می‌باشد. این نوع خواب در حبوبات و لاله های ابی متداول می باشد. اب جهت جوانه زدن بذر لازم است و پیش از هرگونه فعالیت فیزولوژیکی توام باجوانه زدن باید جذب آب صورت بگیرد.

این پدیده غیر منتظره نیست، زیرا فعالیت انزیم ها احتیاج به آب دارد و همین طور بیش از اینکه اعمال بزرگ شدن سلول اتفاق می افتد آب برای ایجادفشار تورژسانس لازم و ضروری می باشد. اگر بذر نتواند میزان آب خود را افزایش دهد، نمی تواند جوانه بزند. غیر قابل نفوذ بودن پوسته بذر را می‌توان با قرار دادن شبانه آن در آب و توزین مجدد تعیین کرد. اگر وزن هر دو یکی باشد، پوسته بذر نسبت به آب غیر قابل نفوذ خواهد بود. اگر بذر آب دیده به مراتب دارای وزن بیشتری باشد، مسئله غیر قابل نفوذ بودن وجود نخواهد داشت.

اگر بذر درخت اقاقیا انتخاب شود، این نوع بذر نسبت به آب غیر قابل نفوذ است. در حقیقت بذر گیاه مزبور را می توان تا 15 سال در آب قرار داد و هیچ گونه جذب آب در آن انجام نگیرد. تنها زمانی که پوسته بذر صدمه ببیند خواب شکسته می شود. نمونه های دیگر گیاهانی که چنین بذوری تولید می کنند گونه هایی از خانواده های بقولات، نیلوفر آبی، کریستاسه، نلومبواسه و پنیریک شامل گونه هایی چون ارغوان، لوتوس آبی، پنبه، بامیه، درخت خرنوب و نیز symphorcarpus spp می‌باشد.

نوع دیگر خواب پوسته بذر بر اثر غیر‌قابل نفوذ بودن آن نسبت به گازها بویژه گاز کربنیک و اکسیژن می باشد. این نوع خواب در گیاهان بذر باریک و توق (رزدان) متداول است. نظر به اینکه سرعت تنفس در بذور رسیده کم می باشد و پیش از جوانه زدن مقدار آن افزایش می یابد تا انرژی لازم جهت بزرگ شدن سلولی را فراهم آورد، بنابراین تبادلات گازی جهت جوانه زدن بذر ضروری است. در صورتی که بذر نتواند مقدار کافی اکسیژن از هوا بگیرد و یا گاز کربنیکی را که در اثر تنفس جمع می شود بیرون نراند، چنین افزایشی در تبادلات گازی صورت نخواهد گرفت. این نوع خواب را می توان با صدمه زدن به پوسته بذر از بین برد.

جوانه زدن شامل رشد جنین و بنابراین افزایش در اندازه آن می باشد.

در صورتی که پوسته بذر سخت باشد و مانند پوشش مستقیم عمل کنندة این افزایش در آن صورت نمی گیرد. خوابی که براثر مقاومت مکانیکی پوسته بذر به وجود می اید در گیاهانی مانند گردو، آلو و سماق صاف، علف هرز قازایاغی، با رهنگ آبی و خردل یافت می شود. این خواب هم باید در اثر صدمه مکانیکی پوسته بذر شکسته شود.

چهارمین و آخرین نوع، خواب پوسته بذر در اثر وجود مواد شیمیایی بازدارنده در درون پوسته می باشد. کلیه بذور گندم دانه سفید بعد از رسیدن می توانندجوانه بزنند، اما در ارقام دانه قرمز به علت وجود مواد بازدارنده در پوسته بذر درجات گوناگون خواب در آن ها دیده می شود. بذر آن ها هنگامی جوانه خواهد زد که ماده بازدارنده از آن ها بیرون رانده شود.

سه نوع اول خواب پوسته بذر یعنی غیر قابل نفوذ بودن نسبتبه آب، غیرقابل نفوذ بودن نسبت به گازها و پوسته های سخت که مقاومت مکانیکی غیر قابل نفوذی را به وجود می آورند با عمل خراش دهی پوسته بذر از بین می رود. خراش دهی عبارت از روشی است که طی آن پوسته بذر صدمه می بیند. این روش ممکن است به صورت طبیعی یا مصنوعی انجام گیرد، اما نتیجه یکی خواهد بود. طی این عمل پوسته بذر شکسته شده و خواب بذر از بین می رود.

بیشتر عملیات خراش دهی در مزرعه به صورت بیولوژکی صورت می گیرد و در طی آن پوسته بذر توسط موجودات ذره بینی که آن را به عنوان غذا مورد استفاده قرار می دهند از بین می رود. اکثر عملیات مزبور چه در مزرعه و چه در آزمایشگاه از لحاظ نوع عمل شیمیایی محسوب می شوند. در آزمایشگاه خواب پوسته بذر اغلب با قرار دادن بذر در محلول های شیمیایی،مانند الکل، اسید سولفوریک و یا حتی اب گرم به مدت معینی از بین می رود اگر آب گرم روی همه بذور درخت خرنوب sporobolus sp بریزیم بسیاری از آن ها جوانه خواهند زد و در عین حال بسیاری ازبذور دیگر احتیاج به مواد شمیایی قوی تر دارند و بذور سماق باید در اسید سولفوریک غلیظ به مدت2-1 ساعت قرار داد. این روش مشکلی است و نشان دهنده مقاومت برخی از پوسته های بذور می باشد. عملیات شیمیایی شکستن خواب در بذر در مزرعه با عمل اسیدکربنیک در آب و یا سایر مواد تولید شده توسط موجودات زنده و یا موا شیمیایی که پوسته بذر را بتدریج تجزیه می کند و از آنجا خواب بذر از بین می رود انجام می گیرد. در شرایط طبیعی ممکن است خراش دهی بر اثر یخ زدن و گرم شدن متناوب بذوری که در پاییز، زمستان و بهار در هوا قرار می گیرد. این اعمال هر دو باعث بوجود آمدن فشار روی پوسته بذر و در نهایت شکاف خوردن آن می شود. بالاخره، پوسته بذر را ممکن است با عملیات مکانیکی خراش‌دهی مانند شکستن‌خواب در آزمایشگاه در اثر بریدن و یا سوهان‌زدن یا براثر صدمه زدن پوسته بذر با ماده ساینده هایی مانند سمباده و یا خراش دادن با شن انجام داد.

مقاله درمورد کود دهی و جوانه پاشی پسته

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 4

کود دهی و جوانه پاشی پسته

درخت پسته هم در برابر سرمای زمستان و هم در برابر گرمای تابستان پایدار است و از 20- تا 40+را می پذیرد.

مناسبترین خاک برای پسته خاک لمونی شنی سبک است که به دلیل ریشه عمیقی که دارد خاک باید دست کم 2 متر عمق داشته باشد.

به دلیل عمیق بودن ریشه در خت پسته در برابر کم آبی مقاوم بوده و دربرابر شوری آب هم مقاوم می باشد.

رطوبت زیاد هوا و خیس بودن خاک به مدت طولانی برای پسته مضرند و میزان حصول را کاهش می دهند.

افزایش پسته به دو صورت کشت بذر و پیوند زدن روی دان نهال حاصله انجام می شود.

در این مورد دو نکته را باید حتما رعایت کرد:

یکی اینکه چون ریشه این گیاه برای تولید ریشه فرعی قدرت کافی را ندارد نشا کردن آن مقرون به صرفه نیست.و باید بذر را در محل اصلی در باغ کاشت و بر حسب میزان رشد دان نهال حاصله ،پس از یک تا سه سال آن را پیوند کرد.

دوم اینکه :چون پسته گیاهی دو پایه است در باغ باید حدود 10درصد از پایه ها را با پیوندک نر پیوند زد.

سن باروری بر حسب رقم 5-8 سالگی است و گیاه در 15-40 سالکی بیشترین محصول خود را می دهد.

فاصله کاشت پسته در حدود 6-8 متر است و هر درخت در سال حدود 70-200کبلو گرم پسته تولید می کند.که معادل 25-70کیلو پسته خشک است.

روشهای کاشت پسته و تولید نهال:

کاشت پسته در گلدان:

برای این منظور از کیسه های پلاستیکی سیاه به قطر 15-10 سانتی‍متر و ارتفاع 30-25 سانتی‍متر استفاده می ‍شود.

ترکیب خاک گلدان شامل ماسه شیرین + خاک زراعی + کود حیوانی پوسیده (ترجیحاً کود گاوی) می ‍باشد.

در این روش ممکن است گلدان‍ها به صورت آزاد در کنار یکدیگر قرار گیرند یا به صورت کرتی درآیند. پس از خیساندن بذور مورد نظر و ضدعفونی آنها، 2 عدد بذر در عمق 3-2 سانتی‍متری خاک گلدان قرار گرفته و روی آن با ماسه یا خاک اره پوشانده می‍ شود. زمان کاشت در گلدان اواخر زمستان و اوایل و اوایل بهار می باشد.درصورت تولید نهال گلدانی در شاسی یا گلخانه، می‍ توان در پاییز یا اوایل زمستان نیز اقدام به کاشت بذر نمود. از مزایای این روش بالابودن بازده تولید نهال، سهولت و عدم محدودیت زمانی در امر جابجایی گلدان می باشد.

کاشت پسته در خزانه:

در این روش از یک قطعه زمین به مساحت‍های 20*10 یا 30*20 متر استفاده می شود. پس ازآماده سازی زمین با افزودن کود حیوانی پو‍سیده (20 تن در هکتار)، ماسه بادی (60 تن ) و مقداری کود شیمیائی (فسفات آمونیوم به میزان 4000 کیلوگرم در هکتار) نسبت به اصلاح و تقویت زمین اقدام می گردد.

در اواسط اسفند تا اواسط فروردین ماه، بذور پسته ارقام بادامی ریز یا قزوینی را به مدت 12 ساعت خیسانده و ضدعفونی می کنند. در قطعه مورد نظر ردیف هایی به فواصل 30-20 سانتی‍متر ایجاد و بذور روی ردیف‍ها به فاصله 15-10 سانتی‍متری و در عمق 3 سانتیمتر کشت می ‍شوند. آبیاری نهال‍ها ابتدا هر 10-7 روز یک ‍مرتبه و بعد هر 12-10 روز یک ‍مرتبه انجام می ‍شود و نهال های تولیدی در زمستان سال اول یا دوم به زمین اصلی منتقل می ‍شوند.

در هنگام انتقال نهال‍ها باید دقت لازم در زمان بیرون آوردن آنها از زمین خزانه صورت گیرد تا از قطع شدن نوک ریشه اصلی و پوشش ریشه جلوگیری شود. در صورت عدم رعایت این مسئله ممکن است میزان تلفات به 40-30 درصد برسد.

فاصله کاشت درختان:

در اکثر باغ‍های پسته به دلیل عدم آگاهی باغداران، فواصل کاشت رعایت نشده و باغ‍هایی با شکل‍های نامنظم و متراکم مشاهده می گردد که علاوه بر عدم رعایت اصول صحیح باغداری، مشکلات عملیات داشت و برداشت را دارد. به منظور جلوگیری از بروز این مشکل، فاصله مناسب بین دو ردیف 8-6 متر و روی 4-3 متر توصیه می شود.

کشت مخلوط:

کاشت هر نوع گیاه، اعم از زراعی یا باغی در فاصله بین درختان را کشت مخلوط می گویند. طول دوره نونهالی درختان پسته نسبتاً طولانی می ‍باشد. بنابراین باغدار اقدام به کاشت گیاهان مناسب در فاصله بین درختان پسته می ‍‍‍کند تا علاوه بر تامین بخشی از هز ینه ‍های تولید، سبب اصلاح و بهبود ساختمان خاک نیز شود. از گیاهان زراعی مناسب و متداول در کشت مخلوط می ‍توان گندم، جو، یونجه، چغندر، شلغم، منداب و زعفران را نام برد. از گیاهان باغی می ‍توان انگور، انار، بادام ، زردآلو و سیب را نام برد.

کوددهی پسته:

کودهای آلی

کودهای آلی براساس منشاپیدایش به سه دسته عمده : حیوانی، گیاهی، و مخلوط تقسیم می ‍شوند.

مزایای کودهای آلی

این کودها ممکن است بتوانند تمامی عناصر ضروری پر‍مصرف و کم مصرف را برای گیاه تامین کنند. اهمیت دیگر کودهای آلی، بهبود و افزایش نفوذپذیری خاک نسبت به آب و هوا و در نتیجه نفوذپذیری ریشه یا گیاه می باشد.

کودهای دامی

درایران خصوصاً در باغات پسته از کود ماکیان نوع مرغی بسیار مصرف می ‍شود و بهتراست از مصرف مداوم کود‍مرغی در باغات پسته خودداری نمود و حداقل هر سه یا پنج سال از کود آلی دیگری استفاده شود.

مقدار مصرف این کود به علت بالا بودن ازت آن بیش از 10تن در هکتار برای درختان جوان (15ساله) توصیه نمی ‍شود.

در مورد درختان بارور و مسن می‍توان میزان استفاده از آن را تا حداکثر 20 تن در هکتار بالا برد. بطور کلی کود پرندگان و کودمرغی دارای درصدآهن بالا می باشند به همین علت از مصرف مداوم و با مقدار زیاد آنها در باغاتی که درصد آهک از 30 درصد متجاوز است، باید جداً خودداری نمود.

کودهای مرغی را بایستی .در شیار کودی عمیق، مصرف و مدفون کرد.

کودهای دامی گاوی و گوسفندی تفاوتی در کاربرد نداشته و گاهی نیز به صورت مخلوط بکار برده می ‍شوند که انجام آن توصیه می ‍شود، زیرا کودهای گاوی ازت و پتاسیم کمتری از کود‍های گوسفندی دارند.

بهتر است برای اراضی دارای معمولی و نسبتاً غنی از نظر مواد غذائی مصرف شوند. میزان مصرف کودهای مخلوط یا گوی معادل 20 تن در هکتار برای درختان جوان زیر 15 سال و 40-20 تن برای درختان بارور و مسن توصیه می ‍شود.

کلیه مقادیر کودی توصیه شده اعم از مرغی و یا گاوی و... باید به عنوان کود زمستانه فقط در شیار کودی به عرض 40 و عمق 40 سانتی‍متر در انتهای سایه انداز درختان مصرف شود.