لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 7 صفحه
قسمتی از متن .doc :
تاریخچه:1
تفکر ایجاد پست را از وقتی می توان جستجو کرد که بشر، خود را نیازمند مساعدت همنوعان دید و«زندگی اجتماعی» را بنیان نهاد. به این ترتیب با رشد و توسعه جوامع شکل، نوع و حجم روابط بین انسانها تغییر یافته و «نیاز»های جدید بوجود آمده، آدمیان را به سمت اختراع و ابداع صنایع، تجهیزات و حتی آداب، رسوم و مقررات گوناگون سوق داد. از جمله نیازهای اساسی جوامع بشری چه در بین تک تک افراد، چه در سطح گسترده تر در بین جامعه های مختلف«ارتباط» است. این ارتباط هم بعد معنوی و نیازهای روحی افراد را شامل می شود هم در مناسبات مادی و مبادلات مختلف بین انسانها خود را نشان می دهد.
نخستین مسئله در روابط بین انسان ها وقتی پیدا شد که موضوع بوجود آمدن فاصله و ارتباطات غیرحضوری مطرح گردید. این گونه بود که بشر برای تماس و طلب درخواست از دیگران به«پیام» متوسل شد. در زبان فارسی آورنده ی پیام شفاهی را«پیام رسان» و حامل پیام کتبی را«پیک» می گویند. فرستادن پیک و پیام از نقطه ای به نقطه دیگر تاریخی چند هزار ساله دارد. در ایران نیز سابقه پیک و چاپار2 به زمان حکومت هخامنشیان باز می گردد و از آن زمان به تناسب حکومت ها و دولت های وقت، دستخوش تغییرات بسیاری شده است.
«امیرکبیر» صدر اعظم مقتدر ناصرالدین شاه، پست نوین ایران را در بیش از یکصد و پنجاه سال پیش پایه گذاری کرد. با فرا رسیدن زمانی که به انقلاب اطلاعات و ارتباطات در جهان مشهور است و گسترش روابط و مناسبات بین المللی«صنعت پست» هم وارد مرحله ای جدید شد. این موضوع به صورت یک نیاز عمده، کشورهای جهان را وادار کرد تا از مشاوران و مستشاران کشورهایی که در حوزه ی خدمات پستی تجربه و دانش بسیاری اندوخته بودند، برای ساماندهی و ساختارمند نمودن پست کمک بگیرند، ایران نیز از این قاعده مستثنی نبود و تقریبا از ابتدای تشکیل«اتحادیه پستی جهانی» درصدد ارائه خدماتی که تامین کننده ی نیازهای داخلی و مناسبات خارجی بود، برآمد.
تجربه طولانی، درک و شناخت روز افزون از خدمات پستی، نیاز جامعه جهت استفاده عموم مردم از خدمات پستی در ارتباطات داخلی و خارجی، گستردگی سازمان، اعمال سیاست جامع در زمینه برنامه ریزی، تاسیس، تجهیز، گسترش و بهره برداری از واحدهای پستی و همچنین تامین و تعمیم خدمات پستی در سراسر کشور هماهنگ با آخرین پیشرفت های تجربی و فناوری ارتباطی، لزوم استقلال پست به عنوان یک شرکت دولتی را ایجاب کرده و این امر در سال 1367 به وقوع پیوست. پس از آن خدمات پستی در قالب ساختار سازمانی شرکت پست جمهوری اسلامی ایران در سراسر کشور و در همه آحاد ارائه شده و می شود.
ساختار پست ایران
همچنانکه در تاریخچه مطرح گردید، پست در ایران از سال 1367 به شکل یک شرکت درآمد. ساختار سازمانی شرکت پست دولتی ایران متاثر از قوانین و مقررات دولتی است. این مقررات معمولا برای همه سازمان ها و شرکت های دولتی یکسان است. در راس هرم شرکت پست مجمع عمومی قرار دارد. مجمع عمومی مرکب از نمایندگان صاحب سهام دولت بوده و شامل وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات، وزیر امور اقتصادی و دارای سه نفر حسابرس(بازرس) خواهد بود که به پیشنهاد وزارت امور اقتصادی و دارایی و تصویب مجمع عمومی، برای مدت یکسال انتخاب خواهند شد و انتخاب مجدد آنها نیز بلامانع است. هیات مدیره شرکت از یک نفر رئیس که سمت مدیر عامل را نیز خواهد داشت و چهار عضو اصلی و دو عضو علی البدل تشکیل می گردد. اعضاء و رئیس هیات مدیره و مدیرعامل شرکت توسط وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات(رئیس مجمع عمومی) برای مدت دو سال انتخاب و منصوب هستند و انتخاب مجدد آنها نیز بلامانع خواهد بود. غیر از هسته مرکزی گزینش و واحد حراست که در کلیه سازمان های دولتی وظیفه یکسانی دارند در حوزه مدیرعامل چهار واحد سازمانی دیگر شامل دفتر مدیرعامل، دفتر روابط عمومی، دفتر بازرسی، ارزیابی عملکرد و پاسخگوئی به شکایات و دفتر امور پست بین الملل وجود دارد. ساختار سازمانی شرکت پست از نوع وظیفه ای بوده و در سه شاخه معاونت، سازماندهی شده است. حوزه های معاونت مالی و اداری، برنامه ریزی و توسعه و معاونت فنی مسئولیت اداره ستادی این شرکت را عهده دار هستند.
براساس آخرین بازنگری در ساختار سازمانی شرکت در سال 1379 هر شاخه معاونت از پنج اداره کل با وظایف مجزا تشکیل شده است. آخرین سطح از ساختار را واحدهای اجرایی شرکت تشکیل می دهند که شامل ادارات کل پست در 30 استان کشور می باشد و پشتیبانی ستادی در آنها به صورت متمرکز انجام می گیرد. نمودار سازمانی شرکت پست جمهوری اسلامی ایران مطابق شکل زیر می باشد.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 7 صفحه
قسمتی از متن .doc :
تاریخچه:1
تفکر ایجاد پست را از وقتی می توان جستجو کرد که بشر، خود را نیازمند مساعدت همنوعان دید و«زندگی اجتماعی» را بنیان نهاد. به این ترتیب با رشد و توسعه جوامع شکل، نوع و حجم روابط بین انسانها تغییر یافته و «نیاز»های جدید بوجود آمده، آدمیان را به سمت اختراع و ابداع صنایع، تجهیزات و حتی آداب، رسوم و مقررات گوناگون سوق داد. از جمله نیازهای اساسی جوامع بشری چه در بین تک تک افراد، چه در سطح گسترده تر در بین جامعه های مختلف«ارتباط» است. این ارتباط هم بعد معنوی و نیازهای روحی افراد را شامل می شود هم در مناسبات مادی و مبادلات مختلف بین انسانها خود را نشان می دهد.
نخستین مسئله در روابط بین انسان ها وقتی پیدا شد که موضوع بوجود آمدن فاصله و ارتباطات غیرحضوری مطرح گردید. این گونه بود که بشر برای تماس و طلب درخواست از دیگران به«پیام» متوسل شد. در زبان فارسی آورنده ی پیام شفاهی را«پیام رسان» و حامل پیام کتبی را«پیک» می گویند. فرستادن پیک و پیام از نقطه ای به نقطه دیگر تاریخی چند هزار ساله دارد. در ایران نیز سابقه پیک و چاپار2 به زمان حکومت هخامنشیان باز می گردد و از آن زمان به تناسب حکومت ها و دولت های وقت، دستخوش تغییرات بسیاری شده است.
«امیرکبیر» صدر اعظم مقتدر ناصرالدین شاه، پست نوین ایران را در بیش از یکصد و پنجاه سال پیش پایه گذاری کرد. با فرا رسیدن زمانی که به انقلاب اطلاعات و ارتباطات در جهان مشهور است و گسترش روابط و مناسبات بین المللی«صنعت پست» هم وارد مرحله ای جدید شد. این موضوع به صورت یک نیاز عمده، کشورهای جهان را وادار کرد تا از مشاوران و مستشاران کشورهایی که در حوزه ی خدمات پستی تجربه و دانش بسیاری اندوخته بودند، برای ساماندهی و ساختارمند نمودن پست کمک بگیرند، ایران نیز از این قاعده مستثنی نبود و تقریبا از ابتدای تشکیل«اتحادیه پستی جهانی» درصدد ارائه خدماتی که تامین کننده ی نیازهای داخلی و مناسبات خارجی بود، برآمد.
تجربه طولانی، درک و شناخت روز افزون از خدمات پستی، نیاز جامعه جهت استفاده عموم مردم از خدمات پستی در ارتباطات داخلی و خارجی، گستردگی سازمان، اعمال سیاست جامع در زمینه برنامه ریزی، تاسیس، تجهیز، گسترش و بهره برداری از واحدهای پستی و همچنین تامین و تعمیم خدمات پستی در سراسر کشور هماهنگ با آخرین پیشرفت های تجربی و فناوری ارتباطی، لزوم استقلال پست به عنوان یک شرکت دولتی را ایجاب کرده و این امر در سال 1367 به وقوع پیوست. پس از آن خدمات پستی در قالب ساختار سازمانی شرکت پست جمهوری اسلامی ایران در سراسر کشور و در همه آحاد ارائه شده و می شود.
ساختار پست ایران
همچنانکه در تاریخچه مطرح گردید، پست در ایران از سال 1367 به شکل یک شرکت درآمد. ساختار سازمانی شرکت پست دولتی ایران متاثر از قوانین و مقررات دولتی است. این مقررات معمولا برای همه سازمان ها و شرکت های دولتی یکسان است. در راس هرم شرکت پست مجمع عمومی قرار دارد. مجمع عمومی مرکب از نمایندگان صاحب سهام دولت بوده و شامل وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات، وزیر امور اقتصادی و دارای سه نفر حسابرس(بازرس) خواهد بود که به پیشنهاد وزارت امور اقتصادی و دارایی و تصویب مجمع عمومی، برای مدت یکسال انتخاب خواهند شد و انتخاب مجدد آنها نیز بلامانع است. هیات مدیره شرکت از یک نفر رئیس که سمت مدیر عامل را نیز خواهد داشت و چهار عضو اصلی و دو عضو علی البدل تشکیل می گردد. اعضاء و رئیس هیات مدیره و مدیرعامل شرکت توسط وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات(رئیس مجمع عمومی) برای مدت دو سال انتخاب و منصوب هستند و انتخاب مجدد آنها نیز بلامانع خواهد بود. غیر از هسته مرکزی گزینش و واحد حراست که در کلیه سازمان های دولتی وظیفه یکسانی دارند در حوزه مدیرعامل چهار واحد سازمانی دیگر شامل دفتر مدیرعامل، دفتر روابط عمومی، دفتر بازرسی، ارزیابی عملکرد و پاسخگوئی به شکایات و دفتر امور پست بین الملل وجود دارد. ساختار سازمانی شرکت پست از نوع وظیفه ای بوده و در سه شاخه معاونت، سازماندهی شده است. حوزه های معاونت مالی و اداری، برنامه ریزی و توسعه و معاونت فنی مسئولیت اداره ستادی این شرکت را عهده دار هستند.
براساس آخرین بازنگری در ساختار سازمانی شرکت در سال 1379 هر شاخه معاونت از پنج اداره کل با وظایف مجزا تشکیل شده است. آخرین سطح از ساختار را واحدهای اجرایی شرکت تشکیل می دهند که شامل ادارات کل پست در 30 استان کشور می باشد و پشتیبانی ستادی در آنها به صورت متمرکز انجام می گیرد. نمودار سازمانی شرکت پست جمهوری اسلامی ایران مطابق شکل زیر می باشد.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 3
تاریخچه پست
همه شما تا کنون با پست سرو کار داشته اید ولی آیا از تاریخچه آن اطلاع دارید آیا می دانید که بنیان گذار پست ما ایرانیان و کورش کبیر پادشاه وبنیان گذار امپراتوری بزرگ هخامنشی بوده است .
قدیمی ترین سند مربوط به پست یک ورق پاپیروس است که در سال 255 قبل از میلاد مسیح در مصر کشف شده ،اما قدیمی ترین سرویس پستی جهان بوسیله کورش کبیر در سال 530قبل از میلاد ایجاد شده است .
این سیستم پستی به صورت ایستگاهی عمل می کرده و در اختیار دولت بوده ،هردوت مورخ یونان باستان این سیستم را به این شکل شرح می دهد:
هیچ روشی سریعتر از طریق ارسال پیام که توسط پارسیان کشف شده بود وجود نداشت وان بدین صورت بود که پارسیان ایستگاه های مختلفی به نام چاپار خانه را در نظر گرفته ودر ان افراد سوار کار با اسب منتظر رسیدن پیام بودند و فواصل چاپار خانه هارا طوری در نظر گرفته بودند که از نظر زمانی فاصله انها یک روز بود ضمنا" ایستگاهها مخصوص برای مواقع برف و باران و سرما به منظور ارسال پیام در نظر گرفته شده بود و این پیامها با حد اکثر سرعت ممکن ارسال می گردید .اولین پیک (چاپار) بسته و پیام را تحویل دومین نفر می داد او نیز به چاپار بعدی و این کار ادامه می یافت تا پیام به مقصد می رسید او میگوید نه برف نه باران نه سرما نه تاریکی شب مانع ارسال پیام نمی گردید در زبان پارسی باستان این روند تکرار انکاریمن شناخته میشد .
این سیستم در زمان وزارت امیر کبیر به صورت یک اداره منظم برای عموم درآمد و اداره ان به میرزا شفیع خان چاپارچی واگذار شد در سال 1290 در پی سفر ناصر الدین شاه به اروپا شخصی به نام گوستاوریه از کشور اطریش به ایران آمد و اولین نظام نامه پست ایران را تهیه کرد با کوشش گوستاوریه در سال 1877 میلادی ایران به اتحادیه جهانی پست ملحق شد .اداره پست در سال 1297 به وزارت پست تغییر نام پیدا کرد که اولین وزیر آن علی خان عین الدوله بود . وزارت پست یکی از شش وزارت خانه ای بود که اولین بار در کشور برای اداره امور به وجود امد که با اختراع تلگراف به وزارت پست و تلگراف و با ورود تلفن به ایران به وزارت پست و تلگراف و تلفن تغییر نام یافت و در سال 1382 با تغییر شرح وظایف این وزارت خانه نام ان به وزارت ارتباطات و فن آوری اطلاعات تغییر یافت . در سال 1366 با تصویب مجلس شورای اسلامی پست از حالت یک اداره دولتی خارج و به یک شرکت دولتی که 100درصد سهام آن متعلق به دولت است تبدیل گردید و با برنامه ریزی های صورت گرفته در آینده نزذیک با عرضه سهام این شرکت در بازار بورس به یک شرکت خصوصی تبدیل می گردد .شاید این تصور وجود داشته باشد که باگسترش شبکه تلفن ثابت و همراه و اینترنت و ماهواره نیاز به پست کمتر شوددر حالی که با بررسی پست در دیگر کشورها متوجه میشویم که هرچه کشوری پیشرفته تر باشد استفاده از پست در ان جوامع بیشتر است بطوریکه در حال حاضر سرانه مرسولات پستی در امریکا ۷۰۰مرسوله در اروپا ۳۵۰ مرسوله و در ایران فقط۲۰ مرسوله می باشد این در حالی است که امریکا و اروپا از نظر دسترسی به تلفن و اینترنت و ماواره بسیار از ما جلو تر می باشند بنابراین میزان استفاده از پست ربطی به پیشرفت در سایر وسایل ارتباطی ندارد و به فرهنگ استفاده مردم از این ابزارها بستگی دارد .