تحقیق در مورد خدا شناسی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 10 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

خدا شناسی:

شناخت ذات الهى ممکن نیست مگر از طریق شناخت صفات او. مقاله حاضر که گفتارى از استاد محمد تقى مصباح یزدى پیرامون شناخت صفات خداوند متعال است در این زمینه تقدیم مى‏گردد.

صفاتى که به خداى متعال، نسبت داده مى‏شود یا مفاهیمى است که با توجه به نوعى از کمال، از ذات الهى انتزاع مى‏شود مانند حیات و علم و قدرت، و یا مفاهیمى است که از نوعى رابطه بین خداى متعال و مخلوقاتش انتزاع مى‏شود مانند خالقیت و رزاقیت. دسته اول را «صفات ذاتیه‏» و دسته دوم را «صفات فعلیه‏» مى‏نامند.

فرق اصلى بین این دو دسته از صفات آنست که در دسته اول، ذات مقدس الهى، مصداق عینى آنهاست، اما دسته دوم حکایت از نسبت و اضافه‏اى بین خداى متعال و آفریدگان دارد و ذات الهى و ذوات مخلوقات به عنوان طرفین اضافه در نظر گرفته مى‏شوند مانند صفت‏خالقیت که از وابستگى وجودى مخلوقات به ذات الهى، انتزاع مى‏شود و خدا و مخلوقات طرفین این اضافه را تشکیل مى‏دهند و در خارج حقیقت عینى دیگرى غیر از ذات مقدس الهى و ذوات مخلوقات بنام «آفریدن‏» وجود ندارد البته خداى متعال در ذات خود، قدرت بر آفریدن دارد ولى «قدرت‏» از صفات ذات است و «آفریدن‏» مفهومى است اضافى که از مقام فعل، انتزاع مى‏شود و از اینروى «آفریدگار» از صفات فعلیه بشمار مى‏آید مگر اینکه بمعناى «قادر بر آفریدن‏» در نظر گرفته شود که بازگشت به صفت قدرت مى‏کند.

مهمترین صفات ذاتیه الهى، حیات و علم و قدرت است.و اما سمیع و بصیر اگر به معناى علم به مسموعات و مبصرات، یا قادر بر سمع و ابصار باشد بازگشت به علیم و قدیر مى‏کند و اگر منظور از آنها شنیدن و دیدن بالفعل باشد که از رابطه بین ذات شنونده و بینده با اشیاء قابل شنیدن و دیدن انتزاع مى‏شود باید از صفات فعلیه شمرده شود چنانکه گاهى «علم‏» نیز به همین عنایت بکار مى‏رود و بنام «علم فعلى‏» موسوم مى‏گردد.

بعضى از متکلمین، کلام و اراده را نیز از صفات ذاتیه بشمار آورده‏اند که بعدا درباره آنها بحث‏خواهد شد.

ساده‏ترین راه براى اثبات حیات و قدرت و علم الهى اینست که این مفاهیم هنگامى که در مورد مخلوقات بکار مى‏رود حکایت از کمالات آنها مى‏کند پس باید کاملترین مرتبه آنها در علت هستى بخش، موجود باشد. زیرا هر کمالى که در هر مخلوقى یافت‏شود از خداى متعال است و بخشنده آنها باید واجد آنها باشد تا به دیگران افاضه کند و ممکن نیست کسى که حیات را مى‏آفریند خودش فاقد حیات باشد یا کسى که علم و قدرت را به مخلوقات، افاضه مى‏کند خودش جاهل و ناتوان باشد. پس وجود این صفات کمالیه در بعضى از مخلوقات، نشانه وجود آنها در آفریدگار متعال مى‏باشد بدون اینکه توام با نقص و محدودیتى باشد. به دیگر سخن: خداى متعال، داراى حیات و علم و قدرت نامتناهى است. اینک به توضیح بیشترى درباره هر یک از این صفات مى‏پردازیم.

هنگامی که کلیات موجودیتی تحت اراده مطلقه حقیقتی باشد ، گفته می شود آن حقیقت مال اوست ، همچو روح در بدن که بی مثال آمیخته است ،چشمان هر کس ترجمان شیدایی و معرفت و همیت و فراخی روح اوست .

انبیاء الهی آئینه های تابان معرفت و جلالت و کرامت و وجاهت ذات خداوندگار عالمیان اند ،

ائمه معصومین هر یک کلمه ای و آئینه ای از سرچشمه حقیقت غنی ترین نور عاشقند ،امیرالمومنین به کلمه قداست ، سید الشهداء بر حب الهی ، امام حسن مجتبی بر کلمه جلاله قدرت و بقیه الله . . . ( بقیه الله خیر لکم ان کنتم مومنین )

عشق و اراده و استواری نبی اسلام تا بدانجا می رسد ، که به طرفه العین او در معراج ، قومش به انحرافی ابدی ، نعوذ بلله ، می رفتند و عاشقی و سر سپردگی او تا بدانجا که تهمت کفار را در غدیر خم و مصداق و ان یکاد ، به خودهاشان بر می گرداند و منتهای هر پلتیک شیطانی را جنون قرار می دهد،مطلق تا بدانجا که نوری بر نوری دیگر می آیند ، ملک و دارای اختیار مطلق بر تمام اشیاء عالم ،ملک و عاشق بر اجزاء وجودی ملک خویش ،تا بدانجایی که به روایتی آن توبه ها و ضجه های تحیر بر انگیز که از چنین انوار معصومی سر زده ، در ازای خریدن گناه امتشان الی یوم القیامه بوده ،فی الواقع ، خدایگانی عاشق و قادرینی مطلقه ،خدایگان پاکی و عشق ، آنکه مولی الموحدین است ، بارز ترین صفتش ، نه دلاوری و مردانگی و اجماع غیرت و تدبیر و علم مطلقه الهی و . . . است ، بلکه در قداست است!

و آنکه سید الشهداء است و من باب فلسفه و حقیقت آفرینش در فیزیک و متافیزیک ، صاحب قلوب است ، بارز ترین صفتش نه در غیرت و سر سپردگی الهی ، نه در دلاوری . . .

بلکه در تجلی عشق الهی است ، آنجا که عشق می سوزاند . . .

نور و کلمه ای الهی که او و خانواده اش ، بر ترین انوار تاریخ عالم ، و نه این جهان خاکی اند ،قدرت برای آنها ، در هیچ کمیت ثباتی نمی گنجد ، مدرس