تحقیق در مورد ذکر

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .DOC ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 12 صفحه

 قسمتی از متن .DOC : 

معنا و مفهوم ذکر

ذکر به معنای: " یاد کردن" و " به خاطر آوردن "است و در عین حال چون معتقدان به شریعت ذکر را به کار ببرند مراد و مقصود آنان همان یاد خداوند بزرگ است و همچنین قرآن ودیگرکتب آسمانی را بدین اعتبار ذکر گویند که یادآور خداوند بزرگ بوده و نیز به یاد دادن مواعظ و علوم آخرت مبادرت ورزیده است.

درآیات قرآنی گاهی با کلمه تعلم مواجه می شویم و گاهی نیز با کلمه تذکر.

تذکر یعنی یاد آوردن وتعلم یعنی یادگرفتن است. با استفاده ازمفهوم ظاهری و معنای ساده آن به دست می آید که, تعلم در جایی بکار می رود که فرد نسبت به موضوعی هیچگونه اطلاع و آگاهی قبلی نداشته و با ذهنی خالی از موضوع معین درصدد یادگیری آن موضوع برمی آید, ولی تذکر در جایی بکار میرود که فرد موضوعی را دقیقا" می دانسته و نسبت به آن آگاهی داشته است ولی به علت یا عللی آن موضوع راازخاطر برده و به دست فراموشی سپرده است و اینک سعی دارد آنرا مجددا" به خاطر بیاورد. پس در تعلم دو گام وجود دارد یکی جهل ودیگری علم ولی در تذکر سه گام قرار دارد,اول" علم" دوم " نسیان وفراموشی" سوم " تجدید خاطره علم وآگاهی اولیه و به خاطر آوردن آنچه که در ضمیر انسانی محفوظ بوده است.

شناخت خداوند و پرستش وی عهد و میثاقی بوده که در طول زمان به دست فراموشی سپرده

شده وخداوند بزرگ با ارسال یکصد و بیست و چهار هزار پیغمبر یکی پس از دیگری ,از آدم

تا خاتم,فلسفه ای جز این را منظور نداشته که توسط این مردان الهی انسانها متذکر آن حقیقت

و میثاق فراموش شده باشند و مجددا" آن عهد و پیمان را به خاطر آدمیان بیاورند و به دنبال آن

همگان در آن خط که نهایتش پس از ذکر خدا منتهی می شود رهبرو رهنمون باشند تا بشر به کمال مطلوب و معهود, و نهایت سعادتش در دنیا و آخرت نایل آید.

اینک برای این مطلب به سراغ قران که بزرگترین مرجع فکری و تربیتی بشر می باشد می رویم تا این مطلب را از ایات قرانی استنتاج کرده , به نتیجه ئ مطلوب خو یش نایل آئیم .

قران در ایات زیادی از عهد و میثاق و پیمانی که با بشر بسته است یاد میکند و همواره از نوع

بشر گله می کند که چرا پا بند میثاق و عهد و پیمان خویش نبوده است مواردی که به این حقیقت اشاره می کند .

آیاتی است که به عهد الست یا میثاق الست مشهور گشته است:

و اذ ربک من بنی آدم من ظهورهم ذریتهم واشهد هم علی

اناانفسهم الست بربکم قالوا بلی شهدنا ان تقولوا یوم القیامت

کنا عن هذا غافلین او تقلوا انما اشرک آباو من قبل و کناذریته من بعدهم افتهلکنا بما فعل المبطلون. سوره اعراف / 172-173

و (ای رسول ما )یاد آر (و خلق را متذکر ساز) هنگامی که خدای تو از پشت فرزندان آدم ذریه آنها را بر گرفت و آنها را بر خود گواه ساخت , که آیا من پروردگار شما نیستم ؟ همه گفتند بلی, ما به خدایی تو گواهی می دهیم ,که دیگر در روز قیامت نگویید ما از این واقعه غافل بودیم,یا آنکه نگوییدکه چون منحصرا" پدران ما به دین شرک بودند .ما هم فرزندان بعد از آنها بودیم , پس پیروی پدران خود کردیم,آیا به عمل زشت اهل باطل ما را به هلاکت خواهی رساند.

بر طبق این آیه حقیقت فراموش گشته که رسولان الهی موظف به تذکر دادن آن میباشندگواهی دادن بر خدایی خداست,که او پروردگار همه عالمیان است,فلسفه’ بعثت انبیاوارسال رسل دقیقا" قسمتی این است که مردم را به آن حقیقت مطلق مرتبط ساخته و آن عهد ومیثاق را به یادشان بیاورد ولذاست که می بینیم خداوند بزرگ در قرآن کریم مهمترین وظیفه’ رسول اکرم را و شاید هم وظیفه’ انحصاری وی را تذکر دادن میداند:

فذکرانما انت مذکر. سوره غاشیه / 21

پس تو ذکر کن و بیادشان بیاور (یاد آوری کن)به درستی که آنچه بر توست ذکرکن

ویاد آوری نمودن می باشد.

اهمیت ذکر

اهمیت یاد خدا علاوه بر اینکه از طریق تکرار بیش از حد در قرآن مشخص می شود,در آیاتی اشاره مستقیم به کثرت ذکر و ذکر کثیر و نیز شدت ذکر میکند و خداوند از بندگان خودمی_

خواهد که وی را بسیار یاد کنند ,ما ذیلا" چند نمونه از این آیات را متذکر می شویم.

یا ایها الذین آمنوا اذکروالله ذکرا" کثیرا" سوره احزاب / 41

ای کسانی که به خدا ایمان آورده اید ذکر حق و یاد خدا (به دل وبه زبان )بسیار کنید.

یا ایها الذین امنوا اذا لقیتم فئه فاثبتوا و اذکرو الله کثیرا"لعلکم تفلحون

ای کسانی که ایمان آورده اید هرگاه با فوجی از دشمن رویاروی شدید پایداری و مقاومت کنیدو

مقاله. آثار و فواید ذکر خدا

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 9

آثار و فواید ذکر خدا

«ذکر الهى» چون نسیم فرحبخش، حیات معنوى را به انسان هدیه مى کند; قلب خسته و افسرده انسان با «یاد خدا» طراوت مى یابد و در کشاکش مشکلات و انبوه گرفتاریها به یاد معشوق است که اطمینان و آرامش را براى جانها به ارمغان مى آورد. انسانى که در هر لحظه به یاد خداوند و فقر و احتیاج خویش به ذات اقدس الهى و عقاب و ثواب باشد، در درون خویش راهى براى رشد و نمو رذائل اخلاقى و ارتکاب معاصى نخواهد گذاشت و همواره در صدد رشد و تعالى خویش مى باشد. بنابراین «ذکر و یاد خدا» از مهم ترین عوامل رسیدن به قرب الهى است که انسان را از جهان ماده به عالم معنا و معنویت مى رساند. «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْرًا کَثِیرًا * وَسَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَأَصِیلًا» (احزاب / 41 – 42)اى کسانى که ایمان آورده اید، خدا را بسیار یاد کنید و او را در صبحگاه و شامگاه تسبیح کنید. مفهوم ذکر«ذکر» در لغت به معناى «یاد کردن» است، خواه با زبان باشد یا با قلب یا هردو، خواه بعد از نسیان باشد یا در ادامه ذکر. و نیز «ذکر» به معناى «حفظ شىء» است و خلاف نسیان مى باشد. به بیان دیگر، «ذکر» عبارتست از اینکه آدمى نیروى ادراک خود را متوجه یاد شده کند، یا به اینکه نام او را ببرد و یا صفات او را به زبان جارى کند و مصداق مهمتر اینکه در قلب به یاد او باشد.

طبق این معنا ذکر معناى عامى دارد که هر چیزى را شامل مى شود، امّا آنچه خداوند در قرآن کریم به آن امر فرموده، «ذکر خداوند» و «یادآورى نعمتهاى الهى» مى باشد که در سایه آن انسان غبار غفلت و دورى را از قلب خود بزداید و برجان و روح خسته خویش، با باران یاد الهى گلهاى طاعت و بندگى را برویاند. مراتب ذکرذکر مقامى بسیار بلند دارد و داراى مراتب و درجاتى است; اولین مرتبه آن، «ذکر لفظى و زبانى» است و مراد از «ذکر لفظى» حرف لقلقه زبان نمى باشد چرا که اگر توجه به معناى الفاظ نباشد هیچ ارزشى ندارد و شاهد این مدعا اینکه گاه انسان افرادى را مى بیند که در عین اینکه با زبان مشغول «ذکر خداوند» هستند، با عمل خویش مرتکب گناه و معصیتى مى شوند! و حال آنکه ذکر حقیقى، انسان را از گناه باز مى دارد. مرتبه دوم; ذکر قلبى است یعنى توجه به خداوند از دل انسان بجوشد و به زبان جارى شود، هر چند حتماً لازم نیست به زبان جارى شود. مرتبه سوم; یاد کردن خدا در تمامى احوال است و اینکه انسان حتى یک لحظه هم از یاد خدا غافل نباشد و در تمامى اوقات خدا را حاضر و ناظر بر اعمال خویش بداند. با دقت در آیات و روایات بدست مى آید که اساس ذکر توجه درونى است و اینکه انسان با تمام قلب و جان خویش به ذات پاک خدا توجه کند، پیمان توجهى که انسان را از گناه باز مى دارد و به اطاعت فرمان او دعوت مى کند به همین دلیل در احادیث متعددى از پیشوایان اسلام نقل شده که منظور از ذکر خدا یادآورى عملى است. بدیهى است که انسان از همان ابتدا نمى تواند به مرحله والاى ذکر و یاد کردن خدا در تمامى احوال نایل شود بلکه با تمرین و ممارست در گفتن «الفاظ» و دقت در معانى ذکرها، کم کم «پیوسته به یاد خدا بودن» براى او حاصل مى شود و چنین نیست که «ذکر لفظى» ارزش و اعتبارى نداشته باشد، بلکه آن هم به نوبه خود مورد تأکید قرار گرفته است و منشأ آثار فراوانى مى باشد. آثار ذکر«یاد خداوند» آثار و برکات فراوانى دارد که در آیات و روایات به آن اشاره شده است و ما در این جا به برخى از آن ها مى پردازیم: 1. مورد یاد خدا قرار گرفتن«واذکرونى اذکرکم واشکروا لى ولا تکفرون» مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم و کفران نورزید. ذکر خدا معناى وسیع و مصادیق فراوانى دارد. انسانى که در تمامى لحظات زندگى به یاد ذات پاکى است که سرچشمه تمام خوبیها و نیکها مى باشد و به این وسیله روح و جان خود را پاک و روشن مى سازد، خداوند نیز در تمامى مراحل زندگى و در اوج مشکلات و سختى ها او را تنها نمى گذارد. 2. همنشینى با خداکسى که همواره به یاد خدا باشد، خداوند همنشین و جلیس او خواهد بود چنانکه در حدیث قدسى به حضرت موسى(ع) فرمود: اى موسى; من همنشین کسى هستم که مرا یاد کند، موسى سؤال کرد: روزى که هیچ پناهى نیست جز پناه تو چه کسى در پناه تو خواهد بود. فرمود: آنها که مرا یاد مى کنند و من نیز آنان را یارى مى کنم، و با هم دوستى مى کنند در راه من، پس دوست دارم آنها را، اینان کسانى هستند که وقتى بخواهم به اهل زمین بدى رسانم، آنها را یاد کرده و به خاطر آنان بدى را دفع مى کنم. . محبت خداوندانسانى که پیوسته به یاد خداست، حب الهى در قلبش جاى مى گیرد. چنانچه در زندگى روزه مره نیز چنین است که اگر انسان در تمامى ساعات و در تمامى افکار خود شخص خاصى را در خاطر داشته باشد، کم کم محبت او در قلبش حاکم مى شود. در روایت نیز آمده است. «من اکْثَر ذکر الله احبْه» هر کس زیاد خدا را یاد کند، محبت خداوند در قلبش حاکم مى شود. 4. فلاح و رستگارىاز نظر قرآن کریم ذکر خدا زمینه رستگارى انسان را فراهم مى سازد: «واذکر والله کثیراً لعلکم تفلحون» خدا را بسیار یاد کنید، باشد که رستگار شوید. 5. افزایش برکت و حضور ملائکهاز روایات استفاده مى شود خانه اى که ذکر خدا در آن بسیار شود، برکتش بسیار مى شود و ملائکه در آن خانه حاضر و شیطانها دور مى گردند، و آن خانه براى اهل آسمانها آنچنان درخشنده است که ستارگان براى اهل زمین، و خانه اى که در آن قرآن خوانده نشود و ذکر خدا در آن نشود، برکتش کم است، ملائکه از آن خانه گریزان. 6. آرامشآرامش و اطمینان گمشده ى انسان امروزى است که در آرزوى به دست آوردن آن مى باشد قرآن کریم راه رسیدن به آرامش را به بشر معرفى مى نماید: «الا بذکر الله تطمئن القلوب» همانا با یاد خدا دلها آرام مى گیرد. 7. دورى از شیطان آنان که به یاد خدا هستند از وسوسه هاى شیطان متأثر نمى شوند و یاد خدا سلاحى است که از آنها در برابر شیطان محافظت مى نماید. «ان الذین اتقوا اذا مسهم طائف من الشیطان تذکروا فاذا هم مبصرون» پرهیزگاران هنگامى که گرفتار وسوسه هاى شیطان شوند، به یاد خدا و پاداش و کیفر او مى افتند; و (در پرتو یاد او، راه حق را مى بیند و) ناگهان بینا مى شوند.

تحقیق در مورد ذکر

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .DOC ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 12 صفحه

 قسمتی از متن .DOC : 

معنا و مفهوم ذکر

ذکر به معنای: " یاد کردن" و " به خاطر آوردن "است و در عین حال چون معتقدان به شریعت ذکر را به کار ببرند مراد و مقصود آنان همان یاد خداوند بزرگ است و همچنین قرآن ودیگرکتب آسمانی را بدین اعتبار ذکر گویند که یادآور خداوند بزرگ بوده و نیز به یاد دادن مواعظ و علوم آخرت مبادرت ورزیده است.

درآیات قرآنی گاهی با کلمه تعلم مواجه می شویم و گاهی نیز با کلمه تذکر.

تذکر یعنی یاد آوردن وتعلم یعنی یادگرفتن است. با استفاده ازمفهوم ظاهری و معنای ساده آن به دست می آید که, تعلم در جایی بکار می رود که فرد نسبت به موضوعی هیچگونه اطلاع و آگاهی قبلی نداشته و با ذهنی خالی از موضوع معین درصدد یادگیری آن موضوع برمی آید, ولی تذکر در جایی بکار میرود که فرد موضوعی را دقیقا" می دانسته و نسبت به آن آگاهی داشته است ولی به علت یا عللی آن موضوع راازخاطر برده و به دست فراموشی سپرده است و اینک سعی دارد آنرا مجددا" به خاطر بیاورد. پس در تعلم دو گام وجود دارد یکی جهل ودیگری علم ولی در تذکر سه گام قرار دارد,اول" علم" دوم " نسیان وفراموشی" سوم " تجدید خاطره علم وآگاهی اولیه و به خاطر آوردن آنچه که در ضمیر انسانی محفوظ بوده است.

شناخت خداوند و پرستش وی عهد و میثاقی بوده که در طول زمان به دست فراموشی سپرده

شده وخداوند بزرگ با ارسال یکصد و بیست و چهار هزار پیغمبر یکی پس از دیگری ,از آدم

تا خاتم,فلسفه ای جز این را منظور نداشته که توسط این مردان الهی انسانها متذکر آن حقیقت

و میثاق فراموش شده باشند و مجددا" آن عهد و پیمان را به خاطر آدمیان بیاورند و به دنبال آن

همگان در آن خط که نهایتش پس از ذکر خدا منتهی می شود رهبرو رهنمون باشند تا بشر به کمال مطلوب و معهود, و نهایت سعادتش در دنیا و آخرت نایل آید.

اینک برای این مطلب به سراغ قران که بزرگترین مرجع فکری و تربیتی بشر می باشد می رویم تا این مطلب را از ایات قرانی استنتاج کرده , به نتیجه ئ مطلوب خو یش نایل آئیم .

قران در ایات زیادی از عهد و میثاق و پیمانی که با بشر بسته است یاد میکند و همواره از نوع

بشر گله می کند که چرا پا بند میثاق و عهد و پیمان خویش نبوده است مواردی که به این حقیقت اشاره می کند .

آیاتی است که به عهد الست یا میثاق الست مشهور گشته است:

و اذ ربک من بنی آدم من ظهورهم ذریتهم واشهد هم علی

اناانفسهم الست بربکم قالوا بلی شهدنا ان تقولوا یوم القیامت

کنا عن هذا غافلین او تقلوا انما اشرک آباو من قبل و کناذریته من بعدهم افتهلکنا بما فعل المبطلون. سوره اعراف / 172-173

و (ای رسول ما )یاد آر (و خلق را متذکر ساز) هنگامی که خدای تو از پشت فرزندان آدم ذریه آنها را بر گرفت و آنها را بر خود گواه ساخت , که آیا من پروردگار شما نیستم ؟ همه گفتند بلی, ما به خدایی تو گواهی می دهیم ,که دیگر در روز قیامت نگویید ما از این واقعه غافل بودیم,یا آنکه نگوییدکه چون منحصرا" پدران ما به دین شرک بودند .ما هم فرزندان بعد از آنها بودیم , پس پیروی پدران خود کردیم,آیا به عمل زشت اهل باطل ما را به هلاکت خواهی رساند.

بر طبق این آیه حقیقت فراموش گشته که رسولان الهی موظف به تذکر دادن آن میباشندگواهی دادن بر خدایی خداست,که او پروردگار همه عالمیان است,فلسفه’ بعثت انبیاوارسال رسل دقیقا" قسمتی این است که مردم را به آن حقیقت مطلق مرتبط ساخته و آن عهد ومیثاق را به یادشان بیاورد ولذاست که می بینیم خداوند بزرگ در قرآن کریم مهمترین وظیفه’ رسول اکرم را و شاید هم وظیفه’ انحصاری وی را تذکر دادن میداند:

فذکرانما انت مذکر. سوره غاشیه / 21

پس تو ذکر کن و بیادشان بیاور (یاد آوری کن)به درستی که آنچه بر توست ذکرکن

ویاد آوری نمودن می باشد.

اهمیت ذکر

اهمیت یاد خدا علاوه بر اینکه از طریق تکرار بیش از حد در قرآن مشخص می شود,در آیاتی اشاره مستقیم به کثرت ذکر و ذکر کثیر و نیز شدت ذکر میکند و خداوند از بندگان خودمی_

خواهد که وی را بسیار یاد کنند ,ما ذیلا" چند نمونه از این آیات را متذکر می شویم.

یا ایها الذین آمنوا اذکروالله ذکرا" کثیرا" سوره احزاب / 41

ای کسانی که به خدا ایمان آورده اید ذکر حق و یاد خدا (به دل وبه زبان )بسیار کنید.

یا ایها الذین امنوا اذا لقیتم فئه فاثبتوا و اذکرو الله کثیرا"لعلکم تفلحون

ای کسانی که ایمان آورده اید هرگاه با فوجی از دشمن رویاروی شدید پایداری و مقاومت کنیدو

تحقیق درباره: آثار و فواید ذکر خدا

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 9

آثار و فواید ذکر خدا

«ذکر الهى» چون نسیم فرحبخش، حیات معنوى را به انسان هدیه مى کند; قلب خسته و افسرده انسان با «یاد خدا» طراوت مى یابد و در کشاکش مشکلات و انبوه گرفتاریها به یاد معشوق است که اطمینان و آرامش را براى جانها به ارمغان مى آورد. انسانى که در هر لحظه به یاد خداوند و فقر و احتیاج خویش به ذات اقدس الهى و عقاب و ثواب باشد، در درون خویش راهى براى رشد و نمو رذائل اخلاقى و ارتکاب معاصى نخواهد گذاشت و همواره در صدد رشد و تعالى خویش مى باشد. بنابراین «ذکر و یاد خدا» از مهم ترین عوامل رسیدن به قرب الهى است که انسان را از جهان ماده به عالم معنا و معنویت مى رساند. «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْرًا کَثِیرًا * وَسَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَأَصِیلًا» (احزاب / 41 – 42)اى کسانى که ایمان آورده اید، خدا را بسیار یاد کنید و او را در صبحگاه و شامگاه تسبیح کنید. مفهوم ذکر«ذکر» در لغت به معناى «یاد کردن» است، خواه با زبان باشد یا با قلب یا هردو، خواه بعد از نسیان باشد یا در ادامه ذکر. و نیز «ذکر» به معناى «حفظ شىء» است و خلاف نسیان مى باشد. به بیان دیگر، «ذکر» عبارتست از اینکه آدمى نیروى ادراک خود را متوجه یاد شده کند، یا به اینکه نام او را ببرد و یا صفات او را به زبان جارى کند و مصداق مهمتر اینکه در قلب به یاد او باشد.

طبق این معنا ذکر معناى عامى دارد که هر چیزى را شامل مى شود، امّا آنچه خداوند در قرآن کریم به آن امر فرموده، «ذکر خداوند» و «یادآورى نعمتهاى الهى» مى باشد که در سایه آن انسان غبار غفلت و دورى را از قلب خود بزداید و برجان و روح خسته خویش، با باران یاد الهى گلهاى طاعت و بندگى را برویاند. مراتب ذکرذکر مقامى بسیار بلند دارد و داراى مراتب و درجاتى است; اولین مرتبه آن، «ذکر لفظى و زبانى» است و مراد از «ذکر لفظى» حرف لقلقه زبان نمى باشد چرا که اگر توجه به معناى الفاظ نباشد هیچ ارزشى ندارد و شاهد این مدعا اینکه گاه انسان افرادى را مى بیند که در عین اینکه با زبان مشغول «ذکر خداوند» هستند، با عمل خویش مرتکب گناه و معصیتى مى شوند! و حال آنکه ذکر حقیقى، انسان را از گناه باز مى دارد. مرتبه دوم; ذکر قلبى است یعنى توجه به خداوند از دل انسان بجوشد و به زبان جارى شود، هر چند حتماً لازم نیست به زبان جارى شود. مرتبه سوم; یاد کردن خدا در تمامى احوال است و اینکه انسان حتى یک لحظه هم از یاد خدا غافل نباشد و در تمامى اوقات خدا را حاضر و ناظر بر اعمال خویش بداند. با دقت در آیات و روایات بدست مى آید که اساس ذکر توجه درونى است و اینکه انسان با تمام قلب و جان خویش به ذات پاک خدا توجه کند، پیمان توجهى که انسان را از گناه باز مى دارد و به اطاعت فرمان او دعوت مى کند به همین دلیل در احادیث متعددى از پیشوایان اسلام نقل شده که منظور از ذکر خدا یادآورى عملى است. بدیهى است که انسان از همان ابتدا نمى تواند به مرحله والاى ذکر و یاد کردن خدا در تمامى احوال نایل شود بلکه با تمرین و ممارست در گفتن «الفاظ» و دقت در معانى ذکرها، کم کم «پیوسته به یاد خدا بودن» براى او حاصل مى شود و چنین نیست که «ذکر لفظى» ارزش و اعتبارى نداشته باشد، بلکه آن هم به نوبه خود مورد تأکید قرار گرفته است و منشأ آثار فراوانى مى باشد. آثار ذکر«یاد خداوند» آثار و برکات فراوانى دارد که در آیات و روایات به آن اشاره شده است و ما در این جا به برخى از آن ها مى پردازیم: 1. مورد یاد خدا قرار گرفتن«واذکرونى اذکرکم واشکروا لى ولا تکفرون» مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم و کفران نورزید. ذکر خدا معناى وسیع و مصادیق فراوانى دارد. انسانى که در تمامى لحظات زندگى به یاد ذات پاکى است که سرچشمه تمام خوبیها و نیکها مى باشد و به این وسیله روح و جان خود را پاک و روشن مى سازد، خداوند نیز در تمامى مراحل زندگى و در اوج مشکلات و سختى ها او را تنها نمى گذارد. 2. همنشینى با خداکسى که همواره به یاد خدا باشد، خداوند همنشین و جلیس او خواهد بود چنانکه در حدیث قدسى به حضرت موسى(ع) فرمود: اى موسى; من همنشین کسى هستم که مرا یاد کند، موسى سؤال کرد: روزى که هیچ پناهى نیست جز پناه تو چه کسى در پناه تو خواهد بود. فرمود: آنها که مرا یاد مى کنند و من نیز آنان را یارى مى کنم، و با هم دوستى مى کنند در راه من، پس دوست دارم آنها را، اینان کسانى هستند که وقتى بخواهم به اهل زمین بدى رسانم، آنها را یاد کرده و به خاطر آنان بدى را دفع مى کنم. . محبت خداوندانسانى که پیوسته به یاد خداست، حب الهى در قلبش جاى مى گیرد. چنانچه در زندگى روزه مره نیز چنین است که اگر انسان در تمامى ساعات و در تمامى افکار خود شخص خاصى را در خاطر داشته باشد، کم کم محبت او در قلبش حاکم مى شود. در روایت نیز آمده است. «من اکْثَر ذکر الله احبْه» هر کس زیاد خدا را یاد کند، محبت خداوند در قلبش حاکم مى شود. 4. فلاح و رستگارىاز نظر قرآن کریم ذکر خدا زمینه رستگارى انسان را فراهم مى سازد: «واذکر والله کثیراً لعلکم تفلحون» خدا را بسیار یاد کنید، باشد که رستگار شوید. 5. افزایش برکت و حضور ملائکهاز روایات استفاده مى شود خانه اى که ذکر خدا در آن بسیار شود، برکتش بسیار مى شود و ملائکه در آن خانه حاضر و شیطانها دور مى گردند، و آن خانه براى اهل آسمانها آنچنان درخشنده است که ستارگان براى اهل زمین، و خانه اى که در آن قرآن خوانده نشود و ذکر خدا در آن نشود، برکتش کم است، ملائکه از آن خانه گریزان. 6. آرامشآرامش و اطمینان گمشده ى انسان امروزى است که در آرزوى به دست آوردن آن مى باشد قرآن کریم راه رسیدن به آرامش را به بشر معرفى مى نماید: «الا بذکر الله تطمئن القلوب» همانا با یاد خدا دلها آرام مى گیرد. 7. دورى از شیطان آنان که به یاد خدا هستند از وسوسه هاى شیطان متأثر نمى شوند و یاد خدا سلاحى است که از آنها در برابر شیطان محافظت مى نماید. «ان الذین اتقوا اذا مسهم طائف من الشیطان تذکروا فاذا هم مبصرون» پرهیزگاران هنگامى که گرفتار وسوسه هاى شیطان شوند، به یاد خدا و پاداش و کیفر او مى افتند; و (در پرتو یاد او، راه حق را مى بیند و) ناگهان بینا مى شوند.

تحقیق در مورد ذکر

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .DOC ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 12 صفحه

 قسمتی از متن .DOC : 

معنا و مفهوم ذکر

ذکر به معنای: " یاد کردن" و " به خاطر آوردن "است و در عین حال چون معتقدان به شریعت ذکر را به کار ببرند مراد و مقصود آنان همان یاد خداوند بزرگ است و همچنین قرآن ودیگرکتب آسمانی را بدین اعتبار ذکر گویند که یادآور خداوند بزرگ بوده و نیز به یاد دادن مواعظ و علوم آخرت مبادرت ورزیده است.

درآیات قرآنی گاهی با کلمه تعلم مواجه می شویم و گاهی نیز با کلمه تذکر.

تذکر یعنی یاد آوردن وتعلم یعنی یادگرفتن است. با استفاده ازمفهوم ظاهری و معنای ساده آن به دست می آید که, تعلم در جایی بکار می رود که فرد نسبت به موضوعی هیچگونه اطلاع و آگاهی قبلی نداشته و با ذهنی خالی از موضوع معین درصدد یادگیری آن موضوع برمی آید, ولی تذکر در جایی بکار میرود که فرد موضوعی را دقیقا" می دانسته و نسبت به آن آگاهی داشته است ولی به علت یا عللی آن موضوع راازخاطر برده و به دست فراموشی سپرده است و اینک سعی دارد آنرا مجددا" به خاطر بیاورد. پس در تعلم دو گام وجود دارد یکی جهل ودیگری علم ولی در تذکر سه گام قرار دارد,اول" علم" دوم " نسیان وفراموشی" سوم " تجدید خاطره علم وآگاهی اولیه و به خاطر آوردن آنچه که در ضمیر انسانی محفوظ بوده است.

شناخت خداوند و پرستش وی عهد و میثاقی بوده که در طول زمان به دست فراموشی سپرده

شده وخداوند بزرگ با ارسال یکصد و بیست و چهار هزار پیغمبر یکی پس از دیگری ,از آدم

تا خاتم,فلسفه ای جز این را منظور نداشته که توسط این مردان الهی انسانها متذکر آن حقیقت

و میثاق فراموش شده باشند و مجددا" آن عهد و پیمان را به خاطر آدمیان بیاورند و به دنبال آن

همگان در آن خط که نهایتش پس از ذکر خدا منتهی می شود رهبرو رهنمون باشند تا بشر به کمال مطلوب و معهود, و نهایت سعادتش در دنیا و آخرت نایل آید.

اینک برای این مطلب به سراغ قران که بزرگترین مرجع فکری و تربیتی بشر می باشد می رویم تا این مطلب را از ایات قرانی استنتاج کرده , به نتیجه ئ مطلوب خو یش نایل آئیم .

قران در ایات زیادی از عهد و میثاق و پیمانی که با بشر بسته است یاد میکند و همواره از نوع

بشر گله می کند که چرا پا بند میثاق و عهد و پیمان خویش نبوده است مواردی که به این حقیقت اشاره می کند .

آیاتی است که به عهد الست یا میثاق الست مشهور گشته است:

و اذ ربک من بنی آدم من ظهورهم ذریتهم واشهد هم علی

اناانفسهم الست بربکم قالوا بلی شهدنا ان تقولوا یوم القیامت

کنا عن هذا غافلین او تقلوا انما اشرک آباو من قبل و کناذریته من بعدهم افتهلکنا بما فعل المبطلون. سوره اعراف / 172-173

و (ای رسول ما )یاد آر (و خلق را متذکر ساز) هنگامی که خدای تو از پشت فرزندان آدم ذریه آنها را بر گرفت و آنها را بر خود گواه ساخت , که آیا من پروردگار شما نیستم ؟ همه گفتند بلی, ما به خدایی تو گواهی می دهیم ,که دیگر در روز قیامت نگویید ما از این واقعه غافل بودیم,یا آنکه نگوییدکه چون منحصرا" پدران ما به دین شرک بودند .ما هم فرزندان بعد از آنها بودیم , پس پیروی پدران خود کردیم,آیا به عمل زشت اهل باطل ما را به هلاکت خواهی رساند.

بر طبق این آیه حقیقت فراموش گشته که رسولان الهی موظف به تذکر دادن آن میباشندگواهی دادن بر خدایی خداست,که او پروردگار همه عالمیان است,فلسفه’ بعثت انبیاوارسال رسل دقیقا" قسمتی این است که مردم را به آن حقیقت مطلق مرتبط ساخته و آن عهد ومیثاق را به یادشان بیاورد ولذاست که می بینیم خداوند بزرگ در قرآن کریم مهمترین وظیفه’ رسول اکرم را و شاید هم وظیفه’ انحصاری وی را تذکر دادن میداند:

فذکرانما انت مذکر. سوره غاشیه / 21

پس تو ذکر کن و بیادشان بیاور (یاد آوری کن)به درستی که آنچه بر توست ذکرکن

ویاد آوری نمودن می باشد.

اهمیت ذکر

اهمیت یاد خدا علاوه بر اینکه از طریق تکرار بیش از حد در قرآن مشخص می شود,در آیاتی اشاره مستقیم به کثرت ذکر و ذکر کثیر و نیز شدت ذکر میکند و خداوند از بندگان خودمی_

خواهد که وی را بسیار یاد کنند ,ما ذیلا" چند نمونه از این آیات را متذکر می شویم.

یا ایها الذین آمنوا اذکروالله ذکرا" کثیرا" سوره احزاب / 41

ای کسانی که به خدا ایمان آورده اید ذکر حق و یاد خدا (به دل وبه زبان )بسیار کنید.

یا ایها الذین امنوا اذا لقیتم فئه فاثبتوا و اذکرو الله کثیرا"لعلکم تفلحون

ای کسانی که ایمان آورده اید هرگاه با فوجی از دشمن رویاروی شدید پایداری و مقاومت کنیدو