آفات گیاهان زینتی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 5

آفات گیاهان زینتی

جلسه سی و سوم

خصوصیات دشمنان طبیعی مطلوب

مقدمه :

در جلسات گذشته در مورد روش‌های کنترل آفات صحبت کردیم. در این جلسه به مبحثی تحت عنوان ویژگی‌های دشمن طبیعی مطلوب می‌پردازیم.

دانستن ویژگی‌های دشمن طبیعی برای بکار بردن آن بعنوان یک کنترل کننده‌ی مطلوب لازم و ضروری است.

* خصوصیات دشمن طبیعی مطلوب 

1) سازگاری اکولوژیکی؛ باید بین نیازهای اکولوژیک دشمن طبیعی و میزبان مخصوصا از نظر دما و رطوبت مطلوب تطابق وجود داشته باشد. برای مثال، یک دشمن طبیعی در منطقه گرمسیر را نمی‌توان وارد یک منطقه سردسیر کرد  و انتظار کارآیی مطلوب را از آن داشت.

هماهنگی زمانی و مکانی؛ باید بین فعالیت فصلی دشمن طبیعی و میزبان تطابق وجود داشته باشد. البته در کنترل گیاهان زینتی و گلخانه‌ای تطابق فصلی را می‌توان از طریق رهاسازی دشمن طبیعی به صورت مصنوعی ایجاد نمود.

فرض کنید که جمعیت آفت در اردیبهشت ماه به اوج طبیعی Peak خود می‌رسد. در حالیکه جمعیت دشمن طبیعی مثلاً در اواخر خرداد به حداکثر خود می‌رسد. بنابراین دشمن طبیعی نمی‌تواند در موقع مناسب مؤثر باشد زیرا آفت زودتر خسارتش را وارد کرده است .

در مورد پارازیتوئیدها وجود هماهنگی داخلی (Internet synchronization) با میزبان ضروری است. به عبارتی پارازیتوئید باید قادر باشد مراحل رشد و نمو را در داخل بدن میزبان طی کند و تبدیل به حشره کامل شود. اگر پارازیتوئید نتواند به حشره کامل تبدیل شود لازم است که در هر نسل آفت، یک رهاسازی مجدد وجود داشته باشد. این مسئله در مورد آفات گلخانه‌ای و آفات گیاهان زینتی مقرون به صرفه نیست.

روش‌های مختلف رهاسازی دشمنان طبیعی

بطور کلی رها سازی دشمنان طبیعی به سه صورت انجام می‌شود :

2) رها سازی تلقیحی یا (Inoculative release)؛ در این روش دشمن طبیعی یک بار تکثیر و رهاسازی می‌شود. این دشمن طبیعی برای همیشه در اکوسیستم و در محیط مستقر می‌شود و آفت را تحت کنترل در می‌آورد. یکی از جالب‌ترین روش‌های کنترل آفات است که به آن کنترل بیولوژیک کلاسیک هم اطلاق می‌شود.

3) روش رهاسازی تلقیحی فصلی یا (Seasonal inoculative release)؛ برای کنترل بیولوژیک آفات گیاهان گلخانه‌ای از روش رهاسازی تلقیحی فصلی استفاده می‌شود. در این روش در ابتدای فصل یا در زمانی که آفت در گلخانه ظاهر می‌شود دشمن طبیعی رهاسازی می‌شود و تا انتهای فصل دشمن طبیعی فعالیت می‌کند و آفت را تحت کنترل در می‌آورد. در واقع این روش در مواردی استفاده می‌شود که امکان ادامه کنترل بیولوژیک یا ادامه بقای دشمن طبیعی در شرایط گلخانه در طی سال‌های متوالی وجود ندارد.

4) روش رهاسازی اشباعی یا (Inundative release)؛ در هر زمانی که نیاز باشد دشمن طبیعی را در محیط رهاسازی می‌کنند. و کلاً بقا دشمن طبیعی در محیط هدف نیست، بلکه رهاسازی دشمن طبیعی و کاهش جمعیت آفت کفایت می‌کند. اگر مجدد جمعیت آفت افزایش پیدا کرد رهاسازی دیگری انجام می‌شود.

5) واکنش به تراکم؛ دشمن طبیعی مطلوب باید به سرعت به تغییرات جمعیت میزبان یا آفت واکنش نشان دهد. یعنی وقتی که جمعیت آفت افزایش پیدا می‌کند، دشمن طبیعی باید به این افزایش تراکم میزبان یا آفت، بسرعت  واکنش نشان دهد و جمعیت خود را افزایش دهد. وقتی که جمعیت میزبان کاهش پیدا می‌کند جمعیت دشمن طبیعی یا پارازیتوئید یا پرداتور هم کاهش پیدا کند.

6) ظرفیت تولید مثل؛ سرعت رشد جمعیت دشمن طبیعی باید برابر یا بیشتر از میزبان یا آفت باشد.

مثلاً اگر آفتی در یک محدوده زمانی می‌تواند 20 نتاج ماده تولید کند دشمن طبیعی آن هم حداقل باید 20 نتاج ماده تولید کند تا دشمن طبیعی مؤثر باشد.

7) قدرت جستجوگری؛ دشمن طبیعی مطلوب باید قادر باشد میزبان یا آفت را در تراکم‌های پایین پیدا کرده و آن‌ها را مورد حمله قرار دهد یا پارازیته کند. دشمنان طبیعی مؤثر از قدرت جستجوگری بالایی برخوردارند و می‌توانند جمعیت میزبانشان را در سطوح پایین تحت کنترل در بیاورند. درحالیکه دشمنان طبیعی که از قدرت جستجوگری پایینی برخوردارند عموماً قادر به پیدا کردن میزبان در تراکم‌های پایین نیستند.

8) اختصاصی بودن میزبان؛ مؤثرترین دشمنان طبیعی مونوفاژ هستند. دشمنان طبیعی با طیف میزبانی محدود نسبت به دشمنان طبیعی با طیف میزبانی وسیع در کنترل آفات موفق‌تر هستند.

دشمنان طبیعی که طیف میزبانی وسیع دارند خیلی در کنترل آفات مؤثر نیستند. دشمنان طبیعی پلی‌فاژ بدلیل اینکه در روی یک میزبان تمرکز پیدا نمی‌کنند عموماً قادر به کنترل یک آفت خاص نیستند. و نمی‌توانند به سرعت به تغییرات جمعیت یک آفت خاص واکنش نشان دهند. در حالیکه دشمنان طبیعی مونوفاژ و در مواردی الیگوفاژها بسرعت به تراکم جمعیت میزبان خودشان واکنش نشان می‌دهند.

9) هیپرپارازیتیسم؛ هیپرپارازیتیسم رشد و نمو یک پارازیتوئید روی یک پارازیتوئید دیگر است و به عنوان یک پدیده منفی در برنامه‌های کنترل بیولوژیک قلمداد می‌شود.

آفات گیاهان زینتی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 5

آفات گیاهان زینتی

جلسه سی و سوم

خصوصیات دشمنان طبیعی مطلوب

مقدمه :

در جلسات گذشته در مورد روش‌های کنترل آفات صحبت کردیم. در این جلسه به مبحثی تحت عنوان ویژگی‌های دشمن طبیعی مطلوب می‌پردازیم.

دانستن ویژگی‌های دشمن طبیعی برای بکار بردن آن بعنوان یک کنترل کننده‌ی مطلوب لازم و ضروری است.

* خصوصیات دشمن طبیعی مطلوب 

1) سازگاری اکولوژیکی؛ باید بین نیازهای اکولوژیک دشمن طبیعی و میزبان مخصوصا از نظر دما و رطوبت مطلوب تطابق وجود داشته باشد. برای مثال، یک دشمن طبیعی در منطقه گرمسیر را نمی‌توان وارد یک منطقه سردسیر کرد  و انتظار کارآیی مطلوب را از آن داشت.

هماهنگی زمانی و مکانی؛ باید بین فعالیت فصلی دشمن طبیعی و میزبان تطابق وجود داشته باشد. البته در کنترل گیاهان زینتی و گلخانه‌ای تطابق فصلی را می‌توان از طریق رهاسازی دشمن طبیعی به صورت مصنوعی ایجاد نمود.

فرض کنید که جمعیت آفت در اردیبهشت ماه به اوج طبیعی Peak خود می‌رسد. در حالیکه جمعیت دشمن طبیعی مثلاً در اواخر خرداد به حداکثر خود می‌رسد. بنابراین دشمن طبیعی نمی‌تواند در موقع مناسب مؤثر باشد زیرا آفت زودتر خسارتش را وارد کرده است .

در مورد پارازیتوئیدها وجود هماهنگی داخلی (Internet synchronization) با میزبان ضروری است. به عبارتی پارازیتوئید باید قادر باشد مراحل رشد و نمو را در داخل بدن میزبان طی کند و تبدیل به حشره کامل شود. اگر پارازیتوئید نتواند به حشره کامل تبدیل شود لازم است که در هر نسل آفت، یک رهاسازی مجدد وجود داشته باشد. این مسئله در مورد آفات گلخانه‌ای و آفات گیاهان زینتی مقرون به صرفه نیست.

روش‌های مختلف رهاسازی دشمنان طبیعی

بطور کلی رها سازی دشمنان طبیعی به سه صورت انجام می‌شود :

2) رها سازی تلقیحی یا (Inoculative release)؛ در این روش دشمن طبیعی یک بار تکثیر و رهاسازی می‌شود. این دشمن طبیعی برای همیشه در اکوسیستم و در محیط مستقر می‌شود و آفت را تحت کنترل در می‌آورد. یکی از جالب‌ترین روش‌های کنترل آفات است که به آن کنترل بیولوژیک کلاسیک هم اطلاق می‌شود.

3) روش رهاسازی تلقیحی فصلی یا (Seasonal inoculative release)؛ برای کنترل بیولوژیک آفات گیاهان گلخانه‌ای از روش رهاسازی تلقیحی فصلی استفاده می‌شود. در این روش در ابتدای فصل یا در زمانی که آفت در گلخانه ظاهر می‌شود دشمن طبیعی رهاسازی می‌شود و تا انتهای فصل دشمن طبیعی فعالیت می‌کند و آفت را تحت کنترل در می‌آورد. در واقع این روش در مواردی استفاده می‌شود که امکان ادامه کنترل بیولوژیک یا ادامه بقای دشمن طبیعی در شرایط گلخانه در طی سال‌های متوالی وجود ندارد.

4) روش رهاسازی اشباعی یا (Inundative release)؛ در هر زمانی که نیاز باشد دشمن طبیعی را در محیط رهاسازی می‌کنند. و کلاً بقا دشمن طبیعی در محیط هدف نیست، بلکه رهاسازی دشمن طبیعی و کاهش جمعیت آفت کفایت می‌کند. اگر مجدد جمعیت آفت افزایش پیدا کرد رهاسازی دیگری انجام می‌شود.

5) واکنش به تراکم؛ دشمن طبیعی مطلوب باید به سرعت به تغییرات جمعیت میزبان یا آفت واکنش نشان دهد. یعنی وقتی که جمعیت آفت افزایش پیدا می‌کند، دشمن طبیعی باید به این افزایش تراکم میزبان یا آفت، بسرعت  واکنش نشان دهد و جمعیت خود را افزایش دهد. وقتی که جمعیت میزبان کاهش پیدا می‌کند جمعیت دشمن طبیعی یا پارازیتوئید یا پرداتور هم کاهش پیدا کند.

6) ظرفیت تولید مثل؛ سرعت رشد جمعیت دشمن طبیعی باید برابر یا بیشتر از میزبان یا آفت باشد.

مثلاً اگر آفتی در یک محدوده زمانی می‌تواند 20 نتاج ماده تولید کند دشمن طبیعی آن هم حداقل باید 20 نتاج ماده تولید کند تا دشمن طبیعی مؤثر باشد.

7) قدرت جستجوگری؛ دشمن طبیعی مطلوب باید قادر باشد میزبان یا آفت را در تراکم‌های پایین پیدا کرده و آن‌ها را مورد حمله قرار دهد یا پارازیته کند. دشمنان طبیعی مؤثر از قدرت جستجوگری بالایی برخوردارند و می‌توانند جمعیت میزبانشان را در سطوح پایین تحت کنترل در بیاورند. درحالیکه دشمنان طبیعی که از قدرت جستجوگری پایینی برخوردارند عموماً قادر به پیدا کردن میزبان در تراکم‌های پایین نیستند.

8) اختصاصی بودن میزبان؛ مؤثرترین دشمنان طبیعی مونوفاژ هستند. دشمنان طبیعی با طیف میزبانی محدود نسبت به دشمنان طبیعی با طیف میزبانی وسیع در کنترل آفات موفق‌تر هستند.

دشمنان طبیعی که طیف میزبانی وسیع دارند خیلی در کنترل آفات مؤثر نیستند. دشمنان طبیعی پلی‌فاژ بدلیل اینکه در روی یک میزبان تمرکز پیدا نمی‌کنند عموماً قادر به کنترل یک آفت خاص نیستند. و نمی‌توانند به سرعت به تغییرات جمعیت یک آفت خاص واکنش نشان دهند. در حالیکه دشمنان طبیعی مونوفاژ و در مواردی الیگوفاژها بسرعت به تراکم جمعیت میزبان خودشان واکنش نشان می‌دهند.

9) هیپرپارازیتیسم؛ هیپرپارازیتیسم رشد و نمو یک پارازیتوئید روی یک پارازیتوئید دیگر است و به عنوان یک پدیده منفی در برنامه‌های کنترل بیولوژیک قلمداد می‌شود.

آفات گیاهان زینتی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 5

آفات گیاهان زینتی

جلسه سی و سوم

خصوصیات دشمنان طبیعی مطلوب

مقدمه :

در جلسات گذشته در مورد روش‌های کنترل آفات صحبت کردیم. در این جلسه به مبحثی تحت عنوان ویژگی‌های دشمن طبیعی مطلوب می‌پردازیم.

دانستن ویژگی‌های دشمن طبیعی برای بکار بردن آن بعنوان یک کنترل کننده‌ی مطلوب لازم و ضروری است.

* خصوصیات دشمن طبیعی مطلوب 

1) سازگاری اکولوژیکی؛ باید بین نیازهای اکولوژیک دشمن طبیعی و میزبان مخصوصا از نظر دما و رطوبت مطلوب تطابق وجود داشته باشد. برای مثال، یک دشمن طبیعی در منطقه گرمسیر را نمی‌توان وارد یک منطقه سردسیر کرد  و انتظار کارآیی مطلوب را از آن داشت.

هماهنگی زمانی و مکانی؛ باید بین فعالیت فصلی دشمن طبیعی و میزبان تطابق وجود داشته باشد. البته در کنترل گیاهان زینتی و گلخانه‌ای تطابق فصلی را می‌توان از طریق رهاسازی دشمن طبیعی به صورت مصنوعی ایجاد نمود.

فرض کنید که جمعیت آفت در اردیبهشت ماه به اوج طبیعی Peak خود می‌رسد. در حالیکه جمعیت دشمن طبیعی مثلاً در اواخر خرداد به حداکثر خود می‌رسد. بنابراین دشمن طبیعی نمی‌تواند در موقع مناسب مؤثر باشد زیرا آفت زودتر خسارتش را وارد کرده است .

در مورد پارازیتوئیدها وجود هماهنگی داخلی (Internet synchronization) با میزبان ضروری است. به عبارتی پارازیتوئید باید قادر باشد مراحل رشد و نمو را در داخل بدن میزبان طی کند و تبدیل به حشره کامل شود. اگر پارازیتوئید نتواند به حشره کامل تبدیل شود لازم است که در هر نسل آفت، یک رهاسازی مجدد وجود داشته باشد. این مسئله در مورد آفات گلخانه‌ای و آفات گیاهان زینتی مقرون به صرفه نیست.

روش‌های مختلف رهاسازی دشمنان طبیعی

بطور کلی رها سازی دشمنان طبیعی به سه صورت انجام می‌شود :

2) رها سازی تلقیحی یا (Inoculative release)؛ در این روش دشمن طبیعی یک بار تکثیر و رهاسازی می‌شود. این دشمن طبیعی برای همیشه در اکوسیستم و در محیط مستقر می‌شود و آفت را تحت کنترل در می‌آورد. یکی از جالب‌ترین روش‌های کنترل آفات است که به آن کنترل بیولوژیک کلاسیک هم اطلاق می‌شود.

3) روش رهاسازی تلقیحی فصلی یا (Seasonal inoculative release)؛ برای کنترل بیولوژیک آفات گیاهان گلخانه‌ای از روش رهاسازی تلقیحی فصلی استفاده می‌شود. در این روش در ابتدای فصل یا در زمانی که آفت در گلخانه ظاهر می‌شود دشمن طبیعی رهاسازی می‌شود و تا انتهای فصل دشمن طبیعی فعالیت می‌کند و آفت را تحت کنترل در می‌آورد. در واقع این روش در مواردی استفاده می‌شود که امکان ادامه کنترل بیولوژیک یا ادامه بقای دشمن طبیعی در شرایط گلخانه در طی سال‌های متوالی وجود ندارد.

4) روش رهاسازی اشباعی یا (Inundative release)؛ در هر زمانی که نیاز باشد دشمن طبیعی را در محیط رهاسازی می‌کنند. و کلاً بقا دشمن طبیعی در محیط هدف نیست، بلکه رهاسازی دشمن طبیعی و کاهش جمعیت آفت کفایت می‌کند. اگر مجدد جمعیت آفت افزایش پیدا کرد رهاسازی دیگری انجام می‌شود.

5) واکنش به تراکم؛ دشمن طبیعی مطلوب باید به سرعت به تغییرات جمعیت میزبان یا آفت واکنش نشان دهد. یعنی وقتی که جمعیت آفت افزایش پیدا می‌کند، دشمن طبیعی باید به این افزایش تراکم میزبان یا آفت، بسرعت  واکنش نشان دهد و جمعیت خود را افزایش دهد. وقتی که جمعیت میزبان کاهش پیدا می‌کند جمعیت دشمن طبیعی یا پارازیتوئید یا پرداتور هم کاهش پیدا کند.

6) ظرفیت تولید مثل؛ سرعت رشد جمعیت دشمن طبیعی باید برابر یا بیشتر از میزبان یا آفت باشد.

مثلاً اگر آفتی در یک محدوده زمانی می‌تواند 20 نتاج ماده تولید کند دشمن طبیعی آن هم حداقل باید 20 نتاج ماده تولید کند تا دشمن طبیعی مؤثر باشد.

7) قدرت جستجوگری؛ دشمن طبیعی مطلوب باید قادر باشد میزبان یا آفت را در تراکم‌های پایین پیدا کرده و آن‌ها را مورد حمله قرار دهد یا پارازیته کند. دشمنان طبیعی مؤثر از قدرت جستجوگری بالایی برخوردارند و می‌توانند جمعیت میزبانشان را در سطوح پایین تحت کنترل در بیاورند. درحالیکه دشمنان طبیعی که از قدرت جستجوگری پایینی برخوردارند عموماً قادر به پیدا کردن میزبان در تراکم‌های پایین نیستند.

8) اختصاصی بودن میزبان؛ مؤثرترین دشمنان طبیعی مونوفاژ هستند. دشمنان طبیعی با طیف میزبانی محدود نسبت به دشمنان طبیعی با طیف میزبانی وسیع در کنترل آفات موفق‌تر هستند.

دشمنان طبیعی که طیف میزبانی وسیع دارند خیلی در کنترل آفات مؤثر نیستند. دشمنان طبیعی پلی‌فاژ بدلیل اینکه در روی یک میزبان تمرکز پیدا نمی‌کنند عموماً قادر به کنترل یک آفت خاص نیستند. و نمی‌توانند به سرعت به تغییرات جمعیت یک آفت خاص واکنش نشان دهند. در حالیکه دشمنان طبیعی مونوفاژ و در مواردی الیگوفاژها بسرعت به تراکم جمعیت میزبان خودشان واکنش نشان می‌دهند.

9) هیپرپارازیتیسم؛ هیپرپارازیتیسم رشد و نمو یک پارازیتوئید روی یک پارازیتوئید دیگر است و به عنوان یک پدیده منفی در برنامه‌های کنترل بیولوژیک قلمداد می‌شود.

آفات گیاهان زینتی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 5

آفات گیاهان زینتی

جلسه سی و سوم

خصوصیات دشمنان طبیعی مطلوب

مقدمه :

در جلسات گذشته در مورد روش‌های کنترل آفات صحبت کردیم. در این جلسه به مبحثی تحت عنوان ویژگی‌های دشمن طبیعی مطلوب می‌پردازیم.

دانستن ویژگی‌های دشمن طبیعی برای بکار بردن آن بعنوان یک کنترل کننده‌ی مطلوب لازم و ضروری است.

* خصوصیات دشمن طبیعی مطلوب 

1) سازگاری اکولوژیکی؛ باید بین نیازهای اکولوژیک دشمن طبیعی و میزبان مخصوصا از نظر دما و رطوبت مطلوب تطابق وجود داشته باشد. برای مثال، یک دشمن طبیعی در منطقه گرمسیر را نمی‌توان وارد یک منطقه سردسیر کرد  و انتظار کارآیی مطلوب را از آن داشت.

هماهنگی زمانی و مکانی؛ باید بین فعالیت فصلی دشمن طبیعی و میزبان تطابق وجود داشته باشد. البته در کنترل گیاهان زینتی و گلخانه‌ای تطابق فصلی را می‌توان از طریق رهاسازی دشمن طبیعی به صورت مصنوعی ایجاد نمود.

فرض کنید که جمعیت آفت در اردیبهشت ماه به اوج طبیعی Peak خود می‌رسد. در حالیکه جمعیت دشمن طبیعی مثلاً در اواخر خرداد به حداکثر خود می‌رسد. بنابراین دشمن طبیعی نمی‌تواند در موقع مناسب مؤثر باشد زیرا آفت زودتر خسارتش را وارد کرده است .

در مورد پارازیتوئیدها وجود هماهنگی داخلی (Internet synchronization) با میزبان ضروری است. به عبارتی پارازیتوئید باید قادر باشد مراحل رشد و نمو را در داخل بدن میزبان طی کند و تبدیل به حشره کامل شود. اگر پارازیتوئید نتواند به حشره کامل تبدیل شود لازم است که در هر نسل آفت، یک رهاسازی مجدد وجود داشته باشد. این مسئله در مورد آفات گلخانه‌ای و آفات گیاهان زینتی مقرون به صرفه نیست.

روش‌های مختلف رهاسازی دشمنان طبیعی

بطور کلی رها سازی دشمنان طبیعی به سه صورت انجام می‌شود :

2) رها سازی تلقیحی یا (Inoculative release)؛ در این روش دشمن طبیعی یک بار تکثیر و رهاسازی می‌شود. این دشمن طبیعی برای همیشه در اکوسیستم و در محیط مستقر می‌شود و آفت را تحت کنترل در می‌آورد. یکی از جالب‌ترین روش‌های کنترل آفات است که به آن کنترل بیولوژیک کلاسیک هم اطلاق می‌شود.

3) روش رهاسازی تلقیحی فصلی یا (Seasonal inoculative release)؛ برای کنترل بیولوژیک آفات گیاهان گلخانه‌ای از روش رهاسازی تلقیحی فصلی استفاده می‌شود. در این روش در ابتدای فصل یا در زمانی که آفت در گلخانه ظاهر می‌شود دشمن طبیعی رهاسازی می‌شود و تا انتهای فصل دشمن طبیعی فعالیت می‌کند و آفت را تحت کنترل در می‌آورد. در واقع این روش در مواردی استفاده می‌شود که امکان ادامه کنترل بیولوژیک یا ادامه بقای دشمن طبیعی در شرایط گلخانه در طی سال‌های متوالی وجود ندارد.

4) روش رهاسازی اشباعی یا (Inundative release)؛ در هر زمانی که نیاز باشد دشمن طبیعی را در محیط رهاسازی می‌کنند. و کلاً بقا دشمن طبیعی در محیط هدف نیست، بلکه رهاسازی دشمن طبیعی و کاهش جمعیت آفت کفایت می‌کند. اگر مجدد جمعیت آفت افزایش پیدا کرد رهاسازی دیگری انجام می‌شود.

5) واکنش به تراکم؛ دشمن طبیعی مطلوب باید به سرعت به تغییرات جمعیت میزبان یا آفت واکنش نشان دهد. یعنی وقتی که جمعیت آفت افزایش پیدا می‌کند، دشمن طبیعی باید به این افزایش تراکم میزبان یا آفت، بسرعت  واکنش نشان دهد و جمعیت خود را افزایش دهد. وقتی که جمعیت میزبان کاهش پیدا می‌کند جمعیت دشمن طبیعی یا پارازیتوئید یا پرداتور هم کاهش پیدا کند.

6) ظرفیت تولید مثل؛ سرعت رشد جمعیت دشمن طبیعی باید برابر یا بیشتر از میزبان یا آفت باشد.

مثلاً اگر آفتی در یک محدوده زمانی می‌تواند 20 نتاج ماده تولید کند دشمن طبیعی آن هم حداقل باید 20 نتاج ماده تولید کند تا دشمن طبیعی مؤثر باشد.

7) قدرت جستجوگری؛ دشمن طبیعی مطلوب باید قادر باشد میزبان یا آفت را در تراکم‌های پایین پیدا کرده و آن‌ها را مورد حمله قرار دهد یا پارازیته کند. دشمنان طبیعی مؤثر از قدرت جستجوگری بالایی برخوردارند و می‌توانند جمعیت میزبانشان را در سطوح پایین تحت کنترل در بیاورند. درحالیکه دشمنان طبیعی که از قدرت جستجوگری پایینی برخوردارند عموماً قادر به پیدا کردن میزبان در تراکم‌های پایین نیستند.

8) اختصاصی بودن میزبان؛ مؤثرترین دشمنان طبیعی مونوفاژ هستند. دشمنان طبیعی با طیف میزبانی محدود نسبت به دشمنان طبیعی با طیف میزبانی وسیع در کنترل آفات موفق‌تر هستند.

دشمنان طبیعی که طیف میزبانی وسیع دارند خیلی در کنترل آفات مؤثر نیستند. دشمنان طبیعی پلی‌فاژ بدلیل اینکه در روی یک میزبان تمرکز پیدا نمی‌کنند عموماً قادر به کنترل یک آفت خاص نیستند. و نمی‌توانند به سرعت به تغییرات جمعیت یک آفت خاص واکنش نشان دهند. در حالیکه دشمنان طبیعی مونوفاژ و در مواردی الیگوفاژها بسرعت به تراکم جمعیت میزبان خودشان واکنش نشان می‌دهند.

9) هیپرپارازیتیسم؛ هیپرپارازیتیسم رشد و نمو یک پارازیتوئید روی یک پارازیتوئید دیگر است و به عنوان یک پدیده منفی در برنامه‌های کنترل بیولوژیک قلمداد می‌شود.

آفات گیاهان زینتی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 5

آفات گیاهان زینتی

جلسه سی و سوم

خصوصیات دشمنان طبیعی مطلوب

مقدمه :

در جلسات گذشته در مورد روش‌های کنترل آفات صحبت کردیم. در این جلسه به مبحثی تحت عنوان ویژگی‌های دشمن طبیعی مطلوب می‌پردازیم.

دانستن ویژگی‌های دشمن طبیعی برای بکار بردن آن بعنوان یک کنترل کننده‌ی مطلوب لازم و ضروری است.

* خصوصیات دشمن طبیعی مطلوب 

1) سازگاری اکولوژیکی؛ باید بین نیازهای اکولوژیک دشمن طبیعی و میزبان مخصوصا از نظر دما و رطوبت مطلوب تطابق وجود داشته باشد. برای مثال، یک دشمن طبیعی در منطقه گرمسیر را نمی‌توان وارد یک منطقه سردسیر کرد  و انتظار کارآیی مطلوب را از آن داشت.

هماهنگی زمانی و مکانی؛ باید بین فعالیت فصلی دشمن طبیعی و میزبان تطابق وجود داشته باشد. البته در کنترل گیاهان زینتی و گلخانه‌ای تطابق فصلی را می‌توان از طریق رهاسازی دشمن طبیعی به صورت مصنوعی ایجاد نمود.

فرض کنید که جمعیت آفت در اردیبهشت ماه به اوج طبیعی Peak خود می‌رسد. در حالیکه جمعیت دشمن طبیعی مثلاً در اواخر خرداد به حداکثر خود می‌رسد. بنابراین دشمن طبیعی نمی‌تواند در موقع مناسب مؤثر باشد زیرا آفت زودتر خسارتش را وارد کرده است .

در مورد پارازیتوئیدها وجود هماهنگی داخلی (Internet synchronization) با میزبان ضروری است. به عبارتی پارازیتوئید باید قادر باشد مراحل رشد و نمو را در داخل بدن میزبان طی کند و تبدیل به حشره کامل شود. اگر پارازیتوئید نتواند به حشره کامل تبدیل شود لازم است که در هر نسل آفت، یک رهاسازی مجدد وجود داشته باشد. این مسئله در مورد آفات گلخانه‌ای و آفات گیاهان زینتی مقرون به صرفه نیست.

روش‌های مختلف رهاسازی دشمنان طبیعی

بطور کلی رها سازی دشمنان طبیعی به سه صورت انجام می‌شود :

2) رها سازی تلقیحی یا (Inoculative release)؛ در این روش دشمن طبیعی یک بار تکثیر و رهاسازی می‌شود. این دشمن طبیعی برای همیشه در اکوسیستم و در محیط مستقر می‌شود و آفت را تحت کنترل در می‌آورد. یکی از جالب‌ترین روش‌های کنترل آفات است که به آن کنترل بیولوژیک کلاسیک هم اطلاق می‌شود.

3) روش رهاسازی تلقیحی فصلی یا (Seasonal inoculative release)؛ برای کنترل بیولوژیک آفات گیاهان گلخانه‌ای از روش رهاسازی تلقیحی فصلی استفاده می‌شود. در این روش در ابتدای فصل یا در زمانی که آفت در گلخانه ظاهر می‌شود دشمن طبیعی رهاسازی می‌شود و تا انتهای فصل دشمن طبیعی فعالیت می‌کند و آفت را تحت کنترل در می‌آورد. در واقع این روش در مواردی استفاده می‌شود که امکان ادامه کنترل بیولوژیک یا ادامه بقای دشمن طبیعی در شرایط گلخانه در طی سال‌های متوالی وجود ندارد.

4) روش رهاسازی اشباعی یا (Inundative release)؛ در هر زمانی که نیاز باشد دشمن طبیعی را در محیط رهاسازی می‌کنند. و کلاً بقا دشمن طبیعی در محیط هدف نیست، بلکه رهاسازی دشمن طبیعی و کاهش جمعیت آفت کفایت می‌کند. اگر مجدد جمعیت آفت افزایش پیدا کرد رهاسازی دیگری انجام می‌شود.

5) واکنش به تراکم؛ دشمن طبیعی مطلوب باید به سرعت به تغییرات جمعیت میزبان یا آفت واکنش نشان دهد. یعنی وقتی که جمعیت آفت افزایش پیدا می‌کند، دشمن طبیعی باید به این افزایش تراکم میزبان یا آفت، بسرعت  واکنش نشان دهد و جمعیت خود را افزایش دهد. وقتی که جمعیت میزبان کاهش پیدا می‌کند جمعیت دشمن طبیعی یا پارازیتوئید یا پرداتور هم کاهش پیدا کند.

6) ظرفیت تولید مثل؛ سرعت رشد جمعیت دشمن طبیعی باید برابر یا بیشتر از میزبان یا آفت باشد.

مثلاً اگر آفتی در یک محدوده زمانی می‌تواند 20 نتاج ماده تولید کند دشمن طبیعی آن هم حداقل باید 20 نتاج ماده تولید کند تا دشمن طبیعی مؤثر باشد.

7) قدرت جستجوگری؛ دشمن طبیعی مطلوب باید قادر باشد میزبان یا آفت را در تراکم‌های پایین پیدا کرده و آن‌ها را مورد حمله قرار دهد یا پارازیته کند. دشمنان طبیعی مؤثر از قدرت جستجوگری بالایی برخوردارند و می‌توانند جمعیت میزبانشان را در سطوح پایین تحت کنترل در بیاورند. درحالیکه دشمنان طبیعی که از قدرت جستجوگری پایینی برخوردارند عموماً قادر به پیدا کردن میزبان در تراکم‌های پایین نیستند.

8) اختصاصی بودن میزبان؛ مؤثرترین دشمنان طبیعی مونوفاژ هستند. دشمنان طبیعی با طیف میزبانی محدود نسبت به دشمنان طبیعی با طیف میزبانی وسیع در کنترل آفات موفق‌تر هستند.

دشمنان طبیعی که طیف میزبانی وسیع دارند خیلی در کنترل آفات مؤثر نیستند. دشمنان طبیعی پلی‌فاژ بدلیل اینکه در روی یک میزبان تمرکز پیدا نمی‌کنند عموماً قادر به کنترل یک آفت خاص نیستند. و نمی‌توانند به سرعت به تغییرات جمعیت یک آفت خاص واکنش نشان دهند. در حالیکه دشمنان طبیعی مونوفاژ و در مواردی الیگوفاژها بسرعت به تراکم جمعیت میزبان خودشان واکنش نشان می‌دهند.

9) هیپرپارازیتیسم؛ هیپرپارازیتیسم رشد و نمو یک پارازیتوئید روی یک پارازیتوئید دیگر است و به عنوان یک پدیده منفی در برنامه‌های کنترل بیولوژیک قلمداد می‌شود.