تحقیق مقایسه شاعران زن و مرد

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 24

مقایسه آثار شاعران زن از لحاظ فکر و محتوا با شاعران مرد

(در شعر معاصر)

مقدمه:

    ادبیات فارسی حضور زنان را چگونه در خود پذیرفته است؟ زنان چه فعالیت و تأثیری در ادب پارسی داشته‌اند؟ و بالاخره تأثیر زنان در پایه‌گذاری، پیشرفته و تحولات شعر فارسی، این مهمترین جلوة ادبی زبان فارسی، چگونه بوده است؟

با یک دید کلی بعد از ناصرالدین شاه قاجار بروز تحولاتی چشمگیر در موقعیت و عملکرد زنان ایران پدید آمد به صورتی که هم‌اکنون زن ایرانی امتیازات چشمگیری به دست آورده و از اعتبار و موقعیتی بسیار ممتازتر از گذشته برخوردار گردیده است و تقریباً همدوش و همراه مرد ایرانی در مراکز علمی، فرهنگی، هنری، اقتصادی، سیاسی و حتی گاه نظامی حضوری فعال دارد. دخالت زنان و تأثیر آنان در آراستن صحنه‌ها و ایجاد حوادث داستانهای عامیانه در قرون و اعصار مختلف به یک پایه نیست. در روزگاری که زنان در کارهای اجتماعی شرکت می‌جستند و در زندگی روزمره دخالتی قوی و فعالانه داشتند، طبعاً در داستانها اهمیت بیشتری می‌یافتند. در هر عصری که زنان به پشت پردة‌ انزوا رانده می‌شدند و از دخالت در امور اجتماعی باز می‌مانند، از اهمیت و تأثیر آنها کاسته می‌شد. زنان در حوزه داستان‌نویسی حضور چشم‌گیری نداشته‌اند مگر در زمان معاصر بنابراین تأثیر اصلی و بزرگ زنان در ادبیات بیشتر در عرصه شعر بوده است.

در این مقاله با بررسی شعر زنان (پروین اعتصامی، فروغ فرخزاد، طاهره صفارزاده) که هر کدام تقریباً به دوره‌ای از تحولات اجتماعی ایران تعلق دارند، به وجوه افتراق و اشتراک آنان با شعر مردان معاصرشان (محمدتقی بهار، سهراب سپهری، علی موسوی‌گرمارودی) پرداخته و از بررسی این مقایسه به سطح فکری شعر شاعران مرد می‌پردازیم. به عبارتی تفاوت شعر زن با شعر مرد که آیا احساسات خاصی مثلاً احساسات ملی‌گرایانه، مذهبی، اعتقادی و ... دارد. خوش‌بین است یا بدبین، تلقی او نسبت به مسائلی از قبیل مرگ، زندگی، عشق، صلح و جنگ ... چگونه است؟ آیا اثر او درونگرا و ذهنی است یا برونگرا و عینی، با بیرون و سطح پدیده‌ها تماس دارد یا به درون و عمق پرداخته است؟ فردگرا است یا عشق‌گرا ...

وجه تمایز تصویری و عاطفی شعر زنان با مردان

     چه جنبه‌ها و ابعادی شعر زنان را از شعر مردان جدا می‌سازد و آیا این ابعاد در شعر شاعر زن فارسی در تمام دوره‌ها دیده می‌شود یا خیر؟ حقیقت مطلب این است که در موضوعات شعری از قبیل وصف، مدح، پند و اندرز شباهتهای زیادی بین شاعران زن با شاعران مرد دیده می‌شود؛ این شباهت ممکن است به خاطر تقلیدی بودن شعر زنان و یا اصلاً به خاطر ویژگی و خصوصیات خود این موضوعات باشد که تصویر و زبان و لحن و عاطفه مشابهی را می‌طلبد. در این نوع اشعار شاید بتوان گفت «مهمترین عامل شناخت شعر زنانه از شعر مردانه را باید در نحوة اندیشه و نگرش جستجو کرد» نه «تصاویر و زبان حتی اگر زبان صد در صد مردانه باشد.» غیر از نحوه تفکر، به نظر می‌رسد تنها حوزه‌ای که می‌توان در آن شعر زنانه را از شعر مردانه تشخیص داد حوزة غزل و اشعار عاشقانه است؛ زیرا اینجاست که احساسات و عواطف در حیطه شخصی جلوه می‌کنند و می‌توان جنس گویندة‌ آن را تعیین نمود. چنان به نظر می‌رسد که زن از بین رشته‌های مختلف ادبی فقط در قسمتهای مکاتبه، غزلسرایی و رمان‌نویسی توانسته است به کمال هنرنمایی کند و در قسمت درام‌نویسی، انتقاد ادبی، مقاله‌نویسی و سرودن اشعار رزمی و هجایی ابداً نام مهمی از خود باقی نگذاشته است. زیرا همین صور ادبی هستند که احساسات شخصی انسان را نمایان می‌سازند و قسمت عمده زندگانی زن هم آمیخته به عشق و نتیجه احساسات است.اما آیا عواطف مخصوص زنان در شعر فارسی انعکاس روشنی دارد؟ برای پاسخگویی به این سؤال بهتر است ابتدا به معنای عاطفه نظری بیفکنیم؛ منظور از عاطفه، اندوه یا حالت حماسی یا اعجابی است که شاعر از رویداد حادثه‌ای در خویش احساس می‌کند و از خواننده یا شنونده می‌خواهد که با وی در این احساس شرکت داشته باشد. نمی‌توان به یقین پذیرفت که امکان آن باشد که هنرمندی حالتی عاطفی را به خواننده خویش منتقل کند؛ بی‌آنکه خود آن حالت را در جان خویش احساس کرده باشد. به استناد به همین موضوع مطلب را پی‌می‌گیریم و در بخش‌های بعدی به اجمال تفاوت‌های شعری زن و مرد را بیان خواهیم نمود.

پروین اعتصامی

    از آن جا که تاریخچه زندگی پروین در این مقاله نمی‌گنجد لذا روند اصلی موضوعی را که همان  محتوا و بنمایه اشعار او از لحاظ فکری است دنبال می‌کنیم.

پروین در قطعات خود، مهر مادری و لطافت روح خویش را از زبان طیور، از زبان مادران فقیر، از زبان بیچارگان بیان‌ می‌کند. گاه مادری دلسوز و غمگسار است و گاه در اسرار زندگی یا ملای روم و عطار و جامی مقامی دارد. او بیشتر نگران وظایف مادری است وقتی از اندیشه‌ها خسته می‌شود، بیاد لطف خدا می‌افتد و قطعه لطف حق را مردانه می‌سراید و خواننده را با حقایق و افکاری بالاتر آشنا می‌سازد، و در همان حال نیز از وظیفه مادریش دست بر نمی‌دارد و باز هم مادری است نگران نفس، اهریمن را که روح آریایی با آن وجود دوزخی کینه دارد، همه جا در کمین جان پاک آدمی می‌داند، تشکیل خانوادة مهربان و  سعادت آرام و بی‌سر و صدا را نتیجه حیات می‌پندارد.دکتر یوسفی می‌نویسد: «شعر پروین از لحاظ فکر و معنی بسیار پخته و متین است، گویی اندیشه‌گری توانا حاصل تأمل و تفکرات خود را درباره انسان و جنبه‌های گوناگون زندگی و نکات اخلاقی و اجتماعی به قلم آورده بی‌گمان او در این باب از سرچشمه افکار پیشنیان نیز بهره‌مند شده است اما نه آن که سخنش رنگ تقلید و تکرار پذیرفته باشد بلکه در اندیشه و طرز بیان از اصالت برخوردار است.»

پروین زنی مطیع و فرمانبردار و عفیف و پاک و صمیمی است ولی در عین حال سخت دربند دوگانگی خیر و شر، قوی و ضعیف، غنی و فقیر و پادشاه و گداست. تخیلش از طریق زبان اشیاء و حیوانات کار می‌کند. ولی هرگز به

تحقیق فهرست اساطیر و شاعران 24 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 24

فهرست اساطیر و شاعران

نیما یوشیج 21- لئوناردو داوینچی

دکتر محمود حسابی 22- سنایی

فروغ فرخزاد

فخرالدین اسد گرگانی

حافظ

ایرج میرزا

پروین اعتصامی

شهریار

سعدی

10- ابوریحان بیرونی

11- میرزاده عشقی

12- نظامی گنجوی

13- فرخی یزدی

14- زکریایی رازی

15-مهرداد اوست

16- خیام

17- عراقی

18- ابوعلی سینا

19- رودکی سمر قندی

20- ارشمیدس

نیما یوشیج

در سال 1374 طفلی در یوش به نام علی متولد شد . پدر او خان زاده ای به نام ابراهیم و مادری از خاندان علم و هنر به نام طوبی به دنیا آمد . او تا 12 سالگی در میان قبایل کوهستانی و چادر نشین و ایلخانی به سر برد . علی از سال 1300 شمسی نام خود را به نیما مبدل کرد ‹ نیما یکی از سپهبدان طبرستان و همچنین نام محلی نیمارستاق است › و به نام خانوادگی اسفندیاری ‹یوشیج › یعنی اهل یوش است . وی فرزند ارشد خانواده بود و در مدرسه ی حاج حسن رشیدیه به نام « حیات جاوید» کرد رو به روی مدرسه ی مروی بود دوره دبستان را آغاز کرد وسپس از آن برای فراگیری زبان فرانسه به مدرسه « سن لوئی » نام نویسی کرد و به تحصیلات خود ادامه داد .

صمیمی ترین دوست وی جلال آل احمد بود که همیشه و همه جا این دو یار با هم بودند از آثار نیما می توان به ‹ قصری رنگ پریده › اسفند سال 1299 « افسانه » دی ماه سال 1301 « خانواده سرباز» دی ماه 1304 و« دو نامه » به سال 1329 اشاره کرد .

قسمتی از آثار او به زبانهای فرانسه ، انگلیسی و روسی ترجمه شده و نامش در « آنسیکو پری » درج گردیده است .

نیما در سال 16 دی ماه سال 1338 خورشیدی برابر با ششم ژانویه 1959 (م) در : تجریش ، کوچه فردوسی ، در خانه ای که پس سالها ساخته بود به بیماری ذات الریه چشم از جهان فرو بست .

دکتر محمود حسابی

دانشمندان شهید معاصر در سال 1281 هجری قمری در تهران به دنیا آمد . خامواده ی وی اهل تفرش و سالها پیش به تهران مهاجرت کرده بودند .

پدر بزرگ محمود ایران در عراق بود ، به همین دلیل او در چهار سالگی همراه با خانواده ی خود به بغداد و از آنجا به بیروت رفت و در آنجا تحصیلات دبستانی و دبیرستانی خود را به پایان رسانید . دکتر محمود حسابی نوزده ساله بود که با کمک و فداکاری مادرش وارد دانشگاه شد و در راه رشته مهندسی راه و ساختمان فارغ التحصیل شد . او در بیروت تحصیلاتش را در رشته ی زیست شناسی ادامه داد ، سپس از لبنان به فرانسه رفت ودر فرانسه ابتدا در رشته ی مهندسی برق و سپس در رشته مهندسی معدن به تحصیل پرداخت و سرانجام دوره ی دکترای فیزیک را در دانشگاه سورین فرانسه با پایان رسانید . بعد ها در المعلمین به دانشسرای عالی و چند ی بعد به دانشگاه تربیت معلم تغییر نام یافت تا آن زمان در ایرانرشته ی فیزیک در سطح دانشگاه وجود نداشت دکتر حسابی نخستین بار به تدریس آن پرداخت . از تاسیسات وی می توان ، دانشکده علوم که تقریبا 12 سال رئیس آن بود چندین موسسه تاسیس کرد که از مهم ترین آن ها می توان مرکز اتمی دانشگاه تهران رصد خانه دانشگاه تهران موسسه رئو فیزیک و......... نام برد .

دکتر حسابی در سال 1371 چشم از جهان فرو بست پیکرش را بنا به وسیعت او در تفرش به خاک سپردند.

فروغ

سال تولد : 1313 سال مرگ: 1345 شماره ی شناسنامه : 678

نام پدر و مادر : محمد فرخ زاده – بتول وزیری تبار 1329 : تحصیل در هنرستان کمال الملک 1330 :ازدواج پرویز شاپور 1331 :انتشار اسیر نخستین مجموعه شعر.

1333: جدایی از همسر 1335 :استار دیوار – سفر به ایتالیا و آلمان 1336 : انتشار شعر فروغ ، زندگی شاعر است در لحظاتی تا آرام هستی ، گسترده است از رنج حضور ودر دغدغه ها و درمندیها جهان عینی که انسان را به نگرشی تازه دعوت می کند . شور پرستش شاعر ، محصول سرگردانی ها ، آرزوها ، نیازها ، درد ها و اندیشه های اوست و چنان باغیست زندگی امیخته است . که گذار پندهای او را در مرحله ای به مرحله دیگر نشان می دهد در واقع شور او ، نهان شاعر است که به شکلی شاعرانه عرضه شده است ، زهن پویای

دانلود مقاله فهرست اساطیر و شاعران

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 24

فهرست اساطیر و شاعران

نیما یوشیج 21- لئوناردو داوینچی

دکتر محمود حسابی 22- سنایی

فروغ فرخزاد

فخرالدین اسد گرگانی

حافظ

ایرج میرزا

پروین اعتصامی

شهریار

سعدی

10- ابوریحان بیرونی

11- میرزاده عشقی

12- نظامی گنجوی

13- فرخی یزدی

14- زکریایی رازی

15-مهرداد اوست

16- خیام

17- عراقی

18- ابوعلی سینا

19- رودکی سمر قندی

20- ارشمیدس

نیما یوشیج

در سال 1374 طفلی در یوش به نام علی متولد شد . پدر او خان زاده ای به نام ابراهیم و مادری از خاندان علم و هنر به نام طوبی به دنیا آمد . او تا 12 سالگی در میان قبایل کوهستانی و چادر نشین و ایلخانی به سر برد . علی از سال 1300 شمسی نام خود را به نیما مبدل کرد ‹ نیما یکی از سپهبدان طبرستان و همچنین نام محلی نیمارستاق است › و به نام خانوادگی اسفندیاری ‹یوشیج › یعنی اهل یوش است . وی فرزند ارشد خانواده بود و در مدرسه ی حاج حسن رشیدیه به نام « حیات جاوید» کرد رو به روی مدرسه ی مروی بود دوره دبستان را آغاز کرد وسپس از آن برای فراگیری زبان فرانسه به مدرسه « سن لوئی » نام نویسی کرد و به تحصیلات خود ادامه داد .

صمیمی ترین دوست وی جلال آل احمد بود که همیشه و همه جا این دو یار با هم بودند از آثار نیما می توان به ‹ قصری رنگ پریده › اسفند سال 1299 « افسانه » دی ماه سال 1301 « خانواده سرباز» دی ماه 1304 و« دو نامه » به سال 1329 اشاره کرد .

قسمتی از آثار او به زبانهای فرانسه ، انگلیسی و روسی ترجمه شده و نامش در « آنسیکو پری » درج گردیده است .

نیما در سال 16 دی ماه سال 1338 خورشیدی برابر با ششم ژانویه 1959 (م) در : تجریش ، کوچه فردوسی ، در خانه ای که پس سالها ساخته بود به بیماری ذات الریه چشم از جهان فرو بست .

دکتر محمود حسابی

دانشمندان شهید معاصر در سال 1281 هجری قمری در تهران به دنیا آمد . خامواده ی وی اهل تفرش و سالها پیش به تهران مهاجرت کرده بودند .

پدر بزرگ محمود ایران در عراق بود ، به همین دلیل او در چهار سالگی همراه با خانواده ی خود به بغداد و از آنجا به بیروت رفت و در آنجا تحصیلات دبستانی و دبیرستانی خود را به پایان رسانید . دکتر محمود حسابی نوزده ساله بود که با کمک و فداکاری مادرش وارد دانشگاه شد و در راه رشته مهندسی راه و ساختمان فارغ التحصیل شد . او در بیروت تحصیلاتش را در رشته ی زیست شناسی ادامه داد ، سپس از لبنان به فرانسه رفت ودر فرانسه ابتدا در رشته ی مهندسی برق و سپس در رشته مهندسی معدن به تحصیل پرداخت و سرانجام دوره ی دکترای فیزیک را در دانشگاه سورین فرانسه با پایان رسانید . بعد ها در المعلمین به دانشسرای عالی و چند ی بعد به دانشگاه تربیت معلم تغییر نام یافت تا آن زمان در ایرانرشته ی فیزیک در سطح دانشگاه وجود نداشت دکتر حسابی نخستین بار به تدریس آن پرداخت . از تاسیسات وی می توان ، دانشکده علوم که تقریبا 12 سال رئیس آن بود چندین موسسه تاسیس کرد که از مهم ترین آن ها می توان مرکز اتمی دانشگاه تهران رصد خانه دانشگاه تهران موسسه رئو فیزیک و......... نام برد .

دکتر حسابی در سال 1371 چشم از جهان فرو بست پیکرش را بنا به وسیعت او در تفرش به خاک سپردند.

فروغ

سال تولد : 1313 سال مرگ: 1345 شماره ی شناسنامه : 678

نام پدر و مادر : محمد فرخ زاده – بتول وزیری تبار 1329 : تحصیل در هنرستان کمال الملک 1330 :ازدواج پرویز شاپور 1331 :انتشار اسیر نخستین مجموعه شعر.

دانلود مقاله صائب تبریزی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 16

میرزا محمد علی، متخلص به صائب، از معروفترین شاعران عهد صفویه است. تاریخ تولدش معلوم نیست، و محل تولد او را بعضی در تبریز و بسیاری در اصفهان دانسته‏اند؛ اما خاندان او مسلماً تبریزی بوده‏اند. پدرش از بازرگانان اصفهان بود و خود یا پدرش به دستور شاه عباس اول صفوی با جمعی از تجار و مردم ثروتمند و متشخص از تبریز کوچ کرد و در محله عباس آباد اصفهان ساکن شد. عموی صائب، شمس الدین تبریزی شیرین قلم، مشهور به شمس ثانی، از استادان خط بود. صائب در سال 1034 هـ . ق از اصفهان عازم هندوستان شد و بعد به هرات و کابل رفت. حکمران کابل، خواجه احسن الله مشهور به ظفرخان، که خود شاعر و ادیب بود، مقدم صائب را گرامی داشت. ظفرخان پس از مدتی به خاطر جلوس شاه جهان، عازم دکن شد و صائب را نیز با خود همراه بود. شاه جهان، صائب را مورد عنایت قرار داد و به او لقب مستعدخان داد (برخی بر این باورند که این لقب را درویشی به او داده است). در سال 1039 هـ.ق که صائب و ظفرخان در رکاب شاه جهان در برهانپور بودند، خبر رسید که پدر صائب از ایران به اکبرآباد هندوستان آمده است و می‏خواهد او را با خود به ایران ببرد. صائب از ظفرخان و پدر او، خواجه ابوالحسن تربتی اجازه بازگشت خواست، اما حصول این رخصت تا دو سال طول کشید. در سال 1042 هـ.ق، که حکومت کشمیر به ظفرخان (به نیابت از پدرش) واگذار شد، صائب نیز به آن جا رفت، و از آن جا هم به اتفاق پدر عازم ایران شد. پس از بازگشت به ایران، در اصفهان اقامت گزید و فقط گاهی به شهرهایی از قبیل قزوین، اردبیل، تبریز و یزد سفر کرد. صائب در ایران شهرت فراوان یافت و شاه عباس دوم صفوی او را به لقب ملک الشعرایی مفتخر ساخت. وفات صائب در اصفهان اتفاق افتاد. سن او به هنگام وفات از 65 تا 71 گفته‏اند. آرامگاه او در اصفهان و در محلی است که در زمان حیاتش معروف به تکیه میرزا صائب بود. تعداد اشعار صائب را از شصت هزار تا صد و بیست هزار و سیصد هزار بیت و بالاتر نیز گفته‏اند. دیوان او مکرر در ایران و هندوستان چاپ شده است. صائب خط را خوش می‏نوشت و به ترکی نیز شعر می‏سرود. پس از قرن پنجم هجری، زبان شعر فارسی به همت شاعران عارفی نظیر، سنایی، نظامی، مولانا، سعدی و حافظ در سبکی ویژه که بعدها سبک عراقی نامیدندش، استحاله شد. پیش از ظهور این بزرگان، شعر فارسی مبتنی بر دریافتهای حسی و بدوی از هستی بود. حماسه و قصیده غالبترین انواع ادبی و در مرحله‏ای پس از این دو، غزل عرصه بیان احساسات و عواطف شاعران موسوم به سبک خراسانی محسوب می‏شد. سبک خراسانی بر عناصری چون فخامت زبان و تصاویر شفاف و محسوس همراه با حس عاطفی غلیظ بنیاد گرفته بود. جهان بینی اکثر شاعران این دوره (به استثنای یکی دو تن) بیش از آن که افلاکی و حقیقی باشد، مجازی و دنیوی بود. شعر فارسی با گذر از سبک خراسانی و حضور و ظهور خلاق شاعرانی عارف در آن، زیبایی سرشار و متعالی و ظریفی عظیم و غنی و وجوهی چندگانه پیدا کرد و اندیشه عرفانی غالبترین صبغه درونی آن شد. هر کدام از بزرگان این سبک همچون قله‏های تسخیر ناپذیری شدند که با گذشت سالیان دراز، هنوز سایه سنگینشان بر شعر و ادب فارسی گسترده است. در این سبک، برخلاف جهان حسی و ملموس سبک خراسانی، شعر پای در وادی مفاهیم انتزاعی گذاشت. به گونه‏ای که شاعران بزرگ، متفکران بزرگی نیز بودند. در همین دوران بود که غزل فارسی با دستکار بزرگانی چون خافظ و سعدی به اوج حقیقی خویش نزدیک شد. پس از قرن هشتم هجری اغلب شاعران، جز حفظ سنت و حرکت در حد و حدود و حاشیه آثار گذشتگان گامی فراپیش ننهادند. از قرن نهم به بعد، گروهی از شاعران ـ در جستجوی راهی تازه ـ کوشیدند تا شعر خود را از تقلید و تکرار رهایی بخشند. کوششهای این گروه در بیان صمیمانه و صادقانه حس و حال درونی و زبانی سهل و ساده و دور از تکلف و مناظره عاشق و معشوق خلاصه شد. از شاعران این گروه که در تذکره‏ها با عنوان شاعران «وقوعی» و یا مکتب وقوع نام برده می‏شوند، کسانی همچون بابافغانی، وحشی بافقی، اهلی و هلالی از بقیه معروفند. آثار شاعران مکتب وقوع اگر چه در کنار آثار دیگر سبکها اهمیتی درخور پیدا نکرد، اما همچون پل ارتباطی بین سبک عراقی و سبک هندی زمینه‏ای برای پیدایش «طرز نو» بود. مرور این دو بیت از وقوعی تبریزی (از شاعران سبک وقوع) خالی از فایده نیست: زینسان که عشق در دلم امروز خانه ساخت می‏بایدم به درد دل جاودانه ساخت چون مرغ زخم خورده برون شد ز سینه دل آن بال و پر شکسته کجا آشیانه ساخت؟

تحقیق شاعران ونویسنگان ایرانی 14 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 14

شاعران و نویسندگان ایرانی

اسدی طوسی:

از شعرای قرن پنجم است.او از جمله کسانی است که چون فردوسی دست به نظم شاهنامه زد وکتاب معروف را گرشاسب نامه نهاد.نوشتن کتاب الابنیه عن الحقایق الادویه موفق هروی نیز ازکارهای اوست.

انوری:(520_587 )

لقب علمی او حجه الحق میباشد.ائ در عهد سنجر عزت و مکتبی ولی به واسطه

حادثه ای مورد طعن مردم بلخ قرار گرفت ودر پاسخ این توهین هجویه ای درباره مردم بلخ سرود.

اوحدی مراغه ای:

او از جوانی به تصوب علاقه داشت واز پیروان ابو حامد اوحدالدیناحمد کرمانی بود.او به خدمت سلطان ابوسعید آخرین ایلخان مغول پیوست. مثنوی جام جم و مثنوی ده نامه یا منطق الشاق از وی به جا مانده است.

بابا طاهر عریان:(390- 450 )

ازشاعران قرن پنجم و گوینده دو بیتیهایی به زبان محلی لری است.

مقبره وی در همدان کنونی می باشد.

جامی:

او از شاعران قرن نهم است ومعاصر امیر علی شیر نوایی بود. هشت بهشت ومناجات نامه از آثار اوست. بهارستان را به تقلید از گلستان سعدی نوشت.

شیخ بهایی:(متولد 953 هجری قمری)

چون شیخ بهایی حکیم وعارف و فقیه و ادیب و ریاضیدان عصر خویش بشمار می رفت شاه عباس علاوه بر منصب شیخ الاسلامی منصب وزیر در بار وریاست تشریفات راهم به او واگذار کرده بود. نان و حلوا ، کشکول ،

شیر و شکر از آثار اوست.

خاقانی:

افضل الدین بدیل بن علی نجار، مشهور به خاقانی شروانی از برجسته ترین قصیده سرایان خطه آزربایجان و زبان پارسی است که قصاید او زیبا اما با زبانی نسبتا" مشکل وهمراه با تشبیهات واستعارات بعیده سروده شده است. ولی عاطفه رقیق و ذهن وقاد او از لابلای زبان شعری اوآشکار است،جز دیوان قصاید وغزلیات،از او مثنوی تحفةالعراقین نیز بجا مانده است. وفات اورا به سال595 نوشته اند.

خواجوی کرمانی:( 679 هجری قمری )

قصاعد وی نمونه ذوق و مشرب تصوف است. او گذشته از دیوان اشعار، مثنوی هایی به سبک نظامی ساخته: همای و همایون ، گل و نوروز ، کمال نامه ، روضه الا نوار است.

خیام:

وفاتش را 517 هجری قمری می دانند رباعیات وی معروف است وبه زبانهای انگلیسی ، فرانسوی ، آلمانی ، عربی ، اردو ، ایتالیایی ، ترکی ، روسی و... ترجمه شده است.

رودکی:

شاعر قرن چهارم ، در دربار سامانیان بود. او چنگ نیز می نواخته ودر اواخر عمر نابینا گردید.

سعدی:

شاعر قرن هفتم بود. گلستان و بوستان از آثار او هستند . آرامگاه وی در شیراز زیارتگاه ادب دوستان می باشد.

حکیم سنایی غزنوی:

او شاعری بود که در قرن ششم زندگی می کرد. در میانه عمر انقلابی در افکارش به وجود آمد وبه صوفیگری پرداخت .اثر مهم او دیقه الحدیقه

سیر العباد الی المعاد معرف استادی اوست.

عطار نیشابوری:

شیخ فریدالدین ابو حامدمحمدبن ابراهیم،عطار نیشابوری از بزرگترین و برجسته ترین عارفان شاعر در قرن ششم وهفتم هجری است. از بهترین آثار او، منطق الطیر،مصیبت نامه،الهی نامه و اسرار نامه است.مجموعه رباعیات او به نام مختار نامه، سخت مشهور است. کتاب تذکرةالاولیای او در شرح زندگانی عارفان و اولیاءالله است. او چه در غزل سرایی وچه در مثنوی گویی پیشرو جلال الدین محمد مولوی است.

فردوسی:

او یکی از مشهورترین ادیبان ایران بود. او خالق شاهنامه ای است که شهرت جهانی دارد. در زمان محمود غزنوی می زیسته است . مقبره او در طوس در خراسان می باشد.

محتشم کاشانی:

در سال 996 هجری قمری متولد شد. دوازده بند مشهور وی در بین مردم رواج خاصی دارد:

بازاین چه شورش است که در خلق آدم است

بازاین چه نوحه و عزا و ماتم است

مولوی:

او در سال 604 هجری قمری در بلخ به دنیا آمد. مثنوی معنوی، غزلیات شمس، مجالس سبعه، فیه مافیه از آثار اوست.