تحقیق در مورد عید نوروز

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .DOC ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 11 صفحه

 قسمتی از متن .DOC : 

«یا مقلب القلوب و الابصار

یامدبر اللیل والنهار

یا محول الحول والاحوال

حول حالنا الی احسن الحال»

” ردپایی نو روز دربرخی متون پارسی “

یکی از بارزترین و زیباترین جلوه های طبیعت نوروز است ، که درآفاق وسیع فرهنگ و ادب فارسی درپهنة قرنها گستراینده شده است .نوروز بزرگترین جشن ملی ایرانیان است که ریشه دراساطیر دارد ، جشنی است که با جنبش و حرکت و رستاخیز طبیعت همراه است و آن آغاز سال و بهار است .

با مطالعة آثار گذشتگان درمی یابیم که نوروز ریشه درفرهنگ و پیشینة ایرانیان داشته و نویسندگان و شاعران با سخنان دلنواز و شورانگیز دربارة راهها ورسمهای نوروزی سخن به میان آوردند . که در بعضی از منابع چنین آمده است :

ابولقاسم فرودسی درشاهنامه درباره نوروز اینگونه می نگارد :

گرانمایه جمشید فرزند او

کمر بست یکدل پراز پند او

برآمد برآن تخت فرخ پدر

به رسم کیان برسرش تاج زر

کمر بست با فرشاهنشاهی

جهان گشت سرتاسر او را رهی

زمانه برآسود از داوری

به فرمان اودیو و مرغ و پری

جهان را فزوده بدوآبروی

فروزان شده تخت شاهی بدوی …..

….. همه کردنی ها چو آمد به جای

زجای مهی برتر آورد پای

به فرکیانی یکی تخت ساخت

چه مایه بدو گوهر اندر نشاخت

که چون خواستی دیو برداشتی

زهامون به گردون برافراشتی

چوخورشید تابان میان هوا

نشسته برو شاه فرمانروا

جهان انجمن شد برتخت او

شکفتی فرومانده از بخت او

به جمشید برگوهر افشاندند

مرآن روز راه روز نو “ خواندند

سرسال نوهرمز فروردین

برآسوده ازرنج روی زمین

بزودگان به شادی بیاراستند

می و جام و رامشگران خواستند

شاهنامة فردوسی ج اول چاپ مسکو صفحة 39و42

درباب پانزدهم از شرح بیست باب چنین آمده است :

«جمشید دراطراف جهان طواف می کرد چون به آذربایجان رسید آن روز به تخت زرین نشست و این تخت درموضعی بلند بود روی درمشرق ، چون آفتاب از مشرق برآمد و برتخت و تاج جمشید افتاد ، شعاع روشن ظاهر شد و مردمان شادی کردند و گفتند امروز نوروز است …. » .

درنوروز نامة خیام نوروز فروردین چنین معرفی شده اند :

« نوروز بزرگ و نوگشتن احوال باشد ، و برپادشاهان واجب است آیین و رسم ملوک به جای آوردن ازبهر مبارکی واز بهر تاریخ را و خرمی کردن به اول سال ، هرکه روز نوروز جشن کند و به خرمی پیوندد تاروز دیگر عمر درشادی و خرمی گذارد ، و این تجربت حکما از برای پادشاهان کرده اند …. » .

نوروز نامه خیام ، ص 5

ابوریحان بیرونی نیز درکتاب التفهیم چنین آورده است :

« نوروز روز اول فروردین ماه است ….. و زین جهت نوروز نام کردند زیراک پیشانی سال نو است ……» .

التفهیم ص 253

همانگونه که از محتوای سخن این بزرگان برمی آید نوروز شادی و طرب است ، نوروز مردم از پیر تا جوان از خرد تا کلان از ثروتمند تا مستمند به شادی و شادکامی و خوشگذارانی و عشرت می پردازند و نیز درپهنة ادب فارسی بااین مضامین روبرو هستیم :

فرخی سیستانی دراین باره چنین می سراید :

روز نوروز است امروز سرسال است

ساتگینی خورد از دست قدم منکن

سرسال نو هرمز فروردین

برآسوده از رنج روی زمین

بزرگان به شادی بیاراستند

می جام و رامشگران خواستند

شاهنامنه فردوسی

ج 1 چاپ مسکو ص 42

منوچهری گوید :

آمد نوروز ماه ، با گل و سوری به هم

باده سوری بگیر ، برگل سوری بچم

دیوان ص70

و اندیشة خیام دراین باره چنین است :

چون ابر به نوروز رخ لاله بشست

برخیز و به جام باده کن عزم درست

کین سبزه که امروز تماشاگه توست

فردا همه از خاک توبرخواهد رست

و حافظ راست :

عید است و آخر ، گل و یاران درانتظار

ساقی به روی شاه ببین ماه ومی بیار

حافظ غزل ب 1 246 ص 166 (به اهتمام محمد قزوینی و دکتر قاسم غنی انتشارات زوار )

حافظ غزل

زکوی یار می آید نسیم باد نوروزی

ازاین باد ارمد خواهی چراغ دل برافرازی …..

…. به صحرا رو که از دامن غبار غم بیفشانی

به گلزار آی کز بلبل غزل گفتن بیاموزی

می اندر مجلس آصف به نوروز جلالی نوش

که بخشد جرعة جامش جهان راساز نوروزی

حافظ غزل 454

ص 318-317

سلمان ساوجی می گوید :

عیدست برخیز ای صنم پیش آراز صبحدم

دربزم جمشیدی زمان جام اندر جام جم .

دیوان ص 175

و نظامی درشرفنامه چنین می سراید :

به نوروز بنشست و می نوش کرد

سرود سرایندگان گوش کرد

نبودی زشه دور تا وقت خواب

مغنی و ساقی و رود شراب

شرفنامه نظامی – ص 141

اعتدال ربیعی ؛ (Equionoxe) : اول بهارکه آفتاب از آخر برج حوت به اول برج حمل تحویل می کند و شب و روز با هم برابر است ؛ خاقانی شروانی گوید :

یعنی که قرص خورشید درحمل شد

کرد اعتدال برروی بیت الشرف مقرر

دیوان ص189

درنوروز نامه خیام نیز چنین آمده است :

مقاله درمورد عید نوروز

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 8

عید نوروز[*]

ارزشها و ضد ارزشهاى

اعیاد چهار نوع است

نظافت و خانه تکانى

غسل عید

نماز عید

نظافت و لباس تمیز

دید و باز دید

هدیه و عیدى

توجه به قرآن

دعا

روزه گرفتن

زیارت اهل قبور

ارزشها و ضد ارزشهاى

نوروز روز نو، روز تازه و روز جدیدى است اول فروردین، روز نو سال جدید آغاز مى گردد و کهنگى سال قبل که با سرما، خستگى و تکرار کارها و روزها همراه بوده، با نوروز به روز نو و سال جدید که طراوت طبیعت آن را ترو تازه ساخته تبدیل مى گردد. این روز براى بسیارى از ملتها روز عید محسوب مى شود. عید به معنى بازگشت است که از ریشه «عود» گرفته شده است.

به گفته راغب اصفهانى [1] عید به معناى بازگشت به وضعیت مطلوب گذشته است و به روزهاى سرور و شادى نیز گفته مى شود.

عید یکى از بزرگترین و مهیج ترین مظاهر حیات اجتماعى یک ملت است.

با ما باشید تا پیرامون عید بیشتر بدانید.

اعیاد چهار نوع است

اول، اعیاد دینى مانند عید فطر و عید قربان که مسلمانان جهان این روزها را عید مى گیرند.

دوم، اعیاد مذهبى مانند عید غدیر و عید نیمه شعبان که شیعیان جشن مى گیرند.

سوم، اعیاد ملى مانند روز آزادى و استقلال برخى از ملتها از چنگ استعمار.

چهارم، عید طبیعى و تکوینى مانند عید نوروز که در آغاز بهار و سال نو مطرح مى شود.

در اسلام روزهایى به عنوان عید اعلام گردیده است که مهمترین آنها عبارتند از: اول شوال (عید فطر)، دهم ذیالحجه (عید قربان)، هیجدهم ذى الحجه (عید غدیر)، بیست و هفت رجب (روز مبعث) و جمعه و تمام این روزها به نوعى بازگشت به خویشتن و احساس مسوولیت و به انگیزه تحول و انقلاب درونى است نه صرف شادى و شادمانى.

بنابراین عید نه جامه رنگارنگ پوشیدن است که این عید کودکان است. نه شربت و شیرینى و غذاهاى متنوع خوردن است که این عید شکمبارگان است. نه به سیاحت و تفرج بى محتوى پرداختن است که این عید ولگردان است. نه بى بندوبارى و هرزگى و عیاشى کردن است که این عید بوالهوسان است. نه قاه قاه خندیدن و همدیگر را به مسخره گرفتن است که این عید غافلان است و نه سبزه رویاندن و سفره هفت سین چیدن و آتش بازى کردن است که این عید خرافه پرستان است.

هیچ کدام از اینها مفهوم عید از دیدگاه اسلام نیست که عید اسلامى براى موفقیت در راه انجام وظیفه و تطهیر نفس و تصفیه جان از ناپاکیها و تمرین صبر و استقامت و شکستن غرور و خودخواهى است.

و اگر بخواهیم عید نوروز براى ما یک عید واقعى باشد باید به ارزشهاى اسلامى این عید که در سایه تعالیم اسلامى رنگ دینى پیدا کرده توجه نموده و از ضد ارزشهاى عید که احیاى ارزشهاى جاهلى و از سنتهاى دوران آتش پرستى است دورى نماییم در این جا مرورى داریم به ارزشها و ضد ارزشهاى عید نوروز.

نظافت و خانه تکانى

از ارزشهاى عید نوروز نظافت و خانه تکانى است که مردم قبل از رسیدن سال نو تحولى در زندگى خود ایجاد مى کنند و با خرید لباس نو تغییر ظواهر زندگى نشاط خاصى را به زندگى خود مى دهند.

غسل عید

از امام صادق(ع) روایت شده که فرمود: در نوروز غسل کن و تمیزترین لباسهاى خود را بپوش و به بهترین عطر خود را خوشبو کن و این روز را روزه بگیر. [2]

و به استناد این دستور بسیارى از فقها همچون: مرحوم نائینى، صاحب جواهر، آیت الله حکیم و امام خمینى(ره) غسل روز عید نوروز را به عنوان یک تکلیف مستحبى و یک دستور اخلاقى و بهداشتى مورد توصیه قرار داده‏اند. [3]

نماز عید

شیخ طوسى(ره) فرموده است: نماز ظهر و عصر روز نوروز را که خواندى چهار رکعت نماز با دو سلام (دو رکعت دو رکعت) مى خوانى رکعت اول پس از حمد ده بار سوره «قدر» رکعت دوم پس از حمد ده بار سوره «کافرون» رکعت سوم پس از حمد ده بار سوره «توحید» رکعت چهارم پس از حمد ده بار سوره «ناس» و «فلق» (معوذتین). و در پایان نماز سجده شکر بجاآور و در آن دعاکن تا خداوند گناهان 50 ساله ات را ببخشد. [4]

نظافت و لباس تمیز

نظافت و رعایت بهداشت و نیز پوشیدن لباس تمیز و استفاده از عطر و بوى خوش در صورت امکان از وظایف اخلاقى و اجتماعى نوروز است. از امام صادق(ع) نقل شده است که فرمود: «و البس انظف ثیابک و تطیب باطیب طیبک». [5]

تمیزترین لباست را بپوش و با بهترین عطرت خود را خوشبوى ساز.

دید و باز دید

یکى از ارزشهاى عید نوروز دیدوبازدید از بستگان، دوستان، همسایگان و بزرگان شهر و روستااست و دیدار جمعى از مصیبت دیدگان در سال گذشته.

در این دیدوبازدیدها از غمها و مشکلات یکدیگر آشنا مى شوند. چه بسیار کدورتهایى که در این ایام با نگاهى دوباره فرو مى ریزد و به عشق و محبت مبدل مى گردد و به قول حافظ:

درخت دوستى بنشان که کام دل به بارآرد نهال دشمنى برکن که رنج بى شمارآرد

در این رابطه امام خمینى(ره) در یک سفارشى مى فرمودند: در ایام نوروز به مریضخانه ها بروید و احوال اینها را بپرسید. [6]

هدیه و عیدى

تحقیق در مورد مراسم و روسوم عید نوروز 10 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 10 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

مراسم و روسوم عید نوروز

مراسم و روسوم عید نوروز

بزرگترین جشن ملی ایرانیان آداب و مراسم خاص خود را دارد. چشمگیر ترین این مراسم ،شاید همان چیدن سفره هفت سین است که علی الاوصول باید در زمره اصلی ترین نکالیف بر پای دارندگان جشن به حساب می آید. پس سفره هفت سین یا هفت شین ایرانی باید مجموعه ای از بهترین عطایای ایزدی را در خاک معطّر ایران در بر داشته باشدو نماینده معقول انتظاراتی هم به حساب آید که در هر سال به ابناء وطن تعلق می گیرد.

تحویل سال :

در روز گار ما ،به هنگام تحویل سال ،جز از هفت سین و کتاب آسمانی،یک نان بزرگ،یک کاسه آب که رویش برگ سبز استف یک شیشه گلاب ، سبزه علاوه بر آجیل شیرین و میوه و شیرینی وخروس وماهی در خوانچه می نهند و البته غیر از اینها یک کاسه ماست و مقداری شیر و پنیر وچند تخم مرغ رنگ شده را نیز فراموش نمی کنند،چون همه از فراوانی سخن می گویند و چشم و دل اهل خانه را در آغاز سال نو،سیر نگاه می دارند.

نوروز عامه :

روز اول فروردین ابتداء بهار است، واین را نوروز کوچک و نوروز عامه و نوروز صغیر، گویند.خدای تعالی در این روز عالم را آفرید و هر هفت کوکب در اوج تدویر بودندواوجات همه در نقطه اول حمل بود در این روز حکم سده که به سیرو دور در آیندو آدم علیه السلام را نیز در این روز خلق کرده است.

محرز است که اگر هم در دربار شاهان ساسانی، یک ماه را به نوروز اختصاص می دادند، این امر مستلزم آن نبود که آحاد رعیت نیز دست از کار بکشند وبه عیش و نوش پردازند. چون روال زندگی اکثریت زحمتکش نیز بر کار و تلاش دائم استوار بوده است.

سیزده بدر اندیشه والا وانسانی ایرانی هر عزیزی و هر بزرگی و هر میهمانی را به نیکویی می پذیرد و پیشوازمی کنند، آنگاه به نیکویی هم بدرقه می کنند. نوروز بزرگ را هم با چهار شنبه سوری استقبال می نماید و آنگاه با سیزده به در که آخرین روز جشنهاینوروزی است بدرود می گوید.در این روز غم وغصه ورنج و

تحقیق در مورد عید نوروز

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .DOC ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 11 صفحه

 قسمتی از متن .DOC : 

«یا مقلب القلوب و الابصار

یامدبر اللیل والنهار

یا محول الحول والاحوال

حول حالنا الی احسن الحال»

” ردپایی نو روز دربرخی متون پارسی “

یکی از بارزترین و زیباترین جلوه های طبیعت نوروز است ، که درآفاق وسیع فرهنگ و ادب فارسی درپهنة قرنها گستراینده شده است .نوروز بزرگترین جشن ملی ایرانیان است که ریشه دراساطیر دارد ، جشنی است که با جنبش و حرکت و رستاخیز طبیعت همراه است و آن آغاز سال و بهار است .

با مطالعة آثار گذشتگان درمی یابیم که نوروز ریشه درفرهنگ و پیشینة ایرانیان داشته و نویسندگان و شاعران با سخنان دلنواز و شورانگیز دربارة راهها ورسمهای نوروزی سخن به میان آوردند . که در بعضی از منابع چنین آمده است :

ابولقاسم فرودسی درشاهنامه درباره نوروز اینگونه می نگارد :

گرانمایه جمشید فرزند او

کمر بست یکدل پراز پند او

برآمد برآن تخت فرخ پدر

به رسم کیان برسرش تاج زر

کمر بست با فرشاهنشاهی

جهان گشت سرتاسر او را رهی

زمانه برآسود از داوری

به فرمان اودیو و مرغ و پری

جهان را فزوده بدوآبروی

فروزان شده تخت شاهی بدوی …..

….. همه کردنی ها چو آمد به جای

زجای مهی برتر آورد پای

به فرکیانی یکی تخت ساخت

چه مایه بدو گوهر اندر نشاخت

که چون خواستی دیو برداشتی

زهامون به گردون برافراشتی

چوخورشید تابان میان هوا

نشسته برو شاه فرمانروا

جهان انجمن شد برتخت او

شکفتی فرومانده از بخت او

به جمشید برگوهر افشاندند

مرآن روز راه روز نو “ خواندند

سرسال نوهرمز فروردین

برآسوده ازرنج روی زمین

بزودگان به شادی بیاراستند

می و جام و رامشگران خواستند

شاهنامة فردوسی ج اول چاپ مسکو صفحة 39و42

درباب پانزدهم از شرح بیست باب چنین آمده است :

«جمشید دراطراف جهان طواف می کرد چون به آذربایجان رسید آن روز به تخت زرین نشست و این تخت درموضعی بلند بود روی درمشرق ، چون آفتاب از مشرق برآمد و برتخت و تاج جمشید افتاد ، شعاع روشن ظاهر شد و مردمان شادی کردند و گفتند امروز نوروز است …. » .

درنوروز نامة خیام نوروز فروردین چنین معرفی شده اند :

« نوروز بزرگ و نوگشتن احوال باشد ، و برپادشاهان واجب است آیین و رسم ملوک به جای آوردن ازبهر مبارکی واز بهر تاریخ را و خرمی کردن به اول سال ، هرکه روز نوروز جشن کند و به خرمی پیوندد تاروز دیگر عمر درشادی و خرمی گذارد ، و این تجربت حکما از برای پادشاهان کرده اند …. » .

نوروز نامه خیام ، ص 5

ابوریحان بیرونی نیز درکتاب التفهیم چنین آورده است :

« نوروز روز اول فروردین ماه است ….. و زین جهت نوروز نام کردند زیراک پیشانی سال نو است ……» .

التفهیم ص 253

همانگونه که از محتوای سخن این بزرگان برمی آید نوروز شادی و طرب است ، نوروز مردم از پیر تا جوان از خرد تا کلان از ثروتمند تا مستمند به شادی و شادکامی و خوشگذارانی و عشرت می پردازند و نیز درپهنة ادب فارسی بااین مضامین روبرو هستیم :

فرخی سیستانی دراین باره چنین می سراید :

روز نوروز است امروز سرسال است

ساتگینی خورد از دست قدم منکن

سرسال نو هرمز فروردین

برآسوده از رنج روی زمین

بزرگان به شادی بیاراستند

می جام و رامشگران خواستند

شاهنامنه فردوسی

ج 1 چاپ مسکو ص 42

منوچهری گوید :

آمد نوروز ماه ، با گل و سوری به هم

باده سوری بگیر ، برگل سوری بچم

دیوان ص70

و اندیشة خیام دراین باره چنین است :

چون ابر به نوروز رخ لاله بشست

برخیز و به جام باده کن عزم درست

کین سبزه که امروز تماشاگه توست

فردا همه از خاک توبرخواهد رست

و حافظ راست :

عید است و آخر ، گل و یاران درانتظار

ساقی به روی شاه ببین ماه ومی بیار

حافظ غزل ب 1 246 ص 166 (به اهتمام محمد قزوینی و دکتر قاسم غنی انتشارات زوار )

حافظ غزل

زکوی یار می آید نسیم باد نوروزی

ازاین باد ارمد خواهی چراغ دل برافرازی …..

…. به صحرا رو که از دامن غبار غم بیفشانی

به گلزار آی کز بلبل غزل گفتن بیاموزی

می اندر مجلس آصف به نوروز جلالی نوش

که بخشد جرعة جامش جهان راساز نوروزی

حافظ غزل 454

ص 318-317

سلمان ساوجی می گوید :

عیدست برخیز ای صنم پیش آراز صبحدم

دربزم جمشیدی زمان جام اندر جام جم .

دیوان ص 175

و نظامی درشرفنامه چنین می سراید :

به نوروز بنشست و می نوش کرد

سرود سرایندگان گوش کرد

نبودی زشه دور تا وقت خواب

مغنی و ساقی و رود شراب

شرفنامه نظامی – ص 141

اعتدال ربیعی ؛ (Equionoxe) : اول بهارکه آفتاب از آخر برج حوت به اول برج حمل تحویل می کند و شب و روز با هم برابر است ؛ خاقانی شروانی گوید :

یعنی که قرص خورشید درحمل شد

کرد اعتدال برروی بیت الشرف مقرر

دیوان ص189

درنوروز نامه خیام نیز چنین آمده است :

تحقیق درباره عید نوروز

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 5

عید نوروز

بزرگ ترین, قدیمی ترین و منسجم ترین جشن باستانی که توسط تمام قوم های ایرانی در میان اهالی شهر و روستا و عشایر با هر طبقه اجتماعی برگزار می شود, مراسم جشن عید نوروز است.

بزرگ ترین, قدیمی ترین و منسجم ترین جشن باستانی که توسط تمام قوم های ایرانی در میان اهالی شهر و روستا و عشایر با هر طبقه اجتماعی برگزار می شود, مراسم جشن عید نوروز است. ایرانی ها، نوروز را در آغاز سال و آغاز گردش طبیعت، جشن می‌گیرند و معتقدند که سالی دیگر گذشته و بایستی کهنگی‌ها را به سال کهنه واگذارکرد. واژهٔ جشن، از ریشهٔ «یز» (Yaz) به معنی نیایش و پرستش است و جشن نوروز سپاس آغاز سالی نو است. به اعتقاد پارسیان، نوروز اول روز از زمانه و فلک را آغاز گشتن است. اندیشهٔ ایرانی، نوروز را آغاز زندگی می‌داند و شروع هر پدیدهٔ مهمی را بدین روز منسوب می‌دارد. ایرانیان هر آغازی را جشن می‌گیرند و نوروز بزرگ‌ ترین آغاز و بزرگ‌ ترین جشن، با اصیل‌ترین سنت‌ها و مراسم جاودانه است. آغاز ِمراسم باشکوه عید نوروز به زمان پادشاهی جمشید شاه بازمی گردد. گفته می شود او در زمان سلطنت خود در آبادانی ایران و آسایش خاطرِ مردم از هجوم بیگانگان، نقش بسیاری داشت. در نوشته ها آمده روزی جمشید سفری با تخت زرینش به آسمان ( به سوی خورشید ) داشت و پس از بازگشت دین را تجدید و آن روز را نوروز نامید. پس از جمشید, سال به سال بر اهمیت و فراگیری این روز افزوده شد. در زمان هخامنشیان و ساسانیان نوروز به عنوان سنتی فراگیر و بسیار باشکوه چه در دربار شاهان و چه در خانه های مردم عامه ( نه فقط زرتشتیان ) اجرا می شد. اسطوره های گوناگونی در ایران باستان, درباره این جشن ملی آورده شده است که به برخی از آن ها جهت اطلاع علاقمندان اشاره می شود.

یکی از این افسانه ها, اسطوره زیبای آفرینش است. اورمزد شش پیش نمونه گیتی یعنی نمونه اولیه وآرمانی موجودات را در شش گاه با فاصله های نابرابر و در درازای یک سال می آفریند که به ترتیب عبارتند از: آسمان، آب، زمین، گیاه، چهار پای سودمند ومردم.

به یادبود این آ‏فرینش های شش گانه، سال را به شش قسمت نابرابر تقسیم می کردند و سالگرد این آفرینش ها را به صورت جشن های پنج روزه که در آیین ایران باستان «گاهانبار» نام دارد، برگزار می کردند.

جشن سالگرد آفرینش آسمان از ۱۱ تا ۱۵ اردیبهشت، نخستین گاهانبار است. دومین گاهانبار سالگرد آفرینش آب از ۱۱ تا ۱۵ تیر است. سومین گاهانبار که سالگرد آفرینش زمین و فصل گردآوری غله است، از ۲۶ تا ۳۰ شهریور برگزار می شد. چهارمین گاهانبار سالگرد آفرینش گیاه و از ۲۶ تا ۳۰ مهر است. پنجمین گاهانبار سالگرد آفرینش چهارپای مفید جشن میان زمستان است و زمانی است که برای دام انبار زمستانی می شود. آخرین گاهانبار, سالگرد آفرینش انسان است که در پنج روز آخر سال, یعنی پنج روز کبیسه برگزار می شود. سالگرد این پنج روز پایانی سال که دوازده ماه سی روزه را در پشت خود دارد، مدخلی بر نوروز است. پس جشن نوروزسالگردی است از آفرینش انسان، عزیزترین موجود آفرینش برای آفریدگار بزرگ که آفرینش اهورایی را پاسداری خواهد کرد و رقیبی برای اهریمن و آفریده های دیوی اش خواهد شد.به همین مناسبت، سالگرد آن با شکوه بیش تری برگزار می شود.

اسطوره دیگری نیز آیین های نوروزی را همراهی می کند، یکی از آن ها آیین نیایش به ایزد«رپیتوین» است. «رپیتوین» سرور گرمای نیمروز و ماه های تابستان است و در زمستان، در زیر زمین جای می گیرد و آب های زیرزمینی را گرم نگاه می دارد تا گیاهان و درختان نمیرند و به خصوص ریشه های درختان را در برابر یورش سرمای زمستانی پاس می دارد. بازگشت سالانه او در بهار است که نمادی از پیروزی نهایی نیکی ها بر بدی ها و بهارها بر زمستان ها است. به همین مناسبت جشنی ویژه و نیایشی که تقدیم رپیتوین می شد، بخشی از مراسم نوروزی را تشکیل می دهد و از این دید، نوروز نمادی از پیروزی عنصر نیک در نبرد فصل ها است.

نوروز هم چنین نمادی است از سالگرد بیداری طبیعت از خواب زمستانی و مرگی است که به رستاخیز و زندگی منتهی می شود و به همین مناسبت جشن مربوط به «فروهر»ها نیز بوده است. «فروهر» یا «فروشی» گونه ای از روان است و نوعی همزاد آدمیان که پیش از آفرینش مردمان در آن جهان به وجود می آید و پس از مرگ مردمان به دنیای دیگر می شتابد و از کیفرهای خاصی که روان می بیند به دور است. فروهرها سالی یک بار در طلیعه ماه فروردین (= ماه فروهرها) به زمین باز می گردند و هر یک به خانه خود فرود می آیند. آنان از دیدن پاکیزگی و درخشندگی خانه دل خوش می شوند و بر شادکامی خانواده وبر برکت خانه دعا می کنند و اگر خانه را آشفته و درهم، پاک نشده و نا آراسته بینند, غمگین می شوند و دعا نکرده و برکت نخواسته خانه را ترک می کنند. مراسم خانه تکانی از همین جا نشات گرفته است. ایرانیان در آغاز سال نو همه جای خانه را تمیز و پاکیزه می کنند تا فروهرهای درگذشتگان, به خانه آنان بیایند و برای خانواده برکت بیاورند. مردمانی که بر این باورند، روز نوروز از خانه بیرون نمی روند، چون نمی خواهند که فروهرها صاحب خانه را در خانه نیابند و ناخشنود شوند. چراغ خانه ها برای این که راه را بر فروهرها بهتر بنمایانند, دراین شب ها باید روشن باشد.

در آغاز پنج روز آخرین گاهانبار و به روایتی در پایان این پنج روز و درست شب نوروز بزرگ، مراسم آتش افروزی بر بام ها انجام می دادند که هم راهگشای فروهرها باشد و هم به دورو نزدیک خبر دهند که سال نو می آید. این آتش افروزی بعد از آمدن اسلام نیز در میان ایرانیان معمول بوده است و چون مراسم به طور رسمی نخستین بار در شب چهارشنبه انجام شد، این رسم در شب چهارشنبه پای برجا ماند و چهارشنبه سوری یکی از جشن های جنبی نوروز شد. به روایتی «سوری» به معنی «سرخ» است و سرخی دلیل انرژی و تحرک. شاید باورهایی که در ایران کهن مردمان بر آن اعتقاد راسخ داشته اند و برخی از آن ها با افسانه ها درآمیخته, امروزه چندان مورد قبول مردم نباشد و برخی آن را از خرد گرایی به دور بدانند. امروزه بیش تر ایرانی ها از ریشه اعتقادات کهن اطلاع چندانی ندارند ولی جشن بزرگ نوروز را کما کان شبیه اجداد خود انجام می دهند و برپایی این جشن ها را وسیله ای برای حفظ هویت ایرانی خود در برابر هجوم فرهنگ های مختلف می دانند.

خرید و پوشیدن لباس های جدید و آراستگی در آغاز نوروز برای ایرانیان اهمیت خاصی دارد. از مراسم زیبا و باشکوه نوروزی که از دوران کهن تا زمان ما باقی مانده و از پیش درآمدهای نوروز به شمار می آید, سبزهٔ نوروزی است. در تمام مناطق ایران، سبزه‌های زیبا و سبز و خرمی در ظروف خاصی پیش از عید با آداب و مراقبت بسیار آماده و در