مراحل خرید کالا 11 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 11

مرحله در خواست خرید :

ابتدا مرحله درخواست خریدا ست که این مرحله با در خواست خرید واحد در خواست کننده و ارسال آن به دیده خرید شروع شده که دایره خرید وظیفه تهیه و تدارک مواد، ملزومات، ابزار آلات و لوازم یدکی مورد نیاز شرکتهای تولیدی را بر عهده دارد در این دایره فهرستهایی از مشخصات فنی کلیه مواد مصرفی مورد نیاز موجودات است(که در این شرکت دایره خرید وجود ندارد).

مرحله استعلام بهاء:

که بعد از درخواست خرید مرحله استعلام بهاء از شرکتهای تولید کننده کالاهای مورد نیاز شرکت که معمولاً این شرکتها را به طریق زیر می توان شناسایی کرد.

الف)از طریق سفارتخانه های کشورهای بیگانه

ب)از طریق شرکتهای مشابه

ج)از طریق سوابق موجود در شرکت

د)از طریق مراجعه به اتاق بازرگانی

ه)از طریق حضور در نمایشگاههای بازرگانی و صنعتی داخل و خارج کشور

و)از طریق مرکز اطلاعات فنی ایران

ز)از طریق بررسی نشریات ،مجلات و کانالوگهای تخصصی و فنی

ح)از طریق شبکه اطلاع رسانی

و بعد از شناسایی شرکتها استعلام بها است که یکی از متداولترین روشهای دریافت قسمت و انجام خرید در این روش خریدار قیمت کالای مورد نظر را از چند فروشنده استعلام می کند و پس از انجام مذاکراتی در خصوص تخفیف قیمت،کیفیت مورد نظر و یا موارد دیگر مناسبترین پیشنهاد دریافتی را انتخاب و سپس بر خرید اقدام می کند.

مذکره:

بحث و گفتگوی است که برای تعیین و اخذ بهترین قیمت خرید بین خریدار و فروشنده رّد و بدل می شود با انجام مذاکرات مناسب می توان بهترین قیمت ممکن را برای کالای مورد نیاز بدست آورد اما پرداخت قیمت پایین ،تنها شرط بهترین خرید نیست بلکه باید سعی شود پس از بررسیهای لازم در مورد کیفیت و مشخصه های فنی، با پرداخت پایین ترین قیمت به بهترین خرید اقدام کرد بنابراین در خریدها باید هر دو اصل مهم کیفیت و قیمت مد نظر قرار گیرد.

در خواست نمونه کالا:

و سپس در خواست نمونه کالا را می کنیم و کالا نمونه را مورد بررسی و کنترل قرار می دهیم که کنترلی مانند کنترلی کیفی معمولاً درخود شرکت انجام می شود مگر اینکه قطعه از پیچیدگی خاصی برخوردار باشد مثل سایر انجمنهای موتور که برای بررسی آنالیز قطعه نمونه با قطعة اصلی به شرکت آنالیز تهران یا مشهد فرستاده می شود.

در خواست پروفرما:

که بعد از مناسب بودن کالا با اعلام شرایط در خواست پروفرما(پیش فاکتور)می کنیم پروفرما سندی است که فروشنده آنرا تنظیم و مهر و امضاء می کند پروفرما حاوی مطالب و اطلاعات زیر است.

نام نشانی فروشنده،تلفن دورنگار2- نام و نشانی خریدار3- شماره و تاریخ صدور پیش فاکتور(پروفها)4- نام و مشخصات کالا5- تعداد کالا 6- ارزش واحد ،ارزش کالا7- کرایة حمل 8- نحوه بسته بندی9- شرایط حمل و زمان تحویل و نام مبدأ و مقصد حمل 10- مدت اعتبار قیمت پیش فاکتور 11- شرایط و نوع ارزی که باید پرداخت شود12- گواهی بازرسی

فرم در خواست ثبت سفارش:

پس از دریافت پروفرما،برای تکمیل فرم در خواست ثبت سفارش به آیین نامه اجرایی قانون و مقررات صادرات و واردات آن سال مراجعه و شمارة تعرفه مربوطه به کالای معین و تکمیل می کنیم فرم ثبت سفارش کالا، معمولاً در هفت نسخه به شرح زیر تنظیم می شود.

نسخه1:ویژه بانک گشایش کننده اعتبار

نسخه 2:ویژه بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران

نسخه3: ویژه گمرک جمهوری اسلامی ایران

نسخه4: ویژه وزارت بازرگانی

نسخه5: ویژه کامپیوتر وزارت بازرگانی

نسخه6: ویژه وزارتخانه مجوز دهنده ورود کالا/عدم ساخت

نسخه7:ویژه وزارتخانه تخصیص دهنده ارز

گرفتن مجوز ورود کالا:

که مرحله بعد گرفتن مجوز ورود کالا است که این مجوز را باید از وزارت بازرگانی دریافت کنیم که پس از گرفتن مجوز کالا باید کالا را در یکی از موسسات بیمه معتبر بیمه کنیم (که معمولاً برای شرکت ما همزمان بانک کار بیمه را انجام می دهد).

مدارک لازم جهت گشایش اعتبار:

پس از اخذ مجوزهای لازم و خاتمه گردش کار مربوط، زمان ارائه مدارک جهت گشایش اعتبار یکی از بانکهای مجاز فرا می رسد.

نقشه نسب تجهیزات:تجهیزات بسته به نوع فعالیت بصورت ردیف تا خط مونتاژ ردیفی و در سالن های مربوط نسب شده.

به لحاظ خصوصیت و ماهیتی که دارند از بیمه نامه مستثنی می شوند اما می توان آنها را با توافق جداگانه در مقابل حق بیمه اضافی بیمه کرد.

فرم درخواست گشایش اعتبار 2- فرم تکمیل شده اعتبار همراه با مدارک مورد نیاز 3- موافقت بانک جهت گشایش اعتبار و دریافت شماره اعتبار4-تعهد نامه واریز نقدی باقیمانده اعتبار (به ریال) در معامله اسناد5- پروفرما اینویس 6- نسخه اول اوراق ثبت سفارش 7- اصل بیمه نامه که از طرف یکی از شرکتهای بیمه ایرانی صادر شده باشد 8- اصل و فتوکپی کارت بازرگانی 9- مجوز وزارتخانه/سازمان ذیربط برای سهمیه ارزی 10- تعهد نامه گشایش اعتبار

مراحل خرید کالا 11 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 11

مرحله در خواست خرید :

ابتدا مرحله درخواست خریدا ست که این مرحله با در خواست خرید واحد در خواست کننده و ارسال آن به دیده خرید شروع شده که دایره خرید وظیفه تهیه و تدارک مواد، ملزومات، ابزار آلات و لوازم یدکی مورد نیاز شرکتهای تولیدی را بر عهده دارد در این دایره فهرستهایی از مشخصات فنی کلیه مواد مصرفی مورد نیاز موجودات است(که در این شرکت دایره خرید وجود ندارد).

مرحله استعلام بهاء:

که بعد از درخواست خرید مرحله استعلام بهاء از شرکتهای تولید کننده کالاهای مورد نیاز شرکت که معمولاً این شرکتها را به طریق زیر می توان شناسایی کرد.

الف)از طریق سفارتخانه های کشورهای بیگانه

ب)از طریق شرکتهای مشابه

ج)از طریق سوابق موجود در شرکت

د)از طریق مراجعه به اتاق بازرگانی

ه)از طریق حضور در نمایشگاههای بازرگانی و صنعتی داخل و خارج کشور

و)از طریق مرکز اطلاعات فنی ایران

ز)از طریق بررسی نشریات ،مجلات و کانالوگهای تخصصی و فنی

ح)از طریق شبکه اطلاع رسانی

و بعد از شناسایی شرکتها استعلام بها است که یکی از متداولترین روشهای دریافت قسمت و انجام خرید در این روش خریدار قیمت کالای مورد نظر را از چند فروشنده استعلام می کند و پس از انجام مذاکراتی در خصوص تخفیف قیمت،کیفیت مورد نظر و یا موارد دیگر مناسبترین پیشنهاد دریافتی را انتخاب و سپس بر خرید اقدام می کند.

مذکره:

بحث و گفتگوی است که برای تعیین و اخذ بهترین قیمت خرید بین خریدار و فروشنده رّد و بدل می شود با انجام مذاکرات مناسب می توان بهترین قیمت ممکن را برای کالای مورد نیاز بدست آورد اما پرداخت قیمت پایین ،تنها شرط بهترین خرید نیست بلکه باید سعی شود پس از بررسیهای لازم در مورد کیفیت و مشخصه های فنی، با پرداخت پایین ترین قیمت به بهترین خرید اقدام کرد بنابراین در خریدها باید هر دو اصل مهم کیفیت و قیمت مد نظر قرار گیرد.

در خواست نمونه کالا:

و سپس در خواست نمونه کالا را می کنیم و کالا نمونه را مورد بررسی و کنترل قرار می دهیم که کنترلی مانند کنترلی کیفی معمولاً درخود شرکت انجام می شود مگر اینکه قطعه از پیچیدگی خاصی برخوردار باشد مثل سایر انجمنهای موتور که برای بررسی آنالیز قطعه نمونه با قطعة اصلی به شرکت آنالیز تهران یا مشهد فرستاده می شود.

در خواست پروفرما:

که بعد از مناسب بودن کالا با اعلام شرایط در خواست پروفرما(پیش فاکتور)می کنیم پروفرما سندی است که فروشنده آنرا تنظیم و مهر و امضاء می کند پروفرما حاوی مطالب و اطلاعات زیر است.

نام نشانی فروشنده،تلفن دورنگار2- نام و نشانی خریدار3- شماره و تاریخ صدور پیش فاکتور(پروفها)4- نام و مشخصات کالا5- تعداد کالا 6- ارزش واحد ،ارزش کالا7- کرایة حمل 8- نحوه بسته بندی9- شرایط حمل و زمان تحویل و نام مبدأ و مقصد حمل 10- مدت اعتبار قیمت پیش فاکتور 11- شرایط و نوع ارزی که باید پرداخت شود12- گواهی بازرسی

فرم در خواست ثبت سفارش:

پس از دریافت پروفرما،برای تکمیل فرم در خواست ثبت سفارش به آیین نامه اجرایی قانون و مقررات صادرات و واردات آن سال مراجعه و شمارة تعرفه مربوطه به کالای معین و تکمیل می کنیم فرم ثبت سفارش کالا، معمولاً در هفت نسخه به شرح زیر تنظیم می شود.

نسخه1:ویژه بانک گشایش کننده اعتبار

نسخه 2:ویژه بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران

نسخه3: ویژه گمرک جمهوری اسلامی ایران

نسخه4: ویژه وزارت بازرگانی

نسخه5: ویژه کامپیوتر وزارت بازرگانی

نسخه6: ویژه وزارتخانه مجوز دهنده ورود کالا/عدم ساخت

نسخه7:ویژه وزارتخانه تخصیص دهنده ارز

گرفتن مجوز ورود کالا:

که مرحله بعد گرفتن مجوز ورود کالا است که این مجوز را باید از وزارت بازرگانی دریافت کنیم که پس از گرفتن مجوز کالا باید کالا را در یکی از موسسات بیمه معتبر بیمه کنیم (که معمولاً برای شرکت ما همزمان بانک کار بیمه را انجام می دهد).

مدارک لازم جهت گشایش اعتبار:

پس از اخذ مجوزهای لازم و خاتمه گردش کار مربوط، زمان ارائه مدارک جهت گشایش اعتبار یکی از بانکهای مجاز فرا می رسد.

نقشه نسب تجهیزات:تجهیزات بسته به نوع فعالیت بصورت ردیف تا خط مونتاژ ردیفی و در سالن های مربوط نسب شده.

به لحاظ خصوصیت و ماهیتی که دارند از بیمه نامه مستثنی می شوند اما می توان آنها را با توافق جداگانه در مقابل حق بیمه اضافی بیمه کرد.

فرم درخواست گشایش اعتبار 2- فرم تکمیل شده اعتبار همراه با مدارک مورد نیاز 3- موافقت بانک جهت گشایش اعتبار و دریافت شماره اعتبار4-تعهد نامه واریز نقدی باقیمانده اعتبار (به ریال) در معامله اسناد5- پروفرما اینویس 6- نسخه اول اوراق ثبت سفارش 7- اصل بیمه نامه که از طرف یکی از شرکتهای بیمه ایرانی صادر شده باشد 8- اصل و فتوکپی کارت بازرگانی 9- مجوز وزارتخانه/سازمان ذیربط برای سهمیه ارزی 10- تعهد نامه گشایش اعتبار

مراحل خرید کالا 11 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 11

مرحله در خواست خرید :

ابتدا مرحله درخواست خریدا ست که این مرحله با در خواست خرید واحد در خواست کننده و ارسال آن به دیده خرید شروع شده که دایره خرید وظیفه تهیه و تدارک مواد، ملزومات، ابزار آلات و لوازم یدکی مورد نیاز شرکتهای تولیدی را بر عهده دارد در این دایره فهرستهایی از مشخصات فنی کلیه مواد مصرفی مورد نیاز موجودات است(که در این شرکت دایره خرید وجود ندارد).

مرحله استعلام بهاء:

که بعد از درخواست خرید مرحله استعلام بهاء از شرکتهای تولید کننده کالاهای مورد نیاز شرکت که معمولاً این شرکتها را به طریق زیر می توان شناسایی کرد.

الف)از طریق سفارتخانه های کشورهای بیگانه

ب)از طریق شرکتهای مشابه

ج)از طریق سوابق موجود در شرکت

د)از طریق مراجعه به اتاق بازرگانی

ه)از طریق حضور در نمایشگاههای بازرگانی و صنعتی داخل و خارج کشور

و)از طریق مرکز اطلاعات فنی ایران

ز)از طریق بررسی نشریات ،مجلات و کانالوگهای تخصصی و فنی

ح)از طریق شبکه اطلاع رسانی

و بعد از شناسایی شرکتها استعلام بها است که یکی از متداولترین روشهای دریافت قسمت و انجام خرید در این روش خریدار قیمت کالای مورد نظر را از چند فروشنده استعلام می کند و پس از انجام مذاکراتی در خصوص تخفیف قیمت،کیفیت مورد نظر و یا موارد دیگر مناسبترین پیشنهاد دریافتی را انتخاب و سپس بر خرید اقدام می کند.

مذکره:

بحث و گفتگوی است که برای تعیین و اخذ بهترین قیمت خرید بین خریدار و فروشنده رّد و بدل می شود با انجام مذاکرات مناسب می توان بهترین قیمت ممکن را برای کالای مورد نیاز بدست آورد اما پرداخت قیمت پایین ،تنها شرط بهترین خرید نیست بلکه باید سعی شود پس از بررسیهای لازم در مورد کیفیت و مشخصه های فنی، با پرداخت پایین ترین قیمت به بهترین خرید اقدام کرد بنابراین در خریدها باید هر دو اصل مهم کیفیت و قیمت مد نظر قرار گیرد.

در خواست نمونه کالا:

و سپس در خواست نمونه کالا را می کنیم و کالا نمونه را مورد بررسی و کنترل قرار می دهیم که کنترلی مانند کنترلی کیفی معمولاً درخود شرکت انجام می شود مگر اینکه قطعه از پیچیدگی خاصی برخوردار باشد مثل سایر انجمنهای موتور که برای بررسی آنالیز قطعه نمونه با قطعة اصلی به شرکت آنالیز تهران یا مشهد فرستاده می شود.

در خواست پروفرما:

که بعد از مناسب بودن کالا با اعلام شرایط در خواست پروفرما(پیش فاکتور)می کنیم پروفرما سندی است که فروشنده آنرا تنظیم و مهر و امضاء می کند پروفرما حاوی مطالب و اطلاعات زیر است.

نام نشانی فروشنده،تلفن دورنگار2- نام و نشانی خریدار3- شماره و تاریخ صدور پیش فاکتور(پروفها)4- نام و مشخصات کالا5- تعداد کالا 6- ارزش واحد ،ارزش کالا7- کرایة حمل 8- نحوه بسته بندی9- شرایط حمل و زمان تحویل و نام مبدأ و مقصد حمل 10- مدت اعتبار قیمت پیش فاکتور 11- شرایط و نوع ارزی که باید پرداخت شود12- گواهی بازرسی

فرم در خواست ثبت سفارش:

پس از دریافت پروفرما،برای تکمیل فرم در خواست ثبت سفارش به آیین نامه اجرایی قانون و مقررات صادرات و واردات آن سال مراجعه و شمارة تعرفه مربوطه به کالای معین و تکمیل می کنیم فرم ثبت سفارش کالا، معمولاً در هفت نسخه به شرح زیر تنظیم می شود.

نسخه1:ویژه بانک گشایش کننده اعتبار

نسخه 2:ویژه بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران

نسخه3: ویژه گمرک جمهوری اسلامی ایران

نسخه4: ویژه وزارت بازرگانی

نسخه5: ویژه کامپیوتر وزارت بازرگانی

نسخه6: ویژه وزارتخانه مجوز دهنده ورود کالا/عدم ساخت

نسخه7:ویژه وزارتخانه تخصیص دهنده ارز

گرفتن مجوز ورود کالا:

که مرحله بعد گرفتن مجوز ورود کالا است که این مجوز را باید از وزارت بازرگانی دریافت کنیم که پس از گرفتن مجوز کالا باید کالا را در یکی از موسسات بیمه معتبر بیمه کنیم (که معمولاً برای شرکت ما همزمان بانک کار بیمه را انجام می دهد).

مدارک لازم جهت گشایش اعتبار:

پس از اخذ مجوزهای لازم و خاتمه گردش کار مربوط، زمان ارائه مدارک جهت گشایش اعتبار یکی از بانکهای مجاز فرا می رسد.

نقشه نسب تجهیزات:تجهیزات بسته به نوع فعالیت بصورت ردیف تا خط مونتاژ ردیفی و در سالن های مربوط نسب شده.

به لحاظ خصوصیت و ماهیتی که دارند از بیمه نامه مستثنی می شوند اما می توان آنها را با توافق جداگانه در مقابل حق بیمه اضافی بیمه کرد.

فرم درخواست گشایش اعتبار 2- فرم تکمیل شده اعتبار همراه با مدارک مورد نیاز 3- موافقت بانک جهت گشایش اعتبار و دریافت شماره اعتبار4-تعهد نامه واریز نقدی باقیمانده اعتبار (به ریال) در معامله اسناد5- پروفرما اینویس 6- نسخه اول اوراق ثبت سفارش 7- اصل بیمه نامه که از طرف یکی از شرکتهای بیمه ایرانی صادر شده باشد 8- اصل و فتوکپی کارت بازرگانی 9- مجوز وزارتخانه/سازمان ذیربط برای سهمیه ارزی 10- تعهد نامه گشایش اعتبار

تحقیق در مورد روش های حمل کالا در تجارت بین الملل 15 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 18

روش های حمل کالا در تجارت بین الملل

در تجارت بین الملی دادوستد کالا طبق عرف و عادلت انجام می پذیرد. عرف و عادت ملل مختلف متفاوت وموجب بروز مشکلات در معاملات بین المللی است. این مشکلات در جنبه های مختلف اجرای قرار داد می تواند ظاهر شود، طرفین قرارداد از عرف و عادت کشورهای یکدیگر اطلاعی ندارندو پس از انعقاد قرارداد، در اجرای آن مواجه با سئوالاتی هستندکه هر یک جواب متفاوتی برای آن دارند: چگونه کالا را باید تهیه کرد؟ تهیه پروانه ها، مجوزها وانجام تشریفات گمرکی که از ضروریات عبور کالا از مرز است ، به عهده کیست ؟خطراتی که در جریان حمل متوجه کالاست بر کدامیک از متعاملین تحمیل است ، هزینه ها به عهده کیست ؟ قرارداد حمل کالا وبیمه را بایع یامشتری و به هزینه کدامیک منعقد خواهد شد؟ محل دقیق تحویل کالاکجاست ؟ انتقال ضمان چگونه است ؟ بایع در چه شرایطی قیمت کالاهای فروخته شده را دریافت خواهد کرد؟ بسته بندی به چه صورت انجام خواهدشد و مخارج آن به عهده کیست ؟ بازرسی کالا و انطباق و عدم انطباق آن با کالاهای موعود به چه نحوی و به هزینه چه شخصی صورت می پذیرد؟ و چه عواقبی را بدنبال دارد؟

با گذشت زمان عرف و عادت کشورهای مختلف شکل انسجام یافته ای به خودمی گیرد بطوریکه در بعضی از کشورها برای تمام سئوالات مطرح شده جواب استانداردی قابل ارائه می شود. بعدها به صورت اصطلاحات خاص مورد استفاده قرار می گیرد. ولی این اصطلاحات در کشورهای ختلف پراکنده است و به علت عمین پراکندگی طرفین قرارداد نمی دانند و نمی توانند دقیقا\" از حدود وظائف ومسئولیت های خود درمعاملات تجاری بین المللی آگاه شوند. در بعضی از موارداصطلاحات مشابه در دو کشورمحل اقامت متعاملین وجود ندارد و حتی در مواردیکه چنین اصطلاحاتی در دو کشور وجود دارد هر یک به گونه ای متفاوت با آن برخورد داشته است. بطوریکه حدود وظائف ومسئولیت های بایع ومشتری در یک روش حمل از کشوری به کشور دیگر متفاوت است : به عنوان مثال مدتهاعملکرد کشور آلمان در مورد روش حمل فوب (.B.O.F) محدودتر از سایر کشورهای غربی بود: در آلمان فقط هزینه حمل در روش بیع فوب بر عهده بایع بود و حال آنکه دردیگر کشورهای اروپائی تحمل خطرات نیز بر بایع تحمیل میشده است .

از اوائل قرن بیستم با افزایش سریع معاملات بین المللی ضرورت یافتن جواب های یکسان برای سئوالات مشابه و ایجاد وحدت رویه در حمل و نقل بین المللی که سرعت بیشتری از پیش را می طلبید، احساس میشد. به این منظور سازمانهای مختلفی در سطح جهان که موفقترین آنها اتفاق تجارت بین المللی بود، اقدام به تهیه مجموعه ای از مقررات بین المللی کردند تا رایج ترین اصطلاحات تجاری را درتجارت خارجی تفسیر کنند.

اتاق تجارت بین المللی ابتداء اقدام به جمع آوری در اصطلاحات موجود ومطالعه تطبیقی در عرف و عادت کشورهای مختلف کرد و با یافتن وجوه مشترک آنها را به یکدیگر نزدیک وسرانجام به صورت مجموعه مقرارت انسجام یافته ای حاکم بر حمل ونقل بین المللی به تجار عرضه کرد. این حقیقت غیر قابل انکار که تجارت بین المللی قرار نگرفته است و هرچند سال یک بار آن اتاق اقدام به تجدیدنظر در مجموعه مقررات عرضه شده می نماید. بطوریکه از سال 1936 که سال اولین انتشار مقررات بین المللی برای تفسیر اصطلاحات بازرگانی است تا کنون چندین مرتبه مورد تجدیدنظر قرار گرفته است که ا[رین مرتبه آن در سال 1990 بوده است .

مقررات بین المللی برای تفسیر اصطلاحات تجاری بین المللی موفقیت فوق العاده ای داشته است بطوریکه کمتر قراردادی درتجارت بین المللی منعقد می شود که در خصوص حمل ونقل از یکی از این اصطلاحات استفاده نکند، تا آنجا که تفسیر آن ما را بی نیاز از مطالعه بیشتر درموضوع مقاله می نماید.

مبحث اول - اصطلاحات حمل و نقل بین المللی

در مطالعه قراردادهای تجاری بین المللی به علائم اختصاری (تحویل روی عرشه برخورد میکنیم) ( (هزینه وکرایه حمل و بیمه ) 0 این علائم اختصاری که تعداد آنها در آخرین تجدیدنظر اتاق تجارت بین المللی به سیزده علامت می رسد (اصطلاحات تجاری ) ، نامیده میشود و قواعدی که برای تفسیر آن از طرف اتاق تجارت بین الملل عرضه شده است (اینکوترمز) نیز نام گرفته است .

ما نخست تدوین و تحول ، سپس ماهیت حقوقی و در وهله سوم منفعت علمی آن را مورد مطالعه قرار می دهیم .

الف - تدوین وتحول

کارهای مقدماتی تدوین اینکوترمز در سال 1920 در اولین کنگره اتاق تجارت بین المللی تهیه شد. در این کنگره کمیته ای تخصصی تشکیل شد که بزودی متخصصین کشورهای مختلف را گردهم آورد. تحت این شرایط کارهای بسیار ارزشمندی با استفاده از روش حقوق تطبیقی صورت پذیرفت. مع هذا اولین انتشار اصطلاحات تجاری تاسال 1929 به تعویق افتاد، این انتشار فقط حاوی شش اصطلاح همراه با تفسیر آن بود. کاری ناقص ولی آغازبسیار مفید و ارزشمندی بود.

بعدها با مطالعه بیشتر، در سال 1936 اولین انتشار رسمی اینکوترمز در(نه ) اصطلاح انجام شد. این اصطلاحات که معرف رایج ترین روشهای حمل کالا در زمان خود بود. عبارت بودنداز: egairrac ro thgierF،FIC،F dna C ،BOF،SAF،roF،wxE (krowxE) (3)yauQ xE pihs xE ،ot diaP اینکوترمز برای هریک از این اصطلاحات در دو قسمت متقابل تحت عنوان الف و ب تعهدات بایع وسپس تعهدات مشتری را جداگانه برشمرده است. بایع و مشتری با استفاده از آن حدود وظائف و مسئولیتهای خود رامشخص می کنند و با رجوع به آن از حدودوظائف و مسئولیتهای خود را مشخص می کنند و بارجوع به آن از حدود وظائف ومسئولیتهای خود آگاه می شوند. به این ترتیب ، به جای اینکه در قرارداد بیع وظائف و تعهدات متقابل طرفین در خصوص حمل کالا تشریح شود با استناد، به عنوان مثال ، به روش حمل RFG بایع می داند که وظیفه اوست ، که به هزینه خود، قرارداد حمل کالا به بندمقصد تعیین شده با شرایط متداول در سمر معمول و بانوعی کشتی دریائی که معمولا\" برای حمل کالای موضوع قرارداد به کار می رود، منعقد نماید بنابراین دو خصیصه عمده برای اصطلاحات تجاری می شود بر شمرد.

1- در وهله اوی این روش شناخته شده و عمومی است و بااستناد به آن از چانه زدن طرفین قرارداد در آینده جلوگیری به عمل می آید و در تسریع مبادلات تجاری بین المللی که نیاز ضروری به آن است ، تاثیر فوق العاده ای دارد. انعقاد قرارداد با تلفن تلکس و فاکس یا هر نوع وسیله دیگر اگر قرار بر انشاء جزئیات تعهدات طرفین باشد، کاری بس مشکل و متضمن اتلاف وقت بسیار است .

2- نقش دومی که (اصطلاحات تجاری ) ایفاء می کند شناخت و هماهنگ کردن روشهای حمل بین الملی است که خود یکی از اهداف بالای دست اندرکاران حقوق تجارت بین المللی از آغاز قرن بیستم است. در مقدمه رسمی اینکوترمز سال 1953 این هدف به صراحت بیان شده است. به موجب این مقدمه هدف اینکوترمز تدوین مجموعه مقررات بین المللی برای تفسیر رایج ترین اصطلاحاتی که در تجارت خارجی بکار گرفته می شود است ، این قواعد برای دست اندرکاران تجاری تهیه شده است که مطمئن بودن قواعد بین المللی متحدالشکل را بر تردید ناشی از اختلافات تفاسیر اصطلاحات تجاری در کشورهای مختلف ترجیح می دهند) .

گفتیم که اولین انتشار رسمی اینکوترمز در سال 1936 بوده است ولی در سالهای 1967،1976،1980و1990 نیز اصلاحاتی در اینکوترمز به عمل آمده است که فقط مطالعه اینکوترمز سال 1990 را که اکنون قدرت اجرائی دارد مفید میدانیم .

ب - ماهیت حقوقی

اصولا\" قواعدی که توسط نهادهای تجارتی بین المللی تنظیم می شود اختیاری است. اتاق تجارت بین المللی نیز که از کمیته های ملی کشورهای مختلف به وجود آمده است و طبق اساسنامه خود هیچ دولتی را به عنوان عضو نمی پذیرد، از این اصل استثناء نشده است. در اغلب مقرراتی که توسط اتاق تجارت بین المللی تنظیم شده است ، الزامی شدن آن به صورت شرط در مقدمه ذکر گردیده است .

خصیصه اختیاری بودن اینکوترمز سال 1953 در متن آن بشرح زیر آمده است. منظور را بصراحت در قرارداد خود شرط کنند- همین فرمول در اینکوترمز سال 1990 (شماره 22مقدمه ) تکرار شده است. بنابراین ارزش اینکوترمز به این لحاظ در حد توصیه اتاق تجارت بین المللی به تجار برای استفاده از آن تنزل پیدا می کند.

اختیاری بودن قواعد اینکوترمز مطابق با طبیعت آن است : اجرای اصطلاحات تجاری بین المللی لزوما\" بای در مناطق مختلف ممکن باشد. این امکان وجود نخواهد داشت مگراینکه قواعد مذکور بتواند تا حدودی با عرف خاص محل تجارت هماهنگی و انطباق داشته باشد. اگر انتظار این قابلیت انطباق را از قواعدی داشته باشیم ، طبیعی است که این قواعد نمی تواند جنبه اجباری داشته باشد.بلکه متعاقدین باید حق تغییر بعضی از مواد آنرا داشته باشد. قواعد اینکوترمز به همین صورت تنظیم شده است و به طرفین اجازه داده شده است تا بعضی از شرایط آنرا براوضاع واحوال خاص معامله به طرفین اجازه داده شده است تا بضعی از شرایط آنرا بر اوضاع و احوال خاص معامله خود انطباق دهند. در این صورت آن ماده یا مواد از قراردادکه با قواعد اینکوترمز معارض باشد به مورداجراء گذاشته می شود و بر قواعد اینکوترمز در آن مورد حکومت دارد.

اختیاری بودن استناد به اینکوترمز مانع شکوفائی وموفقیت آن نبوده است. چنانکه گفته شد امروزه کمتر قراردادی بین المللی که اقتضای انجام آن حمل کالا از کشور به کشور دیگر باشد دیده میشود که به قواعد اینکوترمز استناد نکرده باشد. علاوه بر قراردادهای خصوصی اغلب شرایط عمومی و خصوصی بیع و قراردادهای نمونه که قبلا\" خود منبع اصلی عرف و عادت بوده است به اینکوترمز استناد می کند و این چنین شهرت بین المللی اینکوترمز نوعی اثر معکوس بر عرف را به وجود آورده است که از آن به عنوان عرف تجاری بین المللی در بیع نام برده اند. این موفقیت اینکوترمز ناشی از انطباق آن بر عملکرد تجاری بین المللی است ولی ادامه این موفقیت نیاز به تجدیدنظر مداوم وانطباق آن با عرفهای جدید تجاری بین المللی دارد که اتاق تجارت بین المللی به آن آگاهی دارد و همانطوریکه گفته شد چنین مرتبه در آن تجدیدنظر نموده است .

ج - منفت عملی

اینکوترمز سه معضل عمده حمل کالارا در تجارت بین المللی حل نموده است. این سه معضل عبارتنداز: 1) تحویل کالا 2)انتقال ضمان معاوضی 3) تقسیم هزینه وانجام تشریفات و تهیه مدارک مربوط به عبور از مرز.

1- در اینکوترمز سال 1953 در شمارش تعهدات بایع بر (تحویل ) کالا بیش از سایر تعهدات تکیه شده بود. ولی در اینکوترمز سال 1990 اولین تعهد بایع تهیه کالا است. این تقدم و تاخر در انشاء مربوط به تحولات اقتصاد بین المللی است. در روزگار ما معاملاتی انجام میشود که موضوع آن در لحظه انتقاد قرارداد وجود ندارد و بایع متعهد به تهیه آن در فاصله زمانی معین می گردد. گاهی کالا مصرف مخصوص و انحصاری دارد که در بازار آزاد پیدا نمی شود و قابل استفاده برای عموم نیست و باید به سفارش مشتری و برای جوابگوئ به اهدفا خاص او ساخته شود. گاهی ساخت کالا نیاز به سرمایه گذاری کلانی دارد که بایع به تنهائی قادر به تهیه آن نیست و به کمک سرمایه خریدار ساخته میشود. در این گونه موارد تهیه کالا مستلزم سرمایه گذاری و تحویل آن مرحله ای جداگانه از انعقاد قرارداد است. اینکوترمز سال 1990 با پیشرفت زمان انطباق داده شده است و به جای تحویل کالا تهیه آنرا در راس تعهدات فروشنده قرار داده است. به موجب این تعهد فروشنده موظف است کالا و سیاهه بازرگانی ، یا پیام الکترونیکی معادل آن را مطابق قرارداد بیع تهیه کند و سپس کالا را در تاریخ مقرر با ظرف مهلت تصریح شده در محل معین تحویل دهند.

تحقیق در مورد تضمین کالا در تجارت بین الملل 24 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 29

تضمین کالا در تجارت بین الملل

قسمت اول ـ حفظ یا ذخیره ، مالکیت در تجارت بین الملل

بایعی که در تجارت بین الملل مایل است کالا را به طور نسیه و غیر نقدی به مشتریانش تحویل دهد ، مرتباً با این سوال روبروست که بهترین شیوه تضمین طلبش در رابطه با ثمن معامله چیست ؟ غیر از شکلهای معمولی تضمین و وثیقه که در ارتباط با شکلهای متعارف پرداخت و تامین اعتبار در تجارت بین المللی است ، شرط حفظ مالکیت معمول ترین شیوه ای است که بایع می تواند با آن در مقابل عدم پرداخت ثمن حمایت شود . این شرط چنین است که مشتری تنها وقتی مالک می شود و تمامی حقوق مربوط به کالای خریداری شده را دارا می گردد که ثمن را به طور کامل پرداخته باشد .

مقررات مربوط به تضمین پرداخت ثمن تا تاریخ از لحاظ بین المللی یکنواخت نیست : راه حلهای موجود قانونی از کشوری به کشور دیگر تفاوت می کند و برداشت ثابتی از آن وجود ندارد ، یکی از دلائل این اختلافات شاید مربوط به این واقعیت باشد که حقوق مربوط به انتقال مالکیت اموال منقول یکی از ساختارهای عمده و اساسی هرنظام حقوقی است و بدین جهت یکنواخت نمودن آن مشکل می باشد . در عمل رابطه نزدیک میان مقررات تضمین پرداخت ثمن و مقررات ورشکستگی و افلاس و بطور کلی تضمین دین و اعتبار مانع مهمتری است . در نتیجه معیارهای مختلفی که در هر نظام حقوقی وجود دارد ، هماهنگ نمودن مقررات و یکنواخت کردن آنها در این زمینه بدون اشکال نخواهد بود

بدین ترتیب کسانی که در تجارت بین المللی دخالت دارند باید با شکلهای مختلف تضمین کالا که در هر کشوری اعمال می شود هماهنگ گردند .

در موقعیت های بسیاری مثلاً در تحویل کالا در آلمان ، جایی که مقررات مربوط به تضمین ثمن به شدت پیشرفته است ، توجه یا بی توجهی به شکلهای تضمین می تواند شرایط قراردادی معاوضه را به طور جدی تحت تاثیر قرار دهد . به علاوه شرط خاص مربوط به تضمین کالا معمولاً بطور جداگانه در جریان توافق معین نمی شود ، بلکه در شرایط قراردادی استاندارد مربوط به بایع گنجانده می شود .استفاده از شرط “درست ” ، “نادرست” یا عدم درج شرطی مربوط به تضمین ثمن می تواند نتایج بسیار متفاوتی را به همراه داشته باشد و بایع در صورت عدم استفاده از امکانات موجود تضمین در صحنه تجارت بین المللی بخاطر عدم آگاهیش پیامدهای ناگواری را متقبل می شود .

بنا بر این هر تاجر محتاطی توجه خواهد کرد که تا حد ممکن امکانات موجود تضمین در قرارداد صادراتش لحاظ شود ، از همین رو ، مسئله تضمین کالا بخش مهمی از توصیه هایی است که در ارتباط با مفاد قرارداد صادرات به بایع ارائه می شود .

حفظ یا ذخیره مالکیت به عنوان تضمینی در مقابل ورشکستگی و افلاس در مواقعی که مشتری قبل از تادیه ثمن معامله و رشکسته یا مفلس می شود تضمین کالا در را بطه با حمایت از با یق اهمیت خا صی می یابد . توافق معتبر درباره نگهداری و حفظ مالکیت مقرر می کند که بایع حق دارد هر مقدار از کالا را که نزد خریدار باقی مانده مطالبه کند ، یا این که بایع برای استیفاء ثمن پرداخت نشده معامله حقوق دیگری دارد . طلبهای مربوط به کالای تحویل شده در صورت افلاس و ورشکستگی ، اصولا از حق تقدم و امتیازی برخودار نیستند و حداکثر به نسبت بخش پرداخت شده ثمن سهمی به آن تعلق می گیرد البته مشروط به آنکه چنین پرداخت یا توزیعی اساساً ممکن باشد ، بنا بر این بسیار مفید خواهد بود اگر تسلیم کننده کالا بتواند بی درنگ از تضمین مقرر شده ، در رابطه با کالای تحویل شده استفاده کند .

اگر با دقت بیشتری به این مسئله نگاه کنیم در می یابیم که تضمین حفظ مالکیت در مقابل خود مشتری بکار نمی رود ، زیرا وی پس از ورشکستگی از دایره کسانی که درگیر و دخیل می باشند کنار می رود . بایع که نفعش در استیفاء طلبش از کالای خودش ، به صورت مقدم می باشد ، در چنین مواردی غالباً در تعارض با دیگر طلبکاران است ، طلبکارانی که نفعشان در احتساب کالا در چهار چوب جریان ورشکستگی است بنا بر این سئوال اساسی در باره قواعد مربوط به حفظ مالکیت ، که در هر نظام حقوقی باید یافت شود این است که آیا این قواعد وضعیت ممتاز حقوقی ایجاد می کنند که در مقابل همه قابل استناد است ، یا این که وضعیت ممتاز تنها در رابطه طرفین قرارداد اثر دارد ، به عبارت دیگر تنها در مقابل مشتری موثر است ؟ تنها در صورت اول است که این قواعد حق خاصی را در صورت ورشکستگی مشتری اعطاء می کنند به عبارت دیگر شرط حفظ مالکیت که اثری محدود به طرفین دارد عموماً در ورشکستگی بی ارزش می باشد و به همین جهت به عنوان شکلی از تضمین نامناسب می باشد .

تضمین و به گرو گرفتن کالا از سوی بایع قاعدتاً در تعارض با تضمین اعتباراتی است که از سوی بانکها و موسسات اعتباری دیگر به مشتری داده شده است . در صورت ورشکستگی مشتری ، تسلیم کننده ، برای تحقق بخشیدن و اجرای تضمینش نه تنها باید با مدیر امور ورشکستگی یا نمایندگان دیگر سایر طلبکاران برخورد نماید بلکه باید با سایر طلبکاران وثیقه دار نیز رقابت نماید .

حدود تضمین بایع در کالای تحویل شده از سوی وی ممکن است همیشه یکسان نباشد ، کالاهایی که تا حد بسیار زیادی تحت تاثیر نحوه تسلیم قرار می گیرند ممکن است دچار تنزل سریع قیمت شوند ( مانند منسوجات و لباسهای مد ) که این امر به نوبه خود ارزش تضمین حفظ شده را می تواند کاهش دهد هزینه های فروش کالا نیز ممکن است گزاف باشد . بنا بر این ارزش تضمین معمولا تنها با تحقق فروش کالا معین و معلوم می شود ، یعنی وقتی که احراز می شود چه مقدار کالا را می توان اخذ کرد و چقدر پول را می توان از فروش آن بدست آورد این عدم اطمینان ناشی از ماهیت و طبیعت تضمین و گرو گرفتن کالاست .

تضمین کالا به بایع تضمین نهایی نمی دهد بلکه تنها شانسی برای او ایجاد می شود .

کیفیت تضمین کالا به عنوان تضمینی در مقابل ورشکستگی آنگونه است که توافق بر سر آن میان بایع و مشتری عموماً با مانعی روبرو نیست . مشتری غالباً نفعی در عدم پذیرش تضمین بایع ندارد تضمینی که تنها وقتی اهمیت می یابد که از نظر اقتصادی وضعیت اضطراری بوجود آمده باشد . به عبارت دیگر وقتی که مشتری مفلس شده و بدین ترتیب اهلیت تجارت را از دست داده است . تنها در نظامهای حقوقی که شکل وسیعی از حفظ مالکیت پذیرفته شده ،مشتری ممکن است در عدم پذیرش حمایت بسیار گسترده از بایع ذینفع باشد تا چنانچه مجبور به تامین نیازهای مالیش از بانکها باشد بتواند جای مانور داشته باشد .

ورود شرط تضمین کالا به قلمرو قرار داد

توافق مربوط به حفظ مالکیت در مفاد انعقاد قرارداد جای می گیرد . چنین توافقی نوعاً موضوع مذاکرات خاص میان طرفین نیست اما معمولاً توسط تسلیم کننده از طریق عبارت استاندارد و شرایط خاص تجاری وارد قلمرو قرارداد می شود .

اگر طرفین قرارداد بر اساس و مبنایی دائمی با یکدیگر معامله می کنند می توان توصیه نمود که به توافق کلی برسند . در چنین شرایطی توافق مربوط به تضمین کالا می تواند از شرایط هر تحویل خاص جدا شود و با کل رابطه تجاری بین طرفین همراه گردد .