تحقیق درباره داستان عُزَیر

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 36

بقره (سوره)

سوره بقره، (به معنای سوره گاو ماده) دومین و بزرگ‌ترین سوره کتاب قرآن است و ۲۸۶ آیه دارد. بیشتر آیات این سوره در مدینه و پس از هجرت نازل شده‌است.

علت نام‌گذاری

بقره به معنی گاو ماده‌است. دلیل نام‌گذاری این سوره به این نام، این است که در آیات ۶۷ تا ۷۳ این سوره داستان فرمان خدا به بنی‌اسرائیل مبنی بر کشتن و ذبح کردن گاو، بیان شده‌است.[۳]

محتویات سوره

این سوره از نظر اصول اعتقادی اسلام و بسیاری از مسائل عملی (عبادی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی) جامعیت دارد.[۴] در این سوره:

بحث‌هائی پیرامون توحید و شناسائی خدا مخصوصا از طریق مطالعه اسرار آفرینش آمده‌است.

بحث‌هائی در زمینه معاد و زندگی پس از مرگ، مخصوصا مثال‌های حسی آن مانند داستان ابراهیم و زنده شدن مرغ‌ها و داستان عزیر.

بحث‌هائی در زمینه اعجاز قرآن و اهمیت این کتاب آسمانی.

بحث‌هائی پیرامون داستان آدم و حوا و توبهٔ آن‌ها

بحث‌هائی پیرامون رزم و ماهیت نبرد در اسلام

بحث‌هائی بسیار مفصل درباره یهود و منافقان و موضع گیری‌های خاص آنها در برابر اسلام و قرآن.

بحث‌هائی در زمینه تاریخ پیامبران بزرگ مخصوصا ابراهیم و موسی.

بحث‌هائی در زمینه احکام مختلف اسلامی از جمله : نماز، روزه، حج، تغییر قبله، ازدواج و طلاق، احکام تجارت، احکام ربا، بحث‌هایی در زمینه انفاق در راه خدا، مسائل قصاص، تحریم قمار و شراب و قسمتی از گوشت‌های حرام و احکام وصیت و مانند آن.

همچنین آیات آیه الکرسی در این سوره قرار دارد.

حواشی سوره

منقول است هنگام بازخوانی این سوره فرشته‌ها به قدری پایین می‌آیند که باعث وحشت اسب می‌شوند. [۵]

داستان

عزیر؛ بنده مخلص خدا

"او کالّذی مرّ علی قریة وهی خاویة علی عروشها قال انّی یحیی هذه الله بعد موتها فاماته الله مائة عام ثمّ بعثه قال کم لبثت قال لبثت یوماً او بعض یوم قال بل لّبثت مائة عام فانظر الی طعامک و شرابک لم یتسنّه و انظر الی حمارک و لنجعلک آیة لّلنّاس وانظر الی االعظام کیف ننشزها ثمّ نکسوها لحما فلمّا تبیّن له قال اعلم انّ الله علی کلّ شی قدیر."( بقره/ 259) یا چون آن کس که به شهری که بامهایش یکسر فرو ریخته بود، عبور کرد؛ [و با خود می] گفت: "چگونه خداوند، [اهل] این [ویرانکده] را پس از مرگشان زنده می کند؟" پس خداوند، او را [به مدّت] صد سال میراند. آنگاه او را برانگیخت، [و به او] گفت: چقدر درنگ کردی؟ گفت: یک روز یا پاره ای از روز را درنگ