تحقیق در مورد علم صرف

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 16 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

بسم الله الرحمن الرحیم

مقدمه :

امام علی (ع) : علمی که در آن فهم نباشد و فایده ای ندارد «بدانید قرائت قرآن اگر همراه تدبر و اندیشه نباشد بی فایده است و آگاه باشید که عبادتی که در آن فهم و اندیشه نباشد در آن خبری نیست.

حمد و سپاس خداوند قهار را که زمین و آسمان و هر چه در آن است ثناگوی ذات اقس و فرمانبردار درگاهش نظام خلقت آفرینش نمایانگر اسرار بزرگ حقیقت موجود است و بر انگیزاننده سپاس بیکران بدرگاه رحمتش و درود بیکران بر خورشید عالم تاب نبوت حضرت محمد (ص) و ائمه الهدی از علی مرتضی تا مهدی موعود (ع) و سلام بر نائب دوازدهمین امام شیعیان، بت شکن زمان و قلب تپنده امت اسلام امام خمینی و درود بر مجاهدان فی سبیل الله که با استقامت و پایمردی و نثار هستی خود ندای حق طلبی اسلام و مسلمین و شجره طیبه توحید را زنده نگاهداشته اند.

علم صرف : گاهی برای اینکه کلمه معنی خاصی را برساند تغییری در آن می دهند، مثلاً «کتابه» (نوشتن) را به صورت «کتب» (نوشت) و «یکتب» (می نویسد) در می آورند تا معنی گذشته و آینده داشته باشد یا بصورت «اکتب» (بنویس) و لا تکتب (منویس) در می آورند تا معنی امر و نهی داشته باشد. این تغییرات طبق قواعدی انجام می گیرد که روی هم رفته آن قواعد علم صرف را تشکیل می دهند بنابراین: صرف علمی است که از در آوردن کلمه به صورتهای مختلف گفتگو می کند.

یا به شکل دیگر تعریف علم صرف : صرف، در لغت به معنی «تغییر دادن» و در اصطلاح، عبارت است از اینکه چگونه یک کلمه را به شکل های مختلف در آوریم تا معانی متعددی از آن بدست آید؛ مثلاً کلمه «نصر» (یاری کردن) را چگونه به صورت «نصر، ینصر، انصر، ناصر، منصور، و ... در آوریم تا معانی (یاری کرد، یاری می کند، یاری کن، یاری کننده، یاری شده و....) از آن بدست آید.

کلاً کلام یا کلمه بر سه قسم است: 1. فعل 2. اسم 3. حرف. فعل که مبحث در ترم قبلی گذشت از آن.

فقط در تجزیه افعال نقش دارد بحث نمی شود دو حرف چون حروف صرف نمی شوند از آن بحث نمی شود. ولی اسم چون معنای مستقلی دارد و دارای تقسیمات متعددی است و در تجزیه اسماء نقش دارد از آن بحث و گفتگو می شود.

این هم مقدمه ای بود که در مورد صرف و اقسام کلمه توضیح داده شده است.

«و». «وار» قسمه یا سوگند به .

«العصر (و العصرا)» : 1. اسم است: اسم، کلمه ای است که بر معنای مستقلی دلالت کند؛ در حالی که آن معنا با یکی از زمانهای سه گانه (گذشته، حال و آینده) همراه نباشد.

2. غیر مصدر است: غیر مصدر اسمی است که بر انجام کاری یا دید آمدن حالتی دلالت نمی کند و فعل از آن گرفته نمی شود

3. اسم جامد است: اسمی است که از کلمه دیگر گرفته نشه باشد.

4. مذکر است: اسمی است که در آخر آن هیچ یک از علائم سه گانه تانیث (تاء، الف مقصوره، الف ممدوده) نباشد.

5. مفرد است: کلمه ای است که بر یک شخص، یک حیوان، یک صفت، یا یک شیء دلالت می کند.

6. معرفه به «ال»: معروف «با الف و لام» اسم نکره ای است که حرف تعریف بر سر آن در آمده و آن را معرفه کرده باشد.

7. بر وزن «فعل» است.

«ان» : از حرف مشبه بالفعل است. حروف مشبهه بالفعل حروفی هستند که چون بر سر مبتدا و خبر در آیند مبتدا را منصوب نموده اسم خود قرار می دهند و خبر را مرفوع کرده خبر خود می گیرند و آنها عبارتند از: ان (همانا)- ان (اینکه) کان (مانند اینکه) لکن (لیکن) لیت(ای کاش)- لعل (شاید).

ترجمه : همانا بدرستی که .

«الانسان (ان الانسان): 1. اسم 2. غیر مصدر 3. جامد 4. مفرد 5. مذکر 6. معرفه به«ال»- 7. غیر متصرف.

اسم غیر متصرف: اسمی است که همیشه ثابت باشد و به شکلهای مفرد، مثنی، جمع، مصفر، منسوب در نیاید.

نکات «نحوی» اسم یا موارد رفع اسم به قرار زیر است.

«ان الانسان» مبتدا است. اسمی که در ابتدای جمله اسمیه باشد مبتدا، و کلمه یا جمله ای که معنی آن را تمام می کند خبر است.

تبصره: 1. ممکن است خبر، جمله اسمیه یا فعلیه جمله (ظرف- جار و مجرور) باشد. مانند: (فرید صدیقه ناحج) (فرید دوستش موفق است- «فرید»، مرفوع- مبتدای اول. «صدیق»، مرفوع، مبتدای دوم، «ه»، مضاف الیه «ناجج، مرفوع، خبر مبتدای دوم، جمله «صدیقه ناجح؛ خبر مبتدای اول)

2. سعید کتب (سعید نوشت- «سعید»، مرفوع، مبتدا - «کتب» فعل و فعل، خبر).

3. «الکتاب امامک» (کتاب پیشروی تو است- «الکتاب» مرفوع، مبتدا، «امامک»، ظرف مکان، محلاً مرفوع، خبر).

4. «المدیر فی المدرسه» (مدیر در مدرسه است. «المدیر»، مرفوع، مبتدا- «فی المدرسه»، جارو مجرور، محلاً مرفوع، خبر).