تحقیق در مورد انسان در جهان بینی اسلامی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .docx ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 22 صفحه

 قسمتی از متن .docx : 

انسان در جهان بینی اسلامی

انسان در جهان بینی اسلامی داستانی شگفت دارد. انسان اسلام تنها یک حیوان مستقیم

القامه که ناخنی پهن دارد و با دو پا راه می رود و سخن می گوید نیست، این موجود از نظر

قرآن ژرف تر و مرموزتر از این است که بتوان آن را با این چند کلمه تعریف کرد.

قرآن انسان را مدحها و ستایشها کرده و هم مذمتها و نکوهشها نموده اس ت. عال یترین

مدحها و بزرگترین مذمتهای قرآن درباره ء انسان است، او را از آسمان و زمین و از فرشته

برتر و در همان حال از دیو و جار پایان پست تر شمرده است. از نظر قرآن انسان موجودی

است که توانایی دارد جهان را مسخر خویش سازد و فرشتگان را به خدمت خویش بگمارد،

و هم می تواند به " اسفل سافلین " سقوط کند. این خود انسان است که باید در باره ء خود

تصمیم بگیرد و سرنوشت نهایی خویش را تعیین نماید.

سخن خویش را از ستایشهای انسان در قرآن تحت عنوان " ارزشهای انسان " آغاز

می کنیم.

ارزشهای انسان

1. انسان خلیف هء خدا در زمین است.

" روزی که خواست او را بیافریند، اراده خویش را به فرشتگان اعلا م کرد. آنها گفتند: آیا

موجودی می آفرینی که در زمین تباهی خواهد کرد و خون خواهد ریخت؟ او گفت: من

چیزی می دانم که شما نم یدانید "( 1).

" اوست که شما انسانها را جانشینهای خود در زمین قرار داده تا شما را در مورد

سرمایه هایی که داده است در معرض آزمایش قرار دهد "( 2).

" اوست که شما انسانها را جانشینهای خود در زمین قرار داده تا شما را در مورد

سرمایه هایی که داده است در معرض آزمایش قرار دهد "( 2).

. 2 ظرفیت علمی انسان بزرگترین ظرفیتهایی است که یک مخلوق ممکن است داشته

باشد.

" تمام اسماء را به آدم آموخت(او را به هم هء حقایق آشنا ساخت). آنگاه از

فرشتگان(موجودات ملکوتی) پرسید: نامهای اینها را بگویید چیست. گفتند: ما جز آنچه تو

مستقیما به ما آموخته ای نمی دانیم(آنچه را تو مستقیما به ما نیاموخته

باشی ما از راه کسب نتوانیم آموخت). خدا به آدم گفت: ای آدم! تو به اینها بیاموز و اینها را

آگاهی ده. همینکه آدم فرشتگان را آموزانید و آگاهی داد، خدا به فرشتگان گفت: نگفتم که

من از نهانهای آسمانها و زمین آگاهم(می دانم چیزی را که حتما "نمی دانید) و هم م یدانم

آنچه را شما اظهار می کنید و آنچه را پنهان می دارید؟ "( 1)

3. او فطرتی خدا آشنا دارد، به خدای خویش در عمق وجدان خویش آگاه ی دارد. هم هء

انکارها و تردیدها، بیماریها و انحرافهایی است از سرشت اصلی انسان.

هنوز که فرزندان آدم در پشت پدران خویش بوده(و هستند و خواهند بود) خداوند(با زبان

آفرینش) آنها را بر وجود خودش گواه گرفت و آنها گواهی دادند "( 2).

" چهره ء خود را به سوی دین نگه دار، همان که سرشت خدایی است و همه ء مردم را بر

آن سرشته است "( 3)

4. در سرشت انسان علاوه بر عناصر مادی که در جماد و گیاه و حیوان وجود دارد، عنصری

ملکوتی و الهی وجود دارد. انسان ترکیبی است از طبیعت و ماورای طبیعت، از ماده و

معنی، از جسم و جان.

" آن که هر چه را آفرید نیکو آفرید و آفرینش انسان را از گل آغاز کرد، سپس نسل او را از

شیره ء کشیده ای که آبی پست است قرارداد، آنگاه او را بیاراست و از روح خویش در او

دمید "( 1).

5. آفرینش انسان، آفرینشی حساب شده است، تصادفی نیست. انسان موجودی انتخاب

شده و برگزیده است.

" خداوند آدم را بر گزید و توبه اش را پذیرفت و او را هدایت کرد "( 2).

او شخصیتی مستقل و آزاد دارد، امانتدار خداست، رسالت و مسؤولیت دارد، از او خواسته

شده است با کار و ابتکار خود زمین را آباد سازد و با انتخاب خود یکی از دو راه سعادت و

شقاوت را اختیار کند.

" همانا امانت خویش را بر آسمان و زمین و کوه ها عرضه کردیم، همه از پذیرش آن

امتناع ورزیدند و از قبول آن ترسیدند، اما انسان بار امان ت را به دوش کشید و آن را

پذیرفت. همانا او ستمگر و نادان بود "( 3).

" ما انسان را از نطفه ای مرکب و ممزوج آفریدیم تا او را مورد آزمایش قرار دهیم، پس او

را شنوا و بینا قرار دادیم. همانا راه

را به او نمودیم، او خود یا سپاسگزار است و یا کافر نعمت.(یا راه راست را که نمودیم خواهد

رفت و به سعادت خواهد رسید و یا کفران نعمت کرده، منحرف م یگردد"( 1).

. 7 او ازیک کرامت ذاتی و شرافت ذاتی بر خوردار است، خدا او را بر بسیاری از مخلوقات

خویش برتری داده است. او آنگاه خویشتن واقعی خود را درک و احسا سمی کند که این

کرامت و شرافت را در خود درک کند و خود را برتر از پستیها و دنائتها و اسارتها و

شهوترانیها بشمارد.

" همانا ما بنی آدم را کرامت بخشیدیم و آنان را بر صحرا و دریا(خشک و تر) مسلط کردیم

و بر بسیاری از مخلوقات خویش برتری دادیم "( 2)

. 8 او از وجدانی اخلاقی برخوردار است، به حکم الهامی فطری زشت و زیبا را درک می کند.

سوگند به نفس انسان و اعتدال آن، که ناپاکیها و پاکیها را به او الهام کرد "( 3).

. 9 او جز با یاد خدا با چیز دیگر آرام نم یگیرد. خواستهای او بی نهایت است، به هر چه

برسد از آن سیر و دلزده می شود مگر آنکه به

ذات بی حد و نهایت(خدا) بپیوندد. "

هماناتنها بایاد او دلها آرام می گیرد "( 1).

" ای انسان! توبه سوی پرورد گار خویش بسیار کوشنده هستی و عاقبت او را دیدار خواهی

کرد "( 32 ).

. 10 نعمتهای زمین برای انسان آفریده شده است.