تحقیق در مورد اسراف در اموال و مواد مفید زندگی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .DOC ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 6 صفحه

 قسمتی از متن .DOC : 

اسراف در اموال و مواد مفید زندگی

درباره ممنوعیت اسرافگری آیاتی متعدد در قرآن آمده است و از آن جمله:

اِنَّ الله لا یَهْدی مَن‌‌‌‌ْ هُوَ مُسْرِف کَذَّابً.

(قطعاَ،خداوند کسی را که اسراف کننده و دروغ گو است هدایت نمی کند).

کُلُوا وَا‌‌سْرَبُوا وَلا تُسْرِفُوا

(بخورید وبیا شامید و اسراف نکنید.)

وَلا تُسْرِفوا اِنَّهُ لا یُحِبُّ الْمُسْرِفینَ

(و اسراف نکنید ،زیرا قطعاً خداوند اسراف کنندگان را دوست نمی دارد)

وَلا تُطیعُوا اَمْرَ الْمُسْرِفینَ.

(و امر اسراف کنندگان را اطاعت نکنید)

وَ اِنَّ الْمُسرِفینَ هُمْ اَصْحابُ النَّارِ

(و قطعاً اسراف کنندگان در آتش اند)

اِنَّ الْمُبَذِرینَ کانُوا اِخْوانَ الْشَّیاطینِ

(قطعاً اسراف کنندگان برادر شیاطین هستند)

اسراف عامل اخلال گر همه شئون اقتصادی و اجتماعی در آن هنگام که اسراف گری در جامعه رواج پیدا می کند،خود کالمگان سود پرست به بهانه آزادی برای ایجاد کالا های تجملی که تنها برای اشباع هوسرانی ما به درد می خورد ،با ایجاد تقاضا های مصنوعی دست به انواع گوناگون از تبلیغات و عرضه آن نوع کالا ها می زنند و به دنبال آن بخش های گوناگون به وجود می آورند .چون به قول ارسطو: سوداگران هیچ حدو مرزی برای سود پرستی خود نمی شناسند ،دست به افزودن بخشهای تولید آن کالا ها می برند ،در نتیجه هم موادی را که باالقوه می توانند در خدمت ابعاد اصیل ضروری انسانها شکل به گیرند،تباه می سازند و هم خسارتها و اختلالات منحرف کننده را به حیات مردم وارد می سازند. هم تلا طمها و دگر گونیها موثر در وضع کار و بها و سود و مزد در تولید کالاهایی که مربوط به نیازمندیهای حیاتی انسانها است،به وجود می آورند. هیچ می دانید رواج اسراف گری در جامعه چه نتیجه ای را به بار می آورد؟ نتیجه اسراف گری به طور قطع و بدون استثناء اینست که گروهی از انسانها حیات خود را مستهلک می سازند و انرژیهای مغزی و عضلانی خود را در مقابل مزدی که زندگی ضروری آنها را تأمین نماید ،صرف می کنند،تا گروه اسراف گر محصول حیات آنها را در ازای هوا و هوس حیوانی شان مصرف نمایند.

اسراف پدیده ایست که در دو شکل می تواند جامعه را به تباهی به کشاند: یکی از این دو روش عبارت است از بطر (طغیانگری بوسیله ثروت)شکل دوم عبارت است از ترف (خود کامگی در مستهلک ساختن مال).

شکل اول در قرآن چنین آمده است:«وَ کُمْ اَهْلَکْنا مِنْ قَریَّهِ بِطَرتْ مَعیشَتِها»

(و چه بسیار جوامعی را که بوسیله ثروت ،طغیانگری می کردند ،هلاک ساختیم)

منشأ طغیان به وسیله ثروت ،ناشی از اینست که دارنده ثروت نمی داند که رکن حیات مادی انسانها کار و کالائی است ئکه به وجود می آورند و می خواهند حیات خود را به وسیله آنها تأمین نمایند. یا میدانند ولی قدرت طلبی او نمی گذارد ،مطابق درک خود درباره مسائل حیات مردم ،عمل نماید، در نتیجه مال و ثروت را در اخلال به عدالت اجتماعی به کار می اندازد.پس در حقیقت چنین شخصی نخست اسراف گر می شود ،سپس به طغیانگری آغاز می کند. شکل دوم ترف (خود کامگی در مستهلک ساختن مال ،در آیات متعددی از قرآن ،نابودی جوامع را به ترف مستند می دارد از آن جمله: (چه بسیار جوامعی که مردمانشان ستمکار بودند،در هم شکستیم و سپس از آنان گروهی دیگر به وجود آوردیم و هنگامی که مردم ستمکار بلای شکننده را که ما برای آنان فرستاده بودیم،احساس کردند،پای به فرا گذاشتند .(به آنان گفتیم )فرار مکنید و برگردید به همانجا که در تباه کردن مال،خود کامگی ها کرده اید،به مسکن های خویش،باشد که به مسئول قرار به گیرید. آنان گفتند:وای بر ما ،برما،ما به طور قطع از ستمکاران بوده ایم.آنان به پشیمانی و وای وای گفتن مشغول بودند،که ما آنان را درو کرده و در مرگ خاموش نمودیم. (و ما آسمان و زمین و آنچه را که در میان آنهاست در حال بازی نیافریده ایم).

«وَ اِذا اَرَدْنا اَنْ نُ‍هْلِکَ قَرْیَةًاَمَرْنا مترفیها ففسقوا فیها فحق علیها القول فدمرنا ها تدمیراً».

(و هنگامی که به خواهیم جامعه ای را هلاک کنیم او امر و دستورات نجات بخش را به وسیله پیامبران و عقل و وجدانبه اغنیای خود کامه آن آبادی ابلاغ می کنیم،آنان در آن جامعه از امر او منحرف می شوند(یا در آن او امر منحرف می ورزند). قول نابود کردن آنان به علت انحراف خود کامگان برای آن جامعه تحقق پیدا می کند و نابود شان می سازیم). توضیح- آیه شماره 7 که پیش از آیه فوق مطرح کردیم،مسیر علیت خود کامگی در تباه کردن مال را بر مجرای قانون دائمی مشیت الهی توضیح می دهد: ستمکاری و تباهی کردن مال،جامعه را به نابودی می کشاند،زیرا ضد قوانین جهان هستی و حیات انسانها است. پس معنای ستمکاری و خودکامگی در تباه ساختن مال در حقیقت به بازی گرفتن قوانین جهان هستی و حیات انسانهاست که جلوه گاه مشیت خداوندی می باشند،در صورتی که آسمان و زمین آنچه در آنهاست

تحقیق در مورد اسراف در اموال و مواد مفید زندگی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .DOC ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 6 صفحه

 قسمتی از متن .DOC : 

اسراف در اموال و مواد مفید زندگی

درباره ممنوعیت اسرافگری آیاتی متعدد در قرآن آمده است و از آن جمله:

اِنَّ الله لا یَهْدی مَن‌‌‌‌ْ هُوَ مُسْرِف کَذَّابً.

(قطعاَ،خداوند کسی را که اسراف کننده و دروغ گو است هدایت نمی کند).

کُلُوا وَا‌‌سْرَبُوا وَلا تُسْرِفُوا

(بخورید وبیا شامید و اسراف نکنید.)

وَلا تُسْرِفوا اِنَّهُ لا یُحِبُّ الْمُسْرِفینَ

(و اسراف نکنید ،زیرا قطعاً خداوند اسراف کنندگان را دوست نمی دارد)

وَلا تُطیعُوا اَمْرَ الْمُسْرِفینَ.

(و امر اسراف کنندگان را اطاعت نکنید)

وَ اِنَّ الْمُسرِفینَ هُمْ اَصْحابُ النَّارِ

(و قطعاً اسراف کنندگان در آتش اند)

اِنَّ الْمُبَذِرینَ کانُوا اِخْوانَ الْشَّیاطینِ

(قطعاً اسراف کنندگان برادر شیاطین هستند)

اسراف عامل اخلال گر همه شئون اقتصادی و اجتماعی در آن هنگام که اسراف گری در جامعه رواج پیدا می کند،خود کالمگان سود پرست به بهانه آزادی برای ایجاد کالا های تجملی که تنها برای اشباع هوسرانی ما به درد می خورد ،با ایجاد تقاضا های مصنوعی دست به انواع گوناگون از تبلیغات و عرضه آن نوع کالا ها می زنند و به دنبال آن بخش های گوناگون به وجود می آورند .چون به قول ارسطو: سوداگران هیچ حدو مرزی برای سود پرستی خود نمی شناسند ،دست به افزودن بخشهای تولید آن کالا ها می برند ،در نتیجه هم موادی را که باالقوه می توانند در خدمت ابعاد اصیل ضروری انسانها شکل به گیرند،تباه می سازند و هم خسارتها و اختلالات منحرف کننده را به حیات مردم وارد می سازند. هم تلا طمها و دگر گونیها موثر در وضع کار و بها و سود و مزد در تولید کالاهایی که مربوط به نیازمندیهای حیاتی انسانها است،به وجود می آورند. هیچ می دانید رواج اسراف گری در جامعه چه نتیجه ای را به بار می آورد؟ نتیجه اسراف گری به طور قطع و بدون استثناء اینست که گروهی از انسانها حیات خود را مستهلک می سازند و انرژیهای مغزی و عضلانی خود را در مقابل مزدی که زندگی ضروری آنها را تأمین نماید ،صرف می کنند،تا گروه اسراف گر محصول حیات آنها را در ازای هوا و هوس حیوانی شان مصرف نمایند.

اسراف پدیده ایست که در دو شکل می تواند جامعه را به تباهی به کشاند: یکی از این دو روش عبارت است از بطر (طغیانگری بوسیله ثروت)شکل دوم عبارت است از ترف (خود کامگی در مستهلک ساختن مال).

شکل اول در قرآن چنین آمده است:«وَ کُمْ اَهْلَکْنا مِنْ قَریَّهِ بِطَرتْ مَعیشَتِها»

(و چه بسیار جوامعی را که بوسیله ثروت ،طغیانگری می کردند ،هلاک ساختیم)

منشأ طغیان به وسیله ثروت ،ناشی از اینست که دارنده ثروت نمی داند که رکن حیات مادی انسانها کار و کالائی است ئکه به وجود می آورند و می خواهند حیات خود را به وسیله آنها تأمین نمایند. یا میدانند ولی قدرت طلبی او نمی گذارد ،مطابق درک خود درباره مسائل حیات مردم ،عمل نماید، در نتیجه مال و ثروت را در اخلال به عدالت اجتماعی به کار می اندازد.پس در حقیقت چنین شخصی نخست اسراف گر می شود ،سپس به طغیانگری آغاز می کند. شکل دوم ترف (خود کامگی در مستهلک ساختن مال ،در آیات متعددی از قرآن ،نابودی جوامع را به ترف مستند می دارد از آن جمله: (چه بسیار جوامعی که مردمانشان ستمکار بودند،در هم شکستیم و سپس از آنان گروهی دیگر به وجود آوردیم و هنگامی که مردم ستمکار بلای شکننده را که ما برای آنان فرستاده بودیم،احساس کردند،پای به فرا گذاشتند .(به آنان گفتیم )فرار مکنید و برگردید به همانجا که در تباه کردن مال،خود کامگی ها کرده اید،به مسکن های خویش،باشد که به مسئول قرار به گیرید. آنان گفتند:وای بر ما ،برما،ما به طور قطع از ستمکاران بوده ایم.آنان به پشیمانی و وای وای گفتن مشغول بودند،که ما آنان را درو کرده و در مرگ خاموش نمودیم. (و ما آسمان و زمین و آنچه را که در میان آنهاست در حال بازی نیافریده ایم).

«وَ اِذا اَرَدْنا اَنْ نُ‍هْلِکَ قَرْیَةًاَمَرْنا مترفیها ففسقوا فیها فحق علیها القول فدمرنا ها تدمیراً».

(و هنگامی که به خواهیم جامعه ای را هلاک کنیم او امر و دستورات نجات بخش را به وسیله پیامبران و عقل و وجدانبه اغنیای خود کامه آن آبادی ابلاغ می کنیم،آنان در آن جامعه از امر او منحرف می شوند(یا در آن او امر منحرف می ورزند). قول نابود کردن آنان به علت انحراف خود کامگان برای آن جامعه تحقق پیدا می کند و نابود شان می سازیم). توضیح- آیه شماره 7 که پیش از آیه فوق مطرح کردیم،مسیر علیت خود کامگی در تباه کردن مال را بر مجرای قانون دائمی مشیت الهی توضیح می دهد: ستمکاری و تباهی کردن مال،جامعه را به نابودی می کشاند،زیرا ضد قوانین جهان هستی و حیات انسانها است. پس معنای ستمکاری و خودکامگی در تباه ساختن مال در حقیقت به بازی گرفتن قوانین جهان هستی و حیات انسانهاست که جلوه گاه مشیت خداوندی می باشند،در صورتی که آسمان و زمین آنچه در آنهاست