واضی فایل
دانلود کتاب، جزوه، تحقیق | مرجع دانشجوییواضی فایل
دانلود کتاب، جزوه، تحقیق | مرجع دانشجوییتحقیق در مورد بیابان های استان فارس
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 19 صفحه
قسمتی از متن .doc :
بیابان ها وکویرهای ایران
الف) وضعیت بیابان های ایران
قسمت اعظم سرزمین ایران تحت سلطة سلول های پرفشار مجاور حاره ای قرار دارد. استقرار این سلول ها حاکمیت کم آبی را در این سرزمین توجیه می کند.
از طرفی حجم و ارتفاع کوهستان ها از جمله عواملی هستند که یکپارچگی کمربند پرفشار را از هم گسیخته و اغلب نفوذ توده های هوای مرطوب غربی و نفوذ توده های سرد شمالی و یا گرم جنوبی را به داخل ایران میسر می سازد. از سوی دیگر عامل بری بودن و در پناه سدهای کوهستانی قرار گرفتن تعدادی از چاله های داخلی ایران، نقش پرفشارهای مجاور حاره ای را تشدید و تقویت نموده است به طوری که در نامساعدترین شرایط در مشرق ایران، بیابان لوت به عنوان یکی از خشن ترین چهره های بیابانی دنیا ظاهر شده است. بنابراین ناهمواریها به دو صورت متضاد در تعدیل و یا تشدید کم آبی در ایران نقش دارند. عامل ارتفاع نقش مثبت و امتداد ناهمواری ها در زمینه خشکی هوا نقش منفی را بعهده دارند.
در تقسیم بندی سرزمین های کم آب دنیا، کشور ما جزء زیر ردة «ایران- هندی» است که به چهار ناحیة زیر تقسیم شده است :
1. فلات ایران
2. دشت کویر
3. دشت لوت
4. بلوچستان
مجموعه بیابان های ایران جزء بیابان های گرم مجاور حارة ای است، اما حضور ودخالت پاره ای از عوامل جغرافیایی از جمله حجم و امتداد ناهمواری ها، ارتفاع و عرض جغرافیایی و مجاورت با اقیانوس هند و بالاخره تغییراتی در شرایط اقلیمی حاکم بر آنها، درهر یک از حوضه های بزرگ،خصوصیات نسبتاً ویژه ای را بوجود آورده است.
تعاریف بیابان:
بیابان مفاهیم وسیعی را شامل می شود. در اغلب زبان های اروپائی واژة Desert برای بیابان بکار می رود ولی در گذشته دور این واژه به کویر ترجمه شده که صحیح و نمی باشد. هنگامی که این کلمه به صورت صفت بکار رود مفهوم غیبت انسان در محیط را دارد و حتی گاهی بدون هیچ توجه به مفهوم بی آبی، دریا را نیز به بیابان تشبیه کرده اند.
بیابان برای ما ایرانیان کلمة آشنایی است. این کلمه همواره منطقه ای خشک، کم آب و فاقد شرایط مناسب زیستی را در ذهن القا می کند. این واژه در زبان فارسی کهن به نام (( ویاپان )) یعنی جای بی آب، در زبان عربی کلمة (( صحرا )) و در زبان اردو بیابان به معنی (( منطقة بدون جنگل )) بکار برده شده است.
اگر منظور از بیابان عدم حضور انسان و یا بصورت کلی تر عدم حیات باشد در این صورت سطح وسیعی از کرة‌زمین بیابان است. (مثلاً نواحی وسیعی در قطبین و اعماق اقیانوس ها و قلل مرتفع پوشیده از برف و ...)
اگر بیابان را سرزمین هایی بدانیم که برای زندگی انسان مناسب نیست، بسیاری از پدیده های نامساعد طبیعی را باید به این وسعت افزود متأسفانه فعالیت های کنترل نشده و غارت های بی حساب انسان روز به روز محیط زیست را محدودتر می نماید و برگسترش بیابان ها در مفاهیم فوق می افزاید.
تصور عامه از بیابان چنین سرزمینی است: کاهش پوشش نباتی، کمبود یا فقدان شبکه های آب جاری، وجود واحدهای کوچک و پراکنده و متکی به چشمه های کم آب و اغلب شور، فراوانی ماسه ها و طوفان های ماسه ای وجود کویر و یا باتلاق و ...
برای دسترسی به تعریف بیابان در مفهوم جغرافیائی (اقلیمی- پیکرشناسی- زیستی و ..) باید در جستجوی ارزش هایی باشیم که داده های این دسته از علوم در اختیار قرار میدهند.
از نظر اقلیم شناسان خشکی هوا یکی از ویژگیهای اقلیم بیابانی سرد یا گرم است. علت کمبود بخار آب در جو بیابانی بارش اندک در این نواحی است و سایر ویژگی ها تابعی از این عامل می باشد. در واقع خشکی هوا علت کمبود بارندگی است.
از نظر پیکرشناسی زمین، به علت ضعف پوشش گیاهی، خاک فقیر و کم ضخامت بیابان ها به سرعت از بین می روند، سنگ های عریان در برابر عوامل تخریب قرار دارند وسیلاب های مهیب و اتفاقی نقش تخریب توسط آب را در حاشیه بیابان ها به عهده دارند.
بیابان های واقعی قلمرو تسلط باد است و اشکال کاوشی و تراکمی ماسه عوارض اصلی را تشکیل می دهند.
آنچه مسلم است بارش و دما (اقلیم) و شکل زمین (فیزیوگرافی و مرفولوژی) دو عامل اساسی در پیدایش بیابان های طبیعی بوده اند.
شکل گیری بیابان های طبیعی در ایران از دوران سوم زمین شناسی (دورة نئوژن) آغاز و تا پایان دوران چهارم ادامه داشته است.
دخالت های مفرط انسان نیز سبب پیدایش بیابان های دست ساز بشر شده است. تاریخ طولانی استفاده از سرزمین باعث می شود که به راحتی نتوان مرز عوامل طبیعی و فرهنگی و انسانی را در تعاریف بیابان مشخص نمود.
ارزیابی منابع موجود راجع به مفاهیم و ویژگیهای بیابان حاکی ازآن است که تعریف جامع و واحدی برای بیابانها ارائه نشده ودربیان شاخص ها ومفهوم مشترک از پدیده بیابان منابع مختلف ،دیدگاههای متفاوتی را ارائه کرده اند.دراین زمینه هریک از دانشمندان علوم مختلف به فراخور حال دغدغه های خویش از دیدگاه تخصصی خودوویژگی مناطق بیابانی را برشمرده اند.از این نظر با رعایت دیدگاههای مختلف قلمرو مناطق بیابانی محدوده های متفاوتی را نشان می دهد. تعیین قلمرو بیابانها نیازمند دستیابی به اطلاعاتی از پارامترهای محیط طبیعی است که اثر متقابل آنها به صورت مشترک درپیدایش ویژگیهای محیط طبیعی وازجمله بیابانها دخالت تام دارند.به همین دلیل آن دسته از علوم زمین که به صورت مستقیم یا غیرمستقیم درمطالعه شرایط بیابانی سهمی دارند باید دراین گونه بررسی ها موردتوجه باشند.مهمترین زمینه ها با رعایت روابط علت ومعلولی به ترتیب شامل: زمین شناسی، اقلیم شناسی، آب شناسی، پیکر شناسی زمین(ژئومورفولوژی)، خاک شناسی وپوشش گیاهی می باشند.باعنایت به اینکه بخش وسیعی از سرزمین ایران به دلیل ویژگیهای خاص جغرافیایی درقلمرو مناطق بیابانی قراردارند وبراساس مستندات موجود این مناطق در حال گسترش نیزمی باشند، اطلاع ازچگونگی میزان کمی وموقعیت مکانی عوارض بیابان وبه طورکلی قابلیت ها وتوانایی های محیط وانعکاس تلاشهای متنوع انسان درآن اهمیت فراوانی دارد.توجه به این مساله که درحال حاضر مراکز مهم انسانی وصنعتی(ازجمله پایتخت ایران) درقلمرو بیابانها قراردارند براهمیت این گونه مطالعات می افزاید.
برای بیابان تعریف های مختلفی ارایه شده است مثلا دانشمندان گیاه شناس معتقدند بیابان ها مناطقی هستندکه دارای فقرشدید پوشش گیاهی هستند، یعنی از لحاظ تنوع گونه ای وتراکم گیاهی بسیار فقیرهستند.
اکولوژیست ها معتقدند، بیابان ها اکوسیستم هایی هستندکه تولید نسوج گیاهی به حداقل می رسد یعنی از نظر تولید انرژی شیمیایی فقیرهستند.
خاک شناسان عرصه هایی که قوه بارخیزی یاتولید رابه دلیلی ازدست می دهند، یا خیلی پایین می آیند بیابان نام نهاده اند ویژگی این خاکها عموماً شامل: نفوذپذیری ضعیف، موادآلی پایین، لایه های تجمع نمک درسطح، رس های کم توسعه یافته، ظرفیت پایین تبادل کاتیونی، رنگ قرمز تیره وتوسعه کم افق های خاک است.
ژئومرفولوگ ها جهت طبقه بندی بیابانها از اختصاصات ساختاری ومورفوژنیک استفاده کرده باتلفیق تعدادی از عوارض ژئومرفولوژی خاص بیابان از جمله کویرها، تپه های ماسه ای، بدلندها، رخنمونهای سنگی، مخروط افکنه های آبرفتی، کالوت ها، گلاسی ها وامثال آنها براساس ویژگی موادسطحی وشعاع وعملکرد فرایندهای رودخانه ای وبادی اقدام به تقسیم بندی بیابانها نموده اند.
زمین شناسان مناطقی رابیابان می دانندکه واجد سازندهای زمین شناسی شور وتبخیری(املاح گچ ونمک) هستندوازنظر پوشش گیاهی نیزفقیرند.
براساس متداول ترین تعریف، بیابان منطقه سردیاگرم ولی رویهم رفته خشکی است که درآن محیط ازنظر تراکم وتنوع پوشش گیاهی بسیارفقیراست.البته گاهی در بیابان برکه های آب یا توده هائی از علف به طور پراکنده دیده می شود ولی به طورکلی اصطلاح بیابان به مناطقی اطلاق می شودکه به هرعنوان شرایط آب وهوایی وزمینی برای گیاه وجانورسخت وطاقت فرسا است.درچنین مناطقی معمولا فرسایش بادی به طور وسیع عمل می نماید وباعث خسارات هنگفتی به مزارع وابنیه وراههای ارتباطی می شود.تپه های ماسه ای که معمولاً فاقد پوشش گیاهی ویاهرگونه لایه یاطبقه مشخصی می باشند باوزش باد جابه جاشده وبه صورت توده های عظیمی از نقطه ای به نقطه دیگر منتقل می شوند همچنین این جابجایی، زمین های زیادی را که درزیرتپه ها و توده های ماسه ای قرارگرفته است بدون استفاده می گذارد.ناگفته نماندکه آب نیز درمناطق بیابانی گاهی اوقات باعث خسارات جبران ناپذیرمی شود.شکل حرکت آبهای روان درمناطق خشک به صورت یک سیلاب شدیدوکوتاه مدت ظاهرمی شودکه درنتیجه اثرمشترک جریانهای موقتی حاصل از رگبارها وشرایط مساعد سطح زمین به وجود می آید. تعریف بیابان که برای امور اجرایی ملاک عمل قرار می گیرد به شرح ذیل می باشد:
«بیابان به سرزمینی گفته می شود که در مناطق خشک، نیمه خشک و خشک نیمه مرطوب واقع گردیده و
تحقیق در مورد بیابان های استان فارس
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 19 صفحه
قسمتی از متن .doc :
بیابان ها وکویرهای ایران
الف) وضعیت بیابان های ایران
قسمت اعظم سرزمین ایران تحت سلطة سلول های پرفشار مجاور حاره ای قرار دارد. استقرار این سلول ها حاکمیت کم آبی را در این سرزمین توجیه می کند.
از طرفی حجم و ارتفاع کوهستان ها از جمله عواملی هستند که یکپارچگی کمربند پرفشار را از هم گسیخته و اغلب نفوذ توده های هوای مرطوب غربی و نفوذ توده های سرد شمالی و یا گرم جنوبی را به داخل ایران میسر می سازد. از سوی دیگر عامل بری بودن و در پناه سدهای کوهستانی قرار گرفتن تعدادی از چاله های داخلی ایران، نقش پرفشارهای مجاور حاره ای را تشدید و تقویت نموده است به طوری که در نامساعدترین شرایط در مشرق ایران، بیابان لوت به عنوان یکی از خشن ترین چهره های بیابانی دنیا ظاهر شده است. بنابراین ناهمواریها به دو صورت متضاد در تعدیل و یا تشدید کم آبی در ایران نقش دارند. عامل ارتفاع نقش مثبت و امتداد ناهمواری ها در زمینه خشکی هوا نقش منفی را بعهده دارند.
در تقسیم بندی سرزمین های کم آب دنیا، کشور ما جزء زیر ردة «ایران- هندی» است که به چهار ناحیة زیر تقسیم شده است :
1. فلات ایران
2. دشت کویر
3. دشت لوت
4. بلوچستان
مجموعه بیابان های ایران جزء بیابان های گرم مجاور حارة ای است، اما حضور ودخالت پاره ای از عوامل جغرافیایی از جمله حجم و امتداد ناهمواری ها، ارتفاع و عرض جغرافیایی و مجاورت با اقیانوس هند و بالاخره تغییراتی در شرایط اقلیمی حاکم بر آنها، درهر یک از حوضه های بزرگ،خصوصیات نسبتاً ویژه ای را بوجود آورده است.
تعاریف بیابان:
بیابان مفاهیم وسیعی را شامل می شود. در اغلب زبان های اروپائی واژة Desert برای بیابان بکار می رود ولی در گذشته دور این واژه به کویر ترجمه شده که صحیح و نمی باشد. هنگامی که این کلمه به صورت صفت بکار رود مفهوم غیبت انسان در محیط را دارد و حتی گاهی بدون هیچ توجه به مفهوم بی آبی، دریا را نیز به بیابان تشبیه کرده اند.
بیابان برای ما ایرانیان کلمة آشنایی است. این کلمه همواره منطقه ای خشک، کم آب و فاقد شرایط مناسب زیستی را در ذهن القا می کند. این واژه در زبان فارسی کهن به نام (( ویاپان )) یعنی جای بی آب، در زبان عربی کلمة (( صحرا )) و در زبان اردو بیابان به معنی (( منطقة بدون جنگل )) بکار برده شده است.
اگر منظور از بیابان عدم حضور انسان و یا بصورت کلی تر عدم حیات باشد در این صورت سطح وسیعی از کرة‌زمین بیابان است. (مثلاً نواحی وسیعی در قطبین و اعماق اقیانوس ها و قلل مرتفع پوشیده از برف و ...)
اگر بیابان را سرزمین هایی بدانیم که برای زندگی انسان مناسب نیست، بسیاری از پدیده های نامساعد طبیعی را باید به این وسعت افزود متأسفانه فعالیت های کنترل نشده و غارت های بی حساب انسان روز به روز محیط زیست را محدودتر می نماید و برگسترش بیابان ها در مفاهیم فوق می افزاید.
تصور عامه از بیابان چنین سرزمینی است: کاهش پوشش نباتی، کمبود یا فقدان شبکه های آب جاری، وجود واحدهای کوچک و پراکنده و متکی به چشمه های کم آب و اغلب شور، فراوانی ماسه ها و طوفان های ماسه ای وجود کویر و یا باتلاق و ...
برای دسترسی به تعریف بیابان در مفهوم جغرافیائی (اقلیمی- پیکرشناسی- زیستی و ..) باید در جستجوی ارزش هایی باشیم که داده های این دسته از علوم در اختیار قرار میدهند.
از نظر اقلیم شناسان خشکی هوا یکی از ویژگیهای اقلیم بیابانی سرد یا گرم است. علت کمبود بخار آب در جو بیابانی بارش اندک در این نواحی است و سایر ویژگی ها تابعی از این عامل می باشد. در واقع خشکی هوا علت کمبود بارندگی است.
از نظر پیکرشناسی زمین، به علت ضعف پوشش گیاهی، خاک فقیر و کم ضخامت بیابان ها به سرعت از بین می روند، سنگ های عریان در برابر عوامل تخریب قرار دارند وسیلاب های مهیب و اتفاقی نقش تخریب توسط آب را در حاشیه بیابان ها به عهده دارند.
بیابان های واقعی قلمرو تسلط باد است و اشکال کاوشی و تراکمی ماسه عوارض اصلی را تشکیل می دهند.
آنچه مسلم است بارش و دما (اقلیم) و شکل زمین (فیزیوگرافی و مرفولوژی) دو عامل اساسی در پیدایش بیابان های طبیعی بوده اند.
شکل گیری بیابان های طبیعی در ایران از دوران سوم زمین شناسی (دورة نئوژن) آغاز و تا پایان دوران چهارم ادامه داشته است.
دخالت های مفرط انسان نیز سبب پیدایش بیابان های دست ساز بشر شده است. تاریخ طولانی استفاده از سرزمین باعث می شود که به راحتی نتوان مرز عوامل طبیعی و فرهنگی و انسانی را در تعاریف بیابان مشخص نمود.
ارزیابی منابع موجود راجع به مفاهیم و ویژگیهای بیابان حاکی ازآن است که تعریف جامع و واحدی برای بیابانها ارائه نشده ودربیان شاخص ها ومفهوم مشترک از پدیده بیابان منابع مختلف ،دیدگاههای متفاوتی را ارائه کرده اند.دراین زمینه هریک از دانشمندان علوم مختلف به فراخور حال دغدغه های خویش از دیدگاه تخصصی خودوویژگی مناطق بیابانی را برشمرده اند.از این نظر با رعایت دیدگاههای مختلف قلمرو مناطق بیابانی محدوده های متفاوتی را نشان می دهد. تعیین قلمرو بیابانها نیازمند دستیابی به اطلاعاتی از پارامترهای محیط طبیعی است که اثر متقابل آنها به صورت مشترک درپیدایش ویژگیهای محیط طبیعی وازجمله بیابانها دخالت تام دارند.به همین دلیل آن دسته از علوم زمین که به صورت مستقیم یا غیرمستقیم درمطالعه شرایط بیابانی سهمی دارند باید دراین گونه بررسی ها موردتوجه باشند.مهمترین زمینه ها با رعایت روابط علت ومعلولی به ترتیب شامل: زمین شناسی، اقلیم شناسی، آب شناسی، پیکر شناسی زمین(ژئومورفولوژی)، خاک شناسی وپوشش گیاهی می باشند.باعنایت به اینکه بخش وسیعی از سرزمین ایران به دلیل ویژگیهای خاص جغرافیایی درقلمرو مناطق بیابانی قراردارند وبراساس مستندات موجود این مناطق در حال گسترش نیزمی باشند، اطلاع ازچگونگی میزان کمی وموقعیت مکانی عوارض بیابان وبه طورکلی قابلیت ها وتوانایی های محیط وانعکاس تلاشهای متنوع انسان درآن اهمیت فراوانی دارد.توجه به این مساله که درحال حاضر مراکز مهم انسانی وصنعتی(ازجمله پایتخت ایران) درقلمرو بیابانها قراردارند براهمیت این گونه مطالعات می افزاید.
برای بیابان تعریف های مختلفی ارایه شده است مثلا دانشمندان گیاه شناس معتقدند بیابان ها مناطقی هستندکه دارای فقرشدید پوشش گیاهی هستند، یعنی از لحاظ تنوع گونه ای وتراکم گیاهی بسیار فقیرهستند.
اکولوژیست ها معتقدند، بیابان ها اکوسیستم هایی هستندکه تولید نسوج گیاهی به حداقل می رسد یعنی از نظر تولید انرژی شیمیایی فقیرهستند.
خاک شناسان عرصه هایی که قوه بارخیزی یاتولید رابه دلیلی ازدست می دهند، یا خیلی پایین می آیند بیابان نام نهاده اند ویژگی این خاکها عموماً شامل: نفوذپذیری ضعیف، موادآلی پایین، لایه های تجمع نمک درسطح، رس های کم توسعه یافته، ظرفیت پایین تبادل کاتیونی، رنگ قرمز تیره وتوسعه کم افق های خاک است.
ژئومرفولوگ ها جهت طبقه بندی بیابانها از اختصاصات ساختاری ومورفوژنیک استفاده کرده باتلفیق تعدادی از عوارض ژئومرفولوژی خاص بیابان از جمله کویرها، تپه های ماسه ای، بدلندها، رخنمونهای سنگی، مخروط افکنه های آبرفتی، کالوت ها، گلاسی ها وامثال آنها براساس ویژگی موادسطحی وشعاع وعملکرد فرایندهای رودخانه ای وبادی اقدام به تقسیم بندی بیابانها نموده اند.
زمین شناسان مناطقی رابیابان می دانندکه واجد سازندهای زمین شناسی شور وتبخیری(املاح گچ ونمک) هستندوازنظر پوشش گیاهی نیزفقیرند.
براساس متداول ترین تعریف، بیابان منطقه سردیاگرم ولی رویهم رفته خشکی است که درآن محیط ازنظر تراکم وتنوع پوشش گیاهی بسیارفقیراست.البته گاهی در بیابان برکه های آب یا توده هائی از علف به طور پراکنده دیده می شود ولی به طورکلی اصطلاح بیابان به مناطقی اطلاق می شودکه به هرعنوان شرایط آب وهوایی وزمینی برای گیاه وجانورسخت وطاقت فرسا است.درچنین مناطقی معمولا فرسایش بادی به طور وسیع عمل می نماید وباعث خسارات هنگفتی به مزارع وابنیه وراههای ارتباطی می شود.تپه های ماسه ای که معمولاً فاقد پوشش گیاهی ویاهرگونه لایه یاطبقه مشخصی می باشند باوزش باد جابه جاشده وبه صورت توده های عظیمی از نقطه ای به نقطه دیگر منتقل می شوند همچنین این جابجایی، زمین های زیادی را که درزیرتپه ها و توده های ماسه ای قرارگرفته است بدون استفاده می گذارد.ناگفته نماندکه آب نیز درمناطق بیابانی گاهی اوقات باعث خسارات جبران ناپذیرمی شود.شکل حرکت آبهای روان درمناطق خشک به صورت یک سیلاب شدیدوکوتاه مدت ظاهرمی شودکه درنتیجه اثرمشترک جریانهای موقتی حاصل از رگبارها وشرایط مساعد سطح زمین به وجود می آید. تعریف بیابان که برای امور اجرایی ملاک عمل قرار می گیرد به شرح ذیل می باشد:
«بیابان به سرزمینی گفته می شود که در مناطق خشک، نیمه خشک و خشک نیمه مرطوب واقع گردیده و
تحقیق در مورد بر علیه گسترش بیابان 4ص
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 4 صفحه
قسمتی از متن .doc :
بر علیه گسترش بیابانها
یک‌سوم زمینها در دنیا در مناطق خشک واقع شده‌اند و در معرض خطر تبدیل به بیابان هستند. در ده‌سال گذشته تعداد کسانی که در مناطق خشک زندگی می‌کنند چهار برابر شده و از ۵۰۰میلیون به ۲میلیارد نفر رسیده است. گزارشی به مناسبت کنفرانس جهانی «علیه گسترش بیابانها» در مادرید.
یک‌سوم زمینها در دنیا در مناطق خشک واقع شده‌اند و در معرض خطر تبدیل به بیابان هستند. در ده‌سال گذشته تعداد کسانی که در مناطق خشک زندگی می‌کنند چهار برابر شده و از ۵۰۰میلیون به ۲میلیارد نفر رسیده است. گزارشی به مناسبت کنفرانس جهانی «علیه گسترش بیابانها» در مادرید.
از روز سوم سپتامبر در مادرید کنفرانسی از کشورهای امضاکننده کنوانسیون سازمان برای بیابانزدایی برگزار شده است. در این کنفرانس که ۱۱ روز به طول می‌کشد، نمایندگان کشورهای شرکت‌کننده برنامه عمل برای چگونگی مبارزه با تهدید گسترش بیابانها را در ده سال آینده بررسی می‌کنند.
به دلیل خاصی این کنفرانس که در حدود ۲۰۰ کشور عضو کنوانسیون سازمان ملل برای بیابانزدایی در آن شرکت دارند، در اسپانیا برگزار میشود. اسپانیا خود با مشکل زمین‌های کویری دست به گریبان است و کریستینا ناربونا وزیر محیط‌زیست اسپانیا امیدوار است که این کنفرانس تحرکی به مبارزه علیه گسترش بیابانها بدهد. ناربونا می‌گوید:
«در ده سال گذشته ما در درجه اول برای ایجاد نهادهای این کنوانسیون کار کردیم. اما این کافی نیست که یک کنوانسیون داشته باشیم و با ابزار محدود طرح‌هایی را حمایت کنیم. ما باید با گسترش بیابانها جدی‌تر مبارزه کنیم. این موضوع آنگونه که برخی‌ها تصور می‌کنند فقط مشکل کشورهای فقیر نیست و دلیل آنکه این کنوانسیون به نسبت دیگر کنوانسیون‌ها کمتر پیشرفته است، همین تصور است.»
یک سوم زمینها در دنیا زمین‌های مناطق خشک هستند و در معرض تهدید قرار دارند. بیش از همه آسیا، آفریقا و امریکای لاتین و هم چنین اروپا در خطر هستند. به طور مثال در اسپانیا ۱۷درصد زمینها کم و بیش متروک و بیابانی‌اند و تعداد کسانی که گسترش بیابانها آنها را تهدید میکند رو به افزایش است.
گرگوآر د کالبرماتن، مدیر اجرایی کنفرانس در مورد خطری که خاصه آفریقا را تهدید میکند، چنین توضیح می‌دهد:
«در طی ده سال گذشته تعداد کسانی که در مناطق خشک زندگی می‌کنند، چهار برابر شده و از ۵۰۰میلیون به حدود ۲میلیارد رسیده است. چنانچه در آفریقا وضع به همین منوال پیش رود تا سال ۲۰۲۵ سه چهارم مردم آنجا به ارسال کمک وابسته خواهند شد.»
او می‌گوید چنانچه ما این مشکل را در نظر نگیریم، مشکل افزایش یافته، مردم به مهاجرت رو آورده و بسوی اروپا می‌آیند. وزیر محیط زیست اسپانیا نیز به این نکته توجه دارد که هر هفته انسان‌ها از آفریقا با قایق‌هایی که مناسب دریا نیستند، خطر را به جان می‌خرند تا از فلاکت در میهن خود جان بدر ببرند.
گسترش بیابانها بر اثر استفاده نادرست و یا بی‌رویه از زمین و آب درمناطق خشک به وجود می‌آید. برای تغییر در این روند به غیر از توجه به عامل آب و هوایی باید وضعیت اقتصادی و اجتماعی نیز مورد توجه قرار گیرد و بایستی مردمی که در این مناطق زندگی می‌کنند در طرحهای مربوطه شرکت کنند. از این رو سازمان‌های غیردولتی نقش تعیین‌کننده دارند.
ناربونا وزیر محیط زیست اسپانیا می‌گوید:
«بیش از ۸۰۰ سازمان غیردولتی در این کنفرانس شرکت دارند. آنها نظرات خود را بیان می‌کنند و من تصور می‌کنم که در دو هفته آینده شرکت بسیار فعالی در روند کار خواهند داشت.»
ناربونا می‌خواهد که وضعیت مالی برای مبارزه با گسترش بیابانها را بهبود بخشد و از منابع دیگر سازمان ملل، به‌طور مثال از بودجه طرحهای حفاظت از آب‌وهوا، استفاده کند.
زیرا چنانچه کسی مانع کویر شدن زمین شود، به‌طور فعال در خدمت حفظ آب و هواست. با گسترش مناطق خشک، گازکربنیک در این مناطق جمع شده و چنانچه گیاهان نیز نابود شوند، تغییرات آب و هوایی به وجود می‌آید که به‌نوبه خود موجب حوادث غیر عادی آب و هوایی مانند ریزش بارانهای سیل‌آسا میشود که خطر فرسایش زمین‌های در مخاطره را افزایش می‌دهد و بدین‌ترتیب دور تسلسل باطلی به‌وجود می‌آید.
در پایان کنفرانس مادرید چارچوب‌های برنامه مبارزه با گسترش بیابانها طی ده سال آینده به تصویب خواهد رسید.
منابع :
سایت اطلاع رسانی آفتاب
www.aftab.ir
مقاله. بیابان زایی چیست و چگونه اتفاق می افتد
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 6
بیابان زایی چیستو چگونه اتفاق می افتد؟ -
اجازه می خواهم از تشریح عوامل بیابان زایی نظیر بوته کنی،چرای مفرط و خارج از فصل دام در مراتع ، تبدیل مراتع به دیمزار، برداشت بی رویه آباز سفره های آب زیرزمینی، معدن کاوی و بهره برداری از معادن، جاده سازی و توسعةشهرها و روستاها و امثال آن که سالیان سال گفتیم و نوشتیم خودداری کنم و به یکی دومورد از موارد حاد آن بپردازم و سپس راههای مهار و کنترل آن را از نگاهی دیگر (اگرنگویم جدیدتر) بیان کنم. اگر بیابان زایی را بر اساس تعریف کنوانسیونبیابان زایی تعریف کنیم؛ می گوید تخریب سرزمین در مناطق خشک و نیمه خشک و خشک نیمهمرطوب در اثر عواملی مانند عوامل انسانی و عوامل طبیعی. در زمان حاضر عوامل طبیعی،آنچنان نقشی در بیابان زایی ندارند البته خشک سالی‌هایی که به وقوع می‌پیونددبیابان زایی را تشدید میکند ولی در ایران ما این عوامل انسانی هست که بیشتر باعثبیابان زایی میشود و شاید مهمترینش افزایش جمعیت باشد. ما در سی چهل سال پیش اینجمعیت را نداشتیم. ببینید جمعیت ما در چهل سال پیش چقدر بوده و الان چقدر است؟ فشاراین جمعیت هم مخصوصا جمعیت روستایی روی زمین هست . اجازه بدهید مثال ملموس تری درارتباط با این موضوع و ارتباطش با بیابان زایی ارایه کنم. هرچند امکانات روستا هادر حال حاضر نسبت به چند دهه پیش تغییرات قابل توجهی داشته است و حقیقتا از لحاظتامین آب و برق و امکانات مشابه با قبل قابل مقایسه نیست ولی آیا در همین مناطق،بیابان زایی نسبت به قبل کمتر شده است ؟ 20-30 سال قبل روستایی که 20 یا 30 خانوارجمعیت داشت اکنون دو برابر شده است مسلما این تعداد افراد در روستا به کار کشاورزییا دامداری مشغولند. از طرفی برای کشاورزی در مناطق بیابانی زمین و آب محدود است پسبا این وجود روستایی یا باید به شهر بیاید و جذب کارهای کاذب شود و یا در روستازمین بیشتری اضافه کند و کار کشاورزی کند. زمین بیشتر هم آب بیشتر می خواهد دربیابان که نمی شود دیم کاری کرد! آنگاه بدون توجه به امکانات سفره آب زیرزمینی وآبخوان ها اقدام به حفر چاه عمیق می کنیم! آب پمپاژ می شود ، با پمپاژ بی رویه آب،علاوه بر آنکه سطح آب زیرزمینی پائین میرود ، تعادل هیدرو استاتیک بین آب شور و آبشیرین بهم می‌خورد. آب شیرین که پمپاژ شد آب شور زیر زمین به طرف سفره‌ی آب شیرینهجوم می آورد و در پمپاژ‌های بعدی یواش یواش آب شور میشود، آب شور که بالا آمد درسطح زمین خاک را شور میکند خاک که شور شد محصول کم میشود کیفیت محصول که پایین آمدزمین همجوار و جدید بزیر کشت می رود و این روند ادامه می یابد تا وقتی که به خود میآییم و می بینیم که در روی زمین شوره زار و کویر درست کرده ایم و در زیر زمین سطحسفره آب آنچنان افت کرده که باید چاه را کف شکنی کنیم. ایکاش که کار به همین جا ختممی شد. (همه حرف من این است که دولتی که می گوید مردم در روستا بمانید و به شهرنیایید و روستا را آباد کنید اگر برنامه ریزی درستی برای روستایی نداشته باشدعاقبتش این است. پس باید اشتغال دیگری برای روستائیان ایجاد کند تا فشار آنها ازمرتع و منابع طبیعی برداشته شود). در حال حاضر این پدیده بیابانزایی و کویر زایی دربسیاری از مناطق ایران بصورت یک چالش‌اساسی و جدی بروز کرده است که نمونه بارز آنرا می توان در استان کرمان سراغ گرفت. بطور مثال در دشت رفسنجان که در اوایل انقلابپمپاژ چاه‌ها در عمق 50 تا 80 متری از سطح زمین قرار داشت اکنون به 300 متر و بیشترافزایش یافته و کیفیت آن نیز در بسیاری از مناطق در نتیجه نفوذ آبهای شور موردتهدید جدی قرار گرفته و از بد به بدتر تبدیل شده است. کارشناسان پیش بینی می کننددر صورتی که چاره‌ای برای انتقال آب به این دشت صورت نگیرد (انتقال بین حوضه‌ای آب) تخریب باغات و سفره‌های آب زیر زمینی ادامه می یابد و سالانه حدود پنج هزار هکتاراز باغهای پسته با شیرابه کویر که از اعماق بیش از 300 متر پمپاژ می شود, شور وقلیایی می شود. به این ترتیب در یک مقطع زمانی بیست ساله کلیه این باغات به شهرسوخته‌ای تبدیل خواهد شد که شاید اصلاح آنها حتی با انتقال آب کافی و با کیفیتمطلوب هم دیگر امکانپذیر نباشد و در یک کلام تبدیل به بیابان خواهند شد.پسدر این بخش ما دو معضل داریم یعنی با افزایش سطح کشاورزی ، سطح بیابانها و شورهزارها را گسترده تر کرده ایم ؛ دوم اینکه علاوه بر افت سطح آبخوانها، کیفیت آب راهم بدتر کرده ایم و خواسته یا ناخواسته در جهت بیابان زایی گام برداشته ایم. در اینمورد وزارت نیرو آماری ارایه کرده است که بر اساس آن از 400 دشتی که در کشور داریمحدود 176 دشت با تراز منفی آب روبرو هست و در جای دیگری گفته است 67 درصدآبخانه‌های کشور با تراز منفی آب روبروست. تاسف بار تر از آن این است که 70 درصداین آب کمیاب و پر هزینه تا رسدن به سر مزرعه تلف می شود بعبارت دیگر راندمان آبکشاورزی در کشور ما حدود 30 درصد برآورد می شود . از طرفی در طول این سی چهل سال کهحدود 9 متر افت آب داشته ایم متاسفانه تعداد سیلاب‌ها از 202 مورد در دهه‌ی سی بهحدود2000 در دهه ۸۰ رسیده است یعنی بر خلاف این که ما افت آب در زیر زمین داریم درروی زمین سیلاب داریم و این حکایت از مسائلی میکند که به هر حال این آبی که باید درعرصه نفوذ بکند و آبخانه‌ها را تغذیه کند منجر به سیلاب شده است پس یک شاخص دیگر هماز آثار و عوارض بیابان زایی پیدا شد. سیلخیزی !! دلیلش چه چیزی می تواند باشد؟کاربری نادرست اراضی و تخریب پوشش گیاهی!! متاسفانه آمار دامی هم که الان درکشورمان ارایه می شود تقریبا سه برابر ظرفیت چرایی مراتع است چیزی حدود 107 میلیونراس واحد دامی و در طول مدت هفت یا هشت ماه از مراتع استفاده می‌کنند. به این ترتیبمهمترین عوامل بیابان زایی و یا موثرترین آنها شناخته شد. البته تمام تقصیر رانباید به گردن جامعه روستایی گذاشت بلکه در اطراف همین پایتخت (پایاب حوضه) آثاربیابان زایی کاملا مشهود است.
کنترل بیابان زاییدر این زمینه روش هایی برایکنترل بیابان اعم از نهالکاری، بذرپاشی، قرق و امثال آن تا کنون بسیار گفته شده ونوشته شده است، ولی آیا با استفاده از این روش ها توانسته ایم بر مشکلات بیابانزاییغلبه کنیم؟ می بینیم بازخورد آنها آنچنانکه شایسته است نتیجه زضایت بخشی نداشتهاست. البته این مسئله را نباید کتمان کرد که کار در مناطق بیابانی بسیار سخت و طاقتفرساست چرا که سالها در اینگونه مناطق بیابانی کار کرده ام و سختی و مرارت کار رااز نزدیک با گوشت و پوست و استخوان لمس کرده ام اما از برآیند کار راضی نیستم هرچند که موفقیت های خوبی هم داشته ایم. شاید یکی از دلایل موفقیت کمتر کارهای بیابانزدایی توجه بیشتر به امور فنی و توجه نکردن یا به عبارتی توجه کمتر به مسایلاجتماعی و اقتصادی و بافت جامعه حاکم در مناطق کاری بوده است و حتی فراتر از آنشاید بتوان گفت ما تک بعدی کار کرده ایم چه بسا منابع طبیعی کار خودش را و کشاورزینیز کار خودش را بدون توجه به اشتراکات بسیار نزدیک این دو بخش از بدنه یکوزارتخانه برای رفع مشکلات بیابان زایی انجام داده اند. در این مورد اگر به توضیحاتقبلی رجوع کنیم آثار مدیریت درست امور کشاورزی و آبیاری در کاهش اثرات بیابان زاییکاملا قابل درک است یعنی می توان گفت در امور کشاورزی هر طرح و برنامه ای که در جهتارتقا و بهبود کیفیت و کمیت آبیاری برای جلوگیری از اسراف و اتلاف آب انجام شودبطور غیر مستقیم راهکاری در جهت مهار بیابان زایی محسوب می شود. بنا بر این بااجرای برنامه هایی برای افزایش راندمان آبیاری در بخش کشاورزی با استفاده از روشهایعلمی و مدرن آبیاری (کوزه ای ، قطره ای، تحت فشار و امثال آن) به منظور صرفه جوییدر مصرف آب، کنترل و استفاده بهینه از منابع آبهای سطحی موجود، مطالعه و اجرای طرحهای آبخوانداری و پخش سیلاب و تغذیه مصنوعی و همچنین برخی اقداماتی که مستقیما دراختیار وزارت نیرو می باشد از جمله جلوگیری از بهره برداری و انسداد چاههای غیرمجاز، کنترل بهره برداری چاههای دارای پروانه و امثال آن راهکارهایی برای تقویت وتعادل آبخوانها و مآلا جلوگیری از پدیده بیابان زایی محسوب می شوند. درارتباط با مسایل اجتماعی و اقتصادی بیابان زایی نیز این واقعیت را باید قبول کرد کهمسایل و مشکلات فعلی بیابان و بیابان زایی در ایران صرفا مشکلات فنی و تکنیکی نیستبلکه مسایل ساختاری و اجتماعی و چه بسا سیاسی است. در حوزه وسیع و گسترده بیابان سرو کار ما بیشتر با جامعه روستائی است بنابراین شناخت ساختار اجتماعی و اقتصادیجامعه روستایی از جمله توفیقات کاری محسوب می شود. وضع جوامع روستائی در زمینه هایاجتماعی و اقتصادی ویژگیهای خاص خود را دارد ارتباط این جامعه با محیط اطراف خود درطول زمان باعث بوجود آمدن روابط و عرف خاصی در سطح روستا گردیده که بسته به شرایطمحیط در مناطق مختلف متفاوت است. بنابراین در هر برنامه ای که در ارتباط با جامعةروستایی باشد، شناخت ساختار اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی روستا و عملکرد آن ضرورتدارد و بدون توجه به آن هر گونه طرحی نه تنها با موفقیت همراه نخواهد بود بلکه باعثبروز ناهماهنگی و بر هم زدن ساختار سنتی اجتماعی و اقتصادی روستا نیز خواهد شد،فعالیتهای چند دهه اخیر بیابان زدایی تا حدودی گویای این واقعیت است زیرا در اغلبطرحهایی که تاکنون به مرحله اجرا در آمده به وضعیت اجتماعی و اقتصادی مردم کمترتوجه شده است به طوری که مردم در مقام معارضه با منابع طبیعی بوده اند. در اینزمینه بایستی خلاء ناشی از ضعف فرهنگی بویژه فرهنگ منابع طبیعی به طریقی پر شود ضمنآنکه اقدامات قانونی در برابر متجاوزین به منابع طبیعی برای هر قشری از جامعه باقاطعیت اجرا شود. - اصلاح روش تامین انرژی در مناطق مستعد بیابان زایی: درایران با زمینه مناسب اقلیمی و تابش آفتاب در بیشتر مناطق و در اکثر فصول سالهمچنین وجود مناطق واجد پتانسیل بالای باد و قابلیت های تولید انرژی زمین گرماییزمینه لازم و مناسبی برای استفاده و گسترش انرژیهای نو و پاک فراهم است. انرژیخورشیدی و باد ، از جمله منابعی هستند که در کشور ما بویژه در مناطق بیابانی بهفراوانی یافت می شوند، با شناخت مکانهای مناسب این منابع و بکارگیری ابزار مناسببرای تبدیل آنها به انرژی های دیگر می توان از این منابع غنی به عنوان یک نیرویتکمیل کننده و یاری رسان برای تامین انرژی گرمایی و سرمایی استفاده کرد. در صورتتوسعه بیشتر و بهتر این انرژی ها می توان قسمت اعظم نیازمندیهای شهری و روستایی رادر مناطق مناسب از این طریق تامین کرد. می توان گفت حل مشکل انرژی در نواحی روستاییمواجه با پدیده بیابان زایی از طریق کنترل مصرف منابع انرژی موجود و توسعه
تحقیق در مورد بیابان چیواوا 28 ص
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 30 صفحه
قسمتی از متن .doc :
به بیابان چیواوا خوش آمدید : بیابان چیواوا دورترین نقطه شرقی ، دورترین نقطه غربی و بزرگترین بیابان امریکای شمالی است . بیشتر آن در ایالات چیواوا و کرهیولا در مکزیک واقع می شود اما دنباله های چیواوا به آریزونای غربی ، نیومکزیکوی جنوبی و تگزاس و از پایین به ایالات زاکاتکاس و سن لوئیس پوستی در مکزیک می رسد . این بیابان بسیار بزرگ – حدو 175000 مایل مربع است ، که آن را بزرگتر ازکل ایالات کالفرنیا می سازد .
چیواوا معمولاً یک بیابان کم باران خوانده می شود . آن به خاطر دو رشته کوه بزرگ ، سیرامادر غربی در غرب و سیرامادر شرقی در شرق ، است که در بخش مکزیکی چیواوا قرار دارند . این کوهها مانع از رسیدن رطوبت خلیج مکزیک و اقیانوس آرام به این زمین می شوند و دلیل اصلی توسعه این بیابان می باشند . یک ویژگی مهم بیابان چیواوا رشته کوههای کوچک بسیاری است که آن را فرا می گیرد از جمله فرانکلین در تگزاس و سن آندرس و دوناآناس در در نیومکزیکو . بین این کوهها دره های کم ارتفاع تری هستند . در حقیقت در چیواوا ارتفاع از سطح دریا از حدود 1970 فوت تا حدود 5500 فوت تغییر می کند . دره های رودی یزوحو دارند که با رودخانه های ریو گراند و پکاس شکل گرفتند و مناطق رود کناری را در چیواوا بوجود می آورد که در بسیاری از بیابانهای دیگر وجود ندارند . این بدین معناست که گیاهان و حیوانات گوناگویی می توانند در محدود ان زندگی کنند . برای مثال دربیگ بند در تگزاس که ارتفاع کم است ، نارمولک های بسیاری وجود ارند که نمی توانند در زمستان های سرد کوههای بیابانی زنده بمانند و هر چند ماهی معمولاً بعنوان ساکنان بیابان تصور نمی شود ، اما در زیستگاههای آبزی چیواوا بسیاری وجود دارند .
حدود : بنابراین اگر در بیابان چیواوا زیستگاههای بسیاری وجود دارد ما چطوری می توانیم بگوئیم آن کجا بیابان می یابد ؟
مانند هر بیابانی ، گیاهان و حیوانات خاصی وجود دارند که در سرتاسر کل چیواوا پدیدار می شوند و گونه های شاخص نامیده می شوند – بعبارت دیگر نشان می دهند که شما چه موقع در بیابان هستید . احتمالاً شما فکر می کنید که این شاخص ها کاکتوس هستند چون بیابان سونوران مجاور به خاطر کاکتوس ساگواروی خود بسیار مشهور است . متاسفم که شما را ناامید می کنم . اما در چیواوا اینطور نیست .
هر چند کاکتوس های فراوان و اربوی زبر در بسیاری از بخشهای این بیابان رشد می کنند ، اما شاخص ها و نشانه های واقعی بترهای جیواوایی هستند مثل کرئوزوت ، کهور ، آگاو و اوکوتیو . تنها یک گیاه وجود دارد که برای بیابان چیواوا بومی است ، یعنی اینکه آن هیچ جای دیگری رشد نمی کند – و آن لچوگیلا ، نوعی آگاو ، نامیده می شود . تمام این گونه های شاخص در سوکورو ، نیومکزیکو ، ناپدید می شوند . بنابراین ما معمولاً سوکورو را دورترین نقطه شمالی بیابان چیواوا تصور می کنیم .
آب در چیواوا : بیابان چیواوا یک بیابان نسبتاً خشک با تنها یک فصل شدیداً بارانی در تابستان و بارانهای ملایم در اوایل زمستان ، معمولاً در دسامبر می باشد . بارانهای تابستان که در جون و جولای رخ می دهند ، فصل بارانهای موسمی نامیده می شوند و با هوای مرطوبی که از خلیج مکزیکو نفوذ می کند ایجاد می شوند . اما حیوانات زنده طی کل سال به آب نیاز دارند و ماترهم بیابانها ، آن از چند منبع حاصل می شود . رود ریوگراند درست از مرکز بیابان در نیومکزیکو می گذرد و بعنوان مرزبین چیواوا ، مکزیکو و تگزاس عمل می کند . این رودخانه زیستگاه رود کناری برای صنوبر شرقی و دیگر درختان ، پرندگان و حیوانات زمینی و خانه ای برای ماهی ها فراهم می کند . آن یک مرکز مهم برای رشد انسان و منبع آلی برای آبیاری زمین ها زراعی نیز می باشد . منابع مهم دیگر آب برای بسیاری از گونه های حیوانی و گیاهی ، نهرها ، دریاچه ها ، جویبارهای موقت و حتی چالاب های بزرگی هستند که طی فصلهای بارانی تابستان شکل می گیرند . و زیر بیابان نیز آبی وجود دارد که قرن ها از پائین به سطح زمین قرار و بده است . عمق آب و مقدار آبی که وجود دارد به جایی بستگی دارد که بیابان در آن واقع می شود . برای مثال در دره میسلا که ریوگراند ازآن عبور می کند ، مقدار زیادی آب در آبخیزی که تنها 20-15 فوت زیر سطح زمین است ، وجود دارند . با این وجچود مناطق کوهستانی بیابان یا دره هایی که دارای رودخانه هایی نیستند ، اغلب آبشان پائین تا حدود 700-200 فوت زیر سطح زمین دارند . در این مکان ها ، کشیدن آب بسیار مشکل است و آب خیلی سریع در دره های رودی دوباره نمی شود .
در مورد داشتن این آب زیرزمینی در بیابان چیواوا نتایج جالبی وجود دارد و یکی از اینها وجود آبادی ها است . یک آبادی یک منطقه حاصلخیز بیابانی است که معمولاً با بالا آمدن آب از پائین ایجاد می شود . آبادی ها زیستگاههایی برای بسیاری از گونه های حیوانات و گیاهان که تحت شرایط بیابان نمی توانستند معمولاً زنده بمانند ، فراهم می کنند . مشهورترین آبادی در بیابان چیواوا در آبریز کوآترو سینگاس در مکزیک می باشد . آن دارای دسترهای ماهی ها ، لاک پشت های آبزی و موجودات غیر معمول دیگر برگه ها ، دریاچه ها و آبراههای بسیار خود می باشد . افراد نیز حتی برای غواصی به آنها می روند .
بیابان شدن – بیابان چطور تغییر کرده است : هرچند در این محل در امریکای شمالی چندین بار بین دوران یخبندان بیابانهایی وجود داشته اند ، اما این بیابان خاص که ما چیواوا می نامیم تنها برای حدود 8000 سال وجود داشته است . آن به نظر همیشگی است