خلاصه ای از زندگی امام جواد (ع)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 8

خلاصه ای از زندگی امام نهم

نام : محمد

نام پدر: امام رضا (ع)

نام مادر: سبیکه (خیزران)

شهرت:جواد، تقی

کنیه: ابوجعفر، مختار

محل تولد: مدینة النبی

زمان تولد: دهم رجب سال 195هجری قمری

تعداد همسران: دو نفر ام الفّضل و ام الوّلد

تعداد فرزندان: چهارپسر و چهار دختر

زمان شهادت: ذیقعده سال 220 هجری قمری در بیست و پنج سالگی

محل شهادت: کاظمین نزدیک بغداد

زیارتگاه امام: شهر کاظمین

سیر حیات:

دوران کودکی تا هفت سالگی

دوران امامت از هفت سالگی تا بیست و پنج سالگ

دوران کودکی امام جواد ( علیه السلام )

نام پدر آن امام ، حضرت امام رضا (ع) و نام مادرش را سبیکه (خیزران) ذکر نموده اند. امام محمد تقی (ع) در دهم رجب سال 195 هجری در مدینه به دنیا آمد. امام رضا (ع) درباره ی فرزندش فرموده است: خداوند پسری به من عطا نموده که نام او ابوجعفر و لقبش مختار می باشد، او وارث من است. القاب بسیاری از جمله: متوکّل ، متقی ، زکی ، تقی و رضی را برای آن امام آورده اند.

مادر امام سبیکه (خیزران) از اهالی آفریقا بوده که از آنجا به مدینه آورده شده و با امام هشتم (ع) پیوند ازدواج بسته است. گویند او از خانواده ی ماریه همسر رسول خدا بوده است. زمانی که امام جواد (ع) به دنیا آمد امام رضا (ع) فرمود: خداوند فرزندی به من عنایت فرمود که به موسی شباهت داشت و از مادری مقدّسه و پاکیزه چون مریم به دنیا آمد ، افسوس که عمرش در دنیا کوتاه خواهد بود و در جوانی از دنیا رحلت خواهد نمود .

صفات اخلاقی امام جواد (علیه السلام )

امام جواد (ع) در حالیکه هفت سال بیشتر نداشت پدر خود امام رضا (ع) را از دست داد و در طفولیت به امامت رسید و عهده دار رهبری شیعیان گردید. امّا با وجود کودکی هیچگاه عادتهای اطفال در او مشاهده نشد و کارهای عبث و بیهوده از وی دیده نگردید ، متانت و بزرگی از همان آغاز طفولیت در سیمایش مشهود بود.

او با اینکه خردسال مینمود امّا به خوبی ازعهده انجام امور مسلمانان بر می آمد و به پرسشهای ایشان پاسخهای روشن کننده و قانع کننده می داد.

امامت امام جواد (علیه السلام )

هنگامی که امام رضا (ع) از دنیا رفت امام محمد تقی (ع) هفت سال بیشتر نداشت ولی با همین سن کم به امامت شیعیان در آمد و به خوبی وظایف رهبری خود را انجام داد . حضرت امام جواد (ع) هنگامی که به امامت رسید ، رهبری مسلمانان را بر عهده گرفت و وظایف خویش را در جهت تبلیغ دین و شعارهای اسلامی به خوبی انجام داد. با اینکه عمر امام جواد (ع) کوتاه بود ولی توانست مذهب شیعه را بیش از پیش رونق داده و در برابر مخالفان و منتقدان خویش ایستادگی نماید و در بحث ها و احتجابات با ایشان پیروز گردد .

امام همان راهی را می رفت که امامان سلف وی رفته بودند، آنها گاهی با شمشیر و زمانی با علم ودانش با مخالفان خویش مبارزه می نمودند، به همین جهت چون شرایط زمانی و جامعه، دیگر برای مبارزه عملیاتی مناسب نبود، امام با تکیه بر دانش الهی خویش در مجاب نمودن مخالفان خویش اهتمام میفرمود.

معجزات امام جواد(علیه السلام )

شیخ مفید روایت نموده است: بعد از آنکه امام جواد(ع) با همسر خود ام الفضل دخترمأمون ازمدینه به بغداد بازگشت ، در کوفه به مسجد وارد شد تا نماز بگزارد، در آن مسجد درخت میوه ی کهنسالی که سالها از ثمره افتاده و میوه نمی داد وجود داشت. امام بعد از بجا آوردن نماز، سجده ی شکر بجای آورد و از مسجد خارج شد. پس از خروج امام مردم کوفه که به مسجد وارد شده بودند، در کمال حیرت مشاهده نمودند که درخت بی ثمر دوباره باردار شده و شاخه های آن از فراوانی میوه خم شده است، آنها دریافتندکه این اتفاق از معجزات امام می باشد.

گویند تا روزی که امام جواد (ع) در قید حیات بود، کوفیان از ثمره ی آن درخت استفاده می نمودند .

بذل و بخشندگی امام جواد (علیه السلام )

مشهورترین القاب امام جواد (ع) جواد الائمه است، این امام همام علاوه بر داشتن تمام صفات پسندیده ی ائمه گذشته، صفت جود و بخشندگی را که آنها نیز داشته اند ، را در کمال خود داشته است و در سخاوت و مهمان نوازی مشهور بوده است.

از اسماعیل بن عباس هاشمی نقل نموده اند که: در یکی از اعیاد نزد امام جواد(ع) رفتم و از تنگدستی و فقر نزد او شکایت نمودم. آن حضرت کیسه ای پر از طلا به من بخشید و فرمود آ ن را به بازار ببر و بفروش تا با پول آن مشکلات خویش را رفع کنی .

اسماعیل می گوید : به بازار رفتم و با فروش طلاها، که بالغ بر شانزده مثقال بود از گرفتاری و فقر نجات پیدا نمودم .

یکی از شیعیان امام ، که مبلغ قابل توجهی به ایشان بدهکار بود، نزد وی آمد وگفت : متأسفانه از پرداخت بدهی خود ناتوانم ، حضرت گفت : برو تو را حلال نمودم .

شهادت امام جواد (علیه السلام )

مأمون به علت اختلافاتی که رومیان با مسلمانان پیدا نموده و به جنگ با ایشان پرداخته بودند ، خود شخصاً به میدان نبرد عزیمت کرد بعد از پیروزی بر آنها بیمار شد و از دنیا

تحقیق درباره عمر مبارک امام رضا

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 4

زندگینامه امام جواد (ع)

عمر مبارک امام رضا (ع) به چهل و هفت سال رسیده بود و عقربه تاریخ, سال 195 هجری را نشانه می رفت ولی هنوز امام نهم متولد نشده بود .مسئله جانشینی امام رضا (ع) اصحاب و شیعیان حضرت (ع) را متاثر کرده بود . این اندوه زمانی به فزونی رفت که فرقه واقفیه که بنا به دلائل مادی و تصرف سهم امام و عدم بازگرداندن آن به حضرت رضا (ع) ، قائل به غیبت امام کاظم (ع) شده بودند, و در تبلیغات خویش عدم داشتن فرزند پسر از سوی امام رضا (ع) را دلیل بر ادعای موهم خود می دانستند ... تا جایی که یکی از همین افراد در نامه ای خطاب به حضرت نوشت :تو چگونه امام هستی در حالی که فرزندی نداری !حضرت در پاسخ فرمودند : تو از کجا می دانی که فرزندی ندارم ، به خدا سوگند روزها و شبها سپری نمی شود مگر اینکه خداوند فرزند پسری را به من عنایت فرماید که حق و باطل را از هم جدا سازد . اصول کافی ج 1 ص 320 مدینه المعاجز ج 7 ص 274. اثبات الهداه ج3 ص 247 - 342 الوافی ج 2 ص 375 . حلیه الابرار ج 4 ص 604 ارشاد المفید ص 318 . کشف الغمه ج 2 ص 352 اعلام الوری ج 2 ص 94 . بحار الانوار ج 50 ص 22 همچنین یکی از یاران به حضرت عرض می کند :امام پس از تو کیست؟ آن حضرت فرمودند : فرزندمسپس گفت:آیا کسی که فرزند ندارد چگونه جرات آن را دارد که بگوید فرزندم ؟ راوی همین حدیث گوید:چند روز سپری نشده بود که امام جواد (ع)بدنیا آمد.اصول کافی , ج 1 ص 286 همچنین ابن قیام واسطی جزو فرقه واقفیه که امامت حضرت رضا(ع) را قبول نداشت ، نزدآن حضرت آمد و به قصد عیبجویی حضرت گفت : آیا می شود که دو امام در یک مقطع زمانی با هم باشند ؟حضرت(ع) فرمود : نه مگر آنکه یکی از دو صامت ( خاموش ) باشد .ابن قیام گفت :پس چطور برای تو صامت نیست ؟امام فرمود : چرا . به خدا سوگند خداوند برای من (فرزندی) قرار می دهد که حق وحق خواهان را استواری می بخشد و باطل و باطل خواهان را نیست و نابود میکند. اصول کافی ج 1 , 321 مدینه المعاجز ج 7 ص 37-275 . موسوعه الامام الجواد (ع) ج 1 ص 164 حلیه الابرار ج 4 ص 606 . الوافی ج 2 ص 176 اثبات الهداه ج 3 ص 247 . کشف الغمه ج 2 ص 352 الخرائج و البرائح ج 2 ص 899 . بحار الانوار ج50 ص 22 

تولد امام جواد (ع)  

تولد مبارک امام جواد (ع) نه تنها پایان بخش دلهره های شیعیان وافشای نیت فرصت طلبان و سود جویانی چون فرقه واقفیه بود، بلکه آغاز فصل نوینی از تاریخ ائمه اطهار است .

راویان و تاریخ نگاران شیعه اقوالی را درباره تاریخ تولد حضرت ذکر کرده اند :

1- شیخ کلینی در اصول کافی ، شیخ مفید در ارشاد، رمضان هجری195

ابن شهر آشوب در مناقب و قتال روضه الواعظین اربلی در کشف الغمه روز ولادت را 19 رمضان 195 هجری ذکر کرده اند.

2- قولی 15 رمضان 195 هجری ..

3- شیخ طوسی از احمد بن محمد عیاش در انوار البهیه 10 رجب 195 هجری را روز ولادت حضرت دانسته است.

الکافی ج1 ص492  ،  موسوعه الامام الجواد ج1 ص7و8 . المناقب لابن شهر آشوب ج4 ص379 ، کشف الغمه ج2 ص343و345و362 . بحار الانوار ج50 ص11  ،  مسار الشیعه ص 43 . مصباح المتهجد ص805  ،  الانوار البهیه ص249

برخی تولد حضرت را در شب جمعه و برخی روز جمعه ذکر کرده اند .

در میان اقوال چهار گانه، فرازی از دعای ناحیه مقدس ، قول چهارم را تایید می نماید آنجا که حضرت می فرمایند:

  " اللهم انی اسئلک بالمولدین فی رجب محمدبن علی الثانی و ابنه علی بن محمد المنتخب ."

داستان تولد امام جواد(ع)

علامه مجلسی (ره) در جلاءالعیون می نویسد: ابن شهر آشوب به سند معتبر از حکیمه خاتون دختر امام موسی کاظم (ع) روایت می کند که :

روزی برادرم حضرت رضا(ع) مرا طلبید و فرمود:

ای حکیمه امشب فرزند مبارک خیزران متولد می شود و باید تو در وقت تولد او حاضر باشی.

من در خدمت آن حضرت ماندم , چون شب فرا رسید حضرت مرا با خیزران و زنان قابله به حجره آورد و چراغی نزد ما افروخت و از حجره بیرون رفت و در را بر روی ما بست .

حکیمه خاتون می افزاید : خورشید امامت با بدنیا آمدنش حجره را نورانی کرد بر آن حضرت پرده نازکی چون جامه احاطه کرده بود و نوری از حضرت ساطع می شد

چون نور مبین را در دامن گرفتم . آن پرده حائل را از خورشید جمالش دور کردم . حضرت امام رضا(ع) به حجره آمد .

پس از آنکه حضرت جواد (ع) را در جامه ها مطهر پیچیده بودیم و حضرت رضا(ع) آن گوشواره امامت را از ما گرفت و در گهواره عزت و کرامت گذاشت و آن مهد شرف و عزت را به من سپرد و فرمود : از این گهواره جدا مشو .

چون روز سوم ولادت فرا رسید، امام جواد(ع) دیده حقیقت بین خویش را به آسمان گشود وبه سوی راست و چپ نظر کرد و به زبان فصیح ندا داد :

"اشهد ان لا اله الا الله و اشهد ان محمد رسول الله ."

چون این حالت غریب را از آن نور دیده مشاهده کردم، به خدمت حضرت رضا(ع) شرفیاب شدم و آنچه دیده و شنیده بودم را به خدمت حضرت عرض کردم .

حضرت فرمود :پس از این عجایب بسیار را بیش از آنچه مشاهده کردی، مشاهده خواهی کرد.

منتهی الامال ج2 ص572و573 ، المناقب ج4 ص394 ، بحار النوار ج48 ص316 و ج50 ص10، الانوار البهیه ص250 ، حلیه الابرار ج4 ص524 ، الثاقب فی المناقب ص504 ، مدینه المعاجز ج7 ص260

القاب امام

حضرت رضا(ع) بر اساس نصبی که از پیامبر اکرم (ص) و امیر موُمنان علی (ع) به اورسیده بود فرزند خود را به جواد , زکی , و تقی ملقب فرمودند .

به جزء این سه لقب حضرت جواد(ع) دارای القاب دیگری چون , قانع , مرتضی , نجیب : منتخب , متقی , متوکل , مرض , المختار , عالم نیز بودند ...

اما به جهت جود و سخاوت فراوان مشهورترین لقب امام محمد تقی (ع) به جهت جهت جود و سخاوت فراوانی (( جواد)) است . ......

گذشته از این امام (ع) در بین شیعه و سنی به باب المراد نیز شهرت دارد

تحقیق در مورد زندگینامه امام جواد 8 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 8 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

زندگینامه امام جواد (ع)

سه شنبه ۲۳ آبان ۱۳۸۵

امام جواد(ع) ابو جعفر محمد بن على(ع)نهمین امام از ائمه اثنى عشر(ع)و یازدهمین معصوم از چهارده معصوم(ع) است. تولد آن حضرت به اشهر اقوال در مدینه در 15 یا 19 رمضان و یا 10 رجب سال 195 ه.ق. و وفات ایشان در آخر ذو القعده سال 220 ه.ق. در بغداد اتفاق افتاد.خطیب بغدادى در تاریخ بغداد(55/3)وفات آن حضرت را روز سه شنبه پنجم یا ششم ذو الحجه سال 220 ه.ق. گفته است.قبر آن حضرت در مقابر قریش نزدیک قبر جدش امام موسى الکاظم(ع) است. مادر ایشان ام ولد و در اصل مریسیه یا نوبیه(از مردم نوبى)بوده است و نامش را به اختلاف سکن یا سبیکه و یا دره و ریحانه نوشته‏اند و ظاهرا حضرت رضا(ع) او را به خیزران موسوم ساخته است. مشهورترین القاب آن حضرت«جواد»و«تقى»است و از این جهت به امام«محمد جواد»و امام«محمد تقى»معروف است.کنیه حضرت در کتب اخبار و احادیث ابو جعفر است و چون امام باقر(ع)نیز کنیه ابو جعفر داشته‏اند امام جواد(ع)را«ابو جعفر ثانى»مى‏گویند. آن حضرت تنها فرزند ذکور حضرت رضا(ع)بود و به نص ایشان و به تفصیلى که در ارشاد شیخ مفید آمده است پس از او«امام»و«حجت خداوند»در روى زمین گردید و با آنکه به هنگام وفات پدر بزرگوارش بیش از هفت سال نداشته است بنابر حدیثى که شیخ مفید در ارشاد(ص 325)از معلى بن محمد نقل کرده است مصداق قول قرآن کریم است که«و آتیناه الحکم صبیا». در تاریخ بیهق(ص 46)آمده است که حضرت جواد در سال 202 ه.ق. براى دیدن پدرش از مدینه به خراسان رفت و در سر راه خود، که از راه طبس مسینا بود(زیرا راه قومس یا سمنان و دامغان در آن زمان بسته بود)از بیهق به قریه ششتمذ رفت و از آنجا رهسپار زیارت پدرش گردید. اما بنا بر روایت دیگر حضرت جواد(ع)به هنگام فوت حضرت رضا(ع)، در مدینه بود و بنابر این اگر خبر تاریخ بیهق درست باشد باید گفت که حضرت جواد پس از زیارت پدرش به مدینه بازگشته است.مؤید این مطلب آن است که مأمون پس از بازگشت به بغداد حضرت جواد(ع)را از مدینه فرا خواند و دخترش ام الفضل را به او تزویج کرد، زیرا با وجود صغر سن، ادب و کمال عقل آن حضرت را پسندیده بود.پس مأمون مى‏بایست او را در خراسان دیده باشد تا آثار ادب و کمال در او مشاهده کرده باشد و در مراجعت به بغداد او را از مدینه فرا خوانده باشد تا دخترش را به او بدهد. شیخ مفید در ارشاد از ریان بن شبیب روایت مى‏کند که چون مأمون خواست دخترش را به حضرت جواد(ع) بدهد بنى عباس و خویشان نزدیک او ناراحت شدند و ترسیدند که مأمون مبادا او را نیز مانند حضرت رضا(ع)ولیعهد خود سازد.پس نزد او رفتند و او را هشدار دادند که مبادا این امر خلافت که خداوند به او بخشیده است به سبب این وصلت از چنگ ایشان(خاندان بنى‏عباس)بیرون رود و به دست خاندان على افتد و همچنین دشمنى و عداوتى را که میان آل على و بنى عباس از دیرباز وجود داشت یادآور شدند.مأمون در پاسخ گفت که دشمنى میان شما(بنى عباس)و آل على را سبب خود شما بوده‏اید و اگر انصاف مى‏دادید ایشان براى خلافت از شما اولى و اصلح بودند.اما آنچه گذشتگان من با ایشان کردند چیزى جز قطع رحم نبود و من از ولیعهد کردن امام رضا(ع)پشیمان نیستم و مى‏خواستم که خلافت را به او واگذار کنم اما او نپذیرفت و آنچه مقدر بود پیش آمد.پسر او ابو جعفر محمد بن على با آنکه هنوز کودک است در علم و دانش بر دیگران مقدم است و امیدوارم که فضل و برترى او بر دیگران آشکار گردد. آنان در پاسخ گفتند اگر هم سیرت و رفتار این جوان مقبول و پسندیده باشد اما او هنوز کودک

تحقیق در مورد زندگینامه امام جواد 8 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 8 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

زندگینامه امام جواد (ع)

سه شنبه ۲۳ آبان ۱۳۸۵

امام جواد(ع) ابو جعفر محمد بن على(ع)نهمین امام از ائمه اثنى عشر(ع)و یازدهمین معصوم از چهارده معصوم(ع) است. تولد آن حضرت به اشهر اقوال در مدینه در 15 یا 19 رمضان و یا 10 رجب سال 195 ه.ق. و وفات ایشان در آخر ذو القعده سال 220 ه.ق. در بغداد اتفاق افتاد.خطیب بغدادى در تاریخ بغداد(55/3)وفات آن حضرت را روز سه شنبه پنجم یا ششم ذو الحجه سال 220 ه.ق. گفته است.قبر آن حضرت در مقابر قریش نزدیک قبر جدش امام موسى الکاظم(ع) است. مادر ایشان ام ولد و در اصل مریسیه یا نوبیه(از مردم نوبى)بوده است و نامش را به اختلاف سکن یا سبیکه و یا دره و ریحانه نوشته‏اند و ظاهرا حضرت رضا(ع) او را به خیزران موسوم ساخته است. مشهورترین القاب آن حضرت«جواد»و«تقى»است و از این جهت به امام«محمد جواد»و امام«محمد تقى»معروف است.کنیه حضرت در کتب اخبار و احادیث ابو جعفر است و چون امام باقر(ع)نیز کنیه ابو جعفر داشته‏اند امام جواد(ع)را«ابو جعفر ثانى»مى‏گویند. آن حضرت تنها فرزند ذکور حضرت رضا(ع)بود و به نص ایشان و به تفصیلى که در ارشاد شیخ مفید آمده است پس از او«امام»و«حجت خداوند»در روى زمین گردید و با آنکه به هنگام وفات پدر بزرگوارش بیش از هفت سال نداشته است بنابر حدیثى که شیخ مفید در ارشاد(ص 325)از معلى بن محمد نقل کرده است مصداق قول قرآن کریم است که«و آتیناه الحکم صبیا». در تاریخ بیهق(ص 46)آمده است که حضرت جواد در سال 202 ه.ق. براى دیدن پدرش از مدینه به خراسان رفت و در سر راه خود، که از راه طبس مسینا بود(زیرا راه قومس یا سمنان و دامغان در آن زمان بسته بود)از بیهق به قریه ششتمذ رفت و از آنجا رهسپار زیارت پدرش گردید. اما بنا بر روایت دیگر حضرت جواد(ع)به هنگام فوت حضرت رضا(ع)، در مدینه بود و بنابر این اگر خبر تاریخ بیهق درست باشد باید گفت که حضرت جواد پس از زیارت پدرش به مدینه بازگشته است.مؤید این مطلب آن است که مأمون پس از بازگشت به بغداد حضرت جواد(ع)را از مدینه فرا خواند و دخترش ام الفضل را به او تزویج کرد، زیرا با وجود صغر سن، ادب و کمال عقل آن حضرت را پسندیده بود.پس مأمون مى‏بایست او را در خراسان دیده باشد تا آثار ادب و کمال در او مشاهده کرده باشد و در مراجعت به بغداد او را از مدینه فرا خوانده باشد تا دخترش را به او بدهد. شیخ مفید در ارشاد از ریان بن شبیب روایت مى‏کند که چون مأمون خواست دخترش را به حضرت جواد(ع) بدهد بنى عباس و خویشان نزدیک او ناراحت شدند و ترسیدند که مأمون مبادا او را نیز مانند حضرت رضا(ع)ولیعهد خود سازد.پس نزد او رفتند و او را هشدار دادند که مبادا این امر خلافت که خداوند به او بخشیده است به سبب این وصلت از چنگ ایشان(خاندان بنى‏عباس)بیرون رود و به دست خاندان على افتد و همچنین دشمنى و عداوتى را که میان آل على و بنى عباس از دیرباز وجود داشت یادآور شدند.مأمون در پاسخ گفت که دشمنى میان شما(بنى عباس)و آل على را سبب خود شما بوده‏اید و اگر انصاف مى‏دادید ایشان براى خلافت از شما اولى و اصلح بودند.اما آنچه گذشتگان من با ایشان کردند چیزى جز قطع رحم نبود و من از ولیعهد کردن امام رضا(ع)پشیمان نیستم و مى‏خواستم که خلافت را به او واگذار کنم اما او نپذیرفت و آنچه مقدر بود پیش آمد.پسر او ابو جعفر محمد بن على با آنکه هنوز کودک است در علم و دانش بر دیگران مقدم است و امیدوارم که فضل و برترى او بر دیگران آشکار گردد. آنان در پاسخ گفتند اگر هم سیرت و رفتار این جوان مقبول و پسندیده باشد اما او هنوز کودک

تحقیق در مورد زندگینامه امام جواد 8 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 8 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

زندگینامه امام جواد (ع)

سه شنبه ۲۳ آبان ۱۳۸۵

امام جواد(ع) ابو جعفر محمد بن على(ع)نهمین امام از ائمه اثنى عشر(ع)و یازدهمین معصوم از چهارده معصوم(ع) است. تولد آن حضرت به اشهر اقوال در مدینه در 15 یا 19 رمضان و یا 10 رجب سال 195 ه.ق. و وفات ایشان در آخر ذو القعده سال 220 ه.ق. در بغداد اتفاق افتاد.خطیب بغدادى در تاریخ بغداد(55/3)وفات آن حضرت را روز سه شنبه پنجم یا ششم ذو الحجه سال 220 ه.ق. گفته است.قبر آن حضرت در مقابر قریش نزدیک قبر جدش امام موسى الکاظم(ع) است. مادر ایشان ام ولد و در اصل مریسیه یا نوبیه(از مردم نوبى)بوده است و نامش را به اختلاف سکن یا سبیکه و یا دره و ریحانه نوشته‏اند و ظاهرا حضرت رضا(ع) او را به خیزران موسوم ساخته است. مشهورترین القاب آن حضرت«جواد»و«تقى»است و از این جهت به امام«محمد جواد»و امام«محمد تقى»معروف است.کنیه حضرت در کتب اخبار و احادیث ابو جعفر است و چون امام باقر(ع)نیز کنیه ابو جعفر داشته‏اند امام جواد(ع)را«ابو جعفر ثانى»مى‏گویند. آن حضرت تنها فرزند ذکور حضرت رضا(ع)بود و به نص ایشان و به تفصیلى که در ارشاد شیخ مفید آمده است پس از او«امام»و«حجت خداوند»در روى زمین گردید و با آنکه به هنگام وفات پدر بزرگوارش بیش از هفت سال نداشته است بنابر حدیثى که شیخ مفید در ارشاد(ص 325)از معلى بن محمد نقل کرده است مصداق قول قرآن کریم است که«و آتیناه الحکم صبیا». در تاریخ بیهق(ص 46)آمده است که حضرت جواد در سال 202 ه.ق. براى دیدن پدرش از مدینه به خراسان رفت و در سر راه خود، که از راه طبس مسینا بود(زیرا راه قومس یا سمنان و دامغان در آن زمان بسته بود)از بیهق به قریه ششتمذ رفت و از آنجا رهسپار زیارت پدرش گردید. اما بنا بر روایت دیگر حضرت جواد(ع)به هنگام فوت حضرت رضا(ع)، در مدینه بود و بنابر این اگر خبر تاریخ بیهق درست باشد باید گفت که حضرت جواد پس از زیارت پدرش به مدینه بازگشته است.مؤید این مطلب آن است که مأمون پس از بازگشت به بغداد حضرت جواد(ع)را از مدینه فرا خواند و دخترش ام الفضل را به او تزویج کرد، زیرا با وجود صغر سن، ادب و کمال عقل آن حضرت را پسندیده بود.پس مأمون مى‏بایست او را در خراسان دیده باشد تا آثار ادب و کمال در او مشاهده کرده باشد و در مراجعت به بغداد او را از مدینه فرا خوانده باشد تا دخترش را به او بدهد. شیخ مفید در ارشاد از ریان بن شبیب روایت مى‏کند که چون مأمون خواست دخترش را به حضرت جواد(ع) بدهد بنى عباس و خویشان نزدیک او ناراحت شدند و ترسیدند که مأمون مبادا او را نیز مانند حضرت رضا(ع)ولیعهد خود سازد.پس نزد او رفتند و او را هشدار دادند که مبادا این امر خلافت که خداوند به او بخشیده است به سبب این وصلت از چنگ ایشان(خاندان بنى‏عباس)بیرون رود و به دست خاندان على افتد و همچنین دشمنى و عداوتى را که میان آل على و بنى عباس از دیرباز وجود داشت یادآور شدند.مأمون در پاسخ گفت که دشمنى میان شما(بنى عباس)و آل على را سبب خود شما بوده‏اید و اگر انصاف مى‏دادید ایشان براى خلافت از شما اولى و اصلح بودند.اما آنچه گذشتگان من با ایشان کردند چیزى جز قطع رحم نبود و من از ولیعهد کردن امام رضا(ع)پشیمان نیستم و مى‏خواستم که خلافت را به او واگذار کنم اما او نپذیرفت و آنچه مقدر بود پیش آمد.پسر او ابو جعفر محمد بن على با آنکه هنوز کودک است در علم و دانش بر دیگران مقدم است و امیدوارم که فضل و برترى او بر دیگران آشکار گردد. آنان در پاسخ گفتند اگر هم سیرت و رفتار این جوان مقبول و پسندیده باشد اما او هنوز کودک