تحقیق در مورد هومیوپاتی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 35 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

چکیده

هومیوپاتی یکی از رشته های طب مکمل و کل نگر است که نگرش فلسفی متفاوت از طب رایج به پدیده بیماری داشته و روش درمانی آن بر دارو درمانی استوار است . به عنوان یک اصل به تمام روشهای درمانی که با نگرش فلسفی انسان به عنوان یک کل و مجموعه ای پیچیده بنا نهاده شده است ، طب کل نگر اطلاق میشود و تمامی روشهای درمانی را که در قالب طب رایج نمی گنجد واز شیوه های درمانی طب رایج تبعیت نمی کند طب مکمل یا جایگزین می نامند. طبق اعلام WHO ، هومیوپاتی پس از طب رایج دومین سیستم پزشکی مورد استفاده در دنیاست . هومیو (homoios (در زبان یونانی به معنی همگون و پاتیpathos ) (به معنی بیماری می باشد و بر اساس اصل همگون ، همگون را در درمان می کند عمل میکند و این اصل مشابهت، کاملاً در تناقض با اصل تضادهاست که درمان درطب کلاسیک بر این اصل استوار است. این اصل ، اصلی کلی است که میتوان آن را به بسیاری از مسائل اجتماعی و خارج از حوزه درمان نیز تعمیم داد. تاریخچه این فلسفه به زمان بقراط برمی گردد و موارد استفاده از آن توسط پزشکانی چون ابن سینا نیز در تاریخ گزارش شده است. در نوشته های بقراط آمده است که درمان را می توان از طریق قانون تضادها ویا قانون مشابهت انجام داد وحتی در ادبیات قدیم نیز به این اصل اشاره شده است که داروی زهر، زهراست. کار اساسی دارو درمانی هومیوپاتی به شیوه امروزی، حاصل زحمات ساموئل هانمن پزشک، داروساز و شیمیست آلمانی در سال 1790 میلادی می باشد که پس از مورد امتحان قرار دادن صد دارو در عرض شش سال اولین نوشته خود را به چاپ رساند. هانمن برای کاهش توکسیسیتی دارو ها تصمیم به کاهش دوز آنها گرفت و چون دقت ترازوها در آن زمان بالا نبود از رقیق کردن داروها استفاده کرد و دریافت که رقیق کردن و تکان دادن داروها در هر مرحله (دینامیزاسیون) قدرت و عمق اثر داروها را افزایش می دهد. به طور خلاصه هومیوپاتی سیستمی از درمان است که هدفش بهبود سطح سلامتی یک موجود از طریق کاربرد داروهای توانمند شده ای است که براساس قانون تشابهات انتخاب شده اند و این داروها میتوانند گیاهی، معدنی ، مواد جانوری و یا حتی شیمیایی باشند . برای تعیین اثر داروها ابتدا دارو به افراد داوطلب سالم داده شده و علائمی که در این افراد ایجاد می کنند ثبت شده (Proving) و سپس مجموعه این نتایج در فرهنگ دارویی هومیوپاتی ثبت می شود.. سپس علائم بیمار (با تاکید بر تمامی علائمی جسمی و روانی ) گرفته شده و سعی می شود مشابه ترین دارویی که قادر به ایجاد علائم مورد نظر در یک موجود سالم باشد تجویز شود . هرچه این تشابه بیشتر باشد بیماری به نحو موثرتر و بهتری درمان خواهد شد.

برای مثال مصرف دوز کم آرسنیک در فرد سالم ایجاد علائمی چون رینیت ، سرفه ، احساس عطش که با خوردن جرعه ای آب بر طرف میشود، آژیتاسیون ، ترس از مرگ ، اضطراب ، احساس درد سوزشی در بدن که با گرما بهتر میشود و تشدید علائم هنگام نیمه شب می نماید که در فرهنگ دارویی هومیوپاتی ثبت شده است . حال در صورتی که بیماری با علائم رینیت ( اعم از اینکه ناشی از عفونت وایرال بوده ویا در اثر آلرژی باشد ) به اضافه علائم همراه فوق مراجعه نماید مصرف آرسنیک بیماری او را بهبود خواهد بخشید . حال بیمار دیگری را در نظر بگیرید که با علائم رینیت مراجعه کرده ولی علائم همراه او قرمزی و سوزش بینی ، بثورات پوستی و خار ش که در رختخواب تشدید میشود و در گیری مفاصل می باشد . با مراجعه به فرهنگ دارویی در می یابیم که مصرف سولفور علائم مشابهی را در افراد داوطلب سالم ایجاد میکند پس دادن سولفور به این شخص سبب بهبودی علائم او میشود . مشاهده می شود که با توجه به نگرش متفاوت هومیوپاتی به بیماری دلیلی ندارد که داروی تجویز شده برای دو فرد مبتلا به یک بیماری مشابه یکسان باشد و با توجه به این که از نقطه نظر متدولوژی نیز بیماری های مختلف علائم متفاوتی نشان داده و مسائل زمینه ای افراد نیز با یکدیگر متفاوت است قطعا پس از جستجوی مشابه ترین دارویی که تجویزآن علایم یکسانی را در افراد سالم ایجاد کند به داروهای متفاوتی خواهیم رسید و در نتیجه هیچ الگوریتم مشخصی برای درمان نمی توان ارائه داد. مسئله مورد بحث این است که پس از انجام دینامیزاسیون یا توانمند کردن داروها اثبات وجود دارو در محلول از نظر شیمیایی ممکن نیست و این تجربه ای است که برای اثبات آن فرضیات متعددی از دیدگاه علم فیزیک بیان شده است. جالب اینجاست که در بدن انسان نیز سیتوکین ها با غلظت بسیار کم عمل می کنند برای مثال اینترلوکین یک پرولیفراسیون سلول های T را در غلظت کمتر از 1019و بتااندورفین ها کار تنظیم فعالیت Natural killer-cell را در غلظت18 10 انجام می دهند .در سال 1985 جک بنویست (jacques beneviste) بیولوژیست فرانسوی تحقیقی را روی بازوفیلها انجام داد. بازوفیلها دارای گرانونهای حاوی هیستامین می باشند که مسئول واکنشهای آلرژیک بوده و میتواند در مقابل آنتی ایمینوگلوبولینE دگرانوله شوند. بنویست آنتی ایمینوگلوبولین E را مشابه تهیه داروهای هومیوپاتی دینامیزه کرد(رقت بسیار بالا و تکان زیاد ) و مشاهده نمود که آنتی ایمینوگلوبولین E در این حالت نیز اثر خود را روی گرانولهای حاوی هیستامین اعمال می‌کند.جالب اینجا بودکه بسیاری از دانشمندان نتیجه کار بنویست را باور نکردند تا اینکه چهار آزمایشگاه تحقیقاتی بطور همزمان در فرانسه، بلژیک ، هلند و ایتالیا به سرپرستی پرفسور روبرفروید(M.Roberfroid) در دانشگاه لوون(Louvain) بلژیک بررسی مقایسه ای را روی مهار دگرانولاسیون ناشی از آنتی ایمینوگلوبولین E بازوفیلها توسط محلول بسیار رقیق شده و توانمند شده هیستامین ( به نحوی که هیستامین از نظر شیمیایی در محلول قابل اثبات نباشد ) ومحلول کنترل آب خالص انجام دادند (لازم به ذکر است که هیستامین اثر مهاری روی دگرانولاسیون بازوفیلها دارد) و نتایج این تحقیقات اختلاف معنی دار بین دو گروه مورد مشاهده یعنی آب خالص و هیستامین رقیق شده بود، یعنی هیستامین رقیق شده اثر مهاری مشابه هیستامین روی بازوفیلها اعمال می کند .