تحقیق در مورد هومیوپاتی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 35 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

چکیده

هومیوپاتی یکی از رشته های طب مکمل و کل نگر است که نگرش فلسفی متفاوت از طب رایج به پدیده بیماری داشته و روش درمانی آن بر دارو درمانی استوار است . به عنوان یک اصل به تمام روشهای درمانی که با نگرش فلسفی انسان به عنوان یک کل و مجموعه ای پیچیده بنا نهاده شده است ، طب کل نگر اطلاق میشود و تمامی روشهای درمانی را که در قالب طب رایج نمی گنجد واز شیوه های درمانی طب رایج تبعیت نمی کند طب مکمل یا جایگزین می نامند. طبق اعلام WHO ، هومیوپاتی پس از طب رایج دومین سیستم پزشکی مورد استفاده در دنیاست . هومیو (homoios (در زبان یونانی به معنی همگون و پاتیpathos ) (به معنی بیماری می باشد و بر اساس اصل همگون ، همگون را در درمان می کند عمل میکند و این اصل مشابهت، کاملاً در تناقض با اصل تضادهاست که درمان درطب کلاسیک بر این اصل استوار است. این اصل ، اصلی کلی است که میتوان آن را به بسیاری از مسائل اجتماعی و خارج از حوزه درمان نیز تعمیم داد. تاریخچه این فلسفه به زمان بقراط برمی گردد و موارد استفاده از آن توسط پزشکانی چون ابن سینا نیز در تاریخ گزارش شده است. در نوشته های بقراط آمده است که درمان را می توان از طریق قانون تضادها ویا قانون مشابهت انجام داد وحتی در ادبیات قدیم نیز به این اصل اشاره شده است که داروی زهر، زهراست. کار اساسی دارو درمانی هومیوپاتی به شیوه امروزی، حاصل زحمات ساموئل هانمن پزشک، داروساز و شیمیست آلمانی در سال 1790 میلادی می باشد که پس از مورد امتحان قرار دادن صد دارو در عرض شش سال اولین نوشته خود را به چاپ رساند. هانمن برای کاهش توکسیسیتی دارو ها تصمیم به کاهش دوز آنها گرفت و چون دقت ترازوها در آن زمان بالا نبود از رقیق کردن داروها استفاده کرد و دریافت که رقیق کردن و تکان دادن داروها در هر مرحله (دینامیزاسیون) قدرت و عمق اثر داروها را افزایش می دهد. به طور خلاصه هومیوپاتی سیستمی از درمان است که هدفش بهبود سطح سلامتی یک موجود از طریق کاربرد داروهای توانمند شده ای است که براساس قانون تشابهات انتخاب شده اند و این داروها میتوانند گیاهی، معدنی ، مواد جانوری و یا حتی شیمیایی باشند . برای تعیین اثر داروها ابتدا دارو به افراد داوطلب سالم داده شده و علائمی که در این افراد ایجاد می کنند ثبت شده (Proving) و سپس مجموعه این نتایج در فرهنگ دارویی هومیوپاتی ثبت می شود.. سپس علائم بیمار (با تاکید بر تمامی علائمی جسمی و روانی ) گرفته شده و سعی می شود مشابه ترین دارویی که قادر به ایجاد علائم مورد نظر در یک موجود سالم باشد تجویز شود . هرچه این تشابه بیشتر باشد بیماری به نحو موثرتر و بهتری درمان خواهد شد.

برای مثال مصرف دوز کم آرسنیک در فرد سالم ایجاد علائمی چون رینیت ، سرفه ، احساس عطش که با خوردن جرعه ای آب بر طرف میشود، آژیتاسیون ، ترس از مرگ ، اضطراب ، احساس درد سوزشی در بدن که با گرما بهتر میشود و تشدید علائم هنگام نیمه شب می نماید که در فرهنگ دارویی هومیوپاتی ثبت شده است . حال در صورتی که بیماری با علائم رینیت ( اعم از اینکه ناشی از عفونت وایرال بوده ویا در اثر آلرژی باشد ) به اضافه علائم همراه فوق مراجعه نماید مصرف آرسنیک بیماری او را بهبود خواهد بخشید . حال بیمار دیگری را در نظر بگیرید که با علائم رینیت مراجعه کرده ولی علائم همراه او قرمزی و سوزش بینی ، بثورات پوستی و خار ش که در رختخواب تشدید میشود و در گیری مفاصل می باشد . با مراجعه به فرهنگ دارویی در می یابیم که مصرف سولفور علائم مشابهی را در افراد داوطلب سالم ایجاد میکند پس دادن سولفور به این شخص سبب بهبودی علائم او میشود . مشاهده می شود که با توجه به نگرش متفاوت هومیوپاتی به بیماری دلیلی ندارد که داروی تجویز شده برای دو فرد مبتلا به یک بیماری مشابه یکسان باشد و با توجه به این که از نقطه نظر متدولوژی نیز بیماری های مختلف علائم متفاوتی نشان داده و مسائل زمینه ای افراد نیز با یکدیگر متفاوت است قطعا پس از جستجوی مشابه ترین دارویی که تجویزآن علایم یکسانی را در افراد سالم ایجاد کند به داروهای متفاوتی خواهیم رسید و در نتیجه هیچ الگوریتم مشخصی برای درمان نمی توان ارائه داد. مسئله مورد بحث این است که پس از انجام دینامیزاسیون یا توانمند کردن داروها اثبات وجود دارو در محلول از نظر شیمیایی ممکن نیست و این تجربه ای است که برای اثبات آن فرضیات متعددی از دیدگاه علم فیزیک بیان شده است. جالب اینجاست که در بدن انسان نیز سیتوکین ها با غلظت بسیار کم عمل می کنند برای مثال اینترلوکین یک پرولیفراسیون سلول های T را در غلظت کمتر از 1019و بتااندورفین ها کار تنظیم فعالیت Natural killer-cell را در غلظت18 10 انجام می دهند .در سال 1985 جک بنویست (jacques beneviste) بیولوژیست فرانسوی تحقیقی را روی بازوفیلها انجام داد. بازوفیلها دارای گرانونهای حاوی هیستامین می باشند که مسئول واکنشهای آلرژیک بوده و میتواند در مقابل آنتی ایمینوگلوبولینE دگرانوله شوند. بنویست آنتی ایمینوگلوبولین E را مشابه تهیه داروهای هومیوپاتی دینامیزه کرد(رقت بسیار بالا و تکان زیاد ) و مشاهده نمود که آنتی ایمینوگلوبولین E در این حالت نیز اثر خود را روی گرانولهای حاوی هیستامین اعمال می‌کند.جالب اینجا بودکه بسیاری از دانشمندان نتیجه کار بنویست را باور نکردند تا اینکه چهار آزمایشگاه تحقیقاتی بطور همزمان در فرانسه، بلژیک ، هلند و ایتالیا به سرپرستی پرفسور روبرفروید(M.Roberfroid) در دانشگاه لوون(Louvain) بلژیک بررسی مقایسه ای را روی مهار دگرانولاسیون ناشی از آنتی ایمینوگلوبولین E بازوفیلها توسط محلول بسیار رقیق شده و توانمند شده هیستامین ( به نحوی که هیستامین از نظر شیمیایی در محلول قابل اثبات نباشد ) ومحلول کنترل آب خالص انجام دادند (لازم به ذکر است که هیستامین اثر مهاری روی دگرانولاسیون بازوفیلها دارد) و نتایج این تحقیقات اختلاف معنی دار بین دو گروه مورد مشاهده یعنی آب خالص و هیستامین رقیق شده بود، یعنی هیستامین رقیق شده اثر مهاری مشابه هیستامین روی بازوفیلها اعمال می کند .

مقاله درباره نگاهی به هومیوپاتی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 8

نگاهی به هومیوپاتی

هومیوپاتی یکی از رشته های طب مکمل و کل نگر است که نگرش فلسفی متفاوت از طب رایج به پدیده بیماری داشته و روش درمانی آن بر دارو درمانی استوار است .

به عنوان یک اصل به تمام روشهای درمانی که با نگرش فلسفی انسان به عنوان یک کل و مجموعه ای پیچیده بنا نهاده شده است ، طب کل نگر اطلاق میشود و تمامی روشهای درمانی را که در قالب طب رایج نمی گنجد واز شیوه های درمانی طب رایج تبعیت نمی کند طب مکمل یا جایگزین می نامند.

طبق اعلام WHO ، هومیوپاتی پس از طب رایج دومین سیستم پزشکی مورد استفاده در دنیاست . هومیو (homoios (در زبان یونانی به معنی همگون و پاتیpathos ) (به معنی بیماری می باشد و بر اساس اصل همگون ، همگون را در درمان می کند عمل میکند و این اصل مشابهت، کاملاً در تناقض با اصل تضادهاست که درمان درطب کلاسیک بر این اصل استوار است. این اصل ، اصلی کلی است که میتوان آن را به بسیاری از مسائل اجتماعی و خارج از حوزه درمان نیز تعمیم داد. تاریخچه این فلسفه به زمان بقراط برمی گردد و موارد استفاده از آن توسط پزشکانی چون ابن سینا نیز در تاریخ گزارش شده است. در نوشته های بقراط آمده است که درمان را می توان از طریق قانون تضادها ویا قانون مشابهت انجام داد وحتی در ادبیات قدیم نیز به این اصل اشاره شده است که داروی زهر، زهراست.

کار اساسی دارو درمانی هومیوپاتی به شیوه امروزی، حاصل زحمات ساموئل هانمن پزشک، داروساز و شیمیست آلمانی در سال 1790 میلادی می باشد که پس از مورد امتحان قرار دادن صد دارو در عرض شش سال اولین نوشته خود را به چاپ رساند. هانمن برای کاهش توکسیسیتی دارو ها تصمیم به کاهش دوز آنها گرفت و چون دقت ترازوها در آن زمان بالا نبود از رقیق کردن داروها استفاده کرد و دریافت که رقیق کردن و تکان دادن داروها در هر مرحله (دینامیزاسیون) قدرت و عمق اثر داروها را افزایش می دهد.

به طور خلاصه هومیوپاتی سیستمی از درمان است که هدفش بهبود سطح سلامتی یک موجود از طریق کاربرد داروهای توانمند شده ای است که براساس قانون تشابهات انتخاب شده اند و این داروها میتوانند گیاهی، معدنی ، مواد جانوری و یا حتی شیمیایی باشند .

برای تعیین اثر داروها ابتدا دارو به افراد داوطلب سالم داده شده و علائمی که در این افراد ایجاد می کنند ثبت شده (Proving) و سپس مجموعه این نتایج در فرهنگ دارویی هومیوپاتی ثبت می شود.. سپس علائم بیمار (با تاکید بر تمامی علائمی جسمی و روانی ) گرفته شده و سعی می شود مشابه ترین دارویی که قادر به ایجاد علائم مورد نظر در یک موجود سالم باشد تجویز شود . هرچه این تشابه بیشتر باشد بیماری به نحو موثرتر و بهتری درمان خواهد شد.

برای مثال مصرف دوز کم آرسنیک در فرد سالم ایجاد علائمی چون رینیت ، سرفه ، احساس عطش که با خوردن جرعه ای آب بر طرف میشود، آژیتاسیون ، ترس از مرگ ، اضطراب ، احساس درد سوزشی در بدن که با گرما بهتر میشود و تشدید علائم هنگام نیمه شب می نماید که در فرهنگ دارویی هومیوپاتی ثبت شده است . حال در صورتی که بیماری با علائم رینیت ( اعم از اینکه ناشی از عفونت وایرال بوده ویا در اثر آلرژی باشد ) به اضافه علائم همراه فوق مراجعه نماید مصرف آرسنیک بیماری او را بهبود خواهد بخشید . حال بیمار دیگری را در نظر بگیرید که با علائم رینیت مراجعه کرده ولی علائم همراه او قرمزی و سوزش بینی ، بثورات پوستی و خار ش که در رختخواب تشدید میشود و در گیری مفاصل می باشد . با مراجعه به فرهنگ دارویی در می یابیم که مصرف سولفور علائم مشابهی را در افراد داوطلب سالم ایجاد میکند پس دادن سولفور به این شخص سبب بهبودی علائم او میشود .

مشاهده می شود که با توجه به نگرش متفاوت هومیوپاتی به بیماری دلیلی ندارد که داروی تجویز شده برای دو فرد مبتلا به یک بیماری مشابه یکسان باشد و با توجه به این که از نقطه نظر متدولوژی نیز بیماری های مختلف علائم متفاوتی نشان داده و مسائل زمینه ای افراد نیز با یکدیگر متفاوت است قطعا پس از جستجوی مشابه ترین دارویی که تجویزآن علایم یکسانی را در افراد سالم ایجاد کند به داروهای متفاوتی خواهیم رسید و در نتیجه هیچ الگوریتم مشخصی برای درمان نمی توان ارائه داد.

مسئله مورد بحث این است که پس از انجام دینامیزاسیون یا توانمند کردن داروها اثبات وجود دارو در محلول از نظر شیمیایی ممکن نیست و این تجربه ای است که برای اثبات آن فرضیات متعددی از دیدگاه علم فیزیک بیان شده است. جالب اینجاست که در بدن انسان نیز سیتوکین ها با غلظت بسیار کم عمل می کنند برای مثال اینترلوکین یک پرولیفراسیون سلول های T را در غلظت کمتر

تحقیق در مورد اعتبار علمی هومیوپاتی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 2

اعتبار علمی هومیوپاتی- نتایج یک پژوهش علمی گسترده که در نشریه پزشکی معتیر لانست به چاپ رسیده حاکی از آن است که شیوه هومیوپاتی که برخی افراد از آن برای درمان بیماریها استفاده می‌کنند، صرفا دارای اثر روانی حاصل از تلقین است و هیچ نوع تاثیر واقعی ببار نمی‌آورد. سابقه شیوه هومیوپاتی به ‪ ۲۵۰‬سال پیش و زمانی باز می‌گردد که یک پزشک و شیمی دان آلمانی به نام ساموئل هانه مان در دهه ‪ ۱۷۰۰‬مدعی شد بیمار شدن بدن ناشی از برهم خوردن تعادل و توازن بخشهای مختلف بدن است و برای درمان آنها می‌باید از اصلی موسوم به "اصل مشابهت ‪ "Similia Principle‬استفاده کرد. بر مبنیای این اصل برای مداوای امراض باید از امور مشابه آنها استفاده کرد. مدعای این پزشک آلمانی آن بود که اگر از عامل موجد بیماری به مقدار اندکی (پس از حل کردن و رقیق کردن در آب) به بیمار خورانده شود، بدن به مقابله با بیماری بر می‌خیزد و بیماری را درمان می‌کند. داروهای هومیوپاتی بر همین مبنا با توجه به نیاز هر فرد بیمار و به نحو خاص برای وی تهیه می‌شوند و همین امر جاذبه ظاهری این روش را افزایش می دهد. هومیوپات یا درمانگری که از این روش بهره می‌گیرد نه تنها به علل فیزیکی بیماری توجه می‌کند که حالات روحی و عاطفی و جنبه‌های شخصیتی فرد را نیز در نظر می‌گرید و دارو را با توجه به همین این جنبه‌ها تیه می‌کند. انتقاد پزشکان و دانشمندان از این روش آن است که آنچه که در این روش به اصطلاح دارو نامیده می‌شود آنقدر رقیق شده و ضعیف است که احتمال تاثیر گذاری آن تقریبا به حد صفر می‌رسد. در برخی از موارد داروی تجویز شده حتی فاقد یک مولکول از ماده گیاهی یا معدنی مورد استفاده برای درمان است و عملا چیزی جز یک لیوان آب خوردن نیست،اما هومیو پاتها مدعیند که آب از حافظه‌ای برخوردار است که می‌تواند "گوهر حیاتی" ماده گیاهی یا دارویی شفا بخش را در خود حفظ کند. محققانی که تحقیق اخیر را در مورد قابلیتهای واقعی هومیوپاتی به انجام رسانده‌اند یک گروه از پژوهشگران سوئیسی از دانشگاه برن هستند. این محققان به سرپرستی پژوهشگری به نام ماتیاس اگر ‪ Matthias Egger‬در یک فرا- تحقیق نتایج مربوط به ‪ ۱۱۰‬پژوهش متفاوت را که در آنها از داروهای خاص هومیوپاتی و داروهای متعارف برای مداوای بیماریها استفاده شده بود مورد مقایسه قرار دادند. این گروه هم آزمایشهای گسترده ای را که با دقت بالای علمی بر روی شمار زیادی از داوطلبان انجام شده بود بررسی کردند و هم آزمونهایی که با کیفیت نازل از حیث دقت علمی در مقیاس کوچک بر روی تعداد معدودی از افراد به انجام رسیده بود. این آزمایشها در انواع بیماریها از بیماریها ریوی گرفته تا انواع عفونتها و نیز اعمال جراحی به انجام رسیده است. در این فرا- تحقیق روشن شد که تاثیر مثبت روش هومیوپاتی عمدتا در آزمونهای از نوع دوم مشهود بوده است و در این آزمونها نیز میزان تاثیر این روش حداکثر در حد تلقین یا استفاده از داروهای جعلی و بی‌خاصیت در بسته بندی داروهای واقعی بوده است. به گفته پروفسور اگر رئیس تیم پژوهشگران سوئیسی، هرچند اثبات اینکه روش هومیوپاتی اساسا هیچ تاثیری ندارد غیر ممکن است، اما در این فرا-تحقیق نشان داده شده که میزان تاثیر این روش معادل تاثیری است که از شیوه های درمانی "دل خوش کنک ‪ "placebo‬حاصل می‌شود. در روش اخیر از داروهای بی‌خاصیت که در بسته بندی داروهای واقعی پیچیده شده‌اند یا از شیوه‌هایی که ظاهر آن مشابه مداواهای اساسی است استفاده به عمل می‌آید، اما عملا هیچ کار جز تلقین صورت نمی‌گیرد. سردبیر نشریه علمی لانست در مقاله ای که در توضیح تحقیق اخیر به چاپ رسانده تاکید کرده که این گزارش نشان می‌دهد که روش هومیوپاتی فاقد هرنوع توانایی درمانگرانه است. با این حال به اعتقاد برخی از درمانگران به شیوه هومیوپاتی، این روش اگر قدرت درمانگرانه نیز نداشته باشد، حداقل بی‌ضرر است. در انگلیس حدود ‪ ۴۲‬درصد از پزشکان عمومی، بیمارانی را که از شیوه های درمانی متعارف خشنود نیستند به شیوه های درمانی بدیل و مکمل از جمله هومیوپاتی ارجاع می‌دهند. اما به گفته پروفسور ادزارد ارنست رئیس بخش پزشکی مکمل و بدیل در دانشگاه اکسترانگلستان، این اعتقاد که هومیوپاتی بی‌ضرر است اعتقاد نادرستی است زیرا هومیوپاتها انتظار دارند که روش آنان سبب بروز واکنشی در بدن بیمار شود که در آغاز کار حتی موجب تشدید عوارض بیماری شود و آنگاه کار را به بهبود آن بکساند. به نظر پروفسور ارنست این نگرش خطرناک است و آنچه که در نظر درمانگر هومیوپات واکنش بدن بیمار به شمار آورده می‌شود می‌تواند واقعا جان بیمار را بخطر اندازد. سازمان بهداشت جهانی اخیرا در گزارشی به جنبه های مثبت هومیوپاتی و اشاره کرده است اما هم پروفسور ارنست و هم یکی دیگر از نویسندگان نشریه علمی لانست با انتقاد از گزارش سازمان بهداشت جهانی یاداور شده‌اند که در این گزارش ادعاهای گزافی مطرح شده که می‌تواند کاملا گمراه‌کننده باشد. به عنوان مثال در این گزارش آمده است که تحقیقات ‪ ۴۰‬سال اخیر نشان می دهد که روش هومیوپاتی در مداوای انسان و حیوانات به همان اندازه روشهای پزشکی مدرن از توانایی برخوردار است. اما خیائوری ژانگ از اعضای گروه تهیه‌کننده گزارش سازمان بهداشت جهانی درباره هومیوپاتی که خود در حوزه پزشکی سنتی و مکمل تجربه اندوخته اذعان کرده است که گزارش سازمان بهداشت جهانی درباره هومیوپاتی،گزارشی مقدماتی بوده که صرفا به منظور تشویق افراد به انجام تحقیقات تنظیم شده و به هیچ وجه قصد توصیه و تجویز نداشته است. در سالهای اخیر به موازات گسترش تبلیغات برای روشهای پزشکی بدیل، میزان نگرانی پزشکان و دانشمندان درباره سو استفاده از این روشها و طرح دعاوی نادرست افزایش یافته است. پروفسور ارنست در تحقیقی که اخیرا به چاپ رسانده نشان داده که اغلب کسانی که در انگلستان به فعالییت در حوزه روشهای درمانی بدیل یا مکمل یا به اصطلاح سنتی اشتغال دارند، اساسا توجهی به خطر بروز عوارض جانبی منفی ناشی از شیوه های درمانی خود بر روی بیماران ندارند و معتقد نیستند که این روشها می‌تواند عوارض منفی ببار آورد. در هفته گذشته ولیعهد انگلیس نیز که از مدافعان روشهای پزشکی مکمل و سنتی است وارد گود بحث‌های مربوط به کفایت این روشها شد و اعلام کرد بودجه ای را برای بررسی میزان مفید بودن این روشها برای خدمات درمانی عمومی اختصاص داده است. این اقدام با انتقاد اتحادیه پزشکان انگلیس روبرو شد. به گفته سخنگوی این اتحادیه، چنین اقدامی می‌تواند تصویری نادرست از میزان کفایت این روشها به بیماران انتقال دهد و جان آنان را در معرض خطر قرار دهد.

تحقیق در مورد اصول کلی و مبانی هومیوپاتی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 19

اصول کلی و مبانی هومیوپاتی

هومیوپاتی چیست؟

حدود 200 سال پیش دکتر هانمن علم جدیدی را در پزشکی بنیان گذاشت. او درمان بیمار را یک هنر می‌دانست و به این هنر نام هومیوپاتی داده بود.

هومیوپاتی مانند قانون جاذبه عمومی، انرژی مغناطیسی و بسیاری از قوانین دیگر که به مرور کشف شدند و مورد استفاده قرار گرفتند براساس قوانین طبیعت پایه‌گذاری شده است و قوانینی دارد که برای همیشه ثابت خواهند ماند.

یادگیری قوانین اصلی هومیوپاتی و بکارگیری مداوم آنها هنگام درمان، هومیوپات را با تجربه می‌کند. همانطور که هانمن می‌گوید: «از من یاد بگیر، اما دقیقاً یاد بگیر» کسی که به قوانین هومیوپاتی توجه نکند موفقیتی نخواهد داشت و به نتیجه مطلوب نخواهد رسید.

تعریف هومیوپاتی:

«هومیوپاتی عبارت از یک روش درمانی است که در بالین بیمار از قانون شباهت استفاده می‌کند و مواد دارویی یا مواد طبیعی، گیاهی یا معدنی را به مقدار بسیار اندک برای تحریک سیستم دفاعی بدن بکار می‌گیرد.»

واژه هومیوپاتی از دو لغت یونانی تشکیل شده است: Homois به معنی شبیه و Pathos به معنی درد یا بیماری به عبارت دیگر می‌توان آن را «درد همانند» ترجمه کرد. یعنی عاملی که می‌تواند در فرد سالم بیماری ایجاد کند برای درمان فرد بیماری که علائم بیماری او شبیه علائمی است که آن عامل ایجاد می‌کند، استفاده می‌شود. این مفهوم از زمان بقراط پدید آمد اما ساموئل هانمن که مبتکر هومیوپاتی به شکل یک نظریه امروزی است، این مفهوم را به شکل سیستمی درمانی تکمیل کرد. و برای این کار فرضیه‌ای درباره سلامت و بیماری ارائه داد که کاملاً با تفکر پزشکی روزگار خود او و روزگار ما (که معمولاً آلوپاتی[1] نامیده می‌شود) در تضاد بود. هانمن به جای تجویز دارویی که با علائم بیماری مبارزه و آن‌ها را سرکوب کند طرفدار استفاده از موادی بود که با بدن دست به یکی شده و از طریق تحریک بدن به فعالیت شدیدتر آن را تشویق به بیرون کردن عامل بیماری‌زا و از بین بردن علائم می‌کرد و این همان اساس هومیوپاتی یا مشابه درمانی است.

به عنوان مثال، برای درمان نوعی سرماخوردگی معمولاً پیاز می‌خوریم. خاصیت پیاز این است که باعث جاری شدن آب بینی و اشک از چشم می‌شود. این حالات را هنگام خرد کردن پیاز هم مشاهده می‌کنیم که امری طبیعی است پیاز در دفع مایعات زائد ناشی از سرماخوردگی مؤثر است. به این صورت که بدن را در مقابل این ویروس تحریک می‌کند. اثر پیاز بر خلاف برخی داروهای شیمیایی است که ترشح مخاط بینی را خشک می‌کنند و در حقیقت مانع از واکنش طبیعی بدن می‌شوند. پیاز بدن را تحریک می‌کند که خود شروع به درمان خود کند یعنی ما واکنشی را که بدن بطور معمولی از خود نشان می‌دهد تقویت می‌کند.

تفاوت هومیوپاتی و پزشکی متعارف:

پزشکی نوین بدن انسان را همچون شیئی می‌بیند که مدام در محاصره باکتریها و ویروسهای دشمن است و به همین دلیل کار بسیاری از درمان‌های دارویی و جستجوی «گلوله‌‌ای جادویی است که میکروب متجاوز را بکشد. برخلاف هومیوپاتی که می‌کوشد برای چیرگی بر آلودگی بدن مکانیسم دفعای خود بدن را برانگیزد و یاری دهد، کار پزشکی رایج است این است که ارگانیسم را شناسایی کند و با تجویز داروی مناسب آن را از بین ببرد.

در روش درمان هومیوپاتی نه تنها با آثار و نشانه‌های بیماری بلکه با خود بیماری و مولد آن مبارزه می‌شود. در حالی که امروزه در علم پزشکی متعارف و مرسوم به ناچار فقط به نشانه بیماری مبارزه می‌شود و روش‌های درمان فقط این نشانه‌ها را هدف قرار می‌دهد و سعی می‌کند هر چه سریعتر واکنش‌های بدن را خنثی کند. اما واکنش فردی هر بیمار و مولدهای بیماری که این نشانه‌ها را برمی‌انگیزد محک و معیار تشخیص داروهای هومیوپاتی هستند.

سرشت داروهایی که در پزشکی رایج استفاده می‌شود نیز کاملاً با داروهای هومیوپاتی متفاوت است. همانگونه که پیش‌تر نیز اشاره شدن داروهای هومیوپاتی به این دلیل انتخاب می‌شوند که اثر آنها بر بدن انسان شبیه مکانیسم دفاعی خود بدن انسان است بنابراین این داروها بدن را قادر می‌سازند به شکلی مؤثرتر با محرک بیماری مبارزه کنند. داروهای رایج یا آلوپاتیک بر مبنایی کاملاً متفاوت عمل می‌کنند چون مبنای انتخاب آنها مقابله با بیماری از طریق ایجاد اثر بر ضد آن است. از نمونه‌های روزمره این داروها می‌توان ضداسیدهای رقیق‌کننده اسید بیش از حد معده، میلین‌های از بین‌ برنده یبوست و ضدالتهابهای فرونشاننده عفونتها را نام برد. چون چنین داروهایی با علائم بیماری مقابله می‌کنند بیمار اغلب ناچار است مصرف دارو را مدتی طولانی ادامه دهد تا علائم بیماری تحت کنترل درآید. روشن هومیوپاتی بر مبنای کمک به بدن است تا بهتر کار کند و خودش بتواند بر علائم بیماری چیره شود و آن را دفع کند. در نتیجه هدف هومیوپاتی برقراری تعادلی بلندمدت در بدن است تا بدن نیازی به