لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 25
بررسی و ارائه معیارها و روشهای مناسب برای ارزیابی و رتبه بندی مدیریتهای شعب بانک کشاورزی در استانها
1- مقدمه
سیر، توسعه و تکامل سازمان ها همزاد با تکامل خواست ها ، نیازها و علائق و آمال های بشر است. در گذشته های دور فلسفه ایجاد و شکل گیری سازمان ها بر ایده کاهش هزینه مبادله استوار بود . کارکرد اساسی سازمان ها به عنوان محل تجمع و مبادله خدمات گیری و خدمات دهی بشر مطرح که ماحصل آن بهره مندی انسانها از خدمات بیشتر با هزینه کمتر بود . در دوران معاصر سازمان ها مفهومی کاملاً متفاوت با گذشته را به خود اختصاص داده اند . کارکردهای آنها بسیار گسترده و انتظارات جامعه نسبت به سازمان ها دائماً رود به تزاید است .
در عصر کنونی تحولات شگرف دانش مدیریت ، وجود نظام ارزشیابی را اجتناب ناپذیر نموده است ، بگونه ای که فقدان نظام ارزیابی در ابعاد مختلف سازمان اعم از ارزیابی در استفاده از منابع و امکانات، اهداف و استراتژیها را به عنوان یکی از علائم بیماریهای سازمان قلمداد می نماید . هر سازمان به منظور آگاهی از میزان مطلوبیت و مرغوبیت خود بالاخص در محیط های پیچیده و پویا نیاز مبرم به نظام ارزیابی دارد . از سوی دیگر فقدان وجود نظام ارزیابی و کنترل در یک سیستم به معنای عدم برقراری ارتباط با محیط درون و برون سازمانی تلقی می گردد که پیامد آن کهولت و نهایتاً مرگ سازمان است. مطالعات نشان می دهد فقدان نظام کسب بازخورد امکان انجام اصلاحات لازم برای رشد ، توسعه و بهبود فعالیت های سازمان را غیرممکن مینماید و سرانجام این پدیده ، مرگ سازمانی است . بنابراین به دلیل وجود رابطه مستقیم بین ارزیابی و کنترل با بقاء و حیات یک سیستم ، لازم است ارزیابی عملکرد در ابعاد سازمانی ، فردی و… بصورت جدی دنبال شود .
2-ادبیات تحقیق
2-1-تعریف ارزیابی عملکرد
ارزیابی عملکرد در بعد نحوه استفاده از منابع اساساً در قالب شاخص های کارآیی بیان میشود. اگر در ساده ترین تعریف نسبت ستاده به داده را کارآیی بدانیم نظام ارزیابی در واقع میزان کارآیی تصمیمات مدیریت درخصوص استفاده از منابع و امکانات را مورد سنجش قرار می دهد که عمده ترین شاخص آن صرفه اقتصادی یا بهینه بودن فعالیت ها می باشد .
ارزیابی عملکرد دربعد سازمانی معمولاً مترادف با اثربخشی فعالیتهاست . منظور از اثربخشی میزان دستیابی به اهداف و برنامه ها با ویژگی کارآ بودن فعالیت ها و عملیات است . به فرآیند سنجش و اندازه گیری عملکرد دستگاهها در دوره ای مشخص به گونه ای که انتظارات و شاخص های مورد قضاوت برای دستگاههای ارزیابی شونده شفاف و از
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 6 صفحه
قسمتی از متن .doc :
جایگاه مناسب جهت پراربندی :
هر چند گوسفند از نظر جا کم توقع است و به تاسیسات گرانی نیاز ندارد و در صورت داشتن تغذیه مناسب در برابر نا ملایمات جوی مقاوم و بردبار است ، ولی باید در احداث ساختمان نگهداری گوسفندان پرواری نکات فنی و بهداشتی را رعایت نمود . به طور کلی باید شرایط زمین ، درجه حرارت ، رطوبت و وضعیت آب منطقه بررسی شود ، چرا که گوسفندان از کوران باد و رطوبت زیاد رنج می برند .
در احداث جایگاه دام می بایست نیز رعایت گردد :
1- زمینی که برای احداث جایگاه دام انتخاب می شود ، از زمینهای اطراف بلندتر یا حداقل هم سطح باشد تا از ورود آب های جاری به محل دامها جلوگیری گردد .
2- جایگاه در مسیر وزش بادهای فصلی قرار نداشته باد و در غیر این صورت از باد شکن استفاده نمود .
3- جایگاه باید طوری ساخته شود که نور خورشید به مقدار زیاد در آن بتابد ، چون نور خورشید با داشتن اشعه ماورای بنفش موجب ضدعفونی شدن جایگاه و همچنین ایجاد ویتامین دی می گردد .
دیوار ، سقف و کف جایگاه باید از مصالحی مانند سنگ و آجر و سیمان ساخته شود تا امکان زندگی حشرات ، میکروبها و قارچ ها کمتر شود و ضدعفونی جایگاه هم به راحتی صورت گیرد . کف جایگاه باید محکم و با دوام و غیر قابل نفوذ باشد ، همچنین لغزنده نباشد و از شیب ملایم در حدود یک درصد برخوردار باشد تا آب و ادرار زیر پاهای دام ها جمع نشود زیرا گوسفند در برابر رطوبت حساس است .
مقدار رطوبت حداکثر 50 تا 75 درصد و فضای لازم برای هر بره پرواری به طور متوسط یک متر مربع است زیرا فضای بیشتر از این حد به بره ها فرصت حرکت بیشتری می دهد که در نتیجه میزان اتلاف انرژی افزایش می یابد . مصالحی که برای سقف مورد استفاده قرار می گیرند معمولاٌ در جایگاه بسته ، تیرآهن و آجر و در جایگاه نیمه باز ایرانیت و ورقه های فلزی می باشند . باید سعی نمود از ایجاد سقفهای هادی حرارت مانند حلبی و آهن سفید خودداری کرد چرا که این گونه سقفها گرما و سرما را به شدت منتقل می کنند ، اگر از ایرانیت برای سقف استفاده شود برای جلوگیری از ورود گرما به داخل جایگاه ، لازمست سقف با یک لایه کاهگل پوشانیده شود .
- ارتفاع جایگاه باید بین 8/2 الی 3 متر باشد .
- در جلو آغل باید بهاربند یا حیاط آغل وجود داشته باشد و مساحت آن دو برابر فضای مسقف در نظر گرفته شود .
- درب آغل باید نسبتاٌ وسیع و تقریباٌ به عرض 3/2 متر باشد . تا عبور گوسفندان به راحتی صورت پذیرد .
- خوراک خوری دام ممکن است به شکل ثابت یا متحرک و یا به صورت یک طرفه یا دو طرفه باشد که در نوع ثابت باید به وسیله مصالح ساختمانی در داخل جایگاه و کنار دیواره های اصلی یا میانی آغل ساخته شود .
- کف آخورها باید به صورت گرده ماهی ساخته شود تا مواد غذایی در کناره های آخور نمانده ، فاسد و کپک زده نشود و موجبات مسمومیت دامها فراهم نگردد .
- مکان غذا خوری گوسفند به دو شکل مدرن و سنتی ساخته می شود . در شکل مدرن باید محل غذا خوری بر دو نوع و شامل علف خور ( معلف ) و آخور باشد و علف ، کاه ، یونجه و خوراکهای پر حجم را در معلف و کنجاله و آرد جو و سایر مواد کنسانتره یا غذاهای فشرده شده ( پلت شده ) در آخور قرار داده شوند .
- ارتفاع دیوار جلو آخورها باید از سطح زمین 30تا 40 سانتی متر و ارتفاع دیوار عقب 1 تا 5/1 متر باشد تا حیوان هنگام تغذیه مواد خوراکی را با پوزه به بیرون آخور نریزد .
- پهنای لبه آبخورهای یکطرفه نباید نباید از 20 سانتی متر تجاوز کن ، چرا که گوسفندان به راحتی نمی توانند عمل تغذیه را انجام دهند .
- آخورها را باید درپایین و علف خورها را به صورت نرده ای در بالای آخورها احداث کرد .
- در بعضی از واحد های پرواربندی انواع آخورها و علف خورها را متحرک می سازند تا هر وقت بخواهند گوسفندان را در فضای باز و بهاربند علوفه بدهند .
- باید بالای آبخورها یک میله سرتاسری نصب گردد تا گوسفندان وارد آخور نشوند و با ادرار خود مواد خوراکی را آلوده نسازند .
- آخورهای متحرک را می توان با چوب یا فلز و حتی با لاستیک ماشین درست کرد .
- ابعاد لازم برای هر راس گوسفند 30*30 سانتی متر یا 40*40 سانتی متر است.
- برای گوسفندان باید حتماٌ آبشخور احداث نمود . چرا که لازم است در طول 24 ساعت ( شبانه روز ) آب در اختیار گوسفندان باشد . در دسترس بودن همیشگی آب برای دام ها موجب هضم و جذب بهتر مواد غذایی در دستگاه گوارش می شود و گوسفندان کمتر به سوء هاضمه مبتلا شده ، سلامت آنها به خطر نمی افتد . معمولاٌ برای هر 15 راس گوسفند باید 45 سانتی متر آبشخور در نظر گرفت .
جایگاه و تجهیزات لازم برای پرورش گوسفند
پرورش گوسفند در مقایسه با پرورش گاو به تجهیزات و امکانات کمتری احتیاج دارد و در اکثر کشورهای دنیا گوسفندان در بیشتر ایام سال به صورت آزاد پرورش می یابند و در فصل زمستان و ایام نا مساعد هوا در محیط های بسته به سر می برند. گوسفند حیوانی است که تنها از کوران باد و رطوبت نامناسب رنج میبرد و در برابر بسیاری از تغییرات جوی بردبار و مقاوم است. پس از احداث جایگاه باید به دسترسی آسان آب توجه داشت چرا که آب نیاز اولیه است.
آغل
تقسیمات داخلی آن باید به گونه ای باشد که بتوان آن را با توجه به نیاز و شرایط تغییر داد، مثالاً اگر دامدار مایل باشد فضایی برای نگهداری گوسفندان داشتی فراهم کند با اندک تغییراتی آن را فراهم کند. از جمله مسایلی که باید در نظر داشت عبارتند از دیوار چینی مناسب و نامساعد برای رشد هرگونه انگل، کف سازی محکم بادوام، غیرقابل نفوذ و غیر لغزنده، سقف سبک، ارزان و غیر قابل نفوذ برای جانوران،بهاربند با حصاربندی مناسب که همان حیاط آغل است، وسایل غذاخوری مدرن و کارآمد، نور و تهویه مناسب.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 8 صفحه
قسمتی از متن .doc :
کودهای مناسب برای شالیزار
کودهایی که در مزارع شالیکاری بکار میرود عبارتند از:
کودهای سبز، کودهای دامی و کودهای شیمیایی.
این کودها را باید در موقع مناسب به خاک اضافه کرد. اصولاً خاکی که کمتر از 2 درصد مواد آلی داشته باشد از نظر حاصلخیزی ضعیف است، چنین خاکی از ثبات و استقامت خوبی برخوردار نیست. این نوع خاک، آب و عناصر معدنی مورد لزوم گیاهان را نمیتواند در خود نگهدارد.
کود سبز:
کود سبز باقیماندة گیاهان است که پس از برداشت محصول قسمتی از آن در خاک باقی میماند و دارای اهمیت زیادی برای حاصلخیزی خاک است مثل کلش و سبوس، برگ، ساقه و باقیماندة ریشهها.
اضافه شدن مواد آلی به خاک توسط گیاه بستگی به نوع کشت و آب و هوا دارد.
کلش به برگ و ساقة گیاهان تیرة غلات گفته میشود که عمدهترین مواد اولیة تولید کننده و قسمت آلی و هوموس خاک را تشکیل میدهد و از نظر پتاس و کلسیم غنی است. افزودن این ماده در خزانه باعث افزایش مواد غذایی سطح خاک میگردد. اکثر وزن کلش از مواد آلی تشکیل شده است، مقدار ازت آن نسبتاً کم بوده (حدود 5/0 درصد و حتی کمتر) ولی در صورت تجزیه مقدار آن افزایش مییابد.
کلش دارای مواد شیمیایی زیادی است ولی عموماً فاقد اسید هومیک است کلش را میتوان مستقیماً به خاک افزود و یا اینکه ابتدا آنرا در محل مخصوصی تبدیل به کود نمود و سپس به خاک اضافه کرد. هر تن کلش 250 کیلوگرم هوموس میتواند تولید نماید. بطور کلی هدف از استفاده از کود سبز بالا بردن حاصلخیزی خاک، افزایش هوموس و مقدار ازت خاک میباشد. شخم کود سبز باید سطحی باشد زیرا اگر شخم عمیق صورت گیرد کلش در زیر خاک بدون تخمیر و پوسیدگی مانده و موجب اختلالاتی در خاک میگردد.
کودهای سبزی که در شالیزار استفاده میگردد عموماً شبدر و یا یونجه است، همچنین گیاهان دیگری که سازگار با شرایط رشد و نمو برنج باشند. گاهی اوقات از جلبکهای آبی نیز برای افزایش ازت خاک بهرهگیری می شود.
اخیراً در یکی از کشورهای آفریقایی توسط کود سبز توانستهاند عملکرد برنج را از 2 تن به 6 تن در هکتار برسانند.
در این روش از گیاه Sesbania rostrata متعلق به تیرة حبوبات (Leyuminosae) بعنوان کود سبز مورد استفاده قرار میگیرد. غدههای جذب کنندة ازت هم در ریشهها و هم در قسمتی از ساقه آن وجود دارد. این گیاه را 50 روز قبل از کاشت برنج در خاک میکارند سپس خاک را با ساقه و برگ و ریشة گیاه فوق مخلوط نموده و شخم میزنند و سپس نهالها یا نشاءهای برنج را روی آن میکارند. با استفاده از این روش 200 کیلوگرم ازت بخاک اضافه میگردد.
با توجه به اینکه هر هکتار زراعت برنج در طول هر دورة رشد به 80 تا 150 واحد ازت نیاز دارد و خاک برنجکاری باید همیشه از عناصر مصرفی غنی باشد مقدار ازت خاک نباید از 2/1 در هزار هکتار کمتر باشد.
استفاده از کودهای شیمیایی ازتدار برای تأمین این مقدار ازت به خاک برنجکاری هزینههای گزافی را میطلبد. بر این اساس محققین و پژوهشگران در کشورهایی نظیر ژاپن، چین و ویتنام بعد از تحقیقات زیاد متوجه شدند که نوعی سرخس بنام آزولا (Azolla) که از تیرة Salriniaceae میباشد، وجود دارد که بین این گیاه و نوعی جلبک همزیستی وجود داشته و جلبک بعلت جذب ازت موجود در جو یا ازتی که بصورت محلول در آب وجود دارد هر ساله مقدار زیادی ازت در حدود 200 کیلوگرم ازت به خاک میافزاید.
آزولا را چند ماه قبل از شروع کشت برنج در مزرعه یا شالیزار کشت میکنند و پس از حدود 3 تا 4 ماه آن را با خاک کاملاً شخم می زنند و سپس نشاءهای برنج را روی آن میکارند. گیاه آزولا علاوه بر اینکه باعث افزایش ازت خاک میگردد در کنترل علفهای هرز نیز مؤثر و مفید است، چون مانند لایهای سطح آب را میپوشاند.
همچنین آزولا باعث بهبود خصوصیات فیزیکی خاک نیز میگردد ولی باید توجه نمود که در تعارض با برنج قرار نگیرد.
دورة رشد آزولا در هر مرحله حدود یکماه است که در این مدت 10 تا 15 تن محصول تر تولید مینماید که در نتیجه 20 تا 40 گرم ازت حاصل میگردد.
کود دامی:
استفاده از کود دامی برای خاکهای شالیزار امری مهم و ضروری است کشاورزان باید هر ساله کود دامی بخاک اضافه نمایند، زیرا کود دامی مهمترین منبع تولید هوموس خاک است که در نتیجه موجب افزایش ازت خاک خواهد شد. هر تن کود میتواند در حدود 10 کیلوگرم ازت به خاک بیافزاید کودهای دامی از قبیل: کود اسب، کود گاو، کود گوسفند، کودهای مخلوط قدیمی و کود طیور میتوانند مورد استفاده قرار گیرند.
در آب و هوای مرطوب مانند گیلان که رطوبت زیاد است نباید مقدار کود مورد استفاده از 10 تا 12 تن در هکتار تجاوز نماید. بهترین مقدار مصرف کود دامی در زمینهای هوموس رسی و یا لیمونی 8 تا 10 تن در هکتار است در زمینهای شنی مانند شالیزارهای اطراف سواحل دریا این مقدار افزایش یافته و ممکن است بسته به درصد شن و فقیر بودن خاک تا 20 تن در هکتار نیز برسد. کودهای دامی دارای مواد آلی و معدنی، عناصر پرمصرف از قبیل ازت، فسفر، پتاس، کلسیم، منیزیم، گوگرد، منگنز، بور، مس، روی و کوبالت میباشد که در غنی سازی خاک شالیزار بسیار مهم بوده و در نتیجه باعث افزایش محصول برنج خواهد شد و هر ساله از پرداخت هزینة گزاف جهت تأمین کودهای شیمیایی پرهیز می شود.
کود دامی را باید در پاییز و قبل از رسیدن فصل سرما به خاک افزود. این نوع کودها باید کاملاً پوسیده باشند در غیر این صورت باعث رشد بی رویة علفهای هرز شالیزار شده و همچنین جذب آن نیز توسط گیاه مشکل خواهد شد و سبب عوارض و بیماری نیز روی برنج می گردد.
کودهای شیمیایی:
برنج در طول دورة رشد خود به سه نوع کود ازت، فسفر، پتاس نیاز بیشتری نسبت به سایر عناصر دارد که باید در این صورت بطریق صحیح و مناسبی در اختیار گیاه قرار داده شود. همانطوری که گفته شد افزودن هر کیلوگرم ازت، فسفر و پتاس به خاک میتواند تا 10 کیلوگرم محصول تولید نماید.
ازت:
ازت از جمله مهمترین کودهای شیمیایی در خاک است. این عنصر موجب سرعت رشد، سهولت تنفس، شادابی رنگ بوتهها، افزایش رشد ریشهها، بالا رفتن مقدار پروتئین گردیده، و همچنین اضافه کردن ازت بخاک باعث افزایش سطح برگ میگردد و بیشترین تأثیر آن زمانی است که قبل از تشکیل خوشه به گیاه داده شود.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 23
پیشگفتار
کاجها گروه بزرگی از سوزنی برگان هستند که کاشت آنها بعلت امتیازاتیکه دارند،هم از نظر پارک سازی و کاشت درختان درمیادین ،خیابانهای شهرها و هم از نظر جنگلکاری و ایجاد فضای سبز و تولید چوب حائز اهمیت بسیار است. جنس کاجها(pinus) دارای بیش از 900 گونه و واریته و فرمهای جغرافیائی بسیار زیاد هستند.
با یک نظر اجمالی معلوم می شود که دستگاه طبیعی این درختان اکثراً در مناطقی از نیمکره شمالی کره زمین گسترده است که دارای آب و هوای معتدل گرم ونیمه خشک یا آب و هوای مدیترانه ای است.
این درختان بعلت دامنه وسیع بردباری می توانند در صورت وجود آبیاری،شرایط مناطق استپی حتی نیمه بیابانی را نیز تحمل نمایند.
همیشه سبز بودن برگها،رویش نسبتا سریع بسیاری از گونه ها و واریته ها ، زیبائی شکل ظاهری آنها بویژه در جوانی قابلیت تولید چوب پر مصرف در صنایع، مقاومت زیاد در مقابل آلودگی هوا و از همه مهمتر، کم نیاز بودن این درختان ، امتیاز بسیار بزرگی برای استفاده از آنها در نقاط خشک ونیمه خشک بشمار می رود .
می دانیم که تهران ،پایتخت بزرگ ایران در دامنه جنوبی رشته کوههای البرزگسترده شده است و از
طرفی تحت اثرآب و هوای نیمه خشک دامنه های جنوبی البرز و از طرف دیگرتحت اثر آب و هوای خشک و نیمه بیابانی حاشیه کویر مرکزی ایران است. که رویهمرفته یک حالت آب و هوای
استپی و قاره ای بسیار متغیر ،گاهی با بادهای شدید و گرد وخاک همراه است . از نظر ارتفاع از سطح دریا قسمتهای 1100 متر و قسمتهای بلند تهران در شمیرانات حدود 1500 متر ارتفاع از سطح دریا بوده و جمعا 400 متر اختلاف ارتفاع در سطح شهر بزرگ تهران بنظر می رسد که از نظر محدودیت کاشت بسیاری از گونه های گیاهی تعیین کننده است .
ولی کاجها این اختلاف ارتفاع را بخوبی تحمل می کنند . بهر حال وقتی از کاشت سوزنی برگان در تهران صحبت بمیان می آید ، در ردیف اول برخی از گونه های مقاوم کاجها در جلو چشم کارشناسان جلوه گرمی شود . خاکهای موجود در اطراف تهران معمولا از ته نشین شدن خاکهای شسته شده از دامنه های جنوبی البرز که در دشت وسیعی بین دامنه های جنوبی البرز و برجستگی کم ارتفاع بین کهریزک و حسن آباد راه قم قرار گرفته است ، تشکیل شده دارای عمق مختلف که از طرف کوهستان بطرف دشت عمق آن افزایش می یابد ، و بافت بسیار متفاوت ، گاهی همراه با شن وقلوه سنگ درشت و گاهی دارای میزان درصد زیادی از خاک رس می باشد . برای چنین خاکهایی با بافت ناهمگن ، گروه کاجها با قدرت گسترش ریشه های قوی خود ، بهترین درختان بشمار
می آید .
ویژگیهای عمده گیاهی گونه های کاج (جنس کاج pinus)
کاجها عموما از تیره pinaceaeهستند .
اندازه :
کاجها درختان چوبدهی هستند که بین آنها درختان کوتاه تا درختانی به ارتفاع حدود 30 تا 35 متر
و قطر تنه حدود 80 تا 100 سانتی متر وجود دارد.
ریشه :
ریشه آنها عموما قوی ، منشعب و گسترده و با رشد سریع است .
ساقه و تنه :
ساقه آنها در جوانی مستقیم و تقریبا با ضریب شکلی (کاهش قطر ساقه از پایین تا بالا ) کم یا متوسط گاهی پوشیده از فلسهای زیبا در پیری دارای پوست کلفت و چوب پنبه ای شیردار برنگ قهوه ای مایل به آجری .
گرزن یا تاج درخت:
ابتدا بصورت باریک و مخلوطی در انتها ولی در سنین بالا کم کم گسترده و پهن می شود و گاهی حتی در برخی گونه ها چتری می شود.
شاخه ها:
شاخه ها دو نوع هستند. شاخه های بلند و شاخه های کوتاه. شاخه های بلند به جوانه ای ختم
می شود. در برخی از گونه ها شاخه ها افقی یا مشعلی و بسیار زیباست.
جوانه ها:
اکثراً مخروطی و پوشیده و از فلسهای قهوه ای مایل به خاکستری هستند.
برگها:
سوزنی،کم و بیش بلند گاهی طول آنها تا 30 سانتی متر در گونه های مختلف در گروه های
5،3،2 تائی ، برنگ سبز روشن، سبز تیره، کبود، خاکستری، آبی، گاهی با پوشش مومی از یک غلاف بیرون آید.
برگچه ها:
علاوه بر برگها، برگچه های فلسی شکل، بی رنگ روی شاخه های بلند دیده می شود.
گلها:
گلهای نر در سنبله ها(شاتونهای) کوتاه، انبوه و برنگ زرد تا قهوه ای، گلهای ماده مخروطی کوچک و بزرگ، باریک یا پهنی با فلسهای درشت چوبی، ابتدا سبز بعد قهوه ای کم و بیش تیره
که پس از تشکیل میوه، میوه ها در 1تا 3 سال می رسد.
میوه ها:
به شکل مخروطی با رنگ و ابعاد مختلف با فلسهای متفاوت که فلسها ابتدا روی محور اصلی بسته هستند ولی پس از رسیدن میوه فلسها باز شده و دانه ها آزاد می گردد. از میوه ها گاهی برای تشکیل دکورهای گیاهی خشک استفاده می شود.
دانه ها:
معمولاًکوچک، با اندازه متفاوت، هر دانه دارای یک بال نسبتاًدراز و نازک و غشائی است که
می تواند توسط آن به اطراف درخت پراکنده شود. دانه ها اکثراً دارای چربی قابل استخراج و خوراکی و در برخی از گونه ها بصورت آجیل خوراکی است(مانند کاج چتری یا بادامی
pinus pinea ) ) و چلغوره p.girardiana)) قوه نامیه دانه ها بسیار خوب است و اگر در شرایط مناسب(هوای خنک وخشک) نگهداری شود تا 3 سال و بیشتر فوه نامیه خود را حفظ می کند.
چوب:
چوب کاجها دارای صمغ قابل ملاحظه بوده، بدون نقش، ساده، برنگ سفید تا کرم با رگه های قهوه ای، دربرخی گونه ها چوب درون و چوب برون مشخص است، حلقه های رویش سالیانه مشخص است.
چوبیست نرم، نیمه سبک، نیمه سخت مناسب برای مصرف بصورت چوب برده در امور ساختمانی، صنایع خرده چوب و نؤوپان و کاغذ سازی و روکشهای لایه های میانه تخته- لائیها، گاهی برای
رویه نما جهت مبلهای آشپزخانه و اطاقهای کودکان، میز و نیمکت، در وپنجره و بسیاری از صنایع کوچک چوب، همچنین مناسب برای تهیه تیرهای نسبتاً کوتاه، پر گره جهت برق و تلفن وتلگراف و غیره جهت مصرف غالباً در بیرون شهرها.
نیاز اکولوژیکی:
کاجها عموماً درختانی کم نیاز، مقاوم به تغییرات شدید درجه حرارت، مقاوم به تغییرات تابش نور، مقاوم به خشکی و کم آبی ، مقاوم به باد (به استثنای برخی از گونه ها ییکه دارای چوبهای ترد و شکننده هستند .)
نسبتا سبک ، نرم ،خوش کار ،گاهی ترد و شکننده (برخی از گونه های آن از سنگینی برف آسیب دیده و می شکنند .) کاجها اکثرا درختان روشنایی پسندهستند . کاجها در صورتیکه انبوه کاشته شوند می توانند هرس طبیعی شوند و شاخه های زیرین خود را بتدریج از دست داده و تنه بلندی داشته باشند . از نظر شرایط خاک، کاجها بسیار کم نیاز بوده و معمولا در خاکهای خنثی و سنگلاخی
می توانند بخوبی برویند . در خاکهای عمیق سریعتر روییده و چوب همگنتر تشکیل میدهند . نسبت به تغییرات شرایط شیمیایی خاک زیاد حساس نیستند ولی در خاکهای گچی و آهکی نتیجه خوبی
نمی دهند. در خاکهای کمی شور شرایط را تحمل می کنند. در خاکهای تالابی و همیشه خیس نباید آنها را کاشت. خاکهای شنی رسی خنثی برای این درختان بهترین هستند به شرط اینکه عمق خوبی هم داشته باشد. در خاکهای با آهک زیاد ، گوگردی، شور، گچی و... کاشتن کاجها صلاح نیست.
تکثیر:
ازدیاد کاجها به وسیله کاشت بذر صورت می گردد و ازدیاد غیر جنسی آنها به وسیله کاشت قلمه
یا پیوند یا خوابانیدن و غیره متداول نیست. بذر این درختان را می توان در نهالستان یا در کیسه های پلی اتیلن کاشت و وقتی نهال به بلندی معینی رسید و از خطر نابودی گذشت براحتی در زمین اصلی یا در پارکها و میادین و حاشیه خیابان ها و رافوژها وغیره جابجا نمود. باید توجه کرد که هنگام
کاشت بذر در کیسه پلی اتیلن، کیسه حتماً در قسمت پایین سوراخ هایی برای خروج مازاد آب داشته باشد تا ریشه آنها نپوسد . هر گاه بذر کاجها در فضای آزاد و در زمین بدون کیسه نایلونی کاشته شود، پس از بدست آمدن نهال ها کندن آنها از خاک و انتقال آنها به فاصله نزدیک بدون خاک
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 30
پیاده سازی VLSI یک شبکه عصبی آنالوگ مناسب برای الگوریتم های ژنتیک
Johannes Schemmel1, Karlheinz Meier1, and Felix Sch¨urmann1
Universit¨at Heidelberg, Kirchho_ Institut f¨ur Physik, Schr¨oderstr. 90, 69120
Heidelberg, Germany,
schemmel@asic.uni-heidelberg.de,
WWW home page: http://www.kip.uni-heidelberg.de/vision.html
خلاصه
مفید بودن شبکه عصبی آنالوگ مصنوعی بصورت خیلی نزدیکی با میزان قابلیت آموزش پذیری آن محدود می شود .
این مقاله یک معماری شبکه عصبی آنالوگ جدید را معرفی می کند که وزنهای بکار برده شده در آن توسط الگوریتم ژنتیک تعیین می شوند .
اولین پیاده سازی VLSI ارائه شده در این مقاله روی سیلیکونی با مساحت کمتر از 1mm که شامل 4046 سیناپس و 200 گیگا اتصال در ثانیه است اجرا شده است .
از آنجائیکه آموزش می تواند در سرعت کامل شبکه انجام شود بنابراین چندین صد حالت منفرد در هر ثانیه می تواند توسط الگوریتم ژنتیک تست شود .
این باعث می شود تا پیاده سازی مسائل بسیار پیچیده که نیاز به شبکه های چند لایه بزرگ دارند عملی بنظر برسد .
1- مقدمه
شبکه های عصبی مصنوعی به صورت عمومی بعنوان یک راه حل خوب برای مسائلی از قبیل تطبیق الگو مورد پذیرش قرار گرفته اند .
علیرغم مناسب بودن آنها برای پیاده سازی موازی ، از آنها در سطح وسیعی بعنوان شبیه سازهای عددی در سیستمهای معمولی استفاده می شود .
یک دلیل برای این مسئله مشکلات موجود در تعیین وزنها برای سیناپسها در یک شبکه بر پایه مدارات آنالوگ است .
موفقترین الگوریتم آموزش ، الگوریتم Back-Propagation است .
این الگوریتم بر پایه یک سیستم متقابل است که مقادیر صحیح را از خطای خروجی شبکه محاسبه می کند .
یک شرط لازم برای این الگوریتم دانستن مشتق اول تابع تبدیل نرون است .
در حالیکه اجرای این مسئله برای ساختارهای دیجیتال از قبیل میکروپروسسورهای معمولی و سخت افزارهای خاص آسان است ، در ساختار آنالوگ با مشکل روبرو می شویم .
دلیل این مشکل ، تغییرات قطعه و توابع تبدیل نرونها و در نتیجه تغییر مشتقات اول آنها از نرونی به نرون دیگر و از تراشه ای به تراشه دیگر است و چه چیزی می تواند بدتر از این باشد که آنها با دما نیز تغییر کنند .
ساختن مدارات آنالوگی که بتوانند همه این اثرات را جبران سازی کنند امکان پذیر است ولی این مدارات در مقایسه با مدارهایی که جبران سازی نشده اند دارای حجم بزرگتر و سرعت کمتر هستند .
برای کسب موفقیت تحت فشار رقابت شدید از سوی دنیای دیجیتال ، شبکه های عصبی آنالوگ نباید سعی کنند که مفاهیم دیجیتال را به دنیای آنالوگ انتقال دهند .
در عوض آنها باید تا حد امکان به فیزیک قطعات متکی باشند تا امکان استخراج یک موازی سازی گسترده در تکنولوژی VLSI مدرن بدست آید .
شبکه های عصبی برای چنین پیاده سازیهای آنالوگ بسیار مناسب هستند زیرا جبران سازی نوسانات غیر قابل اجتناب قطعه می تواند در وزنها لحاظ شود .
مسئله اصلی که هنوز باید حل شود آموزش است .
حجم بزرگی از مفاهیم شبکه عصبی آنالوگ که در این زمینه می توانند یافت شوند ، تکنولوژیهای گیت شناور را جهت ذخیره سازی وزنهای آنالوگ بکار می برند ، مثل EEPROM حافظه های Flash .
در نظر اول بنظر می رسد که این مسئله راه حل بهینه ای باشد .
آن فقط سطح کوچکی را مصرف می کند و بنابراین حجم سیناپس تا حد امکان فشرده می شود (کاهش تا حد فقط یک ترانزیستور) .
دقت آنالوگ می تواند بیشتر از 8 بیت باشد و زمان ذخیره سازی داده (با دقت 5 بیت) تا 10 سال افزایش می یابد .
اگر قطعه بطور متناوب مورد برنامه ریزی قرار گیرد ، یک عامل منفی وجود خواهد داشت و آن زمان برنامه ریزی و طول عمر محدود ساختار گیت شناور است .
بنابراین چنین قطعاتی احتیاج به وزنهایی دارند که از پیش تعیین شده باشند .
اما برای محاسبه وزنها یک دانش دقیق از تابع تبدیل شبکه ضروری است .
برای شکستن این چرخه پیچیده ، ذخیره سازی وزن باید زمان نوشتن کوتاهی داشته باشد .
این عامل باعث می شود که الگوریتم ژنتیک وارد محاسبات شود .