مقایسه میزان رشد اجتماعی و سلامت عمومی دانش آموزان ورزشکار و غیرورزشکار

چکیده:

هدف پژوهش حاضر، بررسی تفاوت بین میزان رشد اجتماعی و سلامت عمومی دانش آموزان ورزشکار و غیرورزشکار می باشد. آزمودنی های این تحقیق، 200 نفر دانش آموز ورزشکار و 200 نفر دانش آموز غیرورزشکار با دامنه سنی 15 تا 18 سال بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. رشد اجتماعی آزمودنی های تحقیق با مقیاس رشد وایتزمن (1981) که توسط سیما نظیری در ایران هنجاریابی شده است و سلامت عمومی آنها با پرسشنامه استاندارد شده سلامت عمومی (GHQ)، (گلدبرگ و هیلر، 1979) مورد برسی قرار گرفت. اطلاعات بدست آمده تحقیق با استفاده از آزمون آماری t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل و فرضیه های تحقیق در سطح (05/0 P) بررسی شدند. نتایج آماری پژوهش نشان داد که بین پارامترهای سلامت عمومی و رشد اجتماعی دانش آموزان ورزشکار و غیرورزشکار تفاوت معنی داری وجود دارد. بین میزان سلامت عمومی دانش آموزان ورزشکار رشته های گروهی و انفرادی تفاوت معنی داری وجود ندارد. این در حالی است که بین میزان رشد اجتماعی دانش آموزان ورزشکار رشته های گروهی و انفرادی تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین بین میزان رشد اجتماعی و مدت فعالیت ورزشی دانش آموزان ارتباط معنی داری وجود ندارد، اما بین میزان سلامت عمومی و مدت فعالیت ورزشی دانش آموزان ارتباط معنی داری وجود دارد. به طور کلی نتایج تحقیق حاضر نشان داد که رشد اجتماعی و سلامت عمومی ورزشکاران از غیرورزشکاران بیشتر است و ورزشکاران رشته های گروهی نیز از رشد اجتماعی بالاتری نسبت به ورزشکاران رشته های انفرادی برخوردارند. این در حالی است که هر چند مدت فعالیت ورزشی دانش آموزان رابطه معناداری با میزان رشد اجتماعی نداشت، اما همین عامل در میزان سلامت عمومی آنها بسیار تأثیرگذار بود.

واژه های کلیدی: رشد اجتماعی، سلامت عمومی، ورزشکاران، غیرورزشکاران.

مقاله درمورد... تغذیه در ورزشکاران

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 30

تغذیه در ورزشکاران

پایگاه اطلاع رسانی پزشکان ایران

برای درک بهتر میتوانید قبل از مطالعه این بخش مبحث تغذیه متعادل را مطالعه فرمایید

در این مبحث به این سوالات پاسخ داده می شود:

آیا تفاوت رژیم غذایی ورزشکاران با افراد عادی کمی است یا کیفی ؟

 میزان کالری مصرفی ورزشکار چقدراست ؟

آیا با مصرف پروتئین زیاد می توان حجم عضلات را افزایش داد؟

آیا ورزشکاران باید چربی بیشتری نسبت به افراد عادی مصرف کنند ؟

آیا کلیه ورزشکاران به قرص های ویتامین و مواد معدنی نیاز دارند؟

در چه شرایطی یک ورزشکار نیاز به استفاده از مکمل دارد؟

آیا مصرف مکمل ها واقعاً برای ورزشکاران حرفه ای سودمند است؟

آیا مصرف مکمل ها همیشه قانونی و بی خطر است؟

آیا مصرف مکمل برای ورزشکاران  ضروری است؟

آیا مصرف مکملهای غذایی بی خطر است؟

آب چه نقشهایی را در بدن انسان ایفا میکند؟

آیا تشنگی معیار مناسبی برای کم آبی است؟

مصرف مایعات قبل،در حین و بعد از مسابقه به چه صورت باید باشد؟

علائم و خطرات کم آبی در ورزشکاران

چرا ورزشکاران همیشه در صدد کاهش وزن خود هستند؟

آیا همیشه با کاهش وزن می توان بر کارآیی ورزشی افزود؟

بهترین زمان کاهش وزن توسط ورزشکاران چه زمانی است؟

میزان مطلوب کاهش وزن در هر هفته چه میزان است؟

حداقل میزان چربی بدن در ورزشکاران مرد و زن تا چه اندازه میباشد؟

نقش آهن در بدن و میزان مورد نیاز آن در ورزشکاران زن و مرد چقدر است ؟

نقش کلسیم  در بدن و میزان مورد نیاز آن در ورزشکاران زن و مرد چقدر است ؟

غذاهای قبل از مسابقه چه تأثیری بر کارآیی ورزشکار دارد؟

آیا تغذیه قبل از مسابقات برای همه ورزشکاران یکسان است؟

مصرف غذای پیش از مسابقه چه زمانی صورت میگیرد؟

غذای قبل از مسابقه ترجیحاً باید محتوی چه موادی باشد؟

 بهترین برنامه غذایی مناسب  برای ورزشهای صبح و عصربرای هر ورزشکار چیست؟

تفاوت رژیم غذایی ورزشکاران با افراد عادی  

 رژیم غذایی یک ورزشکار باید در یک مطلب اساسی با رژیم غذایی فرد عادی تفاوت داشته باشد . ورزشکاران علاوه بر احتیاجات زندگی روزمره ، نیاز به سوخت برای تمرین و مسابقه دارند غذا سوخت لازم برای ورزشکاران را تأمین می کند ولی اغلب ورزشکاران از سوختی که در مخازن خود میریزند غافلند . پروتئین ، چربی و کربو هیدراتها سوخت بدن ( انرژی ) شما هستند . همه غذا ها ترکیب یکسانی از نظر محتوا ندارند . همانگونه که ماشینهای مسابقه نیاز به بنزین با درجه اکتان بالا دارند. ورزشکاران نیز نیاز به مواد غذایی دارای درجه کربوهیدرات بالا دارند .

کالری

یک ورزشکار نوجوان ( به خصوص فردی که در حال رشد است ) نسبت به هر زمان دیگری از زندگی نیاز بیشتری به کالری دارد . انرژی مورد نیاز همچنین به نوع ورزش تخصصی و برنامه تمرین شما بستگی دارد . یک دختر نوجوان با جثه متوسط که دارای فعالیت متوسط و هنوز در حال رشد است به حدود 2200 کالری در روز نیاز دارد ، حال آنکه یک دختر 15 ساله با جثه کوچک که رشدش کامل شده به حدود 1800 کالری یا کمتر نیاز دارد . پسران نوجوان بالاخص نیاز بسیاری به کالری دارند . یک پسر نوجوان در حداکثر رشد ممکن است به 4000 کالری در روز احتیاج داشته باشد . میزان کالری که در ورزش نیز می سوزد متفاوت است تمرین پیش از یک فصل در یک تیم فوتبال ممکن است در روز 500 کالری یا بیشتر بسوزاند.

نیاز به آب و املاح در ورزشکاران

  ارزیابی نیاز نرمال به آب

دریافت آب برای حیات لازم است و حتی ضروری تر از انرژی است، زیرا اگر بدن قادر است بدون دریافت غذا چندین هفته زنده بماند ، بدون دریافت آب نمی تواند بیش از چند روز به زندگی ادامه دهد.« ونسان» عقیده دارد: پیری و چروکیدگی ناشی از هدر رفتن آب یک بدن جوان است. بدن نوزادان دارای 85 درصد آب است، در صورتی که در ترکیب بدن یک فرد پیر حداکثر 60 درصد آب وجود دارد. نیاز به آب دائمی بوده و با مقدار آبی که بدن از دست می دهد متناسب است. از طرف دیگر مقدار آب مورد نیاز بر حسب ترکیب رژیم غذایی، درجه حرارت محیط، کار عضلانی و ... تغییر می کند. با افزایش فعالیت ورزشکار آب هدر رفته از بدن او بیشتر شده در نتیجه نیاز او به آب نیز افزایش می یابد. پس سن ورزشکار، میزان فعالیت او، درجه حرارت محیط، نوع غذایی که خورده است و بسیاری از عوامل دیگر بر نیاز او به آب مؤثر است که اگر تأمین نشود، خصوصاً در طول مسابقه، اثرات سوئی بر کیفیت عملکرد ورزشکار دارد. برای تعیین میزان نیاز به آب در شرایط طبیعی، بدون در نظر گرفتن گردش و دفع آب ناشی از فعالیت ورزشی سنگین، می توان فرمول cc 1=1 کیلو کالری ( به ازای هر کیلو کالری دریافتی نیاز به یک سانتیمتر مکعب است) را به عنوان نیاز منطقی پذیرفت. یا می توان گفت که وقتی رژیم غذایی تأمین کننده 3500 کیلو کالری انرژی باشد نیاز به آب cc 3500 است. به طور کلی، آنچه مطرح می باشد این است که تنها دریافت آب نباید در نظر گرفته شود بلکه آنچه باید مورد توجه باشد دفع آب است زیرا باید به اندازه کافی آب نوشید تا برای حداقل 5/1 لیتر دفع ادراری در روز کافی باشد. تا کلیه ها به راحتی مواد زائد را دفع کنند.

بررسی تفاوت بین میزان رشد اجتماعی و سلامت عمومی دانش آموزان ورزشکار و غیرورزشکار

بررسی تفاوت بین میزان رشد اجتماعی و سلامت عمومی دانش آموزان ورزشکار و غیرورزشکار

چکیده:

هدف پژوهش حاضر، بررسی تفاوت بین میزان رشد اجتماعی و سلامت عمومی دانش آموزان ورزشکار و غیرورزشکار می باشد. آزمودنی های این تحقیق، 200 نفر دانش آموز ورزشکار و 200 نفر دانش آموز غیرورزشکار با دامنه سنی 15 تا 18 سال بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. رشد اجتماعی آزمودنی های تحقیق با مقیاس رشد وایتزمن (1981) که توسط سیما نظیری در ایران هنجاریابی شده است و سلامت عمومی آنها با پرسشنامه استاندارد شده سلامت عمومی (GHQ)، (گلدبرگ و هیلر، 1979) مورد برسی قرار گرفت. اطلاعات بدست آمده تحقیق با استفاده از آزمون آماری t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل و فرضیه های تحقیق در سطح (05/0 P) بررسی شدند. نتایج آماری پژوهش نشان داد که بین پارامترهای سلامت عمومی و رشد اجتماعی دانش آموزان ورزشکار و غیرورزشکار تفاوت معنی داری وجود دارد. بین میزان سلامت عمومی دانش آموزان ورزشکار رشته های گروهی و انفرادی تفاوت معنی داری وجود ندارد. این در حالی است که بین میزان رشد اجتماعی دانش آموزان ورزشکار رشته های گروهی و انفرادی تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین بین میزان رشد اجتماعی و مدت فعالیت ورزشی دانش آموزان ارتباط معنی داری وجود ندارد، اما بین میزان سلامت عمومی و مدت فعالیت ورزشی دانش آموزان ارتباط معنی داری وجود دارد. به طور کلی نتایج تحقیق حاضر نشان داد که رشد اجتماعی و سلامت عمومی ورزشکاران از غیرورزشکاران بیشتر است و ورزشکاران رشته های گروهی نیز از رشد اجتماعی بالاتری نسبت به ورزشکاران رشته های انفرادی برخوردارند. این در حالی است که هر چند مدت فعالیت ورزشی دانش آموزان رابطه معناداری با میزان رشد اجتماعی نداشت، اما همین عامل در میزان سلامت عمومی آنها بسیار تأثیرگذار بود.

واژه های کلیدی: رشد اجتماعی، سلامت عمومی، ورزشکاران، غیرورزشکاران.

مقاله درباره نیاز به آب و املاح در ورزشکاران

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 11

نیاز به آب و املاح در ورزشکاران

ارزیابی نیاز نرمال به آب

دریافت آب برای حیات لازم است و حتی ضروری تر از انرژی است، زیرا اگر بدن قادر است بدون دریافت غذا چندین هفته زنده بماند ، بدون دریافت آب نمی تواند بیش از چند روز به زندگی ادامه دهد.« ونسان» عقیده دارد: پیری و چروکیدگی ناشی از هدر رفتن آب یک بدن جوان است. بدن نوزادان دارای 85 درصد آب است، در صورتی که در ترکیب بدن یک فرد پیر حداکثر 60 درصد آب وجود دارد. نیاز به آب دائمی بوده و با مقدار آبی که بدن از دست می دهد متناسب است. از طرف دیگر مقدار آب مورد نیاز بر حسب ترکیب رژیم غذایی، درجه حرارت محیط، کار عضلانی و ... تغییر می کند. با افزایش فعالیت ورزشکار آب هدر رفته از بدن او بیشتر شده در نتیجه نیاز او به آب نیز افزایش می یابد. پس سن ورزشکار، میزان فعالیت او، درجه حرارت محیط، نوع غذایی که خورده است و بسیاری از عوامل دیگر بر نیاز او به آب مؤثر است که اگر تأمین نشود، خصوصاً در طول مسابقه، اثرات سوئی بر کیفیت عملکرد ورزشکار دارد. برای تعیین میزان نیاز به آب در شرایط طبیعی، بدون در نظر گرفتن گردش و دفع آب ناشی از فعالیت ورزشی سنگین، می توان فرمول cc 1=1 کیلو کالری ( به ازای هر کیلو کالری دریافتی نیاز به یک سانتیمتر مکعب است) را به عنوان نیاز منطقی پذیرفت. یا می توان گفت که وقتی رژیم غذایی تأمین کننده 3500 کیلو کالری انرژی باشد نیاز به آب cc 3500 است. به طور کلی، آنچه مطرح می باشد این است که تنها دریافت آب نباید در نظر گرفته شود بلکه آنچه باید مورد توجه باشد دفع آب است زیرا باید به اندازه کافی آب نوشید تا برای حداقل 5/1 لیتر دفع ادراری در روز کافی باشد. تا کلیه ها به راحتی مواد زائد را دفع کنند.

یک راه ساده برای تامین آب بدن ورزشکار این است که قبل و پس از مسابقه او را وزن کنیم و به ازاء هر نیم کیلو کاهش وزن دو لیوان نوشیدنی به او بدهیم. بهتر است بجای آب ساده، آب میوه تازه و خنک با مقدار خیلی کم نمک افزوده(آب پرتقال یا آب گوجه فرنگی با کمی نمک) در اختیارش قرار گیرد چون آب خنک سریعتر جذب شده و به علاوه ویتامین C از دست رفته سدیم و کلر هم تامین می شود.

دریافت آب و فعالیت:

- فعالیت های عضلانی با از دست دادن آب برای تنظیم درجه حرارت بدن همراه است و هر چه فعالیت سنگین تر و طولانی تر باشد مقدار اتلاف آب بیشتر است. - فعالیت عظلانی با تغییرات همودینامیک (افزایش جریان خون و افزایش فشار خون) که در نتیجه آن حجم پلاسما 15 تا 20 درصد کاهش می یابد همراه است. کاهش زیاد آب بدن موجب کاهش توان کار بدن می شود (از دست دادن 2 درصد مایع، معادل 5/1 لیتر برای یک فرد 70 کیلوگرمی، موجب کاهش 20 درصد، و از دست دادن 4 درصد مایع موجب کاهش 40 درصد توان کاری است) بنابراین لازم است یک «سیاست آب» برقرار نماییم، به نحوی که به افراد عادت دهیم قبل از تشنگی آب بنوشند ( زیرا تشنگی یک علامت تأخیری کمبود آب است) تا به منظور جلوگیری از کاهش آب بدن حتی الامکان ذخیره کافی آب در بدن موجود باشد. بر اساس تجربیاتی که در سالهای اخیر انجام شده، می توانیم توصیه کنیم که در مدت سه ساعت قبل از شروع فعالیت، در درجه حرارت معمولی 500 تا 750 میلی لیتر آب به تدریج نوشیده شود تا موجب سوء هضم نشود. با وجود این توصیه می گردد که از نیم ساعت قبل از شروع فعالیت مسابقاتی یا تمرینی مایعات نوشیده نشود.

آشامیدنی ها

الف) آب: تنها آشامیدنی واقعاً لازم است. سایر نوشیدنیها نیز تأمین کننده آب به نحوی است که برای مصرف کننده دلپذیرتر باشد. آب آشامیدنی باید خنک، صاف، شفاف، بی بو و دارای اکسیژن (کیفیت لازم برای هضم خوب) و کمی املاح باشد. آب نباید مواد سمی یا میکروب داشته باشد.قبل از استفاده از آب چشمه یا چاه باید آب مورد آزمایش قرار گیرد. برای بهبود طعم آبهایی که طعم نامطلوب دارند می توان اقدامات زیر را انجام داد: - خنک کردن آب؛ - افزودن آب میوه های اسیدی (لیمو)؛ - افزودن شربت ها - افزودن آب میوه های تغلیظ شده (انگور، سیب). ب) آب های معدنی: کیفیت طعم آنها اغلب بهتر از آب شهرهاست. اما تمام آنها ویژگی های آب آشامیدنی را ندارند.

آبهای گازدار و آبهای دارای مقادیر زیاد املاح: این آبهای دارای خصوصیات و اثر دارویی غیرقابل چشم پوشی هستند، آنها را نباید مانند آب معمولی استفاده کرد. نوشیدن آنها فقط در شرایط خاص مجاز است. با وجود این خواهیم دید که بعد از فعالیت بدنی زیاد، این نوع آبها برای جبران ذخایر قلیایی بدن و از بین بردن اسیدوز ایجاد شده به دلیل خستگی استفاده می شوند.

ج) آشامیدنی های شور؛ سوپ ها و آش ها: با سبزی های تازه تهیه می شوند. از نظر تأمین انرژی اهمیتی ندارند بلکه به سبب تأمین آب و املاح (به عنوان مثال پتاسیم و سدیم) با ارزش هستند. خوردن سوپ در ابتدای غذا یک عات غذایی پسندیده است که نباید تغییر کند. در دوران مسابقات نباید این نوع سوپ ها را با آش گوشت و سوپ های ماهی که جایگزین کرد.

د) دم کردنی ها: از ریختن آب جوش روی برگها، گلها یا دانه ها به دست می آیند که باعث معطر شدن آب می شوند. در بین آنها چای و قهوه خصوصیات مهمی