تحقیق در مورد یزد تفت

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 9 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

مقدمه:

عمده ترین و شاید تنها کانون های طبیعی و دیدنی یزد در دامنه های شیر کوه می باشد. در استان یزد دو رشته کوه متمایز از هم وجود دارد. یکی در بخشی از کوه هایی است که در جهت شمال باختری- جنوب خاوری از مرکز ایران عبور می کند و به کوههای مرکزی ایران معروفند. دومی شامل رشته کوههایی است که در مناطق مرکزی شمالی و خاوری استان قرار دارند.

کوههای مهم استان یزد شیر کوه و خرانق هستند. شیر کوه از کوههای ... و مرکزی ایران می باشد که در دل کویر استان یزد قرار گرفته و دارای 4075متر ارتفاع از سطح دریا می باشد. و دارای قله های متعددی می باشد.

با تولیت گرانیتوئیدی شیر کوه با وسعتی بیش از1000کیلو متر مربع در بین مدارهای 31 درجه و 23دقیقه تا 31 درجه و45 دقیقه عرض شمالی و53 درجه و50 دقیقه تا 45 درجه و20 دقیقه طول شرقی در استان یزد قرار گرفته است. بخش اصلی با تولیت از سنگهای گرانیتوئیدی شامل گرانودیوریت، مونزوگرانیت، سینوگرانیت و تونالیت تشکیل گردیده، به علاوه دایکهای گابروین و دیوریتی، رگه های پگماتیتی و اسکارن نیز با فراوانی کمتر دیده می شود. کوارتز، پلاژیوکلاز و فلد سپات پتاسیم کانی های اصلی تشکیل دهنده گرانیتوئیدها هستند و کانیهای بیوتیت، گرافیت، آپاتیت و ...... نیز به صورت کانی فرعی در برخی از گرانیتوئیدها مشاهده می شوند.

سازند سنگستان غالباً با ناپیوستگی آذرین پی و رخساره ماسه سنگی، آهکی- ماسه سنگی روی گرانیت شیر کوه می نشیند اما در بعضی از نقاط سنگستان مستقیماً بر روی ماسه سنگهای نای بند بادگر شیبی قرار می گیرد.

بر روی سنگستان، سازند تفت قرار دارد که مرز آن تدریجی است و در بعضی نقاط سازند تفت با نا پیوستگی آذرین پی بر روی گرانیت شیر کوه می نشیند.

ایستگاه 1- :

شرح بازدید:

در مسیر یزد به سمت تفت هر چه به سمت شهر تفت و بالا دست آن می رویم به دامنه های کوه شیر کوه و رشته کوه ایران مرکزی می رسیم.

شیر کوه یک توده ی باتویستی گرانیتی است که اگر روی آن پوشش سنگی باشد آهک ضخیم لایه کرتاسه تفت است. در ایران مرکزی دو واحد دشت سر و کوهستان ویا سه واحد(دشت سر- کوهستان و پلایا) را در فاصله ی کمتر از چند صد کیلومتر می بینیم.

واحد کوهستان: شیر کوه و دامنه های آن.

دشت: منطقه ای که درآن بودیم.

واحد پلایا: نواحی نزدیک اردکان- منطقه ی چاه افضل در کویر سیاه کوه

خط کنیک: در حد فاصل کوه و دشت که واحد کوهستان را از دشت جدا می کند.

یکی از ویژگی های بارز در مناطق خشک واضح بودن خط کنیک و شکستگی بین کوه و دشت است.

در مناطق نیم مرطوب شکست شیب یا خط کنیک به این صورت واضح نیست.

دامنه های روبرو ساخت رسوبی است. (عکس ایستگاه 1)

ساخت رسوبی به دو دسته ی اصلی تقسیم می شود:

1- ساختهای آهکی دو..... ضخیم اعم از تک شیب- چین خورده- گسل خورده

2- ساخت های رسوبی غیر آهکی با تفاوت لایه های نازک آهک.

در منطقه ی بالادست، آهک کرتاسه ی تفت است که ضخامت زیادی از آن در اینجا باقی نمانده است. بخش بالایی که نسبتاً ضخیم تر از بخش پایینی است.

حفره های موجود در دامنه های شیر کوه به صورت عمودی می باشد که این حفره ها در اثر انحلال به وجود آمده اند و بسته به اندازه ی آنها به دو دسته تقسیم می شوند:

1- piH: حفره های کوچک میلیمتری و cm

2- Taffoni: حفره های بزرگ(لانه زنبوری)

در قسمت پایین دست دامنه شیر کوه مناطقی که رنگ روشن هستند(آهک نازک لایه) و مناطقی که رنگ تیره دارند شیل و ماسه سنگ سازند تنگستان است.

- در شیر کوه تشکیلات آهکی مقاومتر از شیل و ماسه سنگ است زیرا برونزدگی آهک بیشتر است یعنی شیل و ماسه سنگ بیشتر فرسایش یافته است.

البته نمی توان براساس ماهیت سنگ ها گفت که همیشه آهک از ماسه سنگ و شیل مقاومتر است، زیرا عواملی مانند اقلیم، پوشش گیاهی و.... باعث تفاوت مقاومت و حساسیت سنگ ها می شود.

دامنه موافق و دامنه مخالف:

دامنه موافق: امتداد شیب لایه ها با شیب توپوگرافی انطباق دارد، معمولاً دارای شیب کمتر از دامنه مخالف است و دامنه منطبق هر یک لایه سنگی سخت است.

دامنه مخالف: امتداد شیب لایه ها با شیب توپوگرافی انطباق دارد. شیب دامنه تندتر از دامنه موافق است. معمولاً تناوبی از لایه های سخت و نرم در دامنه قابل رؤیت است.

قسمتی از دامنه شیر کوه را که می بینیم دارای لایه بندی موازی است، همین دامنه مربوط دامنه مخالف است و در شیب آن دامنه موافق است از نظر زمین لغزشی دامنه موافق حساستر است زیرا اگر ما پایین دامنه را خالی کنیم ذرات در جهات ثقل شروع به حرکت می کنند. اگر در تشکیلات آهکی، آهک ضخیم لایه را داشته باشیم علاوه بر کادن و کارست تخریب مکانیکی و فیزیکی را می توانیم داشته باشیم در این منطقه تخریب فیزیکی و مکانیکی به صورت دما شکافتگی است.

ایستگاه 2- :

در اینجا تشکیلات تقریباً مادنی با ترکیبات آهکی را داریم.(مادن ترکیب رس و یکسری املاح) مردم اطراف خاک های این منطقه را برداشته، رسوباتی که از داخل کنده اند باعث خالی شدن داخل آن شده و سقف آن نیز از ریزش جلوگیری می کند.

رس این منطقه از نوع رس بنتونیت است که برای جذب رطوبت از آن استفاده می شود مثلاً در گذشته پشت بام منازل را به وسیله ی رس بنتونیت پوشش می داند زیرا این رس جاذب الرطوب در اثر جذب رطوبت افزایش حجم پیدا می کند که البته امروزه به دلیل وجود عایق های مناسب این رس ها دیگر مورد استفاده قرار نمی گیرند.

قسمت دوم:

رسوباتی که در حد سیلیت و رس و ماسه هستند و نمونه آثارات رسوبات یخ بادی هستند(رسوبات یخ بادی تحت تأثیر فرآیندهای یخچالی و بادی بطور همزمان در منطقه شکل گرفته است)لس می گویند که در زون کپه داغ در آذربایجان و ترکمنستان نمونه این رسوبات را داریم. لس ها توسط باد جا به جا شده و به پایین دست انتقال می یابند بافت خاک را بهبود بخشیده و در نتیجه خاک برای کشاورزی مناسب می گردد.

شکستگی ها به دو صورت گسل و درز شکاف است- گسل ها با جا بجایی طرفین شکستگی ولی درز و شکافت بدون جا به جایی طرفین شکستگی.

اگر دامنه درز و شکاف باشد تخریب و فرسایش تشدیدی است.

اگر لایه ها جا به جایی دیده می شود با این شکستگی گسل می گویند.

تخریب و فرسایشی که روی آهک داریم تحت عنوان فرآیندهای انحلالی روی سنگ های آهکی است.دامنه های غربی نسبت به دامنه های شرقی و دامنه های شمالی نسبت به دامنه های جنوبی آثار انحلالی بیشتری دارد چون در این قسمت ها پتانسیل رطوبت بیشتر است در نتیجه فرآیندهای انحلالی آنها بیشتر است.

تحقیق در مورد نساجی یزد

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 14 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

مقدمه

درقرون اولیه اسلامی کارگاه های پارچه بافی ساسانی در شوش ، ری و مرو به کار خود ادامه دادند و با همان کیفیت به تولید پارچه پرداختند ، زیرا مراکز نساجی بر مبنای عوامل متعددی پا گرفته بودند ؛ از جمله نزدیک بودن به جاده های تجاری و دسترسی به آب کافی . در این میان پارچه بافی شوشتر به خاطر تولید ابریشمینه های «‌رومی» از شهرت خاص برخورداربود.

« خفتان » که برای دوخت نوعی جوشن به این نام معروف شده بود ،در میان منسوجات صدر اسلام از مرکز ماوراء النهر به نقاط جنوبی و غربی اشاعه یافت . در فسا پارچة پرده ای از ابریشم و پم با حاشیه های ویژه به صورت اختصاصی برای امرای وقت یافته می شد . یکی از این نمونه ها که بسیار آشیب دیده و امروز در موزه منسوجات واشنگتن نگه داری می شود ، مربوط به سال های 127 تا 132 هـ . ق است .

از مراکز دیگر پارچه بافی شهر «‌طراز » بود که در جنوب ترکستان شرقی و شمال افغانستان کنونی قرار داست و «‌دیبای » آن رواج جهانی یافت . در این پارچه ها کتیبه نویسی تزیینی و سوزن دوزی در حاشیة پارچه متداول شد که مشخصه اصلی بسیاری از منسوجات خلافت امویان است .

این پارچه دو نوع داشت ؛ طراز شاهانه که برای پادشاه و امیر و نزدیکانشان بافته می شد و حتی گاهی اوقات کارگاه های آن در کاخ شاهی دایر می شد و تحت نظارت خاندان شاهی کار می کرد . نوع دوم ، طراز عامه که برای دولتمندان تولید می شد . مهمترین و با ارزش ترین مورد مصرف این پارچه های کتیبه دار برای پوشش « کعبه » خانة خدا بود .

در این دوره مراکز پرورش کرم ابریشم بیشتر در ایالات شمالی ایران ، یعنی آذربایجان ، طبرستان و خراسان متمرکز بود . در خراسان هشتاد کارگاه تولید پارچه وجود داشت که برای بازارهای فروش خود در شوش و اهواز ،پارچه های پنبه ای مخصوص عمامه و ابریشمینه هایی برای انواع لباس ، چادر و روسری تولید می کرد .

کازرون در فارس ابریشمینه های محلی ، پیراهن و روسری پنبه ای ، پارچه های کتانی و کرکی از موی بز و نیز قالی و گلیم به اطراف صادر می کرد .

صنایع پارچه بافی به ویژه در شمال شرقی ایران رونق داشت و خراسان ، نیشابور و مرو بهترین پنبه و پارچه با تارهای نخی را تولید م کردند . در مرو به ویژه تهیه پارچه ای سیاه که مورد مصرف عباسیان بود و ابریشمینه های کتیبه دار برای عمامه با شهرت فراوان تولید می شد .

در دورة سامانی ، بخارا به بازار جهانی برای تجارت پارچه ابریشمی بدل شد و پارچه نخی نازکی به نام « چیت موصلی » ونوعی پارچه پنبه ای ضخیم معروف به زندینجی » را به سراسر جهان می فروخت .

نظام پارچه بافی طراز تا آغاز تهاجمات مغولان در سدة هفتم پابرجا بود اما با حمله مغول همه چیز به نابودی کشیده شد . در دوره بعد تیموریان و صفویان کارگاه های پارچه بافی را از نو احیا کردند و به تولید پارچه پرداختند.

ابریشم های اسلامی که در کلیساهای اروپایی به جا مانده است . نشان دهندة تجارت پر رونق و سامان یافته آن دوره است . علاوه بر این برخی از این پارچه ها هدایای شاهانه ای است که از سوی کارگاه های بافندگی ایران به کشورهای اروپایی ارسال می شد . استقبال قابل توجه اروپاییان از این تولیدات سرانجام موجب راه اندازی صنعت ابریشم بافی در قرن چهاردهم میلادی ( هشتم هـ . ق ) در کشورهای مغرب زمین شد . یکی از بهترین نمونه های ابریشمینه های اسلامی در کلیساهای اروپا ، کفن « قدیسی یوسی » باقی مانده در دیر موقوفی آن قدیس است . این پارچه که پس از اولین جنگ صلیبی به فرانسه آورده شده بود ، از جنس ابریشم و با بافت جناغی ضخیم است که شیوة طراحی ایرانی آن چشمگیر و به شیوه قالی های ایرانی است . روی این پارچه دو ردیف فیل که نماد قدرت بود ، خروس که از نشانه های هنر ساسانی است و شترهایی که از سر به دم دیگری متصل هستند ، مشاهده می شود .

کتیبه ای به زبان فارسی نیز بر این پارچه ابریشمی نقش بسته است . این پارچه در موزه لوور نگه داری می شود .

از این مهم می توان دریافت که منسوجات ایرانی نه تنها هویت خود را در طول تاریخ حفظ کرده ، بلکه در صنایع پارچه بافی دیگر ملت های اسلامی و دنیا تأثر گذاشت .

آل بویه ( حدود 320تا 447 هـ ق ) سازمان « طراز شاهانه » را از تصاحب خلافت عباسی بیرون آورده و در تصرف خود گرفتند . از همان زمان نواحی زیر حکومت دیلیمان مراکز مهم پارچه باقی شد و سراسر خاک طبرستان به مرکز پرورش کرم ابریشم تبدیل شد . در این دوره ری نیز صاحب پارچه بافی مهمی بود . خز ابریشمی از شوش ، ردا و جامه بلند زنانه از فارس ، عبا و روپوش از اصفهان ، پارچه حفّی از نیشابور ، پارچه نخی از رو ، ابریشمینه زرد وزی شده از بغداد ، زربفت ها از روم شرقی و… همه به دست بازرگانان شهر ری داد و ستد می شد .

منسوجات سلجوقی به دشواری از منسوجات دیلمیان قابل تفکیک است و در بسیاری موارد نقش غالب در تمامی این پارچه ها ، نقش عقاب و شاهین با کاکل شاخ مانند است . زیرا سلجوقیانی که بر ایران تسلط یافتند، تمامی کارگاه های پارچه بافی آل بویه را به تصاحب خود در آوردند و انواع نقش و نگارهای آنان را به کار بستند .

به مرور تزیینت مرغی با عناصر ریز نقش و ظرافت بسیار ، همراه نگارههای هندسی ، شاخه های پیچیده و برگ های نخل در منسوجات راه یافت و نقش عقاب خود درفش سلجوقیان شد . نقش ابوالهول و تصاویر افسانه ای با سر و گردن زن و بال و دم و چنگال کرمس بر روی ابریشمینههای سلجوقیان ایران و سلجوقیان آسیای صغیر ، سوریه مصر و اسپانیای اسلامی به کار رفت .

منسوجات دوره تیموری بسیار کم به دست آمده است و اطلاعات موجود درباره آنها بیشتر از نوشته هاغی جهانگردانی چون مارکوپولو با تصاویر مینیاتور که انواع جامه را به تصویر کشیده و نقوش و رنگ های به کار رفته در آنها را به دقت ترسیم کرده ، قابل درک است .

درآغاز دوره صفویه شهرهای تبریز ،کاشان ، یزد ، اصفهان و نیز مراکزی از خراسان دارای صنایع بافندگی پیشرفته ای بود و پارچه های جناغی باف نخی ، اطلس ، ابریشمینه گل برجسته چینی ، زربفت و مخمل تولید می شد . برای اولین بار نخملی که با چند لایه بافت تولید می شد ، در دوره صفوی ظاهر شد . از دوره تهماسب ( 930 تا 984 هـ . ق ) کاشان مقام مهمترین مرکز پارچه بافی را به دست آورد و زری و اطلس و مخمل همراه با قالی های ابریشمی به دیگر نقاط صادر شد .

شاه عباس صنایع بافندگی را به چنان پایه ای رساند که به عنوان پشتوانه سیاست های وی مطرح شد . در این دوره پرورش ابریشم در مازندران رواج داشت و ابریشم خام به روسیه و اروپا صادر می شد .

در دوره صفویه تخیلات شاعرانه و افسانه پردازی هایی که در مینیاتور تجسم یافته بود ، بر پارچه های نفیس و مخمل جای گرفت . بافته های نقش دار یا رنگی علاوه بر لباس ، در تزیین اثاثیه خانه و پوشش اسب ها نیز به کار می رفت و در خیابان آویخته ، یا در مراسم تشریفاتی در زیر پا گسترده می شد.

پارچه ها در شکل گیری خیمه ها نیز کاربرد ویژه می یافت و رنگ ها و بافت های گوناگون درکنار هم به کار می رفت . در ترکیب مخمل های نقش برجسته با اطلس طلایی و بافته های مروارید دوزیشده و قالی های طرح ترنجی ،خیمه هایی افسانه ای به پا می شد .

در منسوجات قرندهم هجری صحنه های توصیفی با الهام از مینیاتورها شدیداً راه یافت و عناصر تصویری پیشین توسط هیکل های شکارچی ، امیر زاده و… اشغال شد .

معرفی مختصر موزه های استان یزد 15ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 15

معرفی مختصر موزه های استان یزد :الف) موزه های وابسته به سازمان میراث فرهنگی و گردشگری . 1- موزه آئینه و روشنایی : این محل که پیش از انقلاب اسلامی گفته می شود که به عنوان باغ و خانه یکی از سرمایه داران یزد مورد استفاده بوده است . پس از پیروزی انقلاب اسلامی با استناد به فتوای چهارمین شهید محراب حضرت آیت ا... صدوقی به عنوان موزه قصر آئینه مورد استفاده عامه مردم قرار گرفت . سبک معماری این ساختمان ترکیبی است از معماری سنتی و معماری اروپایی و شامل : اتاق هایی رو به استخر یا نشیمن بهاری ، اتاق خواب ، قسمت شاه نشین، حوضخانه و سرویس است . قدمت قدیمی ترین قسمت ساختمان که با مصالح سنتی ساخته شده حدود 60 سال و از احداثات دوران پهلوی است مساحت کل زمین 81740 مترمربع و زیربنای آن 837 مترمربع است . در حال حاضر این مکان به عنوان موزه تخصصی آئینه و روشنایی مورد بازدید علاقمندان است و اشیاء نمایش گذاشته و بصورت زیر دسته بندی   می شوند . -    اشیاء روشنایی پی سوز شامل : نصبی ، آویز ، پایه دار ، دستی -    شمع سوز شامل : نصبی ، آویز ، پایه دار ، دستی -    نفت سوزها -    گاز سوزها -    برق سوزها-    مجموعه آئینه ها- نشانی : خ کاشانی روبروی پارک هفت تیر - شماره تماس : [phone] - تأسیس : 1377             - تعداد اشیاء : 124 مورد 2- موزه زیلو و پلاس میبد : زیلو یکی از کهن ترین دست بافته های ایرانی است که به عنوان فرش و زیرانداز مورد استفاده همگان قرار می گرفته است ، تار و پود زیلو از نخها و الیاف پنبه ای و بافت آن در عین سادگی اولیه ، نسبتاً و از فنون ویژه برخوردار بوده است . برخلاف انواع دیگر فرش که بیشتر در محیط های عشایری و سردسیر رواج داشته ، بافت و بهره برداری از زیلو بیشتر در مناطق شهری و روستایی به ویژه در نواحی گرم و خشک مرسوم بوده است . بهترین زیلوها را در میبد می بافتند و آنجا به اقصی نقاط کشور می فرستادند . موزه زیلو و پلاس میبد در مکان فرهنگی و تاریخی بنام کاروانسرای میبد که از جمله آثار به ثبت رسیده در فهرست آثار ملی کشور می باشد به همت میراث فرهنگی استان افتتاح شد . در این موزه تخصصی زیلوهای موجود به دو گروه زیلوهای قدیمی و زیلوهای جدید تفکیک می شوند . تعداد زیلوهای قدیمی به 50 تخته می رسد ، قدیم ترین این زیلوها ، زیلویی است متعلق به سال 808 هـ .ق که توسط علی بیدی ابن حاجی میبدی با طرح محرابی و یا فنون خاصی نسبت به زیلوهای دیگر از سه رنگ آبی ، سفید ، قرمز بافته شده است و زیلوهای جدید نیز در سالهای اخیر و در کارگاهی که قسمتی از همین موزه می باشد و برای احیاء نگاره های زیلو افتتاح شده بافته شده اند . - نشانی : بلوار قاضی میرحسین ـ کاروانسرای میبد - شماره تماس : [phone]- تأسیس : 1381            - تعداد اشیاء : 115 زیلو و پلاس  روند بنیانگذاری موزه زیلوی میبد :

زیلو، یکی از کهنه ترین دستبافته های ایرانی است که به عنوان فرش و زیرانداز مورد استفاده همگان قرار میگرفته است تار و پود زیلو از نخها و الیاف پنبه های و بافت آن در عین سادگی اولیه، نسبتاً پیشرفته و از فنون ویژه ای برخوردار است.برخلاف انواع دیگر فرش که بیشتر در محیطهای عشایری و سردسیر رواج یافته، بافت و بهره برداری از زیلو بیشتر در مناطق شهری و روستایی به ویژه در مناطق گرم و خشک مرسوم بوده است.به گواهی گزارشهای تاریخی، بافت زیلو از دیرباز در استانهای فارس و خراسان و آذربایجان و نواحی پیرامون کویر رواج داشته و در منطقه یزد بیشترین و بهترین زیلوها را در منطقه میبد میبافته اند و از اینجا به اقصی نقاط کشور می فرستاده اند.در روزگار گذشته، زیلو علاوه بر مصارف خانگی در اماکن عمومی به ویژه مساجد، مدارس و زیارتگاه ها و اماکن متبرکه وسیعاً مورد استفاده قرار میگرفته است و هنوز هم کمتر مکان عمومی قدیمی است که نمونه هایی از زیلوی میبد در آن یافت نشود.متأسفانه در سالهای اخیر، با رواج موکت و کفپوشهای دیگر، بازار این دستبافته ارزشمند و بادوام ملی از رونق افتاد و دشواریهای فروش به اضافه پاره ای دشواریهای تولید، موجب شد که این هنر - صنعت در آخرین پایگاه تاریخی خود (شهرستان میبد) دستخوش یک بحران جدی و تهدید کننده گردد. از سوی دیگر شمار قابل توجهی از زیلوهای تاریخ و نفیس میبد که همه از سرمایه های ملی و هنری است، از قرنها پیش در شهرها و روستاهای کشور پراکنده اند که در مورد آنها بیم همه نوع آسیب و آفتهای گوناگون وجود دارد.واقعیتهای یاد شده زمینه یک سلسله نگرانی و به دنبال آن چاره اندیشی برای احیاء و پایداری این هنر - صنعت در شهر تاریخی میبد گردید. از ده سال پیش اندیشه تأسیس موزه زیلوهای تاریخی شکل گرفت و همزمان کوششهایی در سازمان میراث فرهنگی استان یزد و شهرستان میبد آغاز شد. این فعالیتها در سه زمینه اصلی ادامه یافت:1- آماده سازی مکان موزه (کاروانسرای میبد) بنای موزه کاروانسرایی قدیمی است که توسط میراث فرهنگی کشور در طی پنج سال مرمت شده است. این کاروانسرا در مجموعه کاروانی میبد واقع در بلوار قاضی میرحسین قرار گرفته است. 2- بازآفرینی نگاره های سنتی (کارگاه موزه) نگاره

معرفی مختصر موزه های استان یزد 15ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 15

معرفی مختصر موزه های استان یزد :الف) موزه های وابسته به سازمان میراث فرهنگی و گردشگری . 1- موزه آئینه و روشنایی : این محل که پیش از انقلاب اسلامی گفته می شود که به عنوان باغ و خانه یکی از سرمایه داران یزد مورد استفاده بوده است . پس از پیروزی انقلاب اسلامی با استناد به فتوای چهارمین شهید محراب حضرت آیت ا... صدوقی به عنوان موزه قصر آئینه مورد استفاده عامه مردم قرار گرفت . سبک معماری این ساختمان ترکیبی است از معماری سنتی و معماری اروپایی و شامل : اتاق هایی رو به استخر یا نشیمن بهاری ، اتاق خواب ، قسمت شاه نشین، حوضخانه و سرویس است . قدمت قدیمی ترین قسمت ساختمان که با مصالح سنتی ساخته شده حدود 60 سال و از احداثات دوران پهلوی است مساحت کل زمین 81740 مترمربع و زیربنای آن 837 مترمربع است . در حال حاضر این مکان به عنوان موزه تخصصی آئینه و روشنایی مورد بازدید علاقمندان است و اشیاء نمایش گذاشته و بصورت زیر دسته بندی   می شوند . -    اشیاء روشنایی پی سوز شامل : نصبی ، آویز ، پایه دار ، دستی -    شمع سوز شامل : نصبی ، آویز ، پایه دار ، دستی -    نفت سوزها -    گاز سوزها -    برق سوزها-    مجموعه آئینه ها- نشانی : خ کاشانی روبروی پارک هفت تیر - شماره تماس : [phone] - تأسیس : 1377             - تعداد اشیاء : 124 مورد 2- موزه زیلو و پلاس میبد : زیلو یکی از کهن ترین دست بافته های ایرانی است که به عنوان فرش و زیرانداز مورد استفاده همگان قرار می گرفته است ، تار و پود زیلو از نخها و الیاف پنبه ای و بافت آن در عین سادگی اولیه ، نسبتاً و از فنون ویژه برخوردار بوده است . برخلاف انواع دیگر فرش که بیشتر در محیط های عشایری و سردسیر رواج داشته ، بافت و بهره برداری از زیلو بیشتر در مناطق شهری و روستایی به ویژه در نواحی گرم و خشک مرسوم بوده است . بهترین زیلوها را در میبد می بافتند و آنجا به اقصی نقاط کشور می فرستادند . موزه زیلو و پلاس میبد در مکان فرهنگی و تاریخی بنام کاروانسرای میبد که از جمله آثار به ثبت رسیده در فهرست آثار ملی کشور می باشد به همت میراث فرهنگی استان افتتاح شد . در این موزه تخصصی زیلوهای موجود به دو گروه زیلوهای قدیمی و زیلوهای جدید تفکیک می شوند . تعداد زیلوهای قدیمی به 50 تخته می رسد ، قدیم ترین این زیلوها ، زیلویی است متعلق به سال 808 هـ .ق که توسط علی بیدی ابن حاجی میبدی با طرح محرابی و یا فنون خاصی نسبت به زیلوهای دیگر از سه رنگ آبی ، سفید ، قرمز بافته شده است و زیلوهای جدید نیز در سالهای اخیر و در کارگاهی که قسمتی از همین موزه می باشد و برای احیاء نگاره های زیلو افتتاح شده بافته شده اند . - نشانی : بلوار قاضی میرحسین ـ کاروانسرای میبد - شماره تماس : [phone]- تأسیس : 1381            - تعداد اشیاء : 115 زیلو و پلاس  روند بنیانگذاری موزه زیلوی میبد :

زیلو، یکی از کهنه ترین دستبافته های ایرانی است که به عنوان فرش و زیرانداز مورد استفاده همگان قرار میگرفته است تار و پود زیلو از نخها و الیاف پنبه های و بافت آن در عین سادگی اولیه، نسبتاً پیشرفته و از فنون ویژه ای برخوردار است.برخلاف انواع دیگر فرش که بیشتر در محیطهای عشایری و سردسیر رواج یافته، بافت و بهره برداری از زیلو بیشتر در مناطق شهری و روستایی به ویژه در مناطق گرم و خشک مرسوم بوده است.به گواهی گزارشهای تاریخی، بافت زیلو از دیرباز در استانهای فارس و خراسان و آذربایجان و نواحی پیرامون کویر رواج داشته و در منطقه یزد بیشترین و بهترین زیلوها را در منطقه میبد میبافته اند و از اینجا به اقصی نقاط کشور می فرستاده اند.در روزگار گذشته، زیلو علاوه بر مصارف خانگی در اماکن عمومی به ویژه مساجد، مدارس و زیارتگاه ها و اماکن متبرکه وسیعاً مورد استفاده قرار میگرفته است و هنوز هم کمتر مکان عمومی قدیمی است که نمونه هایی از زیلوی میبد در آن یافت نشود.متأسفانه در سالهای اخیر، با رواج موکت و کفپوشهای دیگر، بازار این دستبافته ارزشمند و بادوام ملی از رونق افتاد و دشواریهای فروش به اضافه پاره ای دشواریهای تولید، موجب شد که این هنر - صنعت در آخرین پایگاه تاریخی خود (شهرستان میبد) دستخوش یک بحران جدی و تهدید کننده گردد. از سوی دیگر شمار قابل توجهی از زیلوهای تاریخ و نفیس میبد که همه از سرمایه های ملی و هنری است، از قرنها پیش در شهرها و روستاهای کشور پراکنده اند که در مورد آنها بیم همه نوع آسیب و آفتهای گوناگون وجود دارد.واقعیتهای یاد شده زمینه یک سلسله نگرانی و به دنبال آن چاره اندیشی برای احیاء و پایداری این هنر - صنعت در شهر تاریخی میبد گردید. از ده سال پیش اندیشه تأسیس موزه زیلوهای تاریخی شکل گرفت و همزمان کوششهایی در سازمان میراث فرهنگی استان یزد و شهرستان میبد آغاز شد. این فعالیتها در سه زمینه اصلی ادامه یافت:1- آماده سازی مکان موزه (کاروانسرای میبد) بنای موزه کاروانسرایی قدیمی است که توسط میراث فرهنگی کشور در طی پنج سال مرمت شده است. این کاروانسرا در مجموعه کاروانی میبد واقع در بلوار قاضی میرحسین قرار گرفته است. 2- بازآفرینی نگاره های سنتی (کارگاه موزه) نگاره

تحقیق در مورد نساجی یزد

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 14 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

مقدمه

درقرون اولیه اسلامی کارگاه های پارچه بافی ساسانی در شوش ، ری و مرو به کار خود ادامه دادند و با همان کیفیت به تولید پارچه پرداختند ، زیرا مراکز نساجی بر مبنای عوامل متعددی پا گرفته بودند ؛ از جمله نزدیک بودن به جاده های تجاری و دسترسی به آب کافی . در این میان پارچه بافی شوشتر به خاطر تولید ابریشمینه های «‌رومی» از شهرت خاص برخورداربود.

« خفتان » که برای دوخت نوعی جوشن به این نام معروف شده بود ،در میان منسوجات صدر اسلام از مرکز ماوراء النهر به نقاط جنوبی و غربی اشاعه یافت . در فسا پارچة پرده ای از ابریشم و پم با حاشیه های ویژه به صورت اختصاصی برای امرای وقت یافته می شد . یکی از این نمونه ها که بسیار آشیب دیده و امروز در موزه منسوجات واشنگتن نگه داری می شود ، مربوط به سال های 127 تا 132 هـ . ق است .

از مراکز دیگر پارچه بافی شهر «‌طراز » بود که در جنوب ترکستان شرقی و شمال افغانستان کنونی قرار داست و «‌دیبای » آن رواج جهانی یافت . در این پارچه ها کتیبه نویسی تزیینی و سوزن دوزی در حاشیة پارچه متداول شد که مشخصه اصلی بسیاری از منسوجات خلافت امویان است .

این پارچه دو نوع داشت ؛ طراز شاهانه که برای پادشاه و امیر و نزدیکانشان بافته می شد و حتی گاهی اوقات کارگاه های آن در کاخ شاهی دایر می شد و تحت نظارت خاندان شاهی کار می کرد . نوع دوم ، طراز عامه که برای دولتمندان تولید می شد . مهمترین و با ارزش ترین مورد مصرف این پارچه های کتیبه دار برای پوشش « کعبه » خانة خدا بود .

در این دوره مراکز پرورش کرم ابریشم بیشتر در ایالات شمالی ایران ، یعنی آذربایجان ، طبرستان و خراسان متمرکز بود . در خراسان هشتاد کارگاه تولید پارچه وجود داشت که برای بازارهای فروش خود در شوش و اهواز ،پارچه های پنبه ای مخصوص عمامه و ابریشمینه هایی برای انواع لباس ، چادر و روسری تولید می کرد .

کازرون در فارس ابریشمینه های محلی ، پیراهن و روسری پنبه ای ، پارچه های کتانی و کرکی از موی بز و نیز قالی و گلیم به اطراف صادر می کرد .

صنایع پارچه بافی به ویژه در شمال شرقی ایران رونق داشت و خراسان ، نیشابور و مرو بهترین پنبه و پارچه با تارهای نخی را تولید م کردند . در مرو به ویژه تهیه پارچه ای سیاه که مورد مصرف عباسیان بود و ابریشمینه های کتیبه دار برای عمامه با شهرت فراوان تولید می شد .

در دورة سامانی ، بخارا به بازار جهانی برای تجارت پارچه ابریشمی بدل شد و پارچه نخی نازکی به نام « چیت موصلی » ونوعی پارچه پنبه ای ضخیم معروف به زندینجی » را به سراسر جهان می فروخت .

نظام پارچه بافی طراز تا آغاز تهاجمات مغولان در سدة هفتم پابرجا بود اما با حمله مغول همه چیز به نابودی کشیده شد . در دوره بعد تیموریان و صفویان کارگاه های پارچه بافی را از نو احیا کردند و به تولید پارچه پرداختند.

ابریشم های اسلامی که در کلیساهای اروپایی به جا مانده است . نشان دهندة تجارت پر رونق و سامان یافته آن دوره است . علاوه بر این برخی از این پارچه ها هدایای شاهانه ای است که از سوی کارگاه های بافندگی ایران به کشورهای اروپایی ارسال می شد . استقبال قابل توجه اروپاییان از این تولیدات سرانجام موجب راه اندازی صنعت ابریشم بافی در قرن چهاردهم میلادی ( هشتم هـ . ق ) در کشورهای مغرب زمین شد . یکی از بهترین نمونه های ابریشمینه های اسلامی در کلیساهای اروپا ، کفن « قدیسی یوسی » باقی مانده در دیر موقوفی آن قدیس است . این پارچه که پس از اولین جنگ صلیبی به فرانسه آورده شده بود ، از جنس ابریشم و با بافت جناغی ضخیم است که شیوة طراحی ایرانی آن چشمگیر و به شیوه قالی های ایرانی است . روی این پارچه دو ردیف فیل که نماد قدرت بود ، خروس که از نشانه های هنر ساسانی است و شترهایی که از سر به دم دیگری متصل هستند ، مشاهده می شود .

کتیبه ای به زبان فارسی نیز بر این پارچه ابریشمی نقش بسته است . این پارچه در موزه لوور نگه داری می شود .

از این مهم می توان دریافت که منسوجات ایرانی نه تنها هویت خود را در طول تاریخ حفظ کرده ، بلکه در صنایع پارچه بافی دیگر ملت های اسلامی و دنیا تأثر گذاشت .

آل بویه ( حدود 320تا 447 هـ ق ) سازمان « طراز شاهانه » را از تصاحب خلافت عباسی بیرون آورده و در تصرف خود گرفتند . از همان زمان نواحی زیر حکومت دیلیمان مراکز مهم پارچه باقی شد و سراسر خاک طبرستان به مرکز پرورش کرم ابریشم تبدیل شد . در این دوره ری نیز صاحب پارچه بافی مهمی بود . خز ابریشمی از شوش ، ردا و جامه بلند زنانه از فارس ، عبا و روپوش از اصفهان ، پارچه حفّی از نیشابور ، پارچه نخی از رو ، ابریشمینه زرد وزی شده از بغداد ، زربفت ها از روم شرقی و… همه به دست بازرگانان شهر ری داد و ستد می شد .

منسوجات سلجوقی به دشواری از منسوجات دیلمیان قابل تفکیک است و در بسیاری موارد نقش غالب در تمامی این پارچه ها ، نقش عقاب و شاهین با کاکل شاخ مانند است . زیرا سلجوقیانی که بر ایران تسلط یافتند، تمامی کارگاه های پارچه بافی آل بویه را به تصاحب خود در آوردند و انواع نقش و نگارهای آنان را به کار بستند .

به مرور تزیینت مرغی با عناصر ریز نقش و ظرافت بسیار ، همراه نگارههای هندسی ، شاخه های پیچیده و برگ های نخل در منسوجات راه یافت و نقش عقاب خود درفش سلجوقیان شد . نقش ابوالهول و تصاویر افسانه ای با سر و گردن زن و بال و دم و چنگال کرمس بر روی ابریشمینههای سلجوقیان ایران و سلجوقیان آسیای صغیر ، سوریه مصر و اسپانیای اسلامی به کار رفت .

منسوجات دوره تیموری بسیار کم به دست آمده است و اطلاعات موجود درباره آنها بیشتر از نوشته هاغی جهانگردانی چون مارکوپولو با تصاویر مینیاتور که انواع جامه را به تصویر کشیده و نقوش و رنگ های به کار رفته در آنها را به دقت ترسیم کرده ، قابل درک است .

درآغاز دوره صفویه شهرهای تبریز ،کاشان ، یزد ، اصفهان و نیز مراکزی از خراسان دارای صنایع بافندگی پیشرفته ای بود و پارچه های جناغی باف نخی ، اطلس ، ابریشمینه گل برجسته چینی ، زربفت و مخمل تولید می شد . برای اولین بار نخملی که با چند لایه بافت تولید می شد ، در دوره صفوی ظاهر شد . از دوره تهماسب ( 930 تا 984 هـ . ق ) کاشان مقام مهمترین مرکز پارچه بافی را به دست آورد و زری و اطلس و مخمل همراه با قالی های ابریشمی به دیگر نقاط صادر شد .

شاه عباس صنایع بافندگی را به چنان پایه ای رساند که به عنوان پشتوانه سیاست های وی مطرح شد . در این دوره پرورش ابریشم در مازندران رواج داشت و ابریشم خام به روسیه و اروپا صادر می شد .

در دوره صفویه تخیلات شاعرانه و افسانه پردازی هایی که در مینیاتور تجسم یافته بود ، بر پارچه های نفیس و مخمل جای گرفت . بافته های نقش دار یا رنگی علاوه بر لباس ، در تزیین اثاثیه خانه و پوشش اسب ها نیز به کار می رفت و در خیابان آویخته ، یا در مراسم تشریفاتی در زیر پا گسترده می شد.

پارچه ها در شکل گیری خیمه ها نیز کاربرد ویژه می یافت و رنگ ها و بافت های گوناگون درکنار هم به کار می رفت . در ترکیب مخمل های نقش برجسته با اطلس طلایی و بافته های مروارید دوزیشده و قالی های طرح ترنجی ،خیمه هایی افسانه ای به پا می شد .

در منسوجات قرندهم هجری صحنه های توصیفی با الهام از مینیاتورها شدیداً راه یافت و عناصر تصویری پیشین توسط هیکل های شکارچی ، امیر زاده و… اشغال شد .