تحقیق: مدیریت پیامبر اکرم(ص) در غزوه احزاب

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 37

مدیریت در بحران (تحلیلى از جنگ خندق)

پژوهشى موردى در مدیریت پیامبر اکرم(ص) در غزوه احزاب

زندگى رسول گرامى اسلام(ص) و ائمه اطهار(ع) سرشار از نکاتى است که اگر با نگاهى نو به آن توجه شود، بسیارى از خط مشى‏ها و سیاست‏هاى اصولى در حوزه‏هاى مختلف علمى، معرفتى، اجتماعى، سیاسى، دفاعى و... شناسایى خواهد شد. بررسى دقیق و همه جانبه ابعاد مختلف زندگى این بزرگان، مخصوصا با شیوه‏هاى جدید و بابهره‏گیرى از آخرین دستاوردهاى علمى، از ضرورت‏هاى جوامع اسلامى است.

یکى از حساس‏ترین و سرنوشت‏سازترین حوادث صدر اسلام، غزوه احزاب است. مورخان، این غزوه را بیشتر از آن جهت‏با اهمیت مى‏دانند که آخرین صحنه تهاجم دشمن به نیروهاى اسلام و نقطه اوج اقدامات دفاعى مسلمین بود. اما آن‏چه کمتر در منابع تاریخى مورد توجه قرار گرفته، مدیریت این حادثه سرنوشت‏ساز و مهم است.

مدیریت پیامبر اکرم(ص) در جریان این غزوه ابعاد مختلفى دارد. در مقاله حاضر کوشش شده‏است، در حد امکان یکى از اقدامات مدیریتى پیامبراکرم(ص) در جریان یکى از تدابیر آن حضرت یعنى «حفرخندق‏» مورد بحث و بررسى قرار گیرد. البته مقاله حاضر به مدیریتى که رسول الله(ص) در جریان حفر خندق اعمال فرمودند محدود نمى‏شود، بلکه موضوع اداره و بهره‏گیرى کامل از این اقدام دفاعى هم مورد بحث قرار مى‏گیرد.

طرح مسئله

مسلمین پس از اطلاع از آغاز تهاجم قریش، حداکثر هشت روز فرصت داشتند تا نسبت‏به انجام هرگونه اقدام تدافعى تصمیم‏گیرى کنند.

تصمیم پیامبر(ص) به حفر خندق یکى از بهترین نمونه‏هاى تصمیم‏گیرى شجاعانه است. خندقى به طول حداقل پنج کیلومتر با عرض تقریبى هفت تا ده متر و عمق حداقل سه‏متر، مستلزم حجم عظیمى از خاکبردارى است، در حالى که تمام نیرویى که در اختیار پیامبر(ص)بود به سه هزار نفر نمى‏رسید. حال این سؤال مطرح است که چه مدیریتى اعمال شد که توانست‏با وجود همه محدودیت‏ها این اقدام کم نظیر را انجام دهد و به نتیجه مطلوب برساند؟

تصویر اجمالى حادثه

غزوه احزاب بنابر قول مشهور در شوال سال پنجم هجرى (1) و در ناحیه شمال و غرب مدینة النبى واقع شد. قرآن مجید در چهار سوره و در قریب 22 آیه به مسائل مختلف این جنگ اشاره کرده‏است. (2)

سپاه مشرکین از سه لشکر به ترتیب زیر تشکیل شده‏بود:

1- لشکر قریش و هم‏پیمانانش به رهبرى ابوسفیان بن حرب، که فرماندهانى چون خالدبن‏ولید، عکرمة بن ابوجهل، عمروعاص، صفوان‏بن امیه و عمروبن عبدود در آن شرکت داشتند. مجموعه نیروهاى تحت فرماندهى ابوسفیان - با احتساب بنى‏سلیم - 4700 نفر بودند که بیش از 300 اسب و 1500 شتر به همراه داشتند. (3) این نیروها پس از نزدیک شدن به مدینه در محلى موسوم به «رومة‏» مستقر شدند.

2- لشکر غطفان و هم‏پیمانان آن‏ها از قبایل نجد، به فرماندهى «عیینة بن حصن فزارى‏» و مسعود بن رخیله و حارث بن عوف جمعا به استعداد 1800 نفر، که در نزدیکى «احد» اردو زدند و تعداد 300 اسب همراه این لشکر بود. (4)

3- بنى اسد به فرماندهى طلیحه‏بن خویلد اسدى، هم‏چنین یهودیان بنى‏نضیر که قریش را همراهى مى‏کردند و نقش آن‏ها بیشتر تقویت فکرى و روحى این حرکت نظامى بود. یهودیان بنى‏قریظه هم با شکستن پیمان، متحد احزاب محسوب مى‏شدند. اکثر مورخان تعداد نفرات احزاب را مجموعا ده هزار نفر گفته‏اند. (5) اما این عدد به نظر اندکى اغراق‏آمیز مى‏رسد. احتمالا مجموع سپاه قریش و متحدانش از حدود 8000 نفر متجاوز نبوده‏است.

امتیاز عمده سپاه احزاب که تا آن زمان در منطقه حجاز کم نظیر بود، برخوردارى از سواره نظامى با حداقل 600 اسب بود که برترى کامل آنان بر نیروهاى اسلام را تضمین مى‏کرد. به احتمال قریب به یقین، نگرانى عمده مسلمین از همین بخش سپاه احزاب بوده است. طبعا اولین اقدام مؤثر سپاه اسلام هم باید به نحوى طراحى مى‏شد که بتواند سواره نظام دشمن را زمین گیر و بى‏اثر کند.

موقعیت مسلمانان

بنا به روایت ابن اسحاق، تعداد نفرات سپاه اسلام در جریان غزوه خندق 3000 نفر بوده‏است. (6) به نظر مى‏رسد که این قول اندکى خوش‏بینانه و همراه با اغراق باشد. احتمالا این رقم با احتساب نوجوانان و جوانان و هم‏چنین همراهى کراهت‏آمیز برخى از منافقین است. لازم به ذکر است که تعداد اسب‏هاى مسلمین در غزوه خندق سى و چند اسب بوده‏است. (7)

بنا به گفته واقدى چهار روز پس از حرکت قریش از مکه، سواران خزاعه خبر حرکت احزاب را به پیامبراکرم(ص) رساندند. (8) فاصله میان مکه و مدینه براى سپاهى که با ساز و برگ جنگى حرکت مى‏کرد، ده تا دوازده روز راه بوده‏است. بنابراین پیامبر اکرم(ص) و مسلمین تنها شش تا هشت روز براى اتخاذ هرگونه تدبیر و تصمیمى فرصت داشته‏اند.

وضعیت عمومى مدینه و روحیه مسلمین

در هر اقدام اجتماعى، سیاسى و نظامى، علاوه بر رهبرى، باید به دو رکن دیگر توجه شود:

1- وضعیت و شرایط عمومى جامعه: شرایط ساختارى هر جامعه و نحوه ارتباط و مناسبات افراد و کانون‏هاى مختلف اجتماعى متناسب با شرایط هر جامعه، در روند تحولات اجتماعى نقش تعیین کننده‏اى دارد. گسستگى یا همبستگى اجتماعى، که در جامعه آن روز مدینه به کیفیت تعامل قدرت‏هاى قبیله‏اى حاضر در شهر بستگى داشت، از جمله عوامل مؤثر در همبستگى یا گسستگى نیروهاى درونى شهر به حساب مى‏آمد. تدابیرى که از قبل اندیشیده شده بود، شرایط مطلوب این همبستگى را فراهم کرده‏بود. انعقاد پیمان‏نامه عمومى مدینه، عقد اخوت، و بناى مسجد جهت ایجاد انسجام در فعالیت‏هاى مختلف جامعه از جمله اقداماتى بود که پیامبراکرم(ص) جهت تحقق شرایط وحدت اجتماعى اندیشیده‏بودند.

2- وضعیت نیروى انسانى: نیروى انسانى رکن اصلى در هر اقدام مدیریتى است. عواملى چون کمیت و آمار نیروهاى در اختیار، شرایط روحى نیروها، ارتباط درونى نیروها، نحوه و چگونگى تنظیم رابطه مدیران ستادى و نیروهاى در صف، عواملى هستند که مى‏توانند در زمینه‏سازى موفقیت‏یا عدم موفقیت‏یک اقدام اجتماعى یا نظامى تاثیر گذار باشد. در صورت تحقق شرایط مطلوب نسبت‏به دو عامل فوق، نفش رهبرى و مدیریت‏به عنوان عامل هماهنگى و بهره‏بردارى از شرایط اجتماعى مناسب و نیروى انسانى آماده، موضوعیت‏خواهدیافت.

تحقیق در مورد ریشه های جنگ جهانی دوم 18 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 23 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

ریشه های جنگ جهانی دوم

ستایش و نیایش خداوند توانا و قادری را که هر سخنی با نام پاک او آغاز می گردد و با لطف بیچونش پایان می پذیرد و آسایش و آرامش در جهان بدست توانایی خالق اوست ستیزه جویی ها ناشی از جنگهای خونین و ویرانگر روزگار از اندیشه پلید و زیان بار مخلوق ناتوان بوجود می آید ،بعقیده نگارنده (گ.دبورین) نویسنده پرتوان کشور روسیه شوروی که توانسته است این مجموعه را با تمام وجود شرح کیفیت و رازهای پشت پرده جنگ جهانی دوم را در نهایت دقت و تفکر به رشته تحریر در آورد. تا به طور روشن و سهل و ساده به حقایق و دقایق رازها نهفته جنگ جهانی دوم پی برده است .زمان وقوع جنگ جهانی دوم ممکن و میسر نبوده تا در آگاهی جوامع قرار گیرد حتی آتش افروزان جنگ جهانی دوم چون بریتانیا – فرانسه – ایتالیا و بالاخره عامل اصلی و به وجود آورنده جنگ جهانی دوم آلمان نازی (هیتلری ) که کشورژاپن و شوروی را هم به میان آورده اند و نیز وارد جنگ ساختند به صورت کلی در جنگ غیر از ویرانگری فقر –گرسنگی – بی سامانی و بیماریهای گوناگون ناشئ از جنگ است حاصل دیگری بر نخواهد داشت . بنابراین وقتی انسان به ماهیت جنگ پی می برد معلوم می شود معنی و نتیجه اصلی جنگ ها چیست ؟ در جنگ جهانی دوم 50 میلیون انسان آزاده به خون کشیده شده است . گنجینه های گرانبها ، فراورده های کار و نبوغ چند نسل را در شراره های آتش خود سوزانده ، همه ی مردم اروپا ، آسیا و آفریقا را دچار رنجو آزار کرده است . پیش از آغاز جنگ و ضمن آن مسائل را ز انگیزی وجود داشته اند که انگیزه پیدایش و درگیری جنگ بوده اند . دو گونه جنگ وجود دارد:نخست جنگهای دادگرانه ، آزادی خواهانه ، پیشرفته ؛ دیگری بیدادگرانه ، تجاوزگرانه ارتجای بعضی از جنگها به وسیله طبقات پیشرفته انجام می گیرد و بعضئ به وسیله عناصر عقب افتاده ، برخی از جنگهابرای ادامه ی ستم طبقاتی انجام می گیرد و بعضی به منظور نابود کردن آن ....."آماده شدن دولتها برای جنگ جهانی یکم و دوم زیر سر پوش رازهایی نهفته بود . گردانندگان اصلی جنگ یعنی امپریالیستها ی آلمانی ادعا می کردند که گویا دوستداران صلحند . مونیخ چیهای بریتانیا ، فرانسه و آمریکا که بسیار خواهان تجاوز آلمان به سوی خاور یعنی اتحاد شوروی بود ند ، فاشیستهای آلمانی را بر می انگیختند و چنین وانمود می کردند که ادعاهای هیتلر را پذیرفته اند.گفتگوی جنایت کاراندی مونیخ که به ابتکار بریتانیا و فرانسه با آلمان هیتلری و ایتالیای فاشیست انجام گرفت ، با وجود آنکه به راستی نتیجه ای جز برانگیختن تجاوز کار و سرانجام جنگ در بر نداشت ، عملی صلح خواهانه قلمداد گردید . مرحله نخست از پایان جنگ تا سال 1965 ]1344 ه .ش [ که تاریخ نگاران قدیمی والتر گودلیتز ، ژنرالهای هیتلر کورت فن تیپس کریچ، .... قلمفرسایی کرده اند . اینان کوشیده اند ستاد ارتش آلمان و امپریالیسم آن کشور را ، از انجام جنایات جنگی و اعمال غیر انسانی ارتش نازی تبرئه کنند و تمام گناهان را به گردن خود هیتلر بیندازند . در مرحله ی دوم تئوریسینهای حزب دموکرات خود هیتلر را هم از گناه مبری می شناسد . دیپلماسی پنهانی ابزار کار کسانی است که از سیاست ناپسندی پیروی می کنند و به این دلیل خواسته های خود را زیر پرده ی "راز"پنهان می کنندهنگامی که انقلاب اکتبر روسیه به پیروزی رسید ، حکومت شوروی بیدرنگ اعلام داشت که از دیپلماسی پنهانی روی بر تافته است . این دولت قطعنامه ی تاریخی صلح را که به وسیله ی اولیانف پیشنهاد شد و در دومین کنگره ی شوراهای تمام روسیه تصویب گردید ، اعلام داشت .

در جایی از این قطعنامه می گوید : « دولت شوروی سیاست دیپلماسی محرمانه را محکوم می کند». اقدامات شوروی نسبت به کارهای دفاعی در زمان جنگ محرمانه بوده است . امَا هنگامی که

تحقیق در مورد جنگ جهانی 16 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 21 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

جنگ جهانی اول

جنگ جهانی اول (با نام‌های نخستین جنگ جهانی، جنگ بزرگ، جنگ ملت ها و جنگ برای پایان همه جنگ ها نیز شناخته می‌شود) یک نبرد جهانی بود که از ماه اوت ۱۹۱۴ تا نوامبر ۱۹۱۸ رخ داد. بدون هیچ زمینه کشمکشی، سربازان بسیاری برای جنگ تجهیز شدند و مناطق بسیاری درگیر جنگ شدند. پیش از این، هیچ وقت تلفات جنگی به این اندازه زیاد نبود. سلاحهای شیمیایی برای نخستین بار در این جنگ استفاده شدند، برای نخستین بار، به طور انبوه مناطق غیرنظامی از آسمان بمباران شدند و نیز برای نخستین بار در این سده کشتار غیرنظامیان در سطحی گسترده در طول جنگ رخ داد. این جنگ بخاطر شیوه جنگی سنگری نیز معروف است.

جنگ جهانی اول از مهم‌ترین اتفاقات تاریخ بشر است و به طور مستقیم و غیر مستقیم نقش بزرگی در تعیین تاریخ قرن بیستم داشته است. این جنگ پایانی بر نظام‌های سلطنت مطلقه در اروپا را به همراه آورد و باعث انقراض چهار امپراتوری اتریش-مجارستان, آلمان و عثمانی و روسیه تزاری و سلسله‌های هوهنزولرن, هابسبورگ, عثمانی و رمانوف شد. همه این امپراتوری‌ها از زمان جنگ‌های صلیبی بر سر قدرت بودند.

اکثر تاریخ نویسان معتقدند که عدم موفقیت مذاکرات پس از جنگ و "معاهده ورسای" و تحمیل غرامت‌های بسیار به آلمان و دیگر دول شکست خورده باعث رشد فاشیسم در ایتالیا و نازیسم در آلمان و زمینهٔ آغاز جنگ جهانی دوم شد.

این جنگ همچنین کاتالیزوری برای انقلاب روسیه بود که بعدها جهان را تحت تأثیر قرار داد و از چین تا کوبا انقلاب‌های کمونیستی را دامن زد و از طرفی زمینهٔ تبدیل روسیه به یک ابرقدرت جهانی و آغاز جنگ سرد با آمریکا را دربر داشت.

در شرق نابودی امپراتوری عثمانی باعث پیدایش دولت دموکراتیک,سکولار و مدرن جدیدی به نام "ترکیه" شد. در اروپای مرکزی دول جدیدی همچون چکلسواکی و یوگسلاوی زاده شدند و دولت لهستان مجدداً شکل گرفت.

جنگ عظیمی در اروپا بین آلمان، رهبر دول محور، و نیروهای متفقین به رهبری فرانسه و بریتانیا درگرفت. دول محور که عبارت بودند از امپراتوری آلمان به رهبری «قیصر ویلیام دوم» (1941 ـ 1859م)، و امپراتوری اتریش - مجارستان بلغارستان و امپراتوری عثمانی نیز به نفع آنها می‌‌جنگیدند. آلمان تا آن زمان قوی‌ترین قدرت نظامی جنگ محسوب می‌‌شد.

تا مدت هاهیچ یک از دو طرف نتوانستند به پیروزی کامل دست یابند و جنگ تا چهار سال بطول انجامید. پیش از پیروزی متفقین حدود 10 میلیون نفر کشته شدند. پس از پایان این جنگ در سال 1919 و در کنفرانسی در پاریس "معاهده ورسای" امضا شد و غرامت‌های بسیار سنگینی بر بازندگان جنگ تحمیل شد.

آلمان و تحولات اروپا در آستانه جنگ جهانی اول

وحدت آلمان در فاصله سالهای 1848 تا 1871 صورت گرفت و نتیجه جنگهایی بود که ویلهلم اول پادشاه پروس به تحریک بیسمارک با اتریش و فرانسه به راه انداخت. ویلهلم اول، پس از رسیدن به پادشاهی، بیسمارک را به نخست‌وزیری برگزید. اولین جنگ بین پروس و دانمارک بود که علت آن اختلاف بر سر دوک‌نشینهای شلسویگ، هلشتاین، لونبورگ بین پادشاه دانمارک و اتحادیه ایالتهای آلمانی بود. بیسمارک از دولت اتریش دعوت نمود تا با پروس در حل اختلاف بین اتحادیه ایالتهای آلمانی و دانمارک همراهی کند و از آنجا که هر دو کشور از کریستیان پادشاه دانمارک خواستند از انضمام شلسویگ به خاک خود چشم بپوشد، و پادشاه دانمارک به این امر راضی نشد آن دو کشور با 90 هزار سپاه به دانمارک حمله نمودند. سپاهیان کریستیان به علت کمی نیروها شکست خوردند و او درخواست صلح نمود و سرانجام به موجب عهدنامه‌ای که در وین منعقد شد دانمارک رسماً از دوک‌نشینهای سه گانه چشم پوشید. پروس دوک‌نشین لونبورگ را تصرف کرد و اتریش 15 میلیون مارک غرامت از آن دوک‌نشین گرفت و حکومت دو دوک‌نشین دیگر نیز بین دو دولت تقسیم شد.

بیسمارک پس از جنگ دانمارک درصدد بود بین پروس و اتریش نیز جنگی ایجاد کند، ولی برای احتیاط ابتدا با ناپلئون سوم امپراتور فرانسه دوست شد و او را راضی نمود تا در جنگ بین پروس و اتریش بیطرف بماند و سپس با ویکتور امانوئل دوم پادشاه ایتالیا بر ضد اتریش معاهده‌ای منعقد ساخت. پس از آن، اتریش را متهم ساخت که در حکومت هلشتاین از رعایت منافع مشترک دو دولت خودداری نموده است. همچنین موضوع تغییر وضع اتحادیه دولتهای آلمانی را پیش کشید و مجلس اتحادیه ایالتهای آلمانی به اتریش اعلان جنگ داد. جنگ سادو که آلمانیها آن را کونیگراتس می‌گویند نتیجه درگیری بین پروس و اتریش را مشخص نمود. بعد از آن دیگر اتریشیها مقاومت جدی نکردند و در فردای جنگ سادو، فرانسو ژوزف درصدد برآمد با ناپلئون سوم صلح نماید. به موجب معاهده پراگ، ایالات شلسویک هولشتاین، هانور الکنرال، هس و فرانکفورت ضمیمه پروس گردید و پروس، که تا این زمان دو قطعه جداگانه بود، به یک مملکت تبدیل شد. بعد از این، بیسمارک با ممالک واقع در شمال رودماین در مورد تشکیل یک اتحادیه جدید به مذاکره پرداخت و این هیئت به اسم ممالک مجتمعه آلمان شمالی در ماه آوریل 1867 تشکیل گردید که شامل 22 مملکت یعنی تمام ممالک آلمان به جز آلمان جنوبی (ممالک باویر و ورتامبرگ و گراندوشه باد) می‌شد.

جنگ فرانسه با آلمان

بیسمارک پس از غلبه بر اتریش درصدد به راه انداختن جنگ پروس با فرانسه بود. این جنگ دو

درباره جنگ ایران و عراق2

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 12

به نام خدا

عملکرد سازمان ملل در قبال جنگ ایران و عراق

قطعنامه های در طول جنگ ایران و عراق و خصوصیت ها ی ان ها

2 سپتامبر ۱۹۸۰ میلادی‌ (۳۱\۶\۵۹) تهاجم‌ سازمان‌ یافته‌ و همه‌جانبه‌ جمهوری‌ بعث‌ عراق‌ از زمین‌ و هوا و دریا علیه‌ مرزهای‌ بین‌المللی‌ جمهوری‌ اسلامی‌ ایران‌ آغاز شد. فرودگاه‌های‌ نظامی‌ و غیرنظامی‌ از هوا، بنادر جنوبی‌ ایران‌ از دریا و مرزهای‌ غرب‌ و جنوب‌ غرب‌ کشور نیز با استعداد بیش‌ از ۶ لشگر مکانیزه‌ و پیاده‌ مورد تهاجم‌ ارتش‌ بعث‌ عراق‌ قرار گرفت‌.

فارغ‌ از اوضاع‌ حساس‌ و متلاطم‌ منطقه‌ خاورمیانه‌ در دهه‌ 70 و اوایل‌ دهه‌ 80 میلادی‌ به‌ دلیل‌ وقوع‌ انقلاب‌ اسلامی‌ ایران‌، وضعیت‌ در اشغال‌ افغانستان‌، بحران‌ فلسطین‌ و لبنان‌ و کودتای‌ پی‌درپی‌ عراق‌، جهان‌ هنوز هم‌ پس‌ از خاتمه‌ جنگ‌ دوم‌ جهانی‌ بوی‌ جنگ‌های‌ منطقه‌یی‌ را حس‌ می‌کرد. انقلاب‌های‌ امریکای‌ لاتین‌، نزاع‌ انگلیس‌ و آرژانتین‌ بر سر جزایر فالکلند، جنگ‌ ویتنام‌، جنگ‌ اعراب‌ و اسراییل‌ در صحرای‌ سینا، اوضاع‌ متشنج‌ کشورهای‌ اروپای‌ شرقی‌ و در نهایت‌ صف‌آرایی‌ نمایندگان‌ سوسیالیسم‌ و کاپیتالیسم‌ به‌ جهان‌ چهره‌یی‌ خشن‌ و جنگ‌طلبانه‌ بخشیده‌ بود.

از این‌ رو شاید حمله‌ عراق‌ به‌ مرزهای‌ ایران‌ و رویای‌ تصرف‌ ایران‌ در چشم‌ به‌ هم‌ زدنی‌! یا در موضع‌ حداقلی‌ جدا کردن‌ خوزستان‌ و مناطق‌ نفت‌خیز و انضمام‌ آنها به‌ عراق‌ توسط‌ اعمال‌ زور، بازتابی‌ در عرصه‌ جهانی‌ نداشت‌ و اگر هم‌ بازتابی‌ داشت‌ به‌ پرونده‌یی‌ نظیر اشغال‌ اراضی‌ مسلمین‌ توسط‌ یهودیان‌ صهیونیست‌ در فلسطین‌ تبدیل‌ می‌شد.

به‌ بیان‌ دیگر هدف‌ کشورهای‌ حامی‌ عراق‌ در سرعت‌ بخشیدن‌ به‌ تصرف‌ حداقل‌ قسمت‌هایی‌ چشمگیر از خاک‌ ایران‌ گم‌ کردن‌ اخبار جنگ‌ شاید چند هفته‌یی‌ عراق‌ علیه‌ ایران‌ در میان‌ اخبار جریان‌ جهانی‌ اطلاعات‌ بود. زیرا جهان‌ در آن‌ روزگار در کورانی‌ از تحولات‌ و جنگ‌ها و تنش‌ها و منازعات‌ جهانی‌ و منطقه‌یی‌ قرار داشت‌ از این‌ رو جنگی‌ دیگر در منطقه‌ پرتنش‌ خاورمیانه‌ و میان‌ کشوری‌ که‌ دو سال‌ قبل‌ انقلابی‌ همه‌جانبه‌ در همه‌ شئون‌ جامعه‌ را به‌ خود دیده‌ بود با کشوری‌ که‌ طی‌ چند دهه‌ به‌ وجود آمدن‌ درگیر کودتاهای‌ خونینی‌ بود شاید به‌ چشم‌ نیاید!

اما محاسبات‌ غلط‌ از آب‌ درآمد، مقاومت‌ جانانه‌ نسلی‌ که‌ می‌گویند هر هزار سال‌ یک‌ بار سر بر می‌آورد باعث‌ شد لشگرهای‌ تا به‌ دندان‌ مسلح‌ ارتش‌ عراق‌ در سال‌ اول‌ جنگ‌ در مناطق‌ اشغال‌شده‌ زمینگیر شده‌ و چندی‌ بعد توسط‌ رزمندگان‌ دلاور ایرانی‌ به‌ داخل‌ عراق‌ کوچانده‌ شوند. تا در موقع‌ مناسب‌ و بنا به‌ دلایل‌ استراتژیک‌ و گرفتن‌ دست‌ بالا در پای‌ میز مذاکره‌ عاقبت‌ به‌ دروازه‌های‌ بصره‌ برسند.

مجال‌ سخن‌ این‌ نوشتار پیگیری‌ اوضاع‌ و احوال‌ جنگ‌ در داخل‌ مرزهای‌ ایران‌ نیست‌. بلکه‌ هدف‌ آن‌ نگاهی‌ گذرا به‌ اقدامات‌ و واکنش‌های‌ سازمان‌ ملل‌ به‌ عنوان‌ نهاد پاسدار صلح‌ جهانی‌ از آغاز جنگ‌ تا پایان‌ آن‌ است‌.

همچنین‌ به‌ قطعنامه‌ 598 و بندهای‌ آن‌ و نیز علل‌ پذیرش‌ آن‌ از سوی‌ ایران‌ نیز اشاره ‌یی‌ می‌شود.

در 22 سپتامبر 1980 (31\6\59) دبیرکل‌ وقت‌ سازمان‌ ملل‌ متحد به‌ دو طرف‌ پیشنهاد کرد مساعی‌ وی‌ را با هدف‌ کمک‌ به‌ حل‌ منازعه‌ از طرق‌ مسالمت‌آمیز بپذیرند. طی‌ روزهای‌ 23 و 25 سپتامبر همان‌ سال‌ هم‌ تلاش‌های‌ دبیرکل‌ صرفا در سخنانی‌ صلح ‌جویانه‌ مطرح‌ بود تا اینکه‌ در 28 سپتامبر (6\7\59) قطعنامه‌ 479 توسط‌ شورای‌ امنیت‌ تصویب‌ شد. در این‌ قطعنامه‌ از دو طرف‌ خواسته‌ شده‌ بود در اسرع‌ وقت‌ از استفاده‌ بیشتر زور اجتناب‌ کنند و مناقشه‌ خود را از طریق‌ صلح ‌آمیز حل‌ و فصل ‌نمایند.

از این‌ تاریخ‌ تا 12 جولای‌ 1982 (21\4\61) اقدامات‌ این‌ سازمان‌ و دبیرکل سازمان ملل‌ در این‌ موارد خلا صه‌ می‌شود:

1_رفع‌ توقیف‌ کشتی‌های‌ در محاصره‌ قرار گرفته‌ شده‌ در شط‌العرب‌ با تشریک‌ مساعی‌ سازمان‌ ملل‌، ایران‌ و عراق‌.

2_انتصاب‌ اولاف‌ پالمه‌ به‌ عنوان‌ نماینده‌ ویژه‌ دبیرکل‌ در مورد جنگ‌ دو کشور ایران‌ و عراق‌.

3_دیدار پالمه‌ وهیات‌ او از تهران‌ و بغداد در چند نوبت‌ و مذاکره‌ با طرفین‌.

4_و در نهایت‌ مبادله‌ عده ‌ای‌ از اسرای‌ طرفین‌ منازعه‌ در قبرس‌.

تا این‌ تاریخ‌ عراق‌ هزاران‌ کیلومتر مربع‌ از سرزمین‌های‌ ایران‌ را به‌ اشغال‌ درآورده‌ بود در حالی‌ که‌ سازمان‌ ملل‌ حتی‌ در قطعنامه‌های‌ صادره‌ی خود تا سال‌ 1987 از به‌ کار بردن‌ لفظ‌ منازعه‌ اکراه‌ داشت‌ و صرفا از لغط".وضعیت‌ ایران‌ و عراق‌" استفاده‌ می کرد!

در 12 جولای‌ 1981 (21\4\61) شورای‌ امنیت‌ قطعنامه‌ 514 را صادر کرد. آتش ‌بس‌ فوری‌ و عقب ‌نشینی‌ نیروها به‌ مرزهای‌ شناخته‌ شده‌ بین‌المللی‌ در کنار اعزام‌ ناظران‌ سازمان‌ ملل‌ جهت‌ نظارت‌ و تایید آتش ‌بس‌ از موارد ذکر شده‌ این‌ قطعنامه‌ بود. همچنین‌ در بندی‌ از این‌ قطعنامه‌ از سایر کشورها خواسته‌ شده‌ بوداز اقداماتی‌ که‌ به‌ ادامه‌ درگیری‌ کمک‌ می‌کند اجتناب‌ کنند.

14 اکتبر همان‌ سال‌ (12\7\61) قطعنامه‌ 522 در تایید اجرای‌ قطعنامه‌ 514 صادر شد. 22 اکتبر (30\7\61) هم‌ قطعنامه‌ 3\37 در ادامه‌ قطعنامه‌های‌ قبلی‌ صادر شد بدون‌ آنکه‌ مواردی‌ اصلی‌ همچون‌ مسوولیت‌ منازعه‌، تعیین‌ خسارت‌، تنبیه‌ متجاوز و تضمین‌ پرداخت‌ غرامت‌ را که‌ از خواسته‌های‌ ابتدایی‌ و اصلی‌ ایران‌ بود برآورده‌ کرده‌ باشد.

چه‌ حتی‌ در قطعنامه‌ واژه‌ منازعه‌ (جنگ‌) نیز هنوز به‌ کار گرفته نشده بود. از این‌ رو در عرف‌ قانون‌ بین‌الملل‌ هیچ‌ ضمانت‌ اجرایی‌ در این‌ باره‌ وجود نداشت‌.

سال‌ 1983 با برتری‌ نظامی‌ ایران‌ آغاز شد. در این‌ سال‌ هدف‌ گرفتن‌ اهداف‌ غیرنظامی‌ سبب‌ شد هر دو کشور ضمن‌ اتهام‌ بر دیگری‌ خواستار اعزام‌ نمایندگان‌ سازمان‌ ملل‌ برای‌ تعیین‌ خسارت‌های‌ وارده‌ به‌ مناطق‌ مسکونی‌ شوند.

در 31 اکتبر 1983 (9\8\62) قطعنامه‌ 540 صادر شد در این‌ قطعنامه‌ نقض‌ حقوق‌ انسانی‌ محکوم‌ و توقف‌ کلیه‌ عملیات‌های‌ نظامی‌ علیه‌ اهداف‌ غیرنظامی‌ درخواست‌ شده‌ بود‌. این‌ قطعنامه‌ نیز فارغ‌ از درخواست‌ برای‌ حفظ‌ و محترم‌ شمردن‌ حقوق‌ آزادی‌ دریانوردی‌ و درخواست‌ از کشورهای‌ دیگر در عدم‌ خودداری‌ از کمک‌ و تشدید درگیری‌ چیز دیگری‌ در بر نداشت‌.

سال‌ 1984 نکته‌ای‌ تازه‌ در جنگ‌ ایران‌ و عراق‌ رؤبت‌شد و آن حملات‌ شیمیایی‌ عراق‌ علیه‌ نقاط‌ غیرنظامی‌ و نظامی‌بود که‌ خلاف‌ کنوانسیون‌ 1925 ژنو بود. در این‌ سال‌ها قدرت‌های‌ غربی‌ از قبل‌ امریکا و آلمان‌، انگلیس‌ و فرانسه‌ ضمن‌ تسلیح‌ عراق‌ به‌ جنگ‌افزارهای‌ مدرن‌ دست‌ این‌ کشور را در استفاده‌ از عوامل‌ شیمیایی‌ باز گذاشتند. رامسفلد طی‌ دیداری‌ از عراق‌ در سال‌ 1984 این‌ چراغ‌ سبز غرب‌ به‌ صدام‌ را به‌ او ابلاغ‌ کرد!

اول‌ ژوئن‌ 1984 (11\3\63) به‌ ابتکار اعضای‌ شواری‌ همکاری‌ خلیج ‌فارس‌ قطعنامه‌ 552 شورای‌ امنیت‌ صادر شد. این‌ قطعنامه‌ از کلیه‌ کشورها خواسته‌ بود‌ که‌ به‌ حقوق‌ آزادی‌ دریانوردی‌ احترام‌ گذاشته‌ و از حمله‌ به‌ کشتی‌های‌ تجاری‌ در مسیر کویت‌ و عربستان‌ سعودی‌ جلوگیری ‌کنند. فارغ‌ از این‌ قطعنامه‌، ‌ تلاش‌های‌ دبیرکل‌ سازمان‌ ملل‌ را در این‌ سال‌ می‌توان‌ چنین‌ برشمرد:

1_اعزام‌ هیات‌ کارشناسی‌ برای‌ بازدید از مناطق‌ مسکونی‌ مورد حمله‌

2_اعزام‌ هیات‌ کارشناسی‌ برای‌ بررسی‌ اتهام‌ کاربرد سلاح های‌ شیمیایی‌ توسط‌ عراق‌

3_گزارش‌ هیات‌ اعزامی‌ پیرامون‌ ادعای‌ ایران‌ در مورد استفاده‌ عراق‌ از سلاح های‌ شیمیایی‌ و تایید آن‌ به‌ همراه‌ اظهار تاسف‌ دبیرکل‌ سازمان مللااز کاربرد سلاح‌ های شیمیایی‌!

4_تعهد دو دولت‌ بنا به‌ درخواست‌ دبیرکل سازمان ملل‌ و مذاکره با هیات‌ کارشناسی‌ سازمان‌ ملل‌ مبنی‌ بر خودداری‌ از حمله‌ به‌ مناطق‌ مسکونی‌.

5_اعزام‌ دو هیات‌ "الف‌" و "ب‌" به‌ دو کشور جهت‌ بررسی‌ اتهام‌های‌ دو کشور مبنی‌ بر حمله‌ به‌ مناطق‌ مسکونی‌ سال‌ 1985 (سال‌ رهگیری‌ و حمله‌ به‌ کشتی‌های‌ تجاری‌ در خلیج‌فارس‌) با بازدید هیات‌ سازمان‌ ملل‌ از اردوگاه‌های‌ اسرای‌ جنگی‌ دو کشور آغاز شد.

6_همچنین‌ درخواست‌ دوباره‌ دبیرکل‌ سازمان ملل از طرفین‌ برای‌ عدم‌ نقض‌ تعهدات طرفین‌ مبنی‌ بر حمله‌ به‌ نقاط‌ مسکونی‌، گزارش‌ سفر دبیرکل‌ سازمان ملل از دیدارش‌ از دو کشور در 7 و 8 آوریل‌ (18 تا 19 فروردین‌ 64)، محکوم‌ کردن‌ کاربرد سلاح‌های‌ شیمیایی‌ و گزارش‌ دبیرکل‌ مبنی‌ بر 61 مورد رهگیری‌ و حمله‌ به‌ کشتی‌های‌ تجاری‌ در خلیج‌ فارس‌ از دیگر فعالیت‌های‌ اصلی‌ سازمان‌ ملل‌ بود.

7_سال‌ 1986 (1365و1364) سال‌ اوج‌ استفاده‌ سلاح‌ های شیمیایی‌ از جانب‌ عراق‌ علیه‌ نیروهای‌ نظامی‌ و غیرنظامی‌ ایران‌ بود.

در 24 فوریه‌ همین‌ سال‌ (5\12\64) شورای‌ امنیت‌ قطعنامه‌ 582 را صادر کرد.

در این‌ قطعنامه‌ ضمن‌ ابراز تاسف‌ از استفاده ی‌ سلاح های‌ شیمیایی‌ در جنگ‌، برقراری‌ آتش‌ بس‌ فوری‌، عقب ‌نشینی‌ کلیه ی‌ نیروها به‌ مرزهای‌ شناخته‌ شده‌ بین‌المللی‌، مبادله‌ کامل‌ اسرای‌ جنگ‌ و حل‌ و فصل‌ درگیری‌ از طریق‌ راه‌های‌ صلح‌آمیز خواسته‌ شده‌ است‌.

جنگ روانی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 8

مبارزه‌ای که مرز نمی‌شناسد

  جنگ روانی به‌عنوان سلاح جدیدی در دنیای امروز مطرح شده که ضمن تقویت روحیه ملت و سربازان خودی به شکست روحیه دشمن می‌پردازد و امتیازات بی‌شماری را از آنان کسب می‌کند.

این روزها به نسبت گذشته بیشتر با اصطلاح «جنگ روانی» سر و کار داریم. اینکه اساساً جنگ روانی چیست و چه کسانی و با چه اهدافی به‌دنبال آن هستند و حتی تاریخچه این مسأله به چه زمانی باز می‌گردد؟! این‌ها سؤالاتی است که در این نوشتار سعی شده ضمن اشاره به تحولات روز، تا حدودی پاسخ آن‌ها داده شود.تاریخچه جنگ روانی:آنچه مسلم است این که عملیات روانی سابقه‌ای به قدمت تاریخ انسانیت دارد. از این منظر کمتر برهه‌ای از تاریخ حیات سیاسی و نظامی بشر را می‌توان یافت که فارغ از این عنصر باشد. محققان زیادی در پی یافتن قدیمی‌ترین نمونه‌های استفاده از جنگ روانی بوده‌اند. در این میان پل لاین بارگر، سابقه استفاده از جنگ روانی را به جنگ کیدئون با مادها نسبت می‌دهد. در این جنگ کیدئون برخلاف رسوم نظامی زمان خود که هر دسته صد نفره یک مشعل داشتند، به هریک از سپاهیان مشعلی داد و این توهم را در ذهن دشمن ایجاد کرد که تعداد افرادش، صد برابر میزان واقعی است،‌در نتیجه توانست بدون هیچ درگیری به پیروزی دست یابد. از این زمان به بعد این اعتقاد به‌وجود آمد که جنگ حداقل در دو زمینه رخ می‌دهد؛ میدان نبرد و اذهان عمومی در تاریخ اسلام، روشن کردن آتش توسط سپاهیان اسلام در شب فتح مکه و ایجاد رعب در بین مکیان از این طریق، نقش مهمی در شکستن مقاومت آنها داشت و حیله‌ی قرآن بر سر نیزه کردن عمروعاص و شکست دادن سپاه در حال پیروزی امام علی(ع) با این وسیله نمونه‌های برجسته‌ای از جنگ‌های روانی است که به اقتضای فرصت و نبوغ طراحان آن به منصه ظهور رسیده‌اند.از نمونه‌های گسترده جنگ روانی در قرن بیستم می‌توان به جنگ جهانی دوم اشاره کرد. هنگامی که در سال 1939، محققان آلمانی به‌منظور توجیه شکست کشورشان در جنگ جهانی اول اعلام کردند که از جمله مهم‌ترین علل شکست، ‌غفلت آلمان از سلاح تبلیغات و استفاده مؤثر رقیبان از آن سلاح بوده است، در واقع خبر از حضور گسترده‌ی ابزار تأثیرگذاری روانی در صحنه سیاست و نظامی‌گری می‌دادند. وقوع تحولاتی همچون تشکیل وزارت تبلیغات در آلمان و سازمان‌های جنگ روانی و تبلیغات جنگی در دیگر کشورها، تصدیق عملی این ادعا بود.پس از آلمان‌ها، به‌طور عمده این مسأله مورد عنایت آمریکایی‌هایی قرار گرفت که به نوعی خود را ابرقدرت جدید جهانی می‌دانستند تا جایی که آن‌ها در کنار استراتژی نظامی‌، سیاسی و اقتصادی اصطلاح «سایکو استراتژی» یا راهبرد روانی را طرح و باین داشتند که عنصر روانی از مسأله زمان جنگ فراتر است و در هنگام صلح نیز باید به آن پرداخته شود.مؤلفه‌های جنگ روانی جدید:آنچه امروزه به‌عنوان جنگ روانی جدید مطرح است، در واقع محصول یک سری تحولات صنعتی و تکنولوژیک از جمله گسترش ارتباطات اجتماعی است که ابتدا در اروپا رخ داد. توسعه و گسترش ارتباطات، به‌نوبه خود باعث شد تا انسان‌هایی که تا پیش از این، فقط در محدوده قومی،‌قبیله‌ای و محلی فکر می‌کردند، این بار ملی و جهانی فکر کنند و به مسایل دنیایی فراتر از مناطق محدود خود علاقه‌مند شوند. همچنین پس از انقلاب صنعتی و گسترش جمعیت شهرنشین،‌زمامداران امور کم کم با مقوله افکار عمومی مواجه شدند که از قدرت فراوانی برخوردار بود.به این ترتیب تعریف بخصوصی از جنگ روانی به‌عنوان بخشی از کشورداری مطرح شد به این معنا که جنگ روانی سلاح جنگی در دنیای جدید محسوب می‌شد که در عین تدافعی بودن حتی می‌توانست تهاجمی باشد و ضمن تقویت روحیه ملت و سربازان خودی، به شکستن روحیه دشمن بپردازد.از همین منظر است که وزارت جنگ آمریکا مفهوم جنگ روانی را این‌گونه بیان می‌دارد: «جنگ روانی، استفاده برنامه‌ریزی شده از تبلیغات و سایر اعمالی است که قبل از هرچیز با هدف تأثیر بر نظرات، احساسات، مواضع و رفتار جوامع دشمن،‌ بی‌طرف یا دوست و به شیوه‌ای خالی در جهت اهداف ملی صورت می‌گیرد».تلاش همه‌جانبه آمریکا در جنگ نرم:واژه جنگ روانی در آمریکا از انتشار کتاب معروف جنگ روانی آلمان نوشته فاراگو در سال 1942 گسترش یافت. در پایان جنگ جهانی دوم در دیکشنری و بستر وارد شد و بخشی از فرهنگ سیاسی و نظامی آن زمان را تشکیل داد.در سال 1950 یعنی تنها یک سال پس از پایان جنگ، دولت ترومن به‌منظور کسب آمادگی برای اجرای جنگ روانی در کره، پروژه‌ای را به‌عنوان «نبرد حقیقت» با تهاجم عظیم و قدرتمند روانی و با بودجه‌ای معادل 121 میلیون دلار تصویب کرد. ارتش آمریکا، اداره ریاست جنگ روانی را به‌عنوان بخش ستادی ویژه ایجاد کرد و در کنار واحدهای رزمی،‌واحدهای جنگ روانی گسترده‌ای را با استفاده از تجربیات جنگ جهانی دوم تشکیل داد و از آن زمان تاکنون، سازمان‌ها و واحدهای روانی، تبلیغاتی آمریکا با توسعه‌ای روز‌افزون همواره به‌عنوان یکی از بازوهای اصلی آن کشور در جنگ و صلح عمل کرده‌اند. این سازمان‌ها در حقیقت طیف وسیعی از رادیوها،‌تلویزیون‌ها،‌ ماهواره‌ها، کتابخانه‌ها، بورس‌های دانشگاهی، خانه‌های فرهنگی، آژانس‌های تبلیغاتی، مراکز فیلم‌سازی به‌ویژه هالیوود، واحدهای جنگ روانی نظامی،‌ تشکیلات ستادی و... را شامل می‌شود. تعداد، پرسنل،