تحقیق در مورد عاشورا عاشورا 9 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 9 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

عاشورا ، عاشورا، عاشورا

در شرح احوال مرحوم شیخ مرتضی نواده ی شیخ اعفاری آورده اند که از جمله عادات او خواندن زیارت عاشورا بود که در همه روز دوبار ، صبح وعصر آن را می خواند و بر آن بسیار مواظبت می نمود .بعد از وفا تش کسی او را در خواب دید واز احوالش پرسید در جواب سه مرتبه فرمود <عاشورا ، عاشورا ، عاشورا>

توصیه بر سه عمل

در داستان تنباکو بعد از آن که فعالیت وکوشش علامای ایرانی به جایی نرسید نامه ای نوشته وبه حاج آقای منیر بروجردی دادند ، تا به سامرا بروند ، و به محضر آیت ا... العظمی میزا محم حسن شیرازی برساند.

چون حاج آقامنیر وارد سامرا می شود ،حاج فتحعلی سلطان آبادی –استاد میر زا حسن نوری و صاحب کتاب <الکلمه الطّیبه فی الا نفاق >- به دیدن او می رود ، حاج آقا منیر چای تعارف می کند ، ایشان می فر مایند :

نه گرسنه ام که سیر شوم ونه تشنه ام که سیراب شوم ، سپس به ایشان می فرماید :می دانم برای به سامرا آمده اید ، وشرح می کنم نا مه ای برای میرزا نوشته اند از حفظ خواندن ...

بعد حاج آقا منیر از حاج ملّا فتحعلی در خواست دستور می کند ، ایشان می فرمایند :سه عمل را ترک نکن :

اوّل :نماز اوّل ماه

دوّم :نماز لیله الدفن ، هر وقت اطلاع پیدا کردی کسی مرده است برایش نماز لیله الدفن بخواند.

سوّم :زیارت عاشورا را مداومت کنید.

مرحوم حاج آقا منیر چنان مداومت به زیارت عاشورا پیدا کرد که در دهه عاشورا برای هر یک از شهدای کربلا یک زیارت عاشورا می خواند، و در مجالس و محافل دایم مشغول بود، و اگر در مجلسی به سجده زیارت می رسید همان جا سجده و نماز زیارت را به جا می آورد.

آقای حاج میرزا محمد باقر داماد ایشان می گوید: مرحوم حاج آقا منیر در حال سکوت موت هم مسعون زیارت عاشورا بود، گاهی در وسط زیارت حالت سکوت، موجب قطع زیارت می شد؛ وقتی به حال طبیعی می آمد باز مشغول می شد، تا آنکه در حال زیارت دعوت حق را اجابت کرد.

مرحوم رشتی و خواندن زیارت عاشورا:

مرحوم سید حسن موسوی رشتی از تجار مومن رشت، نقل می کند که من در سال 1280 قمری، قصد مسافرت حج کردم و از رشت به تبریز رفتم و در منظل حاجی سفرعلی تاجر تبریزی توقف کردم تا با قافله و کاروانی عازم حج شوم؛ ولی قافله ای در آن زمان به حج نمی رفت.

چند روز ماندم تا اینکه چند نفر همسفر پیدا کردم. حرکت کردیم تا اینکه به ازرنه الروم رسیدیم. در یکی از این منازل حاجی جبار جلودار به نزد ما آمد و گفت: منزلی که در پیش داریم خطرناک است باید هر چه زودتر حرکت کنیم. مقداری که حرکت کردیم، هوا تاریک و شروع به باریدن برف کرد، به طوری که رفتار هر کدام سرخود را پوشانده و تند تند می راندند. من هر چه تلاش کردم که با آنها بروم ممکن نشد، تا این که آنها رفتند و من تنها ماندم از اسب پیاده شدم و در حال اضطراب و نگرانی به این فکر افتادم که تا صبح در همین جا بمانم و فدا صبح به منزل قبلی برگردم و چند نفر خدمه اجاره کنم تا من را در رسیدن به کاروان همراهی کنند.

در همین حال در مقابلم باغی را مشاده کردم که باغبانی با بیل به درختان می زد تا برف از روی آن ها بریزد.

با تعجب از من پرسید: کیستی؟ گفتم: دوستان من رفتند و من مانده ام و راه را گم کرده ام فرمود: نافله بخوان تا راه را پیدا کنی. من مشغول خواندن نافله شدم. لحظاتی بعد آمد و گفت: پس چرا نرفتی؟

گفتم: راه را بلد نیستم. فرمود: زیارت جامعه را بخوان. با این که من با دعا آشنایی داشتم و چندین دفعه به عتبات رفته بودم، ولی زیارت جامعه را از حفظ بلد نبودم. ولی آنجا شروع به خواندن زیارت جامع کردم.

دوباره آمد و فرمود: چرا نرفتی؟ گفتم راه را بلد نیستم. فرمود: عاشورا را بخوان با اینکه از قبل زیارت عاشورا را از حفظ نداشتم. شروع به خواندن زیارت عاشورا کردم. ساعتی بعد آمد ، فرمود: چرا نرفتی؟

گفتم: تا صبح می مانم تا ببینم چه می شود. فرمود: من تو را به کاروان می رسانم.

رفت و الاغی سوار شد و بیل خود را به همراه برداشت و گفت: پشت من سوار شو. عنان اسب خود را کشیدم ولی حرکت نکرد. فرمود: جلوی اسب را به من بده. دادم و شروع به حرکت کردیم. در وسط راه فرمود: چرا نافله نمی خوانید؟ نافله، نافله، نافله، سه مرتبه فرمود. دوباره فرمود: چرا جامعه را نمی خوانید؟

جامعه، جامعه، جامعه بعد فرمود: چرا عاشورا را نمی خوانید؟ عاشورا، عاشورا، عاشورا.لحظاتی نگذشته بود که به نقطه ای اشاره کرد و گفت: این هم کاروان شما دیدم دوستانم مشغول وضو گرفتن برای نماز صبح هستند. در آن حال به فکر افتادم که این شخص چه کسی بود که با زبان فارسی حرف می زد و حال آن که زبانی جز ترکی و مذهبی غالبا جزء مسیحی در آن حدود نبود و چگونه من را با این سرعت به کاروان رسانید لذا به عقب خود نگاه کردم، کسی را ندیدم و از او آثاری پیدا نکردم.

تداوم در خواندن زیارت عاشورا:

یکی از بزرگان می فرمود: مرحوم آیه الله حاج آقا حسین خادمی و حاج شیخ عباس قمی و حاج شیخ عبدالجواد مداحیان روضه خوان امام حسین (ع) را در خواب دیدم که در غرفه ای از غرفه های بهشتی دور یکدیگر جمع بودند از آیه الله خادمی احوال پرسی کردم و گفتم: با هم بودن شما یک آیه الله و آقای حاج شیخ عباس قمی یک محدث و حاج شیخ عدالجواد روضه خوان امام حسین (ع) چه مناسبتی دارد که با یکدیگر یک جا قرار گرفته اید؟

تحقیق در مورد انقلاب عاشورا 15 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 25 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

انقلاب عاشورا

نه عاشورای سال 61 هجری تا به امروز (1354) سال می گذرد. گذر بینش از یک هزاره، از تلألوء و جلوه و عمق عاشورا نه تنها کاسته است که بر عکس، هر ماه و سالی که می گذرد. عاشورا قلمروی گسترده تر و عمقی بیشتر پیدا می کند. انگار آفتاب آینه دار عاشوراست طلیعه اش در پگاه، تابش تندش در نیمروز و نیز غروب خونینش یادآور عاشورا است:

و علی الدهر من دماء الشهیدین علی و نفجله شاهدان

فهما فی اواخر اللیل فجرا ن و فی اولیاته شفقان

ثبت فی قمیصه لیحیی ال حشر مسهیا الی الرحمان

بر چهره روزگار، از خون دو شهید، علی و فرزندش، دو شاهد نقش بسته است. آن دو شاهد، در پایان سیاهی شب، سرخی فجر است و در آغاز آن شفق خونرنگ. این سرخی بر پیراهن او نقش شده است، تا در روز قیامت بر خدای همان دادخواهی کند.

سپیدی فجر گواه پاکی و طراوت جان و نگاه شهیدان عاشوراست و سرخی شفق آینه خون آنان. اینکه گفته شده است کل یوم عاشورا انگار آفتاب کینه دار همین حقیقت است. روز به اعتیار طلوع و غروب آفتاب تحقق می یابد و آفتاب با عاشورا آمیخته است. طلوع آفتاب از شرق است. و مشرق و مغرب. یخی سرزمینی که در آن زندگی می‌کنیم. گویی تداوم که بدانست که کل ارض کربلا. در این زمانه و زمینه، در کدام جهت و غایب ایستاده ایم؟ چه نسبتی با عاشورا دادیم؟ آفتاب عاشورا بر ذهنیت و زندگی و جام جان ما چگونه می تابد؟ در روزگاری زندگی می کنیم که محور و میزان حرکت ما، انقلاب اسلامی است و انقلاب اسلامی عمق هویت و اعتبارش به سرچشمه عاشورا ربطی وثیق دارد.

علاوه بر آن سرزمین ما، ایران نیز، هویت شیعی دارد و این هویت شاخصه اش عاشوراست. روزی که همه مردم، سیاه پوش، با چهره های غمزده و چشمان اشکبار بر خیابانها و میدانها می آیند و با صدای زنجیر و سنج و طبل و شیپور عاشورا را فریاد می‌

کنند…

در روز عاشورای سال 61 هجری امت اسلامی ساکت و رخوت زده و منزوی بودند. آنها خود سپاه ستم بودند و بر روی امام حسین(ع) و یاران و خانواده او تیغه کشیدند. بر پیکر شهیدان اسب تازیدند. سرهای شهیدان را بر نیزه ها زدند و در شهرها گرداندند. نه حسرتی خوردند و نه اندوهی، حتی شادمانی هم کردند.

صدای گریه مردم، امواج بی پایان اشک که از دل دریای آنان می جوشد. آه های عمیقی که دو عاشورا از آتشفشان قلب مردم شعله می کشد. با روشن ترین زبان و زلال ترین واژگان می گوید که عاشورا زنده است. ابرهای سیاه تحریف و تزویر را از چهره اسلام می زداید و عمق قساوت ستم را می نمایاند.

هر چند اگر سخن به تکرار هم گفته شود عاشورا آنچنان سرشار از سراوت و سرزندگی است که اگر هر روز و شب نیز از آن گفتگو شود، از تازگی و لطفش کاسته نمی شود. به قول حافظ:

از آستان پیر مغان سر چرا کشیم دولت در این سر او گشایش در این در است

تحقیق در مورد هدف از قیام عاشورا

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 13 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

هدف از قیام عاشورا

قیام عاشورا، یکی از تأثیرگذارترین حادثه‌ها در تاریخ اسلام پس از پیامبر(ص) به شمار می‌رود و به همین دلیل هم به شدت مورد توجه مردم بوده و هم مورد مطالعه محققان و پژوهشگران اسلامی بوده و به ویژه هدف و انگیزه اصلی این قیام، موضوع بحث آنان بوده است. به اعتقاد شما، هدف اصلی از قیام امام حسین(ع) را در کدام موضوع می‌توان یافت؟

قیام امام حسین(ع) را در درجه اول می‌توان مقابله با بدعت ارزیابی کرد، بدعت جانشینی پیامبر(ص) توسط کسانی که صلاحیت نداشتند. البته این بدعت در زمان امام حسین(ع) و با به حکومت رسیدن یزید که با انکار وحی، انحرافات آشکار و انجام موارد خلاف شرع، شناخته می‌شد، به اوج خود رسیده بود و طبیعی است که امام حسین(ع) هم به این بدعت آشکار، واکنش نشان دادند و در اولین اقدام خود با یزید بیعت نکردند.

البته واکنش به بدعت حاکم شدن یزید به عنوان خلیفه مسلمانان، به عنوان هدف اصلی قیام امام حسین(ع) شناخته می‌شود. اما سؤالی که در این مقطع به وجود می‌آید، این است که آیا حاکم شدن افرادی نظیر عثمان و معاویه در جایگاه خلیفه پیامبر(ص) که با ظاهرسازی و تقید به ظواهر دینی، موجب انحرافات گسترده‌ای در جامعه اسلامی شدند و با سیاست‌بازی حتی مسایلی مانند دشنام به امیرالمؤمنین(ع) را در جامعه تثبیت کردند، خطر بیشتری برای جامعه اسلامی نداشت؟ از همین رو این پرسش به ذهن متبادر می‌شود که علت تفاوت رویکرد امام علی(ع)، امام حسن(ع) و حتی ده سال اول امام حسین(ع) با رویکرد امام حسین(ع) در سال 61 چه بوده است؟ این تفاوت چقدر به شرایط برمی‌گردد و چقدر به احتمال تأثیر؟

فکر می‌کنم در پاسخ به این سؤال، باید بحث مقابله با بدعت را بیشتر توضیح دهم.

درواقع جریان معاویه ادامه همان جریان گذشته است. البته وقتی راهی از کجی شروع می‌شود، هرچه جلوتر می‌رود و زمان می‌گذرد، فاصله‌اش با صراط مستقیم بیشتر می‌شود. بر اساس اسلامی که در آن روز رواج یافته بود، ‌مسلمانی بر مسند حکومت می‌نشیند و مردم با او بیعت می‌کنند و در این صورت، خلافت و حکومت او شرعیت می‌یابد. این جریانی است که از ابتدای رحلت پیامبر(ص) به راه افتاد و در مورد خلیفه اول، دوم، سوم، چهارم و نیز در مورد معاویه انجام شده است. آنان بر این باور بودند همین مقدار برای شرعیت کافی است به گونه‌ای که امروز هم، وقتی به کتب فقهای اهل سنت مراجعه می‌کنید، آنچه را رخ‌ داده، شرعی و قانونی می‌دانند.

مثلا امروز در عربستان هم به همین شکل عمل می‌شود؟

بله

البته همان مباحث اشاعره و معتزله هم پشتوانه فکری آن است؟

البته مقدمه‌ها و پشتوانه‌های گوناگون فکری و... برای این رویه وجود دارد، ولی به هر حال معتقدند آنچه اتفاق افتاده، قانونی است، اما بنا بر بینش شیعی، حکومت تنها یک وجه دارد و آن وجه دینی است و دخالت آسمان در حکومت باید جدی باشد. بنا بر این نظریه، ما به «امامت منصوص» معتقدیم. وقتی امام منصوص و انتخاب‌شده از سوی خداوند وجود دارد، هیچ‌کس دیگری، حق حکومت و نشستن بر مسند حاکم اسلامی ندارد. بنا بر این دیدگاه، نظریه قبلی غلط است و اگر به نام دین عرضه شود، می‌شود بدعت. به این ترتیب، ائمه ما که علمای امت هستند باید با این مسئله برخورد کرده و آشکارا آن را نفی کنند. البته این کاری است که امیرالمؤمنین(ع) از همان آغاز انجام داده‌اند؛ چه در زمان انتخاب خلیفه اول چه در شورای تعیین خلیفه پس از عمر.

در تاریخ طبری آمده است: یک نفر در جنگ صفین به سراغ امام علی(ع) آمد و گفت که بر اساس کتاب خدا و سنت پیامبر(ص) و سیره خلفای گذشته، با شما بیعت می‌کنم، اما امیرالمؤمنین(ع) فرمودند تا کتاب خدا و سنت پیامبر(ص) هست، به چیز دیگری احتیاج نداریم. ایشان عین همین مطلب را در شورای تعیین خلیفه پس از عمر نیز اظهار کردند.

ببینید، حرف را باید زمانی گفت که موقعیت آن وجود داشته باشد. حکومت یزید مقدمه داشت. معاویه به زور، فرزندش را به مردم تحمیل کرده بود و مردم با وجود آنکه این واقعیت را می‌فهمیدند، آن را پذیرفتند.

معاویه در سال‌های آخر عمرش به همراه همه بزرگان مدینه به مکه آمد؛ از جمله عبدالله‌بن‌زبیر، عبدالله‌بن‌عمر و امام حسین(ع)، که پس از مرگ معاویه، مخالفان اصلی حکومت یزید به شمار می‌رفتند. معاویه در این مجمع عام، در کنار هر یک از بزرگان، دو نفر مسلح گذاشت و دستور داد که اگر کسی نفس کشید یا حرفی زد، او را بکشند و در آن جمع، خطاب به همه اعلام کرد که

تحقیق در مورد فلسفه عاشورا 14 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 9 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

فلسفه عاشورا

چکیده:

عاشورا حیات اسلام . بانک رسای حق از همه حنجرهای بانک آبروو عزت مسلمین رکن کعبه . روح نماز و به طور کل عاشورا یک فرهنگ است یک مکتب فکری است و درخشانترین نمونه معروف گرائی و منکرتیزی است.

عصر خاتمیت عصر بداری و رشد فکری و هویدا شدن گوهرها و درهائی که در هزینه انسان پنهان بود و انقلاب حسینی مهمترین نقشی که ایفا کرد و حیاءگری مردمی بود که در اثر بدعتهای معاویه از مسیر اسلام منحرف شده بودند. لذا درسهائی که عاشورا به ما می دهد. این است که برای حفظ دین باید فداکاری کرد و در راه دین و قرآن همه باید فداکاری کنند . بزرگ – کوچک – پیر – جوان – مرد- زن – امام رعیت همه در یک صف قرار می گیرند و برای دفاع از دین بصیرت پیش از چیز دیگر برای انسان لازم است و این که امام حسین (ع) فرمود من برای امر به معروف و نهی از منکر قیام کردم. نشان دهنده این است که امر به معروف و نهی از منکر از جایگاه ولائی در اسلام برخوردار است.

واژه های کلیدی.

عاشورا- فرهنگ – درسهای عاشورا- فداکاری- بصیرت – ایثارگر- امر به معروف و نهی از منکر

مقدمه:

عاشورا را حیات اسلام . بانک رسای حق از همه حنجره های پاک ابروو عزت مسلمین . رکن کعبه . پایه قبله – روح نماز و به طور کلی عاشورا نام یک روز نیست بلکه عاشورا نام یک فرهنگ است. عاشورا امروز یک حادثه نیست . بلکه یک مکتب فکری و یک نظام سیاسی است . عاشورای حسینی در سیستم دفاعی اسلام ناب محمدی «ص» در طول قرون و اعصار است. چرا که عاشورای حسینی درخشانترین نمونه معروف گرائی و منکر تیزی در بهینه زمان و زمین است . عاشورا را نمایشگاه جاوید ارزشها و ضد ارزشها در ساحل فرات است.

عاشورا دانشگاه عشق و عرفان و حماسه است . در این دانشگاه انسان می آموزد که چگونه به خدا عشق ورزد و کشتی نجات است محمد «ص» در برابر طوفان جهل و ترس و استعمار خارجی و استبداد داخلی است.

عاشورا مکتب «عمل به تکلیف» و عزت گرائی و ذلت ستیزی است که فرمود هیهات منا الذله و با این فریاد سرخ خود سنت نبوی را احیاء نمود.

یکی از فلسفه های عاشورا احیاگری بود.

عصر خاتمیت زمان بیداری مردم و رشد فکری آنان بوده است . گوهرها و درهای در خزینه انسان پنهان بود که توسط ظهور اسلام هویدا شد.در آن زمان قانون مرده نمی توانست تحول ایجاد کند و گنجهای مدفون در جامعه را پیدا نماید.

آنچه که در جاهلیت عرب به وقوع پیوست پیدا کردن آنان از جهل و شرک و افکار مذموم و اوهام باطل بوده به گونه ای که پیامبر (ص) به جای این که معجزه حضرت موسی (ع) و حضرت عیسی (ع) را تعقیب کند اشاعه فرهنگ و نشر حقائق و معارف الهی را عهده دار شد. و اذهان تاریک آن روز را به نور ایمام روشن نمود و لذا علی (ع) هدف بعثت نبی اکرم (ص) را چنین می فرماید.

فبعث فهم رسله ..... و یحتجو اعلیهم بالتبلیغ. (نهج البلاغه - خ اول ص 33).

خدا پیامبر (ص) را فرستاد تا اینکه از راه تبلیغ و اقامه برهان با جاهلیت عرب گفتگو نماید. و عقلهای پنهان شده را از جهل زدائی آشکار نماید.

امام مجری احکامی است که پیامبر گرامی (ص) از ناحیه صاحب شریعت جهت اصلاح مردم آورده است. وقتی مقصد اصلی این همه مقررات و قوانین احیاء مردم است قهرا مجریان احکام غیر از بیداری آدمیان به چیز دیگری نمی اندیشند روی این جهت انقلاب حسینی (ع) مهمترین نقشی را که ایفاء نمود احیاء گری بود. مردم را که در اثر بدعتهای معاویه از مسیر اسلام منحرف شدند و پیوسته برده حلقه به گوش او بودند و حق هیچ گونه تصمیم گیری را نداشته اند. بلکه همیشه در زیر یوغ طاغوت زمان خود جرئت نفس کشیدن را نداشته و تسلیم محض او بودند . لازم بود از مثل سید الشهداء که روح مبارزه و تقوی و فضیلت است قیامی رخ دهد تا جامعه آنچنانی را احیاء نماید و جان تازه ای را به اسلام ببخشد . در این زمینه شواهدی ذکری گردد.

شاهدان – نهضت سید الشهدا اسلام را بیمه کرد تا آنجائی که در حق او گفته شد.

آغاز اسلام به نام محمدی (ص) و بقاء اسلام به نام حسین (ع) می باشد.

روی این جهت ائمه علیهم السلام برای نشر احکام و اصلاح جامعه مسلمین خود مردم را به این نهضت مقدس توجه می دادند . چون احیاء انقلاب حسین(ع) بیداری مسلمانان را می رساند . اگر ملت اسلامی روح مبارزه او را درک نمایند و شجاعت امام (ره) را در برابر قرار می گیرند . بدون این که واهمه ای در دل راه دهند . پس اسلام به برکت وجود مقدس حضرت محمد (ص) در جهان همچون خورشید طلوع می کند و این خورشید نباید غروب کند . آفتابی ناپدید می شود . که کره زمین در برابر او پرده افکند . ولی اسلام با خون حسین (ع) حجاب کفر ستیزان را پاره می کند و اجازه غروب کردن آن را نمی دهد.

شاهد دوم: امام صادق (ع) فرمود سوره فجر را در نمازهای واجب و مستحبی بخوانید چون این سوره بنام حسین (ع)است هر کس آن را بخواند روز قیمامت در درجات بهشت با حسین (ع) محشور می شود (ابرهان – ج 4 ص 456)