تحقیق درباره موارد ادغام نون ساکن وتنوین

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 4

موارد ادغام نون ساکن وتنوین:

ادغام کامل: ادغام نون در راء،لام، نون،میم

ادغام ناقص:ادغام نون در واو و یاء

ادغام باغنه:ادغام نون درنون، میم، واو، یاء

ادغام بدون غنه:ادغام نون در لام و راء

 ادغام نون ساکن در نون و میم:

اگر بعد از نون ساکن حرف نون یا میم بیاید، نون ساکن در حرف بعدی ادغام می شود چه نون ساکن و حرف بعدی در یک کلمه باشند چه در دو کلمه.

این ادغام ادغامی با غنه است که به اندازه ی دو حرکت کشیده باید غنه ی آن را رعایت کرد.

آیا ادغام نون ساکن در نون و میم ادغام کامل است یا ناقص:گفته اند ابن کیسان و عده ای دیگردر مورد ادغام نون ساکن در میم ،غنه ی باقی مانده را از آن نون می دانند. ولی دانی و ابن جزری بر این اعتقادند که غنه از آن میم است.با این تعبیر ادغام نون در میم ادغامی کامل است چون نون به میم تبدیل شده و این صفت غنه هم از آن میم مبدل شده از نون و میم مدغم فیه است.ولی در مورد ادغام نون در نون ، نمی توان گفت نون اول تبدیل به حرفی دیگر شده و لذا صفت خود را باقی گذاشته است و این در میزان غنه ی این ادغام مشخص است که به اندازه ی غنه ی دو حرف می باشد/

از نظر مکی حکم واو و یاء از نون و میم جداست. به این صورت که ادغام نون ساکن در نون و میم با اظهار غنه در خود حرف اول همراه است،از این رو تشدید این ادغام کامل نیست  زیرا بخشی از حرف که غنه است در آن باقی مانده است.بنا به گفته ی وی سبب ادغام نون در نون اجتماع دو حرف همانند است که اولی ساکن است وسبب ادغام نون در میم،مشارکت این دو در صفت غنه است.

در اصل بنا بر قاعده باید در ادغام کامل مخرج و کلیه ی صفات مدغم از بین برود در حالی که اینجا بقاء غنه وجود دارد. حال اگر این غنه از آن نون حذف شده باشد ادغام ناقص است و اگر این غنه را از حرف بعدیا میم مبدل شده از نون بدانیم می توان ادغام را کامل دانست.( با این برداشت که نون اول با صفت غنه اش حذف شده و نون دوم یا میم باقی مانده ،که غنه ی موجود هم مربوط به همین حرف ابقاء شده است).

بررسی های جدید در باره ی آوا ها نیز،در مورد ادغام نون ساکن در میم،اکثر دانشمندان را بر آن داشته است که غنه را از آن میم بدانند و می گویند نون با انتقال مخرجش به لب ها تبدیل به میم شده است و وجود خارجی ندارد پس غنه از آن میم است با این حال ابن جزری در مورد ادغام نون در میم اظهار می کند که این ادغام ادغامی ست که تشدید آن کامل نیست وعلت آن بقای غنه است که بخشی از حرف می باشد(با اینکه در جای دیگر غنه را مربوط به حرف ما بعد می داند.در حقیقت می توان گفت هرگاه دو حرف غنه دار در هم ادغام شوندتشدیدشان به همین صورت و با غنه ادا می شود و شاید نتوان ادغام با غنه را به طور کلی ادغامی ناقص دانست *

نظر مکی:

ادغام نون ساکن دردو حرف یاء و واو : مِن وَاق، محمدٍ وآل محمد

وقتی نون ساکن به واو  یا حرف یاء می رسد ادغام صورت می گیرد که باید با غنه همراه باشد.در اصل این ادغام ، ادغامی ناقص است چون می بینیم که صفت غنه باقی ست و از آنجایی که خود واو و یاء غنه ندارند پس مشخص می شود که غنه صفت باقی مانده ی حرف مدغم است که نون باشد و چون صفت نون باقی مانده این ادغام،ادغامی ناقص است . ودر تلفظ واو و یاء با غنه ی باقی مانده از نون خوانده می شوند .

میزان غنه در ادغام نون در 4حرف ی م و ن

دغام نون ساکن در لام و راء:

وقتی نون ساکن به لام یاراء می رسد ادغام کا مل صورت می گیرد و اثری از حرف قبل و صفاتش باقی نمی ماند و به تبع غنه ی نون  از بین می رود پس این ادغام ادغامی کامل و بدون غنه است.در مورد ادغام نون ساکن و تنوین در لام باید دقت کرد که لام بدون غنه و کشش تلفظ گردد و فقط به اندازه ی میزان معمول تشدید که تکرار یک حرف است روی آن مکث شود.در مورد راء هم باید دقت شود تا صفت تکریر آن بیش از حد نشود

حرف مدغم فیه

حالت ادغام

نوع ادغام

میزان غنه

نون

کامل-باتشدید کم

با غنه

دو حرکت کشیده

میم

کامل-با تشدید کم

با غنه

دو حرکت کشیده

یاء

ناقص

با غنه

یک حرکت کشیده

واو

ناقص

با غنه

یک حرکت کشیده

راء

کامل

بدون غنه

غنه ندارد

لام

کامل

بدون غنه

غنه ندارد

ابدال یا اقلاب نون ساکن و تنوین:منظور تبدیل کردن نون ساکن است به میم ،وقتی که به باء برسد

در صورتی که بعد از نون ساکن یا تنوین حرف باء بیاید،نون ساکن تبدیل به میم می شود.و با نوعی اخفاء و غنه ادا می شود.

نحوه ی تلفظ نون ساکن نزد باء:در اصل نون تبدیل به میم شده است و باید دانست چگونه این میم را نزد باءتلفظ کنیم .ابتدا باید توجه داشت که میم با غنه تلفظ می شود و از طرفی چون میم و باء نمی توانند در هم ادغام شوندلذا با نوعی اخفا همراه می شود.با این مقدمه می توان دریافت که تلفظ این میم با میم معمولی کمی تفاوت دارد .ما در تلفظ عادی میم باید دو لب را به یکدیگر بچسپانیم و با فشار لب ها بر هم میم را تلفظ کنیم ، اما در این حالت برای تلفظ میم، لب ها را فقط به هم نزدیک می کنیم به طوری که کاملا نزدیک شوند ولی به هم نچسپند،و در این حالت میم را به صفت غنه اش تلفظ می کنیم و فقط هنگام تلفظ باء هست که لب ها را بر هم می گذاریم و باء را به صورت معمول تلفظ می کنیم باید توجه شود لب ها با صدای میم بر هم نیایند و تا موقعی که میم با غنه در حال تلفظ است وجود فا صله ی کمی میان لب ها ضروری ست هم بما (البته مثل حالت واو لب ها نباید جمع شوند بلکه باید به هم نزدیک شوندو کمی بینشان فاصله باشد مثلا به اندازه یک ورق کاغذ)

علت ابدال:

اخفاء نون ساکن و تنوین:

اگر نون ساکن یا تنوین به حروفی به جز یرملون و باء و حروف حلقی برسد ،اخفاء می شود(15 حرف)منظور از اخفاء کردن نوعی پنهان کردن حرف است به طوری که در هنگام تلفظ ، آن حرف از مخرج خود تلفظ نمی شود و فقط صدای حرف است که در قالب صفتش که همان غنه ی نون باشد باقی می ماند.بنا به قول مشهور،نون اخفا شده در حقیقت از مخرج خیشوم تلفظ می شود.ابن جزری در این مورد می گوید سبب اخفاء این است که نون دارای دو مخرج شده است. مخرجی برای خود نون و مخرجی برای غنه ی آن.به همین خاطر مخرج آن گسترش یافته و ضمن آن، بر حروفی که از موضع دهان تلفظ می شود احاطه پیدا کرده و با آنها مشارکت می یابد. در نتیجه نزد حروفی که از دهان تلفظ می شوند اخفا می گردد.اکثرا در تعریف حالت اخفاء گفته اند چیزی ست بین ادغام و اظهار اما می توان اخفاء را در حقیقت مخفی کردن مخرج حرف دانست با ابقاء صفت حرف و فرقش با ادغام ناقص در این است که در حالت ادغام ناقص مخرج حرف از بین می رود و حرف تبدیل می شود در حالی که صفت حرف باقی می ماند ولی در اخفاء مخرج حرف به حرف دیگری تبدیل نمی شود بلکه تا حدی مخفی می ماند و صفت حرف هم که باقی می ماند.

نحوه ی تلفظ نون اخفا شده:اولین نکته این است که هنگام تلفظ نون اخفاء شده زبان به مخرج نون نمی خورد و دوم اینکه نون با کمی غنه که به آن غنه ی طبیعی هم گفته اند ادا می شود(که میزانش کمتر از غنه ی ادغام نون در نون و نون در میم است).سومین نکته این است که در هنگام تلفظ نون اخفا شده و قبل از اینکه حرف بعدی تلفظ شود ،دهان بایدحالت حرف بعدی را به خود بگیرد مثلا مشخص باشد که بعد از نون حرف کاف تلفظ می شود یا تاء و یا قاف.  إن کان، انتُم ، من قَبل.دیگر اینکه کشش صدا و غنه در تلفظ نون اخفا شده بیش از نون معمولی ست که گفته شد.

 میزان اخفاء نون بسته به اینکه حرف مابعدش از لحاظ مخرج به نون نزدیک باشد یا دور،فرق می کند.مخرج نون ساکن و تنوین هر اندازه به مخرج حرف ما بعد نزدیکتر باشد،اخفایش نزد آن حرف کمتر است وهر اندازه دورتر باشدبیشتر.مثلا اخفاء نون در تاءیا حروفی که با نون قریب المخرجند و مقایسه ی آن با اخفاء نون وقتی به کاف یا فاء برسد، این مطلب را مشخص می کند.

اظهار نون ساکن و تنوین:

در صورتی که بعد از نون ساکن حرف حلقی بیاید نون ساکن اظهار می گردد.و این بیشتر به خاطر دوری مخرج این حروف از نون است که اجازه ی ادغام یا اخفا نمی دهد

نکاتی در مورد تلفظ نون اظهار شده :

عدم مکث بیش از حد بر نون:وقتی نون اظهار می شود فقط به اندازه ی یک حرف باید بر آن مکث داشت .نگه داشتن زبان بر مخرج نون و یا کشش صدا ومکث بر نون ساکن در حالت اظهار جایز نیست

عدم لغزش در مخرج حرف به هنگام تلفظ: باید توجه داشت تا نون ساکن اظهار شده در مخرج خود نلغزد و هیچ نوع قلقله ای نگیرد

تحقیق در مورد موارد الودگی محیط زیست

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 18 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

موارد الودگی محیط زیست

مقدمهنفت خام مخلوطی از ترکیبات شیمیایی هیدروکربن دار است که زنجیره طویل کربن و هیدروژن دارد و یک ماده با ارزش است که برای تولید محصولاتی از آن نه فقط سوخت بلکه مواد خامی برای ساخت پلاستیک، فیبرهای سنتتیکی، لاستیک، کود و تولیدات بیشمار دیگر استفاده می شود. خلیج فارس و دریای عمان به لحاظ موقعیت استراژیک خود، محل عبور میزان زیادی از نفت خام مورد نیاز جهان محسوب شده و تقریباً نیمی از تولید جهانی نفت از طریق دریا حمل می‌گردد جابجایی چنین حجم عظیمی از نفت نیازمند سازماندهی ترابری نفتکش‌ها و تانکرهای بزرگ در این دریاست. متاسفانه اکثر حوادث تانکرها نزدیک به ساحل بوده و نفت نشت یافته موجب آلودگی نفتی در ساحل خواهد شد. لکه نفتی در یک محل ثابت نمی ماند و با سرعتی معادل 4-3 درصد سرعت باد حرکت می کند.

منابع نفتی آلوده‌کننده دریا نفت یکی ازمنابع آلاینده در اقیانوس است در چند منطقه ساحلی نفت از طریق نشت طبیعی در محیط دریا وارد شده همچنین بعنوان یک ماده آلاینده منتشر شده توسط انسان نیز وارد دریا می گردد.نفت از منابع غیر زنده بستر دریا یا فسیلها استخراج و از طریق اقیانوسها منتقل شده و در پالایشگاههای موجود در ساحل تصفیه می شود. این فرآیند باعث پخش بالقوه آلودگی در دریا می گردد. مقدار زیادی از نفت خام و مشتقات آن مثل سوخت، گرما و روغن از شهرهای ساحلی و رودخانه ها به صورت روان آب وارد محیط دریا می شوند. توافقنامه بین المللی جلوگیری از آلودگی دریا بوسیله کشتیها شدیداً آلودگی را کنترل می کند. (MARPOL)هنوز تانکرهای نفتکش بعد از تخلیه نفت، تانکهایشان را در دریا به شکل غیر قانونی تخلیه و آبی را که آنها بعنوان آب توازن1 در برگشت استفاده می نمایند در دریا تخلیه می کنند. عملیات این تانکرهای نفتی و فاضلابهای شهرها به عنوان مهمترین منابع آلودگیهای نفتی محسوب می شوند. از جمله خطرات بالقوه که گاهگاهی پیش می آیند سوختن فیوزهای دکلهای منطقه ساحلی است که برای استخراج نفت بکار می روند. در سال 1979 در خلیج مکزیک در اثر سوختن فیوزهای برق در زیر آب یک جاه اکتشافی حداقل نیم میلیون تن نفت(حدود 6/3میلیون بشکه ) در یک دوره نه ماهه وارد آب شد. اهمیت ورود این مواد خیلی بیشتر از سوختن فیوزهای برق در خلیج فارس در سال 1983 نبود. - Ballast Water( همچنین طی جنگ خلیج در سال 1991مقدار یک میلیون تن نفت معادل تقریباً هشت میلیون بشکه در آب پخش شد. که مقدار زیادی نفت به داخل زمینهای شوره‌زار و مناطق جزر و مدی در طول ساحل راه یافته که بشدت جانوران دریایی را تحت تاثیر قرار داد.به هر حال در اثر همه رویدادهای ناگوار توده عظیمی از نفت پخش می‌شود که اغلب در اثر غرق‌شدن یا برخورد تانکرهای نفتکش بزرگ بوجود می‌آید و باعث تخریب محیط دریا می‌شود.در سال 1978 در اثر به گل نشستن یک تانکر خیلی بزرگ به نام آموکو کادیز(Amoco Cadiz) حدود 230000 تن نفت خام در طول سواحل بریتانیا در قسمت شمال غربی فرانسه وارد محیط شد و قسمت قابل ملاحظه آن به سمت سواحل به حرکت درآمد و علاوه بر صدمه فوری به فون جانوری و گیاهی منطقه، پایداری سمیت نیز مانع پروسه بازیافت شده و نفت نفوذی به رسوبات، یک سال بعد سبب تجدید آلودگی گشت.

اثرات لکه های نفتی بر پلانکتونها

در سال 1989 بیش از 35000 تن نفت خام بوسیله کشتی اکسون والدز(Exxon Valdez) در طول سواحل دست نخورده جنوبی آلاسکا که محل زندگی والها، سمورهای آبی، آزاد ماهیان، عقاب ماهی خوارو موجودات وحشی دیگر بود، پخش شد.اغلب ترکیبات نفتی غیر قابل حل در آب بوده و روی سطح آب شناور می مانند و می توانند در اغلب زیستگاهها به صورت لایه نازکی از لکه های چربی درخشان روی سطح آب یا بصورت رسوبات تیره رنگ روی سواحل شنی و صخره ای دیده شوند . این مواد نفتی بیش از چندین سال در آنجا باقی می مانند. خوشبختانه برخی از ترکیبات قابل اشتعال نفتی تبخیر شده و بخشی بوسیله باکتریها تجزیه می گردند. گفته می شود تقریباً نفت بطور کامل قابلیت تجزیه پذیری زیستی1 دارد و به صورت خیلی کند بوسیله باکتریها تجزیه می شود اگرچه جمعیتهای گوناگون دریایی حساسیتهای مختلفی به مواد نفتی دارند. برای مثال نفت در جنگلهای مانگرو و زمینهای شوره زار بیشتر دوام دارد و دیرتر تجزیه می گردد.برخی از ترکیبات نفتی در دریا پایین رفته و در رسوبات تجمع می یابند بویژه بعد از اینکه مواد قابل اشتعال آنها تبخیر شود.باقیمانده های نفتی شناور و یا گلوله های قیر معمولاً در طول راههای دریایی که به شکل متقاطع روی سطح آب اقیانوسها یافت می شوند. این مواد نفتی ممکن است برای جندین سال در آب باقی مانده و در مناطق دور افتاده دورتر از محل تردد کشتیها مشاهده شوند حتی برخی بارناکلها روی آنها زندگی می کنند.پخش گسترده مواد نفتی به شکل لایه های حجیم در مسیر عبورشان هر چیزی را می پوشانند زیرا این مواد بوسیله باد و جریانهای دریایی به هر جایی برده می شوند.-Biodegradable(با این وجود نفت و صنایع کشتیرانی باعث پیشرفتهایی در حفاظت از محیط دریا شده اند. تخلیه غیر قانونی آب توازن هنوز یک مشکل است اما مشکلات مربوط به آن در حال کاهش است که نشانه این وضعیت کاهش تعداد گلوله های قیر روی

تحقیق درباره اتیلن اکساید و موارد استفاده آن

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 15

تاریخچه:

اتیلن اکساید (Ethylen Oxide) برای اولین بار در سال 1859 توسط میثمی دان فرانسوی چارلز آدولف ورتز (Charles Adolphe Wurtz) بدست آمد. این دانشمند اتیلن اکساید را از ترکیب 2- کلرواتانول با یک پایه به دست آورد.

در طول جنگ جهانی اول این ماده از لحاظ صنعتی اهمیت پیدا کرد و از آن برای تولید دو محصول اتیلن گلایکول (خنک کننده رادیاتور) و همچنین ساخت بمب شیمیایی گاز خردل استفاده شد.

در سال 1931 دیگر شیمی دان فرانسوی روشی برای تهیه اتیلن اکساید به طور مستقیم از اتیلن و اکسیژن با استفاده از کاتالیزور نقره پیدا نمود. از سال 1949 تقریباً تمام تولید اتیلن اکساید صنعتی، به همین روش انجام می‎گیرد.

به طور خلاصه، اتیلن اکساید از واکنش اتیلن و اکسیژن روی کاتالیزور و نقره در دمای 200 تا 300 درجة سانتیگراد به دست می‎آید. فشار این فرایند در محدوده 1 تا 2 مگاپاسکال و معادله شیمیایی آن به صورت زیر است:

بازدة این واکنش معمولاً بین 70 تا 80% است. روشهای گوناگونی برای تولید اتیلن اکساید وجود دارد که از لحاظ صنعتی هیچ یک ارزش روش ذکر شده را ندارند.

موارد استفاده:

گاز اتیلن اکساید، توانایی از بین بردن باکتری ها، قارچ ها و کپک ها را داراست و بنابراین برای استریل کردن موادی که نمی توان آنها را با استفاده از حرارت استریلیزه نمود، کاربرد فراوانی دارد. (موادی که در اثر حرارت تخریف می‎شوند) استریلیزه کردن با اتیلن اکساید برای حفاظت ادویه جات در سال 1938 توسط شیمیدان آمریکایی به کار گرفته شد و هنوز هم استفاده می‎شود. علاوه بر این، اتیلن اکساید برای استریلیزه کردن تجهیزات پزشکی مانند باند و لوازم جراحی و بخیه استفاده می‎شود.

بیشترین مصرف اتیلن اکساید به عنوان مادة واسطه در تولید دیگر محصولات شیمیایی است. عمده مصرف آن در تولید اتیلن گلایکول است. اتیلن گلایکول برای تولید پلی استرها (مانند پلی اتیلن ترفتالات) برای ساخت فیبرها، بطری ها و فیلمهای مخصوص و همچنین تولید ضدیخ برای رادیاتور اتومبیل ها به کار می رود. اتیلن اکساید هم علاوه بر مصارف ذکر شده، به عنوان یک ماده واسطه در تولید گسترة وسیعی از مواد شیمیایی مانند اتانول آمین ها، گلایکول اترها برای پوشش سطوح و اتوکسی لات ها برای فرمولاسیون سورفکتانت ها.

اتانول آمین ها را می‎توان از واکنش اتیلن اکساید با آمونیاک به دست آورد. از اتیلن اکساید در تولید شوینده ها نیز استفاده می‎شود.

نکات بهداشتی:

استنشاق اتیلن اکساید سمی است. نشانه های این مسمومیت سردرد و سرگیجه بوده و پیشرفت بیماری با تشدید نشانه های آن و همچنین تشنج همراه است. در ضمن شوک ناگهانی و حالت اغما (کما) نیز به دنبال دارد. تماس اتیلن اکساید با پوست، خارش ایجاد کرده و بخار آن تنفس را مشکل می‌کند. استنشاق بخار آن منجر به پر شدن ریه از این سیال می گردد که عواقب بدی را به دنبال دارد. حیوانات آزمایشگاهی که در معرض تماس با این ماده قرار گرفتند، دچار درجات بالایی از سرطان کبد شدند، در حالیکه نشانه ای از سرطان در انسانهایی که برای مدت طولانی با آن سروکار داشتند و یا مقدار ناچیزی (دوز پائین) از اتیلن اکساید به آنها تزریق شد، دیده نشد. تماس طولانی با اتیلن اکساید ممکن است احتمال بیماری آب مروارید را در انسان تقویت کند. اتیلن اکساید تاثیرات وراثتی بی شماری روی حیوانات دارد و با جهش ژنتیکی نرخ بالایی از سقط جنین را به همراه دارد. تاثیرات وراثتی اتیلن اکساید روی انسانها به خوبی مطالعه نشده است، اما به وضوح معلوم شده است که تاثیرات مشابهی روی انسانها دارد.

تولید:

تحقیق درباره اتیلن اکساید و موارد استفاده آن

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 15

تاریخچه:

اتیلن اکساید (Ethylen Oxide) برای اولین بار در سال 1859 توسط میثمی دان فرانسوی چارلز آدولف ورتز (Charles Adolphe Wurtz) بدست آمد. این دانشمند اتیلن اکساید را از ترکیب 2- کلرواتانول با یک پایه به دست آورد.

در طول جنگ جهانی اول این ماده از لحاظ صنعتی اهمیت پیدا کرد و از آن برای تولید دو محصول اتیلن گلایکول (خنک کننده رادیاتور) و همچنین ساخت بمب شیمیایی گاز خردل استفاده شد.

در سال 1931 دیگر شیمی دان فرانسوی روشی برای تهیه اتیلن اکساید به طور مستقیم از اتیلن و اکسیژن با استفاده از کاتالیزور نقره پیدا نمود. از سال 1949 تقریباً تمام تولید اتیلن اکساید صنعتی، به همین روش انجام می‎گیرد.

به طور خلاصه، اتیلن اکساید از واکنش اتیلن و اکسیژن روی کاتالیزور و نقره در دمای 200 تا 300 درجة سانتیگراد به دست می‎آید. فشار این فرایند در محدوده 1 تا 2 مگاپاسکال و معادله شیمیایی آن به صورت زیر است:

بازدة این واکنش معمولاً بین 70 تا 80% است. روشهای گوناگونی برای تولید اتیلن اکساید وجود دارد که از لحاظ صنعتی هیچ یک ارزش روش ذکر شده را ندارند.

موارد استفاده:

گاز اتیلن اکساید، توانایی از بین بردن باکتری ها، قارچ ها و کپک ها را داراست و بنابراین برای استریل کردن موادی که نمی توان آنها را با استفاده از حرارت استریلیزه نمود، کاربرد فراوانی دارد. (موادی که در اثر حرارت تخریف می‎شوند) استریلیزه کردن با اتیلن اکساید برای حفاظت ادویه جات در سال 1938 توسط شیمیدان آمریکایی به کار گرفته شد و هنوز هم استفاده می‎شود. علاوه بر این، اتیلن اکساید برای استریلیزه کردن تجهیزات پزشکی مانند باند و لوازم جراحی و بخیه استفاده می‎شود.

بیشترین مصرف اتیلن اکساید به عنوان مادة واسطه در تولید دیگر محصولات شیمیایی است. عمده مصرف آن در تولید اتیلن گلایکول است. اتیلن گلایکول برای تولید پلی استرها (مانند پلی اتیلن ترفتالات) برای ساخت فیبرها، بطری ها و فیلمهای مخصوص و همچنین تولید ضدیخ برای رادیاتور اتومبیل ها به کار می رود. اتیلن اکساید هم علاوه بر مصارف ذکر شده، به عنوان یک ماده واسطه در تولید گسترة وسیعی از مواد شیمیایی مانند اتانول آمین ها، گلایکول اترها برای پوشش سطوح و اتوکسی لات ها برای فرمولاسیون سورفکتانت ها.

اتانول آمین ها را می‎توان از واکنش اتیلن اکساید با آمونیاک به دست آورد. از اتیلن اکساید در تولید شوینده ها نیز استفاده می‎شود.

نکات بهداشتی:

استنشاق اتیلن اکساید سمی است. نشانه های این مسمومیت سردرد و سرگیجه بوده و پیشرفت بیماری با تشدید نشانه های آن و همچنین تشنج همراه است. در ضمن شوک ناگهانی و حالت اغما (کما) نیز به دنبال دارد. تماس اتیلن اکساید با پوست، خارش ایجاد کرده و بخار آن تنفس را مشکل می‌کند. استنشاق بخار آن منجر به پر شدن ریه از این سیال می گردد که عواقب بدی را به دنبال دارد. حیوانات آزمایشگاهی که در معرض تماس با این ماده قرار گرفتند، دچار درجات بالایی از سرطان کبد شدند، در حالیکه نشانه ای از سرطان در انسانهایی که برای مدت طولانی با آن سروکار داشتند و یا مقدار ناچیزی (دوز پائین) از اتیلن اکساید به آنها تزریق شد، دیده نشد. تماس طولانی با اتیلن اکساید ممکن است احتمال بیماری آب مروارید را در انسان تقویت کند. اتیلن اکساید تاثیرات وراثتی بی شماری روی حیوانات دارد و با جهش ژنتیکی نرخ بالایی از سقط جنین را به همراه دارد. تاثیرات وراثتی اتیلن اکساید روی انسانها به خوبی مطالعه نشده است، اما به وضوح معلوم شده است که تاثیرات مشابهی روی انسانها دارد.

تولید: