تحقیق در مورد آلسست 7ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 8 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

آلسست

آلسست به جای آدمتوس می میرد. آپولو که یک سال با کار جانفرسای گله داری در خدمت آدمتوس ، پادشاه تسالی ، بوده است به پاس حق شناسی از رفتار سخاوت مندانه میزبان خود ، امتیاز خاصی که عبارتست از اینکه ساعت مرگ آدمتوس به تعویق افتد برای او قائل می شود .

مشروط بر اینکه آدمتوس کسی را بیابد که حاضر شود به جای وی بمیرد پدر ومادر و دوستانش امتناع می کنند . فقط همسرش می پذیرد . همسرش پیش از مرگ فقط یک چیز تقاضا دارد : آدمتوس هنوز به خاک سپرده نشده است این آدمتوس که در سراسر یونان به خاطر مهمان نوازی شهرت دارد . خبر مرگ همسرش را از دوست خود هراکلسی مخفی می دارد تا مبادا که وی از ماندن در خانه ای سوگوار سربازند . مهمان به داخل خانه مشایعت می شود ، آدمتوس از پی تشییع جنازه می رود . هراکلس باده می نوشد و شوخ و شنگ آواز سر می دهد . خادم پیر آدمتوس ، رنجیده خاطر از این باده گساری ، حقیقت تلخ را بر مهمان فاش می سازد . هراکلس پاک طینت ، شرمسار از رفتار نادرست خود بر آن می شود تا آلسست را به آدمتوس بازگرداند . میزبان خسته از مراسم تدفین بازگشته است که هراکلس همراه با زنی مستور و خموش سر می رسد .هراکلس به آدمتوس می گوید که آن زن را در مسابقه ای ورزشی به عنوان جایزه گرفته است و حال برای تسلی به دست او می سپاردش . بیوه مرد نسبت به پذیرش یک زن جوان در خانه خود بی میلی نشان می دهد ، اما هراکلس با سماجت رسم مهمان نوازی را گوشزد می کند آدمتوس مهمان نواز تسلیم می شود . آدمتوس در وجود بیگانه خموش ، آلسست مرده را به یاد می آورد . آلسست تا مدت سه روز اجازه ندارد سخن بگوید ، نخست می بایست مراسم تطهیر را به جای آورد و هیچ تفسیر و تعبیری وجود نخواهد داشت . نمایشنامه آلسست ، به خاطر آمیختگی سبکها ، به نحوی شگفت امروزی است. گاهی چنان امروزی می نماید که شخص وسوسه می شود آن را ضدتراردی بنامد . به همین خاطر است که با در نظر گرفتن ابزار و امکانات تئاتر یونان در آن زمان می توان به یک نکته پی برد که او ریپید چه به عتگزاری بوده است. نمایشنامه آلسست به ترکیبی مانند نمایش ساتیر دارد مرکب از شش اگون است. اول مشاجره میان یک خدا و حریفش - آپولوو مرگ – در مقدمه نمایشنامه دوم رنج مایه یا رنج – بدرود آلسست ، با بستر عروسی اش ، با فرزندانش و آدمتوس و وحشت او زمانی که می فهمد هادس او را می خواند . سوم یک پیک که مرگ را آگهی می دهد – خادم پیر ، او که اخبار اندوهناک را به هراکلس می رساند . چهام مرثیه خوانی – سوگواری آدمتوس هنگام بازگشتن از مراسم تدفین . پنجم بازشناسی یا واژگونی بخت – بازشناسی آلسست در وجود زن بیگانه و ششم تجلی نهایی- بازگشت همسر تجدید حیات یافته به خانه .

در نمایشنامه اورپید فقط یکی از این شش عامل یعنی شکل آئینی رنج و مرگ قهرمان زن ، جدیت تراژیک خود را حفظ کرده است . سوگواری آدمتوس کنایه آمیز پرداخت می شود و دو عامل مشاجره آپولو با مرگ و هوشیاری نیم خدای مست به وضوح مضحکه آمیز است . بهای بازشناسی خیانت است و موخره نمایشنامه فقط یک تجلی تمسخر آمیز است . تراژدی بدل به کمدی می شود و صفحه آخر مجددا لحن و اطوار نمایش هجایی ساتیر را پیدا می کند اگر اثر را تراژدی فرض کنیم ، نمایشنامه با رستاخیزی تمسخر آمیز به پایان می رسد و اگر کمدی فرض بگیریم نمایشنامه به عنوان کمدی تعبیر و اجرا شود و کمدی ای که بتواند به سیاق تراژدی تعبیر و اجرا گردد ، هر دو در ساختمان خود از یک ابهام درونی برخوردارند . در مقدمه نمایشنامه آمفی تدیون اثر پلوتوس ، مرکوری خطاب به تماشاچیان می گوید :

« چه شد ؟ تا گفتم این نمایشنامه تراژدی است اخم کردید ! من یک خدا هستم ، من آن را برای شما تبدیل می کنم همین نمایشنامه را از تراژدی به کمدی تغییر می دهم بدون اینکه جمله ای را پاک کنم ... ما آمیزه ای خواهیم داشت به اسم: تراژدی کمدی .» در این مورد که قدیمی ترین کاربرد مشخص اصطلاح تراژدی کمدی است ، دو تبیین مختلف وجود دارد نخست اینکه تراژدی می تواند به کمدی تبدیل شود بی آنکه یک کلمه آن تغییر یابد . در تبیین دوم آمیزه ای خواهیم داشت به نام تراژدی کمدی . شاید به جا باشد که مرکوری و نخستین تعریف حیرت آور اورا پی گرفتیم و کوشیدیم آلسست را یک بار به عنوان تراژدی و بار دیگر به عنوان کمدی بررسی کردیم .

آلسست نمایشنامه ای است عجیب ، خودکش و خود ویرانگر ، اگر تراژدی است پس خود را از پای در می آورد دو امکان وجود دارد . یا نمایشنامه آلسست را به عنوان یک شکست در پرداخت نگریست یا به عنوان نمایشی تکان دهنده در نظر گرفت با لایه ای نامتعارف از عهد شکنی و عداوت . در مقدمه آپولو با مرگ مشاجره می کند ، مرگ با هیاتی مضحک ، با شمشیر بزرگ خود در حال مشاجره است اما آلسست در برابر خود مرگ دیگری می بیند او به پیشانی خود خشمناک گره می اندازد . او بال دارد این موجود مرگ است .مرگی که نمی خواهد انتظار کشد ، در موخره بیگانه زیبا ، مستور بر روی معجزه آسا از مدفن خویش باز پس آورده می شود تا همانا آلسست از کار در آید . آلسست برروی صحنه می میرد و این تنها مرگ طبیعی در میان تمامی نمایشنامه های یونانی است آلسست یک نمایشنامه واقعگرایانه است. واقعگرایی آن تنها مورد روانشناسانه آن نیست بلکه انباشتگی آن از جزئیات امور دنیوی نیز از این زمره است . شاید بهترین عنوان برای نامیدن آن واقعگرایی خانگی باش که این اصطلاح توسط برنارد ناکس ابداع شد . در هیچ یک از نمایشنامه های یونانی تا زمان مناندر تاثیری تا این حد عظیم از دورن خانه سراغ نداریم . در این نمایش خانگی خادمه جایگزین پی تراژدی می شود در کار گشوده می شود آلسست بر تخت روان به بیرون حمل می شود . برای آخرین بار به شوهر و فرزندانش بدرود می گوید در این صحنه طولانی وداع هیچ کس از تصمیم شجاعانه آلسست و از این دادوستد غیر معمول با مرگ یاد نمی کند . در کل نمایشنامه تنها انتخاب تراژیک تصمیم آلسست است .

اورپید بی رحم است ، مرگی شجاعانه را به مرگی عادی تغییر شکل می دهد . مرگی انتخابی و آگاهانه شبیه به مرگی طبیعی جلوه می کند . آدمتوس ترجیح می دهد که تا پایان به مرگ آلسست باور نیاورد . آدمتوس مانند ترسوها رفتار کرده است . او هرچه می گوید نا به هنگام است ، خواه بسیار فصیح باشد یا بسیار سخیف در واقع کنایه اوریپید بس بی رحمانه عتر است روی هم رفته هر آنچه ما نزد شخص محتضر می گوئیم نا به هنگام است آدمتوسص همواره مرتکب اشتباهات لفظی می شود و

تحقیق در مورد آلسست 7ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 8 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

آلسست

آلسست به جای آدمتوس می میرد. آپولو که یک سال با کار جانفرسای گله داری در خدمت آدمتوس ، پادشاه تسالی ، بوده است به پاس حق شناسی از رفتار سخاوت مندانه میزبان خود ، امتیاز خاصی که عبارتست از اینکه ساعت مرگ آدمتوس به تعویق افتد برای او قائل می شود .

مشروط بر اینکه آدمتوس کسی را بیابد که حاضر شود به جای وی بمیرد پدر ومادر و دوستانش امتناع می کنند . فقط همسرش می پذیرد . همسرش پیش از مرگ فقط یک چیز تقاضا دارد : آدمتوس هنوز به خاک سپرده نشده است این آدمتوس که در سراسر یونان به خاطر مهمان نوازی شهرت دارد . خبر مرگ همسرش را از دوست خود هراکلسی مخفی می دارد تا مبادا که وی از ماندن در خانه ای سوگوار سربازند . مهمان به داخل خانه مشایعت می شود ، آدمتوس از پی تشییع جنازه می رود . هراکلس باده می نوشد و شوخ و شنگ آواز سر می دهد . خادم پیر آدمتوس ، رنجیده خاطر از این باده گساری ، حقیقت تلخ را بر مهمان فاش می سازد . هراکلس پاک طینت ، شرمسار از رفتار نادرست خود بر آن می شود تا آلسست را به آدمتوس بازگرداند . میزبان خسته از مراسم تدفین بازگشته است که هراکلس همراه با زنی مستور و خموش سر می رسد .هراکلس به آدمتوس می گوید که آن زن را در مسابقه ای ورزشی به عنوان جایزه گرفته است و حال برای تسلی به دست او می سپاردش . بیوه مرد نسبت به پذیرش یک زن جوان در خانه خود بی میلی نشان می دهد ، اما هراکلس با سماجت رسم مهمان نوازی را گوشزد می کند آدمتوس مهمان نواز تسلیم می شود . آدمتوس در وجود بیگانه خموش ، آلسست مرده را به یاد می آورد . آلسست تا مدت سه روز اجازه ندارد سخن بگوید ، نخست می بایست مراسم تطهیر را به جای آورد و هیچ تفسیر و تعبیری وجود نخواهد داشت . نمایشنامه آلسست ، به خاطر آمیختگی سبکها ، به نحوی شگفت امروزی است. گاهی چنان امروزی می نماید که شخص وسوسه می شود آن را ضدتراردی بنامد . به همین خاطر است که با در نظر گرفتن ابزار و امکانات تئاتر یونان در آن زمان می توان به یک نکته پی برد که او ریپید چه به عتگزاری بوده است. نمایشنامه آلسست به ترکیبی مانند نمایش ساتیر دارد مرکب از شش اگون است. اول مشاجره میان یک خدا و حریفش - آپولوو مرگ – در مقدمه نمایشنامه دوم رنج مایه یا رنج – بدرود آلسست ، با بستر عروسی اش ، با فرزندانش و آدمتوس و وحشت او زمانی که می فهمد هادس او را می خواند . سوم یک پیک که مرگ را آگهی می دهد – خادم پیر ، او که اخبار اندوهناک را به هراکلس می رساند . چهام مرثیه خوانی – سوگواری آدمتوس هنگام بازگشتن از مراسم تدفین . پنجم بازشناسی یا واژگونی بخت – بازشناسی آلسست در وجود زن بیگانه و ششم تجلی نهایی- بازگشت همسر تجدید حیات یافته به خانه .

در نمایشنامه اورپید فقط یکی از این شش عامل یعنی شکل آئینی رنج و مرگ قهرمان زن ، جدیت تراژیک خود را حفظ کرده است . سوگواری آدمتوس کنایه آمیز پرداخت می شود و دو عامل مشاجره آپولو با مرگ و هوشیاری نیم خدای مست به وضوح مضحکه آمیز است . بهای بازشناسی خیانت است و موخره نمایشنامه فقط یک تجلی تمسخر آمیز است . تراژدی بدل به کمدی می شود و صفحه آخر مجددا لحن و اطوار نمایش هجایی ساتیر را پیدا می کند اگر اثر را تراژدی فرض کنیم ، نمایشنامه با رستاخیزی تمسخر آمیز به پایان می رسد و اگر کمدی فرض بگیریم نمایشنامه به عنوان کمدی تعبیر و اجرا شود و کمدی ای که بتواند به سیاق تراژدی تعبیر و اجرا گردد ، هر دو در ساختمان خود از یک ابهام درونی برخوردارند . در مقدمه نمایشنامه آمفی تدیون اثر پلوتوس ، مرکوری خطاب به تماشاچیان می گوید :

« چه شد ؟ تا گفتم این نمایشنامه تراژدی است اخم کردید ! من یک خدا هستم ، من آن را برای شما تبدیل می کنم همین نمایشنامه را از تراژدی به کمدی تغییر می دهم بدون اینکه جمله ای را پاک کنم ... ما آمیزه ای خواهیم داشت به اسم: تراژدی کمدی .» در این مورد که قدیمی ترین کاربرد مشخص اصطلاح تراژدی کمدی است ، دو تبیین مختلف وجود دارد نخست اینکه تراژدی می تواند به کمدی تبدیل شود بی آنکه یک کلمه آن تغییر یابد . در تبیین دوم آمیزه ای خواهیم داشت به نام تراژدی کمدی . شاید به جا باشد که مرکوری و نخستین تعریف حیرت آور اورا پی گرفتیم و کوشیدیم آلسست را یک بار به عنوان تراژدی و بار دیگر به عنوان کمدی بررسی کردیم .

آلسست نمایشنامه ای است عجیب ، خودکش و خود ویرانگر ، اگر تراژدی است پس خود را از پای در می آورد دو امکان وجود دارد . یا نمایشنامه آلسست را به عنوان یک شکست در پرداخت نگریست یا به عنوان نمایشی تکان دهنده در نظر گرفت با لایه ای نامتعارف از عهد شکنی و عداوت . در مقدمه آپولو با مرگ مشاجره می کند ، مرگ با هیاتی مضحک ، با شمشیر بزرگ خود در حال مشاجره است اما آلسست در برابر خود مرگ دیگری می بیند او به پیشانی خود خشمناک گره می اندازد . او بال دارد این موجود مرگ است .مرگی که نمی خواهد انتظار کشد ، در موخره بیگانه زیبا ، مستور بر روی معجزه آسا از مدفن خویش باز پس آورده می شود تا همانا آلسست از کار در آید . آلسست برروی صحنه می میرد و این تنها مرگ طبیعی در میان تمامی نمایشنامه های یونانی است آلسست یک نمایشنامه واقعگرایانه است. واقعگرایی آن تنها مورد روانشناسانه آن نیست بلکه انباشتگی آن از جزئیات امور دنیوی نیز از این زمره است . شاید بهترین عنوان برای نامیدن آن واقعگرایی خانگی باش که این اصطلاح توسط برنارد ناکس ابداع شد . در هیچ یک از نمایشنامه های یونانی تا زمان مناندر تاثیری تا این حد عظیم از دورن خانه سراغ نداریم . در این نمایش خانگی خادمه جایگزین پی تراژدی می شود در کار گشوده می شود آلسست بر تخت روان به بیرون حمل می شود . برای آخرین بار به شوهر و فرزندانش بدرود می گوید در این صحنه طولانی وداع هیچ کس از تصمیم شجاعانه آلسست و از این دادوستد غیر معمول با مرگ یاد نمی کند . در کل نمایشنامه تنها انتخاب تراژیک تصمیم آلسست است .

اورپید بی رحم است ، مرگی شجاعانه را به مرگی عادی تغییر شکل می دهد . مرگی انتخابی و آگاهانه شبیه به مرگی طبیعی جلوه می کند . آدمتوس ترجیح می دهد که تا پایان به مرگ آلسست باور نیاورد . آدمتوس مانند ترسوها رفتار کرده است . او هرچه می گوید نا به هنگام است ، خواه بسیار فصیح باشد یا بسیار سخیف در واقع کنایه اوریپید بس بی رحمانه عتر است روی هم رفته هر آنچه ما نزد شخص محتضر می گوئیم نا به هنگام است آدمتوسص همواره مرتکب اشتباهات لفظی می شود و

تحقیق در مورد جامعه شناسی شهری 7ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 7 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

جامعه شناسی شهری

برای اینکه تعریف روشن‌تری از مهیت و دامنه جامعه شناسی شهری به دست دهیم می‌توانیم بگوییم، تجزیه و تحلیل شهر به عنوان یک واقعیت اجتماعی موضوع جامعه شناسی شهری است. بنابراین جامعه شناسی شهری ، کلیه مسائل اجتماعی جامعه شهر نشین را دربر خواهد گرفت. یکی از واقعتهای اساسی ، رابطه از تحت جامعه با سایر واقعیتهای اجتماعی است، مانند رابطه تراکم جمعیت و سازمانها و شیوه تفکر و زندگی اجتماعی.

نگاه اجمالی

بدون اینکه بخواهیم کلیه جنبه‌های جامعه شناسی شهری را مورد بحث و بررسی قرار دهیم، منظور این است که اهمیت و ماهیت ملاحظات جامعه شناسی بر مسائل شهری روشن شود و برخی اطلاعات مربوط به اجتماع شهرها که اختصاصا معنای خاصی در بر دارد و نیز روشهای بررسی مسائل شهری را مورد مطالعه قرار گیرد. در عمل ، امروز شهرسازان ، معماران و مهندسان تاسیسات شهری بیش از پیش به میزان قابل توجهی از ره آورد جامعه شناسی شهری استفاده می‌کنند و مفهوم شهر سازی و شهرنشینی را منحصر به جنبه معماری آن نمی‌دانند.

بنابراین لازم است زبان مشترکی نیز آنها را به یکدیگر پیوند دهد تا به درستی نظرات یکدیگر را درک کنند و در بهبود زندگی اجتماع شهرنشینی از آن استفاده کنند. اما برای اینکه به درستی بدانیم جامعه شناسی شهری چیست و مشتمل بر چه مباحثی است بهتر است قبلا به عنوان یاد آوری جامعه شناسی را بطور کلی تعریف بکنیم. پس جامعه شناسی ، مطالعه علمی واقعیتهای اجتماعی است که از سه جنبه ریخت شناسی ساختاری و فرهنگی و روانی مورد بحث و مطالعه قرار گیرد.

اختصاصات شهر

اگر از جنبه مادی و خارجی را مورد نظر قرار دهیم، شهر بدوا انبوهی از افراد انسانی و فضایی را که در آن سکونت گزیده‌اند شامل می‌شود. در اینجا نظم جاری مربوط به مسائل زیر در خور توجه است. جمعیت شهری (از نظر تعداد ، تراکم ، ترکیب و ساختمان و تحول) ، طرز پراکندگی و قرار گرفتن جمعیت در فضای شهر اصول تمایز بین قسمتهای مختلف فضای شهر و تاثیرات آن بر زندگی اجتماعی افراد و گروههایی که در آن زندگی می‌کنند. از جهت دیگر ، شهر عبارتست از یک سازمان اجتماعی پیچیده است. یعنی ، شهر تنها از تجمع افراد تشکیل نمی‌شود بلکه مشتمل بر گروههای مختلفی ، مانند خانواده ، طبقات اجتماعی ، کارگاهها و کارخانه‌ها ، گروههای نژادی ، انجمن‌های مختلف و غیره است.

می‌توان سخن از یک نوع «روحیه شهری» یا «فرهنگ شهرنشینی» به میان آورد که با خوصیات اجتماعات غیر مشابه فرق دارد. به عبارت دیگر ، سبک زندگی و شیوه فکر کردن و بروز احساسات و عواطف که بر حسب جوامع و منطق مختلفی که شهر جزئی از آن است متفاوت و بر حسب تارخ و خوصیات شهرها متغیر است، ویژگیهایی به زندگی شهرنشینی بخشیده است که خاص اجتماع مورد نظر یعنی شهر است. مثلا استقلال افراد در مقابل سنن و آداب ، در شهرها افزایش می‌یابد و پذیرش افکار جدید ، مدپرستی ، خلاقیت ، نوآوری و تسامح فزونی می‌گیرد. نکته دیگر اینکه ، شهر را نباید واحد مستقل و مجزا از جامعه دانست، یعنی نمی‌توان آن را از واحدهای دیگر وابسته به آن جداگانه مورد مطالعه قرار داد. زیرا:

اولا شهر با منطقه‌ای که در آن واقع شده است ارتباط کامل دارد. یعنی از یکسو خوصیات منطقه در شهر تاثیر می‌گذارد و از وی دیگر شهر به تدریج کم و بیش خوصیات شهری خود را به منطقه‌ای که خود جز آن است انتقال می‌دهد و در حقیقت منطقه و شهر عکس العمل‌های متقابلی در برابر یکدیگر دارند.

دوم آنکه ، شهر با یک کشور و کل اجتماعی که جزئی از آن است پیوند و وابستگی دارد، زیرا ساخت سیاسی ، اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی کشور در شهر منعکس می‌شود. سوم آنکه ، شهر با نوع تمدن نظام اجتماعی که ملت و کشور را فرا گرفته است ارتباط کامل دارد.

جامعه شناسی شهری و مسائل اجتماعی شهر

سکونت در "شهر" آثاری بر زندگی فردی و جمعی انسان‌ها می‌گذارد که از حدود دو قرن پیش تاکنون، موضوع تأمل اندیشمندان اجتماعی بوده است...

سکونت در "شهر" آثاری بر زندگی فردی و جمعی انسان‌ها می‌گذارد که از حدود دو قرن پیش تاکنون، موضوع تأمل اندیشمندان اجتماعی بوده است. چند وجهی بودن این اثرات و نیز فرایندها و جریانات موجود در درون اجتماعات شهری، متفکران بسیاری را از علوم مختلف به خود مشغول داشته است.

جامعه‌شناسی شهری از جمله شاخه‌های معرفتی است که صرفاً و اختصاصاً "شهر" را بعنوان یک "محیط مخلوق" و به عنوان یک "محصول اجتماعی"، کانون توجه و مطالعهٔ خود قرار می‌دهد.

از منظر این علم، "شهرنشینی" مرحلهٔ گذار از اجتماع مبتنی بر علقه‌های خونی به جامعهٔ سازمان یافته مبتنی بر قراردادهاست. شهر تولیدکنندهٔ فرهنگ است. چون محیط شهری شیوه‌های خاصی از زیستن، کارکردن، رابطه برقرار کردن و مصرف کردن را بر ساکنانش عرضه می‌کند. از این رو جامعه‌شناسی شهری پاسخ دهی به پرسش‌هایی را وظیفه خود می‌داند که برخی از آنها چنین‌اند:

▪ رشد و توسعهٔ شهرها تابع چه متغیرهایی است و آیا گسترش شهرها از الگوی واحدی تبعیت می‌کند؟

▪ عناصر بنیادی سازمان شهر کدامند؟ و این عناصر چگونه تحت تأثیر رفتار کنشگران تغییر می‌کند؟

▪ صورت‌های فضایی متفاوت چه تأثیری بر انسجام گروه‌های اجتماعی ساکنان شهر دارد؟

▪ فضاهای شهری و عناصر بنیادین آن چگونه مایهٔ تحکیم یا تضعیف روابط گروه‌های اجتماعی ساکن در شهر می‌شوند؟

▪ چه رابطه‌ای میان خصوصیات یک شهر به لحاظ کالبدی و اقتصادی (شیوهٔ تولید) و طبایع افراد ساکن در آن وجود دارد؟

تحقیق در مورد معنی دعای کمیل 7ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 10 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

معنی دعای کمیل

خدایا از تو درخواست می کنم به آن رحمت بی انتهایت که همه موجودات را فراگرفته است و به توانائی بی حدت که بر همه چیز مسلط و قاهر است و همه اشیاء مطیع اوست و تمام عزت ها در مقابلش ذلیل است و به بزرگیت که سراسر عالم را محشون کرده است و به پادشاهیت که بر تمام قوای عالم برتری دارد و به ذات پاکت که پس از فنای همه موجودات باقی، ابدی است و به نام های مبارکت که در همه ارکان تجلی کرده است و به علمت که بر تمام موجودات محیط است و به نور تجلی ذاتت که همه عالم را روشن ساخته است، ای نور حقیقی و ای منزه از توصیف، ای پیش از همه سلسله و ای بعد از همه موجودات پسین.

خدایا، ببخش آن گناهانی که پرده عصمتم را می درد، خدای، ببخش، آن گناهانی که بر من کیفر عذاب نازل می کند، خدای، ببخش، آن گناهانی را که در نعمتت را به روی من می بندد، خدای، ببخش ، آن گناهانی را که مانع قبول دعاهایم می شود، خدایا، ببخش آن گناهانی را که بر من بلا می فرستد.

خدایا، هر گناهی که مرتکب شده ام و هر خطائی که از من سرزده همه را ببخش . ای خدا، من با یاد تو به سوی تو تقرب می جویم و تو را سوی تو شفیع می آورم و از درگاه وجود و کرمت مسئلت می خواهم که مرا به مقام قرب خود نزدیک سازی و شکر و سپاست را به من بیاموزی و ذکر و توجه حضرتت را بر من الهام کنی.

خدایا، از تو مسئلت می خواهم با سوالی از روی خضوع و ذلت و خشوع که کاربر من آسان گیر و به حالم ترحم کنی و مرا به قسمت مقدر خود خشنود و قانع سازی و در هر حال مرا متواضع گردانی.

خدایا، من از تو مانند سائلی درخواست می کنم که در شدت فقر و بیچارگی باشد و تنها به درگاه تو در سختی های عالم عرض حاجت کند و شوق و رغبتش به نعم ابدی که حضور توست باشد.

ای خدا پادشاهی تو بسیار با عظمت است و مقامت بسی بلند است و فکر و تدبیرت در امور پنهان است و فرمانت در جهان هویدا است و سطوت و قهرت بر همه غالب است و قدرتت در همه عالم نافذ است و کسی از قلمرو حکومت تو فرار نتوان کرد.

خدایا، من کسی را که گناهانم را ببخشد و بر اعمال زشتم پرده پوشد و کارهای بدم به کار نیک بدل کند، جز تو نمی یابم، خدایی جز تو نیست ای ذات پاک و منزه و ستایش مخصوص توست، و من به عصیان بر خود ستم کردم و از نادانی بر نافرمانی تو جرات یافتم و دلم آرام و خاطرم آسوده به این بود که همیشه مرا یاد کردی و بر من لطف و احسان فرمودی.

ای خدای ای مولای من، چه بسیار کارهای زشتم مستور کردی و چه بسیار بلاهای سخت از من دور بگردانیدی و چه بسیار از لغزش ها که مرا نگاه داشتی و چه بسیار مکروه و ناپسند ها که از من دور کردی و چه بسیار ثنای نیکو که من لایق آن نبودم و تو از من بر زبان ها منتشر ساختی .ای خدا، غمی بزرگ در دل دارم و حالی بسیار ناخوش و اعمالی نارسا.

زنجیرهای علایق مرا در بند کشیده و آرزوهای دور و دراز دنیوی از هر سودی مرا بازداشته و دنیا به خدعه و غرور و نفس به جنایت مرا فریب داده است. ای خدای بزرگ و سید من، به عزت و جلالت قسم که عمل بد و اعمال زشت من دعای مرا از اجابتت منع نکند و به قبایح پنهانم که تنها تو بر آن آگاهی مرا مفتضح و رسوا نگردانی و بر آنچه از اعمال بد و ناشایسته در خلوت به جا آورده ام و تقصیر و نادانی و کثرت اعمال غفلت و شهوت که کرده ام زود مرا به عقوبت مگیر.

ای خدا، به عزت و جلالت سوگند که با من در همه حال رافت و رحمت فرما و در جمیع امور, عطوفت و مهربانی کن. ای خدا, ای پروردگار، جز تو من که را دارم تا از او درخواست کنم که غم و رنجم را برطرف سازد و به حالم از لطف توجه کند، این خدا، ای مولای من، تو بر من حکم و دستوری مقرر فرمودی و من در آن به نافرمانی وپیرو هوای نفس گردیدم و خود را از وسوسه دشمن که معصیت ها را در نظرم جلوه گر ساخته و فریبم داد، خود را حفظ نکردم و قضای آسمانی نیز مساعدت کرد تا آنکه من در این رفتار از بعضی حدود و احکامت قدم بیرون نهادم و در بعضی اوامرت راه مخالفت پیمودم ، حال در تمام این امور، تو را ستایش می کنم.

و حال آنکه مدت آن عذاب طولانی است و زیست در آن همیشگی است و هیچ بر اهل عذاب در آن جا تخفیفی نیست، چنانچه آن عذاب تنها از قهر و غضب و انتقام توست که هیچکس از اهل آسمان و زمین تاب و طاقت آن را ندارد.

ای سید من ، پس من بنده ناتوان و ذلیل و حقیر و فقیر و دورمانده تو چگونه تاب آن عذاب را دارم؟ ای خدای من ای پروردگار من و سید و مولای من ، از کدامین سختی های امورم به سوی تو شکایت کنم؟ و از کدام یک به درگاهت بنالم و گریه کنم؟

از دردناکی عذاب آخرت بنالم یا از طول مدت آن بلای سخت زاری کنم؟ پس تو مرا با دشمنانت اگر به انواع عقوبت مغرب گردانی و با اهل عذابت همراه کنی و از جمع د وستان و خاصانت جداسازی در آن حال در آتش عذاب تو قرار گیرم.

ای خدای من و سید و مولای من و پروردگار من ، صبوری کنم؟ چگونه بر فراق تو صبر توانم کرد و گیرم آنکه بر حرارت آتشت شکیبا باشم، چگونه چشم از لطف و کرمت توانم پوشید یا چگونه در آتش دوزخ آرام گیرم با این امیدواری که به عفوت دارم، باری به عزتت ای سید و مولای من به راستی سوگند می خورم که اگر مرا با زبان گویا گذاری من در میان اهل آتش مانند دادخواهان ناله همی کنم و بسی فریاد می زنم و مانند آنکه عزیزی گم کرده بر تو زار زار می گریم و به صدای بلند تو را می خوانم ، که ای یاور اهل ایمان و ای منتهای آرزوی عارفان و ای فریاد رس فریاد خواهان و ای دوست دل های راستگویان و ای خدای عالمیان .

آیا درباره تو ای خدای منزه وستوده صفات، گمان می توان کرد که بشنوی در آتش فریاد بنده مسلمی را که به نافرمانی در دوزخ زندانی شده و سختی عذابت را به کیفر گناه می چشد و میان طبقات جهنم به جرم و عصیان محبوس گردیده و ناله اش با چشم انتظار و امیدواری به رحمت به سوی تو بلند است و به زبان اهل توحید تو را می خواند و به ربوبیت تو متوسل می شود باز چگونه

تحقیق در مورد محمود فرشچیان 7ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 7 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

محمود فرشچیان

فرشچیان در طی تحصیلات مقدماتی در محضر استاد میرزاآقا امامی اصفهانی هنرمند چیره دست و پرآوازه دیار اصفهان ، به آموختن نقاشی دلبستگی تمام پیدا کرد و دل در گرو نقشهای زیبا بست . او از کار هنر احساس رضایت و شادمانی داشت...

این زمینه مساعد برای پرورش ذوق و شوق او در راه آشنایی با هنر موثر افتاد . از سالهای پیش از مدرسه از روی نقشه های قالی طرح میزد ، تا به تدریج دستش در کار نقش پردازی روان گردید .

فرشچیان در طی تحصیلات مقدماتی در محضر استاد میرزاآقا امامی اصفهانی هنرمند چیره دست و پرآوازه دیار اصفهان ، به آموختن نقاشی دلبستگی تمام پیدا کرد و دل در گرو نقشهای زیبا بست . او از کار هنر احساس رضایت و شادمانی داشت .

از کلاس هفتم دبیرستان فرشچیان قدم به هنرستان هنرهای زیبای اصفهان گذاشت و چهار سال در آن جایگاه عاشقی ، زیر نظر استاد عیسی بهادری ، استاد نابغه و توانمند نقاشی قالی ، مینیاتور ، نقاشی رنگ و روغن ، به فراگیری اصول و مبانی طراحی نقوش سنتی (نقشه قالی ، تذهیب ، مینیاتور) پرداخت .

بدون شک نقش استاد عیسی بهادری در پرورش و خلاقیتهای محمود فرشچیان نقشی فوق العاده ارزشمند بود.

استاد در بیان احساس و تجسم شعرگونه عواطف ، به شیوه ای کاملا جدید موفق به هماهنگی و همگامی میان مضمون و محتوا و شکل و فرم نقاشی هایش گردید و این مشخصه اصلی کار او در نقاشی شد .

فرشچیان در جوانی بسیار پرتلاش و خستگی ناپذیر به کار و طراحی نقوش مختلف میپرداخت . او در مطالعه آثار تاریخی شهر اصفهان (چهل ستون ، عالی قاپو ، مسجد شیخ لطف الله و ... طرحهای اسلیمی و ختایی کاشیکاری های بی نظیر آن آثار سر از پا نمیشناخت و چون محققی موشکافانه این نقش ها را مطالعه میکرد . فرشچیان حتی در دوره سربازی نیز دست از قلم و رنگ برنداشات و آثاری دیدنی آفرید که مورد تشویق مقامات قرار گرفت .

سال ۱۳۲۹ بعد از ۶ سال فعالیت و کسب هنر در هنرستان هنرهای زیبای اصفهان ، فرشجیان به کسب دیپلم عالی نائل آمد . آثار سالهای شاگردی ایشان هنوز در مرکز هنرستان ، موجود است . او در طراحی و شناخت و بکارگیری رنگها فوق العاده قدرتمند و قوی است .

این قدرت قلم و صلابت و استواری خطوط قلم گیری است که از او هنرمندی پرآوازه و مشهور ساخته است . از نظر محتوا و مضمون ، آثار استاد عمدتا با الهام از ادبیات عرفانی و باورهای مذهبی ساخته و پرداخته شده اند .

سخن آخر اینکه امروز استاد فرشچیان از پس نزدیک به پنجاه سال کسب هنر و مهارت در کار نقاشی و خلق نقشهای دلنشین و جشم نواز ، هنرمندی است که به جرآت میتوان او را صاحب سبک جدید در نقاشی ایرانی (مینیاتور) دانست .

محمود فرشچیان نگار گری از نوع اسطوره

لازمه هنر نگارگری معاصر ایران این است که آفریننده آن علاوه بر این که از ذوق و استعداد مضاعفی برخوردار است؛ در عین حال که نقش آفرین چیره دستی است، به خوبی و با ظرافتی تمام از ریزه کاری های یکی از غنی ترین سنت های نقاشی عالم نیز آگاه و بر اسرار فنی و رموز زیباشناسی آن دست یافته باشد.

لازمه هنر نگارگری معاصر ایران این است که آفریننده آن علاوه بر این که از ذوق و استعداد مضاعفی برخوردار است؛ در عین حال که نقش آفرین چیره دستی است، به خوبی و با ظرافتی تمام از ریزه کاری های یکی از غنی ترین سنت های نقاشی عالم نیز آگاه و بر اسرار فنی و رموز زیباشناسی آن دست یافته باشد.

هر که برای نخستین بار طرح یا نقاشی ای از محمود فرشچیان را ملاحظه کند، هیجان شدیدی در خود احساس می کند و از همان اولین لحظه در می یابد که فرشچیان هنرمندی است که اگر چه همه اصول و منابعی را که استادان پیش از او می دانسته اند چگونه از آن بهره برداری کنند، عمیقا و به خوبی می شناسد، با این همه اثری خلق می کند که تشخص ویژه خود را داراست. همین کیمیاگری است که فرشچیان را به عنوان یکی از استادانی مطرح کرده است که هرگز کسی از لذت بردن از آثار او و مجذوب شدن به غنا و تنوع آنها خسته نمی شود.

کیست که تحت تاثیر جاذبه آن آزمونه (پالت) غنی و سرشاری که از رنگ های گونه گون نقاشی های فرشچیان آفریده می شود قرار نگیرد؟‌ او با شجاعتی بی سابقه و شگفت انگیز در بکار بردن رنگ های بسیار تند که گاه ملایم و رنگ باخته به نظر می آید از حس غریزی و خدادادی بهره می برد که همان رنگ ها را با سایه روشن هایش به صورت یکی از زیباترین و دلرباترین ویژگی های نگارگری معاصر ایران به جلوه در آورده است. از این رو است که بینندگان خود را در برابر برترین سنت موروثی رنگ آمیزی و تذهیب کاری ایرانی می یابند. همان سنت بازمانده از نقاشان دوران تیموری و صفوی که به گونه ای باورنکردنی، احساس شگرف و درک پیشرفته ای از «رنگ» داشتند. آن حس با مشاهده هر روزه مناظر و چشم اندازهای ایران با کوهستان های پوشیده در رنگ های اعجاب انگیز و آسمان های رنگارنگش که از زیباترین آسمان های عالم است، در بینندگان نیرومندتر و شفاف تر می شد. این که آسمان ایرانی نوبه به نوبه از رنگی سرخ و آتشین که گویا زرین است به رنگی آبی و گسترده که ستارگان درخشان آن را آراسته و در آن جای گرفته اند در می آید همان تناوب سنتی مینیاتور ایرانی است و همین احساس به حد کمال نیز در هنرمند ما وجود دارد. او آن را با مهارت و ظرافت خاصی بر روی آزمونه خود در هم می آمیزد و با تنوع رنگ ها و سایه روشن های مواج آن هنرآفرینی می کند.

در رویکرد به هنر فرشچیان، شناخت پر دامنه و اطلاع وسیع او از مجموعه آثار تصویرسازی سنتی ایران را باید به خاطر سپرد. او با روشن بینی ماهرانه و ظریفی پرده های نقاشی را که متقدمان بر او با الهام از متون پر آوازه ادب فارسی ساخته و پرداخته اند به خوبی می شناسد و همین متون که شاهنامه فردوسی و خمسه نظامی است همواره روح ایرانیان را تقویت می بخشد، و عرصه های رزم و صحنه های بزم و منظره های شکار و لحظه های دیدارهای عاشقانه در آنهاست که یکی پس از دیگری در آن پرده های نقاشی ظاهر می شود و بدین وسیله دنیای تصورات و تخیلات ایرانیان فرهیخته، آباد و سرسبز می شود؛ منظور همان دنیایی است که شعر، فرمانروای بلامنازع آن، همواره در خدمت بیان مفاخر و مایه مباهات گذشته ای فارغ از قید زمان است. فرشچیان که مایه گرفته و انباشته از همان مجموعه است مقام مشخصی را در سلسله نقاشان سنتی ایرانی داراست. به این پرندگان خیال انگیز، به سیمرغ هایی که بعضی آسمان ها را زیر بال و پر خود گرفته اند یا بدین قهرمانان اساطیری ایران باستان که نبردهای دلیرانه آنان را هنر