مطالعه تاثیر ریز ساختار آلژینات بر روی خواص رئولوژیکی محلولهای آبی آن
فرمت فایل: ورد
تعداد صفحات:154
فهرست
مقدمه کلی...6
مقدمه..........9
فصل اول : آلژینات.........11
1-1 هیدروژلها به عنوان مواد زیستی هوشمند........11
1-2هیدروژلهای واکنش دهنده به ph وابسته به پلی ساکارید ها12
1-3مواد زیستی واکنش دهنده به محرکها مبتنی بر آلژینات.........13
1-3-1 ویژگی های پلیمری و شیمیایی آلژینات........13
1-3-2 ویژگی های رئولوژی و قابلیت حل شوندگی آلژینات..........15
1-3-3 ویژگی های تشکیل ژل در آلژینات.......16
1-3-3-1 پایداری آلژینات به عنوان عملکرد pH ......16
1-3-3-2 تشکیل ژل اسیدی آلژینات....17
1-3-3-3 پیوند یونی و ویژگی های فیزیکی ژلهای آلژینات یونوترویک18
1-3-3-4 ویژگیهای انتشار و کلسیم آلژینات20
1-4 اصلاح شیمیایی آلژینات....23
1-4-1 ساخت ژلهای آلژینات شیمایی.25
1-4-1-1 ویژگیهای فیزیکیglutaraldehyde و کاربرد آن در بیوپزشکی........25
1-4-1-2 ژل آلژینات پیوند خورده با glutaraldeyde ....27
1-5 ورم کردن ژلهای پلی آلکترولیت شبکه ای...........28
1-5-2 پلی الکترلیت پدیده جفت گیری با یون...........33
1-5-3 فعالیت یونی و الکترشیمیایی الکترولیتها....34
1-5-4 نیروی بالقوه شیمیایی الکترولیت.....35
1-5-4-1 فعالیت محلول الکترولیت...35
1-5-4-3 میانگین فعالیت الکترولیت...........36
فصل دو: آلژینات با تکیه بر خواص رئولوژیکی
2-1 آلژینات.......41
2-1-1 منابع جلبکی و دریایی...........41
2-1-2 ویژگیهای فیزیکی.........42
2-1-2-1 پیوند یونی..42
2-1-2-2 قابلیت حل کنندگی..43
2-1-2-3 رئولوژی.......44
2-1-2-3-1 آلژینات به عنوان ژل.....45
2-1-3 مزایای آلژینات که به صورت میکروبی تولید شده است.45
2-1-4 کاربرد ژلهای آلژینات در بیوتکنولوژی.......46
2-2 تشکیل باکتریایی آلژینات47
2-2-1 باکتری ازت در برابر pseudomonuds spp ........47
2-2-3 کاربرد بیولوژیکی آلژینات در تولید spp باکتریایی.........50
2-3 فیزیولوژی تولید آلژینات.51
2-3-1 مسیر تولید زیستی مقدمه ای برای ساخت پلیمر ،اسید GPP-monnuronic ...........51
2-3-3 ژنتیک آلژینات...54
2-3-4 تثبیت نیترون و حفاظت نیتروژن در برابر فشار و اکسیژن........56
2-3-5 poly-B-hydroxy butyrate و دی اکسید کربن به عنوان محصولاتی نا مطلوب........ ......58
2-4 بهینه سازی بیوتکنولوژیکال فرآیند میکروبی برای تولید آلژینات59
2-4-1 فرآیند میکرو ایزوفیلیک و کنترل فشار اکسیژن حل نشده.59
2-4-2 مایعات آلژینات غیر نیوتنی و نقش هیدرودینامیکهای مخمر........60
فصل سوم:مواد،شیوها ،نتایج
3-1 موجودات ذره بینی ..63
3-2 محیط های کشت........63
3-3 سیستم کشت...63
3-3-1 کشت در کوزه لرزان..........64
3-3-2 کشت در بیو راکتور...........64
3-3-2-1 رآکتور......64
3-3-2-2 آشفتگی.....65
3-3-2-3 دما..65
3-3-2-4 PH ......... ..65
3-3-2-5 اکسیژن دار کردن هوا و po2 ...66
3-3-2-6 کنترل کف .66
3-3-2-7 کنترل حجم و وزن...........68
3-4 شیوه های تحلیلی.........68
3-4-1 تراکم بهینه....69
3-4-2 توده زیستی و تعیین آلژینات......70
3-4-3 تعیین poly-b-hydroxybutyrate .......71
3-4-4 تعیین آنزیمی ساکاروز.......71
3-4-5 تعیین فسفات.72
3-4-6 نسبت اسید Guluronic/mannuronic ...........73
3-4-6-2 واکنش آلژینات حاوی borate .73
3-4-7 گاز جاری .......73
3-4-8 تعیین وزن مولکولی نسبتی ..........75
3-4-9 تعیین ویژگی های رئولوژیکی........75
3-4-10 تحلیل عنصری...... ..75
3-4-11 تعادل ماده.....76
3-4-12 مشاهدات ریخت شناسی.....76
3-4-12-1 میکروسکوپی نور..........76
5-3 محاسبه پارامترهای فرایند.......78
فصل چهارم: بررسی چند تحقیق
4-1-تجزیه ژل آلژینات.........82
4-2-نتایج و مباحث .87
4-3-رابطه ی میان تنش و تغییر شکل شکستگی ..........91
4-4-خواص شکستگی تحت تاثیر سرعت دگر شکلی ...96
4-7-توده جلبکی از focus vesiculosus تحقیق و پژوهش درباره مولفه های معدنی و آلژینات.......124
4-8- سنجشهای گرانروی.... ......128
4-9-اصلاح و تغییرات ویژگی های ویسکو الاستیک پلی ساکارید ها به مسیله تابش دهی گاما..........134
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 21
روشهای انجام عملیات صحرایی و آزمایشگاهی در حشرهشناسی پزشکی
تهیه و تنظیم:
مهندس احمدعلی حنفی بجد
کلیاتی در مورد روشهای مطالعه بندپایان مهم پزشکی در شرایط آزمایشگاهی و صحرایی
جمعآوری، نگهداری و کار با نمونه
هر متخصص حشرهشناسی پزشکی، در حین انجام تحقیقات صحرایی مجبور به صید کردن نمونهها و کار با آنهاست. این کار معمولاً شامل جمعآوری و نگهداری نمونهها با روشهای خاصی است که عمدتاً، و گاهی اوقات تنها روشهایی هستند که برای مطالعه گروه خاصی از بندپایان به کار میروند. این روشها برای گروههای مختلف حشرات مهم پزشکی و همچنین در نقاط مختلف، متفاوت هستند. بنابراین، در ذیل به شرح برخی از نکات اساسی در این مورد میپردازیم و روشهای تخصصی در فصل مربوط به هر گروه ارائه گردیده است.
اصول جمعآوری نمونه و کار با آن
لوازم جمعآوری
این وسایل از سادهترین ابزار، از قبیل توریهای حشرهشناسی و لولههای صید، تا تله های بسیار تخصصی که برای اهداف خاصی به کار میرود، متفاوتند. نمونهگیری عبارتست از جمعآوری نمونهها با یک روش استاندارد به منظور انجام مطالعه کمّی، که در آن میتوان از ابزار بسیار متفاوتی استفاده نمود. در این قسمت فقط برخی از نکات ساده و اساسی که به صورت روتین مورد استفاده بوده و برای صید لازم هستند، مورد بررسی قرار گرفتهاند. انواع مختلف تلهها برای صید حشرات به منظور انجام تحقیقات خاص به کار رفتهاند. برخی از آنها حشرات را به صورت انفرادی و از طریق مکانیکی به دام میاندازند مثل تلههای مکنده)، در حالیکه سایرین با استفاده از مواد جلب کننده از قبیل نور، دیاکسیدکربن و یا بوی بدن میزبان آنها را صید میکنند.
توریهای حشرهشناسی دستی (شکل 1) معمولاً شامل یک کیسه ساخته شده از توریهای دارای سوراخهای ریز هستند که به دور یک قاب دایرهای متصل گردیده است. این قاب از جنس آلومینیوم بوده و طوری طراحی شده که میتوان در موقع عدم استفاده، آن را از هم جدا نمود. به دلیل ریز بودن جثه اکثر حشرات و بندپایان مهم پزشکی، توریها معمولاً در حشرهشناسی پزشکی ارزش محدودی دارند. با وجود این، در مورد جمعآوری پشهها از طریق حرکت جارویی بر روی رویش گیاهی و صید مگسهای تسهتسه از روی میزبانهایشان، از آنها استفاده میشود. هدف صید، مشخص کننده نوع مناسب توری است. در مورد حشرات مهم پزشکی، کار با کیسههای توری سفید راحت تر است، در حالی که برای جمعآوری پروانهها توری سیاه طرفدار بیشتری دارد.
وسیله جمعآوری مهم دیگر در حشرهشناسی پزشکی، آسپیراتور است (شکل 2). این وسیله که انواع مختلفی هم دارد، برای جمعآوری پشهها و پشهخاکیها از اماکن استراحتشان و حتی برای جمعآوری اکتوپارازیتهایی که وادار به ترک میزبانهایشان میشوند، مورد استفاده قرار میگیرد.
آسپیراتورها وسایل ساده، ولی مؤثری هستند که حشرات کوچک را از طریق مکیدن به داخل، صید میکنند. عمل مکش هوا هم توسط دهان فرد جمعآوری کننده و هم با وسایل حبابی شکل پلاستیکی صورت میگیرد. در برخی موارد هم فَنهای کوچکی که با نیروی باتری کار میکنند، این عمل را به عهده دارند. سادهترین نوع آسپیراتور، یک لوله شیشهای یا پلاستیکی شفاف به طول حدود 25 سانتیمتر است که یک توری بر روی یک انتهای آن قرار گرفته و بر روی توری یک لوله بلند قابل انعطاف متصل شده است. انتهای دیگر لوله پلاستیکی قابل انعطاف در دهان فرد جمعآوری کننده قرار میگیرد و با عمل مکش هوا، حشرات را میتوان به سادگی درون لوله شیشهای کشید.
نوع دیگر آسپیراتور دارای یک قسمت شیشهای یا لوله پلاستیکی به طول حدود 15-10 سانتیمتر است که دو انتهای آن توسط یک درپوش مسدود شدهاند. یک لوله شیشهای باریک که در هر دو انتها باز است از این درپوش عبور داده میشود. در کنار این لوله یک لوله پلاستیکی وجود دارد و حشرات از طریق انتهای لوله باریک دیگری وارد محفظه میشوند. یک تکه توری که روی انتهای داخلی لوله مکش قرار دارد، جلوی ورود نمونهها را از محفظه به داخل حلق فرد جمعآوری کننده میگیرد.
بسیاری از حشرات مهم پزشکی را میتوان حتی بدون استفاده از توری یا آسپیراتور و از طریق قرار دادن یک لوله آزمایش بدون لبه بر روی آنها که در حال استراحت یا خونخواری هستند، صید نمود. لولهها یا ویالهای دارای اندازه و شکل مختلف برای این کار مناسب هستند.
حشرات کوچک مثل پشهخاکیها و میدجهای Culocoides را میتوان از طریق الکتریسیته ساکن که در لولههای پلاستیکی ایجاد میشود، به آنها چسباند و جمعآوری نمود؛ به ویژه این کار را میتوان با لولههای ساخته شده از جنس پلی استیرن شفاف به خوبی انجام داد.
کشتن و نگهداری نمونهها
مهمترین نکتهای که باید در حین کشتن و نگهداری نمونه مد نظر داشت، ویژگیهایی است که برای تشخیص آن به کار میروند. عدم توجه به این نکته در هر یک از مراحل اولیه میتواند تعداد زیادی از نمونههایی را که به دقت جمعآوری شدهاند، غیر قابل استفاده سازد. به عنوان مثال، پشهها نباید در مایعات نگهداری شوند و یا توسط آنها جمعآوری گردند؛ زیرا فلسهایی را که بدن و بالهایشان را پوشانده از دست خواهند داد و این کار، تشخیص آنها را تقریباً غیر ممکن میسازد. همچنین کیفیت نمونه در بسیاری از حشرات و سایر بندپایان در صورتی که گذاشته شوند تا بمیرند، پایین خواهد آمد. برای شناسایی یا ذخیره طولانی مدت به صورت نمونههای مورد استفاده در شناسایی سایر نمونهها (نمونههای مرجع)، باید آنها را از طریق تماس دادن با یکی از ترکیبات کشندة استاندارد، کشت. این مواد شامل استات اتیل، اتر، تتراکلرواتان و کلروفرم هستند که میتوان آنها را روی یک تکه پنبه ریخت و پنبه آغشته را به همراه نمونه در یک بطری یا لوله شیشهای گذاشت. حشرات را میتوان از طریق سرما دادن (فریز کردن) نیز کشت (اگر چنین امکاناتی در شرایط صحرایی وجود داشته باشد). همچنین به عنوان آخرین راهکار میتوان نمونهها را از طریق تماس با دود سیگار کشت، اما توجه داشته باشید در این روش، لوازم به دود سیگار آلوده میشوندو برای جمعآوریهای بعدی حشرات به صورت زنده، باید این نکته را مد نظر داشت. راه دیگر برای کشتن نمونهها، استفاده از گرمای شدید نور آفتاب است. لاروها را میتوان با انداختن در الکل کشت. افراد بالغ بندپایان کوچک را نیز میتوان در الکل یا به صورت مونته در لام نگهداری نمود. لاروهای بزرگ دوبالان (مثل لارو مگسهای موسیده یا کالیفوریده) را به به خوبی در آب جوش میتوان کشت. نمونهها در آب جوش شکل خود را حفظ میکنند و چروکیده نمیشوند. بخار حاصل از مایعات کشنده بر روی دیوارههای بطریها و لولههای مرگ، به ویژه در شرایط گرم نواحی گرمسیری، باقی میماند و رعایت این نکته مهم است که نمونهها به محض مردن باید برای سوزن زدن از شیشه مرگ خارج شوند. نمونهها باید بلافاصله پس از مرگ، اندازهگیری و سوزن زده شوند و یا به روش دیگری ذخیره گردند تا از چروکیده و یا شکننده شدن زیاد آنها جلوگیری به عمل آید. این عمل به ویژه در مورد هر نمونهای که در معرض کلروفرم قرار گرفته، باید انجام شود؛ چون این ماده کشنده به سرعت بدن حشرات را سفت و شکننده میسازد.
سه روش اساسی نگهداری که به صورت عمومی مورد استفادهاند، عبارتند از: خشک، غوطهور در مایع و مونته در لام.
نگهداری به صورت خشک، برای چندین گروه از بندپایان ناقل (پشهها، مگسهای سیاه، مگسهای اسب و مگسهای وزوزو -blowfly-) مطلوب و در برخی موارد ضروری است. اسکلت خارجی سخت بدن آنها اغلب ویژگیهای مرفولوژیکی خارجی خود را حفظ میکند و این حشرات معمولاً به صورت سوزن زده شده نگهداری میشوند. نمونههای بزرگ (مثل مگس اسب جنس Tabanus) را میتوان مستقیماً با روشهای بالا مونته کرد، اما در مورد نمونههای کوچک لازم است که اول روی یک سوزن بسیار ریز سوزن زده شوند و سپس بر روی پایه قرار گیرند. یعنی نمونههایی که با سوزنهای بسیار ریز سوزن زده شده اند؛ روی قطعات کوچکی از موادی از قبیل پلیاورتان مونته میشوند و سپس این قطعات روی یک سوزن حمل کننده بلند فیکس میشوند (شکل 3). برای جلوگیری از خطر آسیب دیدن و شکستن، نمونه باید در نزدیکی وسط سوزن بسیار ریز فیکس شود. گاهی اوقات دیده میشود که برای مونته نمونه ابتدا سوزن بسیار ریز از پایه بلند عبور داده میشود و سپس نمونه به صورت اریب روی گوشه سوزن بسیار ریز قرار میگیرد. از این روش هرگز نباید استفاده شود. میکروسوزنهای استیل ضد زنگ در چندین اندازه و قطر مختلف، برای نمونههای با اندازههای مختلف ساخته شدهاند. کار با چنین سوزنهایی توسط پنس انجام میشود. روش مورد استفاده برای نمونههای کوچک، چسباندن آنها به قطعات کارت است. از به کار بردن سلولوئید و یا سایر مواد باید خودداری شود، چرا که نمونهها اغلب پس از خشک شدن ماده چسبدار از بین میروند.
نگهداری به صورت مرطوب، برای بسیاری از بندپایان مهم پزشکی لازم است و برای حشرات در مرحله لاروی متداول میباشد. بعضی از حشرات بالغ (مثل اکتوپارازیت هایی از قبیل ککها و شپشها) و کنهها به این روش نگهداری میشوند. در این روش، نمونهها باید در یک مایع که از متلاشی شدن آنها جلوگیری میکند (اتیل الکل یا اتانول) قرار داده میشوند. از سایر مایعات نگهدارنده میتوان به فرمالین و متیل الکل (متانول) اشاره کرد. با وجود این، اولی رنگ نمونهها را تغییر میدهد و دومی آنها را ترد و شکننده میسازد. با گذشت زمان، همه مایعات نگهدارنده باعث سفید و بیرنگ شدن نمونهها میشوند؛ اما نگهداری آنها در تاریکی، روند این کار را کند میسازد. بسیاری از انواع لولهها یا ویالها، برای نگهداری نمونهها در اتانول مناسب هستند، اما این ماده از همه ظروف تبخیر میشود؛ حتی اگر درب آن بسته شده و یا یک چوب پنبه در درب آن قرار گرفته باشد. بنابراین، باید ویالها و لولهها برای امنیت در داخل یکسری جارهای بزرگتر که با الکل پر شده و درب آنها کاملاً بسته و درزگیری شده، قرار داده شوند (شکل 4).
تعدادی از بندپایان مهم پزشکی از قبیل: میدجها، پشهخاکیها، ککها و مایتها باید برای شناسایی و نگهداری طولانی مدت پس از شناسایی، به صورت لامهای میکروسکوپی مونته شوند. با وجود این، میتوان آنها را به صورت موقتی در الکل هم نگهداری کرد. دو نوع اصلی از مواد مونته کننده وجود دارند:
موادی که محیط سازنده آنها آب است؛ مثل محیطهای برلز و پوری.
موادی که محیط سازنده آنها حلال آلی است؛ مانند کانادا بالزام و اوپارال.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 21
روشهای انجام عملیات صحرایی و آزمایشگاهی در حشرهشناسی پزشکی
تهیه و تنظیم:
مهندس احمدعلی حنفی بجد
کلیاتی در مورد روشهای مطالعه بندپایان مهم پزشکی در شرایط آزمایشگاهی و صحرایی
جمعآوری، نگهداری و کار با نمونه
هر متخصص حشرهشناسی پزشکی، در حین انجام تحقیقات صحرایی مجبور به صید کردن نمونهها و کار با آنهاست. این کار معمولاً شامل جمعآوری و نگهداری نمونهها با روشهای خاصی است که عمدتاً، و گاهی اوقات تنها روشهایی هستند که برای مطالعه گروه خاصی از بندپایان به کار میروند. این روشها برای گروههای مختلف حشرات مهم پزشکی و همچنین در نقاط مختلف، متفاوت هستند. بنابراین، در ذیل به شرح برخی از نکات اساسی در این مورد میپردازیم و روشهای تخصصی در فصل مربوط به هر گروه ارائه گردیده است.
اصول جمعآوری نمونه و کار با آن
لوازم جمعآوری
این وسایل از سادهترین ابزار، از قبیل توریهای حشرهشناسی و لولههای صید، تا تله های بسیار تخصصی که برای اهداف خاصی به کار میرود، متفاوتند. نمونهگیری عبارتست از جمعآوری نمونهها با یک روش استاندارد به منظور انجام مطالعه کمّی، که در آن میتوان از ابزار بسیار متفاوتی استفاده نمود. در این قسمت فقط برخی از نکات ساده و اساسی که به صورت روتین مورد استفاده بوده و برای صید لازم هستند، مورد بررسی قرار گرفتهاند. انواع مختلف تلهها برای صید حشرات به منظور انجام تحقیقات خاص به کار رفتهاند. برخی از آنها حشرات را به صورت انفرادی و از طریق مکانیکی به دام میاندازند مثل تلههای مکنده)، در حالیکه سایرین با استفاده از مواد جلب کننده از قبیل نور، دیاکسیدکربن و یا بوی بدن میزبان آنها را صید میکنند.
توریهای حشرهشناسی دستی (شکل 1) معمولاً شامل یک کیسه ساخته شده از توریهای دارای سوراخهای ریز هستند که به دور یک قاب دایرهای متصل گردیده است. این قاب از جنس آلومینیوم بوده و طوری طراحی شده که میتوان در موقع عدم استفاده، آن را از هم جدا نمود. به دلیل ریز بودن جثه اکثر حشرات و بندپایان مهم پزشکی، توریها معمولاً در حشرهشناسی پزشکی ارزش محدودی دارند. با وجود این، در مورد جمعآوری پشهها از طریق حرکت جارویی بر روی رویش گیاهی و صید مگسهای تسهتسه از روی میزبانهایشان، از آنها استفاده میشود. هدف صید، مشخص کننده نوع مناسب توری است. در مورد حشرات مهم پزشکی، کار با کیسههای توری سفید راحت تر است، در حالی که برای جمعآوری پروانهها توری سیاه طرفدار بیشتری دارد.
وسیله جمعآوری مهم دیگر در حشرهشناسی پزشکی، آسپیراتور است (شکل 2). این وسیله که انواع مختلفی هم دارد، برای جمعآوری پشهها و پشهخاکیها از اماکن استراحتشان و حتی برای جمعآوری اکتوپارازیتهایی که وادار به ترک میزبانهایشان میشوند، مورد استفاده قرار میگیرد.
آسپیراتورها وسایل ساده، ولی مؤثری هستند که حشرات کوچک را از طریق مکیدن به داخل، صید میکنند. عمل مکش هوا هم توسط دهان فرد جمعآوری کننده و هم با وسایل حبابی شکل پلاستیکی صورت میگیرد. در برخی موارد هم فَنهای کوچکی که با نیروی باتری کار میکنند، این عمل را به عهده دارند. سادهترین نوع آسپیراتور، یک لوله شیشهای یا پلاستیکی شفاف به طول حدود 25 سانتیمتر است که یک توری بر روی یک انتهای آن قرار گرفته و بر روی توری یک لوله بلند قابل انعطاف متصل شده است. انتهای دیگر لوله پلاستیکی قابل انعطاف در دهان فرد جمعآوری کننده قرار میگیرد و با عمل مکش هوا، حشرات را میتوان به سادگی درون لوله شیشهای کشید.
نوع دیگر آسپیراتور دارای یک قسمت شیشهای یا لوله پلاستیکی به طول حدود 15-10 سانتیمتر است که دو انتهای آن توسط یک درپوش مسدود شدهاند. یک لوله شیشهای باریک که در هر دو انتها باز است از این درپوش عبور داده میشود. در کنار این لوله یک لوله پلاستیکی وجود دارد و حشرات از طریق انتهای لوله باریک دیگری وارد محفظه میشوند. یک تکه توری که روی انتهای داخلی لوله مکش قرار دارد، جلوی ورود نمونهها را از محفظه به داخل حلق فرد جمعآوری کننده میگیرد.
بسیاری از حشرات مهم پزشکی را میتوان حتی بدون استفاده از توری یا آسپیراتور و از طریق قرار دادن یک لوله آزمایش بدون لبه بر روی آنها که در حال استراحت یا خونخواری هستند، صید نمود. لولهها یا ویالهای دارای اندازه و شکل مختلف برای این کار مناسب هستند.
حشرات کوچک مثل پشهخاکیها و میدجهای Culocoides را میتوان از طریق الکتریسیته ساکن که در لولههای پلاستیکی ایجاد میشود، به آنها چسباند و جمعآوری نمود؛ به ویژه این کار را میتوان با لولههای ساخته شده از جنس پلی استیرن شفاف به خوبی انجام داد.
کشتن و نگهداری نمونهها
مهمترین نکتهای که باید در حین کشتن و نگهداری نمونه مد نظر داشت، ویژگیهایی است که برای تشخیص آن به کار میروند. عدم توجه به این نکته در هر یک از مراحل اولیه میتواند تعداد زیادی از نمونههایی را که به دقت جمعآوری شدهاند، غیر قابل استفاده سازد. به عنوان مثال، پشهها نباید در مایعات نگهداری شوند و یا توسط آنها جمعآوری گردند؛ زیرا فلسهایی را که بدن و بالهایشان را پوشانده از دست خواهند داد و این کار، تشخیص آنها را تقریباً غیر ممکن میسازد. همچنین کیفیت نمونه در بسیاری از حشرات و سایر بندپایان در صورتی که گذاشته شوند تا بمیرند، پایین خواهد آمد. برای شناسایی یا ذخیره طولانی مدت به صورت نمونههای مورد استفاده در شناسایی سایر نمونهها (نمونههای مرجع)، باید آنها را از طریق تماس دادن با یکی از ترکیبات کشندة استاندارد، کشت. این مواد شامل استات اتیل، اتر، تتراکلرواتان و کلروفرم هستند که میتوان آنها را روی یک تکه پنبه ریخت و پنبه آغشته را به همراه نمونه در یک بطری یا لوله شیشهای گذاشت. حشرات را میتوان از طریق سرما دادن (فریز کردن) نیز کشت (اگر چنین امکاناتی در شرایط صحرایی وجود داشته باشد). همچنین به عنوان آخرین راهکار میتوان نمونهها را از طریق تماس با دود سیگار کشت، اما توجه داشته باشید در این روش، لوازم به دود سیگار آلوده میشوندو برای جمعآوریهای بعدی حشرات به صورت زنده، باید این نکته را مد نظر داشت. راه دیگر برای کشتن نمونهها، استفاده از گرمای شدید نور آفتاب است. لاروها را میتوان با انداختن در الکل کشت. افراد بالغ بندپایان کوچک را نیز میتوان در الکل یا به صورت مونته در لام نگهداری نمود. لاروهای بزرگ دوبالان (مثل لارو مگسهای موسیده یا کالیفوریده) را به به خوبی در آب جوش میتوان کشت. نمونهها در آب جوش شکل خود را حفظ میکنند و چروکیده نمیشوند. بخار حاصل از مایعات کشنده بر روی دیوارههای بطریها و لولههای مرگ، به ویژه در شرایط گرم نواحی گرمسیری، باقی میماند و رعایت این نکته مهم است که نمونهها به محض مردن باید برای سوزن زدن از شیشه مرگ خارج شوند. نمونهها باید بلافاصله پس از مرگ، اندازهگیری و سوزن زده شوند و یا به روش دیگری ذخیره گردند تا از چروکیده و یا شکننده شدن زیاد آنها جلوگیری به عمل آید. این عمل به ویژه در مورد هر نمونهای که در معرض کلروفرم قرار گرفته، باید انجام شود؛ چون این ماده کشنده به سرعت بدن حشرات را سفت و شکننده میسازد.
سه روش اساسی نگهداری که به صورت عمومی مورد استفادهاند، عبارتند از: خشک، غوطهور در مایع و مونته در لام.
نگهداری به صورت خشک، برای چندین گروه از بندپایان ناقل (پشهها، مگسهای سیاه، مگسهای اسب و مگسهای وزوزو -blowfly-) مطلوب و در برخی موارد ضروری است. اسکلت خارجی سخت بدن آنها اغلب ویژگیهای مرفولوژیکی خارجی خود را حفظ میکند و این حشرات معمولاً به صورت سوزن زده شده نگهداری میشوند. نمونههای بزرگ (مثل مگس اسب جنس Tabanus) را میتوان مستقیماً با روشهای بالا مونته کرد، اما در مورد نمونههای کوچک لازم است که اول روی یک سوزن بسیار ریز سوزن زده شوند و سپس بر روی پایه قرار گیرند. یعنی نمونههایی که با سوزنهای بسیار ریز سوزن زده شده اند؛ روی قطعات کوچکی از موادی از قبیل پلیاورتان مونته میشوند و سپس این قطعات روی یک سوزن حمل کننده بلند فیکس میشوند (شکل 3). برای جلوگیری از خطر آسیب دیدن و شکستن، نمونه باید در نزدیکی وسط سوزن بسیار ریز فیکس شود. گاهی اوقات دیده میشود که برای مونته نمونه ابتدا سوزن بسیار ریز از پایه بلند عبور داده میشود و سپس نمونه به صورت اریب روی گوشه سوزن بسیار ریز قرار میگیرد. از این روش هرگز نباید استفاده شود. میکروسوزنهای استیل ضد زنگ در چندین اندازه و قطر مختلف، برای نمونههای با اندازههای مختلف ساخته شدهاند. کار با چنین سوزنهایی توسط پنس انجام میشود. روش مورد استفاده برای نمونههای کوچک، چسباندن آنها به قطعات کارت است. از به کار بردن سلولوئید و یا سایر مواد باید خودداری شود، چرا که نمونهها اغلب پس از خشک شدن ماده چسبدار از بین میروند.
نگهداری به صورت مرطوب، برای بسیاری از بندپایان مهم پزشکی لازم است و برای حشرات در مرحله لاروی متداول میباشد. بعضی از حشرات بالغ (مثل اکتوپارازیت هایی از قبیل ککها و شپشها) و کنهها به این روش نگهداری میشوند. در این روش، نمونهها باید در یک مایع که از متلاشی شدن آنها جلوگیری میکند (اتیل الکل یا اتانول) قرار داده میشوند. از سایر مایعات نگهدارنده میتوان به فرمالین و متیل الکل (متانول) اشاره کرد. با وجود این، اولی رنگ نمونهها را تغییر میدهد و دومی آنها را ترد و شکننده میسازد. با گذشت زمان، همه مایعات نگهدارنده باعث سفید و بیرنگ شدن نمونهها میشوند؛ اما نگهداری آنها در تاریکی، روند این کار را کند میسازد. بسیاری از انواع لولهها یا ویالها، برای نگهداری نمونهها در اتانول مناسب هستند، اما این ماده از همه ظروف تبخیر میشود؛ حتی اگر درب آن بسته شده و یا یک چوب پنبه در درب آن قرار گرفته باشد. بنابراین، باید ویالها و لولهها برای امنیت در داخل یکسری جارهای بزرگتر که با الکل پر شده و درب آنها کاملاً بسته و درزگیری شده، قرار داده شوند (شکل 4).
تعدادی از بندپایان مهم پزشکی از قبیل: میدجها، پشهخاکیها، ککها و مایتها باید برای شناسایی و نگهداری طولانی مدت پس از شناسایی، به صورت لامهای میکروسکوپی مونته شوند. با وجود این، میتوان آنها را به صورت موقتی در الکل هم نگهداری کرد. دو نوع اصلی از مواد مونته کننده وجود دارند:
موادی که محیط سازنده آنها آب است؛ مثل محیطهای برلز و پوری.
موادی که محیط سازنده آنها حلال آلی است؛ مانند کانادا بالزام و اوپارال.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 21
روشهای انجام عملیات صحرایی و آزمایشگاهی در حشرهشناسی پزشکی
تهیه و تنظیم:
مهندس احمدعلی حنفی بجد
کلیاتی در مورد روشهای مطالعه بندپایان مهم پزشکی در شرایط آزمایشگاهی و صحرایی
جمعآوری، نگهداری و کار با نمونه
هر متخصص حشرهشناسی پزشکی، در حین انجام تحقیقات صحرایی مجبور به صید کردن نمونهها و کار با آنهاست. این کار معمولاً شامل جمعآوری و نگهداری نمونهها با روشهای خاصی است که عمدتاً، و گاهی اوقات تنها روشهایی هستند که برای مطالعه گروه خاصی از بندپایان به کار میروند. این روشها برای گروههای مختلف حشرات مهم پزشکی و همچنین در نقاط مختلف، متفاوت هستند. بنابراین، در ذیل به شرح برخی از نکات اساسی در این مورد میپردازیم و روشهای تخصصی در فصل مربوط به هر گروه ارائه گردیده است.
اصول جمعآوری نمونه و کار با آن
لوازم جمعآوری
این وسایل از سادهترین ابزار، از قبیل توریهای حشرهشناسی و لولههای صید، تا تله های بسیار تخصصی که برای اهداف خاصی به کار میرود، متفاوتند. نمونهگیری عبارتست از جمعآوری نمونهها با یک روش استاندارد به منظور انجام مطالعه کمّی، که در آن میتوان از ابزار بسیار متفاوتی استفاده نمود. در این قسمت فقط برخی از نکات ساده و اساسی که به صورت روتین مورد استفاده بوده و برای صید لازم هستند، مورد بررسی قرار گرفتهاند. انواع مختلف تلهها برای صید حشرات به منظور انجام تحقیقات خاص به کار رفتهاند. برخی از آنها حشرات را به صورت انفرادی و از طریق مکانیکی به دام میاندازند مثل تلههای مکنده)، در حالیکه سایرین با استفاده از مواد جلب کننده از قبیل نور، دیاکسیدکربن و یا بوی بدن میزبان آنها را صید میکنند.
توریهای حشرهشناسی دستی (شکل 1) معمولاً شامل یک کیسه ساخته شده از توریهای دارای سوراخهای ریز هستند که به دور یک قاب دایرهای متصل گردیده است. این قاب از جنس آلومینیوم بوده و طوری طراحی شده که میتوان در موقع عدم استفاده، آن را از هم جدا نمود. به دلیل ریز بودن جثه اکثر حشرات و بندپایان مهم پزشکی، توریها معمولاً در حشرهشناسی پزشکی ارزش محدودی دارند. با وجود این، در مورد جمعآوری پشهها از طریق حرکت جارویی بر روی رویش گیاهی و صید مگسهای تسهتسه از روی میزبانهایشان، از آنها استفاده میشود. هدف صید، مشخص کننده نوع مناسب توری است. در مورد حشرات مهم پزشکی، کار با کیسههای توری سفید راحت تر است، در حالی که برای جمعآوری پروانهها توری سیاه طرفدار بیشتری دارد.
وسیله جمعآوری مهم دیگر در حشرهشناسی پزشکی، آسپیراتور است (شکل 2). این وسیله که انواع مختلفی هم دارد، برای جمعآوری پشهها و پشهخاکیها از اماکن استراحتشان و حتی برای جمعآوری اکتوپارازیتهایی که وادار به ترک میزبانهایشان میشوند، مورد استفاده قرار میگیرد.
آسپیراتورها وسایل ساده، ولی مؤثری هستند که حشرات کوچک را از طریق مکیدن به داخل، صید میکنند. عمل مکش هوا هم توسط دهان فرد جمعآوری کننده و هم با وسایل حبابی شکل پلاستیکی صورت میگیرد. در برخی موارد هم فَنهای کوچکی که با نیروی باتری کار میکنند، این عمل را به عهده دارند. سادهترین نوع آسپیراتور، یک لوله شیشهای یا پلاستیکی شفاف به طول حدود 25 سانتیمتر است که یک توری بر روی یک انتهای آن قرار گرفته و بر روی توری یک لوله بلند قابل انعطاف متصل شده است. انتهای دیگر لوله پلاستیکی قابل انعطاف در دهان فرد جمعآوری کننده قرار میگیرد و با عمل مکش هوا، حشرات را میتوان به سادگی درون لوله شیشهای کشید.
نوع دیگر آسپیراتور دارای یک قسمت شیشهای یا لوله پلاستیکی به طول حدود 15-10 سانتیمتر است که دو انتهای آن توسط یک درپوش مسدود شدهاند. یک لوله شیشهای باریک که در هر دو انتها باز است از این درپوش عبور داده میشود. در کنار این لوله یک لوله پلاستیکی وجود دارد و حشرات از طریق انتهای لوله باریک دیگری وارد محفظه میشوند. یک تکه توری که روی انتهای داخلی لوله مکش قرار دارد، جلوی ورود نمونهها را از محفظه به داخل حلق فرد جمعآوری کننده میگیرد.
بسیاری از حشرات مهم پزشکی را میتوان حتی بدون استفاده از توری یا آسپیراتور و از طریق قرار دادن یک لوله آزمایش بدون لبه بر روی آنها که در حال استراحت یا خونخواری هستند، صید نمود. لولهها یا ویالهای دارای اندازه و شکل مختلف برای این کار مناسب هستند.
حشرات کوچک مثل پشهخاکیها و میدجهای Culocoides را میتوان از طریق الکتریسیته ساکن که در لولههای پلاستیکی ایجاد میشود، به آنها چسباند و جمعآوری نمود؛ به ویژه این کار را میتوان با لولههای ساخته شده از جنس پلی استیرن شفاف به خوبی انجام داد.
کشتن و نگهداری نمونهها
مهمترین نکتهای که باید در حین کشتن و نگهداری نمونه مد نظر داشت، ویژگیهایی است که برای تشخیص آن به کار میروند. عدم توجه به این نکته در هر یک از مراحل اولیه میتواند تعداد زیادی از نمونههایی را که به دقت جمعآوری شدهاند، غیر قابل استفاده سازد. به عنوان مثال، پشهها نباید در مایعات نگهداری شوند و یا توسط آنها جمعآوری گردند؛ زیرا فلسهایی را که بدن و بالهایشان را پوشانده از دست خواهند داد و این کار، تشخیص آنها را تقریباً غیر ممکن میسازد. همچنین کیفیت نمونه در بسیاری از حشرات و سایر بندپایان در صورتی که گذاشته شوند تا بمیرند، پایین خواهد آمد. برای شناسایی یا ذخیره طولانی مدت به صورت نمونههای مورد استفاده در شناسایی سایر نمونهها (نمونههای مرجع)، باید آنها را از طریق تماس دادن با یکی از ترکیبات کشندة استاندارد، کشت. این مواد شامل استات اتیل، اتر، تتراکلرواتان و کلروفرم هستند که میتوان آنها را روی یک تکه پنبه ریخت و پنبه آغشته را به همراه نمونه در یک بطری یا لوله شیشهای گذاشت. حشرات را میتوان از طریق سرما دادن (فریز کردن) نیز کشت (اگر چنین امکاناتی در شرایط صحرایی وجود داشته باشد). همچنین به عنوان آخرین راهکار میتوان نمونهها را از طریق تماس با دود سیگار کشت، اما توجه داشته باشید در این روش، لوازم به دود سیگار آلوده میشوندو برای جمعآوریهای بعدی حشرات به صورت زنده، باید این نکته را مد نظر داشت. راه دیگر برای کشتن نمونهها، استفاده از گرمای شدید نور آفتاب است. لاروها را میتوان با انداختن در الکل کشت. افراد بالغ بندپایان کوچک را نیز میتوان در الکل یا به صورت مونته در لام نگهداری نمود. لاروهای بزرگ دوبالان (مثل لارو مگسهای موسیده یا کالیفوریده) را به به خوبی در آب جوش میتوان کشت. نمونهها در آب جوش شکل خود را حفظ میکنند و چروکیده نمیشوند. بخار حاصل از مایعات کشنده بر روی دیوارههای بطریها و لولههای مرگ، به ویژه در شرایط گرم نواحی گرمسیری، باقی میماند و رعایت این نکته مهم است که نمونهها به محض مردن باید برای سوزن زدن از شیشه مرگ خارج شوند. نمونهها باید بلافاصله پس از مرگ، اندازهگیری و سوزن زده شوند و یا به روش دیگری ذخیره گردند تا از چروکیده و یا شکننده شدن زیاد آنها جلوگیری به عمل آید. این عمل به ویژه در مورد هر نمونهای که در معرض کلروفرم قرار گرفته، باید انجام شود؛ چون این ماده کشنده به سرعت بدن حشرات را سفت و شکننده میسازد.
سه روش اساسی نگهداری که به صورت عمومی مورد استفادهاند، عبارتند از: خشک، غوطهور در مایع و مونته در لام.
نگهداری به صورت خشک، برای چندین گروه از بندپایان ناقل (پشهها، مگسهای سیاه، مگسهای اسب و مگسهای وزوزو -blowfly-) مطلوب و در برخی موارد ضروری است. اسکلت خارجی سخت بدن آنها اغلب ویژگیهای مرفولوژیکی خارجی خود را حفظ میکند و این حشرات معمولاً به صورت سوزن زده شده نگهداری میشوند. نمونههای بزرگ (مثل مگس اسب جنس Tabanus) را میتوان مستقیماً با روشهای بالا مونته کرد، اما در مورد نمونههای کوچک لازم است که اول روی یک سوزن بسیار ریز سوزن زده شوند و سپس بر روی پایه قرار گیرند. یعنی نمونههایی که با سوزنهای بسیار ریز سوزن زده شده اند؛ روی قطعات کوچکی از موادی از قبیل پلیاورتان مونته میشوند و سپس این قطعات روی یک سوزن حمل کننده بلند فیکس میشوند (شکل 3). برای جلوگیری از خطر آسیب دیدن و شکستن، نمونه باید در نزدیکی وسط سوزن بسیار ریز فیکس شود. گاهی اوقات دیده میشود که برای مونته نمونه ابتدا سوزن بسیار ریز از پایه بلند عبور داده میشود و سپس نمونه به صورت اریب روی گوشه سوزن بسیار ریز قرار میگیرد. از این روش هرگز نباید استفاده شود. میکروسوزنهای استیل ضد زنگ در چندین اندازه و قطر مختلف، برای نمونههای با اندازههای مختلف ساخته شدهاند. کار با چنین سوزنهایی توسط پنس انجام میشود. روش مورد استفاده برای نمونههای کوچک، چسباندن آنها به قطعات کارت است. از به کار بردن سلولوئید و یا سایر مواد باید خودداری شود، چرا که نمونهها اغلب پس از خشک شدن ماده چسبدار از بین میروند.
نگهداری به صورت مرطوب، برای بسیاری از بندپایان مهم پزشکی لازم است و برای حشرات در مرحله لاروی متداول میباشد. بعضی از حشرات بالغ (مثل اکتوپارازیت هایی از قبیل ککها و شپشها) و کنهها به این روش نگهداری میشوند. در این روش، نمونهها باید در یک مایع که از متلاشی شدن آنها جلوگیری میکند (اتیل الکل یا اتانول) قرار داده میشوند. از سایر مایعات نگهدارنده میتوان به فرمالین و متیل الکل (متانول) اشاره کرد. با وجود این، اولی رنگ نمونهها را تغییر میدهد و دومی آنها را ترد و شکننده میسازد. با گذشت زمان، همه مایعات نگهدارنده باعث سفید و بیرنگ شدن نمونهها میشوند؛ اما نگهداری آنها در تاریکی، روند این کار را کند میسازد. بسیاری از انواع لولهها یا ویالها، برای نگهداری نمونهها در اتانول مناسب هستند، اما این ماده از همه ظروف تبخیر میشود؛ حتی اگر درب آن بسته شده و یا یک چوب پنبه در درب آن قرار گرفته باشد. بنابراین، باید ویالها و لولهها برای امنیت در داخل یکسری جارهای بزرگتر که با الکل پر شده و درب آنها کاملاً بسته و درزگیری شده، قرار داده شوند (شکل 4).
تعدادی از بندپایان مهم پزشکی از قبیل: میدجها، پشهخاکیها، ککها و مایتها باید برای شناسایی و نگهداری طولانی مدت پس از شناسایی، به صورت لامهای میکروسکوپی مونته شوند. با وجود این، میتوان آنها را به صورت موقتی در الکل هم نگهداری کرد. دو نوع اصلی از مواد مونته کننده وجود دارند:
موادی که محیط سازنده آنها آب است؛ مثل محیطهای برلز و پوری.
موادی که محیط سازنده آنها حلال آلی است؛ مانند کانادا بالزام و اوپارال.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 9
شیوه صحیح مطالعه ،چهار مزیت عمده زیر را به دنبال دارد:
1- زمان مطالعه را کاهش میدهد.
2- میزان یادگیری را افزایش میدهد .
3-مدت نگهداری مطالب در حافظه را طولانی تر می کند.
4- بخاطر سپاری اطلاعات را آسانتر می سازد.
برای داشتن مطالعه ای فعال وپویانوشتن نکات مهم درحین خواندن ضروری است تابرای مرورمطالب،دوباره کتاب رانخوانده ودر زمانی کوتاه ازروی یادداشتهای خودمطالب رامرور کرد .
یادداشت برداری ، بخشی مهم و حساس از مطالعه است که باید به آن توجهی خاص داشت . چون موفقیت شما را تا حدودی زیاد تضمین خواهد کرد و مدت زمان لازم برای یادگیری را کاهش خواهد داد. خواندن بدون یادداشت برداری یک علت مهم فراموشی است.
شش روش مطالعه :
1-خواندن بدون نوشتن
2- خط کشیدن زیرنکات مهم
3- حاشیه نویسی
4- خلاصه نویسی
5- کلید برداری
6-خلاقیت و طرح شبکه ای مغز
1-خواندن بدون نوشتن: روش نادرست مطالعه است . مطالعه فرآیندی فعال و پویا است وبرای نیل به این هدف باید از تمام حواس خود برای درک صحیح مطالب استفاده کرد. باید با چشمان خود مطالب را خواند، باید در زمان مورد نیاز مطالب را بلند بلند ادا کرد و نکات مهم را یادداشت کرد تا هم با مطالب مورد مطالعه درگیر شده و حضوری فعال و همه جانبه در یادگیری داشت و هم در هنگام مورد نیاز ، خصوصا" قبل از امتحان ، بتوان از روی نوشته ها مرور کرد و خیلی سریع مطالب مهم را مجددا" به خاطر سپرد .
2- خط کشیدن زیر نکات مهم :این روش شاید نسبت به روش قبلی بهتر است ولی روش کاملی برای مطالعه نیست چرا که در این روش بعضی از افراد بجای آنکه تمرکز و توجه بروی یادگیری و درک مطالب داشته باشند ذهنشان معطوف به خط کشیدن زیر نکات مهم می گردد .حداقل روش صحیح خط کشیدن زیر نکات مهم به این صورت است که ابتدا مطالب را بخوانند و مفهوم را کاملا" درک کنند و سپس زیر نکات مهم خط بکشند نه آنکه در کتاب بدنبال نکات مهم بگردند تا زیر آن را خط بکشند .
3- حاشیه نویسی :این روش نسبت بدو روش قبلی بهتر است ولی بازهم روشی کامل برای درک عمیق مطالب و خواندن کتب درسی نیست ولی می تواند برای یادگیری مطالبی که از اهمیتی چندان برخوردار نیستند مورد استفاده قرار گیرد.
4- خلاصه نویسی : در این روش شما مطالب را میخوانید و آنچه را که درک کرده اید بصورت خلاصه بروی دفتری یادداشت می کنید که این روش برای مطالعه مناسب است و از روشهای قبلی بهتر می باشد چرا که در این روش ابتدا مطالب را درک کرده سپس آنها را یادداشت می کنید اما بازهم بهترین روش برای خواندن نیست .
5- کلید برداری :کلید برداری روشی بسیار مناسب برای خواندن و نوشتن نکات مهم است . در این روش شما بعد از درک مطالب ، بصورت کلیدی نکات مهم را یادداشت می کنید و در واقع کلمه کلیدی کوتاهترین، راحتترین ،بهترین وپرمعنی ترین کلمه ای است که با دیدن آن، مفهوم جمله تداعی شده و به خاطر آورده می شود .
6- خلاقیت و طرح شبکه ای مغز: این روش بهترین شیوه برای یادگیری خصوصا" فراگیری مطالب درسی است .در این روش شما مطالب را میخوانید بعد از درک حقیقی آنها نکات مهم را به زبان خودتان و بصورت کلیدی یادداشت می کنید و سپس کلمات کلیدی را بروی طرح شبکه ای مغز می نویسد ( در واقع نوشته های خود را به بهترین شکل ممکن سازماندهی می کنید و نکات اصلی و فرعی را مشخص می کنید)تا در دفعات بعد به جای دوباره خوانی کتاب ، فقط به طرح شبکه ای مراجعه کرده وبا دیدن کلمات کلیدی نوشته شده بروی طرح شبکه ای مغز ، آنها را خیلی سریع مرور کنید . این روش درصد موفقیت تحصیلی شما را تا حدود بسیار زیادی افزایش میدهد و درس خواندن را بسیار آسان می کند. و بازده مطالعه را افزایش میدهد.
راههای بهتر درس خواندن
1. محدودتر و سادهتر بودن درسها و محتواى علمى آنها. 2. آشنا بودن شما با سبک روش تدریس و نیز نحوه برگزارى آزمون و امتحاناتى که معلمین در آن دوران برگزار مىکردند.3. وجود رقابت با همکلاسىها.4. فراهم بودن امکانات و شرایط مناسب روانى نظیر نزدیک بودن به منزل و محیط گرم و عاطفى خانواده و در نتیجه نداشتن دغدغه و نگرانى؛ نظیر دور بودن از والدین و غیره.5. وجود انگیزه و علاقه زیاد براى بهتر درس خواندن و جدى بودن در تحصیل به منظور شرکت در کنکور و راهیابى به دانشگاه.6. عدم وجود دغدغههاى غیر درسى، نظیر مشکلات آینده شغلى، ازدواج و مشکلات آن.علاوه بر اینها نبودن دیگر افکار، تخلیات و مسائلى که پس از ورود به محیط باز و گسترده